Καραΐσκος Θεόδωρος

1Σηκώθητι, φωτίζου· διότι τὸ φῶς σου ἦλθε, καὶ ἡ δόξα τοῦ Κυρίου ἀνέτειλεν ἐπὶ σέ.2Διότι ἰδού, σκότος θέλει σκεπάσει τὴν γῆν καὶ ζόφος τὰ ἔθνη· ἐπὶ σὲ ὅμως θέλει ἀνατείλει ὁ Κύριος καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ θέλει φανερωθῆ ἐπὶ σέ.3Καὶ τὰ ἔθνη θέλουσιν ἐλθεῖ εἰς τὸ φῶς σου καὶ οἱ βασιλεῖς εἰς τὴν λάμψιν τῆς ἀνατολῆς σου. 4Ὕψωσον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδέ· πάντες οὗτοι συναθροίζονται, ἔρχονται πρὸς σέ· οἱ υἱοὶ σου θέλουσιν ἐλθεῖ μακρόθεν καὶ αἱ θυγατέρες σου θέλουσι τραφῆ εἰς τὰ πλευρὰ σου.5Τότε θέλεις ἰδεῖ καὶ χαρῆ, καὶ ἡ καρδία σου θέλει ἐκπλαγῆ καὶ πλατυνθῆ· διότι ἡ ἀφθονία τῆς θαλάσσης θέλει στραφῆ πρὸς σέ· αἱ δυνάμεις τῶν ἐθνῶν θέλουσιν ἐλθεῖ πρὸς σέ. 6Πλῆθος καμήλων θέλει σὲ σκεπάσει, αἱ δρομάδες τοῦ Μαδιὰμ καὶ τοῦ Γεφά· πάντες οἱ ἀπὸ Σεβὰ βέλουσιν ἐλθεῖ· χρυσίον καὶ λίβανον θέλουσι φέρει· καὶ θέλουσιν εὐαγγελίζεσθαι τοὺς ἐπαίνους τοῦ Κυρίου.7Πάντα τὰ πρόβατα τοῦ Κηδὰρ θέλουσι συναχθῆ πρὸς σέ· οἱ κριοὶ τοῦ Νεβαϊὼθ θέλουσιν εἶσθαι εἰς χρῆσίν σου· θέλουσι προσφερθῆ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου εὐπρόσδεκτοι, καὶ ἐγὼ θέλω δοξάσει τὸν οἶκον τῆς δόξης μου. 8Τίνες εἶναι οἱ πετώμενοι ὡς νέφη καὶ ὡς περιστεραὶ εἰς τὰς θυρίδας αὑτῶν;9Αἱ νῆσοι βεβαίως θέλουσι προσμείνει ἐμὲ καὶ ἐν πρώτοις τὰ πλοῖα τῆς Θαρσείς, διὰ νὰ φέρωσι μακρόθεν τοὺς υἱοὺς σου, τὸ ἀργύριον αὐτῶν καὶ τὸ χρυσίον αὐτῶν μετ᾿ αὐτῶν, διὰ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ διὰ τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰσραήλ, διότι σὲ ἐδόξασε. 10Καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀλλογενῶν θέλουσιν ἀνοικοδομήσει τὰ τείχη σου, καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτῶν θέλουσι σὲ ὑπηρετήσει· διότι ἐν τῇ ὀργῇ μου σὲ ἐπάταξα, πλήν διὰ τὴν εὔνοιάν μου σὲ ἠλέησα.11Καὶ αἱ πύλαι σου θέλουσιν εἶσθαι πάντοτε ἀνοικταί· δὲν θέλουσι κλεισθῆ ἡμέραν καὶ νύκτα, διὰ νὰ εἰσάγωσιν εἰς σὲ τὰς δυνάμεις τῶν ἐθνῶν καὶ νὰ εἰσφέρωνται οἱ βασιλεῖς αὐτῶν.12Διότι τὸ ἔθνος καὶ ἡ βασιλεία, τὰ ὁποῖα δὲν ἤθελον σὲ δουλεύσει, θέλουσιν ἀφανισθῆ· ναί, τὰ ἔθνη ἐκεῖνα θέλουσιν ὁλοκλήρως ἐρημωθῆ. 13Ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου θέλει ἡ ἐλθεῖ εἰς σέ, ἡ ἔλατος, ἡ πεύκη καὶ ὁ πύξος ὁμοῦ, διὰ νὰ στολίσωσι τὸν τόπον τοῦ ἁγιαστηρίου μου· καὶ θέλω δοξάσει τὸν τόπον τῶν ποδῶν μου.14Καὶ τὰ τέκνα τῶν λυπησάντων σε θέλουσιν ἐλθεῖ ὑποκλίνοντα πρὸς σέ· καὶ πάντες οἱ καταφρονήσαντές σε θέλουσι προσκυνήσει τὰ ἴχνη τῶν ποδῶν σου· καὶ θέλουσι σὲ ὀνομάζει, Ἡ πόλις τοῦ Κυρίου, Ἡ Σιὼν τοῦ Ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ. 15Ἀντὶ τοῦ ὅτι ἐγκατελείφθης καὶ ἐμισήθης, ὥστε οὐδεὶς διέβαινε διὰ μέσου σου, θέλω σὲ καταστήσει αἰώνιον ἀγαλλίαμα, εὐφροσύνην εἰς γενεὰς γενεῶν.16Καὶ θέλεις θηλάσει τὸ γάλα τῶν ἐθνῶν καὶ θέλεις θηλάσει τοὺς μαστοὺς τῶν βασιλέων· καὶ θέλεις γνωρίσει ὅτι ἐγὼ ὁ Κύριος εἶμαι ὁ Σωτήρ σου καὶ ὁ Λυτρωτής σου, ὁ Ἰσχυρὸς τοῦ Ἰακώβ. 17Ἀντὶ χαλκοῦ θέλω φέρει χρυσίον καὶ ἀντὶ σιδήρου θέλω φέρει ἀργύριον καὶ ἀντὶ ξύλου χαλκὸν καὶ ἀντὶ λίθων σίδηρον· καὶ θέλω καταστήσει τοὺς ἀρχηγοὺς σου εἰρήνην καὶ τοὺς ἐπιστάτας σου δικαιοσύνην.18Δὲν θέλει πλέον ἀκούεσθαι βία ἐν τῇ γῆ σου, ἐρήμωσις καὶ καταστροφή ἐν τοῖς ὁρίοις σου· ἀλλὰ θέλεις ὀνομάζει τὰ τείχη σου Σωτηρίαν καὶ τὰς πύλας σου Αἴνεσιν. 19Δὲν θέλει εἶσθαι πλέον ἐν σοὶ ὁ ἥλιος φῶς τῆς ἡμέρας, οὐδὲ ἡ σελήνη διὰ τῆς λάμψεως αὑτῆς θέλει σὲ φωτίζει· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι εἰς σὲ φῶς αἰώνιον καὶ ὁ Θεὸς σου ἡ δόξα σου.20Ὁ ἥλιός σου δὲν θέλει δύει πλέον οὐδὲ θέλει λείψει ἡ σελήνη σου· διότι ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι τὸ αἰώνιόν σου φῶς, καὶ αἱ ἡμέραι τοῦ πένθους σου θέλουσι τελειωθῆ. 21Καὶ ὁ λαὸς σου θέλουσιν εἶσθαι πάντες δίκαιοι· θέλουσι κληρονομήσει τὴν γῆν διαπαντός, ὁ κλάδος τοῦ φυτεύματός μου, τὸ ἔργον τῶν χειρῶν μου, διὰ νὰ δοξάζωμαι.22Τὸ ἐλάχιστον θέλει γείνει χίλια· καὶ τὸ ὀλιγοστὸν ἰσχυρὸν ἔθνος· ἐγὼ ὁ Κύριος θέλω ἐπιταχύνει τοῦτο κατὰ τὸν καιρὸν αὐτοῦ.

6Καὶ προσῆλθον οἱ υἱοὶ Ἰούδα πρὸς τὸν Ἰησοῦν εἰς Γάλγαλα, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Χάλεβ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεφοννή ὁ Κενεζαῖος, Σὺ ἐξεύρεις τὸν λόγον τὸν ὁποῖον ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, περὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ ἐν Κάδης-βαρνή·7ἤμην τεσσαράκοντα ἐτῶν ἡλικίας, ὅτε μὲ ἀπέστειλεν ὁ Μωϋσῆς ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου ἀπὸ Κάδης-βαρνή διὰ νὰ κατασκοπεύσω τὴν γῆν· καὶ ἀπήγγειλα πρὸς αὐτὸν λόγον, ὅστις ἦτο ἐν τῇ καρδίᾳ μου·8οἱ ἀδελφοὶ μου ὅμως, οἱ συναναβάντες μετ᾿ ἐμοῦ, ἐνέκρωσαν τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ· ἀλλ᾿ ἐγὼ ἠκολούθησα ἐντελῶς Κύριον τὸν Θεὸν μου·9καὶ ὥμοσεν ὁ Μωϋσῆς τὴν ἡμέραν ἐκείνην λέγων, Ἐξάπαντος ἡ γῆ, τὴν ὁποίαν ἐπάτησαν οἱ πόδες σου, θέλει εἶσθαι κληρονομία ἰδική σου καὶ τῶν υἱῶν σου διαπαντός· διότι ἐντελῶς ἠκολούθησας Κύριον τὸν Θεὸν μου·10καὶ τώρα, ἰδού, ὁ Κύριος μὲ ἐφύλαξε ζῶντα, καθὼς εἶπε, τὰ τεσσαράκοντα πέντε ταῦτα ἔτη, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐλάλησεν ὁ Κύριος τὸν λόγον τοῦτον πρὸς τὸν Μωϋσῆν, ὅτε ὁ Ἰσραήλ ἐπορεύετο ἐν τῇ ἐρήμῳ· καὶ τώρα, ἰδού, ἐγὼ εἶμαι σήμερον ὀγδοήκοντα πέντε ἐτῶν ἡλικίας·11ἔτι καὶ τὴν σήμερον εἶμαι δυνατός, καθὼς τὴν ἡμέραν ὅτε μὲ ἀπέστειλεν ὁ Μωϋσῆς· ὡς ἦτο τότε ἡ δύναμίς μου διὰ πόλεμον καὶ διὰ νὰ ἐξέρχωμαι καὶ διὰ νὰ εἰσέρχωμαι·12τώρα λοιπὸν δὸς μοι τὸ ὄρος τοῦτο, περὶ τοῦ ὁποίου ἐλάλησεν ὁ Κύριος τὴν ἡμέραν ἐκείνην· διότι σὺ ἤκουσας τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὅτι εἶναι ἐκεῖ Ἀνακεὶμ καὶ πόλεις μεγάλαι χυρωμέναι· ἐὰν ὁ Κύριος ἦναι μετ᾿ ἐμοῦ, ἐγὼ θέλω δυνηθῆ νὰ ἐκδιώξω αὐτούς, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος. 13Καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔδωκεν εἰς τὸν Χάλεβ τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεφοννή τὴν Χεβρὼν εἰς κληρονομίαν.14Διὰ τοῦτο ἡ Χεβρὼν ἀποκατέστη κληρονομία τοῦ Χάλεβ υἱοῦ τοῦ Ἰεφοννή τοῦ Κενεζαίου ἕως τῆς σήμερον, διότι ἐντελῶς ἠκολούθησε Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ. 15τὸ δὲ ὄνομα τῆς Χεβρὼν πρότερον ἦτο Κιριὰθ-ἀρβά· ἦτο δὲ ὁ Ἀρβὰ ἄνθρωπος μέγας μεταξὺ τῶν Ἀνακείμ. Καὶ ἡ γῆ ἡσύχασεν ἀπὸ τοῦ πολέμου.

1Οὕτως ἄς μᾶς θεωρῇ πᾶς ἄνθρωπος ὡς ὑπηρέτας τοῦ Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. 2Τὸ δὲ ἐπίλοιπον ζητεῖται μεταξὺ τῶν οἰκονόμων, νὰ εὑρεθῇ ἕκαστος πιστός. 3Εἰς ἐμὲ δὲ ἐλάχιστον εἶναι νὰ ἀνακριθῶ ὑφ᾿ ὑμῶν ἤ ὑπὸ ἀνθρωπίνης κρίσεως ἀλλ᾿ οὐδὲ ἀνακρίνω ἐμαυτόν.4Διότι ἡ συνείδησίς μου δὲν μὲ ἐλέγχει εἰς οὐδέν πλήν μὲ τοῦτο δὲν εἶμαι δεδικαιωμένος ἀλλ᾿ ὁ ἀνακρίνων με εἶναι ὁ Κύριος. 5Ὥστε μή κρίνετε μηδὲν πρὸ καιροῦ, ἕως ἄν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὅστις καὶ θέλει φέρει εἰς τὸ φῶς τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ θέλει φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος θέλει γείνει εἰς ἕκαστον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.

16Ἐκεῖνοι δὲ καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν ὑπερηφανεύθησαν καὶ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὑτῶν καὶ δὲν ὑπήκουσαν εἰς τὰς ἐντολὰς σου·17καὶ ἠρνήθησαν νὰ ὑπακούσωσι καὶ δὲν ἐνεθυμήθησαν τὰ θαυμάσιά σου τὰ ὁποῖα ἔκαμες εἰς αὐτούς· ἀλλ᾿ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὑτῶν, καὶ ἐν τῇ ἀποστασίᾳ αὑτῶν διώρισαν ἀρχηγὸν διὰ νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν δουλείαν αὑτῶν. Ἀλλὰ σὺ εἶσαι Θεὸς συγχωρητικός, ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, καὶ δὲν ἐγκατέλιπες αὐτούς.18Μάλιστα, ὅτε ἔκαμον εἰς ἑαυτοὺς χωνευτὸν μόσχον καὶ εἶπον, Οὗτος εἶναι ὁ Θεὸς σου ὅστις σὲ ἀνήγαγεν ἐξ Αἰγύπτου, καὶ ἔπραξαν μεγάλους παροργισμούς·19σὺ ὅμως, ἐν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου τοῖς μεγάλοις, δὲν ἐγκατέλιπες αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ· ὁ στύλος τῆς νεφέλης δὲν ἐξέκλινεν ἀπ᾿ αὐτῶν τὴν ἡμέραν, διὰ νὰ ὁδηγῇ αὐτοὺς ἐν τῇ ὁδῷ, οὐδὲ ὁ στύλος τοῦ πυρὸς τὴν νύκτα, διὰ νὰ φωτίζῃ εἰς αὐτοὺς καὶ τὴν ὁδὸν δι᾿ ἧς ἔμελλον νὰ διέλθωσι.20Καὶ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς τὸ ἀγαθὸν σου πνεῦμα, διὰ νὰ συνετίζῃ αὐτούς· καὶ δὲν ἐστέρησας τὸ μάννα σου ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτῶν, καὶ ὕδωρ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς εἰς τὴν δίψαν αὐτῶν. 21Καὶ τεσσαράκοντα ἔτη ἔθρεψας αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ· δὲν ἔλειψεν εἰς αὐτοὺς οὐδὲν· τὰ ἱμάτια αὐτῶν δὲν ἐπαλαιώθησαν καὶ οἱ πόδες αὐτῶν δὲν ἐπρήσθησαν.22Καὶ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς βασίλεια καὶ λαούς, καὶ διεμέρισας εἰς αὐτοὺς διὰ μερίδας· καὶ ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν τοῦ Σηὼν καὶ τὴν γῆν τοῦ βασιλέως τῆς Ἑσεβὼν καὶ τὴν γῆν τοῦ Ὤγ βασιλέως τῆς Βασάν.23Καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν ἐπλήθυνας ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἔφερες αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶπας πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν νὰ εἰσέλθωσι, διὰ νὰ κληρονομήσωσιν αὐτήν.24Καὶ εἰσῆλθον οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν· καὶ ὑπέταξας ἔμπροσθεν αὐτῶν τοὺς κατοίκους τῆς γῆς, τοὺς Χαναναίους, καὶ παρέδωκας αὐτοὺς εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν καὶ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς, διὰ νὰ κάμωσιν εἰς αὐτοὺς κατὰ τὴν θέλησιν αὑτῶν. 25Καὶ ἐκυρίευσαν πόλεις ἰσχυρὰς καὶ γῆν παχεῖαν, καὶ ἐκληρονόμησαν οἴκους πλήρεις πάντων τῶν ἀγαθῶν, φρέατα ὠρυγμένα, ἀμπελῶνας καὶ ἐλαιῶνας καὶ δένδρα κάρπιμα ἐν ἀφθονίᾳ· καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἐπαχύνθησαν καὶ ἐνετρύφησαν, ἐν τῇ μεγάλῃ σου ἀγαθότητι.

10Διὰ τοῦτο, σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὲ πρὸς τὸν οἶκον Ἰσραήλ· Οὕτω σεῖς ἐλαλήσατε, λέγοντες, Ἐὰν αἱ παραβάσεις ἡμῶν καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἦναι ἐφ᾿ ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς εἴμεθα ἀπωλεσμένοι δι᾿ αὐτάς, πῶς θέλομεν ζήσει;11Εἰπὲ πρὸς αὐτούς· Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος ὁ Θεός, δὲν θέλω τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέψῃ ὁ ἀσεβής ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὑτοῦ καὶ νὰ ζῇ· ἐπιστρέψατε, ἐπιστρέψατε ἀπὸ τῶν ὁδῶν ὑμῶν τῶν πονηρῶν· διὰ τί νὰ ἀποθάνητε, οἶκος Ἰσραήλ;