Καραΐσκος Θεόδωρος

15Ἐὰν μὲ ἀγαπᾶτε, τὰς ἐντολὰς μου φυλάξατε.16Καὶ ἐγὼ θέλω παρακαλέσει τὸν Πατέρα, καὶ θέλει σᾶς δώσει ἄλλον Παράκλητον, διὰ νὰ μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,17τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ, διότι δὲν βλέπει αὐτὸ οὐδὲ γνωρίζει αὐτό· σεῖς ὅμως γνωρίζετε αὐτό, διότι μένει μεθ᾿ ὑμῶν καὶ ἐν ὑμῖν θέλει εἶσθαι.18Δὲν θέλω σᾶς ἀφήσει ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς.19Ἔτι ὀλίγον καὶ ὁ κόσμος πλέον δὲν μὲ βλέπει, σεῖς ὅμως μὲ βλέπετε, διότι ἐγὼ ζῶ καὶ σεῖς θέλετε ζῇ.20Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ σεῖς θέλετε γνωρίσει, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ μου καὶ σεῖς ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν. 21Ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ φυλάττων αὐτάς, ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με θέλει ἀγαπηθῆ ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου, καὶ ἐγὼ θέλω ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ θέλω φανερώσει ἐμαυτὸν εἰς αὐτόν. 22Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰούδας, οὐχὶ ὁ Ἰσκαριώτης· Κύριε, τί συμβαίνει ὅτι μέλλεις νὰ φανερώσῃς σεαυτὸν εἰς ἡμᾶς καὶ οὐχὶ εἰς τὸν κόσμον;23Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐὰν τις μὲ ἀγαπᾷ, τὸν λόγον μου θέλει φυλάξει, καὶ ὁ Πατήρ μου θέλει ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν θέλομεν ἐλθεῖ καὶ ἐν αὐτῷ θέλομεν κατοικήσει. 24Ὁ μή ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου δὲν φυλάττει· καὶ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἀκούετε, δὲν εἶναι ἰδικὸς μου, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με Πατρός. 25Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς ἐνῷ εὑρίσκομαι μεθ᾿ ὑμῶν·26ὁ δὲ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον, τὸ ὁποῖον θέλει πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος θέλει σᾶς διδάξει πάντα καὶ θέλει σᾶς ὑπενθυμίσει πάντα ὅσα εἶπον πρὸς ἐσᾶς. 27Εἰρήνην ἀφίνω εἰς ἐσᾶς, εἰρήνην τὴν ἐμήν δίδω εἰς ἐσᾶς· οὐχὶ καθὼς ὁ κόσμος δίδει, σᾶς δίδω ἐγώ. Ἄς μή ταράττηται ἡ καρδία σας μηδὲ ἄς δειλιᾷ. 28Ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ σᾶς εἶπον, Ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς. Ἐὰν μὲ ἠγαπᾶτε, ἠθέλετε χαρῆ ὅτι εἶπον, Ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα· διότι ὁ Πατήρ μου εἶναι μεγαλήτερός μου·29καὶ τώρα σᾶς εἶπον πρὶν γείνῃ, διὰ νὰ πιστεύσητε ὅταν γείνῃ.30Δὲν θέλω πλέον λαλήσει πολλὰ μεθ᾿ ὑμῶν· διότι ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου· καὶ δὲν ἔχει οὐδὲν ἐν ἐμοί. 31Ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσῃ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πατέρα, καὶ καθὼς μὲ προσέταξεν ὁ Πατήρ, οὕτω κάμνω. Ἐγέρθητε, ἄς ὑπάγωμεν ἐντεῦθεν.

1Καὶ ὅτε ἐπλησίασαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητάς,2λέγων πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθὺς θέλετε εὑρεῖ ὄνον δεδεμένην καὶ πωλάριον μετ᾿ αὐτῆς· λύσατε καὶ φέρετέ μοι.3Καὶ ἐὰν τις σᾶς εἴπῃ τι, θέλετε εἰπεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἔχει χρείαν αὐτῶν· καὶ εὐθὺς θέλει ἀποστείλει αὐτά.4Τοῦτο δὲ ὅλον ἔγεινε διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου, λέγοντος· 5Εἴπατε πρὸς τὴν θυγατέρα Σιών, Ἰδού, ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεται πρὸς σὲ πρας καὶ καθήμενος ἐπὶ ὄνου καὶ πώλου υἱοῦ ὑποζυγίου. 6Πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς,7ἔφεραν τὴν ὄνον καὶ τὸ πωλάριον, καὶ ἔβαλον ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὑτῶν καὶ ἐπεκάθισαν αὐτὸν ἐπάνω αὐτῶν.8Ὁ δὲ περισσότερος ὄχλος ἔστρωσαν τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἔστρωνον εἰς τὴν ὁδόν. 9Οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προπορευόμενοι καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον, λέγοντες· Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαβίδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. 10Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις, λέγουσα· Τίς εἶναι οὗτος;11Οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· Οὗτος εἶναι Ἰησοῦς ὁ προφήτης ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας. 12Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν ἀργυραμοιβῶν ἀνέτρεψε καὶ τὰ καθίσματα τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς, 13καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Εἶναι γεγραμμένον, Ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς θέλει ὀνομάζεσθαι, σεῖς δὲ ἐκάμετε αὐτὸν σπήλαιον ληστῶν. 14Καὶ προσῆλθον πρὸς αὐτὸν τυφλοὶ καὶ χωλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς.

5Ἐὰν τρέξῃς μετὰ τῶν πεζῶν καὶ σὲ κάμωσι νὰ ἀτονήσῃς, τότε πῶς θέλεις ἀντιπαραταχθῆ πρὸς τοὺς ἵππους; καὶ ἐὰν ἀπέκαμες ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρήνης, ἐφ᾿ ἥν ἤλπιζες, τότε πῶς θέλεις κάμει εἰς τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου;

1Ἐν δὲ τῷ ἀκολούθῳ ἔτει, καθ᾿ ὅν καιρὸν ἐκστρατεύουσιν οἱ βασιλεῖς, ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ τὸν Ἰωὰβ καὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ πάντα τὸν Ἰσραήλ· καὶ κατέστρεψαν τοὺς υἱοὺς Ἀμμὼν καὶ ἐπολιόρκησαν τὴν Ῥαββά. Ὁ δὲ Δαβὶδ ἔμεινεν ἐν Ἱερουσαλήμ. 2Καὶ πρὸς τὸ ἑσπέρας, ὅτε ὁ Δαβὶδ ἐσηκώθη ἀπὸ τῆς κλίνης αὑτοῦ, περιεπάτει ἐπὶ τοῦ δώματος τοῦ βασιλικοῦ οἴκου· καὶ εἶδεν ἀπὸ τοῦ δώματος γυναῖκα λουομένην· καὶ ἡ γυνή ἦτο ὡραία τὴν ὄψιν σφόδρα.3Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ καὶ ἠρεύνησε περὶ τῆς γυναικός. Καὶ εἶπέ τις, Δὲν εἶναι αὕτη Βηθ-σαβεέ, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἐλιάμ, ἡ γυνή Οὐρίου τοῦ Χετταίου; 4Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ μηνυτὰς καὶ ἔλαβεν αὐτήν· καὶ ὅτε ἦλθε πρὸς αὐτόν, ἐκοιμήθη μετ᾿ αὐτῆς, διότι εἶχε καθαρισθῆ ἀπὸ τῆς ἀκαθαρσίας αὑτῆς· καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὑτῆς. 5Καὶ συνέλαβεν ἡ γυνή· καὶ ἀποστείλασα ἀπήγγειλε πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπεν, Ἔγκυος εἶμαι.

1Μετὰ δὲ τὰ πράγματα ταῦτα, εἶπον πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Ἰδού, ὁ πατήρ σου ἀσθενεῖ. Καὶ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτοῦ τοὺς δύο υἱοὺς αὑτοῦ, τὸν Μανασσῆ καὶ τὸν Ἐφραΐμ.2Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν Ἰακώβ, λέγοντες, Ἰδού, ὁ υἱὸς σου Ἰωσήφ ἔρχεται πρὸς σέ· καὶ ἀναλαβὼν δύναμιν, ὁ Ἰσραήλ ἐκάθισεν ἐπὶ τὴν κλίνην.3Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Ὁ Θεὸς ὁ Παντοδύναμος ἐφάνη εἰς ἐμὲ ἐν Λοὺζ ἐν τῇ γῇ Χαναὰν καὶ μὲ εὐλόγησε·4καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Ἰδού, ἐγὼ θέλω σὲ αὐξήσει καὶ θέλω σὲ πληθύνει καὶ θέλω σὲ καταστήσει εἰς πλῆθος λαῶν· καὶ θέλω δώσει τὴν γῆν ταύτην εἰς τὸ σπέρμα σου μετὰ σὲ παντοτεινήν ἰδιοκτησίαν.5Τώρα λοιπὸν οἱ δύο υἱοὶ σου, οἱ γεννηθέντες εἰς σὲ ἐν τῇ γῇ τῆς Αἰγύπτου, πρὶν ἐγὼ ἔλθω πρὸς σὲ εἰς τὴν Αἴγυπτον εἶναι ἰδικοὶ μου· ὁ Ἐφραΐμ καὶ ὁ Μανασσῆς θέλουσιν εἶσθαι εἰς ἐμὲ ὡς ὁ Ῥουβήν καὶ ὁ Συμεών·6τὰ δὲ τέκνα σου ὅσα γεννήσῃς μετὰ τούτους, θέλουσιν εἶσθαι ἰδικὰ σου· κατὰ τὸ ὄνομα τῶν ἀδελφῶν αὑτῶν θέλουσιν ὀνομασθῆ ἐν τῇ κληρονομίᾳ αὑτῶν.7Ὅτε δὲ ἐγὼ ἠρχόμην ἀπὸ Παδάν, ἀπέθανεν εἰς ἐμὲ ἡ Ῥαχήλ καθ᾿ ὁδὸν ἐν τῇ γῇ Χαναάν, ἐνῷ δὲν ἔλειπεν εἰμή ὀλίγον διάστημα διὰ νὰ φθάσωμεν εἰς Ἐφραθά· καὶ ἔθαψα αὐτήν ἐκεῖ ἐν τῇ ὁδῷ τῆς Ἐφραθά· αὕτη εἶναι ἡ Βηθλεέμ. 8Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰσραήλ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰωσήφ, εἶπε, Τίνες εἶναι οὗτοι;9καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσήφ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, Οὗτοι εἶναι οἱ υἱοὶ μου, τοὺς ὁποίους μοὶ ἔδωκεν ὁ Θεὸς ἐνταῦθα. Ὁ δὲ εἶπε, Φέρε αὐτούς, παρακαλῶ, πρὸς ἐμέ, διὰ νὰ εὐλογήσω αὐτούς.10Ἦσαν δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Ἰσραήλ βαρυωποὶ ὑπὸ τοῦ γήρατος, δὲν ἠδύνατο νὰ βλέπῃ. Καὶ ἐπλησίασεν αὐτοὺς πρὸς αὐτόν· καὶ ἐφίλησεν αὐτοὺς καὶ ἐνηγκαλίσθη αὐτούς.11Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Δὲν ἤλπιζον νὰ ἴδω τὸ πρόσωπόν σου· καὶ ἰδού, ὁ Θεὸς ἔδειξεν εἰς ἐμὲ καὶ τὸ σπέρμα σου.12Καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ὁ Ἰωσήφ ἐκ μέσου τῶν γονάτων αὐτοῦ. Καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ πρόσωπον ἕως ἐδάφους.13Λαβὼν δὲ αὐτοὺς ὁ Ἰωσήφ ἀμφοτέρους, τὸν Ἐφραΐμ ἐν τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ πρὸς τὴν ἀριστερὰν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ τὸν Μανασσῆ ἐν τῇ ἀριστερᾷ αὑτοῦ πρὸς τὴν δεξιὰν τοῦ Ἰσραήλ, ἐπλησίασεν εἰς αὐτόν.14Καὶ ἐκτείνας ὁ Ἰσραήλ τὴν δεξιὰν αὑτοῦ ἐπέθεσεν ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Ἐφραΐμ, ὅστις ἦτο ὁ νεώτερος, τὴν δὲ ἀριστερὰν αὑτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Μανασσῆ, ἐναλλάξας τὰς χεῖρας αὑτοῦ· διότι ὁ Μανασσῆς ἦτο ὁ πρωτότοκος.15Καὶ εὐλόγησε τὸν Ἰωσήφ καὶ εἶπεν, Ὁ Θεός, ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου περιεπάτησαν οἱ πατέρες μου Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαάκ, ὁ Θεὸς ὅστις μὲ ἐποίμανεν ἐκ γεννήσεώς μου ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης,16ὁ ἄγγελος ὅστις μὲ ἐλύτρωσεν ἐκ πάντων τῶν κακῶν, νὰ εὐλογήσῃ τὰ παιδία ταῦτα· καὶ νὰ ὀνομασθῆ ἐπ᾿ αὐτὰ τὸ ὄνομά μου καὶ τὸ ὄνομα τῶν πατέρων μου Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαάκ, καὶ νὰ πληθυνθῶσιν εἰς πλῆθος μέγα ἐπὶ τῆς γῆς. 17Καὶ ἰδὼν ὁ Ἰωσήφ ὅτι ἐπέθεσεν ὁ πατήρ αὑτοῦ τὴν χεῖρα αὑτοῦ τὴν δεξιὰν ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Ἐφραΐμ, δυσηρεστήθη· καὶ ἐπίασε τὴν χεῖρα τοῦ πατρὸς αὑτοῦ διὰ νὰ μεταθέσῃ αὐτήν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἐφραΐμ ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Μανασσῆ.18Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσήφ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, Μή οὕτω, πάτερ μου, διότι οὗτος εἶναι ὁ πρωτότοκος· ἐπίθες τὴν δεξιὰν σου ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ.19Ἀλλ᾿ ὁ πατήρ αὐτοῦ δὲν ἠθέλησε· καὶ εἶπεν, Ἐξεύρω, τέκνον μου, ἐξεύρω· καὶ οὗτος θέλει κατασταθῆ λαὸς καὶ οὗτος ἔτι θέλει γείνει μέγας· ἀλλ᾿ ὅμως ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ὁ νεώτερος θέλει εἶσθαι μεγαλήτερος αὐτοῦ καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ θέλει γείνει πλῆθος ἐθνῶν. 20Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς τὴν ἡμέραν ἐκείνην, λέγων, Εἰς σὲ ἀναφερόμενος θέλει εὐλογεῖ ὁ Ἰσραήλ, λέγων, Ὁ Θεὸς νὰ σὲ κάμῃ ὡς τὸν Ἐφραΐμ καὶ ὡς τὸν Μανασσῆ. Καὶ ἔστησε τὸν Ἐφραΐμ πρὸ τοῦ Μανασσῆ.21Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Ἰδού, ἐγὼ ἀποθνήσκω· καὶ ὁ Θεὸς θέλει εἶσθαι μὲ σᾶς καὶ θέλει σᾶς ἐπαναφέρει εἰς τὴν γῆν τῶν πατέρων σας·22καὶ ἐγὼ δίδω εἰς σὲ μερίδιον ἕν ὑπὲρ τοὺς ἀδελφοὺς σου, τὸ ὁποῖον ἔλαβον ἐκ τῆς χειρὸς τῶν Ἀμορραίων διὰ τῆς μαχαίρας μου καὶ διὰ τοῦ τόξου μου.