Μαθήματα

7Ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ καὶ μετεώρου ἔβαλες τὴν κλίνην σου· καὶ ἐκεῖ ἀνέβης διὰ νὰ προσφέρῃς θυσίαν.8Καὶ ὀπίσω τῶν θυρῶν καὶ τῶν παραστατῶν ἔστησας τὸ μνημόσυνόν σου· διότι ἐξεσκέπασας σεαυτήν ἀποστατήσασα ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἀνέβης· ἐπλάτυνας τὴν κλίνην σου καὶ συνεφώνησας μετ᾿ ἐκείνων· ἠγάπησας τὴν κλίνην αὐτῶν, ἐξέλεξας τοὺς τόπους·9ὑπῆγες μάλιστα πρὸς τὸν βασιλέα μὲ χρίσματα καὶ ηὔξησας τὰ ἀρώματά σου καὶ ἀπέστειλας μακρὰν τοὺς πρέσβεις σου καὶ ἐταπείνωσας σεαυτήν μέχρις ᾅδου.10Ἐκοπίασας εἰς τὸ μάκρος τῆς ὁδοῦ σου· καὶ δὲν εἶπας, εἰς μάτην κοπιάζω· εὕρηκας τὸ ζῆν διὰ τῆς χειρὸς σου· διὰ τοῦτο δὲν ἀπέκαμες. 11Καὶ τίνα ἐπτοήθης ἤ ἐφοβήθης, ὥστε νὰ ψευσθῇς καὶ νὰ μή μὲ ἐνθυμηθῇς μηδὲ νὰ θέσῃς τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ σου; δὲν εἶναι, διότι ἐγὼ ἐσιώπησα, μάλιστα πρὸ πολλοῦ, διὰ τοῦτο σὺ δὲν μὲ ἐφοβήθης;12Ἐγὼ θέλω ἀπαγγείλει τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὰ ἔργα σου· ὅμως δὲν θέλουσι σὲ φελήσει. 13Ὅταν ἀναβοήσῃς, ἄς σὲ ἐλευθερώσωσιν οἱ συνηγμένοι σου· ἀλλ᾿ ὁ ἄνεμος θέλει ἀφαρπάσει πάντας αὐτούς· ἡ ματαιότης θέλει λάβει αὐτούς· ὁ ἐλπίζων ὅμως ἐπ᾿ ἐμὲ θέλει κληρονομήσει τὴν γῆν καὶ ἀποκτήσει τὸ ἅγιόν μου ὅρος. 14Καὶ θέλω εἰπεῖ, Ὑψώσατε, ὑψώσατε, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδόν, ἐκβάλετε τὸ πρόσκομμα ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τοῦ λαοῦ μου.15Διότι οὕτω λέγει ὁ Ὕψιστος καὶ ὁ Ὑπέρτατος, ὁ κατοικῶν τὴν αἰωνιότητα, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι Ὁ Ἃγιος· Ἐγὼ κατοικῶ ἐν ὑψηλοῖς καὶ ἐν ἁγίῳ τόπῳ· καὶ μετὰ τοῦ συντετριμμένου τὴν καρδίαν καὶ τοῦ ταπεινοῦ τὸ πνεῦμα, διὰ νὰ ζωοποιῶ τὸ πνεῦμα τῶν ταπεινῶν καὶ νὰ ζωοποιῶ τὴν καρδίαν τῶν συντετριμμένων.16Διότι δὲν θέλω δικολογεῖ αἰωνίως οὐδὲ θέλω εἶσθαι πάντοτε ὠργισμένος· ἐπειδή τότε ἤθελον ἐκλείψει ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου τὸ πνεῦμα καὶ αἱ ψυχαὶ τὰς ὁποίας ἔκαμον.17Διὰ τὴν ἀνομίαν τῆς αἰσχροκερδείας αὐτοῦ ὠργίσθην καὶ ἐπάταξα αὐτόν· ἔκρυψα τὸ πρόσωπόν μου καὶ ὠργίσθην· ἀλλὰ αὐτὸς ἠκολούθησε πεισματωδῶς τὴν ὁδὸν τῆς καρδίας αὑτοῦ.18Εἶδον τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ θέλω ἰατρεύσει αὐτόν· καὶ θέλω ὁδηγήσει αὐτὸν καὶ δώσει πάλιν παρηγορίας εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τοὺς τεθλιμμένους αὐτοῦ.19Ἐγὼ δημιουργῶ τὸν καρπὸν τῶν χειλέων· εἰρήνην, εἰρήνην, εἰς τὸν μακρὰν καὶ εἰς τὸν πλησίον, λέγει Κύριος· καὶ θέλω ἰατρεύσει αὐτόν. 20Οἱ δὲ ἀσεβεῖς εἶναι ὡς ἡ τεταραγμένη θάλασσα, ὅταν δὲν δύναται νὰ ἡσυχάσῃ· καὶ τὰ κύματα αὐτῆς ἐκρίπτουσι καταπάτημα καὶ πηλόν.21Εἰρήνη δὲν εἶναι εἰς τοὺς ἀσεβεῖς, λέγει ὁ Θεὸς μου.

1Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, ὅτε ἦλθον πρὸς ἐσᾶς, ἦλθον οὐχὶ μὲ ὑπεροχήν λόγου ἤ σοφίας κηρύττων εἰς ἐσᾶς τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ.2Διότι ἀπεφάσισα νὰ μή ἐξεύρω μεταξὺ σας ἄλλο τι εἰμή Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. 3Καὶ ἐγὼ ἦλθον πρὸς ἐσᾶς μὲ ἀσθένειαν καὶ μὲ φόβον καὶ μὲ τρόμον πολύν,4καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου δὲν ἐγίνοντο μὲ καταπειστικοὺς λόγους ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ μὲ ἀπόδειξιν Πνεύματος καὶ δυνάμεως,5διὰ νὰ ἦναι ἡ πίστις σας οὐχὶ διὰ τῆς σοφίας τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. 6Λαλοῦμεν δὲ σοφίαν μεταξὺ τῶν τελείων, σοφίαν ὅμως οὐχὶ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου, τῶν φθειρομένων7ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ μυστηριώδη, τὴν ἀποκεκρυμμένην, τὴν ὁποίαν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν, 8τὴν ὁποίαν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἐγνώρισε διότι ἄν ἤθελον γνωρίσει, δὲν ἤθελον σταυρώσει τὸν Κύριον τῆς δόξης 9ἀλλὰ καθὼς εἶναι γεγραμμένον, Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ὀφθαλμὸς δὲν εἶδε καὶ τίον δὲν ἤκουσε καὶ εἰς καρδίαν ἀνθρώπου δὲν ἀνέβησαν, τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς ἡτοίμασεν εἰς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτόν. 10Εἰς ἡμᾶς δὲ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψεν αὐτὰ διὰ τοῦ Πνεύματος αὑτοῦ ἐπειδή τὸ Πνεῦμα ἐρευνᾷ τὰ πάντα καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ.11Διότι τίς τῶν ἀνθρώπων γινώσκει τὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἰμή τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ; Οὕτω καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς γινώσκει εἰμή τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.12Ἀλλ᾿ ἡμεῖς δὲν ἐλάβομεν τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ γνωρίσωμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα εἰς ἡμᾶς. 13Τὰ ὁποῖα καὶ λαλοῦμεν οὐχὶ μὲ διδακτοὺς λόγους ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ μὲ διδακτοὺς τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, συγκρίνοντες τὰ πνευματικὰ πρὸς τὰ πνευματικά. 14Ὁ φυσικὸς ὅμως ἄνθρωπος δὲν δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ διότι εἶναι μωρία εἰς αὐτόν, καὶ δὲν δύναται νὰ γνωρίσῃ αὐτά, διότι πνευματικῶς ἀνακρίνονται.15Ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται.16Διότι τίς ἐγνώρισε τὸν νοῦν τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ διδάξῃ αὐτόν; ἡμεῖς ὅμως ἔχομεν νοῦν Χριστοῦ.

13εἰς τὸν ὁποῖον καὶ σεῖς ἠλπίσατε, ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας σας, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον τῆς ἐπαγγελίας, 14ὅστις εἶναι ὁ ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, μέχρι τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀποκτηθέντος λαοῦ αὐτοῦ, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ.

1Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ Πατήρ μου εἶναι ὁ γεωργός.2Πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μή φέρον καρπόν, ἐκκόπτει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ φέρον καρπόν, καθαρίζει αὐτό, διὰ νὰ φέρῃ πλειότερον καρπόν. 3Τώρα σεῖς εἶσθε καθαροὶ διὰ τὸν λόγον τὸν ὁποῖον ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς.4Μείνατε ἐν ἐμοί, καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν. Καθὼς τὸ κλῆμα δὲν δύναται νὰ φέρῃ καρπὸν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἐὰν δὲν μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ σεῖς, ἐὰν δὲν μείνητε ἐν ἐμοί. 5Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἄμπελος, σεῖς τὰ κλήματα. Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, διότι χωρὶς ἐμοῦ δὲν δύνασθε νὰ κάμητε οὐδέν. 6Ἐὰν τις δὲν μείνῃ ἐν ἐμοί, ῥίπτεται ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ξηραίνεται, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ ῥίπτουσιν εἰς τὸ πῦρ, καὶ καίονται. 7Ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ οἱ λόγοι μου μείνωσιν ἐν ὑμῖν, θέλετε ζητεῖ ὅ, τι ἄν θέλητε, καὶ θέλει γείνει εἰς ἐσᾶς.8Ἐν τούτῳ δοξάζεται ὁ Πατήρ μου, εἰς τὸ νὰ φέρητε καρπὸν πολύν· καὶ οὕτω θέλετε εἶσθαι μαθηταὶ μου. 9Καθὼς ἐμὲ ἠγάπησεν ὁ Πατήρ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα ἐσᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου.10Ἐὰν τὰς ἐντολὰς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς μου καὶ μένω ἐν τῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ. 11Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς διὰ νὰ μείνῃ ἐν ὑμῖν ἡ χαρὰ μου καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν νὰ ἦναι πλήρης.12Αὕτη εἶναι ἡ ἐντολή μου, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς σᾶς ἠγάπησα.13Μεγαλητέραν ταύτης ἀγάπην δὲν ἔχει οὐδείς, τοῦ νὰ βάλῃ τις τὴν ψυχήν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων αὑτοῦ.14Σεῖς εἶσθε φίλοι μου, ἐὰν κάμνητε ὅσα ἐγὼ σᾶς παραγγέλλω. 15Δὲν σᾶς λέγω πλέον δούλους, διότι ὁ δοῦλος δὲν ἐξεύρει τί κάμνει ὁ κύριος αὐτοῦ· ἐσᾶς δὲ εἶπον φίλους, διότι πάντα ὅσα ἤκουσα παρὰ τοῦ Πατρὸς μου, ἐφανέρωσα εἰς ἐσᾶς.16Σεῖς δὲν ἐξελέξατε ἐμέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξέλεξα ἐσᾶς, καὶ σᾶς διέταξα διὰ νὰ ὑπάγητε σεῖς καὶ νὰ κάμητε καρπόν, καὶ ὁ καρπὸς σας νὰ μένῃ, ὥστε, ὅ, τι ἄν ζητήσητε παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐν τῷ ὀνόματί μου, νὰ σᾶς δώσῃ αὐτό.

9Ἐπειδή δὲ παρῆλθεν ἱκανὸς καιρὸς καὶ ὁ πλοῦς ἦτο ἤδη ἐπικίνδυνος, διότι καὶ ἡ νηστεία εἶχεν ἤδη παρέλθει, συνεβούλευεν ὁ Παῦλος,10λέγων πρὸς αὐτούς· Ἄνδρες, βλέπω ὅτι ὁ πλοῦς μέλλει νὰ γείνῃ μὲ κακοπάθειαν καὶ πολλήν ζημίαν οὐχὶ μόνον τοῦ φορτίου καὶ τοῦ πλοίου, ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.11Ἀλλ᾿ ὁ ἑκατόνταρχος ἐπείθετο μᾶλλον εἰς τὸν κυβερνήτην καὶ εἰς τὸν ναύκληρον παρὰ εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγόμενα.12Καὶ ἐπειδή ὁ λιμήν δὲν ἦτο ἐπιτήδειος εἰς παραχειμασίαν, οἱ πλειότεροι ἐγνωμοδότησαν νὰ σηκωθῶσι καὶ ἐκεῖθεν, ὥστε φθάσαντες ἄν ἠδύναντο εἰς Φοίνικα, λιμένα τῆς Κρήτης βλέποντα πρὸς τὸν λίβα ἄνεμον καὶ πρὸς τὸν χῶρον, νὰ παραχειμάσωσιν ἐκεῖ. 13Καὶ ὅτε ἔπνευσεν ὀλίγον νότος, νομίσαντες ὅτι ἐπέτυχον τοῦ σκοποῦ, ἀνέσυραν τὴν ἄγκυραν καὶ παρέπλεον πλησίον τὴν Κρήτην.14Πλήν μετ᾿ ὀλίγον προσέβαλε κατ᾿ αὐτῆς ἄνεμος τυφωνικὸς ὁ λεγόμενος Εὐροκλύδων.15Καὶ ἐπειδή τὸ πλοῖον συνηρπάσθη καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ἀντέχῃ πρὸς τὸν ἄνεμον, ἀφεθέντες ἐφερόμεθα.16Καὶ τρέξαντες ὑπὸ νησίδιόν τι ὀνομαζόμενον Κλαύδην, μόλις ἠδυνήθημεν νὰ βάλωμεν εἰς τὴν ἐξουσίαν μας τὴν λέμβον,17τὴν ὁποίαν ἀφοῦ ἀνέλαβον μετεχειρίζοντο βοηθήματα, ζώνοντες ὑποκάτωθεν τὸ πλοῖον· καὶ φοβούμενοι μή ἐκπέσωσιν εἰς τὴν Σύρτιν, κατεβίβασαν τὰ πανία καὶ ἐφέροντο οὕτως.18Καὶ ἐπειδή ἐχειμαζόμεθα σφοδρῶς, τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν ἔκαμνον χύσιν,19καὶ τὴν τρίτην μὲ τὰς ἰδίας ἡμῶν χεῖρας ἐρρίψαμεν τὰ σκεύη τοῦ πλοίου·20καὶ ἐπειδή διὰ πολλῶν ἡμερῶν δὲν ἐφαίνοντο οὔτε ἥλιος οὔτε ἄστρα, καὶ χειμὼν βαρὺς ἐπέκειτο, πᾶσα ἐλπὶς σωτηρίας ἀφηρεῖτο πλέον ἀφ᾿ ἡμῶν. 21Μετὰ δὲ πολυήμερον ἀσιτίαν σταθεὶς ὁ Παῦλος ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, εἶπεν· Ἔπρεπεν, ὦ ἄνδρες, νὰ μοῦ ὑπακούσητε καὶ νὰ μή σηκωθῆτε ἀπὸ τῆς Κρήτης καὶ οὕτως ἠθέλομεν ἀποφύγει τὴν κακοπάθειαν ταύτην καὶ τὴν ζημίαν.22Ἀλλὰ καὶ ἤδη σᾶς παραινῶ νὰ ἔχητε θάρρος· διότι ἐξ ὑμῶν οὐδεμία ψυχή δὲν θέλει χαθῆ, εἰμή μόνον τὸ πλοῖον.23Διότι τὴν νύκτα ταύτην ἐφάνη εἰς ἐμὲ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁποίου εἶμαι, τὸν ὁποῖον καὶ λατρεύω,24λέγων· μή φοβοῦ, Παῦλε· πρέπει νὰ παρασταθῇς ἐνώπιον τοῦ Καίσαρος· καὶ ἰδού, ὁ Θεὸς σοὶ ἐχάρισε πάντας τοὺς πλέοντας μετὰ σοῦ.25Διὰ τοῦτο θαρρεῖτε, ἄνδρες· διότι πιστεύω εἰς τὸν Θεὸν ὅτι οὕτω θέλει γείνει, καθ᾿ ὅν τρόπον ἐλαλήθη πρὸς ἐμέ. 26Πρέπει δὲ νὰ πέσωμεν εἰς νῆσόν τινα. 27Ὅτε δὲ ἦλθεν ἡ δεκάτη τετάρτη νύξ, ἐνῷ παρεφερόμεθα ἐν τῇ Ἀδριατικῇ θαλάσσῃ, περὶ τὸ μέσον τῆς νυκτὸς ἐσυμπέραινον οἱ ναῦται ὅτι πλησιάζουσιν εἰς τόπον τινά.28Καὶ ῥίψαντες τὴν βολίδα εὗρον εἴκοσι ὀργυιᾶς, καὶ ἀφοῦ ἐπροχώρησαν ὀλίγον διάστημα, ῥίψαντες καὶ πάλιν τὴν βολίδα εὗρον ὀργυιὰς δεκαπέντε·29καὶ φοβούμενοι μήπως πέσωμεν ἔξω εἰς τραχεῖς τόπους, ῥίψαντες τέσσαρας ἀγκύρας ἀπὸ τῆς πρύμνης, ηὔχοντο νὰ γείνῃ ἡμέρα.30Ἐπειδή δὲ οἱ ναῦται ἐζήτουν νὰ φύγωσιν ἐκ τοῦ πλοίου καὶ κατεβίβασαν τὴν λέμβον εἰς τὴν θάλασσαν, ἐπὶ προφάσει ὅτι ἔμελλον νὰ ἐκτείνωσιν ἀγκύρας ἐκ τῆς πρώρας,31ὁ Παῦλος εἶπε πρὸς τὸν ἑκατόνταρχον καὶ πρὸς τοὺς στρατιώτας· Ἐὰν οὗτοι δὲν μείνωσιν ἐν τῷ πλοίῳ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ σωθῆτε. 32Τότε οἱ στρατιῶται ἀπέκοψαν τὰ σχοινία τῆς λέμβου καὶ ἀφῆκαν αὐτήν νὰ πέσῃ ἔξω. 33Ἕως δὲ νὰ ἐξημερώσῃ, ὁ Παῦλος παρεκάλει πάντας νὰ λάβωσι τροφήν τινα, λέγων· Δεκατέσσαρας ἡμέρας σήμερον προσδοκῶντες διαμένετε νηστικοί, καὶ δὲν ἐφάγετε οὐδέν.34Διὰ τοῦτο σᾶς παρακαλῶ νὰ λάβητε τροφήν· διότι τοῦτο εἶναι ἀναγκαῖον πρὸς τὴν σωτηρίαν σας· ἐπειδή οὐδενὸς ἀπὸ σᾶς δὲν θέλει πέσει θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς.35Ἀφοῦ δὲ εἶπε ταῦτα καὶ ἔλαβεν ἄρτον, εὐχαρίστησε τὸν Θεὸν ἐνώπιον πάντων καὶ κόψας ἤρχισε νὰ τρώγῃ.36Λαβόντες δὲ πάντες θάρρος, ἔλαβον καὶ αὐτοὶ τροφήν·