Καραΐσκος Θεόδωρος

10Καὶ ἡ καρδία τοῦ Δαβὶδ ἐκτύπησεν αὐτόν, ἀφοῦ ἀπηρίθμησε τὸν λαόν. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Κύριον, Ἡμάρτησα σφόδρα, πράξας τοῦτο· καὶ τώρα, δέομαί σου, Κύριε, ἀφαίρεσον τὴν ἀνομίαν τοῦ δούλου σου, ὅτι ἐμωράνθην σφόδρα. 11Καὶ ὅτε ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ τὸ πρωΐ, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἦλθε πρὸς τὸν Γὰδ τὸν προφήτην, τὸν βλέποντα τοῦ Δαβίδ, λέγων,12Ὕπαγε καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν Δαβίδ, οὕτω λέγει Κύριος· Τρία πράγματα ἐγὼ προβάλλω εἰς σέ· ἔκλεξον εἰς σεαυτὸν ἕν ἐκ τούτων, καὶ θέλω σοὶ κάμει αὐτό.13Ἦλθε λοιπὸν ὁ Γὰδ πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ ἀνήγγειλε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Θέλεις νὰ ἐπέλθωσιν εἰς σὲ ἑπτὰ ἔτη πείνης ἐπὶ τὴν γῆν σου; ἤ τρεῖς μῆνας νὰ φεύγῃς ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν σου καὶ νὰ σὲ διώκωσιν; ἤ τρεῖς ἡμέρας νὰ ἦναι θανατικὸν ἐν τῇ γῇ σου; τώρα συλλογίσθητι, καὶ ἰδὲ ποίαν ἀπόκρισιν θέλω φέρει πρὸς τὸν ἀποστείλαντά με. 14Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Γάδ, Στενὰ μοι πανταχόθεν σφόδρα· ἄς πέσω λοιπὸν εἰς τὴν χεῖρα τοῦ Κυρίου, διότι εἶναι πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ· εἰς χεῖρα δὲ ἀνθρώπου ἄς μή πέσω. 15Ἀπέστειλε λοιπὸν ὁ Κύριος θανατικὸν ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ, ἀπὸ πρωΐας μέχρι τοῦ διωρισμένου καιροῦ· καὶ ἀπέθανον ἐκ τοῦ λαοῦ, ἀπὸ Δάν ἕως Βήρ-σαβεέ, ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν.16Καὶ ὅτε ὁ ἄγγελος ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὑτοῦ κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ ἀπολέσῃ αὐτήν, μετεμελήθη ὁ Κύριος περὶ τοῦ κακοῦ, καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄγγελον, ὅστις ἔκαμεν ἐν τῷ λαῷ τὴν φθοράν, Ἀρκεῖ ἤδη· σύρε τὴν χεῖρά σου. Ἦτο δὲ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πλησίον τοῦ ἁλωνίου τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου. 17Καὶ ἐλάλησεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Κύριον, ὅτε εἶδε τὸν ἄγγελον τὸν θανατόνοντα τὸν λαόν, καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ἥμαρτον καὶ ἐγὼ ἠνόμησα· ταῦτα δὲ τὰ πρόβατα τί ἔπραξαν; κατ᾿ ἐμοῦ λοιπὸν ἔστω ἡ χεὶρ σου καὶ κατὰ τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς μου. 18Καὶ ἦλθεν ὁ Γὰδ τὴν ἡμέραν ἐκείνην πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἀνάβα, στῆσον θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον ἐν τῷ ἁλωνίῳ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.19Καὶ ἀνέβη ὁ Δαβὶδ κατὰ τὸν λόγον τοῦ Γάδ, ὡς προσέταξεν ὁ Κύριος. 20Καὶ ἀνέβλεψεν ὁ Ὀρνὰ καὶ εἶδε τὸν βασιλέα καὶ τοὺς δούλους αὑτοῦ ἐρχομένους πρὸς αὐτόν· καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ὀρνὰ καὶ προσεκύνησε τὸν βασιλέα κατὰ πρόσωπον αὑτοῦ ἕως ἐδάφους.21Καὶ εἶπεν ὁ Ὀρνά, Διὰ τί ἦλθεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν δοῦλον αὑτοῦ; Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Διὰ νὰ ἀγοράσω τὸ ἁλώνιον παρὰ σοῦ, διὰ νὰ οἰκοδομήσω θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον, καὶ νὰ σταθῇ ἡ πληγή ἀπὸ τοῦ λαοῦ. 22Καὶ εἶπεν ὁ Ὀρνὰ πρὸς τὸν Δαβίδ, Ἄς λάβῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς καὶ ἄς προσφέρῃ εἰς θυσίαν ὅ, τι φαίνεται ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ· ἰδού, οἱ βόες εἰς ὁλοκαύτωμα καὶ τὰ ἁλωνικὰ ἐργαλεῖα καὶ τὰ ἐργαλεῖα τῶν βοῶν διὰ ξύλα.23Τὰ πάντα ἔδωκεν ὁ Ὀρνά, ὡς βασιλεύς, εἰς τὸν βασιλέα. Καὶ εἶπεν ὁ Ὀρνὰ πρὸς τὸν βασιλέα, Κύριος ὁ Θεὸς σου νὰ εὐαρεστηθῇ εἰς σέ. 24Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ὀρνά, Οὐχί, ἀλλὰ θέλω ἐξάπαντος ἀγοράσει αὐτὸ παρὰ σοῦ διὰ ἀντιπληρωμῆς· διότι δὲν θέλω προσφέρει ὁλοκαυτώματα εἰς Κύριον τὸν Θεὸν μου δωρεάν. Καὶ ἠγόρασεν ὁ Δαβὶδ τὸ ἁλώνιον καὶ τοὺς βόας διὰ πεντήκοντα σίκλων ἀργυρίου.25Καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Δαβὶδ ἐκεῖ θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον, καὶ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ εἰρηνικὰς προσφοράς. Καὶ ἐξιλεώθη ὁ Κύριος πρὸς τὴν γῆν, καὶ ἐστάθη ἡ πληγή ἀπὸ τοῦ Ἰσραήλ.

1Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, ὅτε ἦλθον πρὸς ἐσᾶς, ἦλθον οὐχὶ μὲ ὑπεροχήν λόγου ἤ σοφίας κηρύττων εἰς ἐσᾶς τὴν μαρτυρίαν τοῦ Θεοῦ.2Διότι ἀπεφάσισα νὰ μή ἐξεύρω μεταξὺ σας ἄλλο τι εἰμή Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον. 3Καὶ ἐγὼ ἦλθον πρὸς ἐσᾶς μὲ ἀσθένειαν καὶ μὲ φόβον καὶ μὲ τρόμον πολύν,4καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου δὲν ἐγίνοντο μὲ καταπειστικοὺς λόγους ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ μὲ ἀπόδειξιν Πνεύματος καὶ δυνάμεως,5διὰ νὰ ἦναι ἡ πίστις σας οὐχὶ διὰ τῆς σοφίας τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. 6Λαλοῦμεν δὲ σοφίαν μεταξὺ τῶν τελείων, σοφίαν ὅμως οὐχὶ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου, τῶν φθειρομένων7ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ μυστηριώδη, τὴν ἀποκεκρυμμένην, τὴν ὁποίαν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν, 8τὴν ὁποίαν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἐγνώρισε διότι ἄν ἤθελον γνωρίσει, δὲν ἤθελον σταυρώσει τὸν Κύριον τῆς δόξης 9ἀλλὰ καθὼς εἶναι γεγραμμένον, Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ὀφθαλμὸς δὲν εἶδε καὶ τίον δὲν ἤκουσε καὶ εἰς καρδίαν ἀνθρώπου δὲν ἀνέβησαν, τὰ ὁποῖα ὁ Θεὸς ἡτοίμασεν εἰς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτόν. 10Εἰς ἡμᾶς δὲ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψεν αὐτὰ διὰ τοῦ Πνεύματος αὑτοῦ ἐπειδή τὸ Πνεῦμα ἐρευνᾷ τὰ πάντα καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ.11Διότι τίς τῶν ἀνθρώπων γινώσκει τὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἰμή τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ; Οὕτω καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς γινώσκει εἰμή τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.12Ἀλλ᾿ ἡμεῖς δὲν ἐλάβομεν τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ γνωρίσωμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα εἰς ἡμᾶς. 13Τὰ ὁποῖα καὶ λαλοῦμεν οὐχὶ μὲ διδακτοὺς λόγους ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ μὲ διδακτοὺς τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, συγκρίνοντες τὰ πνευματικὰ πρὸς τὰ πνευματικά. 14Ὁ φυσικὸς ὅμως ἄνθρωπος δὲν δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ διότι εἶναι μωρία εἰς αὐτόν, καὶ δὲν δύναται νὰ γνωρίσῃ αὐτά, διότι πνευματικῶς ἀνακρίνονται.15Ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται.16Διότι τίς ἐγνώρισε τὸν νοῦν τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ διδάξῃ αὐτόν; ἡμεῖς ὅμως ἔχομεν νοῦν Χριστοῦ.

9Σεῖς δὲ προσέχετε εἰς ἑαυτούς. Διότι θέλουσι σᾶς παραδώσει εἰς συνέδρια, καὶ εἰς συναγωγὰς θέλετε δαρθῆ, καὶ ἐνώπιον ἡγεμόνων καὶ βασιλέων θέλετε σταθῆ ἕνεκεν ἐμοῦ πρὸς μαρτυρίαν εἰς αὐτούς· 10καὶ πρέπει πρῶτον νὰ κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον εἰς πάντα τὰ ἔθνη.11Ὅταν δὲ σᾶς φέρωσι διὰ νὰ σᾶς παραδώσωσι, μή προμεριμνᾶτε τί θέλετε λαλήσει, μηδὲ μελετᾶτε, ἀλλ᾿ ὅ, τι δοθῆ εἰς ἐσᾶς ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρα, τοῦτο λαλεῖτε· διότι δὲν εἶσθε σεῖς οἱ λαλοῦντες, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον. 12Θέλει δὲ παραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατήρ τέκνον, καὶ θέλουσιν ἐπαναστῆ τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θέλουσι θανατώσει αὐτούς.13Καὶ θέλετε εἶσθαι μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας ἕως τέλους, οὗτος θέλει σωθῆ.

13εἰς τὸν ὁποῖον καὶ σεῖς ἠλπίσατε, ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας σας, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον τῆς ἐπαγγελίας, 14ὅστις εἶναι ὁ ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, μέχρι τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀποκτηθέντος λαοῦ αὐτοῦ, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ.

1Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ Πατήρ μου εἶναι ὁ γεωργός.2Πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μή φέρον καρπόν, ἐκκόπτει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ φέρον καρπόν, καθαρίζει αὐτό, διὰ νὰ φέρῃ πλειότερον καρπόν. 3Τώρα σεῖς εἶσθε καθαροὶ διὰ τὸν λόγον τὸν ὁποῖον ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς.4Μείνατε ἐν ἐμοί, καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν. Καθὼς τὸ κλῆμα δὲν δύναται νὰ φέρῃ καρπὸν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἐὰν δὲν μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ σεῖς, ἐὰν δὲν μείνητε ἐν ἐμοί. 5Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἄμπελος, σεῖς τὰ κλήματα. Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, διότι χωρὶς ἐμοῦ δὲν δύνασθε νὰ κάμητε οὐδέν. 6Ἐὰν τις δὲν μείνῃ ἐν ἐμοί, ῥίπτεται ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ξηραίνεται, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ ῥίπτουσιν εἰς τὸ πῦρ, καὶ καίονται. 7Ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ οἱ λόγοι μου μείνωσιν ἐν ὑμῖν, θέλετε ζητεῖ ὅ, τι ἄν θέλητε, καὶ θέλει γείνει εἰς ἐσᾶς.8Ἐν τούτῳ δοξάζεται ὁ Πατήρ μου, εἰς τὸ νὰ φέρητε καρπὸν πολύν· καὶ οὕτω θέλετε εἶσθαι μαθηταὶ μου. 9Καθὼς ἐμὲ ἠγάπησεν ὁ Πατήρ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα ἐσᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου.10Ἐὰν τὰς ἐντολὰς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ ἐφύλαξα τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατρὸς μου καὶ μένω ἐν τῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ. 11Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς διὰ νὰ μείνῃ ἐν ὑμῖν ἡ χαρὰ μου καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν νὰ ἦναι πλήρης.12Αὕτη εἶναι ἡ ἐντολή μου, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς σᾶς ἠγάπησα.13Μεγαλητέραν ταύτης ἀγάπην δὲν ἔχει οὐδείς, τοῦ νὰ βάλῃ τις τὴν ψυχήν αὑτοῦ ὑπὲρ τῶν φίλων αὑτοῦ.14Σεῖς εἶσθε φίλοι μου, ἐὰν κάμνητε ὅσα ἐγὼ σᾶς παραγγέλλω. 15Δὲν σᾶς λέγω πλέον δούλους, διότι ὁ δοῦλος δὲν ἐξεύρει τί κάμνει ὁ κύριος αὐτοῦ· ἐσᾶς δὲ εἶπον φίλους, διότι πάντα ὅσα ἤκουσα παρὰ τοῦ Πατρὸς μου, ἐφανέρωσα εἰς ἐσᾶς.16Σεῖς δὲν ἐξελέξατε ἐμέ, ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐξέλεξα ἐσᾶς, καὶ σᾶς διέταξα διὰ νὰ ὑπάγητε σεῖς καὶ νὰ κάμητε καρπόν, καὶ ὁ καρπὸς σας νὰ μένῃ, ὥστε, ὅ, τι ἄν ζητήσητε παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐν τῷ ὀνόματί μου, νὰ σᾶς δώσῃ αὐτό.