1Καὶ ἦλθον οἱ ἄνδρες τῆς Κιριὰθ-ἰαρείμ, καὶ ἀνεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἔφεραν αὐτήν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἀβιναδάβ ἐπὶ τὸν λόφον, καὶ Ἐλεάζαρ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καθιέρωσαν, διὰ νὰ φυλάττῃ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου.2Καὶ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐτέθη ἡ κιβωτὸς ἐν Κιριὰθ-ἰαρείμ, παρῆλθε καιρὸς πολύς· καὶ ἔγειναν εἴκοσι ἔτη· καὶ πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραήλ ἐστέναζεν, ἀναζητῶν τὸν Κύριον. 3Καὶ εἶπε Σαμουήλ πρὸς πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ, λέγων, Ἐὰν σεῖς ἐπιστρέφητε ἐξ ὅλης ὑμῶν τῆς καρδίας πρὸς τὸν Κύριον, ἀποβάλετε ἐκ μέσου ὑμῶν τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους καὶ τὰς Ἀσταρώθ, καὶ ἑτοιμάσατε τὰς καρδίας ὑμῶν πρὸς τὸν Κύριον καὶ αὐτὸν μόνον λατρεύετε· καὶ θέλει ἐλευθερώσει ὑμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων.4Τότε ἀπέβαλον οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ τοὺς Βααλεὶμ καὶ τὰς Ἀσταρὼθ καὶ ἐλάτρευσαν τὸν Κύριον μόνον.5Καὶ εἶπε Σαμουήλ, Συνάξατε πάντα τὸν Ἰσραήλ εἰς Μισπά, καὶ θέλω προσευχηθῆ ὑπὲρ ὑμῶν πρὸς τὸν Κύριον. 6Καὶ συνήχθησαν ὁμοῦ εἰς Μισπά, καὶ ἤντλησαν ὕδωρ καὶ ἐξέχεαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐνήστευσαν τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ εἶπον ἐκεῖ, Ἡμαρτήσαμεν εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ἔκρινεν ὁ Σαμουήλ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐν Μισπά. 7Ὅτε δὲ ἤκουσαν οἱ Φιλισταῖοι ὅτι συνηθροίσθησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ εἰς Μισπὰ ἀνέβησαν οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταίων κατὰ τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἀκούσαντες οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, ἐφοβήθησαν ἀπὸ προσώπου τῶν Φιλισταίων.8Καὶ εἶπον οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Μή παύσῃς βοῶν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, διὰ νὰ σώσῃ ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων.9Καὶ ἔλαβεν ὁ Σαμουήλ ἕν ἀρνίον γαλαθηνόν, καὶ προσέφερεν ὁλόκληρον ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν Κύριον· καὶ ἐβόησεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Κύριον ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ ὁ Κύριος. 10Καὶ ἐνῷ προσέφερεν ὁ Σαμουήλ τὸ ὁλοκαύτωμα, ἐπλησίασαν οἱ Φιλισταῖοι διὰ νὰ πολεμήσωσι κατὰ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐβρόντησεν ὁ Κύριος ἐν φωνῇ μεγάλῃ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐπὶ τοὺς Φιλισταίους καὶ κατετρόπωσεν αὐτούς· καὶ ἐκτυπήθησαν ἔμπροσθεν τοῦ Ἰσραήλ.11Καὶ ἐξῆλθον οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἐκ Μισπά, καὶ κατεδίωξαν τοὺς Φιλισταίους καὶ ἐπάταξαν αὐτούς, ἕως ὑποκάτω τῆς Βαὶθ-χάρ.12Τότε ἔλαβεν ὁ Σαμουήλ ἕνα λίθον καὶ ἔστησε μεταξὺ Μισπὰ καὶ Σὲν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἔβεν-ἔζερ, λέγων, Μέχρι τοῦδε ἐβοήθησεν ἡμᾶς ὁ Κύριος. 13Καὶ ἐταπεινώθησαν οἱ Φιλισταῖοι καὶ δὲν ἦλθον πλέον εἰς τὰ ὅρια τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἦτο ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου κατὰ τῶν Φιλισταίων πάσας τὰς ἡμέρας τοῦ Σαμουήλ.14Καὶ αἱ πόλεις, τὰς ὁποίας οἱ Φιλισταῖοι εἶχον λάβει ἀπὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεδόθησαν εἰς τὸν Ἰσραήλ, ἀπὸ Ἀκκαρὼν ἕως Γάθ· καὶ ἠλευθέρωσεν ὁ Ἰσραήλ τὰ ὅρια αὐτῶν ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων. Καὶ ἦτο εἰρήνη μεταξὺ Ἰσραήλ καὶ Ἀμορραίων.15Καὶ ἔκρινεν ὁ Σαμουήλ τὸν Ἰσραήλ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὑτοῦ·16καὶ ἐπορεύετο κατ᾿ ἔτος περιερχόμενος εἰς Βαιθήλ καὶ Γάλγαλα καὶ Μισπὰ καὶ ἔκρινε τὸν Ἰσραήλ ἐν πᾶσι τοῖς τόποις τούτοις·17ἡ δὲ ἐπιστροφή αὐτοῦ ἦτο εἰς Ῥαμά· διότι ἐκεῖ ἦτο ὁ οἶκος αὐτοῦ καὶ ἐκεῖ ἔκρινε τὸν Ἰσραήλ· ἐκεῖ προσέτι ᾠκοδόμησε θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον.

44Ὁ δὲ παραδίδων αὐτὸν εἶχε δώσει εἰς αὐτοὺς σημεῖον, λέγων· Ὅντινα φιλήσω, αὐτὸς εἶναι· πιάσατε αὐτὸν καὶ φέρετε ἀσφαλῶς.45Καὶ ὅτε ἦλθεν, εὐθὺς πλησιάσας εἰς αὐτὸν λέγει· Ῥαββί, Ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.46Καὶ ἐκεῖνοι ἐπέβαλον ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας αὑτῶν καὶ ἐπίασαν αὐτόν.47Εἷς δὲ τις τῶν παρεστώτων σύρας τὴν μάχαιραν, ἐκτύπησε τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀπέκοψε τὸ τίον αὐτοῦ. 48Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὡς ἐπὶ ληστήν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων νὰ μὲ συλλάβητε;49καθ᾿ ἡμέραν ἤμην πλησίον ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, καὶ δὲν μὲ ἐπιάσατε, πλήν τοῦτο ἔγεινε διὰ νὰ πληρωθῶσιν αἱ γραφαί.50Καὶ ἀφήσαντες αὐτὸν πάντες ἔφυγον.51Καὶ εἷς τις νεανίσκος ἠκολούθει αὐτόν, περιτετυλιγμένος σινδόνα εἰς τὸ γυμνὸν σῶμα αὑτοῦ· καὶ πιάνουσιν αὐτὸν οἱ νεανίσκοι.52Ὁ δὲ ἀφήσας τὴν σινδόνα, ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτῶν γυμνός.

1Ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρὸς σου, δὸς εἰς αὐτὸν ἄρτον νὰ φάγῃ· καὶ ἐὰν διψᾷ, πότισον αὐτὸν ὕδωρ·22διότι θέλεις σωρεύσει ἄνθρακας πυρὸς ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ, καὶ ὁ Κύριος θέλει σὲ ἀνταμείψει.

39Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσαν πάντα τὰ κατὰ τὸν νόμον τοῦ Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὴν πόλιν αὑτῶν Ναζαρέτ.40Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐδυναμοῦτο κατὰ τὸ πνεῦμα πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦτο ἐπ᾿ αὐτό. 41Ἐπορεύοντο δὲ οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ᾿ ἔτος εἰς Ἱερουσαλήμ ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα.42Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἐτῶν δώδεκα, ἀφοῦ ἀνέβησαν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς43καὶ ἐτελείωσαν τὰς ἡμέρας, ἐνῷ αὐτοὶ ὑπέστρεφον, τὸ παιδίον ὁ Ἰησοῦς ἔμεινεν ὀπίσω ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ δὲν ἐνόησεν ὁ Ἰωσήφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ.44Νομίσαντες δὲ ὅτι αὐτὸς ἦτο ἐν τῇ συνοδίᾳ, ἦλθον μιᾶς ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν μεταξὺ τῶν συγγενῶν καὶ τῶν γνωρίμων.45Καὶ μή εὑρόντες αὐτόν, ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ ζητοῦντες αὐτόν.46Καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθήμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτὸν καὶ ἐρωτῶντα αὐτούς.47Ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτὸν διὰ τὴν σύνεσιν καὶ τὰς ἀποκρίσεις αὐτοῦ.48Καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ· Τέκνον, διὰ τί ἔπραξας εἰς ἡμᾶς οὕτως; ἰδού, ὁ πατήρ σου καὶ ἐγὼ καταλυπούμενοι σὲ ἐζητοῦμεν.49Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί μὲ ἐζητεῖτε; δὲν ἠξεύρετε ὅτι πρέπει νὰ ἦμαι εἰς τὰ τοῦ Πατρὸς μου;50Καὶ αὐτοὶ δὲν ἐνόησαν τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἐλάλησε πρὸς αὐτούς. 51Καὶ κατέβη μετ᾿ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦτο ὑποτασσόμενος εἰς αὐτούς. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ ἐφύλαττε πάντας τοὺς λόγους τούτους ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς.52Καὶ ὁ Ἰησοῦς προέκοπτεν εἰς σοφίαν καὶ ἡλικίαν καὶ χάριν παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.

1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος εἶναι φῶς μου καὶ σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθῆ; ὁ Κύριος εἶναι δύναμις τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος θέλω δειλιάσει; 2Ὅτε ἐπλησίασαν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ πονηρευόμενοι, διὰ νὰ καταφάγωσι τὴν σάρκα μου, οἱ ἀντίδικοι καὶ οἱ ἐχθροὶ μου, αὐτοὶ προσέκρουσαν καὶ ἔπεσον. 3Καὶ ἄν παραταχθῇ ἐναντίον μου στράτευμα, ἡ καρδία μου δὲν θέλει φοβηθῆ· καὶ ἄν πόλεμος σηκωθῇ ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ τότε θέλω ἐλπίζει. 4Ἕν ἐζήτησα παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο θέλω ἐκζητεῖ· τὸ νὰ κατοικῶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, νὰ θεωρῶ τὸ κάλλος τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἐπισκέπτωμαι τὸν ναὸν αὐτοῦ. 5Διότι ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς θέλει μὲ κρύψει ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ· Θέλει μὲ κρύψει ἐν τῷ ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὑτοῦ· θέλει μὲ ὑψώσει ἐπὶ βράχον· 6καὶ ἤδη ἡ κεφαλή μου θέλει ὑψωθῆ ὑπεράνω τῶν ἐχθρῶν μου τῶν περικυκλούντων με· καὶ θέλω θυσιάσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίας ἀλαλαγμοῦ· θέλω ὑμνεῖ καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς τὸν Κύριον. 7Ἄκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ὅταν κράζω· καὶ ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου. 8Ζητήσατε τὸ πρόσωπόν μου, εἶπε περὶ σοῦ ἡ καρδία μου. Τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, θέλω ζητήσει. 9Μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ πρόσωπόν σου· μή ἀπορρίψῃς ἐν ὀργῇ τὸν δοῦλόν σου· σὺ ἐστάθης βοήθειά μου· μή μὲ ἀφήσῃς καὶ μή μὲ ἐγκαταλείψῃς, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου. 10Καὶ ἄν ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου μὲ ἐγκαταλείψωσιν, ὁ Κύριος ὅμως θέλει μὲ προσδεχθῆ. 11Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ εὐθείᾳ ἕνεκεν τῶν ἐχθρῶν μου. 12Μή μὲ παραδώσῃς εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν μου· διότι ἠγέρθησαν κατ᾿ ἐμοῦ μάρτυρες ψευδεῖς καὶ πνέοντες ἀδικίαν. 13Οὐαὶ ἐὰν δὲν ἐπίστευον νὰ ἴδω τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων. 1427:14 Πρόσμενε τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σου· καὶ πρόσμενε τὸν Κύριον.