Καραΐσκος Θεόδωρος

18 Σεῖς λοιπὸν ἀκούσατε τὴν παραβολήν τοῦ σπείροντος.19 Παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μή νοοῦντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτος εἶναι ὁ σπαρθεὶς παρὰ τὴν ὁδόν.20 Ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ εὐθὺς μετὰ χαρᾶς δεχόμενος αὐτόν·21 δὲν ἔχει ὅμως ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλ᾿ εἶναι πρόσκαιρος, ὅταν δὲ γείνῃ θλῖψις ἤ διωγμὸς διὰ τὸν λόγον, εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 Ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον, ἔπειτα ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ γίνεται ἄκαρπος.23 Ὁ δὲ σπαρθεὶς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ νοῶν· ὅστις καὶ καρποφορεῖ καὶ κάμνει ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα.

1 Καὶ ὅτε ἐτελείωσεν ὁ Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους, εἶπε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ·2 Ἐξεύρετε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας γίνεται τὸ πάσχα, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδεται διὰ νὰ σταυρωθῇ. 3 Τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ εἰς τὴν αὐλήν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα,4 καὶ συνεβουλεύθησαν νὰ συλλάβωσι τὸν Ἰησοῦν μὲ δόλον καὶ νὰ θανατώσωσιν.5 Ἔλεγον δέ· Μή ἐν τῇ ἑορτῇ, διὰ νὰ μή γείνῃ θόρυβος ἐν τῷ λαῷ. 6 Ὅτε δὲ ὁ Ἰησοῦς ἦτο ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ,7 προσῆλθε πρὸς αὐτὸν γυνή ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν αὐτὸ ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ, ἐνῷ ἐκάθητο εἰς τὴν τράπεζαν.8 Ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, ἠγανάκτησαν λέγοντες· Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη;9 διότι ἠδύνατο τοῦτο τὸ μύρον νὰ πωληθῆ μὲ πολλήν τιμήν καὶ νὰ δοθῇ εἰς τοὺς πτωχούς.10 Νοήσας δὲ ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί ἐνοχλεῖτε τὴν γυναῖκα; διότι ἔργον καλὸν ἔπραξεν εἰς ἐμέ.11 Διότι τοὺς πτωχοὺς πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ ὅμως πάντοτε δὲν ἔχετε.12 Ἐπειδή χύσασα αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, ἔκαμε τοῦτο διὰ τὸν ἐνταφιασμὸν μου.13 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, θέλει λαληθῆ καὶ τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἔπραξεν αὕτη, εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.

1 Καὶ τὸ παιδίον ὁ Σαμουήλ ὑπηρέτει τὸν Κύριον ἔμπροσθεν τοῦ Ἠλεί. Ὁ λόγος δὲ τοῦ Κυρίου ἦτο σπάνιος κατ᾿ ἐκείνας τὰς ἡμέρας· ὄρασις δὲν ἐφαίνετο.2 Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρόν, ὅτε ὁ Ἠλεὶ ἐκοίτετο ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἦσαν ἠμαυρωμένοι, ὥστε δὲν ἠδύνατο νὰ βλέπῃ,3 ὁ δὲ Σαμουήλ ἐκοίτετο ἐν τῷ ναῷ τοῦ Κυρίου, ὅπου ἦτο ἡ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ, πρὶν ὁ λύχνος τοῦ Θεοῦ σβεσθῆ, 4 ἐκάλεσεν ὁ Κύριος τὸν Σαμουήλ· ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Ἰδού, ἐγώ.5 Καὶ ἔτρεξε πρὸς τὸν Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ· διότι μὲ ἐκάλεσας. Ὁ δὲ εἶπε, Δὲν σὲ ἐκάλεσα· ἐπίστρεψον νὰ κοιμηθῇς. Καὶ ὑπῆγε νὰ κοιμηθῇ. 6 Ὁ δὲ Κύριος ἐκάλεσε πάλιν ἐκ δευτέρου, Σαμουήλ. Καὶ ἐσηκώθη ὁ Σαμουήλ καὶ ὑπῆγε πρὸς τὸν Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ· διότι μὲ ἐκάλεσας. Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Δὲν σὲ ἐκάλεσα, τέκνον μου· ἐπίστρεψον νὰ κοιμηθῇς. 7 Καὶ Σαμουήλ δὲν ἐγνώριζεν ἔτι τὸν Κύριον, καὶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου δὲν εἶχεν ἔτι ἀποκαλυφθῆ εἰς αὐτόν.8 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Κύριος τὸν Σαμουήλ πάλιν ἐκ τρίτου. Καὶ ἐσηκώθη καὶ ὑπῆγε πρὸς τὸν Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ· διότι μὲ ἐκάλεσας. Καὶ ἐνόησεν ὁ Ἠλεὶ ὅτι ὁ Κύριος ἐκάλεσε τὸ παιδίον. 9 Καὶ εἶπεν ὁ Ἠλεὶ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ὕπαγε νὰ κοιμηθῇς· καὶ ἐὰν σὲ κράξῃ, θέλεις εἰπεῖ, Λάλησον, Κύριε· διότι ὁ δοῦλός σου ἀκούει. Καὶ ὁ Σαμουήλ ὑπῆγε καὶ ἐκοιμήθη ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ.10 Καὶ ἦλθεν ὁ Κύριος καὶ σταθεὶς ἐκάλεσε καθὼς τὸ πρότερον, Σαμουήλ, Σαμουήλ. Τότε ὁ Σαμουήλ ἀπεκρίθη, Λάλησον, διότι ὁ δοῦλός σου ἀκούει.11 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ἰδού, ἐγὼ θέλω κάμει εἰς τὸν Ἰσραήλ πρᾶγμα, ὥστε παντὸς ἀκούοντος αὐτὸ θέλουσιν ἠχήσει ἀμφότερα τὰ ὦτα·12 ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ θέλω ἐκτελέσει ἐναντίον τοῦ Ἠλεὶ πάντα ὅσα ἐλάλησα περὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ· θέλω ἀρχίσει καὶ θέλω ἐπιτελέσει,13 διότι ἀνήγγειλα πρὸς αὐτόν, ὅτι ἐγὼ θέλω κρίνει τὸν οἶκον αὐτοῦ ἕως αἰῶνος διὰ τὴν ἀνομίαν· ἐπειδή γνωρίσας ὅτι οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἔφερον κατάραν ἐφ᾿ ἑαυτούς, δὲν συνέστειλεν αὐτούς·14 καὶ διὰ τοῦτο ὥμοσα ἐναντίον τοῦ οἴκου τοῦ Ἠλεί, ὅτι ἡ ἀνομία τῶν υἱῶν τοῦ Ἠλεὶ δὲν θέλει καθαρισθῆ εἰς τὸν αἰῶνα διὰ θυσίας οὐδὲ διὰ προσφορᾶς. 15 Καὶ ἐκοιμήθη ὁ Σαμουήλ ἕως πρωΐας· ἔπειτα ἤνοιξε τὰς θύρας τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου. Καὶ ἐφοβεῖτο ὁ Σαμουήλ νὰ ἀναγγείλῃ τὴν ὄρασιν πρὸς τὸν Ἠλεί.16 Ἐκάλεσε δὲ ὁ Ἠλεὶ τὸν Σαμουήλ καὶ εἶπε, Σαμουήλ, τέκνον μου. Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Ἰδού, ἐγώ.17 Καὶ εἶπε, Ποῖος εἶναι ὁ λόγος, ὁ λαληθεὶς πρὸς σέ; μή κρύψῃς αὐτόν, παρακαλῶ, ἀπ᾿ ἐμοῦ· οὕτω νὰ κάμῃ εἰς σὲ ὁ Θεὸς καὶ οὕτω νὰ προσθέσῃ, ἐὰν κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τινὰ ἐκ πάντων τῶν λόγων τῶν λαληθέντων πρὸς σέ.18 Καὶ ἀνήγγειλε πρὸς αὐτὸν ὁ Σαμουήλ πάντας τοὺς λόγους, καὶ δὲν ἔκρυψεν ἀπ᾿ αὐτοῦ οὐδένα. Καὶ εἶπεν ὁ Ἠλεί, Αὐτὸς εἶναι Κύριος· ἄς κάμῃ τὸ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ. 19 Καὶ ἐμεγάλονεν ὁ Σαμουήλ· καὶ ὁ Κύριος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ καὶ δὲν ἄφινε νὰ πίπτῃ οὐδεὶς ἐκ τῶν λόγων αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν.20 Καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ, ἀπὸ Δὰν ἕως Βήρ-σαβεέ, ἐγνώρισεν ὅτι ὁ Σαμουήλ ἦτο διωρισμένος εἰς τὸ νὰ ἦναι προφήτης τοῦ Κυρίου.21 Καὶ ἐξηκολούθησεν ὁ Κύριος νὰ φανερόνηται ἐν Σηλώ· διότι ἀπεκαλύπτετο ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαμουήλ ἐν Σηλὼ διὰ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου.

8 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτήν Ἐλκανὰ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, Ἄννα, διὰ τί κλαίεις; καὶ διὰ τί δὲν τρώγεις; καὶ διὰ τί ἡ καρδία σου εἶναι τεθλιμμένη; δὲν εἶμαι ἐγὼ εἰς σὲ καλήτερος παρὰ δέκα υἱοὺς; 9 Καὶ ἐσηκώθη ἡ Ἄννα, ἀφοῦ ἔφαγον ἐν Σηλὼ καὶ ἀφοῦ ἔπιον· ὁ δὲ Ἠλεὶ ὁ ἱερεὺς ἐκάθητο ἐπὶ καθέδρας, πλησίον τοῦ παραστάτου τῆς πύλης τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου.10 Καὶ αὐτή ἦτο καταπικραμένη τὴν ψυχήν καὶ προσηύχετο εἰς τὸν Κύριον, κλαίουσα καθ᾿ ὑπερβολήν.11 Καὶ ηὐχήθη εὐχήν, λέγουσα, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐὰν ἐπιβλέψῃς τῳόντι εἰς τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης σου καὶ μὲ ἐνθυμηθῇς καὶ δὲν λησμονήσῃς τὴν δούλην σου, ἀλλὰ δώσῃς εἰς τὴν δούλην σου τέκνον ἀρσενικόν, τότε θέλω δώσει αὐτὸ εἰς τὸν Κύριον πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ, καὶ ξυράφιον δὲν θέλει ἀναβῆ ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ. 12 Ἐνῷ δὲ αὐτή ἐξηκολούθει προσευχομένη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ Ἠλεὶ παρετήρει τὸ στόμα αὐτῆς.13 Πλήν ἡ Ἄννα αὐτή ἐλάλει ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς· μόνον τὰ χείλη αὐτῆς ἐκινοῦντο, ἀλλ᾿ ἡ φωνή αὐτῆς δὲν ἠκούετο· ὅθεν ὁ Ἠλεὶ ἐνόμισεν ὅτι ἦτο μεθυσμένη.14 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἠλεί, Ἕως πότε θέλεις εἶσθαι μεθύουσα; ἀπόβαλε τὸν οἶνόν σου ἀπὸ σοῦ. 15 Καὶ ἀπεκρίθη ἡ Ἄννα καὶ εἶπεν, Οὐχί, κύριέ μου, ἐγὼ εἶμαι γυνή κατατεθλιμμένη τὴν ψυχήν· οὔτε οἶνον οὔτε σίκερα δὲν ἔπιον, ἀλλ᾿ ἐξέχεα τὴν ψυχήν μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου·16 μή ὑπολάβῃς τὴν δούλην σου ὡς ἀχρείαν γυναῖκα· διότι ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ πόνου μου καὶ τῆς θλίψεώς μου ἐλάλησα ἕως τώρα. 17 Τότε ἀπεκρίθη ὁ Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ὕπαγε εἰς εἰρήνην· καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ ἄς σοὶ δώσῃ τὴν αἴτησίν σου, τὴν ὁποίαν •τησας παρ᾿ αὐτοῦ.18 Ἡ δὲ εἶπεν, Εἴθε ἡ δούλη σου νὰ εὕρῃ χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου. Τότε ἀπῆλθεν ἡ γυνή εἰς τὴν ὁδὸν αὑτῆς καὶ ἔφαγε, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς δὲν ἦτο πλέον σκυθρωπόν. 19 Καὶ τὸ πρωΐ ἐσηκώθησαν ἐνωρίς, καὶ προσκυνήσαντες ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐπέστρεψαν καὶ ἦλθον εἰς τὴν οἰκίαν αὑτῶν εἰς Ῥαμάθ. Καὶ ὁ Ἐλκανὰ ἐγνώρισεν Ἄνναν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ· καὶ ὁ Κύριος ἐνεθυμήθη αὐτήν.20 Καὶ ὅτε ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ἀφότου ἡ Ἄννα συνέλαβεν, ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σαμουήλ, Διότι παρὰ Κυρίου •τησα αὐτόν, εἶπε.