5Ὁ Κύριος ὑψώθη· διότι κατοικεῖ ἐν ὑψηλοῖς· ἐνέπλησε τὴν Σιὼν κρίσεως καὶ δικαιοσύνης.6Σοφία δὲ καὶ ἐπιστήμη θέλουσιν εἶσθαι ἡ στερέωσις τῶν καιρῶν σου καὶ ἡ σωτήριος δύναμις· ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, αὐτὸς εἶναι ὁ θησαυρὸς αὐτοῦ.

2Καὶ ἐνῷ ὑπηρέτουν εἰς τὸν Κύριον καὶ ἐνήστευον, εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον· Χωρίσατε εἰς ἐμὲ τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Σαῦλον διὰ τὸ ἔργον, εἰς τὸ ὁποῖον προσεκάλεσα αὐτούς.3Τότε ἀφοῦ ἐνήστευσαν καὶ προσευχήθησαν καὶ ἐπέθεσαν τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτούς, ἀπέστειλαν.

1Καὶ τὸ παιδίον ὁ Σαμουήλ ὑπηρέτει τὸν Κύριον ἔμπροσθεν τοῦ Ἠλεί. Ὁ λόγος δὲ τοῦ Κυρίου ἦτο σπάνιος κατ᾿ ἐκείνας τὰς ἡμέρας· ὄρασις δὲν ἐφαίνετο.2Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρόν, ὅτε ὁ Ἠλεὶ ἐκοίτετο ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἦσαν ἠμαυρωμένοι, ὥστε δὲν ἠδύνατο νὰ βλέπῃ,3ὁ δὲ Σαμουήλ ἐκοίτετο ἐν τῷ ναῷ τοῦ Κυρίου, ὅπου ἦτο ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ, πρὶν ὁ λύχνος τοῦ Θεοῦ σβεσθῆ, 4ἐκάλεσεν ὁ Κύριος τὸν Σαμουήλ· ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Ἰδού, ἐγώ.5Καὶ ἔτρεξε πρὸς τὸν Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ· διότι μὲ ἐκάλεσας. Ὁ δὲ εἶπε, Δὲν σὲ ἐκάλεσα· ἐπίστρεψον νὰ κοιμηθῇς. Καὶ ὑπῆγε νὰ κοιμηθῇ. 6Ὁ δὲ Κύριος ἐκάλεσε πάλιν ἐκ δευτέρου, Σαμουήλ. Καὶ ἐσηκώθη ὁ Σαμουήλ καὶ ὑπῆγε πρὸς τὸν Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ· διότι μὲ ἐκάλεσας. Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Δὲν σὲ ἐκάλεσα, τέκνον μου· ἐπίστρεψον νὰ κοιμηθῇς. 7Καὶ Σαμουήλ δὲν ἐγνώριζεν ἔτι τὸν Κύριον, καὶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου δὲν εἶχεν ἔτι ἀποκαλυφθῆ εἰς αὐτόν.8Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Κύριος τὸν Σαμουήλ πάλιν ἐκ τρίτου. Καὶ ἐσηκώθη καὶ ὑπῆγε πρὸς τὸν Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ· διότι μὲ ἐκάλεσας. Καὶ ἐνόησεν ὁ Ἠλεὶ ὅτι ὁ Κύριος ἐκάλεσε τὸ παιδίον. 9Καὶ εἶπεν ὁ Ἠλεὶ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ὕπαγε νὰ κοιμηθῇς· καὶ ἐὰν σὲ κράξῃ, θέλεις εἰπεῖ, Λάλησον, Κύριε· διότι ὁ δοῦλός σου ἀκούει. Καὶ ὁ Σαμουήλ ὑπῆγε καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ.10Καὶ ἦλθεν ὁ Κύριος καὶ σταθεὶς ἐκάλεσε καθὼς τὸ πρότερον, Σαμουήλ, Σαμουήλ. Τότε ὁ Σαμουήλ ἀπεκρίθη, Λάλησον, διότι ὁ δοῦλός σου ἀκούει.11Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ἰδού, ἐγὼ θέλω κάμει εἰς τὸν Ἰσραήλ πρᾶγμα, ὥστε παντὸς ἀκούοντος αὐτὸ θέλουσιν ἠχήσει ἀμφότερα τὰ ὦτα·12ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ θέλω ἐκτελέσει ἐναντίον τοῦ Ἠλεὶ πάντα ὅσα ἐλάλησα περὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ· θέλω ἀρχίσει καὶ θέλω ἐπιτελέσει,13διότι ἀνήγγειλα πρὸς αὐτόν, ὅτι ἐγὼ θέλω κρίνει τὸν οἶκον αὐτοῦ ἕως αἰῶνος διὰ τὴν ἀνομίαν· ἐπειδή γνωρίσας ὅτι οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἔφερον κατάραν ἐφ᾿ ἑαυτούς, δὲν συνέστειλεν αὐτούς·14καὶ διὰ τοῦτο ὥμοσα ἐναντίον τοῦ οἴκου τοῦ Ἠλεί, ὅτι ἡ ἀνομία τῶν υἱῶν τοῦ Ἠλεὶ δὲν θέλει καθαρισθῆ εἰς τὸν αἰῶνα διὰ θυσίας οὐδὲ διὰ προσφορᾶς. 15Καὶ ἐκοιμήθη ὁ Σαμουήλ ἕως πρωΐας· ἔπειτα ἤνοιξε τὰς θύρας τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου. Καὶ ἐφοβεῖτο ὁ Σαμουήλ νὰ ἀναγγείλῃ τὴν ὄρασιν πρὸς τὸν Ἠλεί.16Ἐκάλεσε δὲ ὁ Ἠλεὶ τὸν Σαμουήλ καὶ εἶπε, Σαμουήλ, τέκνον μου. Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Ἰδού, ἐγώ.17Καὶ εἶπε, Ποῖος εἶναι ὁ λόγος, ὁ λαληθεὶς πρὸς σέ; μή κρύψῃς αὐτόν, παρακαλῶ, ἀπ᾿ ἐμοῦ· οὕτω νὰ κάμῃ εἰς σὲ ὁ Θεὸς καὶ οὕτω νὰ προσθέσῃ, ἐὰν κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τινὰ ἐκ πάντων τῶν λόγων τῶν λαληθέντων πρὸς σέ.18Καὶ ἀνήγγειλε πρὸς αὐτὸν ὁ Σαμουήλ πάντας τοὺς λόγους, καὶ δὲν ἔκρυψεν ἀπ᾿ αὐτοῦ οὐδένα. Καὶ εἶπεν ὁ Ἠλεί, Αὐτὸς εἶναι Κύριος· ἄς κάμῃ τὸ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ. 19Καὶ ἐμεγάλονεν ὁ Σαμουήλ· καὶ ὁ Κύριος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ καὶ δὲν ἄφινε νὰ πίπτῃ οὐδεὶς ἐκ τῶν λόγων αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν.20Καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ, ἀπὸ Δὰν ἕως Βήρ-σαβεέ, ἐγνώρισεν ὅτι ὁ Σαμουήλ ἦτο διωρισμένος εἰς τὸ νὰ ἦναι προφήτης τοῦ Κυρίου.21Καὶ ἐξηκολούθησεν ὁ Κύριος νὰ φανερόνηται ἐν Σηλώ· διότι ἀπεκαλύπτετο ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ ἐν Σηλὼ διὰ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου.

1Οὐαὶ εἰς τὰ ἀποστατήσαντα τέκνα, λέγει Κύριος, τὰ ὁποῖα λαμβάνουσι βουλήν, πλήν οὐχὶ παρ᾿ ἐμοῦ· καὶ τὰ ὁποῖα κάμνουσι συνθήκας, πλήν οὐχὶ διὰ τοῦ πνεύματός μου, διὰ νὰ προσθέσωσιν ἁμαρτίαν εἰς ἁμαρτίαν·2τὰ ὁποῖα ὑπάγουσι διὰ νὰ καταβῶσιν εἰς Αἴγυπτον, καὶ δὲν ἐρωτῶσι τὸ στόμα μου, διὰ νὰ ἐνδυναμωθῶσι μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Φαραὼ καὶ νὰ ἐμπιστευθῶσιν εἰς τὴν σκιὰν τῆς Αἰγύπτου.3Ἡ δὲ δύναμις τοῦ Φαραὼ θέλει εἶσθαι αἰσχύνη σας καὶ ἡ πεποίθησις ἐπὶ τὴν σκιὰν τῆς Αἰγύπτου ὄνειδος.4Διότι οἱ ἀρχηγοὶ αὐτοῦ ἐστάθησαν ἐν Τάνει καὶ οἱ πρέσβεις αὐτοῦ ἦλθον εἰς Χανές. 5Πάντες σχύνθησαν διὰ λαόν, ὅστις δὲν ἠδυνήθη νὰ φελήσῃ αὐτοὺς οὐδὲ νὰ σταθῇ βοήθεια ἤ ὄφελος ἀλλὰ καταισχύνη καὶ μάλιστα ὄνειδος.6Ἡ κατὰ τῶν ζώων τῆς Μεσημβρίας ὅρασις. Ἐν τῇ γῇ τῆς θλίψεως καὶ τῆς στενοχωρίας, ὅπου εὑρίσκονται ὁ δυνατὸς λέων καὶ ὁ λέων ὁ γηραλέος, ἡ ἔχιδνα καὶ ὁ φλογερὸς πτερωτὸς ὄφις, ἐκεῖ θέλουσι φέρει τὰ πλούτη αὑτῶν ἐπὶ ὤμων ὀναρίων καὶ τοὺς θησαυροὺς αὑτῶν ἐπὶ τοῦ κυρτώματος τῶν καμήλων, πρὸς λαὸν ὅστις δὲν θέλει φελήσει αὐτούς.7Διότι οἱ Αἰγύπτιοι εἰς μάτην καὶ ἀνωφελῶς θέλουσι βοηθήσει· ὅθεν ἐβόησα περὶ τούτου, Ἡ δύναμις αὐτῶν εἶναι νὰ κάθηνται ἥσυχοι. 8Τώρα ὕπαγε, γράψον τοῦτο ἔμπροσθεν αὐτῶν ἐπὶ πινακιδίου, καὶ σημείωσον αὐτὸ ἐν βιβλίῳ, διὰ νὰ σώζηται εἰς τὸν μέλλοντα καιρὸν ἕως αἰῶνος·9ὅτι οὗτος εἶναι λαὸς ἀπειθής, ψευδεῖς υἱοί, υἱοὶ μή θέλοντες νὰ ἀκούσωσι τὸν νόμον τοῦ Κυρίου·10οἵτινες λέγουσι πρὸς τοὺς βλέποντας, Μή βλέπετε· καὶ πρὸς τοὺς προφήτας, Μή προφητεύετε εἰς ἡμᾶς τὰ ὀρθά, λαλεῖτε πρὸς ἡμᾶς κολακευτικά, προφητεύετε ἀπατηλά·11ἀποσύρθητε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἐκκλίνατε ἀπὸ τῆς τρίβου, σηκώσατε ἀπ᾿ ἔμπροσθεν ἡμῶν τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰσραήλ. 12Ὅθεν οὕτω λέγει ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ· Ἐπειδή καταφρονεῖτε τὸν λόγον τοῦτον καὶ ἐλπίζετε ἐπὶ τὴν ἀπάτην καὶ πονηρίαν καὶ ἐπιστηρίζεσθε ἐπὶ ταῦτα·13διὰ τοῦτο ἡ ἀνομία αὕτη θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς ὡς χάλασμα ἑτοιμόρροπον, ὡς κοιλία εἰς ὑψηλὸν τοῖχον, τοῦ ὁποίου ὁ συντριμμὸς ἔρχεται ἐξαίφνης ἐν μιᾷ στιγμῇ.14Καὶ θέλει συντρίψει αὐτὸ ὡς σύντριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου, κατασυντριβομένου ἀνηλεῶς, ὥστε νὰ μή εὑρίσκηται ἐν τοῖς θρύμμασιν αὐτοῦ ὄστρακον, διὰ νὰ λάβῃ τις πῦρ ἀπὸ τῆς ἑστίας ἤ νὰ λάβῃ ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου. 15Διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ· Ἐν τῇ ἐπιστροφῇ καὶ ἀναπαύσει θέλετε σωθῆ· ἐν τῇ ἠσυχίᾳ καὶ πεποιθήσει θέλει εἶσθαι ἡ δύναμίς σας· ἀλλὰ δὲν ἠθελήσατε·16καὶ εἴπετε, Οὐχί· ἀλλὰ θέλομεν φεύγει ἔφιπποι· διὰ τοῦτο θέλετε φεύγει· καί, Θέλομεν ἱππεύσει ἐπὶ ταχύποδας· διὰ τοῦτο οἱ διώκοντές σας θέλουσιν εἶσθαι ταχύποδες.17Θέλετε φεύγει χίλιοι ἐν τῇ ἀπειλῇ ἑνός, καὶ πάντες ἐν τῇ ἀπειλῇ πέντε, ἑωσοῦ μείνητε ὡς στύλος ἐπὶ κορυφῆς ὄρους καὶ ὡς σημαία ἐπὶ λόφου. 18Καὶ οὕτω θέλει προσμείνει ὁ Κύριος διὰ νὰ σᾶς ἐλεήσῃ, καὶ οὕτω θέλει ὑψωθῆ διὰ νὰ σᾶς οἰκτειρήσῃ· διότι ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς κρίσεως· μακάριοι πάντες οἱ προσμένοντες αὐτόν. 19Διότι ὁ λαὸς θέλει κατοικήσει ἐν Σιὼν ἐν Ἱερουσαλήμ· δὲν θέλεις κλαύσει πλέον· θέλει βεβαίως σὲ ἐλεήσει ἐν τῇ φωνῇ τῆς κραυγῆς σου· ὅταν ἀκούσῃ αὐτήν, θέλει σοὶ ἀποκριθῆ.20Καὶ ἄν ὁ Κύριος σᾶς δίδῃ ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ στενοχωρίας, οἱ διδάσκαλοί σου ὅμως δὲν θέλουσιν ἀφαιρεθῆ πλέον, ἀλλ᾿ οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσι βλέπει τοὺς διδασκάλους σου·21καὶ τὰ ὦτά σου θέλουσιν ἀκούει λόγον ὄπισθέν σου, λέγοντα, Αὕτη εἶναι ἡ ὁδός, περιπατεῖτε ἐν αὐτῇ· ὅταν στρέφησθε ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ ὅταν στρέφησθε ἐπὶ τὰ ἀριστερά.22Καὶ θέλετε ἀποστραφῆ ὡς μεμιασμένα τὸ ἐπικάλυμμα τῶν ἀργυρῶν γλυπτῶν σας καὶ τὸν στολισμὸν τῶν χρυσῶν χωνευτῶν σας· θέλεις ἀπορρίψει αὐτὰ ὡς ῥάκος ἀκάθαρτον· θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτά, Φεύγετε ἀπὸ ἐδώ. 23Τότε θέλει δώσει βροχήν διὰ τὸν σπόρον σου, τὸν ὁποῖον ἤθελες σπείρει ἐν τῷ ἀγρῷ· καὶ ἄρτον τοῦ γεννήματος τῆς γῆς, ὅστις θέλει εἶσθαι παχὺς καὶ ἄφθονος· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τὰ κτήνη σου θέλουσι βόσκεσθαι ἐν εὐρυχώροις νομαῖς.24Καὶ οἱ βόες καὶ αἱ νέαι ὄνοι, τὰ ὁποῖα ἐργάζονται τὴν γῆν, θέλουσι τρώγει καθαρὸν ἄχυρον λελικμημένον διὰ τοῦ πτυαρίου καὶ ἀνεμιστηρίου.25Καὶ θέλουσιν εἶσθαι ἐπὶ παντὸς ὑψηλοῦ ὄρους καὶ ἐπὶ παντὸς ὑψηλοῦ λόφου, ποταμοὶ καὶ ῥεύματα ὑδάτων, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς μεγάλης σφαγῆς, ὅταν οἱ πύργοι καταπίπτωσι.26Τὸ δὲ φῶς τῆς σελήνης θέλει εἶσθαι ὡς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου θέλει εἶσθαι ἑπταπλάσιον ὡς τὸ φῶς ἑπτὰ ἡμερῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ καθ᾿ ἥν ὁ Κύριος ἐπιδένει τὸ σύντριμμα τοῦ λαοῦ αὑτοῦ καὶ θεραπεύει τὴν πληγήν τοῦ τραυματισμοῦ αὐτῶν.

1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε ἦλθε Νάθαν ὁ προφήτης πρὸς αὐτόν, ἀφοῦ εἰσῆλθε πρὸς τὴν Βηθσαβεέ.] Ἐλέησόν με, ὦ Θεέ, κατὰ τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὰ ἀνομήματά μου. 2Πλῦνόν με μᾶλλον καὶ μᾶλλον ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. 3Διότι τὰ ἀνομήματά μου ἐγὼ γνωρίζω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου εἶναι διαπαντός. 4Εἰς σέ, εἰς σὲ μόνον ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἔπραξα· διὰ νὰ δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νὰ ἦσαι ἄμεμπτος εἰς τὰς κρίσεις σου. 5Ἰδού, συνελήφθην ἐν ἀνομίᾳ, καὶ ἐν ἁμαρτίᾳ μὲ ἐγέννησεν μήτηρ μου. 6Ἰδού, ἠγάπησας ἀλήθειαν ἐν τῇ καρδίᾳ, καὶ εἰς τὰ ἐνδόμυχα θέλεις μὲ διδάξει σοφίαν. 7Ῥάντισόν με μὲ ὕσσωπον, καὶ θέλω εἶσθαι καθαρός· πλῦνόν με, καὶ θέλω εἶσθαι λευκότερος χιόνος. 8Κάμε με νὰ ἀκούσω ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, διὰ νὰ εὐφρανθῶσι τὰ ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα συνέθλασας. 9Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. 10Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, Θεέ· καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἀνανέωσον ἐντὸς μου. 11Μή μὲ ἀπορρίψῃς ἀπὸ τοῦ προσώπου σου· καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μή ἀφαιρέσῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. 12Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τῆς σωτηρίας σου καὶ μὲ πνεῦμα ἡγεμονικὸν στήριξόν με. 13Θέλω διδάξει εἰς τοὺς παραβάτας τὰς ὁδοὺς σου· καὶ ἁμαρτωλοὶ θέλουσιν ἐπιστρέφει εἰς σέ. 14Ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ αἱμάτων, Θεέ, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου· ἡ γλῶσσά μου θέλει ψάλλει ἐν ἀγαλλιάσει τὴν δικαιοσύνην σου. 15Κύριε, ἄνοιξον τὰ χείλη μου· καὶ τὸ στόμα μου θέλει ἀναγγέλλει τὴν αἴνεσίν σου. 16Διότι δὲν θέλεις θυσίαν, ἄλλως ἤθελον προσφέρει· εἰς ὁλοκαυτώματα δὲν ἀρέσκεσαι. 17Θυσίαι τοῦ Θεοῦ εἶναι πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην, Θεέ, δὲν θέλεις καταφρονήσει. 18Εὐεργέτησον τὴν Σιὼν διὰ τῆς εὐνοίας σου· οἰκοδόμησον τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ. 19Τότε θέλεις εὐαρεστηθῆ εἰς θυσίας δικαιοσύνης, εἰς προσφορὰς καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε θέλουσι προσφέρει μόσχους ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου.