Καραΐσκος Θεόδωρος

8 Πῶς λέγετε, Εἴμεθα σοφοί, καὶ ὁ νόμος τοῦ Κυρίου εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν; ἰδού, βεβαίως εἰς μάτην ἔγεινε τοῦτο· ὁ κάλαμος τῶν γραμματέων εἶναι ψευδής.9 Οἱ σοφοὶ κατῃσχύνθησαν, ἐπτοήθησαν καὶ συνελήφθησαν, διότι ἀπέρριψαν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου· καὶ ποία σοφία εἶναι ἐν αὐτοῖς; 10 Διὰ τοῦτο θέλω δώσει τὰς γυναῖκας αὐτῶν εἰς ἄλλους, τοὺς ἀγροὺς αὐτῶν εἰς ἐκείνους οἵτινες θέλουσι κληρονομήσει αὐτούς· διότι πᾶς τις ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου ἐδόθη εἰς πλεονεξίαν· ἀπὸ προφήτου ἕως ἱερέως, πᾶς τις πράττει ψεῦδος.11 Διότι ἰάτρευσαν τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου ἐπιπολαίως, λέγοντες, Εἰρήνη, εἰρήνη· καὶ δὲν ὑπάρχει εἰρήνη.

1 Καὶ μοὶ ἐδόθη κάλαμος ὅμοιος μὲ ῥάβδον, καὶ ὁ ἄγγελος ἵστατο λέγων· Σηκώθητι καὶ μέτρησον τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ θυσιαστήριον καὶ τοὺς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ.2 τὴν αὐλήν ὅμως τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἄφες ἔξω καὶ μή μετρήσῃς αὐτήν, διότι ἐδόθη εἰς τὰ ἔθνη, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν θέλουσι πατήσει τεσσαράκοντα δύο μῆνας. 3 Καὶ θέλω δώσει εἰς τοὺς δύο μάρτυράς μου νὰ προφητεύσωσι χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα ἡμέρας, ἐνδεδυμένοι σάκκους.4 Οὗτοι εἶναι αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι, αἱ ἱστάμεναι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τῆς γῆς.5 Καὶ ἐὰν τις θέλῃ νὰ βλάψῃ αὐτούς, ἐξέρχεται πῦρ ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατατρώγει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ ἐὰν τις θέλῃ νὰ βλάψῃ αὐτούς, οὕτω πρέπει αὐτὸς νὰ θανατωθῇ.6 Οὗτοι ἔχουσιν ἐξουσίαν νὰ κλείσωσι τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ μή βρέχῃ βροχή ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς προφητείας αὐτῶν, καὶ ἔχουσιν ἐξουσίαν ἐπὶ τῶν ὑδάτων νὰ μεταβάλλωσιν αὐτὰ εἰς αἷμα καὶ νὰ πατάξωσι τὴν γῆν μὲ πᾶσαν πληγήν, ὁσάκις ἐὰν θελήσωσι. 7 Καὶ ὅταν τελειώσωσι τὴν μαρτυρίαν αὑτῶν, τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου θέλει κάμει πόλεμον μὲ αὐτοὺς καὶ θέλει νικήσει αὐτοὺς καὶ θανατώσει αὐτούς.8 Καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν θέλουσι κεῖσθαι ἐπὶ τῆς πλατείας τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἥτις καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καὶ Αἴγυπτος, ὅπου καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν ἐσταυρώθη.9 Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐκ τῶν λαῶν καὶ φυλῶν καὶ γλωσσῶν καὶ ἐθνῶν θέλουσι βλέπει τὰ πτώματα αὐτῶν ἡμέρας τρεῖς καὶ ἥμισυ, καὶ δὲν θέλουσιν ἀφήσει τὰ πτώματα αὐτῶν νὰ τεθῶσιν εἰς μνήματα.10 Καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς θέλουσι χαρῆ δι᾿ αὐτοὺς καὶ εὐφρανθῆ καὶ θέλουσι πέμψει δῶρα πρὸς ἀλλήλους, διότι οὗτοι οἱ δύο προφῆται ἐβασάνισαν τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. 11 Καὶ μετὰ τὰς τρεῖς ἡμέρας καὶ ἥμισυ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς πνεῦμα ζωῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐστάθησαν ἐπὶ τοὺς πόδας αὑτῶν, καὶ φόβος μέγας ἔπεσεν ἐπὶ τοὺς θεωροῦντας αὐτούς.12 Καὶ ἤκουσαν φωνήν μεγάλην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, λέγουσαν πρὸς αὐτούς· Ἀνάβητε ἐδώ. Καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ εἶδον αὐτοὺς οἱ ἐχθροὶ αὐτῶν.13 Καὶ κατ᾿ ἐκείνην τὴν ὥραν ἔγεινε σεισμὸς μέγας, καὶ ἔπεσε τὸ δέκατον τῆς πόλεως, καὶ ἐθανατώθησαν ἐν τῷ σεισμῷ ὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδες ἑπτά, καὶ οἱ λοιποὶ ἔγειναν ἔμφοβοι καὶ ἔδωκαν δόξαν εἰς τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ. 14 Ἡ οὐαὶ ἡ δευτέρα ἀπῆλθεν· ἰδού, ἡ οὐαὶ ἡ τρίτη ἔρχεται ταχέως. 15 Καὶ ὁ ἕβδομος ἄγγελος ἐσάλπισε καὶ ἔγειναν φωναὶ μεγάλαι ἐν τῷ οὐρανῷ, λέγουσαι· Αἱ βασιλεῖαι τοῦ κόσμου ἔγειναν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, καὶ θέλει βασιλεύσει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 16 Καὶ οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι, οἱ καθήμενοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς θρόνους αὑτῶν, ἔπεσαν κατὰ πρόσωπον αὑτῶν καὶ προσεκύνησαν τὸν Θεόν, 17 λέγοντες· Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε Θεὲ παντοκράτωρ, ὁ ὤν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, διότι ἔλαβες τὴν δύναμίν σου τὴν μεγάλην καὶ ἐβασίλευσας,18 καὶ τὰ ἔθνη ὠργίσθησαν, καὶ ἦλθεν ἡ ὀργή σου καὶ ὁ καιρὸς τῶν νεκρῶν διὰ νὰ κριθῶσι καὶ νὰ δώσῃς τὸν μισθὸν εἰς τοὺς δούλους σου τοὺς προφήτας καὶ εἰς τοὺς ἁγίους καὶ εἰς τοὺς φοβουμένους τὸ ὄνομά σου, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ νὰ διαφθείρῃς τοὺς διαφθείροντας τὴν γῆν. 19 Καὶ ἠνοίχθη ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐφάνη ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης αὐτοῦ ἐν τῷ ναῷ αὐτοῦ, καὶ ἔγειναν ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ σεισμὸς καὶ χάλαζα μεγάλη.

1 Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον ἰσχυρὸν καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἐνδεδυμένον νεφέλην, καὶ ἦτο ἶρις ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς στῦλοι πυρός,2 καὶ εἶχεν ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ βιβλιάριον ἀνεῳγμένον. Καὶ ἔθεσε τὸν πόδα αὑτοῦ τὸν δεξιὸν ἐπὶ τὴν θάλασσαν, τὸν δὲ ἀριστερὸν ἐπὶ τὴν γῆν,3 καὶ ἔκραξε μετὰ φωνῆς μεγάλης καθὼς βρυχᾶται ὁ λέων. Καὶ ὅτε ἔκραξεν, ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταὶ τὰς ἑαυτῶν φωνάς.4 Καὶ ὅτε ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταὶ τὰς φωνὰς ἑαυτῶν, ἔμελλον νὰ γράφω· καὶ ἤκουσα φωνήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν πρὸς ἐμέ. Σφράγισον ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἐλάλησαν αἱ ἑπτὰ βρονταί, καὶ μή γράψῃς ταῦτα.5 Καὶ ὁ ἄγγελος, τὸν ὁποῖον εἶδον ἱστάμενον ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐσήκωσε τὴν χεῖρα αὑτοῦ εἰς τὸν οὐρανόν 6 καὶ ὥμοσεν εἰς τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ὅστις ἔκτισε τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ, καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὰ ἐν αὐτῇ, ὅτι καιρὸς δὲν θέλει εἶσθαι ἔτι,7 ἀλλ᾿ ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς φωνῆς τοῦ ἑβδόμου ἀγγέλου, ὅταν μέλλῃ νὰ σαλπίσῃ, τότε θέλει τελεσθῆ τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ, καθὼς ἐφανέρωσε πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ δούλους τοὺς προφήτας. 8 Καὶ ἡ φωνή, τὴν ὁποίαν ἤκουσα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, πάλιν ἐλάλει μετ᾿ ἐμοῦ καὶ ἔλεγεν· Ὕπαγε, λάβε τὸ βιβλιάριον τὸ ἀνεῳγμένον ἐν τῇ χειρὶ τοῦ ἀγγέλου τοῦ ἱσταμένου ἐπὶ τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῆς γῆς.9 Καὶ ὑπῆγα πρὸς τὸν ἄγγελον, λέγων πρὸς αὐτόν, Δὸς μοι τὸ βιβλιάριον. Καὶ λέγει πρὸς ἐμέ· Λάβε καὶ κατάφαγε αὐτό, καὶ θέλει πικράνει τὴν κοιλίαν σου, πλήν ἐν τῷ στόματί σου θέλει εἶσθαι γλυκὺ ὡς μέλι.10 Καὶ ἔλαβον τὸ βιβλιάριον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου καὶ κατέφαγον αὐτό· καὶ ἦτο ἐν τῷ στόματί μου ὡς μέλι γλυκύ· καὶ ὅτε ἔφαγον αὐτὸ ἐπικράνθη ἡ κοιλία μου.11 Καὶ μοὶ λέγει· Πρέπει πάλιν νὰ προφητεύσῃς περὶ λαῶν καὶ ἐθνῶν καὶ γλωσσῶν καὶ βασιλέων πολλῶν.

1 Καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ εἶδον ὅτι ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν ἀστήρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὸν τὸ κλειδίον τοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου.2 Καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς καμίνου μεγάλης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀήρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος.3 Καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὰς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς·4 καὶ ἐρρέθη πρὸς αὐτὰς νὰ μή βλάψωσι τὸν χόρτον τῆς γῆς μηδὲ κανὲν χλωρὸν μηδὲ κανὲν δένδρον, εἰμή τοὺς ἀνθρώπους μόνους, οἵτινες δὲν ἔχουσι τὴν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὑτῶν.5 Καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὰς νὰ μή θανατώσωσιν αὐτούς, ἀλλὰ νὰ βασανισθῶσι πέντε μῆνας· καὶ ὁ βασανισμὸς αὐτῶν ἦτο ὡς βασανισμὸς σκορπίου, ὅταν κτυπήσῃ ἄνθρωπον.6 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θέλουσι ζητήσει οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ δὲν θέλουσιν εὑρεῖ αὐτόν, καὶ θέλουσιν ἐπιθυμήσει νὰ ἀποθάνωσι, καὶ ὁ θάνατος θέλει φύγει ἀπ᾿ αὐτῶν. 7 Καὶ αἱ μορφαὶ τῶν ἀκρίδων ἦσαν ὅμοιαι μὲ ἵππους ἡτοιμασμένους εἰς πόλεμον, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ἦσαν ὡς στέφανοι ὅμοιοι μὲ χρυσόν, καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡς πρόσωπα ἀνθρώπων.8 Καὶ εἶχον τρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτῶν ἦσαν ὡς λεόντων,9 καὶ εἶχον θώρακας ὡς θώρακας σιδηροῦς, καὶ ἡ φωνή τῶν πτερύγων αὐτῶν ἦτο ὡς φωνή ἁμαξῶν ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰς πόλεμον.10 Καὶ εἶχον οὐρὰς ὁμοίας μὲ σκορπίους καὶ ἦσαν κέντρα εἰς τὰς οὐρὰς αὐτῶν, καὶ ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἦτο νὰ βλάψωσι τοὺς ἀνθρώπους πέντε μῆνας.11 Καὶ εἶχον ἐφ᾿ ἑαυτῶν βασιλέα τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου, ὅστις Ἑβραϊστὶ ὀνομάζεται Ἀβαδδών, καὶ εἰς τὴν Ἑλληνικήν ἔχει ὄνομα Ἀπολλύων. 12 Ἡ οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν· ἰδού, ἔρχονται ἔτι δύο οὐαὶ μετὰ ταῦτα. 13 Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἤκουσα μίαν φωνήν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,14 λέγουσαν πρὸς τὸν ἕκτον ἄγγελον, ὅστις εἶχε τὴν σάλπιγγα· Λύσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους εἰς τὸν μέγαν ποταμὸν Εὐφράτην.15 Καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι, οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν, διὰ νὰ θανατώσωσι τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων.16 Καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἱππικοῦ ἦτο δύο μυριάδες μυριάδων· καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.17 Καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὀράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπ᾿ αὐτῶν, ὅτι εἶχον θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θειώδεις· καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ἦσαν ὡς κεφαλαὶ λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐξήρχετο πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον.18 Ὑπὸ τῶν τριῶν τούτων ἐθανατώθησαν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων· ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ καὶ ἐκ τοῦ θείου τοῦ ἐξερχομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν.19 Διότι αἱ ἐξουσίαι αὐτῶν εἶναι ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, ἐπειδή αἱ οὐραὶ αὐτῶν εἶναι ὅμοιαι μὲ ὄφεις, ἔχουσαι κεφαλάς, καὶ μὲ αὐτὰς βλάπτουσι. 20 Καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες δὲν ἐθανατώθησαν μὲ τὰς πληγὰς ταύτας, οὔτε μετενόησαν ἀπὸ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὑτῶν, ὥστε νὰ μή προσκυνήσωσι τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσὰ καὶ τὰ ἀργυρὰ καὶ τὰ χάλκινα καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰ ξύλινα, τὰ ὁποῖα οὔτε νὰ βλέπωσι δύνανται οὔτε νὰ ἀκούωσιν οὔτε νὰ περιπατῶσι,21 καὶ δὲν μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὑτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὑτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὑτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλοπῶν αὑτῶν.

1 Καὶ ὑπῆγεν ὁ Ῥοβοὰμ εἰς Συχέμ· διότι εἰς Συχὲμ ἤρχετο πᾶς ὁ Ἰσραήλ διὰ νὰ κάμῃ αὐτὸν βασιλέα.2 Καὶ ὡς ἤκουσε τοῦτο Ἱεροβοὰμ ὁ υἱὸς τοῦ Ναβάτ, ὅστις ἦτο ἔτι ἐν Αἰγύπτῳ, ὅπου εἶχε φύγει ἀπὸ προσώπου τοῦ βασιλέως Σολομῶντος, ἔμεινεν ἔτι ὁ Ἱεροβοὰμ ἐν Αἰγύπτῳ·3 ἀπέστειλαν ὅμως καὶ ἐκάλεσαν αὐτόν. Τότε ἦλθον ὁ Ἱεροβοὰμ καὶ πᾶσα ἡ συναγωγή τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐλάλησαν πρὸς τὸν Ῥοβοάμ, λέγοντες,4 Ὁ πατήρ σου ἐσκλήρυνε τὸν ζυγὸν ἡμῶν· τώρα λοιπὸν τὴν δουλείαν τὴν σκληρὰν τοῦ πατρὸς σου καὶ τὸν ζυγὸν αὐτοῦ τὸν βαρύν, τὸν ὁποῖον ἐπέβαλεν ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἐλάφρωσον σύ, καὶ θέλομεν σὲ δουλεύει. 5 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἀναχωρήσατε ἕως τρεῖς ἡμέρας· ἔπειτα ἐπιστρέψατε πρὸς ἐμέ. Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ λαός.6 Καὶ συνεβουλεύθη ὁ βασιλεὺς Ῥοβοὰμ τοὺς πρεσβυτέρους, οἵτινες παρίσταντο ἐνώπιον Σολομῶντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἔτι ζῶντος, λέγων, Τί μὲ συμβουλεύετε σεῖς νὰ ἀποκριθῶ πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον;7 Καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτόν, λέγοντες, Ἐὰν σήμερον γείνῃς δοῦλος εἰς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ δουλεύσῃς αὐτοὺς καὶ ἀποκριθῇς πρὸς αὐτοὺς καὶ λαλήσῃς ἀγαθοὺς λόγους πρὸς αὐτούς, τότε θέλουσιν εἶσθαι δοῦλοί σου διὰ παντός. 8 Ἀπέρριψεν ὅμως τὴν συμβουλήν τῶν πρεσβυτέρων, τὴν ὁποίαν ἔδωκαν εἰς αὐτόν, καὶ συνεβουλεύθη τοὺς νέους, τοὺς συνανατραφέντας μετ᾿ αὐτοῦ τούς παρισταμένους ἐνώπιον αὐτοῦ.9 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Τί μὲ συμβουλεύετε σεῖς νὰ ἀποκριθῶμεν πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον, ὅστις ἐλάλησε πρὸς ἐμέ, λέγων, Ἐλάφρωσον τὸν ζυγόν, τὸν ὁποῖον ὁ πατήρ σου ἐπέβαλεν ἐφ᾿ ἡμᾶς;10 Καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν οἱ νέοι, οἱ συνανατραφέντες μετ᾿ αὐτοῦ, λέγοντες, οὕτω θέλεις λαλήσει πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον, ὅστις ἐλάλησε πρὸς σέ, λέγων, Ὁ πατήρ σου ἐβάρυνε τὸν ζυγὸν ἡμῶν, ἀλλὰ σὺ ἐλάφρωσον αὐτὸν εἰς ἡμᾶς· οὕτω θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτούς· Ὁ μικρὸς μου δάκτυλος θέλει εἶσθαι παχύτερος τῆς ὀσφύος τοῦ πατρὸς μου·11 τώρα λοιπόν, ὁ μὲν πατήρ μου ἐπεφόρτισεν εἰς ἐσᾶς ζυγὸν βαρύν, ἐγὼ δὲ θέλω κάμει βαρύτερον τὸν ζυγὸν σας· ὁ πατήρ μου σᾶς ἐπαίδευσε μὲ μάστιγας, ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω σᾶς παιδεύσει μὲ σκορπίους.