Η ξαφνική ανθρώπινη απώλεια

1Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις καθ᾿ ἅς οἱ κριταὶ ἔκρινον, ἔγεινε πεῖνα ἐν τῇ γῇ. Καὶ ὑπῆγεν ἄνθρωπός τις ἀπὸ Βηθλεὲμ Ἰούδα νὰ παροικήσῃ ἐν γῇ Μωάβ, αὐτὸς καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ καὶ οἱ δύο υἱοὶ αὐτοῦ.2Τὸ δὲ ὄνομα τοῦ ἀνθρώπου ἦτο Ἐλιμέλεχ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ναομί, καὶ τὸ ὄνομα τῶν δύο υἱῶν αὐτοῦ Μααλὼν καὶ Χελαιών, Ἐφραθαῖοι ἐκ Βηθλεὲμ Ἰούδα. Καὶ ἦλθον εἰς γῆν Μωὰβ καὶ ἦσαν ἐκεῖ.3Καὶ ἀπέθανεν Ἐλιμέλεχ ὁ ἀνήρ τῆς Ναομί· καὶ ἔμεινεν αὐτή καὶ οἱ δύο υἱοὶ αὐτῆς.4Καὶ οὗτοι ἔλαβον εἰς ἑαυτοὺς γυναῖκας Μωαβίτιδας· τὸ ὄνομα τῆς μιᾶς Ὀρφὰ καὶ τὸ ὄνομα τῆς ἄλλης Ῥούθ· καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ ἕως δέκα ἔτη.5Ἀπέθανον δὲ ἀμφότεροι, ὁ Μααλὼν καὶ ὁ Χελαιών· καὶ ἐστερήθη ἡ γυνή τῶν δύο υἱῶν αὑτῆς καὶ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς. 6Τότε ἐσηκώθη αὐτή καὶ αἱ νύμφαι αὐτῆς καὶ ἐπέστρεψαν ἐκ τῆς γῆς Μωάβ· διότι ἤκουσεν ἐν γῇ Μωάβ, ὅτι ἐπεσκέφθη ὁ Κύριος τὸν λαὸν αὑτοῦ δίδων εἰς αὐτοὺς ἄρτον.7Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου ὅπου ἦτο, καὶ αἱ δύο νύμφαι αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς καὶ ἐπορεύοντο τὴν ὁδὸν διὰ νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς γῆν Ἰούδα. 8Εἶπε δὲ ἡ Ναομὶ πρὸς τὰς δύο νύμφας αὑτῆς, Ὑπάγετε, ἐπιστρέψατε ἑκάστη εἰς τὸν οἶκον τῆς μητρὸς αὑτῆς. Ὁ Κύριος νὰ κάμῃ ἔλεος εἰς ἐσᾶς, καθὼς σεῖς ἐκάμετε εἰς τοὺς ἀποθανόντας καὶ εἰς ἐμέ· 9ὁ Κύριος νὰ σᾶς δώσῃ νὰ εὕρητε ἀνάπαυσιν, ἑκάστη ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς. Καὶ ἐφίλησεν αὐτάς· καὶ αὐταὶ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν.10Καὶ εἶπον πρὸς αὐτήν, Οὐχί· ἀλλὰ μετὰ σοῦ θέλομεν ἐπιστρέψει εἰς τὸν λαὸν σου. 11Καὶ εἶπεν ἡ Ναομί, Ἐπιστρέψατε, θυγατέρες μου· διὰ τί νὰ ἔλθητε μετ᾿ ἐμοῦ; μήπως ἔχω ἔτι υἱοὺς ἐν τῇ κοιλίᾳ μου, διὰ νὰ γείνωσιν ἄνδρες σας;12ἐπιστρέψατε, θυγατέρες μου, ὑπάγετε· διότι ἐγήρασα καὶ δὲν εἶμαι διὰ ἄνδρα· ἐὰν ἔλεγον, Ἔχω ἐλπίδα, ἐὰν μάλιστα ὑπανδρευόμην ταύτην τὴν νύκτα καὶ ἐγέννων ἔτι υἱούς,13σεῖς ἠθέλετε προσμένει αὐτοὺς ἑωσοῦ μεγαλώσωσιν; ἠθέλετε δι᾿ αὐτοὺς ἀναβάλει τὸ νὰ ὑπανδρευθῆτε; μή, θυγατέρες μου· ἐπειδή ἐπικράνθην πολὺ πλέον παρὰ σεῖς, ὅτι ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἐξῆλθε κατ᾿ ἐμοῦ. 14Ἐκεῖναι δὲ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν πάλιν· καὶ κατεφίλησεν ἡ Ὀρφὰ τὴν πενθερὰν αὑτῆς· ἡ δὲ Ῥοὺθ ἐπροσκολλήθη εἰς αὐτήν.15Καὶ εἶπεν ἡ Ναομί, Ἰδού, ἡ σύννυμφός σου ἐπέστρεψε πρὸς τὸν λαὸν αὑτῆς καὶ πρὸς τοὺς θεοὺς αὑτῆς· ἐπίστρεψον καὶ σὺ κατόπιν τῆς συννύμφου σου. 16Ἀλλ᾿ ἡ Ῥοὺθ εἶπε, Μή μὲ ἀνάγκαζε νὰ σὲ ἀφήσω, διὰ νὰ ἀναχωρήσω ἀπ᾿ ὄπισθέν σου· διότι ὅπου ἄν σὺ ὑπάγῃς, καὶ ἐγὼ θέλω ὑπάγει· καὶ ὅπου ἄν σὺ παραμείνῃς, καὶ ἐγὼ θέλω παραμείνει· ὁ λαὸς σου, λαὸς μου, καὶ ὁ Θεὸς σου, Θεὸς μου·17ὅπου ἄν ἀποθάνῃς, θέλω ἀποθάνει καὶ ἐκεῖ θέλω ταφῆ· οὕτω νὰ κάμῃ ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ καὶ οὕτω νὰ προσθέσῃ, ἐὰν ἄλλο τι παρὰ τὸν θάνατον χωρίσῃ ἐμὲ ἀπὸ σοῦ. 18Ἰδοῦσα δὲ ἡ Ναομὶ ὅτι αὐτή διϊσχυρίζετο νὰ ὑπάγῃ μετ᾿ αὐτῆς, ἔπαυσε νὰ λαλῇ πρὸς αὐτήν.19Περιεπάτησαν δὲ ἀμφότεραι, ἑωσοῦ ἔφθασαν εἰς Βηθλεέμ. Καὶ ὅτε ἔφθασαν εἰς Βηθλεέμ, πᾶσα ἡ πόλις συνεκινήθη δι᾿ αὐτάς, καὶ αἱ γυναῖκες ἔλεγον, Αὕτη εἶναι ἡ Ναομί; 20Καὶ αὐτή εἶπε πρὸς αὐτάς, Μή με ὀνομάζετε Ναομί· ὀνομάζετέ με Μαρά· διότι ὁ Παντοδύναμος μὲ ἐπίκρανε σφόδρα·21ἐγὼ πλήρης ἀνεχώρησα, καὶ κενήν ἐπανήγαγέ με ὁ Κύριος· διὰ τί μὲ ὀνομάζετε Ναομί, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἐμαρτύρησε κατ᾿ ἐμοῦ καὶ ὁ Παντοδύναμος μὲ κατέθλιψεν; 22Ἐπέστρεψε λοιπὸν ἡ Ναομί, καὶ μετ᾿ αὐτῆς Ῥοὺθ ἡ Μωαβίτις ἡ νύμφη αὐτῆς ἐλθοῦσα ἐκ γῆς Μωάβ· καὶ αὗται ἔφθασαν εἰς Βηθλεὲμ ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ θερισμοῦ τῶν κριθῶν.