Καραΐσκος Θεόδωρος

15Καὶ εἶπεν ὁ Λάβαν πρὸς τὸν Ἰακώβ, Ἐπειδή εἶσαι ἀδελφὸς μου, διὰ τοῦτο θέλεις μὲ δουλεύει δωρεάν; εἰπέ μοι, τίς θέλει εἶσθαι ὁ μισθὸς σου;16Εἶχε δὲ Λάβαν δύο θυγατέρας· τὸ ὄνομα τῆς πρεσβυτέρας, Λεία, καὶ τὸ ὄνομα τῆς μικροτέρας Ῥαχήλ.17Καὶ τῆς μὲν Λείας οἱ ὀφθαλμοὶ ἦσαν ἀσθενεῖς· ἡ δὲ Ῥαχήλ ἦτο εὐειδής καὶ ὡραία τὴν ὄψιν.18Καὶ ἠγάπησεν ὁ Ἰακὼβ τὴν Ῥαχήλ· καὶ εἶπε, Θέλω σὲ δουλεύει ἑπτὰ ἔτη διὰ τὴν Ῥαχήλ, τὴν θυγατέρα σου τὴν μικροτέραν.19Καὶ εἶπεν ὁ Λάβαν, Καλήτερα νὰ δώσω αὐτήν εἰς σέ, παρὰ νὰ δώσω αὐτήν εἰς ἄλλον ἄνδρα· κατοίκησον μετ᾿ ἐμοῦ. 20Καὶ ἐδούλευσεν ὁ Ἰακὼβ διὰ τὴν Ῥαχήλ ἑπτὰ ἔτη· καὶ ἐφαίνοντο εἰς αὐτὸν ὡς ἡμέραι ὀλίγαι, διὰ τὴν πρὸς αὐτήν ἀγάπην αὐτοῦ.21Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν Λάβαν, Δὸς μοι τὴν γυναῖκά μου, διότι ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι μου, διὰ νὰ εἰσέλθω πρὸς αὐτήν.22Καὶ συνήγαγεν ὁ Λάβαν πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοῦ τόπου καὶ ἔκαμε συμπόσιον.23Καὶ τὸ ἑσπέρας, λαβὼν τὴν Λείαν τὴν θυγατέρα αὑτοῦ, ἔφερεν αὐτήν πρὸς αὐτόν· καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν.24Καὶ ἔδωκεν ὁ Λάβαν εἰς Λείαν τὴν θυγατέρα αὑτοῦ, διὰ θεράπαιναν αὐτῆς, Ζελφὰν τὴν θεράπαιναν αὑτοῦ. 25Καὶ τὸ πρωΐ, ἰδού, αὕτη ἦτο ἡ Λεία· καὶ εἶπε πρὸς τὸν Λάβαν, Τί τοῦτο τὸ ὁποῖον ἔπραξας εἰς ἐμέ; δὲν σὲ ἐδούλευσα διὰ τὴν Ῥαχήλ; καὶ διὰ τί μὲ ἠπάτησας;26Καὶ εἶπεν ὁ Λάβαν, Δὲν γίνεται οὕτως ἐν τῷ τόπῳ ἡμῶν, νὰ δίδωται ἡ μικροτέρα πρὸ τῆς πρεσβυτέρας·27ἐκπλήρωσον τὴν ἑβδομάδα ταύτης, καὶ θέλω σοὶ δώσει καὶ αὐτήν, ἀντὶ τῆς ἐργασίας τὴν ὁποίαν θέλεις κάμει εἰς ἐμὲ ἀκόμη ἄλλα ἑπτὰ ἔτη. 28Καὶ ἔκαμεν ὁ Ἰακὼβ οὕτω καὶ ἐξεπλήρωσε τὴν ἑβδομάδα αὐτῆς· καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὴν Ῥαχήλ τὴν θυγατέρα αὑτοῦ εἰς γυναῖκα.29Καὶ ἔδωκεν ὁ Λάβαν εἰς Ῥαχήλ τὴν θυγατέρα αὑτοῦ, διὰ θεράπαιναν αὐτῆς, Βαλλὰν τὴν θεράπαιναν αὑτοῦ.30Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰακὼβ καὶ πρὸς τὴν Ῥαχήλ· καὶ ἠγάπησε τὴν Ῥαχήλ περισσότερον παρὰ τὴν Λείαν· καὶ ἐδούλευσεν αὐτὸν ἀκόμη ἄλλα ἑπτὰ ἔτη.

1Καὶ εἶπεν Ἠλίας ὁ Θεσβίτης, ὁ ἐκ τῶν κατοίκων τῆς Γαλαάδ, πρὸς τὸν Ἀχαάβ, Ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου παρίσταμαι, δὲν θέλει εἶσθαι τὰ ἔτη ταῦτα δρόσος καὶ βροχή, εἰμή διὰ τοῦ λόγου τοῦ στόματός μου. 2Καὶ ἦλθεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς αὐτόν, λέγων,3Ἀναχώρησον ἐντεῦθεν καὶ στρέψον πρὸς ἀνατολὰς καὶ κρύφθητι πλησίον τοῦ χειμάρρου Χερίθ, τοῦ ἀπέναντι τοῦ Ἰορδάνου·4καὶ θέλεις πίνει ἐκ τοῦ χειμάρρου· προσέταξα δὲ τοὺς κόρακας νὰ σὲ τρέφωσιν ἐκεῖ.5Καὶ ὑπῆγε καὶ ἔκαμε κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου· διότι ὑπῆγε καὶ ἐκάθησε πλησίον τοῦ χειμάρρου Χερίθ, τοῦ ἀπέναντι τοῦ Ἰορδάνου.6Καὶ οἱ κόρακες ἔφερον πρὸς αὐτὸν ἄρτον καὶ κρέας τὸ πρωΐ, καὶ ἄρτον καὶ κρέας τὸ ἑσπέρας· καὶ ἔπινεν ἐκ τοῦ χειμάρρου.7Μετὰ δὲ τινας ἡμέρας ἐξηράνθη ὁ χείμαρρος, ἐπειδή δὲν ἔγεινε βροχή ἐπὶ τῆς γῆς. 8Καὶ ἦλθεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς αὐτόν, λέγων,9Σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς Σαρεπτὰ τῆς Σιδῶνος καὶ κάθισον ἐκεῖ· ἰδού, προσέταξα ἐκεῖ γυναῖκα χήραν νὰ σὲ τρέφῃ. 10Καὶ σηκωθεὶς ὑπῆγεν εἰς Σαρεπτά. Καὶ ὡς ἦλθεν εἰς τὴν πύλην τῆς πόλεως, ἰδού, ἐκεῖ γυνή χήρα συνάγουσα ξυλάρια· καὶ ἐφώνησε πρὸς αὐτήν καὶ εἶπε, Φέρε μοι, παρακαλῶ, ὀλίγον ὕδωρ ἐν ἀγγείῳ, διὰ νὰ πίω.11Καὶ ἐνῷ ὑπῆγε νὰ φέρῃ αὐτό, ἐφώνησε πρὸς αὐτήν καὶ εἶπε, Φέρε μοι παρακαλῶ, κομμάτιον ἄρτου ἐν τῇ χειρὶ σου.12Ἡ δὲ εἶπε, Ζῇ Κύριος ὁ Θεὸς σου, δὲν ἔχω ψωμίον, ἀλλὰ μόνον μίαν χεριὰν ἀλεύρου εἰς τὸ πιθάριον καὶ ὀλίγον ἔλαιον εἰς τὸ ῥωγίον· καὶ ἰδού, συνάγω δύο ξυλάρια, διὰ νὰ ὑπάγω καὶ νὰ κάμω αὐτὸ δι᾿ ἐμαυτήν καὶ διὰ τὸν υἱὸν μου, καὶ νὰ φάγωμεν αὐτὸ καὶ νὰ ἀποθάνωμεν. 13Ὁ δὲ Ἠλίας εἶπε πρὸς αὐτήν, Μή φοβοῦ· ὕπαγε, κάμε ὡς εἶπας· πλήν ἐξ αὐτοῦ κάμε εἰς ἐμὲ πρῶτον μίαν μικρὰν πήτταν καὶ φέρε εἰς ἐμέ, καὶ ἔπειτα κάμε διὰ σεαυτήν καὶ διὰ τὸν υἱὸν σου·14διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· τὸ πιθάριον τοῦ ἀλεύρου δὲν θέλει κενωθῆ, οὐδὲ τὸ ῥωγίον τοῦ ἐλαίου θέλει ἐλαττωθῆ, ἕως τῆς ἡμέρας καθ᾿ ἥν ὁ Κύριος θέλει δώσει βροχήν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς.

15Ἐὰν μὲ ἀγαπᾶτε, τὰς ἐντολὰς μου φυλάξατε.16Καὶ ἐγὼ θέλω παρακαλέσει τὸν Πατέρα, καὶ θέλει σᾶς δώσει ἄλλον Παράκλητον, διὰ νὰ μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,17τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ, διότι δὲν βλέπει αὐτὸ οὐδὲ γνωρίζει αὐτό· σεῖς ὅμως γνωρίζετε αὐτό, διότι μένει μεθ᾿ ὑμῶν καὶ ἐν ὑμῖν θέλει εἶσθαι.18Δὲν θέλω σᾶς ἀφήσει ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς.19Ἔτι ὀλίγον καὶ ὁ κόσμος πλέον δὲν μὲ βλέπει, σεῖς ὅμως μὲ βλέπετε, διότι ἐγὼ ζῶ καὶ σεῖς θέλετε ζῇ.20Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ σεῖς θέλετε γνωρίσει, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ μου καὶ σεῖς ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν. 21Ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ φυλάττων αὐτάς, ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με θέλει ἀγαπηθῆ ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου, καὶ ἐγὼ θέλω ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ θέλω φανερώσει ἐμαυτὸν εἰς αὐτόν. 22Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰούδας, οὐχὶ ὁ Ἰσκαριώτης· Κύριε, τί συμβαίνει ὅτι μέλλεις νὰ φανερώσῃς σεαυτὸν εἰς ἡμᾶς καὶ οὐχὶ εἰς τὸν κόσμον;23Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐὰν τις μὲ ἀγαπᾷ, τὸν λόγον μου θέλει φυλάξει, καὶ ὁ Πατήρ μου θέλει ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν θέλομεν ἐλθεῖ καὶ ἐν αὐτῷ θέλομεν κατοικήσει. 24Ὁ μή ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου δὲν φυλάττει· καὶ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἀκούετε, δὲν εἶναι ἰδικὸς μου, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με Πατρός. 25Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς ἐνῷ εὑρίσκομαι μεθ᾿ ὑμῶν·26ὁ δὲ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον, τὸ ὁποῖον θέλει πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος θέλει σᾶς διδάξει πάντα καὶ θέλει σᾶς ὑπενθυμίσει πάντα ὅσα εἶπον πρὸς ἐσᾶς. 27Εἰρήνην ἀφίνω εἰς ἐσᾶς, εἰρήνην τὴν ἐμήν δίδω εἰς ἐσᾶς· οὐχὶ καθὼς ὁ κόσμος δίδει, σᾶς δίδω ἐγώ. Ἄς μή ταράττηται ἡ καρδία σας μηδὲ ἄς δειλιᾷ. 28Ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ σᾶς εἶπον, Ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς. Ἐὰν μὲ ἠγαπᾶτε, ἠθέλετε χαρῆ ὅτι εἶπον, Ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα· διότι ὁ Πατήρ μου εἶναι μεγαλήτερός μου·29καὶ τώρα σᾶς εἶπον πρὶν γείνῃ, διὰ νὰ πιστεύσητε ὅταν γείνῃ.30Δὲν θέλω πλέον λαλήσει πολλὰ μεθ᾿ ὑμῶν· διότι ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου· καὶ δὲν ἔχει οὐδὲν ἐν ἐμοί. 31Ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσῃ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πατέρα, καὶ καθὼς μὲ προσέταξεν ὁ Πατήρ, οὕτω κάμνω. Ἐγέρθητε, ἄς ὑπάγωμεν ἐντεῦθεν.

1Καὶ ὅτε ἐπλησίασαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητάς,2λέγων πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθὺς θέλετε εὑρεῖ ὄνον δεδεμένην καὶ πωλάριον μετ᾿ αὐτῆς· λύσατε καὶ φέρετέ μοι.3Καὶ ἐὰν τις σᾶς εἴπῃ τι, θέλετε εἰπεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἔχει χρείαν αὐτῶν· καὶ εὐθὺς θέλει ἀποστείλει αὐτά.4Τοῦτο δὲ ὅλον ἔγεινε διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου, λέγοντος· 5Εἴπατε πρὸς τὴν θυγατέρα Σιών, Ἰδού, ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεται πρὸς σὲ πρας καὶ καθήμενος ἐπὶ ὄνου καὶ πώλου υἱοῦ ὑποζυγίου. 6Πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς,7ἔφεραν τὴν ὄνον καὶ τὸ πωλάριον, καὶ ἔβαλον ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὑτῶν καὶ ἐπεκάθισαν αὐτὸν ἐπάνω αὐτῶν.8Ὁ δὲ περισσότερος ὄχλος ἔστρωσαν τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἔστρωνον εἰς τὴν ὁδόν. 9Οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προπορευόμενοι καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον, λέγοντες· Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαβίδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. 10Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις, λέγουσα· Τίς εἶναι οὗτος;11Οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· Οὗτος εἶναι Ἰησοῦς ὁ προφήτης ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας. 12Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν ἀργυραμοιβῶν ἀνέτρεψε καὶ τὰ καθίσματα τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς, 13καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Εἶναι γεγραμμένον, Ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς θέλει ὀνομάζεσθαι, σεῖς δὲ ἐκάμετε αὐτὸν σπήλαιον ληστῶν. 14Καὶ προσῆλθον πρὸς αὐτὸν τυφλοὶ καὶ χωλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς.

5Ἐὰν τρέξῃς μετὰ τῶν πεζῶν καὶ σὲ κάμωσι νὰ ἀτονήσῃς, τότε πῶς θέλεις ἀντιπαραταχθῆ πρὸς τοὺς ἵππους; καὶ ἐὰν ἀπέκαμες ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρήνης, ἐφ᾿ ἥν ἤλπιζες, τότε πῶς θέλεις κάμει εἰς τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου;