Καραΐσκος Θεόδωρος

1Ὁ δὲ Μωϋσῆς ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ Ἰοθόρ, πενθεροῦ αὑτοῦ, ἱερέως τῆς Μαδιάμ· καὶ ἔφερε τὰ πρόβατα εἰς τὸ ὄπισθεν μέρος τῆς ἐρήμου καὶ ἦλθεν εἰς τὸ ὄρος τοῦ Θεοῦ, τὸ Χωρήβ.2Ἐφάνη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς ἐκ μέσου τῆς βάτου· καὶ εἶδε καὶ ἰδού, ἡ βάτος ἐκαίετο ὑπὸ τοῦ πυρὸς καὶ ἡ βάτος δὲν κατεκαίετο.3Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς, Ἄς στρέψω καὶ ἄς παρατηρήσω τὸ μέγα τοῦτο θέαμα, διὰ τί ἡ βάτος δὲν κατακαίεται. 4Καὶ ὡς εἶδεν ὁ Κύριος τὸν Μωϋσῆν ὅτι ἔστρεψε νὰ παρατηρήσῃ, ἐφώνησε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐκ μέσου τῆς βάτου καὶ εἶπε, Μωϋσῆ, Μωϋσῆ. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ. 5Καὶ εἶπε, Μή πλησιάσῃς ἐδώ· λύσον τὰ ὑποδήματά σου ἐκ τῶν ποδῶν σου· διότι ὁ τόπος ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἵστασαι εἶναι γῆ ἁγία.6Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ πατρὸς σου, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ. Ἔκρυψε δὲ τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ὁ Μωϋσῆς· διότι ἐφοβεῖτο νὰ ἐμβλέψῃ εἰς τὸν Θεόν. 7Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος, Εἶδον, εἶδον τὴν ταλαιπωρίαν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἤκουσα τὴν κραυγήν αὐτῶν ἐξ αἰτίας τῶν ἐργοδιωκτῶν αὐτῶν· διότι ἐγνώρισα τὴν ὀδύνην αὐτῶν·8καὶ κατέβην διὰ νὰ ἐλευθερώσω αὐτοὺς ἐκ τῆς χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων καὶ νὰ ἀναβιβάσω αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης εἰς γῆν καλήν καὶ εὐρύχωρον, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, εἰς τὸν τόπον τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ Ἀμορραίων καὶ Φερεζαίων καὶ Εὐαίων καὶ Ἰεβουσαίων·9καὶ τώρα ἰδού, ἡ κραυγή τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἦλθεν εἰς ἐμέ· καὶ εἶδον ἔτι τὴν κατάθλιψιν, μὲ τὴν ὁποίαν οἱ Αἰγύπτιοι καταθλίβουσιν αὐτούς·10ἐλθὲ λοιπὸν τώρα καὶ θέλω σὲ ἀποστείλει πρὸς τὸν Φαραώ, καὶ θέλεις ἐξαγάγει τὸν λαὸν μου τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐξ Αἰγύπτου.

9Καθὼς ἐμὲ ἠγάπησεν ὁ Πατήρ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα ἐσᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου.10Ἐὰν τὰς ἐντολὰς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς μου καὶ μένω ἐν τῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ. 11Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς διὰ νὰ μείνῃ ἐν ὑμῖν ἡ χαρὰ μου καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν νὰ ἦναι πλήρης.12Αὕτη εἶναι ἡ ἐντολή μου, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς σᾶς ἠγάπησα.13Μεγαλητέραν ταύτης ἀγάπην δὲν ἔχει οὐδείς, τοῦ νὰ βάλῃ τις τὴν ψυχήν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων αὑτοῦ.14Σεῖς εἶσθε φίλοι μου, ἐὰν κάμνητε ὅσα ἐγὼ σᾶς παραγγέλλω. 15Δὲν σᾶς λέγω πλέον δούλους, διότι ὁ δοῦλος δὲν ἐξεύρει τί κάμνει ὁ κύριος αὐτοῦ· ἐσᾶς δὲ εἶπον φίλους, διότι πάντα ὅσα ἤκουσα παρὰ τοῦ Πατρὸς μου, ἐφανέρωσα εἰς ἐσᾶς.16Σεῖς δὲν ἐξελέξατε ἐμέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξέλεξα ἐσᾶς, καὶ σᾶς διέταξα διὰ νὰ ὑπάγητε σεῖς καὶ νὰ κάμητε καρπόν, καὶ ὁ καρπὸς σας νὰ μένῃ, ὥστε, ὅ, τι ἄν ζητήσητε παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐν τῷ ὀνόματί μου, νὰ σᾶς δώσῃ αὐτό. 17Ταῦτα σᾶς παραγγέλλω, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. 18Ἐὰν ὁ κόσμος σᾶς μισῇ, ἐξεύρετε ὅτι ἐμὲ πρότερον ὑμῶν ἐμίσησεν.19Ἐὰν ἦσθε ἐκ τοῦ κόσμου, ὁ κόσμος ἤθελεν ἀγαπᾷ τὸ ἰδικὸν του· ἐπειδή ὅμως δὲν εἶσθε ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ᾿ ἐγὼ σᾶς ἐξέλεξα ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο σᾶς μισεῖ ὁ κόσμος.20Ἐνθυμεῖσθε τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ εἶπον πρὸς ἐσᾶς· Δὲν εἶναι δοῦλος μεγαλήτερος τοῦ κυρίου αὑτοῦ. Ἐὰν ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ σᾶς θέλουσι διώξει· ἐὰν τὸν λόγον μου ἐφύλαξαν, καὶ τὸν ὑμέτερον θέλουσι φυλάξει.21Ἀλλὰ ταῦτα πάντα θέλουσι κάμει εἰς ἐσᾶς διὰ τὸ ὄνομά μου, διότι δὲν ἐξεύρουσι τὸν πέμψαντά με.22Ἐὰν δὲν ἦλθον καὶ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς, ἁμαρτίαν δὲν ἤθελον ἔχει· τώρα ὅμως δὲν ἔχουσι πρόφασιν περὶ τῆς ἁμαρτίας αὑτῶν.23Ὁ μισῶν ἐμὲ καὶ τὸν Πατέρα μου μισεῖ.24Ἐὰν δὲν ἔκαμον μεταξὺ αὐτῶν τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς ἄλλος ἔκαμεν, ἁμαρτίαν δὲν ἤθελον ἔχει· ἀλλὰ τώρα καὶ εἶδον καὶ ἐμίσησαν καὶ ἐμὲ καὶ τὸν Πατέρα μου.25Ἀλλὰ τοῦτο ἔγεινε διὰ νὰ πληρωθῇ ὁ λόγος, ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν, Ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν. 26Ὅταν ὅμως ἔλθῃ ὁ Παράκλητος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θέλω πέμψει πρὸς ἐσᾶς παρὰ τοῦ Πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ἐκπορεύεται παρὰ τοῦ Πατρός, ἐκεῖνος θέλει μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ.27Ἀλλὰ καὶ σεῖς μαρτυρεῖτε, διότι ἀπ᾿ ἀρχῆς μετ᾿ ἐμοῦ εἶσθε.

1Ἡ ἔρημος καὶ ἡ ἄνυδρος θέλουσιν εὐφρανθῆ δι᾿ αὐτά, καὶ ἡ ἐρημία θέλει ἀγαλλιασθῆ καὶ ἀνθήσει ὡς ῥόδον. 2Θέλει ἀνθήσει ἐν ἀφθονίᾳ καὶ ἀγαλλιασθῆ μάλιστα χαίρουσα καὶ ἀλαλάζουσα· ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου θέλει δοθῆ εἰς αὐτήν, ἡ τιμή τοῦ Καρμήλου καὶ Σαρών· οἱ τόποι οὗτοι θέλουσιν ἰδεῖ τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου καὶ τὴν μεγαλωσύνην τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.3Ἐνισχύσατε τὰς κεχαυνωμένας χεῖρας· καὶ στερεώσατε τὰ παραλελυμένα γόνατα.4Εἴπατε πρὸς τοὺς πεφοβισμένους τὴν καρδίαν, Ἰσχύσατε, μή φοβεῖσθε· ἰδού, ὁ Θεὸς σας θέλει ἐλθεῖ μετ᾿ ἐκδικήσεως, ὁ Θεὸς μετὰ ἀνταποδόσεως· αὐτὸς θέλει ἐλθεῖ καὶ θέλει σᾶς σώσει.5Τότε οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν τυφλῶν θέλουσιν ἀνοιχθῆ καὶ τὰ ὦτα τῶν κωφῶν θέλουσιν ἀκούσει.6Τότε ὁ χωλὸς θέλει πηδᾷ ὡς ἔλαφος καὶ ἡ γλῶσσα τοῦ μογιλάλου θέλει ψάλλει· διότι ἐν τῇ ἐρήμῳ θέλουσιν ἀναβλύσει ὕδατα καὶ ῥεύματα ἐν τῇ ἐρημίᾳ. 7Καὶ ἡ ξηρὰ γῆ θέλει κατασταθῆ λίμνη καὶ ἡ διψῶσα γῆ πηγαὶ ὕδατος· ἐν τῇ κατοικίᾳ τῶν θώων, ὅπου ἐκοίτοντο, θέλει εἶσθαι χλόη μετὰ καλάμων καὶ σπάρτων.8Καὶ ἐκεῖ θέλει εἶσθαι λεωφόρος καὶ ὁδὸς καὶ θέλει ὀνομασθῆ, Ὁδὸς ἁγία· ὁ ἀκάθαρτος δὲν θέλει περάσει δι᾿ αὐτῆς ἀλλὰ θέλει εἶσθαι δι᾿ αὐτοὺς· ὁ ὁδεύων καὶ οἱ μωροὶ δὲν θέλουσι πλανᾶσθαι.9Λέων δὲν θέλει εἶσθαι ἐκεῖ καὶ θηρίον ἁρπακτικὸν δὲν θέλει ἀναβῆ ἐκεῖ· δὲν θέλει εὑρεθῆ ἐκεῖ· ἀλλὰ οἱ λελυτρωμένοι θέλουσι περιπατεῖ ἐκεῖ.10Καὶ οἱ λελυτρωμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ ἐλθεῖ ἐν ἀλαλαγμῷ εἰς τὴν Σιών· καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν· ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην θέλουσιν ἀπολαύσει· ἡ λύπη δὲ καὶ ὁ στεναγμὸς θέλουσι φύγει.

1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβὶδ δούλου τοῦ Κυρίου, ὅστις ἐλάλησε πρὸς τὸν Κύριον τοὺς λόγους της ᾠδῆς ταύτης, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἠλευθέρωσεν αὐτὸν ὁ Κύριος ἐκ τῆς χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Σαούλ· καὶ εἶπε,] Θέλω σὲ ἀγαπᾷ, Κύριε, ἡ ἰσχὺς μου. 2Ὁ Κύριος εἶναι πέτρα μου καὶ φρούριόν μου καὶ ἐλευθερωτής μου· Θεὸς μου, βράχος μου· ἐπ᾿ αὐτὸν θέλω ἐλπίζει· ἡ ἀσπὶς μου καὶ τὸ κέρας τῆς σωτηρίας μου· ὑψηλὸς πύργος μου. 3Θέλω ἐπικαλεσθῆ τὸν ἀξιΰμνητον Κύριον, καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου θέλω σωθῆ. 4Πόνοι θανάτου μὲ περιεκύκλωσαν, καὶ χείμαρροι ἀνομίας μὲ κατετρόμαξαν· 5Πόνοι τοῦ ᾅδου μὲ περιεκύκλωσαν, παγίδες θανάτου μὲ ἔφθασαν. 6Ἐν τῇ στενοχωρίᾳ μου ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον, καὶ πρὸς τὸν Θεὸν μου ἐβόησα. Ἤκουσεν ἐκ τοῦ ναοῦ αὑτοῦ τῆς φωνῆς μου, καὶ ἡ κραυγή μου ἦλθεν ἐνώπιον αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ. 7Τότε ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἔγεινεν ἡ γῆ, καὶ τὰ θεμέλια τῶν ὀρέων ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, διότι ὠργίσθη. 8Καπνὸς ἀνέβαινεν ἐκ τῶν μυκτήρων αυτοῦ, καὶ πῦρ κατατρῶγον ἐκ τοῦ στόματος αυτοῦ· ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾿ αὐτοῦ. 9Καὶ ἔκλινε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. 10Καὶ ἐπέβη ἐπὶ χερουβεὶμ καὶ ἐπετάσθη· καὶ ἐπέταξεν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων. 11Ἔθεσε τὸ σκότος ἀπόκρυφον τόπον αὑτοῦ· ἡ σκηνή αὐτοῦ, πέριξ αὐτοῦ ἦσαν ὕδατα σκοτεινά, νέφη πυκνὰ τῶν ἀέρων. 12Ἐκ τῆς λάμψεως τῆς ἔμπροσθεν αὐτοῦ διῆλθον τὰ νέφη αὐτοῦ, χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός. 13Καὶ ἐβρόντησεν ἐν οὐρανοῖς ὁ Κύριος, καὶ ὁ Ὕψιστος ἔδωκε τὴν φωνήν αὐτοῦ· χάλαζα καὶ ἄνθρακες πυρός. 14Καὶ ἀπέστειλε τὰ βέλη αὑτοῦ καὶ ἐσκόρπισεν αὐτούς· καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνε καὶ συνετάραξεν αὐτούς. 15Καὶ ἐφάνησαν τὰ βάθη τῶν ὑδάτων καὶ ἀνεκαλύφθησαν τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης, ἀπὸ τῆς ἐπιτιμήσεώς σου, Κύριε, ἀπὸ τοῦ φυσήματος τῆς πνοῆς τῶν μυκτήρων σου. 16Ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους· ἔλαβέ με· εἵλκυσέ με ἐξ ὑδάτων πολλῶν. 17Ἠλευθέρωσέ με ἐκ τοῦ δυνατοῦ ἐχθροῦ μου, καὶ ἐκ τῶν μισούντων με, διότι ἦσαν δυνατώτεροί μου. 18Προέφθασάν με ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς θλίψεώς μου· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος ἐστάθη τὸ ἀντιστήριγμά μου· 19καὶ ἐξήγαγέ με εἰς εὐρυχωρίαν· ἠλευθέρωσέ με διότι ηὐδόκησεν εἰς ἐμέ. 20Ἀντήμειψέ με ὁ Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου· κατὰ τὴν καθαρότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταπέδωκεν εἰς ἐμέ. 21Διότι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς τοῦ Κυρίου, καὶ δὲν ἠσέβησα ἐκκλίνας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου. 22Διότι πᾶσαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ ἦσαν ἔμπροσθέν μου, καὶ τὰ διατάγματα αὐτοῦ δὲν ἀπεμάκρυνα ἀπ᾿ ἐμοῦ· 23καὶ ἐστάθην ἄμεμπτος πρὸς αὐτόν, καὶ ἐφυλάχθην ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου. 24Καὶ ἀνταπέδωκεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου, κατὰ τὴν καθαρότητα τῶν χειρῶν μου ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. 25Μετὰ ὁσίου ὅσιος θέλεις εἶσθαι· μετὰ ἀνδρὸς τελείου τέλειος θέλεις εἶσθαι· 26μετὰ καθαροῦ, καθαρὸς θέλεις εἶσθαι· καὶ μετὰ διεστραμμένου διεστραμμένως θέλεις φερθῆ. 27Διότι σὺ θέλεις σώσει λαὸν τεθλιμμένον· ὀφθαλμοὺς δὲ ὑπερηφάνων θέλεις ταπεινώσει. 28Διότι σὺ θέλεις φωτίσει τὸν λύχνον μου· Κύριος ὁ Θεὸς μου θέλει φωτίσει τὸ σκότος μου. 29Διότι διὰ σοῦ θέλω διασπάσει στράτευμα, καὶ διὰ τοῦ Θεοῦ μου θέλω ὑπερπηδήσει τεῖχος. 30Τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁδὸς αὐτοῦ εἶναι ἄμωμος· ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι δεδοκιμασμένος· εἶναι ἀσπὶς πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ᾿ αὐτόν. 31Διότι τίς Θεὸς πλήν τοῦ Κυρίου; καὶ τίς φρούριον πλήν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν; 32Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ περιζωννύων με δύναμιν, καὶ καθιστῶν ἄμωμον τὴν ὁδὸν μου. 33Κάμνει τοὺς πόδας μου ὡς τῶν ἐλάφων καὶ μὲ στήνει ἐπὶ τοὺς ὑψηλοὺς τόπους μου. 34Διδάσκει τὰς χεῖράς μου εἰς πόλεμον, καὶ ἔκαμε τόξον χαλκοῦν τοὺς βραχίονάς μου. 35Καὶ ἔδωκας εἰς ἐμὲ τὴν ἀσπίδα τῆς σωτηρίας σου· καὶ ἡ δεξιὰ σου μὲ ὑπεστήριξε καὶ ἡ ἀγαθότης σου μὲ ἐμεγάλυνεν. 36Ἐπλάτυνας τὰ βήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οἱ πόδες μου δὲν ἐκλονίσθησαν. 37Κατεδίωξα τοὺς ἐχθροὺς μου καὶ ἔφθασα αὐτούς· καὶ δὲν ἐπέστρεψα ἑωσοῦ συνετέλεσα αὐτούς. 38Συνέτριψα αὐτοὺς καὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἀνεγερθῶσιν· ἔπεσον ὑπὸ τοὺς πόδας μου. 39Καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον· συνέκαμψας ὑποκάτω μου τοὺς ἐπανισταμένους ἐπ᾿ ἐμέ. 40Καὶ ἔκαμες τοὺς ἐχθροὺς μου νὰ τρέψωσιν εἰς ἐμὲ τὰ νῶτα, καὶ ἐξωλόθρευσα τοὺς μισοῦντάς με. 41Ἐβόησαν, καὶ οὐδεὶς ὁ σώζων· πρὸς τὸν Κύριον, καὶ δὲν εἰσήκουσεν αὐτῶν. 42Καὶ κατελέπτυνα αὐτοὺς ὡς κόνιν κατὰ πρόσωπον ἀνέμου· ἀπετίναξα αὐτοὺς ὡς τὸν πηλὸν τῶν ὁδῶν. 43Ἠλευθέρωσάς με ἐκ τῶν ἀντιλογιῶν τοῦ λαοῦ· κατέστησάς με κεφαλήν ἐθνῶν· λαός, τὸν ὁποῖον δὲν ἐγνώρισα, ἐδούλευσεν εἰς ἐμέ. 44Μόλις ἤκουσαν, καὶ ὑπήκουσαν εἰς ἐμέ· ξένοι ὑπετάχθησαν εἰς ἐμέ. 45Ξένοι παρελύθησαν καὶ κατετρόμαξαν ἐκ τῶν ἀποκρύφων τόπων αὑτῶν. 46Ζῇ Κύριος, καὶ εὐλογημένον τὸ φρουριόν μου· καὶ ἄς ὑψωθῆ ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· 47ὁ Θεὸς ὁ ἐκδικῶν με καὶ ὑποτάσσων λαοὺς ὑποκάτω μου· 48ὅστις μὲ ἐλευθερόνει ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου. Ναί, μὲ ὑψόνεις ὑπεράνω τῶν ἐπανισταμένων ἐπ᾿ ἐμέ· ἠλευθέρωσάς με ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου. 49Διὰ τοῦτο θέλω σὲ ὑμνεῖ, Κύριε, μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, καὶ εἰς τὸ ὄνομά σου θέλω ψάλλει. 50Αὐτὸς μεγαλύνει τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως αὑτοῦ, καὶ κάμνει ἔλεος εἰς τὸν κεχρισμένον αὑτοῦ, εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἕως αἰῶνος. eBible 0.92 - Η Αγία Γραφή © 2025 Η Αγία Γραφή σε μετάφραση του Νεόφυτου Βάμβα (MNB)

8Ἐν τούτῳ δοξάζεται ὁ Πατήρ μου, εἰς τὸ νὰ φέρητε καρπὸν πολύν· καὶ οὕτω θέλετε εἶσθαι μαθηταὶ μου. 9Καθὼς ἐμὲ ἠγάπησεν ὁ Πατήρ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα ἐσᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου.10Ἐὰν τὰς ἐντολὰς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς μου καὶ μένω ἐν τῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ. 11Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς διὰ νὰ μείνῃ ἐν ὑμῖν ἡ χαρὰ μου καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν νὰ ἦναι πλήρης.12Αὕτη εἶναι ἡ ἐντολή μου, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς σᾶς ἠγάπησα.13Μεγαλητέραν ταύτης ἀγάπην δὲν ἔχει οὐδείς, τοῦ νὰ βάλῃ τις τὴν ψυχήν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων αὑτοῦ.14Σεῖς εἶσθε φίλοι μου, ἐὰν κάμνητε ὅσα ἐγὼ σᾶς παραγγέλλω. 15Δὲν σᾶς λέγω πλέον δούλους, διότι ὁ δοῦλος δὲν ἐξεύρει τί κάμνει ὁ κύριος αὐτοῦ· ἐσᾶς δὲ εἶπον φίλους, διότι πάντα ὅσα ἤκουσα παρὰ τοῦ Πατρὸς μου, ἐφανέρωσα εἰς ἐσᾶς.16Σεῖς δὲν ἐξελέξατε ἐμέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξέλεξα ἐσᾶς, καὶ σᾶς διέταξα διὰ νὰ ὑπάγητε σεῖς καὶ νὰ κάμητε καρπόν, καὶ ὁ καρπὸς σας νὰ μένῃ, ὥστε, ὅ, τι ἄν ζητήσητε παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐν τῷ ὀνόματί μου, νὰ σᾶς δώσῃ αὐτό. 17Ταῦτα σᾶς παραγγέλλω, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους.