Κυριακάτικα Κηρύγματα

1Καὶ ἦλθον οἱ ἄνδρες τῆς Κιριὰθ-ἰαρείμ, καὶ ἀνεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἔφεραν αὐτήν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἀβιναδάβ ἐπὶ τὸν λόφον, καὶ Ἐλεάζαρ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καθιέρωσαν, διὰ νὰ φυλάττῃ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου.2Καὶ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐτέθη ἡ κιβωτὸς ἐν Κιριὰθ-ἰαρείμ, παρῆλθε καιρὸς πολύς· καὶ ἔγειναν εἴκοσι ἔτη· καὶ πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραήλ ἐστέναζεν, ἀναζητῶν τὸν Κύριον. 3Καὶ εἶπε Σαμουήλ πρὸς πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ, λέγων, Ἐὰν σεῖς ἐπιστρέφητε ἐξ ὅλης ὑμῶν τῆς καρδίας πρὸς τὸν Κύριον, ἀποβάλετε ἐκ μέσου ὑμῶν τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους καὶ τὰς Ἀσταρώθ, καὶ ἑτοιμάσατε τὰς καρδίας ὑμῶν πρὸς τὸν Κύριον καὶ αὐτὸν μόνον λατρεύετε· καὶ θέλει ἐλευθερώσει ὑμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων.4Τότε ἀπέβαλον οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ τοὺς Βααλεὶμ καὶ τὰς Ἀσταρὼθ καὶ ἐλάτρευσαν τὸν Κύριον μόνον.5Καὶ εἶπε Σαμουήλ, Συνάξατε πάντα τὸν Ἰσραήλ εἰς Μισπά, καὶ θέλω προσευχηθῆ ὑπὲρ ὑμῶν πρὸς τὸν Κύριον. 6Καὶ συνήχθησαν ὁμοῦ εἰς Μισπά, καὶ ἤντλησαν ὕδωρ καὶ ἐξέχεαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐνήστευσαν τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ εἶπον ἐκεῖ, Ἡμαρτήσαμεν εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ἔκρινεν ὁ Σαμουήλ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐν Μισπά. 7Ὅτε δὲ ἤκουσαν οἱ Φιλισταῖοι ὅτι συνηθροίσθησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ εἰς Μισπὰ ἀνέβησαν οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταίων κατὰ τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἀκούσαντες οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, ἐφοβήθησαν ἀπὸ προσώπου τῶν Φιλισταίων.8Καὶ εἶπον οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Μή παύσῃς βοῶν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, διὰ νὰ σώσῃ ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων.9Καὶ ἔλαβεν ὁ Σαμουήλ ἕν ἀρνίον γαλαθηνόν, καὶ προσέφερεν ὁλόκληρον ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν Κύριον· καὶ ἐβόησεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Κύριον ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ ὁ Κύριος. 10Καὶ ἐνῷ προσέφερεν ὁ Σαμουήλ τὸ ὁλοκαύτωμα, ἐπλησίασαν οἱ Φιλισταῖοι διὰ νὰ πολεμήσωσι κατὰ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐβρόντησεν ὁ Κύριος ἐν φωνῇ μεγάλῃ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐπὶ τοὺς Φιλισταίους καὶ κατετρόπωσεν αὐτούς· καὶ ἐκτυπήθησαν ἔμπροσθεν τοῦ Ἰσραήλ.11Καὶ ἐξῆλθον οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἐκ Μισπά, καὶ κατεδίωξαν τοὺς Φιλισταίους καὶ ἐπάταξαν αὐτούς, ἕως ὑποκάτω τῆς Βαὶθ-χάρ.12Τότε ἔλαβεν ὁ Σαμουήλ ἕνα λίθον καὶ ἔστησε μεταξὺ Μισπὰ καὶ Σὲν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἔβεν-ἔζερ, λέγων, Μέχρι τοῦδε ἐβοήθησεν ἡμᾶς ὁ Κύριος. 13Καὶ ἐταπεινώθησαν οἱ Φιλισταῖοι καὶ δὲν ἦλθον πλέον εἰς τὰ ὅρια τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἦτο ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου κατὰ τῶν Φιλισταίων πάσας τὰς ἡμέρας τοῦ Σαμουήλ.14Καὶ αἱ πόλεις, τὰς ὁποίας οἱ Φιλισταῖοι εἶχον λάβει ἀπὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἀπεδόθησαν εἰς τὸν Ἰσραήλ, ἀπὸ Ἀκκαρὼν ἕως Γάθ· καὶ ἠλευθέρωσεν ὁ Ἰσραήλ τὰ ὅρια αὐτῶν ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων. Καὶ ἦτο εἰρήνη μεταξὺ Ἰσραήλ καὶ Ἀμορραίων.15Καὶ ἔκρινεν ὁ Σαμουήλ τὸν Ἰσραήλ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὑτοῦ·16καὶ ἐπορεύετο κατ᾿ ἔτος περιερχόμενος εἰς Βαιθήλ καὶ Γάλγαλα καὶ Μισπὰ καὶ ἔκρινε τὸν Ἰσραήλ ἐν πᾶσι τοῖς τόποις τούτοις·17ἡ δὲ ἐπιστροφή αὐτοῦ ἦτο εἰς Ῥαμά· διότι ἐκεῖ ἦτο ὁ οἶκος αὐτοῦ καὶ ἐκεῖ ἔκρινε τὸν Ἰσραήλ· ἐκεῖ προσέτι ᾠκοδόμησε θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον.

1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος εἶναι φῶς μου καὶ σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθῆ; ὁ Κύριος εἶναι δύναμις τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος θέλω δειλιάσει; 2Ὅτε ἐπλησίασαν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ πονηρευόμενοι, διὰ νὰ καταφάγωσι τὴν σάρκα μου, οἱ ἀντίδικοι καὶ οἱ ἐχθροὶ μου, αὐτοὶ προσέκρουσαν καὶ ἔπεσον. 3Καὶ ἄν παραταχθῇ ἐναντίον μου στράτευμα, ἡ καρδία μου δὲν θέλει φοβηθῆ· καὶ ἄν πόλεμος σηκωθῇ ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ τότε θέλω ἐλπίζει. 4Ἕν ἐζήτησα παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο θέλω ἐκζητεῖ· τὸ νὰ κατοικῶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, νὰ θεωρῶ τὸ κάλλος τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἐπισκέπτωμαι τὸν ναὸν αὐτοῦ. 5Διότι ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς θέλει μὲ κρύψει ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ· Θέλει μὲ κρύψει ἐν τῷ ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὑτοῦ· θέλει μὲ ὑψώσει ἐπὶ βράχον· 6καὶ ἤδη ἡ κεφαλή μου θέλει ὑψωθῆ ὑπεράνω τῶν ἐχθρῶν μου τῶν περικυκλούντων με· καὶ θέλω θυσιάσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίας ἀλαλαγμοῦ· θέλω ὑμνεῖ καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς τὸν Κύριον. 7Ἄκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ὅταν κράζω· καὶ ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου. 8Ζητήσατε τὸ πρόσωπόν μου, εἶπε περὶ σοῦ ἡ καρδία μου. Τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, θέλω ζητήσει. 9Μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ πρόσωπόν σου· μή ἀπορρίψῃς ἐν ὀργῇ τὸν δοῦλόν σου· σὺ ἐστάθης βοήθειά μου· μή μὲ ἀφήσῃς καὶ μή μὲ ἐγκαταλείψῃς, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου. 10Καὶ ἄν ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου μὲ ἐγκαταλείψωσιν, ὁ Κύριος ὅμως θέλει μὲ προσδεχθῆ. 11Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ εὐθείᾳ ἕνεκεν τῶν ἐχθρῶν μου. 12Μή μὲ παραδώσῃς εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν μου· διότι ἠγέρθησαν κατ᾿ ἐμοῦ μάρτυρες ψευδεῖς καὶ πνέοντες ἀδικίαν. 13Οὐαὶ ἐὰν δὲν ἐπίστευον νὰ ἴδω τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων. 1427:14 Πρόσμενε τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σου· καὶ πρόσμενε τὸν Κύριον.

21Καὶ ἐδέετο ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν Κύριον περὶ τῆς γυναικὸς αὑτοῦ, διότι ἦτο στεῖρα· καὶ ἐπήκουσεν ὁ Κύριος αὐτοῦ, καὶ συνέλαβεν ἡ Ῥεβέκκα ἡ γυνή αὐτοῦ.22Καὶ τὰ παιδία συνεκρούοντο ἐντὸς αὐτῆς· καὶ εἶπεν, Ἄν μέλλῃ οὕτω νὰ γείνῃ, διὰ τί ἐγὼ νὰ συλλάβω; καὶ ὑπῆγε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Κύριον. 23Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτήν, Δύο ἔθνη εἶναι ἐν τῇ κοιλίᾳ σου· καὶ δύο λαοὶ θέλουσι διαχωρισθῆ ἀπὸ τῶν ἐντοσθίων σου· καὶ ὁ εἷς λαὸς θέλει εἶσθαι δυνατώτερος τοῦ ἄλλου λαοῦ· καὶ ὁ μεγαλήτερος θέλει δουλεύσει εἰς τὸν μικρότερον. 24Καὶ ὅτε ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι αὐτῆς διὰ νὰ γεννήσῃ, ἰδού, ἦσαν δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς.25Ἐξῆλθε δὲ ὁ πρῶτος ἐρυθρὸς καὶ ὅλος ὡς δέρμα δασύτριχος· καὶ ἐκάλεσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Ἡσαῦ.26Καὶ ἔπειτα ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ· καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐκράτει τὴν πτέρναν τοῦ Ἡσαῦ· διὰ τοῦτο νομάσθη Ἰακώβ· ὁ δὲ Ἰσαὰκ ἦτο ἐτῶν ἑξήκοντα, ὅτε ἐγέννησεν αὐτούς. 27Ηὔξησαν δὲ τὰ παιδία· καὶ ἔγεινεν ὁ μὲν Ἡσαῦ ἄνθρωπος ἔμπειρος εἰς τὸ κυνήγιον, ἄνθρωπος τοῦ ἀγροῦ· ὁ δὲ Ἰακώβ, ἄνθρωπος ἁπλοῦς, κατοικῶν ἐν σκηναῖς.28Καὶ ὁ μὲν Ἰσαὰκ ἠγάπα τὸν Ἡσαῦ, διότι τὸ κυνήγιον ἦτο τροφή εἰς αὐτόν· ἡ δὲ Ῥεβέκκα ἠγάπα τὸν Ἰακώβ. 29Ἐμαγείρευε δὲ ὁ Ἰακὼβ μαγείρευμα· καὶ ἦλθεν ὁ Ἡσαῦ ἐκ τοῦ ἀγροῦ καὶ ἦτο ἀποκαμωμένος·30καὶ εἶπεν ὁ Ἡσαῦ πρὸς τὸν Ἰακώβ, Δὸς μοι, παρακαλῶ, νὰ φάγω ἀπὸ τὸ κόκκινον, τὸ κόκκινον τοῦτο, διότι εἶμαι ἀποκαμωμένος· διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Ἐδώμ. 31Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακώβ, Πώλησόν μοι σήμερον τὰ πρωτοτόκιά σου. 32Καὶ ὁ Ἡσαῦ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ὑπάγω νὰ ἀποθάνω, καὶ τί μὲ φελοῦσι ταῦτα τὰ πρωτοτόκια; 33Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακώβ, Ὅμοσόν μοι σήμερον· καὶ ὥμοσεν εἰς αὐτόν· καὶ ἐπώλησε τὰ πρωτοτόκια αὑτοῦ εἰς τὸν Ἰακώβ.34Τότε ὁ Ἰακὼβ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἡσαῦ ἄρτον καὶ μαγείρευμα τῆς φακῆς· καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ σηκωθεὶς ἀνεχώρησεν· οὕτως ὁ Ἡσαῦ κατεφρόνησε τὰ πρωτοτόκια.

12Καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες πρὸς τὸν Λώτ, Ἔχεις ἐδὼ ἄλλον τινά; γαμβρὸν υἱοὺς ἤ θυγατέρας ἤ ὅντινα ἄλλον ἔχεις ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε αὐτοὺς ἐκ τοῦ τόπου·13διότι ἡμεῖς καταστρέφομεν τὸν τόπον τοῦτον, ἐπειδή ἡ κραυγή αὐτῶν ἐμεγάλυνεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς ὁ Κύριος διὰ νὰ καταστρέψωμεν αὐτόν.14Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ Λὼτ καὶ ἐλάλησε πρὸς τοὺς γαμβροὺς αὑτοῦ, τοὺς μέλλοντας νὰ λάβωσι τὰς θυγατέρας αὐτοῦ, καὶ εἶπε, Σηκώθητε, ἐξέλθετε ἐκ τοῦ τόπου τούτου· διότι καταστρέφει ὁ Κύριος τὴν πόλιν. Ἀλλ᾿ ἐφάνη εἰς τοὺς γαμβροὺς αὑτοῦ ὡς ἀστεϊζόμενος. 15Καὶ ὅτε ἔγεινεν αὐγή, ἐβίαζον οἱ ἄγγελοι τὸν Λώτ, λέγοντες· Σηκώθητι, λάβε τὴν γυναῖκά σου καὶ τὰς δύο σου θυγατέρας, τὰς εὑρισκομένας ἐδώ, διὰ νὰ μή συναπολεσθῇς καὶ σὺ ἐν τῇ ἀνομίᾳ τῆς πόλεως.16Ἐπειδή δὲ ἐβράδυνεν, οἱ ἄνδρες πιάσαντες τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ τὴν χεῖρα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τὰς χεῖρας τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ, ἐξήγαγον αὐτὸν καὶ ἔθεσαν αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως. 17Καὶ ὅτε ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω, εἶπεν ὁ Κύριος, Διάσωσον τὴν ζωήν σου· μή περιβλέψῃς ὀπίσω σου, καὶ μή σταθῇς καθ᾿ ὅλην τὴν περίχωρον· διασώθητι εἰς τὸ ὄρος, διὰ νὰ μή ἀπολεσθῇς.18Καὶ εἶπεν ὁ Λὼτ πρὸς αὐτούς, Μή, παρακαλῶ, Κύριε·19ἰδού, ὁ δοῦλός σου εὕρηκε χάριν ἐνώπιόν σου, καὶ ἐμεγάλυνας τὸ ἔλεός σου, τὸ ὁποῖον ἔκαμες πρὸς ἐμέ, φυλάττων τὴν ζωήν μου· ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν θέλω δυνηθῆ νὰ διασωθῶ εἰς τὸ ὄρος, μήπως μὲ προφθάσῃ τὸ κακὸν καὶ ἀποθάνω·20ἰδού, παρακαλῶ, ἡ πόλις αὕτη εἶναι πλησίον ὥστε νὰ καταφύγω ἐκεῖ, καὶ εἶναι μικρά· ἐκεῖ, παρακαλῶ, νὰ διασωθῶ· δὲν εἶναι μικρά; καὶ θέλει ζήσει ἡ ψυχή μου. 21Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος, Ἰδού, ἐπήκουσά σου καὶ εἰς τὸ πρᾶγμα τοῦτο, νὰ μή καταστρέψω τὴν πόλιν, περὶ τῆς ὁποίας ἐλάλησας·22τάχυνον, διασώθητι ἐκεῖ· διότι δὲν θέλω δυνηθῆ νὰ κάμω οὐδέν, ἑωσοῦ φθάσῃς ἐκεῖ· διὰ τοῦτο ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τῆς πόλεως Σηγώρ. 23Ὁ ἥλιος ἀνέτειλεν ἐπὶ τὴν γῆν, ὅτε ὁ Λὼτ εἰσῆλθεν εἰς Σηγώρ.24Καὶ ἔβρεξεν ὁ Κύριος ἐπὶ τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα θεῖον καὶ πῦρ παρὰ Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ·25καὶ κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας, καὶ πάντα τὰ περίχωρα καὶ πάντας τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων καὶ τὰ φυτὰ τῆς γῆς. 26Ἀλλ᾿ γυνή αὐτοῦ περιβλέψασα ὄπισθεν αὐτοῦ ἔγεινε στήλη ἅλατος.

28Δὲν ἐγνώρισας; δὲν ἤκουσας, ὅτι ὁ αἰώνιος Θεός, ὁ Κύριος, ὁ Ποιητής τῶν ἄκρων τῆς γῆς, δὲν ἀτονεῖ καὶ δὲν ἀποκάμνει; δὲν ἐξιχνιάζεται ἡ φρόνησις αὐτοῦ.29Δίδει ἰσχὺν εἰς τοὺς ἠτονημένους καὶ αὐξάνει τὴν δύναμιν εἰς τοὺς ἀδυνάτους.30Καὶ οἱ νέοι θέλουσιν ἀτονήσει καὶ ἀποκάμει, καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ νέοι θέλουσιν ἀδυνατήσει παντάπασιν·31ἀλλ᾿ οἱ προσμένοντες τὸν Κύριον θέλουσιν ἀνανεώσει τὴν δύναμιν αὑτῶν· θέλουσιν ἀναβῆ μὲ πτέρυγας ὡς ἀετοί· θέλουσι τρέξει καὶ δὲν θέλουσιν ἀποκάμει· θέλουσι περιπατήσει καὶ δὲν θέλουσιν ἀτονήσει.