1Ὁ δὲ Ἰησοῦς, πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ὑπέστρεψεν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην καὶ ἐφέρετο διὰ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον,2πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ διαβόλου ἡμέρας τεσσαράκοντα, καὶ δὲν ἔφαγεν οὐδὲν τὰς ἡμέρας ἐκείνας· ἀφοῦ δὲ αὗται ἐτελείωσαν, ὕστερον ἐπείνασε.

1Λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, περικυκλωμένοι ὄντες ὑπὸ τοσούτου νέφους μαρτύρων, ἄς ἀπορρίψωμεν πᾶν βάρος καὶ τὴν εὐκόλως ἐμπεριπλέκουσαν ἡμᾶς ἁμαρτίαν, καὶ ἄς τρέχωμεν μεθ᾿ ὑπομονῆς τὸν προκείμενον εἰς ἡμᾶς ἀγῶνα,2ἀποβλέποντες εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἀρχηγὸν καὶ τελειωτήν τῆς πίστεως, ὅστις ὑπὲρ τῆς χαρᾶς τῆς προκειμένης εἰς αὐτὸν ὑπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας τὴν αἰσχύνην, καὶ ἐκάθησεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.

11Ἰδού, μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· ἠκούσατε τὴν ὑπομονήν τοῦ Ἰὼβ καὶ εἴδετε τὸ τέλος τοῦ Κυρίου, ὅτι εἶναι πολυεύσπλαγχνος ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων.

5Διότι δὲν ὑπέταξεν εἰς ἀγγέλους τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ τῆς ὁποίας λαλοῦμεν. 6Ἐμαρτύρησε δὲ τις ἔν τινι μέρει, λέγων· Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὥστε νὰ ἐνθυμῆσαι αὐτόν, Ἤ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νὰ ἐπισκέπτησαι αὐτόν;7Ἔκαμες αὐτὸν ὀλίγον τι κατώτερον τῶν ἀγγέλων, μὲ δόξαν καὶ τιμήν ἐστεφάνωσας αὐτὸν καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου· 8Πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ. Διότι ὑποτάξας εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, δὲν ἀφῆκεν οὐδὲν ἀνυπότακτον εἰς αὐτόν. Τώρα ὅμως δὲν βλέπομεν ἔτι τὰ πάντα ὑποτεταγμένα εἰς αὐτόν· 9τὸν δὲ ὀλίγον τι παρὰ τοὺς ἀγγέλους ἠλαττωμένον Ἰησοῦν βλέπομεν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου μὲ δόξαν καὶ τιμήν ἐστεφανωμένον, διὰ νὰ γευθῇ θάνατον ὑπὲρ παντὸς ἀνθρώπου διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. 10Διότι ἔπρεπεν εἰς αὐτόν, διὰ τὸν ὁποῖον εἶναι τὰ πάντα καὶ διὰ τοῦ ὁποίου ἔγειναν τὰ πάντα, φέρων εἰς τὴν δόξαν πολλοὺς υἱούς, νὰ κάμῃ τέλειον τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ τῶν παθημάτων.11Ἐπειδή καὶ ὁ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς εἶναι πάντες· δι᾿ ἥν αἰτίαν δὲν ἐπαισχύνεται νὰ ὀνομάζῃ αὐτοὺς ἀδελφούς, 12λέγων· Θέλω ἀπαγγείλει τὸ ὄνομά σου πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας θέλω σὲ ὑμνήσει· 13καὶ πάλιν· Ἐγὼ θέλω ἔχει τὴν πεποίθησίν μου ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ πάλιν· Ἰδού, ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, τὰ ὁποῖα μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. 14Ἐπειδή λοιπὸν τὰ παιδία ἐμέθεξαν ἀπὸ σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παρομοίως μετέλαβεν ἀπὸ τῶν αὐτῶν, διὰ νὰ καταργήσῃ διὰ τοῦ θανάτου τὸν ἔχοντα τὸ κράτος τοῦ θανάτου, τουτέστι τὸν διάβολον, 15καὶ ἐλευθερώσῃ ἐκείνους, ὅσοι διὰ τὸν φόβον τοῦ θανάτου ἦσαν διὰ παντὸς τοῦ βίου ὑποκείμενοι εἰς τὴν δουλείαν.16Διότι βεβαίως δὲν ἀνέλαβεν ἀγγέλων φύσιν, ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἀνέλαβεν.17Ὅθεν ἔπρεπε νὰ ὁμοιωθῇ κατὰ πάντα μὲ τοὺς ἀδελφούς, διὰ νὰ γείνῃ ἐλεήμων καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς εἰς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, διὰ νὰ κάμνῃ ἐξιλέωσιν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ.18Ἐπειδή καθ᾿ ὅτι αὐτὸς ἔπαθε πειρασθείς, δύναται νὰ βοηθήσῃ τοὺς πειραζομένους.

21Καὶ ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς διεπέρασε πάλιν ἐν τῷ πλοίῳ εἰς τὸ πέραν, συνήχθη πρὸς αὐτὸν ὄχλος πολύς, καὶ ἦτο πλησίον τῆς θαλάσσης.22Καὶ ἰδού, ἔρχεται εἷς τῶν ἀρχισυναγώγων, ὀνόματι Ἰάειρος, καὶ ἰδὼν αὐτὸν πίπτει πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ23καὶ παρεκάλει αὐτὸν πολλά, λέγων ὅτι τὸ θυγάτριόν μου πνέει τὰ λοίσθια· νὰ ἔλθῃς καὶ νὰ βάλῃς τὰς χεῖράς σου ἐπ᾿ αὐτήν, διὰ νὰ σωθῇ καὶ θέλει ζήσει. 24Καὶ ὑπῆγε μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἠκολούθει αὐτὸν ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν.25Καὶ γυνή τις, ἔχουσα ῥύσιν αἵματος δώδεκα ἔτη26καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα πᾶσαν τὴν περιουσίαν αὐτῆς καὶ μηδὲν φεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα,27ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἦλθε μεταξὺ τοῦ ὄχλου ὄπισθεν καὶ ἤγγισε τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ·28διότι ἔλεγεν ὅτι καὶ ἄν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγγίσω, θέλω σωθῆ.29Καὶ εὐθὺς ἐξηράνθη ἡ πηγή τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἠσθάνθη ἐν τῷ σώματι αὑτῆς ὅτι ἰατρεύθη ἀπὸ τῆς μάστιγος.30Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς, νοήσας ἐν ἑαυτῷ τὴν δύναμιν τὴν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ αὐτοῦ, στραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· Τίς ἤγγισε τὰ ἱμάτιά μου;31Καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτόν· Βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μοῦ ἤγγισε;32Καὶ περιέβλεπε διὰ νὰ ἴδῃ τὴν πράξασαν τοῦτο.33Ἡ δὲ γυνή, φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, ἐπειδή ἤξευρε τί ἔγεινεν ἐπ᾿ αὐτήν, ἦλθε καὶ προσέπεσεν εἰς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.34Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν· Θύγατερ, ἡ πίστις σοῦ σὲ ἔσωσεν· ὕπαγε εἰς εἰρήνην καὶ ἔσο ὑγιής ἀπὸ τῆς μάστιγός σου. 35Ἐνῷ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου, λέγοντες ὅτι ἡ θυγάτηρ σου ἀπέθανε· τί πλέον ἐνοχλεῖς τὸν Διδάσκαλον;36Ὁ δὲ Ἰησοῦς, εὐθὺς ὅτε ἤκουσε τὸν λόγον λαλούμενον, λέγει πρὸς τὸν ἀρχισυνάγωγον· Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε.37Καὶ δὲν ἀφῆκεν οὐδένα νὰ ἀκολουθήσῃ αὐτὸν εἰμή τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν Ἰακώβου.38Καὶ ἔρχεται εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ βλέπει θόρυβον, κλαίοντας καὶ ἀλαλάζοντας πολλά,39καὶ εἰσελθὼν λέγει πρὸς αὐτούς· Τί θορυβεῖσθε καὶ κλαίετε; τὸ παιδίον δὲν ἀπέθανεν, ἀλλὰ κοιμᾶται.40Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ. Ὁ δέ, ἀφοῦ ἐξέβαλεν ἅπαντας, παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μεθ᾿ ἑαυτοῦ καὶ εἰσέρχεται ὅπου ἔκειτο τὸ παιδίον,41καὶ πιάσας τὴν χεῖρα τοῦ παιδίου, λέγει πρὸς αὐτήν· Ταλιθά, κοῦμι· τὸ ὁποῖον μεθερμηνευόμενον εἶναι, Κοράσιον, σοὶ λέγω, σηκώθητι.42Καὶ εὐθὺς ἐσηκώθη τὸ κοράσιον καὶ περιεπάτει· διότι ἦτο ἐτῶν δώδεκα. Καὶ ἐξεπλάγησαν μὲ ἔκπληξιν μεγάλην.43Καὶ παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς πολλὰ νὰ μή μάθῃ μηδεὶς τοῦτο καὶ εἶπε νὰ δοθῇ εἰς αὐτήν νὰ φάγῃ.