Καραΐσκος Θεόδωρος

22Καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ νὰ ἐμβῶσιν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ ὑπάγωσι πρὸ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν, ἑωσοῦ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.23Καὶ ἀφοῦ ἀπέλυσε τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν διὰ νὰ προσευχηθῇ. Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα, ἦτο μόνος ἐκεῖ.24Τὸ δὲ πλοῖον ἦτο ἤδη ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος.25Ἐν δὲ τῇ τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ὑπῆγε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.26Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμα εἶναι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.27Εὐθὺς δὲ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἶμαι· μή φοβεῖσθε.28Ἀποκριθεὶς δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ἐὰν ἦσαι σύ, πρόσταξόν με νὰ ἔλθω πρὸς σὲ ἐπὶ τὰ ὕδατα.29Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα, διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἰησοῦν.30Βλέπων ὅμως τὸν ἄνεμον δυνατὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρχίσας νὰ καταποντίζηται, ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.31Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπίασεν αὐτὸν καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;32Καὶ ἀφοῦ εἰσῆλθον εἰς τὸ πλοῖον, ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος·33οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτόν, λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶσαι.

5Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἐλπίζει ἐπὶ ἄνθρωπον καὶ κάμνει σάρκα βραχίονα αὑτοῦ καὶ τοῦ ὁποίου ἡ καρδία ἀπομακρύνεται ἀπὸ τοῦ Κυρίου.6Διότι θέλει εἶσθαι ὡς ἡ ἀγριομυρίκη ἐν ἐρήμῳ, καὶ δὲν θέλει ἰδεῖ ὅταν ἔλθῃ τὸ ἀγαθόν· ἀλλὰ θέλει κατοικεῖ τόπους ξηροὺς ἐν ἐρήμῳ, γῆν ἁλμυρὰν καὶ ἀκατοίκητον.7Εὐλογημένος ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπὶ Κύριον καὶ τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἶναι ἡ ἐλπίς.8Διότι θέλει εἶσθαι ὡς δένδρον πεφυτευμένον πλησίον τῶν ὑδάτων, τὸ ὁποῖον ἐξαπλόνει τὰς ῥίζας αὑτοῦ πλησίον τοῦ ποταμοῦ, καὶ δὲν θέλει ἰδεῖ ὅταν ἔρχηται τὸ καῦμα ἀλλὰ τὸ φύλλον αὐτοῦ θέλει θάλλει· καὶ δὲν θέλει μεριμνήσει ἐν τῷ ἔτει τῆς ἀνομβρίας οὐδὲ θέλει παύσει ἀπὸ τοῦ νὰ κάμνῃ καρπόν.

1Ὁ δὲ Μωϋσῆς ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ Ἰοθόρ, πενθεροῦ αὑτοῦ, ἱερέως τῆς Μαδιάμ· καὶ ἔφερε τὰ πρόβατα εἰς τὸ ὄπισθεν μέρος τῆς ἐρήμου καὶ ἦλθεν εἰς τὸ ὄρος τοῦ Θεοῦ, τὸ Χωρήβ.2Ἐφάνη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς ἐκ μέσου τῆς βάτου· καὶ εἶδε καὶ ἰδού, ἡ βάτος ἐκαίετο ὑπὸ τοῦ πυρὸς καὶ ἡ βάτος δὲν κατεκαίετο.3Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς, Ἄς στρέψω καὶ ἄς παρατηρήσω τὸ μέγα τοῦτο θέαμα, διὰ τί ἡ βάτος δὲν κατακαίεται. 4Καὶ ὡς εἶδεν ὁ Κύριος τὸν Μωϋσῆν ὅτι ἔστρεψε νὰ παρατηρήσῃ, ἐφώνησε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐκ μέσου τῆς βάτου καὶ εἶπε, Μωϋσῆ, Μωϋσῆ. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ. 5Καὶ εἶπε, Μή πλησιάσῃς ἐδώ· λύσον τὰ ὑποδήματά σου ἐκ τῶν ποδῶν σου· διότι ὁ τόπος ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἵστασαι εἶναι γῆ ἁγία.6Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ πατρὸς σου, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ. Ἔκρυψε δὲ τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ὁ Μωϋσῆς· διότι ἐφοβεῖτο νὰ ἐμβλέψῃ εἰς τὸν Θεόν. 7Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος, Εἶδον, εἶδον τὴν ταλαιπωρίαν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἤκουσα τὴν κραυγήν αὐτῶν ἐξ αἰτίας τῶν ἐργοδιωκτῶν αὐτῶν· διότι ἐγνώρισα τὴν ὀδύνην αὐτῶν·8καὶ κατέβην διὰ νὰ ἐλευθερώσω αὐτοὺς ἐκ τῆς χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων καὶ νὰ ἀναβιβάσω αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης εἰς γῆν καλήν καὶ εὐρύχωρον, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, εἰς τὸν τόπον τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ Ἀμορραίων καὶ Φερεζαίων καὶ Εὐαίων καὶ Ἰεβουσαίων·9καὶ τώρα ἰδού, ἡ κραυγή τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἦλθεν εἰς ἐμέ· καὶ εἶδον ἔτι τὴν κατάθλιψιν, μὲ τὴν ὁποίαν οἱ Αἰγύπτιοι καταθλίβουσιν αὐτούς·10ἐλθὲ λοιπὸν τώρα καὶ θέλω σὲ ἀποστείλει πρὸς τὸν Φαραώ, καὶ θέλεις ἐξαγάγει τὸν λαὸν μου τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐξ Αἰγύπτου.

9Καθὼς ἐμὲ ἠγάπησεν ὁ Πατήρ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα ἐσᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου.10Ἐὰν τὰς ἐντολὰς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς μου καὶ μένω ἐν τῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ. 11Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς διὰ νὰ μείνῃ ἐν ὑμῖν ἡ χαρὰ μου καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν νὰ ἦναι πλήρης.12Αὕτη εἶναι ἡ ἐντολή μου, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς σᾶς ἠγάπησα.13Μεγαλητέραν ταύτης ἀγάπην δὲν ἔχει οὐδείς, τοῦ νὰ βάλῃ τις τὴν ψυχήν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων αὑτοῦ.14Σεῖς εἶσθε φίλοι μου, ἐὰν κάμνητε ὅσα ἐγὼ σᾶς παραγγέλλω. 15Δὲν σᾶς λέγω πλέον δούλους, διότι ὁ δοῦλος δὲν ἐξεύρει τί κάμνει ὁ κύριος αὐτοῦ· ἐσᾶς δὲ εἶπον φίλους, διότι πάντα ὅσα ἤκουσα παρὰ τοῦ Πατρὸς μου, ἐφανέρωσα εἰς ἐσᾶς.16Σεῖς δὲν ἐξελέξατε ἐμέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξέλεξα ἐσᾶς, καὶ σᾶς διέταξα διὰ νὰ ὑπάγητε σεῖς καὶ νὰ κάμητε καρπόν, καὶ ὁ καρπὸς σας νὰ μένῃ, ὥστε, ὅ, τι ἄν ζητήσητε παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐν τῷ ὀνόματί μου, νὰ σᾶς δώσῃ αὐτό. 17Ταῦτα σᾶς παραγγέλλω, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. 18Ἐὰν ὁ κόσμος σᾶς μισῇ, ἐξεύρετε ὅτι ἐμὲ πρότερον ὑμῶν ἐμίσησεν.19Ἐὰν ἦσθε ἐκ τοῦ κόσμου, ὁ κόσμος ἤθελεν ἀγαπᾷ τὸ ἰδικὸν του· ἐπειδή ὅμως δὲν εἶσθε ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ᾿ ἐγὼ σᾶς ἐξέλεξα ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο σᾶς μισεῖ ὁ κόσμος.20Ἐνθυμεῖσθε τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ εἶπον πρὸς ἐσᾶς· Δὲν εἶναι δοῦλος μεγαλήτερος τοῦ κυρίου αὑτοῦ. Ἐὰν ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ σᾶς θέλουσι διώξει· ἐὰν τὸν λόγον μου ἐφύλαξαν, καὶ τὸν ὑμέτερον θέλουσι φυλάξει.21Ἀλλὰ ταῦτα πάντα θέλουσι κάμει εἰς ἐσᾶς διὰ τὸ ὄνομά μου, διότι δὲν ἐξεύρουσι τὸν πέμψαντά με.22Ἐὰν δὲν ἦλθον καὶ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς, ἁμαρτίαν δὲν ἤθελον ἔχει· τώρα ὅμως δὲν ἔχουσι πρόφασιν περὶ τῆς ἁμαρτίας αὑτῶν.23Ὁ μισῶν ἐμὲ καὶ τὸν Πατέρα μου μισεῖ.24Ἐὰν δὲν ἔκαμον μεταξὺ αὐτῶν τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς ἄλλος ἔκαμεν, ἁμαρτίαν δὲν ἤθελον ἔχει· ἀλλὰ τώρα καὶ εἶδον καὶ ἐμίσησαν καὶ ἐμὲ καὶ τὸν Πατέρα μου.25Ἀλλὰ τοῦτο ἔγεινε διὰ νὰ πληρωθῇ ὁ λόγος, ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν, Ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν. 26Ὅταν ὅμως ἔλθῃ ὁ Παράκλητος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θέλω πέμψει πρὸς ἐσᾶς παρὰ τοῦ Πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ἐκπορεύεται παρὰ τοῦ Πατρός, ἐκεῖνος θέλει μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ.27Ἀλλὰ καὶ σεῖς μαρτυρεῖτε, διότι ἀπ᾿ ἀρχῆς μετ᾿ ἐμοῦ εἶσθε.

1Ἡ ἔρημος καὶ ἡ ἄνυδρος θέλουσιν εὐφρανθῆ δι᾿ αὐτά, καὶ ἡ ἐρημία θέλει ἀγαλλιασθῆ καὶ ἀνθήσει ὡς ῥόδον. 2Θέλει ἀνθήσει ἐν ἀφθονίᾳ καὶ ἀγαλλιασθῆ μάλιστα χαίρουσα καὶ ἀλαλάζουσα· ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου θέλει δοθῆ εἰς αὐτήν, ἡ τιμή τοῦ Καρμήλου καὶ Σαρών· οἱ τόποι οὗτοι θέλουσιν ἰδεῖ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου καὶ τὴν μεγαλωσύνην τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.3Ἐνισχύσατε τὰς κεχαυνωμένας χεῖρας· καὶ στερεώσατε τὰ παραλελυμένα γόνατα.4Εἴπατε πρὸς τοὺς πεφοβισμένους τὴν καρδίαν, Ἰσχύσατε, μή φοβεῖσθε· ἰδού, ὁ Θεὸς σας θέλει ἐλθεῖ μετ᾿ ἐκδικήσεως, ὁ Θεὸς μετὰ ἀνταποδόσεως· αὐτὸς θέλει ἐλθεῖ καὶ θέλει σᾶς σώσει.5Τότε οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν τυφλῶν θέλουσιν ἀνοιχθῆ καὶ τὰ ὦτα τῶν κωφῶν θέλουσιν ἀκούσει.6Τότε ὁ χωλὸς θέλει πηδᾷ ὡς ἔλαφος καὶ ἡ γλῶσσα τοῦ μογιλάλου θέλει ψάλλει· διότι ἐν τῇ ἐρήμῳ θέλουσιν ἀναβλύσει ὕδατα καὶ ῥεύματα ἐν τῇ ἐρημίᾳ. 7Καὶ ἡ ξηρὰ γῆ θέλει κατασταθῆ λίμνη καὶ ἡ διψῶσα γῆ πηγαὶ ὕδατος· ἐν τῇ κατοικίᾳ τῶν θώων, ὅπου ἐκοίτοντο, θέλει εἶσθαι χλόη μετὰ καλάμων καὶ σπάρτων.8Καὶ ἐκεῖ θέλει εἶσθαι λεωφόρος καὶ ὁδὸς καὶ θέλει ὀνομασθῆ, Ὁδὸς ἁγία· ὁ ἀκάθαρτος δὲν θέλει περάσει δι᾿ αὐτῆς ἀλλὰ θέλει εἶσθαι δι᾿ αὐτοὺς· ὁ ὁδεύων καὶ οἱ μωροὶ δὲν θέλουσι πλανᾶσθαι.9Λέων δὲν θέλει εἶσθαι ἐκεῖ καὶ θηρίον ἁρπακτικὸν δὲν θέλει ἀναβῆ ἐκεῖ· δὲν θέλει εὑρεθῆ ἐκεῖ· ἀλλὰ οἱ λελυτρωμένοι θέλουσι περιπατεῖ ἐκεῖ.10Καὶ οἱ λελυτρωμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ ἐλθεῖ ἐν ἀλαλαγμῷ εἰς τὴν Σιών· καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν· ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην θέλουσιν ἀπολαύσει· ἡ λύπη δὲ καὶ ὁ στεναγμὸς θέλουσι φύγει.