1Οὐαὶ εἰς τὰ ἀποστατήσαντα τέκνα, λέγει Κύριος, τὰ ὁποῖα λαμβάνουσι βουλήν, πλήν οὐχὶ παρ᾿ ἐμοῦ· καὶ τὰ ὁποῖα κάμνουσι συνθήκας, πλήν οὐχὶ διὰ τοῦ πνεύματός μου, διὰ νὰ προσθέσωσιν ἁμαρτίαν εἰς ἁμαρτίαν·2τὰ ὁποῖα ὑπάγουσι διὰ νὰ καταβῶσιν εἰς Αἴγυπτον, καὶ δὲν ἐρωτῶσι τὸ στόμα μου, διὰ νὰ ἐνδυναμωθῶσι μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Φαραὼ καὶ νὰ ἐμπιστευθῶσιν εἰς τὴν σκιὰν τῆς Αἰγύπτου.3Ἡ δὲ δύναμις τοῦ Φαραὼ θέλει εἶσθαι αἰσχύνη σας καὶ ἡ πεποίθησις ἐπὶ τὴν σκιὰν τῆς Αἰγύπτου ὄνειδος.4Διότι οἱ ἀρχηγοὶ αὐτοῦ ἐστάθησαν ἐν Τάνει καὶ οἱ πρέσβεις αὐτοῦ ἦλθον εἰς Χανές. 5Πάντες σχύνθησαν διὰ λαόν, ὅστις δὲν ἠδυνήθη νὰ φελήσῃ αὐτοὺς οὐδὲ νὰ σταθῇ βοήθεια ἤ ὄφελος ἀλλὰ καταισχύνη καὶ μάλιστα ὄνειδος.6Ἡ κατὰ τῶν ζώων τῆς Μεσημβρίας ὅρασις. Ἐν τῇ γῇ τῆς θλίψεως καὶ τῆς στενοχωρίας, ὅπου εὑρίσκονται ὁ δυνατὸς λέων καὶ ὁ λέων ὁ γηραλέος, ἡ ἔχιδνα καὶ ὁ φλογερὸς πτερωτὸς ὄφις, ἐκεῖ θέλουσι φέρει τὰ πλούτη αὑτῶν ἐπὶ ὤμων ὀναρίων καὶ τοὺς θησαυροὺς αὑτῶν ἐπὶ τοῦ κυρτώματος τῶν καμήλων, πρὸς λαὸν ὅστις δὲν θέλει φελήσει αὐτούς.7Διότι οἱ Αἰγύπτιοι εἰς μάτην καὶ ἀνωφελῶς θέλουσι βοηθήσει· ὅθεν ἐβόησα περὶ τούτου, Ἡ δύναμις αὐτῶν εἶναι νὰ κάθηνται ἥσυχοι. 8Τώρα ὕπαγε, γράψον τοῦτο ἔμπροσθεν αὐτῶν ἐπὶ πινακιδίου, καὶ σημείωσον αὐτὸ ἐν βιβλίῳ, διὰ νὰ σώζηται εἰς τὸν μέλλοντα καιρὸν ἕως αἰῶνος·9ὅτι οὗτος εἶναι λαὸς ἀπειθής, ψευδεῖς υἱοί, υἱοὶ μή θέλοντες νὰ ἀκούσωσι τὸν νόμον τοῦ Κυρίου·10οἵτινες λέγουσι πρὸς τοὺς βλέποντας, Μή βλέπετε· καὶ πρὸς τοὺς προφήτας, Μή προφητεύετε εἰς ἡμᾶς τὰ ὀρθά, λαλεῖτε πρὸς ἡμᾶς κολακευτικά, προφητεύετε ἀπατηλά·11ἀποσύρθητε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἐκκλίνατε ἀπὸ τῆς τρίβου, σηκώσατε ἀπ᾿ ἔμπροσθεν ἡμῶν τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰσραήλ. 12Ὅθεν οὕτω λέγει ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ· Ἐπειδή καταφρονεῖτε τὸν λόγον τοῦτον καὶ ἐλπίζετε ἐπὶ τὴν ἀπάτην καὶ πονηρίαν καὶ ἐπιστηρίζεσθε ἐπὶ ταῦτα·13διὰ τοῦτο ἡ ἀνομία αὕτη θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς ὡς χάλασμα ἑτοιμόρροπον, ὡς κοιλία εἰς ὑψηλὸν τοῖχον, τοῦ ὁποίου ὁ συντριμμὸς ἔρχεται ἐξαίφνης ἐν μιᾷ στιγμῇ.14Καὶ θέλει συντρίψει αὐτὸ ὡς σύντριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου, κατασυντριβομένου ἀνηλεῶς, ὥστε νὰ μή εὑρίσκηται ἐν τοῖς θρύμμασιν αὐτοῦ ὄστρακον, διὰ νὰ λάβῃ τις πῦρ ἀπὸ τῆς ἑστίας ἤ νὰ λάβῃ ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου. 15Διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ· Ἐν τῇ ἐπιστροφῇ καὶ ἀναπαύσει θέλετε σωθῆ· ἐν τῇ ἠσυχίᾳ καὶ πεποιθήσει θέλει εἶσθαι ἡ δύναμίς σας· ἀλλὰ δὲν ἠθελήσατε·16καὶ εἴπετε, Οὐχί· ἀλλὰ θέλομεν φεύγει ἔφιπποι· διὰ τοῦτο θέλετε φεύγει· καί, Θέλομεν ἱππεύσει ἐπὶ ταχύποδας· διὰ τοῦτο οἱ διώκοντές σας θέλουσιν εἶσθαι ταχύποδες.17Θέλετε φεύγει χίλιοι ἐν τῇ ἀπειλῇ ἑνός, καὶ πάντες ἐν τῇ ἀπειλῇ πέντε, ἑωσοῦ μείνητε ὡς στύλος ἐπὶ κορυφῆς ὄρους καὶ ὡς σημαία ἐπὶ λόφου. 18Καὶ οὕτω θέλει προσμείνει ὁ Κύριος διὰ νὰ σᾶς ἐλεήσῃ, καὶ οὕτω θέλει ὑψωθῆ διὰ νὰ σᾶς οἰκτειρήσῃ· διότι ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς κρίσεως· μακάριοι πάντες οἱ προσμένοντες αὐτόν. 19Διότι ὁ λαὸς θέλει κατοικήσει ἐν Σιὼν ἐν Ἱερουσαλήμ· δὲν θέλεις κλαύσει πλέον· θέλει βεβαίως σὲ ἐλεήσει ἐν τῇ φωνῇ τῆς κραυγῆς σου· ὅταν ἀκούσῃ αὐτήν, θέλει σοὶ ἀποκριθῆ.20Καὶ ἄν ὁ Κύριος σᾶς δίδῃ ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ στενοχωρίας, οἱ διδάσκαλοί σου ὅμως δὲν θέλουσιν ἀφαιρεθῆ πλέον, ἀλλ᾿ οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσι βλέπει τοὺς διδασκάλους σου·21καὶ τὰ ὦτά σου θέλουσιν ἀκούει λόγον ὄπισθέν σου, λέγοντα, Αὕτη εἶναι ἡ ὁδός, περιπατεῖτε ἐν αὐτῇ· ὅταν στρέφησθε ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ ὅταν στρέφησθε ἐπὶ τὰ ἀριστερά.22Καὶ θέλετε ἀποστραφῆ ὡς μεμιασμένα τὸ ἐπικάλυμμα τῶν ἀργυρῶν γλυπτῶν σας καὶ τὸν στολισμὸν τῶν χρυσῶν χωνευτῶν σας· θέλεις ἀπορρίψει αὐτὰ ὡς ῥάκος ἀκάθαρτον· θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτά, Φεύγετε ἀπὸ ἐδώ. 23Τότε θέλει δώσει βροχήν διὰ τὸν σπόρον σου, τὸν ὁποῖον ἤθελες σπείρει ἐν τῷ ἀγρῷ· καὶ ἄρτον τοῦ γεννήματος τῆς γῆς, ὅστις θέλει εἶσθαι παχὺς καὶ ἄφθονος· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τὰ κτήνη σου θέλουσι βόσκεσθαι ἐν εὐρυχώροις νομαῖς.24Καὶ οἱ βόες καὶ αἱ νέαι ὄνοι, τὰ ὁποῖα ἐργάζονται τὴν γῆν, θέλουσι τρώγει καθαρὸν ἄχυρον λελικμημένον διὰ τοῦ πτυαρίου καὶ ἀνεμιστηρίου.25Καὶ θέλουσιν εἶσθαι ἐπὶ παντὸς ὑψηλοῦ ὄρους καὶ ἐπὶ παντὸς ὑψηλοῦ λόφου, ποταμοὶ καὶ ῥεύματα ὑδάτων, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς μεγάλης σφαγῆς, ὅταν οἱ πύργοι καταπίπτωσι.26Τὸ δὲ φῶς τῆς σελήνης θέλει εἶσθαι ὡς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου θέλει εἶσθαι ἑπταπλάσιον ὡς τὸ φῶς ἑπτὰ ἡμερῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ καθ᾿ ἥν ὁ Κύριος ἐπιδένει τὸ σύντριμμα τοῦ λαοῦ αὑτοῦ καὶ θεραπεύει τὴν πληγήν τοῦ τραυματισμοῦ αὐτῶν.

1Ὁ δὲ Ἰησοῦς, πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ὑπέστρεψεν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην καὶ ἐφέρετο διὰ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον,2πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ διαβόλου ἡμέρας τεσσαράκοντα, καὶ δὲν ἔφαγεν οὐδὲν τὰς ἡμέρας ἐκείνας· ἀφοῦ δὲ αὗται ἐτελείωσαν, ὕστερον ἐπείνασε.

37Ἀφοῦ δὲ ἤκουσαν ταῦτα, ἦλθεν εἰς κατάνυξιν ἡ καρδία αὐτῶν, καὶ εἶπον πρὸς τὸν Πέτρον καὶ τοὺς λοιποὺς ἀποστόλους· Τί πρέπει νὰ κάμωμεν, ἄνδρες ἀδελφοί;38Καὶ ὁ Πέτρος εἶπε πρὸς αὐτούς· Μετανοήσατε, καὶ ἄς βαπτισθῇ ἕκαστος ὑμῶν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ θέλετε λάβει τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.39Διότι πρὸς ἐσᾶς εἶναι ἡ ἐπαγγελία καὶ πρὸς τὰ τέκνα σας καὶ πρὸς πάντας τοὺς εἰς μακράν, ὅσους ἄν προσκαλέσῃ Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν.40Καὶ μὲ ἄλλους πολλοὺς λόγους διεμαρτύρετο καὶ προέτρεπε, λέγων, Σώθητε ἀπὸ τῆς διεστραμμένης ταύτης γενεᾶς.41Ἐκεῖνοι λοιπὸν μετὰ χαρᾶς δεχθέντες τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἕως τρεῖς χιλιάδες ψυχαί. 42Καὶ ἐνέμενον ἐν τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ ἐν τῇ κοινωνίᾳ καὶ ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ἐν ταῖς προσευχαῖς.

1Οὕτω λέγει Κύριος· Ποῦ εἶναι τὸ ἔγγραφον τοῦ διαζυγίου τῆς μητρὸς σας, δι᾿ οὗ ἀπέβαλον αὐτήν; ἤ τίς εἶναι ἐκ τῶν δανειστῶν μου, εἰς τὸν ὁποῖον σᾶς ἐπώλησα; Ἰδού, διὰ τὰς ἀνομίας σας ἐπωλήθητε, καὶ διὰ τὰς παραβάσεις σας ἀπεβλήθη ἡ μήτηρ σας. 2Διὰ τί, ὅτε ἦλθον, δὲν ὑπῆρχεν οὐδείς; καὶ ὅτε ἐκάλεσα, δὲν ὑπῆρχεν ὁ ἀποκρινόμενος; Ἐσμικρύνθη ποσῶς ἡ χεὶρ μου, ὥστε νὰ μή δύναται νὰ λυτρώσῃ; ἤ δὲν ἔχω δύναμιν νὰ ἐλευθερώσω; Ἰδού, ἐγὼ μὲ τὴν ἐπιτίμησίν μου ἐξήρανα τὴν θάλασσαν, ἔκαμα ἔρημον τοὺς ποταμούς· οἱ ἰχθύες αὐτῶν ἐξηράνθησαν δι᾿ ἔλλειψιν ὕδατος καὶ ἀπέθανον ὑπὸ δίψης.3Ἐγὼ περιενδύω τοὺς οὐρανοὺς σκότος καὶ θέτω σάκκον τὸ περικάλυμμα αὐτῶν.

1Οὕτως ἄς μᾶς θεωρῇ πᾶς ἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας τοῦ Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. 2Τὸ δὲ ἐπίλοιπον ζητεῖται μεταξὺ τῶν οἰκονόμων, νὰ εὑρεθῇ ἕκαστος πιστός. 3Εἰς ἐμὲ δὲ ἐλάχιστον εἶναι νὰ ἀνακριθῶ ὑφ᾿ ὑμῶν ἤ ὑπὸ ἀνθρωπίνης κρίσεως ἀλλ᾿ οὐδὲ ἀνακρίνω ἐμαυτόν.4Διότι ἡ συνείδησίς μου δὲν μὲ ἐλέγχει εἰς οὐδέν πλήν μὲ τοῦτο δὲν εἶμαι δεδικαιωμένος ἀλλ᾿ ὁ ἀνακρίνων με εἶναι ὁ Κύριος. 5Ὥστε μή κρίνετε μηδὲν πρὸ καιροῦ, ἕως ἄν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὅστις καὶ θέλει φέρει εἰς τὸ φῶς τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ θέλει φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος θέλει γείνει εἰς ἕκαστον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.