1Ἐν ἐκείνῃ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς οἰκίας ἐκάθητο πλησίον τῆς θαλάσσης·2καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ἐκάθητο, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἵστατο ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν. 3Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς πολλὰ διὰ παραβολῶν, λέγων· Ἰδού, ἐξῆλθεν ὁ σπείρων διὰ νὰ σπείρῃ.4Καὶ ἐνῷ ἔσπειρεν, ἄλλα μὲν ἔπεσον παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγον αὐτά·5ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου δὲν εἶχον γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺς ἀνεφύησαν, ἐπειδή δὲν εἶχον βάθος γῆς,6καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθησαν καὶ ἐπειδή δὲν εἶχον ῥίζαν ἐξηράνθησαν·7ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·8ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν καὶ ἔδιδον καρπὸν τὸ μὲν ἑκατόν, τὸ δὲ ἑξήκοντα, τὸ δὲ τριάκοντα.9Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ, ἄς ἀκούῃ. 10Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταί, εἶπον πρὸς αὐτόν· Διὰ τί λαλεῖς πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν;11Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Διότι εἰς ἐσᾶς ἐδόθη νὰ γνωρίσητε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἰς ἐκείνους ὅμως δὲν ἐδόθη.12Διότι ὅστις ἔχει, ἔτι θέλει δοθῆ εἰς αὐτὸν καὶ θέλει περισσευθῆ· ὅστις ὅμως δὲν ἔχει, καὶ ὅ, τι ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ. 13Διὰ τοῦτο λαλῶ πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν, διότι βλέποντες δὲν βλέπουσι καὶ ἀκούοντες δὲν ἀκούουσιν οὐδὲ νοοῦσι. 14Καὶ ἐκπληροῦται ἐπ᾿ αὐτῶν ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· Μὲ τὴν ἀκοήν θέλετε ἀκούσει καὶ δὲν θέλετε ἐννοήσει, καὶ βλέποντες θέλετε ἰδεῖ καὶ δὲν θέλετε καταλάβει·15διότι ἐπαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ μὲ τὰ ὦτα βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν ἔκλεισαν μήποτε ἴδωσι μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἀκούσωσι μὲ τὰ ὦτα καὶ νοήσωσι μὲ τὴν καρδίαν καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰατρεύσω αὐτούς. 16Ὑμῶν δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ εἶναι μακάριοι, διότι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτά σας, διότι ἀκούουσιν.17Ἐπειδή ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν νὰ ἴδωσιν ὅσα βλέπετε, καὶ δὲν εἶδον, καὶ νὰ ἀκούσωσιν ὅσα ἀκούετε, καὶ δὲν ἤκουσαν. 18Σεῖς λοιπὸν ἀκούσατε τὴν παραβολήν τοῦ σπείροντος.19Παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μή νοοῦντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτος εἶναι ὁ σπαρθεὶς παρὰ τὴν ὁδόν.20Ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ εὐθὺς μετὰ χαρᾶς δεχόμενος αὐτόν·21δὲν ἔχει ὅμως ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλ᾿ εἶναι πρόσκαιρος, ὅταν δὲ γείνῃ θλῖψις ἤ διωγμὸς διὰ τὸν λόγον, εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22Ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον, ἔπειτα ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ γίνεται ἄκαρπος.23Ὁ δὲ σπαρθεὶς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ νοῶν· ὅστις καὶ καρποφορεῖ καὶ κάμνει ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα.

23Ἐπιστρέψατε πρὸς τοὺς ἐλέγχους μου· ἰδού, ἐγὼ θέλω ἐκχέει τὸ πνεῦμά μου ἐφ᾿ ὑμᾶς, θέλω σᾶς κάμει νὰ νοήσητε τοὺς λόγους μου.

1Καθὼς λοιπὸν ἔμαθεν ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι ὁ Ἰησοῦς πλειοτέρους μαθητὰς κάμνει καὶ βαπτίζει παρὰ ὁ Ἰωάννης 2ἄν καὶ ὁ Ἰησοῦς αὐτὸς δὲν ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ 3ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθε πάλιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν.4Ἔπρεπε δὲ νὰ περάσῃ διὰ τῆς Σαμαρείας.5Ἔρχεται λοιπὸν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Σιχάρ, πλησίον τοῦ ἀγροῦ, τὸν ὁποῖον ἔδωκεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Ἰωσήφ τὸν υἱὸν αὑτοῦ.6Ἦτο δὲ ἐκεῖ πηγή τοῦ Ἰακώβ. Ὁ Ἰησοῦς λοιπὸν κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκάθητο οὕτως εἰς τὴν πηγήν. Ὥρα ἦτο περίπου ἕκτη. 7Ἔρχεται γυνή τις ἐκ τῆς Σαμαρείας, διὰ νὰ ἀντλήσῃ ὕδωρ. Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Δὸς μοι νὰ πίω.8Διότι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶχον ὑπάγει εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀγοράσωσι τροφάς.9Λέγει λοιπὸν πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή ἡ Σαμαρεῖτις· Πῶς σύ, Ἰουδαῖος ὤν, ζητεῖς νὰ πίῃς παρ᾿ ἐμοῦ, ἥτις εἶμαι γυνή Σαμαρεῖτις; Διότι δὲν συγκοινωνοῦσιν οἱ Ἰουδαῖοι μὲ τοὺς Σαμαρείτας.10Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· Ἐὰν ἤξευρες τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς εἶναι ὁ λέγων σοι, Δὸς μοι νὰ πίω, σὺ ἤθελες ζητήσει παρ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἤθελε σοὶ δώσει ὕδωρ ζῶν.11Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ εἶναι βαθύ· πόθεν λοιπὸν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν;12μήπως σὺ εἶσαι μεγαλήτερος τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὅστις ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἔπιεν ἐξ αὐτοῦ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ;13Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· Πᾶς ὅστις πίνει ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου θέλει διψήσει πάλιν·14ὅστις ὅμως πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος, τὸ ὁποῖον ἐγὼ θέλω δώσει εἰς αὐτόν, δὲν θέλει διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ, τὸ ὁποῖον θέλω δώσει εἰς αὐτόν, θέλει γείνει ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἀναβλύζοντος εἰς ζωήν αἰώνιον.15Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δὸς μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, διὰ νὰ μή διψῶ μηδὲ νὰ ἔρχωμαι ἐδὼ νὰ ἀντλῶ. 16Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε, κάλεσον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐδώ.17Ἀπεκρίθη ἡ γυνή καὶ εἶπε· Δὲν ἔχω ἄνδρα. Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Καλῶς εἶπας ὅτι δὲν ἔχω ἄνδρα·18διότι πέντε ἄνδρας ἔλαβες, καὶ ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ἔχεις τώρα, δὲν εἶναι ἀνήρ σου· τοῦτο ἀληθὲς εἶπας.19Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, βλέπω ὅτι σὺ εἶσαι προφήτης.20Οἱ πατέρες ἡμῶν εἰς τοῦτο τὸ ὄρος προσεκύνησαν, καὶ σεῖς λέγετε ὅτι ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις εἶναι ὁ τόπος ὅπου πρέπει νὰ προσκυνῶμεν.21Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα, ὅτε οὔτε εἰς τὸ ὄρος τοῦτο οὔτε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τὸν Πατέρα.22Σεῖς προσκυνεῖτε ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον δὲν ἐξεύρετε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐξεύρομεν, διότι ἡ σωτηρία εἶναι ἐκ τῶν Ἰουδαίων.23Πλήν ἔρχεται ὥρα, καὶ ἤδη εἶναι, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ θέλουσι προσκυνήσει τὸν Πατέρα ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· διότι ὁ Πατήρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν.24Ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦμα, καὶ οἱ προσκυνοῦντες αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ πρέπει νὰ προσκυνῶσι.25Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Ἐξεύρω ὅτι ἔρχεται ὁ Μεσσίας, ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, θέλει ἀναγγείλει εἰς ἡμᾶς πάντα.26Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ εἶμαι, ὁ λαλῶν σοι. 27Καὶ ἐπάνω εἰς τοῦτο ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἐθαύμασαν ὅτι ἐλάλει μετὰ γυναικός· οὐδεὶς ὅμως εἶπε, Τί ζητεῖς; ἤ Τί λαλεῖς μετ᾿ αὐτῆς;28Ἀφῆκε λοιπὸν ἡ γυνή τὴν ὑδρίαν αὑτῆς καὶ ὑπῆγεν εἰς τὴν πόλιν καὶ λέγει πρὸς τοὺς ἀνθρώπους·29Ἔλθετε νὰ ἴδητε ἄνθρωπον, ὅστις μοὶ εἶπε πάντα ὅσα ἔπραξα· μήπως οὗτος εἶναι ὁ Χριστός;30Ἐξῆλθον λοιπὸν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν.

7Ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ καὶ μετεώρου ἔβαλες τὴν κλίνην σου· καὶ ἐκεῖ ἀνέβης διὰ νὰ προσφέρῃς θυσίαν.8Καὶ ὀπίσω τῶν θυρῶν καὶ τῶν παραστατῶν ἔστησας τὸ μνημόσυνόν σου· διότι ἐξεσκέπασας σεαυτήν ἀποστατήσασα ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἀνέβης· ἐπλάτυνας τὴν κλίνην σου καὶ συνεφώνησας μετ᾿ ἐκείνων· ἠγάπησας τὴν κλίνην αὐτῶν, ἐξέλεξας τοὺς τόπους·9ὑπῆγες μάλιστα πρὸς τὸν βασιλέα μὲ χρίσματα καὶ ηὔξησας τὰ ἀρώματά σου καὶ ἀπέστειλας μακρὰν τοὺς πρέσβεις σου καὶ ἐταπείνωσας σεαυτήν μέχρις ᾅδου.10Ἐκοπίασας εἰς τὸ μάκρος τῆς ὁδοῦ σου· καὶ δὲν εἶπας, εἰς μάτην κοπιάζω· εὕρηκας τὸ ζῆν διὰ τῆς χειρὸς σου· διὰ τοῦτο δὲν ἀπέκαμες. 11Καὶ τίνα ἐπτοήθης ἤ ἐφοβήθης, ὥστε νὰ ψευσθῇς καὶ νὰ μή μὲ ἐνθυμηθῇς μηδὲ νὰ θέσῃς τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ σου; δὲν εἶναι, διότι ἐγὼ ἐσιώπησα, μάλιστα πρὸ πολλοῦ, διὰ τοῦτο σὺ δὲν μὲ ἐφοβήθης;12Ἐγὼ θέλω ἀπαγγείλει τὴν δικαιοσύνην σου καὶ τὰ ἔργα σου· ὅμως δὲν θέλουσι σὲ φελήσει. 13Ὅταν ἀναβοήσῃς, ἄς σὲ ἐλευθερώσωσιν οἱ συνηγμένοι σου· ἀλλ᾿ ὁ ἄνεμος θέλει ἀφαρπάσει πάντας αὐτούς· ἡ ματαιότης θέλει λάβει αὐτούς· ὁ ἐλπίζων ὅμως ἐπ᾿ ἐμὲ θέλει κληρονομήσει τὴν γῆν καὶ ἀποκτήσει τὸ ἅγιόν μου ὅρος. 14Καὶ θέλω εἰπεῖ, Ὑψώσατε, ὑψώσατε, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδόν, ἐκβάλετε τὸ πρόσκομμα ἀπὸ τῆς ὁδοῦ τοῦ λαοῦ μου.15Διότι οὕτω λέγει ὁ Ὕψιστος καὶ ὁ Ὑπέρτατος, ὁ κατοικῶν τὴν αἰωνιότητα, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα εἶναι Ὁ Ἃγιος· Ἐγὼ κατοικῶ ἐν ὑψηλοῖς καὶ ἐν ἁγίῳ τόπῳ· καὶ μετὰ τοῦ συντετριμμένου τὴν καρδίαν καὶ τοῦ ταπεινοῦ τὸ πνεῦμα, διὰ νὰ ζωοποιῶ τὸ πνεῦμα τῶν ταπεινῶν καὶ νὰ ζωοποιῶ τὴν καρδίαν τῶν συντετριμμένων.16Διότι δὲν θέλω δικολογεῖ αἰωνίως οὐδὲ θέλω εἶσθαι πάντοτε ὠργισμένος· ἐπειδή τότε ἤθελον ἐκλείψει ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου τὸ πνεῦμα καὶ αἱ ψυχαὶ τὰς ὁποίας ἔκαμον.17Διὰ τὴν ἀνομίαν τῆς αἰσχροκερδείας αὐτοῦ ὠργίσθην καὶ ἐπάταξα αὐτόν· ἔκρυψα τὸ πρόσωπόν μου καὶ ὠργίσθην· ἀλλὰ αὐτὸς ἠκολούθησε πεισματωδῶς τὴν ὁδὸν τῆς καρδίας αὑτοῦ.18Εἶδον τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ θέλω ἰατρεύσει αὐτόν· καὶ θέλω ὁδηγήσει αὐτὸν καὶ δώσει πάλιν παρηγορίας εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τοὺς τεθλιμμένους αὐτοῦ.19Ἐγὼ δημιουργῶ τὸν καρπὸν τῶν χειλέων· εἰρήνην, εἰρήνην, εἰς τὸν μακρὰν καὶ εἰς τὸν πλησίον, λέγει Κύριος· καὶ θέλω ἰατρεύσει αὐτόν. 20Οἱ δὲ ἀσεβεῖς εἶναι ὡς ἡ τεταραγμένη θάλασσα, ὅταν δὲν δύναται νὰ ἡσυχάσῃ· καὶ τὰ κύματα αὐτῆς ἐκρίπτουσι καταπάτημα καὶ πηλόν.21Εἰρήνη δὲν εἶναι εἰς τοὺς ἀσεβεῖς, λέγει ὁ Θεὸς μου.

1Ὅτε δὲ ἔγεινε πρωΐ, συνεβουλεύθησαν πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ διὰ νὰ θανατώσωσιν αὐτόν·2καὶ δέσαντες αὐτόν, ἔφεραν καὶ παρέδωκαν αὐτὸν εἰς τὸν Πόντιον Πιλάτον τὸν ἡγεμόνα. 3Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδόσας αὐτὸν ὅτι κατεδικάσθη, μεταμεληθεὶς ἐπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια εἰς τοὺς πρεσβυτέρους,4λέγων· Ημαρτον παραδόσας αἷμα ἀθῶον. Οἱ δὲ εἶπον· Τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει.5Καὶ ῥίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ, ἀνεχώρησε καὶ ἀπελθὼν ἐκρεμάσθη.6Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς, λαβόντες τὰ ἀργύρια, εἶπον· Δὲν εἶναι συγκεχωρημένον νὰ βάλωμεν αὐτὰ εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον, διότι εἶναι τιμή αἵματος.7Καὶ συμβουλευθέντες ἠγόρασαν μὲ αὐτὰ τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, διὰ νὰ ἐνταφιάζωνται ἐκεῖ οἱ ξένοι.8Διὰ τοῦτο νομάσθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος Ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον.9Τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου, λέγοντος· Καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμήν τοῦ ἐκτιμηθέντος, τὸν ὁποῖον ἐξετίμησαν ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ,10καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, καθὼς μοὶ παρήγγειλεν ὁ Κύριος. 11Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἠρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμών, λέγων· Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ λέγεις.12Καὶ ἐνῷ ἐκατηγορεῖτο ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, οὐδὲν ἀπεκρίθη.13Τότε λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Πιλάτος· Δὲν ἀκούεις πόσα σοῦ καταμαρτυροῦσι;14Καὶ δὲν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν οὐδὲ πρὸς ἕνα λόγον, ὥστε ὁ ἡγεμών ἐθαύμαζε πολύ. 15Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν ἐσυνείθιζεν ὁ ἡγεμὼν νὰ ἀπολύῃ εἰς τὸν ὄχλον ἕνα δέσμιον, ὅντινα ἤθελον.16Καὶ εἶχον τότε δέσμιον περιβόητον λεγόμενον Βαραββᾶν.17Ἐνῷ λοιπὸν ἦσαν συνηγμένοι, εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Τίνα θέλετε νὰ σᾶς ἀπολύσω; τὸν Βαραββᾶν ἤ τὸν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν;18Ἐπειδή ἤξευρεν ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν. 19Ἐνῷ δὲ ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ βήματος, ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή αὐτοῦ, λέγουσα· Ἄπεχε τοῦ δικαίου ἐκείνου· διότι πολλὰ ἔπαθον σήμερον κατ᾿ ὄναρ δι᾿ αὐτόν. 20Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους νὰ ζητήσωσι τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν νὰ ἀπολέσωσι.21Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἡγεμὼν εἶπε πρὸς αὐτούς· Τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο νὰ σᾶς ἀπολύσω; οἱ δὲ εἶπον· Τὸν Βαραββᾶν.22Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Τί λοιπὸν νὰ κάμω τὸν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; Λέγουσι πρὸς αὐτὸν πάντες· Σταυρωθήτω.23Ὁ δὲ ἡγεμών εἶπε· Καὶ τί κακὸν ἔπραξεν; Οἱ δὲ περισσότερον ἔκραζον, λέγοντες· Σταυρωθήτω. 24Καὶ ἰδὼν ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν φελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἔνιψε τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἔμπροσθεν τοῦ ὄχλου, λέγων· Ἀθῶος εἶμαι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε. 25Καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἄς ἦναι ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν.26Τότε ἀπέλυσεν εἰς αὐτοὺς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν μαστιγώσας παρέδωκε διὰ νὰ σταυρωθῇ .