Καραΐσκος Θεόδωρος

1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος εἶναι φῶς μου καὶ σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθῆ; ὁ Κύριος εἶναι δύναμις τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος θέλω δειλιάσει; 2Ὅτε ἐπλησίασαν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ πονηρευόμενοι, διὰ νὰ καταφάγωσι τὴν σάρκα μου, οἱ ἀντίδικοι καὶ οἱ ἐχθροὶ μου, αὐτοὶ προσέκρουσαν καὶ ἔπεσον. 3Καὶ ἄν παραταχθῇ ἐναντίον μου στράτευμα, ἡ καρδία μου δὲν θέλει φοβηθῆ· καὶ ἄν πόλεμος σηκωθῇ ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ τότε θέλω ἐλπίζει. 4Ἕν ἐζήτησα παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο θέλω ἐκζητεῖ· τὸ νὰ κατοικῶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, νὰ θεωρῶ τὸ κάλλος τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἐπισκέπτωμαι τὸν ναὸν αὐτοῦ. 5Διότι ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς θέλει μὲ κρύψει ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ· Θέλει μὲ κρύψει ἐν τῷ ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὑτοῦ· θέλει μὲ ὑψώσει ἐπὶ βράχον· 6καὶ ἤδη ἡ κεφαλή μου θέλει ὑψωθῆ ὑπεράνω τῶν ἐχθρῶν μου τῶν περικυκλούντων με· καὶ θέλω θυσιάσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίας ἀλαλαγμοῦ· θέλω ὑμνεῖ καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς τὸν Κύριον. 7Ἄκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ὅταν κράζω· καὶ ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου. 8Ζητήσατε τὸ πρόσωπόν μου, εἶπε περὶ σοῦ ἡ καρδία μου. Τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, θέλω ζητήσει. 9Μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ πρόσωπόν σου· μή ἀπορρίψῃς ἐν ὀργῇ τὸν δοῦλόν σου· σὺ ἐστάθης βοήθειά μου· μή μὲ ἀφήσῃς καὶ μή μὲ ἐγκαταλείψῃς, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου. 10Καὶ ἄν ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου μὲ ἐγκαταλείψωσιν, ὁ Κύριος ὅμως θέλει μὲ προσδεχθῆ. 11Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ εὐθείᾳ ἕνεκεν τῶν ἐχθρῶν μου. 12Μή μὲ παραδώσῃς εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν μου· διότι ἠγέρθησαν κατ᾿ ἐμοῦ μάρτυρες ψευδεῖς καὶ πνέοντες ἀδικίαν. 13Οὐαὶ ἐὰν δὲν ἐπίστευον νὰ ἴδω τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων. 1427:14 Πρόσμενε τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σου· καὶ πρόσμενε τὸν Κύριον.

14Καὶ ὁ Ἰησοῦς ὑπέστρεψεν ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ ἐξῆλθε φήμη περὶ αὐτοῦ καθ᾿ ὅλην τὴν περίχωρον.15Καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν, δοξαζόμενος ὑπὸ πάντων. 16Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, ὅπου ἦτο ἀνατεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὴν συνήθειαν αὑτοῦ εἰς τὴν συναγωγήν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου καὶ ἐσηκώθη νὰ ἀναγνώσῃ.17Καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὸν τὸ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, καὶ ἀνοίξας τὸ βιβλίον εὗρε τὸν τόπον, ὅπου ἦτο γεγραμμένον· 18Πνεῦμα Κυρίου εἶναι ἐπ᾿ ἐμέ, διὰ τοῦτο μὲ ἔχρισε· μὲ ἀπέστειλε διὰ νὰ εὐαγγελίζωμαι πρὸς τοὺς πτωχούς, διὰ νὰ ἰατρεύσω τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, νὰ κηρύξω πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους ἐλευθερίαν καὶ πρὸς τοὺς τυφλοὺς ἀνάβλεψιν, νὰ ἀποστείλω τοὺς συντεθλασμένους ἐν ἐλευθερίᾳ,19διὰ νὰ κηρύξω εὐπρόσδεκτον Κυρίου ἐνιαυτόν. 20Καὶ κλείσας τὸ βιβλίον, ἀπέδωκεν εἰς τὸν ὑπηρέτην καὶ ἐκάθησε· πάντων δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσαν ἀτενίζοντες εἰς αὐτόν.21Καὶ ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον ἐπληρώθη ἡ γραφή αὕτη εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν. 22Καὶ πάντες ἐμαρτύρουν εἰς αὐτὸν καὶ ἐθαύμαζον διὰ τοὺς λόγους τῆς χάριτος τοὺς ἐξερχομένους ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Δὲν εἶναι οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ;

1Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐφέρθη ὑπὸ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον διὰ νὰ πειρασθῇ ὑπὸ τοῦ διαβόλου, 2καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα, ὕστερον ἐπείνασε.3Καὶ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν ὁ πειράζων εἶπεν· Ἐὰν ἦσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ νὰ γείνωσιν ἄρτοι οἱ λίθοι οὗτοι.4Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Εἶναι γεγραμμένον, Μὲ ἄρτον μόνον δὲν θέλει ζήσει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ μὲ πάντα λόγον ἐξερχόμενον διὰ στόματος Θεοῦ. 5Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ στήνει αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ 6καὶ λέγει πρὸς αὐτόν, Ἐὰν ἦσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ῥίψον σεαυτὸν κάτω· διότι εἶναι γεγραμμένον, Ὅτι θέλει προστάξει εἰς τοὺς ἀγγέλους αὑτοῦ περὶ σοῦ, καὶ θέλουσι σὲ σηκώνει ἐπὶ τῶν χειρῶν αὑτῶν, διὰ νὰ μή προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. 7Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Πάλιν εἶναι γεγραμμένον, δὲν θέλεις πειράσει Κύριον τὸν Θεὸν σου. 8Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος πολὺ ὑψηλόν, καὶ δεικνύει εἰς αὐτὸν πάντα τὰ βασίλεια τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν,9καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ταῦτα πάντα θέλω σοὶ δώσει, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς με.10Τότε ὁ Ἰησοῦς λέγει πρὸς αὐτόν· Ὕπαγε, Σατανᾶ· διότι εἶναι γεγραμμένον, Κύριον τὸν Θεὸν σου θέλεις προσκυνήσει καὶ αὐτὸν μόνον θέλεις λατρεύσει.

1Ἐν ἐκείναις δὲ ταῖς ἡμέραις ἔρχεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστής, κηρύττων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας2καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· διότι ἐπλησίασεν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 3Διότι οὗτος εἶναι ὁ ῥηθεὶς ὑπὸ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, εὐθείας κάμετε τὰς τρίβους αὐτοῦ. 4Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶχε τὸ ἔνδυμα αὑτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὑτοῦ, ἡ δὲ τροφή αὐτοῦ ἦτο ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον.5Τότε ἐξήρχετο πρὸς αὐτὸν ἡ Ἱεροσόλυμα καὶ πᾶσα ἡ Ἰουδαία καὶ πάντα τὰ περίχωρα τοῦ Ἰορδάνου,6καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ὑπ᾿ αὐτοῦ, ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὑτῶν. 7Ἰδὼν δὲ πολλοὺς ἐκ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένους εἰς τὸ βάπτισμα αὑτοῦ, εἶπε πρὸς αὐτούς· Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ἔδειξεν εἰς ἐσᾶς νὰ φύγητε ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8Κάμετε λοιπὸν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας,9καὶ μή φαντασθῆτε νὰ λέγητε καθ᾿ ἑαυτούς, Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· διότι σᾶς λέγω ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων νὰ ἀναστήσῃ τέκνα εἰς τὸν Ἀβραάμ.10Ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη κεῖται πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων· πᾶν λοιπὸν δένδρον μή κάμνον καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 11Ἐγὼ μὲν σᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος εἶναι ἰσχυρότερός μου, τοῦ ὁποίου δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ βαστάσω τὰ ὑποδήματα· αὐτὸς θέλει σᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί. 12Ὅστις κρατεῖ τὸ πτυάριον ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ καὶ θέλει διακαθαρίσει τὸ ἁλώνιον αὑτοῦ καὶ θέλει συνάξει τὸν σῖτον αὑτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον θέλει κατακαύσει ἐν πυρὶ ἀσβέστῳ. 13Τότε ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην διὰ νὰ βαπτισθῇ ὑπ᾿ αὐτοῦ.14Ὁ δὲ Ἰωάννης ἐκώλυεν αὐτόν, λέγων, Ἐγὼ χρείαν ἔχω νὰ βαπτισθῶ ὑπὸ σοῦ, καὶ σὺ ἔρχεσαι πρὸς ἐμέ;15Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἄφες τώρα· διότι οὕτως εἶναι πρέπον εἰς ἡμᾶς νὰ ἐκπληρώσωμεν πᾶσαν δικαιοσύνην. Τότε ἀφίνει αὐτόν.16Καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδού, ἠνοίχθησαν εἰς αὐτὸν οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡς περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν·17καὶ ἰδοὺ φωνή ἐκ τῶν οὐρανῶν, λέγουσα· Οὗτος εἶναι ὁ Υἱὸς μου ὁ ἀγαπητός, εἰς τὸν ὁποῖον εὐηρεστήθην.

24Ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες διωρίσθησαν ἐπὶ τὸν λαὸν σου καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν σου, διὰ νὰ συντελεσθῇ ἡ παράβασις καὶ νὰ τελειώσωσιν αἱ ἁμαρτίαι, καὶ νὰ γείνῃ ἐξιλέωσις περὶ τῆς ἀνομίας καὶ νὰ εἰσαχθῇ δικαιοσύνη αἰώνιος καὶ νὰ σφραγισθῇ ὄρασις καὶ προφητεία καὶ νὰ χρισθῇ ὁ Ἃγιος τῶν ἁγίων. 25Γνώρισον λοιπὸν καὶ κατάλαβε ὅτι ἀπὸ τῆς ἐξελεύσεως τῆς προσταγῆς τοῦ νὰ ἀνοικοδομηθῇ ἡ Ἱερουσαλήμ ἕως τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἡγουμένου θέλουσιν εἶσθαι ἑβδομάδες ἑπτὰ καὶ ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο· θέλει οἰκοδομηθῆ πάλιν ἡ πλατεῖα καὶ τὸ τεῖχος, μάλιστα ἐν καιροῖς στενοχωρίας.26Καὶ μετὰ τὰς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάδας θέλει ἐκκοπῆ ὁ Χριστός, πλήν οὐχὶ δι᾿ ἑαυτόν· καὶ ὁ λαὸς τοῦ ἡγουμένου, ὅστις θέλει ἐλθεῖ, θέλει ἀφανίσει τὴν πόλιν καὶ τὸ ἁγιαστήριον· καὶ τὸ τέλος αὐτῆς θέλει ἐλθεῖ μετὰ κατακλυσμοῦ, καὶ ἕως τοῦ τέλους τοῦ πολέμου εἶναι διωρισμένοι ἀφανισμοί.27Καὶ θέλει στερεώσει τὴν διαθήκην εἰς πολλοὺς ἐν μιᾷ ἑβδομάδι· καὶ ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος θέλει παύσει ἡ θυσία καὶ ἡ προσφορά, καὶ ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ Ἱεροῦ θέλει εἶσθαι τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, καὶ ἕως τῆς συντελείας τοῦ καιροῦ θέλει δοθῆ διορία ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν.