1τὴν δὲ πρώτην τῆς ἑβδομάδος Μαρία ἡ Μαγδαληνή ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον τὸ πρωΐ, ἐνῷ ἔτι ἦτο σκότος, καὶ βλέπει τὸν λίθον σηκωμένον ἐκ τοῦ μνημείου.2Τρέχει λοιπὸν καὶ ἔρχεται πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητήν, τὸν ὁποῖον ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Ἐσήκωσαν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ δὲν ἐξεύρομεν ποῦ ἔθεσαν αὐτόν.3Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον.4Ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ· καὶ ὁ ἄλλος μαθητής προέτρεξε ταχύτερον τοῦ Πέτρου καὶ ἦλθε πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον,5καὶ παρακύψας βλέπει κείμενα τὰ σάβανα, δὲν εἰσῆλθεν ὅμως.6Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτόν, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ τὰ σάβανα κείμενα,7καὶ τὸ σουδάριον, τὸ ὁποῖον ἦτο ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, κείμενον οὐχὶ ὁμοῦ μὲ τὰ σάβανα, ἀλλὰ χωριστὰ τετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον.8Τότε λοιπὸν εἰσῆλθε καὶ ὁ ἄλλος μαθητής ὁ ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ εἶδε καὶ ἐπίστευσε·9διότι δὲν ἐνόουν ἔτι τὴν γραφήν ὅτι πρέπει αὐτὸς νὰ ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν. 10Ἀνεχώρησαν λοιπὸν πάλιν εἰς τὰ ἴδια οἱ μαθηταί. 11Ἡ δὲ Μαρία ἵστατο πλησίον τοῦ μνημείου κλαίουσα ἔξω. Ἐνῷ λοιπὸν ἔκλαιεν, ἔκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον·12καὶ βλέπει δύο ἀγγέλους μὲ λευκὰ ἱμάτια καθημένους, ἕνα πρὸς τὴν κεφαλήν καὶ ἕνα πρὸς τοὺς πόδας, ἐκεῖ ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.13Καὶ λέγουσι πρὸς αὐτήν ἐκεῖνοι· Γῦναι, τί κλαίεις; Λέγει πρὸς αὐτούς· Διότι ἐσήκωσαν τὸν Κύριόν μου, καὶ δὲν ἐξεύρω ποῦ ἔθεσαν αὐτόν.14Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἱστάμενον, καὶ δὲν ἤξευρεν ὅτι εἶναι ὁ Ἰησοῦς.15Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Γῦναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; Ἐκείνη νομίζουσα ὅτι εἶναι ὁ κηπουρός, λέγει πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐὰν σὺ ἐσήκωσας αὐτόν, εἰπὲ μοι ποῦ ἔθεσας αὐτόν, καὶ ἐγὼ θέλω σηκώσει αὐτόν.16Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Μαρία. Ἐκείνη στραφεῖσα λέγει πρὸς αὐτόν· Ῥαββουνί, τὸ ὁποῖον λέγεται, Διδάσκαλε.17Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Μή μοῦ ἅπτου· διότι δὲν ἀνέβην ἔτι πρὸς τὸν Πατέρα μου. Ἀλλ᾿ ὕπαγε πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· Ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα σας καὶ Θεὸν μου καὶ Θεὸν σας.

1Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασε τὸ σάββατον, περὶ τὰ χαράγματα τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνή καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, διὰ νὰ θεωρήσωσι τὸν τάφον.2Καὶ ἰδοὺ ἔγεινε σεισμὸς μέγας· διότι ἄγγελος Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ ἦλθε καὶ ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ.3Ἦτο δὲ ἡ ὄψις αὐτοῦ ὡς ἀστραπή καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡς χιών.4Καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐταράχθησαν οἱ φύλακες καὶ ἔγειναν ὡς νεκροί.5Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε πρὸς τὰς γυναῖκας· Μή φοβεῖσθε σεῖς· διότι ἐξεύρω ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε·6δὲν εἶναι ἐδώ· διότι ἀνέστη, καθὼς εἶπεν. Ἔλθετε, ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος.7Καὶ ὑπάγετε ταχέως καὶ εἴπατε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ὅτι ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδού, ὑπάγει πρότερον ὑμῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ θέλετε ἰδεῖ αὐτόν· ἰδού, σᾶς εἶπον. 8Καὶ ἐξελθοῦσαι ταχέως ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον νὰ ἀπαγγείλωσι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ.9Ἐνῷ δὲ ἤρχοντο νὰ ἀπαγγείλωσι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, ἰδού, ὁ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐτάς, λέγων· Χαίρετε. Καὶ ἐκεῖναι προσελθοῦσαι ἐπίασαν τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησαν αὐτόν.10Τότε λέγει πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς· Μή φοβεῖσθε· ὑπάγετε, ἀπαγγείλατε πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου, διὰ νὰ ὑπάγωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ ἐκεῖ θέλουσι μὲ ἰδεῖ. 11Ἐνῷ δὲ αὐταὶ ἀπήρχοντο, ἰδού, τινὲς τῶν φυλάκων ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς πάντα τὰ γενόμενα,12Καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ συμβουλευθέντες ἔδωκαν εἰς τοὺς στρατιώτας ἀργύρια ἱκανά,13λέγοντες· Εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐλθόντες διὰ νυκτὸς ἔκλεψαν αὐτόν, ἐνῷ ἡμεῖς ἐκοιμώμεθα.14Καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς θέλομεν πείσει αὐτὸν καὶ ἐσᾶς θέλομεν κάμει ἀμερίμνους.15Ἐκεῖνοι δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια, ἔπραξαν ὡς ἐδιδάχθησαν. Καὶ διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον. 16Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ὑπῆγον εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος ὅπου παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς.17Καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτόν, τινὲς δὲ ἐδίστασαν.18Καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς, ἐλάλησε πρὸς αὐτούς, λέγων· Ἐδόθη εἰς ἐμὲ πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς.19Πορευθέντες λοιπὸν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,20διδάσκοντες αὐτοὺς νὰ φυλάττωσι πάντα ὅσα παρήγγειλα εἰς ἐσᾶς· καὶ ἰδού, ἐγὼ εἶμαι μεθ᾿ ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.

1Ὁ Ἰησοῦς λοιπὸν πρὸ ἕξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦτο ὁ Λάζαρος ὁ ἀποθανών, τὸν ὁποῖον ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν.2Καὶ ἔκαμαν εἰς αὐτὸν δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα ὑπηρέτει· ὁ δὲ Λάζαρος ἦτο εἷς ἐκ τῶν συγκαθημένων μετ᾿ αὐτοῦ.3Τότε ἡ Μαρία, λαβοῦσα μίαν λίτραν μύρου νάρδου καθαρᾶς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ μὲ τὰς τρίχας αὑτῆς ἐσπόγγισε τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπλήσθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου.4Λέγει λοιπὸν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ὁ Ἰούδας Σίμωνος ὁ Ἰσκαριώτης, ὅστις ἔμελλε νὰ παραδώσῃ αὐτόν·5Διὰ τί τοῦτο τὸ μύρον δὲν ἐπωλήθη τριακόσια δηνάρια καὶ ἐδόθη εἰς τοὺς πτωχούς;6Εἶπε δὲ τοῦτο οὐχὶ διότι ἔμελεν αὐτὸν περὶ τῶν πτωχῶν, ἀλλὰ διότι ἦτο κλέπτης καὶ εἶχε τὸ γλωσσόκομον καὶ ἐβάσταζε τὰ βαλλόμενα εἰς αὐτό. 7Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου ἐφύλαξεν αὐτό.8Διότι τοὺς πτωχοὺς πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ ὅμως πάντοτε δὲν ἔχετε.

1Ἦτο δὲ τις ἀσθενής Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης τῆς Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς.2Ἡ δὲ Μαρία ἦτο ἡ ἁλείψασα τὸν Κύριον μὲ μύρον καὶ σπογγίσασα τοὺς πόδας αὐτοῦ μὲ τὰς τρίχας αὐτῆς, τῆς ὁποίας ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει.3Ἀπέστειλαν λοιπὸν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτόν, λέγουσαι· Κύριε, ἰδού, ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷς, ἀσθενεῖ.4Καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Αὕτη ἡ ἀσθένεια δὲν εἶναι πρὸς θάνατον, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς. 5Ἠγάπα δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφήν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον.6Καθὼς λοιπὸν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινε δύο ἡμέρας ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἦτο·7ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει πρὸς τοὺς μαθητάς· Ἄς ὑπάγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν.8Λέγουσι πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταί· Ῥαββί, τώρα ἐζήτουν νὰ σὲ λιθοβολήσωσιν οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;9Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Δὲν εἶναι δώδεκα αἱ ὥραι τῆς ἡμέρας; ἐὰν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, δὲν προσκόπτει, διότι βλέπει τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου·10ἐὰν τις ὅμως περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, διότι τὸ φῶς δὲν εἶναι ἐν αὐτῷ.11Ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει πρὸς αὐτούς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν ἐκοιμήθη· ἀλλὰ ὑπάγω διὰ νὰ ἐξυπνήσω αὐτόν.12Εἶπον λοιπὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, ἄν ἐκοιμήθη, θέλει σωθῆ.13Ἀλλ᾿ ὁ Ἰησοῦς εἶχεν εἰπεῖ περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι ὅμως ἐνόμισαν ὅτι λέγει περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου.14Τότε λοιπὸν εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς παρρησίᾳ· Ὁ Λάζαρος ἀπέθανε.15Καὶ χαίρω διὰ σᾶς, διὰ νὰ πιστεύσητε, διότι δὲν ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ᾿ ἄς ὑπάγωμεν πρὸς αὐτόν.16Εἶπε δὲ ὁ Θωμᾶς, ὁ λεγόμενος Δίδυμος πρὸς τοὺς συμμαθητάς· Ἄς ὑπάγωμεν καὶ ἡμεῖς, διὰ νὰ ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ. 17Ἐλθὼν λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἔχοντα ἤδη ἐν τῷ μνημείῳ.18Ἦτο δὲ ἡ Βηθανία πλησίον τῶν Ἱεροσολύμων, ἀπέχουσα ὡς δεκαπέντε στάδια.19Καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἰουδαίων εἶχον ἐλθεῖ πρὸς τὴν Μάρθαν καὶ Μαρίαν, διὰ νὰ παρηγορήσωσιν αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν.20Ἡ Μάρθα λοιπόν, καθὼς ἤκουσεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτόν· ἡ δὲ Μαρία ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ.21Εἶπε λοιπὸν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, ἐὰν ἦσο ἐδώ, ὁ ἀδελφὸς μου δὲν ἤθελεν ἀποθάνει.22Πλήν καὶ τώρα ἐξεύρω ὅτι ὅσα ζητήσῃς παρὰ τοῦ Θεοῦ, θέλει σοὶ δώσει ὁ Θεός.23Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ὁ ἀδελφὸς σου θέλει ἀναστηθῆ.24Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ Μάρθα· Ἐξεύρω ὅτι θέλει ἀναστηθῆ ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.25Εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καὶ ἄν ἀποθάνῃ, θέλει ζήσει·26καὶ πᾶς ὅστις ζῇ καὶ πιστεύει εἰς ἐμὲ δὲν θέλει ἀποθάνει εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο;27Λέγει πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε, ἐγὼ ἐπίστευσα ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον. 28Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ὑπῆγε καὶ ἐφώναξε Μαρίαν τὴν ἀδελφήν αὑτῆς κρυφίως καὶ εἶπεν· Ὁ Διδάσκαλος ἦλθε καὶ σὲ κράζει.29Ἐκείνη, καθὼς ἤκουσε, σηκόνεται ταχέως καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν.30Δὲν εἶχε δὲ ἐλθεῖ ὁ Ἰησοῦς ἔτι εἰς τὴν κώμην, ἀλλ᾿ ἦτο ἐν τῷ τόπῳ, ὅπου ὑπήντησεν αὐτὸν ἡ Μάρθα.31Οἱ Ἰουδαῖοι λοιπόν, οἱ ὄντες μετ᾿ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παρηγοροῦντες αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ἐσηκώθη ταχέως καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτήν, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον, διὰ νὰ κλαύσῃ ἐκεῖ.32Ἡ Μαρία λοιπὸν καθὼς ἦλθεν ὅπου ἦτο ὁ Ἰησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, λέγουσα πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐὰν ἦσο ἐδώ, ὁ ἀδελφὸς μου δὲν ἤθελεν ἀποθάνει.33Ὁ δὲ Ἰησοῦς, καθὼς εἶδεν αὐτήν κλαίουσαν καὶ τοὺς ἐλθόντας μετ᾿ αὐτῆς Ἰουδαίους κλαίοντας, ἐστέναξεν ἐν τῇ ψυχῇ αὑτοῦ καὶ ἐταράχθη,34καὶ εἶπε· Ποῦ ἐβάλετε αὐτόν; Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐλθὲ καὶ ἴδε.35Ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς.36Ἔλεγον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι· Ἴδε πόσον ἠγάπα αὐτόν.37Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· Δὲν ἠδύνατο οὗτος, ὅστις ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, νὰ κάμῃ ὥστε καὶ οὗτος νὰ μή ἀποθάνῃ; 38Ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, πάλιν στενάζων ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦτο δὲ σπήλαιον, καὶ ἔκειτο λίθος ἐπ᾿ αὐτοῦ.39Λέγει ὁ Ἰησοῦς· Σηκώσατε τὸν λίθον. Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ ἀδελφή τοῦ ἀποθανόντος ἡ Μάρθα· Κύριε, ὄζει ἤδη· διότι εἶναι τεσσάρων ἡμερῶν.40Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Δὲν σοὶ εἶπον ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, θέλεις ἰδεῖ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ; 41Ἐσήκωσαν λοιπὸν τὸν λίθον, ὅπου ἔκειτο ὁ ἀποθανών. Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ὑψώσας τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω, εἶπε· Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι μοῦ ἤκουσας.42Καὶ ἐγὼ ἐγνώριζον ὅτι πάντοτε μοῦ ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον τοῦτο, διὰ νὰ πιστεύσωσιν ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλας.43Καὶ ταῦτα εἰπών, μετὰ φωνῆς μεγάλης ἐκραύγασε· Λάζαρε, ἐλθὲ ἔξω.44Καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκώς, δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας μὲ τὰ σάβανα, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦτο περιδεδεμένον μὲ σουδάριον. Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Λύσατε αὐτὸν καὶ ἀφήσατε νὰ ὑπάγῃ. 45Πολλοὶ λοιπὸν ἐκ τῶν Ἰουδαίων, οἵτινες εἶχον ἐλθεῖ εἰς τὴν Μαρίαν καὶ εἶδον ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς, ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν. 46Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἀπῆλθον πρὸς τοὺς Φαρισαίους καὶ εἶπον πρὸς αὐτοὺς ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς.

22Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Δὲν ἐξεύρετε τί ζητεῖτε. Δύνασθε νὰ πίητε τὸ ποτήριον, τὸ ὁποῖον ἐγὼ μέλλω νὰ πίω, καὶ νὰ βαπτισθῆτε τὸ βάπτισμα, τὸ ὁποῖον ἐγὼ βαπτίζομαι; Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Δυνάμεθα.23Καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· τὸ μὲν ποτήριόν μου θέλετε πίει; καὶ τὸ βάπτισμα τὸ ὁποῖον ἐγὼ βαπτίζομαι θέλετε βαπτισθῆ· τὸ νὰ καθήσητε ὅμως ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ ἀριστερῶν μου δὲν εἶναι ἐμοῦ νὰ δώσω, εἰμή εἰς ὅσους εἶναι ἡτοιμασμένον ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου. 24Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἠγανάκτησαν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν.25Ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλέσας αὐτούς, εἶπεν· Ἐξεύρετε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτὰ καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτά.26Οὕτως ὅμως δὲν θέλει εἶσθαι ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὅστις θέλει νὰ γείνῃ μέγας ἐν ὑμῖν, ἄς ἦναι ὑπηρέτης ὑμῶν,27καὶ ὅστις θέλῃ νὰ ἦναι πρῶτος ἐν ὑμῖν, ἄς ἦναι δοῦλος ὑμῶν·28καθὼς ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἦλθε διὰ νὰ ὑπηρετηθῇ, ἀλλὰ διὰ νὰ ὑπηρετήσῃ καὶ νὰ δώσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.