1 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·2 καὶ ἰδού, ἄνθρωπος ὀνομαζόμενος Ζακχαῖος, ὅστις ἦτο ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦτο πλούσιος,3 καὶ ἐζήτει νὰ ἴδῃ τὸν Ἰησοῦν τίς εἶναι, καὶ δὲν ἠδύνατο διὰ τὸν ὄχλον, διότι ἦτο μικρὸς τὸ ἀνάστημα.4 καὶ δραμὼν ἐμπρὸς ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν διὰ νὰ ἴδῃ αὐτόν· ἐπειδή δι᾿ ἐκείνης τῆς ὁδοῦ ἔμελλε νὰ περάσῃ.5 Καὶ ὡς ἦλθεν εἰς τὸν τόπον ὁ Ἰησοῦς, ἀναβλέψας εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, κατάβα ταχέως· διότι σήμερον πρέπει νὰ μείνω ἐν τῷ οἴκῳ σου. 6 Καὶ κατέβη ταχέως καὶ ὑπεδέχθη αὐτὸν μετὰ χαρᾶς.7 Καὶ ἰδόντες ἅπαντες ἐγόγγυζον, λέγοντες ὅτι εἰς ἁμαρτωλὸν ἄνθρωπον εἰσῆλθε νὰ καταλύσῃ.8 Σταθεὶς δὲ ὁ Ζακχαῖος, εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· Ἰδού, τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδω εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ ἐὰν ἐσυκοφάντησά τινα εἴς τι, ἀποδίδω τετραπλοῦν.9 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι, Σήμερον ἔγεινε σωτηρία εἰς τὸν οἶκον τοῦτον, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς τοῦ Ἀβραὰμ εἶναι.10 Διότι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε νὰ ζητήσῃ καὶ νὰ σώσῃ τὸ ἀπολωλός.

26 Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησε πρὸς τὸν Φίλιππον, λέγων· Σηκώθητι καὶ ὕπαγε πρὸς μεσημβρίαν εἰς τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσαν ἀπὸ Ἱερουσαλήμ εἰς Γάζαν· αὕτη εἶναι ἔρημος.27 Καὶ σηκωθεὶς ὑπῆγε. Καὶ ἰδού, ἄνθρωπος Αἰθίοψ εὐνοῦχος, ἄρχων τῆς Κανδάκης τῆς βασιλίσσης τῶν Αἰθιόπων, ὅστις ἦτο ἐπὶ πάντων τῶν θησαυρῶν αὐτῆς, οὗτος εἶχεν ἐλθεῖ διὰ νὰ προσκυνήσῃ εἰς Ἱερουσαλήμ,28 καὶ ὑπέστρεφε καὶ καθήμενος ἐπὶ τῆς ἁμάξης αὑτοῦ, ἀνεγίνωσκε τὸν προφήτην Ἡσαΐαν.29 Εἶπε δὲ τὸ Πνεῦμα πρὸς τὸν Φίλιππον· Πλησίασον καὶ προσκολλήθητι εἰς τὴν ἅμαξαν ταύτην.30 Καὶ ὁ Φίλιππος ἔδραμε πλησίον καὶ ἤκουσεν αὐτὸν ἀναγινώσκοντα τὸν προφήτην Ἡσαΐαν καὶ εἶπεν· ᾎρά γε γινώσκεις ἅ ἀναγινώσκεις;31Ὁ δὲ εἶπε· Καὶ πῶς ἤθελον δυνηθῆ, ἐὰν δὲν μὲ ὁδηγήσῃ τις; Καὶ παρεκάλεσε τὸν Φίλιππον νὰ ἀναβῇ καὶ νὰ καθήσῃ μετ᾿ αὐτοῦ. 32 Τὸ δὲ χωρίον τῆς γραφῆς, τὸ ὁποῖον ἀνεγίνωσκεν, ἦτο τοῦτο. Ἐφέρθη ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγήν· καὶ ὡς ἀρνίον ἔμπροσθεν τοῦ κείροντος αὐτὸ ἄφωνον, οὕτω δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα αὑτοῦ.33 Ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ ἀφηρέθη ἡ κρίσις αὐτοῦ· τὴν δὲ γενεὰν αὐτοῦ τίς θέλει διηγηθῆ; διότι σηκόνεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωή αὐτοῦ. 34 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εὐνοῦχος πρὸς τὸν Φίλιππον, εἶπε· Παρακαλῶ σε, περὶ τίνος λέγει τοῦτο ὁ προφήτης; περὶ ἑαυτοῦ περὶ ἄλλου τινός;35 Καὶ ἀνοίξας ὁ Φίλιππος τὸ στόμα αὑτοῦ καὶ ἀρχίσας ἀπὸ τῆς γραφῆς ταύτης, εὐηγγελίσατο εἰς αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν.36 Καὶ καθὼς ἐξηκολούθουν τὴν ὁδόν, ἦλθον εἰς τὸ ὕδωρ, καὶ λέγει ὁ εὐνοῦχος· Ἰδοὺ ὕδωρ· τί μὲ ἐμποδίζει νὰ βαπτισθῶ;37 Καὶ ὁ Φίλιππος εἶπεν· Ἐὰν πιστεύῃς ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, δύνασαι. Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπε· Πιστεύω ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.38 Καὶ προσέταξε νὰ σταθῇ ἡ ἅμαξα, καὶ κατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρ, ὁ Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος, καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν.39 Ὅτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος, Πνεῦμα Κυρίου ἥρπασε τὸν Φίλιππον, καὶ δὲν εἶδεν αὐτὸν πλέον ὁ εὐνοῦχος· ἀλλ᾿ ἐπορεύετο τὴν ὁδὸν αὑτοῦ χαίρων.40 Ὁ δὲ Φίλιππος εὐρέθη εἰς Ἄζωτον, καὶ διερχόμενος ἐκήρυττεν εἰς πάσας τὰς πόλεις, ἑωσοῦ ἦλθεν εἰς Καισάρειαν.

1Ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον Ἱερεμίας ὁ προφήτης ἐλάλησε πρὸς τὸν Βαρούχ, τὸν υἱὸν τοῦ Νηρίου, ὅτε ἔγραψε τοὺς λόγους τούτους ἐν βιβλίῳ ἐκ στόματος τοῦ Ἱερεμίου, ἐν τῷ τετάρτῳ ἔτει τοῦ Ἰωακεὶμ υἱοῦ τοῦ Ἰωσίου, βασιλέως τοῦ Ἰούδα, λέγων,2 Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ περὶ σοῦ, Βαρούχ·3 Εἶπας, Οὐαὶ εἰς ἐμὲ τώρα! διότι ὁ Κύριος ἐπρόσθεσε πόνον ἐπὶ τὴν θλῖψιν μου· ἀπέκαμον ἐν τῷ στεναγμῷ μου καὶ ἀνάπαυσιν δὲν εὑρίσκω.4 Οὕτω θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτόν· Οὕτω λέγει ὁ Κύριος· Ἰδού, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ᾠκοδόμησα, ἐγὼ θέλω κατεδαφίσει· καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐφύτευσα, ἐγὼ θέλω ἐκριζώσει, καὶ σύμπασαν τὴν γῆν αὐτήν.5 Καὶ σὺ ζητεῖς εἰς σεαυτὸν μεγάλα; μή ζητῇς· διότι, ἰδού, ἐγὼ θέλω φέρει κακὰ ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, λέγει Κύριος, ἀλλὰ τὴν ζωήν σου θέλω δώσει εἰς σὲ ὡς λάφυρον, ἐν πᾶσι τοῖς τόποις ὅπου ὑπάγῃς.

1 Διὰ τοῦτο, ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην, καθὼς ἠλεήθημεν, δὲν ἀποκάμνομεν,2 ἀλλ᾿ ἀπηρνήθημεν τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης, μή περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολόνοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ τὴν φανέρωσιν τῆς ἀληθείας συνιστῶντες ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 3 Ἐὰν δὲ καὶ ἦναι τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν κεκαλυμμένον, εἰς τοὺς ἀπολλυμένους εἶναι κεκαλυμμένον,4 τῶν ὁποίων ἀπίστων ὄντων ὁ Θεὸς τοῦ κόσμου τούτου ἐτύφλωσε τὸν νοῦν, διὰ νὰ μή ἐπιλάμψῃ εἰς αὐτοὺς ὁ φωτισμὸς τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅστις εἶναι εἰκὼν τοῦ Θεοῦ.5 Διότι ἡμεῖς δὲν κηρύττομεν ἑαυτούς, ἀλλὰ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ τὸν Ἰησοῦν. 6 Διότι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν νὰ λάμψῃ φῶς ἐκ τοῦ σκότους, εἶναι ὅστις ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον εἰς ὀστράκινα σκεύη, διὰ νὰ ἦναι ἡ ὑπερβολή τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καὶ οὐχὶ ἐξ ἡμῶν,8 κατὰ πάντα θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ ἀπελπιζόμενοι,9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ ἀπολλύμενοι,10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ περιφέροντες ἐν τῷ σώματι, διὰ νὰ φανερωθῇ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν καὶ ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ. 11 Διότι ἡμεῖς οἱ ζῶντες παραδιδόμεθα πάντοτε εἰς τὸν θάνατον διὰ τὸν Ἰησοῦν, διὰ νὰ φανερωθῇ καὶ ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῇ θνητῇ ἡμῶν σαρκί.12 Ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν, ἡ δὲ ζωή ἐν ὑμῖν.13 Ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, 14 ἐξεύροντες ὅτι ὁ ἀναστήσας τὸν Κύριον Ἰησοῦν θέλει ἀναστήσει καὶ ἡμᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ καὶ παραστήσει μεθ᾿ ὑμῶν.15 Διότι τὰ πάντα εἶναι διὰ σᾶς, ὥστε ἡ χάρις, πλεονάσασα διὰ τὴν εὐχαριστίαν τῶν πλειοτέρων, νὰ περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. 16 Διὰ τοῦτο δὲν ἀποκάμνομεν, ἀλλ᾿ ἐὰν καὶ ὁ ἐξωτερικὸς ἡμῶν ἄνθρωπος φθείρηται, ὁ ἐσωτερικὸς ὅμως ἀνανεοῦται καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν.17 Διότι ἡ προσωρινή ἐλαφρὰ θλῖψις ἡμῶν ἐργάζεται εἰς ἡμᾶς καθ᾿ ὑπερβολήν εἰς ὑπερβολήν αἰώνιον βάρος δόξης,18 ἐπειδή ἡμεῖς δὲν ἐνατενίζομεν εἰς τὰ βλεπόμενα, ἀλλ᾿ εἰς τὰ μή βλεπόμενα· διότι τὰ βλεπόμενα εἶναι πρόσκαιρα, τὰ δὲ μή βλεπόμενα αἰώνια.

1 Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, δὲν ἠδυνήθην νὰ λαλήσω πρὸς ἐσᾶς ὡς πρὸς πνευματικούς, ἀλλ᾿ ὡς πρὸς σαρκικούς, ὡς πρὸς νήπια ἐν Χριστῷ.2 Γάλα σᾶς ἐπότισα καὶ οὐχὶ στερεὰν τροφήν διότι δὲν ἠδύνασθε ἔτι νὰ δεχθῆτε αὐτήν. Ἀλλ᾿ οὐδὲ τώρα δύνασθε ἔτι 3 ἐπειδή ἔτι σαρκικοὶ εἶσθε. Διότι ἐνῷ εἶναι μεταξὺ σας φθόνος καὶ ἔρις καὶ διχόνοιαι, δὲν εἶσθε σαρκικοὶ καὶ περιπατεῖτε κατὰ ἄνθρωπον; 4 Διότι ὅταν λέγῃ τις, Ἐγὼ μὲν εἶμαι τοῦ Παύλου, ἄλλος δέ, Ἐγὼ τοῦ Ἀπολλώ δὲν εἶσθε σαρκικοί; 5 Τίς λοιπὸν εἶναι ὁ Παῦλος, καὶ τίς ὁ Ἀπολλώς, παρὰ ὑπηρέται, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιστεύσατε καί, ὅπως ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἕκαστον;6 Ἐγὼ ἐφύτευσα, ὁ Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξησεν7 ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων εἶναί τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ὁ αὐξάνων.8 Ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων εἶναι ἕν καὶ ἕκαστος θέλει λάβει τὸν ἑαυτοῦ μισθὸν κατὰ τὸν κόπον αὑτοῦ.9 Διότι τοῦ Θεοῦ εἴμεθα συνεργοί σεῖς εἶσθε τοῦ Θεοῦ ἀγρός, τοῦ Θεοῦ οἰκοδομή.