Καραΐσκος Θεόδωρος

1 Ὁ δὲ Μωϋσῆς ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ Ἰοθόρ, πενθεροῦ αὑτοῦ, ἱερέως τῆς Μαδιάμ· καὶ ἔφερε τὰ πρόβατα εἰς τὸ ὄπισθεν μέρος τῆς ἐρήμου καὶ ἦλθεν εἰς τὸ ὄρος τοῦ Θεοῦ, τὸ Χωρήβ.2 Ἐφάνη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς ἐκ μέσου τῆς βάτου· καὶ εἶδε καὶ ἰδού, ἡ βάτος ἐκαίετο ὑπὸ τοῦ πυρὸς καὶ ἡ βάτος δὲν κατεκαίετο.3 Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς, Ἄς στρέψω καὶ ἄς παρατηρήσω τὸ μέγα τοῦτο θέαμα, διὰ τί ἡ βάτος δὲν κατακαίεται. 4 Καὶ ὡς εἶδεν ὁ Κύριος τὸν Μωϋσῆν ὅτι ἔστρεψε νὰ παρατηρήσῃ, ἐφώνησε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐκ μέσου τῆς βάτου καὶ εἶπε, Μωϋσῆ, Μωϋσῆ. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ. 5 Καὶ εἶπε, Μή πλησιάσῃς ἐδώ· λύσον τὰ ὑποδήματά σου ἐκ τῶν ποδῶν σου· διότι ὁ τόπος ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἵστασαι εἶναι γῆ ἁγία.6 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ πατρὸς σου, ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ. Ἔκρυψε δὲ τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ὁ Μωϋσῆς· διότι ἐφοβεῖτο νὰ ἐμβλέψῃ εἰς τὸν Θεόν. 7 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος, Εἶδον, εἶδον τὴν ταλαιπωρίαν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἤκουσα τὴν κραυγήν αὐτῶν ἐξ αἰτίας τῶν ἐργοδιωκτῶν αὐτῶν· διότι ἐγνώρισα τὴν ὀδύνην αὐτῶν·8 καὶ κατέβην διὰ νὰ ἐλευθερώσω αὐτοὺς ἐκ τῆς χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων καὶ νὰ ἀναβιβάσω αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης εἰς γῆν καλήν καὶ εὐρύχωρον, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, εἰς τὸν τόπον τῶν Χαναναίων καὶ Χετταίων καὶ Ἀμορραίων καὶ Φερεζαίων καὶ Εὐαίων καὶ Ἰεβουσαίων·9 καὶ τώρα ἰδού, ἡ κραυγή τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἦλθεν εἰς ἐμέ· καὶ εἶδον ἔτι τὴν κατάθλιψιν, μὲ τὴν ὁποίαν οἱ Αἰγύπτιοι καταθλίβουσιν αὐτούς·10 ἐλθὲ λοιπὸν τώρα καὶ θέλω σὲ ἀποστείλει πρὸς τὸν Φαραώ, καὶ θέλεις ἐξαγάγει τὸν λαὸν μου τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐξ Αἰγύπτου.

1 Τότε προεφήτευσαν ὁ προφήτης Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰδδώ, πρὸς τοὺς Ἰουδαίους τοὺς ἐν Ἰουδαίᾳ καὶ Ἱερουσαλήμ, προφητεύοντες πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ.2 Καὶ ἐσηκώθησαν Ζοροβάβελ ὁ υἱὸς τοῦ Σαλαθιήλ καὶ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσεδὲκ καὶ ἤρχισαν νὰ οἰκοδομῶσι τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ μετ᾿ αὐτῶν οἱ προφῆται τοῦ Θεοῦ βοηθοῦντες αὐτούς. 3 Ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ ἐλθόντες πρὸς αὐτοὺς Ταθναΐ, ὁ ἔπαρχος τῶν ἐντεῦθεν τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὁ Σεθὰρ-βοσναΐ καὶ οἱ συνέταιροι αὐτῶν, εἶπον πρὸς αὐτοὺς οὕτω· Τίς προσέταξεν εἰς ἐσᾶς νὰ οἰκοδομῆτε τὸν οἶκον τοῦτον καὶ νὰ ἐγείρητε τοῦτον τὸν τοῖχον;4 Καὶ τότε εἴπομεν πρὸς αὐτοὺς ποῖα εἶναι τὰ ὀνόματα τῶν ἀνδρῶν, οἵτινες οἰκοδομοῦσι τὴν οἰκοδομήν ταύτην. 5 Ἀλλ᾿ ἐπὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων ἦτο ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ Θεοῦ αὐτῶν, καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ παύσωσιν αὐτούς, ἑωσοῦ ἔλθῃ ἡ ὑπόθεσις πρὸς τὸν Δαρεῖον· καὶ τότε ἔδωκαν ἀπόκρισιν δι᾿ ἐπιστολῆς περὶ τούτου. 6 Ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς, τὴν ὁποίαν Ταθναΐ, ὁ ἔπαρχος τῶν ἐντεῦθεν τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὁ Σεθὰρ-βοσναΐ καὶ οἱ συνέταιροι αὐτοῦ οἱ Ἀφαρσαχαῖοι οἱ ἐντεῦθεν τοῦ ποταμοῦ, ἀπέστειλαν πρὸς Δαρεῖον τὸν βασιλέα.7 Ἀπέστειλαν ἐπιστολήν πρὸς αὐτόν, ἐν ᾗ ἦτο γεγραμμένον οὕτως· Εἰς τὸν Δαρεῖον τὸν βασιλέα, πᾶσα εἰρήνη. 8 Γνωστὸν ἔστω εἰς τὸν βασιλέα, ὅτι ὑπήγαμεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Ἰουδαίας πρὸς τὸν οἶκον τοῦ μεγάλου Θεοῦ, καὶ αὐτὸς οἰκοδομεῖται μὲ λίθους μεγάλους καὶ ἐντίθενται ξύλα εἰς τοὺς τοίχους, καὶ τὸ ἔργον τοῦτο προχωρεῖ ταχέως καὶ εὐοδοῦται εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν.9 Καὶ ἐρωτήσαντες ἐκείνους τοὺς πρεσβυτέρους, ἐλαλήσαμεν πρὸς αὐτοὺς οὕτω· Τίς προσέταξεν εἰς ἐσᾶς νὰ οἰκοδομῆτε τὸν οἶκον τοῦτον καὶ νὰ ἐγείρητε τοῦτον τὸν τοῖχον;10 Ἔτι καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἠρωτήσαμεν, διὰ νὰ σοὶ φανερώσωμεν καὶ γράψωμεν πρὸς σὲ τὰ ὀνόματα τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῶν. 11 Καὶ ἀπεκρίθησαν πρὸς ἡμᾶς οὕτω, λέγοντες, Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, καὶ οἰκοδομοῦμεν τὸν οἶκον τὸν πρὸ πολλῶν ἤδη ἐτῶν οἰκοδομηθέντα, τὸν ὁποῖον βασιλεὺς μέγας τοῦ Ἰσραήλ ᾠκοδόμησε καὶ ἀνήγειρεν·12 ἀφοῦ ὅμως οἱ πατέρες ἡμῶν παρώργισαν τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ, παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρα τοῦ Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, τοῦ Χαλδαίου, καὶ κατέστρεψε τὸν οἶκον τοῦτον καὶ μετῴκισε τὸν λαὸν εἰς τὴν Βαβυλῶνα.13 Πλήν ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει Κύρου τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, ὁ βασιλεὺς Κῦρος ἔδωκε προσταγήν νὰ οἰκοδομηθῇ οὗτος ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ.14 Καὶ τὰ σκεύη ἔτι τὰ χρυσὰ καὶ ἀργυρὰ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα ὁ Ναβουχοδονόσορ ἔλαβεν ἐκ τοῦ ναοῦ τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ καὶ ἔφερεν αὐτὰ εἰς τὸν ναὸν τῆς Βαβυλῶνος, ταῦτα ὁ Κῦρος ὁ βασιλεὺς ἐσήκωσεν ἐκ τοῦ ναοῦ τῆς Βαβυλῶνος, καὶ παρεδόθησαν εἰς τὸν ὀνομαζόμενον Σασαβασσάρ, τὸν ὁποῖον εἶχε κάμει ἔπαρχον·15 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Λάβε τὰ σκεύη ταῦτα, ὕπαγε, φέρε αὐτὰ εἰς τὸν ναὸν τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἄς οἰκοδομηθῇ ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ.16 Τότε ἐλθὼν οὗτος ὁ Σασαβασσάρ ἔθεσε τὰ θεμέλια τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ ἀπ᾿ ἐκείνου τοῦ χρόνου ἕως τῆς σήμερον οἰκοδομεῖται καὶ δὲν ἐτελείωσε. 17 Τώρα λοιπόν, ἐὰν φαίνηται ἀρεστὸν εἰς τὸν βασιλέα, ἄς γείνῃ ἔρευνα ἐν τῷ θησαυροφυλακίῳ τοῦ βασιλέως τῷ ἐν Βαβυλῶνι, ἐὰν ἦναι ἀληθινὸν ὅτι ἐξεδόθη διαταγή παρὰ Κύρου τοῦ βασιλέως νὰ οἰκοδομηθῇ ὁ οἶκος οὗτος τοῦ Θεοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ ἄς ἀποστείλῃ ὁ βασιλεὺς πρὸς ἡμᾶς τὴν θέλησιν αὑτοῦ περὶ τούτου.

1 Καὶ εἶδον ἐν τῇ δεξιᾷ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν καὶ ὄπισθεν, κατεσφραγισμένον μὲ σφραγίδας ἑπτά.2 Καὶ εἶδον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύττοντα μετὰ φωνῆς μεγάλης· Τίς εἶναι ἄξιος νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον καὶ νὰ λύσῃ τὰς σφραγίδας αὐτοῦ;3 Καὶ οὐδεὶς ἠδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ, οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς οὐδὲ ὑποκάτω τῆς γῆς νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον οὐδὲ νὰ βλέπῃ αὐτό.4 Καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολλά, ὅτι οὐδεὶς εὑρέθη ἄξιος νὰ ἀνοίξῃ καὶ νὰ ἀναγνώσῃ τὸ βιβλίον οὔτε νὰ βλέπῃ αὐτό.5 Καὶ εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων μοὶ λέγει· Μή κλαῖε· ἰδού, ὑπερίσχυσεν ὁ λέων, ὅστις εἶναι ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἡ ῥίζα τοῦ Δαβίδ, νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον καὶ νὰ λύσῃ τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας αὐτοῦ. 6 Καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζώων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων Ἀρνίον ἱστάμενον ὡς ἐσφαγμένον, ἔχον κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς ἑπτά, οἵτινες εἶναι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ τὰ ἀπεσταλμένα εἰς πᾶσαν τὴν γῆν.7Καὶ ἦλθε καὶ ἔλαβε τὸ βιβλίον ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου. 8 Καὶ ὅτε ἔλαβε τὸ βιβλίον, τὰ τέσσαρα ζῶα καὶ οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου, ἔχοντες ἕκαστος κιθάρας καὶ φιάλας χρυσᾶς πλήρεις θυμιαμάτων, αἵτινες εἶναι αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων· 9 καὶ ψάλλουσι νέαν ᾠδήν, λέγοντες· Ἄξιος εἶσαι νὰ λάβῃς τὸ βιβλίον καὶ νὰ ἀνοίξῃς τὰς σφραγίδας αὐτοῦ, διότι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας ἡμᾶς εἰς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ αἵματός σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους,10 καὶ ἔκαμες ἡμᾶς εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς, καὶ θέλομεν βασιλεύσει ἐπὶ τῆς γῆς. 11 Καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα φωνήν ἀγγέλων πολλῶν κυκλόθεν τοῦ θρόνου καὶ τῶν ζώων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ ἦτο ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν μυριάδες μυριάδων καὶ χιλιάδες χιλιάδων, 12 λέγοντες μετὰ φωνῆς μεγάλης· Ἄξιον εἶναι τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον νὰ λάβῃ τὴν δύναμιν καὶ πλοῦτον καὶ σοφίαν καὶ ἰσχὺν καὶ τιμήν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν. 13 Καὶ πᾶν κτίσμα, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ ὅσα εἶναι ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, ἤκουσα ὅτι ἔλεγον· Εἰς τὸν καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ εἰς τὸ Ἀρνίον ἔστω ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμή καὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 14 Καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα ἔλεγον· Ἀμήν· καὶ οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν καὶ προσεκύνησαν τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

1 Ὅθεν, ἀδελφοὶ μου ἀγαπητοὶ καὶ ἐπιπόθητοι, χαρὰ καὶ στέφανός μου, οὕτω στέκεσθε ἐν Κυρίῳ, ἀγαπητοί. 2 Παρακαλῶ τὴν Εὐωδίαν, παρακαλῶ καὶ τὴν Συντύχην, νὰ φρονῶσι τὸ αὐτὸ ἐν Κυρίῳ·3 καὶ παρακαλῶ καὶ σέ, σύντροφε γνήσιε, βοήθει αὐτὰς αἵτινες συνηγωνίσθησαν μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὸ εὐαγγέλιον ὁμοῦ καὶ μὲ τὸν Κλήμεντα καὶ τοὺς λοιποὺς συνεργοὺς μου, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα εἶναι ἐν βιβλίῳ ζωῆς.4 Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν θέλω εἰπεῖ, Χαίρετε. 5 Ἡ ἐπιείκειά σας ἄς γείνῃ γνωστή εἰς πάντας τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Κύριος εἶναι πλησίον.6 Μή μεριμνᾶτε περὶ μηδενός, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ πράγματι ἄς γνωρίζωνται τὰ ζητήματά σας πρὸς τὸν Θεὸν μετ᾿ εὐχαριστίας διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς δεήσεως. 7 Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν θέλει διαφυλάξει τὰς καρδίας σας καὶ τὰ διανοήματά σας διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

1 Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδού, θύρα ἀνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἡ φωνή ἡ πρώτη, τὴν ὁποίαν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης μετ᾿ ἐμοῦ, ἔλεγεν· Ἀνάβα ἐδὼ καὶ θέλω σοι δείξει ὅσα πρέπει νὰ γείνωσι μετὰ ταῦτα. 2 Καὶ εὐθὺς ἦλθον εἰς πνευματικήν ἔκστασιν· καὶ ἰδού, θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τοῦ θρόνου ἦτό τις καθήμενος.3 καὶ ὁ καθήμενος ἦτο ὅμοιος κατὰ τὴν θέαν μὲ λίθον ἴασπιν καὶ σάρδινον· καὶ ἦτο ἴρις κύκλῳ τοῦ θρόνου ὁμοία κατὰ τὴν θέαν μὲ σμάραγδον.4 Καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου ἦσαν θρόνοι εἰκοσιτέσσαρες· καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους εἶδον καθημένους τοὺς εἰκοσιτέσσαρας πρεσβυτέρους, ἐνδεδυμένους ἱμάτια λευκά, καὶ εἶχον ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὑτῶν στεφάνους χρυσούς.5 Καὶ ἐκ τοῦ θρόνου ἐξήρχοντο ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ καὶ φωναί· καὶ ἦσαν ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἔμπροσθεν τοῦ θρόνου, αἵτινες εἶναι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ· 6 καὶ ἔμπροσθεν τοῦ θρόνου ἦτο θάλασσα ὑαλίνη, ὁμοία μὲ κρύσταλλον· καὶ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῶα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν.7 Καὶ τὸ ζῶον τὸ πρῶτον ἦτο ὅμοιον μὲ λέοντα, καὶ τὸ δεύτερον ζῶον ὅμοιον μὲ μοσχάριον, καὶ τὸ τρίτον ζῶον εἶχε τὸ πρόσωπον ὡς ἄνθρωπος, καὶ τὸ τέταρτον ζῶον ἦτο ὅμοιον μὲ ἀετὸν πετώμενον. 8 Καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα εἶχον ἕκαστον χωριστὰ ἀνὰ ἕξ πτέρυγας κυκλόθεν καὶ ἔσωθεν ἦσαν γέμοντα ὀφθαλμῶν, καὶ δὲν παύουσιν ἡμέραν καὶ νύκτα λέγοντα· Ἃγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ὁ ἦν καὶ ὁ ὤν καὶ ὁ ἐρχόμενος. 9 Καὶ ὅταν προσφέρωσι τὰ ζῶα δόξαν καὶ τιμήν καὶ εὐχαριστίαν εἰς τὸν καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου, εἰς τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων,10 οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι θέλουσι πέσει ἐνώπιον τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ θέλουσι προσκυνήσει τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ θέλουσι βάλει τοὺς στεφάνους αὑτῶν ἐνώπιον τοῦ θρόνου, λέγοντες· 11 Ἄξιος εἶσαι, Κύριε, νὰ λάβῃς τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν δύναμιν, διότι σὺ ἔκτισας τὰ πάντα, καὶ διὰ τὸ θέλημά σου ὑπάρχουσι καὶ ἐκτίσθησαν.