Καραΐσκος Θεόδωρος

1Ἐν τῷ δευτέρῳ ἔτει Δαρείου τοῦ βασιλέως, ἐν τῷ ἕκτῳ μηνί, τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἔγεινε λόγος Κυρίου δι᾿ Ἀγγαίου τοῦ προφήτου πρὸς Ζοροβάβελ, τὸν υἱὸν τοῦ Σαλαθιήλ, τὸν διοικητήν τοῦ Ἰούδα, καὶ πρὸς Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσεδέκ, τὸν ἱερέα τὸν μέγαν, λέγων, 2Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, λέγων, Ὁ λαὸς οὗτος λέγουσιν, Ὁ καιρὸς δὲν ἦλθεν, ὁ καιρὸς νὰ οἰκοδομηθῇ ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου.3Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου δι᾿ Ἀγγαίου τοῦ προφήτου, λέγων,4Εἶναι καιρὸς εἰς ἐσᾶς, νὰ κατοικῆτε σεῖς ἐν τοῖς φατνωτοῖς οἴκοις σας, ὁ δὲ οἶκος οὗτος νὰ ἦναι ἔρημος;5Τώρα λοιπὸν οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, Συλλογίσθητε τὰς ὁδοὺς σας.6Ἐσπείρατε πολὺ καὶ εἰσωδεύσατε ὀλίγον, τρώγετε καὶ δὲν χορταίνετε, πίνετε καὶ δὲν εὐχαριστεῖσθε, ἐνδύεσθε καὶ δὲν θερμαίνεσθε, καὶ ὁ μισθοδοτούμενος μισθοδοτεῖται διὰ βαλάντιον τετρυπημένον. 7Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, Συλλογίσθητε τὰς ὁδοὺς σας.8Ἀνάβητε εἰς τὸ ὄρος καὶ φέρετε ξύλα καὶ οἰκοδομήσατε τὸν οἶκον, καὶ θέλω εὐαρεστηθῆ εἰς αὐτὸν καὶ θέλω ἐνδοξασθῆ, λέγει Κύριος.9Ἐπεβλέψατε εἰς πολύ, καὶ ἰδού, ἔγεινεν ὀλίγον· καὶ ἐφέρατε τοῦτο εἰς τὸν οἶκον καὶ ἐγὼ ἀπεφύσησα αὐτό. Διὰ τί; λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων. Ἐξ αἰτίας τοῦ οἴκου μου, ὅστις εἶναι ἔρημος, ἐνῷ σεῖς τρέχετε ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ.10Διὰ τοῦτο ὁ οὐρανὸς ἀπέκλεισεν ἀπὸ σᾶς τὴν δρόσον αὑτοῦ καὶ ἡ γῆ ἀπέκλεισε τὸν καρπὸν αὐτῆς,11καὶ ἐκάλεσα ἀνομβρίαν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἐπὶ τὰ ὄρη, ἐπὶ τὸν σῖτον καὶ ἐπὶ τὸ γλεῦκος καὶ ἐπὶ τὸ ἔλαιον καὶ ἐφ᾿ ὅσα ἐκφέρει ἡ γῆ, καὶ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπὶ τὰ κτήνη, καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς κόπους τῶν χειρῶν αὐτῶν. 12Καὶ ὑπήκουσε Ζοροβάβελ ὁ υἱὸς τοῦ Σαλαθιήλ καὶ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσεδέκ, ὁ ἱερεὺς ὁ μέγας, καὶ πᾶν τὸ ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ, εἰς τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτῶν καὶ εἰς τοὺς λόγους Ἀγγαίου τοῦ προφήτου, καθὼς ἀπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν· καὶ ἐφοβήθη ὁ λαὸς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. 13Καὶ ἐλάλησεν Ἀγγαῖος ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ἀγγελίαν τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν λαόν, λέγων, Ἐγὼ εἶμαι μὲ σᾶς, λέγει Κύριος.14Καὶ διήγειρεν ὁ Κύριος τὸ πνεῦμα τοῦ Ζοροβάβελ υἱοῦ τοῦ Σαλαθιήλ, τοῦ διοικητοῦ τοῦ Ἰούδα, καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Ἰησοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωσεδέκ, τοῦ ἱερέως τοῦ μεγάλου, καὶ τὸ πνεῦμα παντὸς τοῦ ὑπολοίπου τοῦ λαοῦ, καὶ ἦλθον καὶ εἰργάζοντο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, τοῦ Θεοῦ αὑτῶν,15ἐν τῇ εἰκοστῇ τετάρτῃ ἡμέρᾳ τοῦ ἕκτου μηνός, ἐν τῷ δευτέρῳ ἔτει Δαρείου τοῦ βασιλέως.

1Διαμαρτύρομαι λοιπὸν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις μέλλει νὰ κρίνῃ ζῶντας καὶ νεκροὺς ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ αὑτοῦ καὶ τῇ βασιλείᾳ αὑτοῦ,2κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίμενε ἐγκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπίπληξον, πρότρεψον, μετὰ πάσης μακροθυμίας καὶ διδαχῆς.3Διότι θέλει ἐλθεῖ καιρὸς ὅτε δὲν θέλουσιν ὑποφέρει τὴν ὑγιαίνουσαν διδασκαλίαν, ἀλλὰ θέλουσιν ἐπισωρεύσει εἰς ἑαυτοὺς διδασκάλους κατὰ τὰς ἰδίας αὑτῶν ἐπιθυμίας, γαργαλιζόμενοι τὴν ἀκοήν,4καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας θέλουσιν ἀποστρέψει τὴν ἀκοήν αὑτῶν, εἰς δὲ τοὺς μύθους θέλουσιν ἐκτραπῆ. 5Σὺ δὲ ἀγρύπνει εἰς πάντα, κακοπάθησον, ἐργάσθητι ἔργον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου κάμε πλήρη. 6Διότι ἐγὼ γίνομαι ἤδη σπονδή καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἀναχωρήσεώς μου ἔφθασε.7Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγωνίσθην, τὸν δρόμον ἐτελείωσα, τὴν πίστιν διετήρησα·8τοῦ λοιποῦ μένει εἰς ἐμὲ ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θέλει μοὶ ἀποδώσει ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, καὶ οὐ μόνον εἰς ἐμέ, ἀλλὰ καὶ εἰς πάντας ὅσοι ἐπιποθοῦσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. 9Σπούδασον νὰ ἔλθης πρὸς ἐμὲ ταχέως·10διότι ὁ Δημᾶς μὲ ἐγκατέλιπεν, ἀγαπήσας τὸν παρόντα κόσμον, καὶ ἀπῆλθεν εἰς Θεσσαλονίκην, ὁ Κρήσκης εἰς Γαλατίαν, ὁ Τίτος εἰς Δαλματίαν·11ὁ Λουκᾶς εἶναι μόνος μετ᾿ ἐμοῦ. Τὸν Μάρκον παραλαβὼν φέρε μετὰ σοῦ· διότι μοι εἶναι χρήσιμος εἰς τὴν διακονίαν.12Τὸν δὲ Τυχικὸν ἀπέστειλα εἰς Ἔφεσον.13Τὸν φελόνην, τὸν ὁποῖον ἀφῆκα ἐν Τρῳάδι παρὰ τῷ Κάρπῳ, ἐρχόμενος φέρε, καὶ τὰ βιβλία, μάλιστα τὰς μεμβράνας.14Ὁ Ἀλέξανδρος ὁ χαλκεὺς πολλὰ κακὰ μοὶ ἔκαμεν· ὁ Κύριος νὰ ἀποδώσῃ εἰς αὐτὸν κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ·15τὸν ὁποῖον καὶ σὺ φυλάττου· διότι πολὺ ἀνθίσταται εἰς τοὺς λόγους ἡμῶν. 16Ἐν τῇ πρώτῃ ἀπολογίᾳ μου δὲν μὲ παρεστάθη οὐδείς, ἀλλὰ πάντες μὲ ἐγκατέλιπον· εἴθε νὰ μή λογαριασθῇ εἰς αὐτούς·17ἀλλ᾿ ὁ Κύριος μὲ παρεστάθη καὶ μὲ ἐνεδυνάμωσε, διὰ νὰ πληρωθῇ δι᾿ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα καὶ νὰ ἀκούσωσι πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἠλευθερώθην ἐκ τοῦ στόματος τοῦ λέοντος.18Καὶ θέλει μὲ ἐλευθερώσει ὁ Κύριος ἀπὸ παντὸς ἔργου πονηροῦ καὶ θέλει μὲ διασώσει διὰ τὴν ἐπουράνιον βασιλείαν αὑτοῦ· εἰς τὸν ὁποῖον ἔστω ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. 19Ἀσπάσθητι τὴν Πρίσκαν καὶ τὸν Ἀκύλαν καὶ τὸν οἶκον τοῦ Ὀνησιφόρου.20Ὁ Ἔραστος ἔμεινεν ἐν Κορίνθῳ, τὸν δὲ Τρόφιμον ἀφῆκα ἐν Μιλήτῳ ἀσθενῆ.21Σπούδασον νὰ ἔλθῃς πρὸ τοῦ χειμῶνος. Ἀσπάζεταί σε ὁ Εὔβουλος καὶ Πούδης καὶ Λίνος καὶ ἡ Κλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες. 22Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἴη μετὰ τοῦ πνεύματός σου. Ἡ χάρις μεθ᾿ ὑμῶν· ἀμήν.

17καὶ ἡ πόλις θέλει εἶσθαι ἀνάθεμα εἰς τὸν Κύριον, αὐτή καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ· εἰς μόνην τὴν Ῥαὰβ τὴν πόρνην θέλει φυλαχθῆ ἡ ζωή, εἰς αὐτήν καὶ εἰς πάντας τοὺς ὄντας ἐν τῇ οἰκίᾳ μετ᾿ αὐτῆς· διότι ἔκρυψε τοὺς κατασκόπους, τοὺς ὁποίους ἀπεστείλαμεν·18σεῖς ὅμως φυλάχθητε ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος, διὰ νὰ μή γείνητε ἀνάθεμα, λαμβάνοντες ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος, καὶ καταστήσητε τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραήλ ἀνάθεμα καὶ ταράξητε αὐτό·19ἅπαν δὲ τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον καὶ τὰ σκεύη τὰ χάλκινα καὶ τὰ σιδηρὰ εἶναι ἀφιερωμένα εἰς τὸν Κύριον· εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ Κυρίου θέλουσιν εἰσαχθῆ. 20Καὶ ἠλάλαξεν ὁ λαός, ὅτε ἐσάλπισαν μὲ τὰς σάλπιγγας· καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ λαὸς τὴν φωνήν τῶν σαλπίγγων, τότε ἠλάλαξεν ὁ λαὸς ἀλαλαγμὸν μέγαν, καὶ κατέπεσε τὸ τεῖχος ὑφ᾿ ἑαυτό, καὶ ἀνέβη ὁ λαὸς εἰς τὴν πόλιν, ἕκαστος κατ᾿ ἐνώπιον αὑτοῦ, καὶ ἐκυρίευσαν τὴν πόλιν.21Καὶ ἐξωλόθρευσαν ἐν στόματι μαχαίρας πάντας τοὺς ἐν τῇ πόλει, ἄνδρας καὶ γυναῖκας, νέους καὶ γέροντας, καὶ βόας καὶ πρόβατα καὶ ὄνους. 22Εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς δύο ἄνδρας, τοὺς κατασκοπεύσαντας τὴν γῆν, Εἰσέλθετε εἰς τὴν οἰκίαν τῆς πόρνης καὶ ἐξαγάγετε ἐκεῖθεν τὴν γυναῖκα, καὶ πάντα ὅσα ἔχει, καθὼς ὡμόσατε πρὸς αὐτήν.23Καὶ εἰσῆλθον οἱ νέοι οἱ κατάσκοποι καὶ ἐξήγαγον τὴν Ῥαὰβ καὶ τὸν πατέρα αὐτῆς καὶ τὴν μητέρα αὐτῆς καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῆς, καὶ πάντα ὅσα εἶχε· καὶ ἐξήγαγον πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτῆς καὶ ἐφύλαξαν αὐτοὺς ἔξω τοῦ στρατοπέδου τοῦ Ἰσραήλ. 24Καὶ κατέκαυσαν τὴν πόλιν ἐν πυρὶ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ· μόνον τὸ ἀργύριον καὶ τὸ χρυσίον καὶ τὰ σκεύη τὰ χάλκινα καὶ τὰ σιδηρὰ ἔδωκαν εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου.25Καὶ εἰς τὴν Ῥαὰβ τὴν πόρνην καὶ εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ πατρὸς αὐτῆς καὶ εἰς πάντα ὅσα εἶχε, ὁ Ἰησοῦς ἐφύλαξε τὴν ζωήν· καὶ κατοικεῖ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ἰσραήλ ἕως τῆς σήμερον· διότι ἔκρυψε τοὺς κατασκόπους, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς διὰ νὰ κατασκοπεύσωσι τὴν Ἱεριχώ. 26Καὶ ὥμοσεν ὁ Ἰησοῦς κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, λέγων, Κατηραμένος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ἀναστήσῃ καὶ κτίσῃ τὴν πόλιν ταύτην τὴν Ἱεριχώ· μὲ τὸν θάνατον τοῦ πρωτοτόκου υἱοῦ αὑτοῦ θέλει βάλει τὰ θεμέλια αὐτῆς, καὶ μὲ τὸν θάνατον τοῦ νεωτάτου υἱοῦ αὑτοῦ θέλει στήσει τὰς πύλας αὐτῆς. 27Καὶ ὁ Κύριος ἦτο μετὰ τοῦ Ἰησοῦ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ διεφημίσθη καθ᾿ ὅλην τὴν γῆν.

1Ἰσραήλ, ἐπίστρεψον πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν σου, διότι ἔπεσας διὰ τῆς ἀνομίας σου. 2Λάβετε μεθ᾿ ἑαυτῶν λόγους καὶ ἐπιστρέψατε πρὸς τὸν Κύριον· εἴπατε πρὸς αὐτόν, Ἀφαίρεσον πᾶσαν ἀνομίαν ἡμῶν καὶ δέχθητι ἡμᾶς εὐμενῶς, καὶ θέλομεν ἀποδώσει τὸν καρπὸν τῶν χειλέων ἡμῶν·3ὁ Ἀσσοὺρ δὲν θέλει μᾶς σώσει· δὲν θέλομεν ἀναβῆ ἐφ᾿ ἵππους· καὶ δὲν θέλομεν εἰπεῖ πλέον πρὸς τὸ ἔργον τῶν χειρῶν ἡμῶν, Εἶσθε θεοὶ ἡμῶν· διότι ἐν σοὶ θέλει ἐλεηθῆ ὁ ὀρφανός.4Θέλω ἰατρεύσει τὴν ἀποστασίαν αὐτῶν, θέλω ἀγαπήσει αὐτοὺς ἐγκαρδίως· διότι ὁ θυμὸς μου ἀπεστράφη ἀπ᾿ αὐτοῦ. 5Θέλω εἶσθαι ὡς δρόσος εἰς τὸν Ἰσραήλ· ὡς κρίνον θέλει ἀνθήσει καὶ θέλει ἐκτείνει τὰς ῥίζας αὑτοῦ ὡς δένδρον τοῦ Λιβάνου.6Οἱ κλάδοι αὐτοῦ θέλουσιν ἐξαπλωθῆ καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ὡς ἐλαίας καὶ ἡ ὀσμή αὐτοῦ ὡς τοῦ Λιβάνου.7Θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ καθήσει ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ· θέλουσιν ἀναζήσει ὡς σῖτος καὶ ἀνθήσει ὡς ἄμπελος· ἡ μνήμη αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ὡς οἶνος Λιβάνου.