Μαθήματα

9Ἐπειδή δὲ παρῆλθεν ἱκανὸς καιρὸς καὶ ὁ πλοῦς ἦτο ἤδη ἐπικίνδυνος, διότι καὶ ἡ νηστεία εἶχεν ἤδη παρέλθει, συνεβούλευεν ὁ Παῦλος,10λέγων πρὸς αὐτούς· Ἄνδρες, βλέπω ὅτι ὁ πλοῦς μέλλει νὰ γείνῃ μὲ κακοπάθειαν καὶ πολλήν ζημίαν οὐχὶ μόνον τοῦ φορτίου καὶ τοῦ πλοίου, ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.11Ἀλλ᾿ ὁ ἑκατόνταρχος ἐπείθετο μᾶλλον εἰς τὸν κυβερνήτην καὶ εἰς τὸν ναύκληρον παρὰ εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγόμενα.12Καὶ ἐπειδή ὁ λιμήν δὲν ἦτο ἐπιτήδειος εἰς παραχειμασίαν, οἱ πλειότεροι ἐγνωμοδότησαν νὰ σηκωθῶσι καὶ ἐκεῖθεν, ὥστε φθάσαντες ἄν ἠδύναντο εἰς Φοίνικα, λιμένα τῆς Κρήτης βλέποντα πρὸς τὸν λίβα ἄνεμον καὶ πρὸς τὸν χῶρον, νὰ παραχειμάσωσιν ἐκεῖ. 13Καὶ ὅτε ἔπνευσεν ὀλίγον νότος, νομίσαντες ὅτι ἐπέτυχον τοῦ σκοποῦ, ἀνέσυραν τὴν ἄγκυραν καὶ παρέπλεον πλησίον τὴν Κρήτην.14Πλήν μετ᾿ ὀλίγον προσέβαλε κατ᾿ αὐτῆς ἄνεμος τυφωνικὸς ὁ λεγόμενος Εὐροκλύδων.15Καὶ ἐπειδή τὸ πλοῖον συνηρπάσθη καὶ δὲν ἠδύνατο νὰ ἀντέχῃ πρὸς τὸν ἄνεμον, ἀφεθέντες ἐφερόμεθα.16Καὶ τρέξαντες ὑπὸ νησίδιόν τι ὀνομαζόμενον Κλαύδην, μόλις ἠδυνήθημεν νὰ βάλωμεν εἰς τὴν ἐξουσίαν μας τὴν λέμβον,17τὴν ὁποίαν ἀφοῦ ἀνέλαβον μετεχειρίζοντο βοηθήματα, ζώνοντες ὑποκάτωθεν τὸ πλοῖον· καὶ φοβούμενοι μή ἐκπέσωσιν εἰς τὴν Σύρτιν, κατεβίβασαν τὰ πανία καὶ ἐφέροντο οὕτως.18Καὶ ἐπειδή ἐχειμαζόμεθα σφοδρῶς, τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν ἔκαμνον χύσιν,19καὶ τὴν τρίτην μὲ τὰς ἰδίας ἡμῶν χεῖρας ἐρρίψαμεν τὰ σκεύη τοῦ πλοίου·20καὶ ἐπειδή διὰ πολλῶν ἡμερῶν δὲν ἐφαίνοντο οὔτε ἥλιος οὔτε ἄστρα, καὶ χειμὼν βαρὺς ἐπέκειτο, πᾶσα ἐλπὶς σωτηρίας ἀφηρεῖτο πλέον ἀφ᾿ ἡμῶν. 21Μετὰ δὲ πολυήμερον ἀσιτίαν σταθεὶς ὁ Παῦλος ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, εἶπεν· Ἔπρεπεν, ὦ ἄνδρες, νὰ μοῦ ὑπακούσητε καὶ νὰ μή σηκωθῆτε ἀπὸ τῆς Κρήτης καὶ οὕτως ἠθέλομεν ἀποφύγει τὴν κακοπάθειαν ταύτην καὶ τὴν ζημίαν.22Ἀλλὰ καὶ ἤδη σᾶς παραινῶ νὰ ἔχητε θάρρος· διότι ἐξ ὑμῶν οὐδεμία ψυχή δὲν θέλει χαθῆ, εἰμή μόνον τὸ πλοῖον.23Διότι τὴν νύκτα ταύτην ἐφάνη εἰς ἐμὲ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὁποίου εἶμαι, τὸν ὁποῖον καὶ λατρεύω,24λέγων· μή φοβοῦ, Παῦλε· πρέπει νὰ παρασταθῇς ἐνώπιον τοῦ Καίσαρος· καὶ ἰδού, ὁ Θεὸς σοὶ ἐχάρισε πάντας τοὺς πλέοντας μετὰ σοῦ.25Διὰ τοῦτο θαρρεῖτε, ἄνδρες· διότι πιστεύω εἰς τὸν Θεὸν ὅτι οὕτω θέλει γείνει, καθ᾿ ὅν τρόπον ἐλαλήθη πρὸς ἐμέ. 26Πρέπει δὲ νὰ πέσωμεν εἰς νῆσόν τινα. 27Ὅτε δὲ ἦλθεν ἡ δεκάτη τετάρτη νύξ, ἐνῷ παρεφερόμεθα ἐν τῇ Ἀδριατικῇ θαλάσσῃ, περὶ τὸ μέσον τῆς νυκτὸς ἐσυμπέραινον οἱ ναῦται ὅτι πλησιάζουσιν εἰς τόπον τινά.28Καὶ ῥίψαντες τὴν βολίδα εὗρον εἴκοσι ὀργυιᾶς, καὶ ἀφοῦ ἐπροχώρησαν ὀλίγον διάστημα, ῥίψαντες καὶ πάλιν τὴν βολίδα εὗρον ὀργυιὰς δεκαπέντε·29καὶ φοβούμενοι μήπως πέσωμεν ἔξω εἰς τραχεῖς τόπους, ῥίψαντες τέσσαρας ἀγκύρας ἀπὸ τῆς πρύμνης, ηὔχοντο νὰ γείνῃ ἡμέρα.30Ἐπειδή δὲ οἱ ναῦται ἐζήτουν νὰ φύγωσιν ἐκ τοῦ πλοίου καὶ κατεβίβασαν τὴν λέμβον εἰς τὴν θάλασσαν, ἐπὶ προφάσει ὅτι ἔμελλον νὰ ἐκτείνωσιν ἀγκύρας ἐκ τῆς πρώρας,31ὁ Παῦλος εἶπε πρὸς τὸν ἑκατόνταρχον καὶ πρὸς τοὺς στρατιώτας· Ἐὰν οὗτοι δὲν μείνωσιν ἐν τῷ πλοίῳ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ σωθῆτε. 32Τότε οἱ στρατιῶται ἀπέκοψαν τὰ σχοινία τῆς λέμβου καὶ ἀφῆκαν αὐτήν νὰ πέσῃ ἔξω. 33Ἕως δὲ νὰ ἐξημερώσῃ, ὁ Παῦλος παρεκάλει πάντας νὰ λάβωσι τροφήν τινα, λέγων· Δεκατέσσαρας ἡμέρας σήμερον προσδοκῶντες διαμένετε νηστικοί, καὶ δὲν ἐφάγετε οὐδέν.34Διὰ τοῦτο σᾶς παρακαλῶ νὰ λάβητε τροφήν· διότι τοῦτο εἶναι ἀναγκαῖον πρὸς τὴν σωτηρίαν σας· ἐπειδή οὐδενὸς ἀπὸ σᾶς δὲν θέλει πέσει θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς.35Ἀφοῦ δὲ εἶπε ταῦτα καὶ ἔλαβεν ἄρτον, εὐχαρίστησε τὸν Θεὸν ἐνώπιον πάντων καὶ κόψας ἤρχισε νὰ τρώγῃ.36Λαβόντες δὲ πάντες θάρρος, ἔλαβον καὶ αὐτοὶ τροφήν·

1Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπεχείρησεν Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς νὰ κακοποιήσῃ τινὰς ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.2Ἐφόνευσε δὲ διὰ μαχαίρας Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωάννου.3Καὶ ἰδὼν ὅτι ἦτο ἀρεστὸν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, προσέθεσε νὰ συλλάβῃ καὶ τὸν Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·4τὸν ὁποῖον καὶ πιάσας ἔβαλεν εἰς φυλακήν, παραδώσας αὐτὸν εἰς τέσσαρας τετράδας στρατιωτῶν διὰ νὰ φυλάττωσιν αὐτόν, θέλων μετὰ τὸ πάσχα νὰ παραστήσῃ αὐτὸν εἰς τὸν λαόν.5Ὁ μὲν λοιπὸν Πέτρος ἐφυλάττετο ἐν τῇ φυλακῇ· ἐγίνετο δὲ ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας ἀκατάπαυστος προσευχή πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ. 6Ὅτε δὲ ἔμελλεν ὁ Ἡρώδης νὰ παραστήσῃ αὐτόν, τὴν νύκτα ἐκείνην ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτο μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος μὲ δύο ἁλύσεις, καὶ φύλακες ἔμπροσθεν τῆς θύρας ἐφύλαττον τὸ δεσμωτήριον.7Καὶ ἰδού, ἄγγελος Κυρίου ἦλθεν ἐξαίφνης καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· κτυπήσας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἐξύπνησεν αὐτόν, λέγων· Σηκώθητι ταχέως. Καὶ ἔπεσον αἱ ἁλύσεις αὐτοῦ ἐκ τῶν χειρῶν.8Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· Περιζώσθητι καὶ ὑπόδησον τὰ σανδάλιά σου. Καὶ ἔκαμεν οὕτω. Καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Φόρεσον τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι. 9Καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτόν, καὶ δὲν ἤξευρεν ὅτι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου ἦτο ἀληθινόν, ἀλλ᾿ ἐνόμιζεν ὅτι βλέπει ὄραμα.10Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασαν πρώτην καὶ δευτέραν φρουράν, ἦλθον εἰς τὴν πύλην τὴν σιδηρὰν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις ἀφ᾿ ἑαυτῆς ἠνοίχθη εἰς αὐτούς, καὶ ἐξελθόντες διεπέρασαν ὁδὸν μίαν, καὶ εὐθὺς ὁ ἄγγελος ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτοῦ.11Καὶ ὁ Πέτρος συνελθὼν εἰς ἑαυτόν, εἶπε· Τώρα γνωρίζω ἀληθῶς ὅτι Κύριος ἐξαπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ μὲ ἠλευθέρωσεν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Ἡρώδου καὶ ὅλης τῆς ἐλπίδος τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων. 12Καὶ ἀφοῦ ἐσκέφθη, ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς τοῦ Ἰωάννου τοῦ ἐπονομαζομένου Μάρκου, ὅπου ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.13Ὅτε δὲ ὁ Πέτρος ἔκρουσε τὴν θύραν τοῦ προαυλίου, προσῆλθε θεράπαινα ὀνομαζομένη Ῥόδη, διὰ νὰ ἀκούσῃ,14καὶ γνωρίσασα τὴν φωνήν τοῦ Πέτρου ἀπὸ τῆς χαρᾶς δὲν ἤνοιξε τὴν πύλην, ἀλλ᾿ ἔτρεξε καὶ ἀπήγγειλεν ὅτι ὁ Πέτρος ἵσταται ἔμπροσθεν τῆς πύλης.15Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτήν· Παραφρονεῖς. Ἐκείνη ὅμως διϊσχυρίζετο ὅτι οὕτως ἔχει. Οἱ δὲ ἔλεγον· Ὁ ἄγγελος αὐτοῦ εἶναι. 16Ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενε κρούων. Καὶ ἀνοίξαντες εἶδον αὐτὸν καὶ ἐξεπλάγησαν.17Καὶ σείσας εἰς αὐτοὺς τὴν χεῖρα διὰ νὰ σιωπήσωσι, διηγήθη πρὸς αὐτοὺς πῶς ὁ Κύριος ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς, καὶ εἶπεν· Ἀπαγγείλατε ταῦτα πρὸς τὸν Ἰάκωβον καὶ τοὺς ἀδελφούς. Καὶ ἐξελθὼν ὑπῆγεν εἰς ἄλλον τόπον. 18Ἀφοῦ δὲ ἐξημέρωσεν, ἦτο ταραχή οὐκ ὀλίγη μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν τί ἄρα ἔγεινεν ὁ Πέτρος.

6Ταῦτα συμβουλεύων εἰς τοὺς ἀδελφούς, θέλεις εἶσθαι καλὸς διάκονος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐντρεφόμενος ἐν τοῖς λόγοις τῆς πίστεως καὶ τῆς καλῆς διδασκαλίας, τὴν ὁποίαν παρηκολούθησας.7Τοὺς δὲ βεβήλους καὶ γραώδεις μύθους παραιτοῦ καὶ γύμναζε σεαυτὸν εἰς τὴν εὐσέβειαν·8διότι ἡ σωματική γυμνασία εἶναι πρὸς ὀλίγον φέλιμος ἀλλ᾿ ἡ εὐσέβεια εἶναι πρὸς πάντα φέλιμος, ἔχουσα ἐπαγγελίαν τῆς παρούσης ζωῆς καὶ τῆς μελλούσης.

1Ὁ Ἰησοῦς λοιπὸν πρὸ ἕξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦτο ὁ Λάζαρος ὁ ἀποθανών, τὸν ὁποῖον ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν.2Καὶ ἔκαμαν εἰς αὐτὸν δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα ὑπηρέτει· ὁ δὲ Λάζαρος ἦτο εἷς ἐκ τῶν συγκαθημένων μετ᾿ αὐτοῦ.3Τότε ἡ Μαρία, λαβοῦσα μίαν λίτραν μύρου νάρδου καθαρᾶς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ μὲ τὰς τρίχας αὑτῆς ἐσπόγγισε τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπλήσθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.4Λέγει λοιπὸν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ὁ Ἰούδας Σίμωνος ὁ Ἰσκαριώτης, ὅστις ἔμελλε νὰ παραδώσῃ αὐτόν·5Διὰ τί τοῦτο τὸ μύρον δὲν ἐπωλήθη τριακόσια δηνάρια καὶ ἐδόθη εἰς τοὺς πτωχούς;6Εἶπε δὲ τοῦτο οὐχὶ διότι ἔμελεν αὐτὸν περὶ τῶν πτωχῶν, ἀλλὰ διότι ἦτο κλέπτης καὶ εἶχε τὸ γλωσσόκομον καὶ ἐβάσταζε τὰ βαλλόμενα εἰς αὐτό. 7Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου ἐφύλαξεν αὐτό.8Διότι τοὺς πτωχοὺς πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ ὅμως πάντοτε δὲν ἔχετε.

35Καὶ λέγει πρὸς αὐτοὺς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα· Ἄς διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν.36Καὶ ἀφήσαντες τὸν ὄχλον, παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦτο ἐν τῷ πλοίῳ καὶ ἄλλα δὲ πλοιάρια ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ.37Καὶ γίνεται μέγας ἀνεμοστρόβιλος καὶ τὰ κύματα εἰσέβαλλον εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε αὐτὸ ἤδη ἐγεμίζετο.38Καὶ αὐτὸς ἦτο ἐπὶ τῆς πρύμνης κοιμώμενος ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον· καὶ ἐξυπνοῦσιν αὐτὸν καὶ λέγουσι πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, δὲν σὲ μέλει ὅτι χανόμεθα;39Καὶ σηκωθεὶς ἐπετίμησε τὸν ἄνεμον καὶ εἶπε πρὸς τὴν θάλασσαν· Σιώπα, ἡσύχασον. Καὶ ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἔγεινε γαλήνη μεγάλη.40Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί εἶσθε οὕτω δειλοί; πῶς δὲν ἔχετε πίστιν;41Καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους· Τίς λοιπὸν εἶναι οὗτος, ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν εἰς αὐτόν;