1Ἀνέβαινον δὲ ὁμοῦ ὁ Πέτρος καὶ Ἰωάννης εἰς τὸ ἱερὸν κατὰ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴν ἐννάτην.2Καὶ ἄνθρωπός τις χωλὸς ὑπάρχων ἐκ κοιλίας μητρὸς αὑτοῦ ἐβαστάζετο, τὸν ὁποῖον ἔθετον καθ᾿ ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγομένην Ὡραίαν, διὰ νὰ ζητῇ ἐλεημοσύνην παρὰ τῶν εἰσερχομένων εἰς τὸ ἱερόν·3οὗτος ἰδὼν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην μέλλοντας νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὸ ἱερόν, ἐζήτει νὰ λάβῃ ἐλεημοσύνην.4Ἀτενίσας δὲ εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος μετὰ τοῦ Ἰώαννου, εἶπε· Βλέψον εἰς ἡμᾶς.5Καὶ ἐκεῖνος ἔβλεπεν αὐτοὺς μετὰ προσοχῆς, προσμένων νὰ λάβῃ τι παρ᾿ αὐτῶν.6Ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν· Ἀργύριον καὶ χρυσίον ἐγὼ δὲν ἔχω· ἀλλ᾿ ὅ, τι ἔχω, τοῦτο σοὶ δίδω· ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου σηκώθητι καὶ περιπάτει.7Καὶ πιάσας αὐτὸν ἀπὸ τῆς δεξιᾶς χειρὸς ἐσήκωσε· καὶ παρευθὺς ἐστερεώθησαν αἱ βάσεις καὶ τὰ σφυρὰ τῶν ποδῶν αὐτοῦ,8καὶ ἀναπηδήσας ἐστάθη ὄρθιος καὶ περιεπάτει, καὶ εἰσῆλθε μετ᾿ αὐτῶν εἰς τὸ ἱερὸν περιπατῶν καὶ πηδῶν καὶ δοξάζων τὸν Θεόν.9Καὶ εἶδεν αὐτὸν πᾶς ὁ λαὸς περιπατοῦντα καὶ δοξάζοντα τὸν Θεόν·10καὶ ἐγνώριζον αὐτὸν ὅτι οὗτος ἦτο ὁ καθήμενος διὰ ἐλεημοσύνην εἰς τὴν Ὡραίαν πύλην τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐπλήσθησαν ἀπὸ θάμβους καὶ ἐκστάσεως διὰ τὸ γεγονὸς εἰς αὐτόν. 11Καὶ ἐνῷ ὁ ἰατρευθεὶς χωλὸς ἐκράτει τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην, συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς εἰς τὴν στοὰν τὴν λεγομένην Σολομῶντος ἔκθαμβοι.12Ἰδὼν δὲ ὁ Πέτρος, ἀπεκρίθη πρὸς τὸν λαόν· Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, τί θαυμάζετε διὰ τοῦτο, ἤ τί ἀτενίζετε εἰς ἡμᾶς, ὡς ἐὰν ἐκάμομεν ἀπὸ ἰδίας ἡμῶν δυνάμεως ἤ εὐσεβείας νὰ περιπατῇ αὐτός;

1Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας πάλιν εἰσῆλθεν εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἶναι εἰς οἶκον.2Καὶ εὐθὺς συνήχθησαν πολλοί, ὥστε δὲν ἐχώρουν πλέον αὐτοὺς οὐδὲ τὰ πρόθυρα· καὶ ἐκήρυττεν εἰς αὐτοὺς τὸν λόγον.3Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν φέροντες παραλυτικόν, βασταζόμενον ὑπὸ τεσσάρων·4καὶ μή δυνάμενοι νὰ πλησιάσωσιν εἰς αὐτὸν ἐξ αἰτίας τοῦ ὄχλου, ἐχάλασαν τὴν στέγην ὅπου ἦτο, καὶ διατρυπήσαντες καταβιβάζουσι τὸν κράββατον, ἐφ᾿ οὗ κατέκειτο ὁ παραλυτικός.5Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν, λέγει πρὸς τὸν παραλυτικόν· Τέκνον, συγκεχωρημέναι εἶναι εἰς σὲ αἱ ἁμαρτίαι σου.

1Καὶ τινὲς κατελθόντες ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἐδίδασκον τοὺς ἀδελφούς, ὅτι ἐὰν δὲν περιτέμνησθε κατὰ τὸ ἔθος τοῦ Μωϋσέως, δὲν δύνασθε νὰ σωθῆτε.2Γενομένης λοιπὸν ἀντιστάσεως καὶ συζητήσεως οὐκ ὀλίγης ὑπὸ τοῦ Παύλου καὶ Βαρνάβα πρὸς αὐτούς, ἐνέκριναν νὰ ἀναβῇ ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βαρνάβας καὶ τινὲς ἄλλοι ἐξ αὐτῶν πρὸς τοὺς ἀποστόλους καὶ πρεσβυτέρους εἰς Ἱερουσαλήμ περὶ τοῦ ζητήματος τούτου.3Ἐκεῖνοι λοιπὸν προπεμφθέντες ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας, διήρχοντο τὴν Φοινίκην καὶ Σαμάρειαν, ἐκδιηγούμενοι τὴν ἐπιστροφήν τῶν ἐθνῶν, καὶ ἐπροξένουν χαρὰν μεγάλην εἰς πάντας τοὺς ἀδελφούς.4Ὅτε δὲ ἦλθον εἰς Ἱερουσαλήμ, ὑπεδέχθησαν ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ ἀνήγγειλαν ὅσα ὁ Θεὸς ἔκαμε δι᾿ αὐτῶν.5Ἐσηκώθησαν δὲ τινὲς τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως τῶν Φαρισαίων, οἵτινες εἶχον πιστεύσει, καὶ ἔλεγον ὅτι πρέπει νὰ περιτέμνωμεν αὐτοὺς καὶ νὰ παραγγέλλωμεν νὰ φυλάττωσι τὸν νόμον τοῦ Μωϋσέως. 6Καὶ συνήχθησαν οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι, διὰ νὰ σκεφθῶσι περὶ τοῦ πράγματος τούτου.7Μετὰ δὲ πολλήν συζήτησιν σηκωθεὶς ὁ Πέτρος, εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἄνδρες ἀδελφοί, σεῖς ἐξεύρετε ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ Θεὸς ἐξέλεξε μεταξὺ ἡμῶν διὰ τοῦ στόματός μου νὰ ἀκούσωσι τὰ ἔθνη τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου καὶ νὰ πιστεύσωσι.8Καὶ ὁ καρδιογνώστης Θεὸς ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς μαρτυρίαν, χαρίσας εἰς αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον καθὼς καὶ εἰς ἡμᾶς,9καὶ δὲν ἔκαμεν οὐδεμίαν διάκρισιν μεταξὺ ἡμῶν καὶ αὐτῶν, καθαρίσας τὰς καρδίας αὐτῶν διὰ τῆς πίστεως.10Τώρα λοιπὸν διὰ τί πειράζετε τὸν Θεόν, ἐπιβάλλοντες ζυγὸν εἰς τὸν τράχηλον τῶν μαθητῶν, τὸν ὁποῖον οὔτε οἱ πατέρες ἡμῶν οὔτε ἡμεῖς δὲν ἠδυνήθημεν νὰ βαστάσωμεν;11Ἀλλὰ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πιστεύομεν ὅτι θέλομεν σωθῆ καθ᾿ ὅν τρόπον καὶ ἐκεῖνοι. 12Ἐσιώπησε δὲ πᾶν τὸ πλῆθος καὶ ἤκουον τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Παῦλον ἐξιστοροῦντας ὅσα σημεῖα καὶ τέρατα ἔκαμεν ὁ Θεὸς δι᾿ αὐτῶν μεταξὺ τῶν ἐθνῶν.13Καὶ ἀφοῦ αὐτοὶ ἐσιώπησαν, ἀπεκρίθη ὁ Ἰάκωβος, λέγων· Ἄνδρες ἀδελφοί, ἀκούσατέ μου.14Ὁ Συμεὼν ἐφανέρωσε τίνι τρόπῳ κατ᾿ ἀρχὰς ὁ Θεὸς ἐπεσκέφθη τὰ ἔθνη ὥστε νὰ λάβῃ ἐξ αὐτῶν λαὸν διὰ τὸ ὄνομα αὑτοῦ.15Καὶ μὲ τοῦτο συμφωνοῦσιν οἱ λόγοι τῶν προφητῶν, καθὼς εἶναι γεγραμμένον· 16Μετὰ ταῦτα θέλω ἐπιστρέψει καὶ θέλω ἀνοικοδομήσει τὴν σκηνήν τοῦ Δαβὶδ τὴν πεπτωκυῖαν, καὶ τὰ κατηδαφισμένα αὐτῆς θέλω ἀνοικοδομήσει καὶ θέλω ἀνορθώσει αὐτήν,17διὰ νὰ ἐκζητήσωσι τὸν Κύριον οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ πάντα τὰ ἔθνη, ἐπὶ τὰ ὁποῖα καλεῖται τὸ ὄνομά μου, λέγει Κύριος ὁ ποιῶν ταῦτα πάντα. 18Ἀπ᾿ αἰῶνος εἶναι γνωστὰ εἰς τὸν Θεὸν πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ. 19Ὅθεν ἐγὼ κρίνω νὰ μή παρενοχλῶμεν τοὺς ἀπὸ τῶν ἐθνῶν ἐπιστρέφοντας εἰς τὸν Θεόν,20ἀλλὰ νὰ γράφωμεν πρὸς αὐτοὺς νὰ ἀπέχωσιν ἀπὸ τῶν μιασμάτων τῶν εἰδώλων καὶ ἀπὸ τῆς πορνείας καὶ τοῦ πνικτοῦ καὶ τοῦ αἵματος.21Διότι ὁ Μωϋσῆς ἀπὸ γενεᾶς ἀρχαίας ἔχει ἐν πάσῃ πόλει τοὺς κηρύττοντας αὐτὸν ἐν ταῖς συναγωγαῖς, ἀναγινωσκόμενος κατὰ πᾶν σάββατον. 22Τότε ἐφάνη εὔλογον εἰς τοὺς ἀποστόλους καὶ εἰς τοὺς πρεσβυτέρους μεθ᾿ ὅλης τῆς ἐκκλησίας νὰ ἐκλέξωσιν ἐξ αὐτῶν ἄνδρας καὶ νὰ πέμψωσιν εἰς Ἀντιόχειαν μετὰ τοῦ Παύλου καὶ Βαρνάβα, Ἰούδαν τὸν ἐπονομαζόμενον Βαρσαβᾶν καὶ Σίλαν, ἄνδρας προεστῶτας μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν, 23καὶ ἔγραψαν διὰ χειρὸς αὐτῶν ταῦτα· Οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἀδελφοὶ πρὸς τοὺς ἐξ ἐθνῶν ἀδελφοὺς τοὺς κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ Συρίαν καὶ Κιλικίαν, χαίρειν.24Ἐπειδή ἠκούσαμεν ὅτι τινὲς ἐξ ἡμῶν ἐξελθόντες σᾶς ἐτάραξαν μὲ λόγους καὶ διαστρέφουσι τὰς ψυχὰς σας, λέγοντες νὰ περιτέμνησθε καὶ νὰ φυλάττητε τὸν νόμον, εἰς τοὺς ὁποίους ἡμεῖς δὲν παρηγγείλαμεν τοῦτο,25ἐφάνη εὔλογον εἰς ἡμᾶς, συνελθόντας ὁμοθυμαδόν, νὰ ἐκλέξωμεν ἄνδρας καὶ νὰ πέμψωμεν πρὸς ἐσᾶς μετὰ τῶν ἀγαπητῶν ἡμῶν Βαρνάβα καὶ Παύλου,26ἀνθρώπων οἵτινες παρέδωκαν τὰς ψυχὰς αὑτῶν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.27Ἀπεστείλαμεν λοιπὸν τὸν Ἰούδαν καὶ τὸν Σίλαν διὰ νὰ σᾶς ἀπαγγείλωσι καὶ αὐτοὶ διὰ στόματος τὰ αὐτά.28Διότι ἐφάνη εὔλογον εἰς τὸ Ἃγιον Πνεῦμα καὶ εἰς ἡμᾶς νὰ μή ἐπιβάλλωμεν εἰς ἐσᾶς μηδὲν πλειότερον βάρος ἐκτὸς τῶν ἀναγκαίων τούτων,29νὰ ἀπέχητε ἀπὸ εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτοῦ καὶ πορνείας· ἀπὸ τῶν ὁποίων φυλάττοντες ἑαυτοὺς θέλετε πράξει καλῶς. Ἔρρωσθε. 30Οὗτοι μὲν λοιπὸν ἀπολυθέντες ἦλθον εἰς Ἀντιόχειαν, καὶ συνάξαντες τὸ πλῆθος ἐνεχείρησαν τὴν ἐπιστολήν.31Ἀναγνώσαντες δὲ αὐτήν, ἐχάρησαν διὰ τὴν γενομένην παρηγορίαν.32Ὁ Ἰούδας δὲ καὶ ὁ Σίλας, ὄντες καὶ αὐτοὶ προφῆται, παρηγόρησαν τοὺς ἀδελφοὺς διὰ λόγων πολλῶν καὶ ἐπεστήριξαν αὐτούς. 33Καὶ ἀφοῦ διέτριψαν ἐκεῖ καιρὸν τινα, ἀπεστάλησαν ἐν εἰρήνῃ ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν πρὸς τοὺς ἀποστόλους.34Εἰς τὸν Σίλαν ὅμως ἐφάνη εὔλογον νὰ μείνῃ ἔτι αὐτοῦ. 35Ὁ δὲ Παῦλος καὶ Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ, διδάσκοντες καὶ κηρύττοντες μετὰ καὶ ἄλλων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. 36Μετὰ δὲ τινὰς ἡμέρας εἶπεν ὁ Παῦλος πρὸς τὸν Βαρνάβαν· Ἄς ἐπιστρέψωμεν τώρα καὶ ἄς ἐπισκεφθῶμεν τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κατὰ πᾶσαν πόλιν, ἐν αἷς ἐκηρύξαμεν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, πῶς ἔχουσι.37Καὶ ὁ μὲν Βαρνάβας ἐστοχάσθη νὰ συμπαραλάβῃ τὸν Ἰωάννην τὸν λεγόμενον Μάρκον·38ὁ Παῦλος ὅμως ἔκρινεν ἄξιον, τὸν ἀποχωρισθέντα ἀπὸ αὐτῶν ἀπὸ τῆς Παμφυλίας καὶ μή συνακολουθήσαντα αὐτοὺς εἰς τὸ ἔργον, τοῦτον νὰ μή συμπαραλάβωσι.39Συνέβη λοιπὸν ἐρεθισμός, ὥστε ἀπεχωρίσθησαν ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ ὁ μὲν Βαρνάβας, παραλαβὼν τὸν Μάρκον, ἐξέπλευσεν εἰς Κύπρον.40Ὁ δὲ Παῦλος, ἐκλέξας τὸν Σίλαν, ἐξῆλθε, παραδοθεὶς ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν εἰς τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ. 41Καὶ διήρχετο τὴν Συρίαν καὶ Κιλικίαν, ἐπιστηρίζων τὰς ἐκκλησίας.

1Καὶ ἐξηκολούθησεν ὁ Ἰὼβ τὴν παραβολήν αὑτοῦ καὶ εἶπεν·2Ὤ νὰ ἤμην ὡς εἰς τοὺς παρελθόντας μῆνας, ὡς ἐν ταῖς ἡμέραις ὅτε ὁ Θεὸς μὲ ἐφύλαττεν·3ὅτε ὁ λύχνος αὐτοῦ ἔφεγγεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μου, καὶ διὰ τοῦ φωτὸς αὐτοῦ περιεπάτουν ἐν τῷ σκότει·4καθὼς ἤμην ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἀκμῆς μου, ὅτε ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ ἦτο ἐπὶ τὴν σκηνήν μου·5ὅτε ὁ Παντοδύναμος ἦτο μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ τὰ παιδία μου κύκλῳ μου· 6ὅτε ἔπλυνον τὰ βήματά μου μὲ βούτυρον, καὶ ὁ βράχος ἐξέχεε δι᾿ ἐμὲ ποταμοὺς ἐλαίου·7ὅτε διὰ τῆς πόλεως ἐξηρχόμην εἰς τὴν πύλην, ἡτοίμαζον τὴν καθέδραν μου ἐν τῇ πλατείᾳ!8Οἱ νέοι μὲ ἔβλεπον καὶ ἐκρύπτοντο· καὶ οἱ γέροντες ἐγειρόμενοι ἵσταντο.9Οἱ ἄρχοντες ἔπαυον ὁμιλοῦντες καὶ ἔβαλλον χεῖρα ἐπὶ τὸ στόμα αὑτῶν. 10Ἡ φωνή τῶν ἐγκρίτων ἐκρατεῖτο, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν ἐκολλᾶτο εἰς τὸν οὐρανίσκον αὐτῶν.11Ὅτε τὸ τίον ἤκουε καὶ μὲ ἐμακάριζε, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς ἔβλεπε καὶ ἐμαρτύρει ὑπὲρ ἐμοῦ·12διότι ἠλευθέρουν τὸν πτωχὸν βοῶντα καὶ τὸν ὀρφανὸν τὸν μή ἔχοντα βοηθόν.13Ἡ εὐλογία τοῦ ἀπολλυμένου ἤρχετο ἐπ᾿ ἐμέ· καὶ τὴν καρδίαν τῆς χήρας εὔφραινον.14Ἐφόρουν δικαιοσύνην καὶ ἐνεδυόμην τὴν εὐθύτητά μου ὡς ἐπενδύτην καὶ διάδημα.15Ἤμην ὀφθαλμὸς εἰς τὸν τυφλὸν καὶ ποῦς εἰς τὸν χωλὸν ἐγώ.16Ἤμην πατήρ εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ τὴν δίκην τὴν ὁποίαν δὲν ἐγνώριζον ἐξιχνίαζον. 17Καὶ συνέτριβον τοὺς κυνόδοντας τοῦ ἀδίκου καὶ ἀπέσπων τὸ θήραμα ἀπὸ τῶν ὁδόντων αὐτοῦ.18Τότε ἔλεγον, θέλω ἀποθάνει ἐν τῇ φωλεᾷ μου καὶ ὡς τὴν ἄμμον θέλω πολλαπλασιάσει τὰς ἡμέρας μου.19Ἡ ῥίζα μου ἦτο ἀνοικτή πρὸς τὰ ὕδατα, καὶ ἡ δρόσος διενυκτέρευεν ἐπὶ τῶν κλάδων μου.20Ἡ δόξα μου ἀνενεοῦτο ἐν ἐμοί, καὶ τὸ τόξον μου ἐκρατύνετο ἐν τῇ χειρὶ μου.21Μὲ ἠκροάζοντο προσέχοντες καὶ εἰς τὴν συμβουλήν μου ἐσιώπων.22Μετὰ τοὺς λόγους μου δὲν προσέθετον οὐδέν, καὶ ἡ ὁμιλία μου ἐστάλαζεν ἐπ᾿ αὐτούς.23Καὶ μὲ περιέμενον ὡς τὴν βροχήν· καὶ ἦσαν κεχηνότες ὡς διὰ τὴν ὄψιμον βροχήν.24Ἐγέλων πρὸς αὐτούς, καὶ δὲν ἐπίστευον· καὶ τὴν φαιδρότητα τοῦ προσώπου μου δὲν ἄφινον νὰ πέσῃ.25Ἐὰν ἠρεσκόμην εἰς τὴν ὁδὸν αὐτῶν, ἐκαθήμην πρῶτος, καὶ κατεσκήνουν ὡς βασιλεὺς ἐν τῷ στρατεύματι, ὡς ὁ παρηγορῶν τοὺς τεθλιμμένους.

1Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπεχείρησεν Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς νὰ κακοποιήσῃ τινὰς ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.2Ἐφόνευσε δὲ διὰ μαχαίρας Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωάννου.3Καὶ ἰδὼν ὅτι ἦτο ἀρεστὸν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, προσέθεσε νὰ συλλάβῃ καὶ τὸν Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·4τὸν ὁποῖον καὶ πιάσας ἔβαλεν εἰς φυλακήν, παραδώσας αὐτὸν εἰς τέσσαρας τετράδας στρατιωτῶν διὰ νὰ φυλάττωσιν αὐτόν, θέλων μετὰ τὸ πάσχα νὰ παραστήσῃ αὐτὸν εἰς τὸν λαόν.5Ὁ μὲν λοιπὸν Πέτρος ἐφυλάττετο ἐν τῇ φυλακῇ· ἐγίνετο δὲ ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας ἀκατάπαυστος προσευχή πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ. 6Ὅτε δὲ ἔμελλεν ὁ Ἡρώδης νὰ παραστήσῃ αὐτόν, τὴν νύκτα ἐκείνην ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτο μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος μὲ δύο ἁλύσεις, καὶ φύλακες ἔμπροσθεν τῆς θύρας ἐφύλαττον τὸ δεσμωτήριον.7Καὶ ἰδού, ἄγγελος Κυρίου ἦλθεν ἐξαίφνης καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· κτυπήσας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἐξύπνησεν αὐτόν, λέγων· Σηκώθητι ταχέως. Καὶ ἔπεσον αἱ ἁλύσεις αὐτοῦ ἐκ τῶν χειρῶν.8Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· Περιζώσθητι καὶ ὑπόδησον τὰ σανδάλιά σου. Καὶ ἔκαμεν οὕτω. Καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Φόρεσον τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι. 9Καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτόν, καὶ δὲν ἤξευρεν ὅτι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου ἦτο ἀληθινόν, ἀλλ᾿ ἐνόμιζεν ὅτι βλέπει ὄραμα.10Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασαν πρώτην καὶ δευτέραν φρουράν, ἦλθον εἰς τὴν πύλην τὴν σιδηρὰν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις ἀφ᾿ ἑαυτῆς ἠνοίχθη εἰς αὐτούς, καὶ ἐξελθόντες διεπέρασαν ὁδὸν μίαν, καὶ εὐθὺς ὁ ἄγγελος ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτοῦ.11Καὶ ὁ Πέτρος συνελθὼν εἰς ἑαυτόν, εἶπε· Τώρα γνωρίζω ἀληθῶς ὅτι Κύριος ἐξαπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ μὲ ἠλευθέρωσεν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Ἡρώδου καὶ ὅλης τῆς ἐλπίδος τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων. 12Καὶ ἀφοῦ ἐσκέφθη, ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς τοῦ Ἰωάννου τοῦ ἐπονομαζομένου Μάρκου, ὅπου ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.13Ὅτε δὲ ὁ Πέτρος ἔκρουσε τὴν θύραν τοῦ προαυλίου, προσῆλθε θεράπαινα ὀνομαζομένη Ῥόδη, διὰ νὰ ἀκούσῃ,14καὶ γνωρίσασα τὴν φωνήν τοῦ Πέτρου ἀπὸ τῆς χαρᾶς δὲν ἤνοιξε τὴν πύλην, ἀλλ᾿ ἔτρεξε καὶ ἀπήγγειλεν ὅτι ὁ Πέτρος ἵσταται ἔμπροσθεν τῆς πύλης.15Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτήν· Παραφρονεῖς. Ἐκείνη ὅμως διϊσχυρίζετο ὅτι οὕτως ἔχει. Οἱ δὲ ἔλεγον· Ὁ ἄγγελος αὐτοῦ εἶναι. 16Ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενε κρούων. Καὶ ἀνοίξαντες εἶδον αὐτὸν καὶ ἐξεπλάγησαν.17Καὶ σείσας εἰς αὐτοὺς τὴν χεῖρα διὰ νὰ σιωπήσωσι, διηγήθη πρὸς αὐτοὺς πῶς ὁ Κύριος ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς, καὶ εἶπεν· Ἀπαγγείλατε ταῦτα πρὸς τὸν Ἰάκωβον καὶ τοὺς ἀδελφούς. Καὶ ἐξελθὼν ὑπῆγεν εἰς ἄλλον τόπον.