Καραΐσκος Θεόδωρος

1Καὶ ὅτε ἦλθεν ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ.2Καὶ ἐξαίφνης ἔγεινεν ἦχος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς ἀνέμου βιαίως φερομένου, καὶ ἐγέμισεν ὅλον τὸν οἶκον ὅπου ἦσαν καθήμενοι·3καὶ ἐφάνησαν εἰς αὐτοὺς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡς πυρός, καὶ ἐκάθησεν ἐπὶ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν,4καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρχισαν νὰ λαλῶσι ξένας γλώσσας, καθὼς τὸ Πνεῦμα ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς νὰ λαλῶσιν. 5Ἦσαν δὲ κατοικοῦντες ἐν Ἱερουσαλήμ Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν·6καὶ καθὼς ἔγεινεν ἡ φωνή αὕτη, συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεταράχθη, διότι ἤκουον αὐτοὺς εἷς ἕκαστος λαλοῦντας μὲ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ διάλεκτον. 7Ἐξεπλήττοντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον, λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· Ἰδού, πάντες οὗτοι οἱ λαλοῦντες δὲν εἶναι Γαλιλαῖοι;8Καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος ἐν τῇ ἰδίᾳ ἡμῶν διαλέκτῳ, ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν;9Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, τὴν Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, τὸν Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν,10τὴν Φρυγίαν τε καὶ τὴν Παμφυλίαν, τὴν Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ τὴν Κυρήνην καὶ οἱ παρεπιδημοῦντες Ῥωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι,11Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν αὐτοὺς λαλοῦντας ἐν ταῖς γλώσσαις ἡμῶν τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ.12Ἐθαύμαζον δὲ πάντες καὶ ἠπόρουν, ἄλλος πρὸς ἄλλον λέγοντες· Τί σημαίνει τοῦτο;13Ἄλλοι δὲ χλευάζοντες ἔλεγον ὅτι εἶναι μεστοὶ ἀπὸ γλυκὺν οἶνον. 14Σταθεὶς δὲ ὁ Πέτρος μετὰ τῶν ἕνδεκα, ὕψωσε τὴν φωνήν αὑτοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτούς· Ἄνδρες Ἰουδαῖοι καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ, τοῦτο ἄς ἦναι γνωστὸν εἰς ἐσᾶς καὶ ἀκούσατε τοὺς λόγους μου.15Διότι οὗτοι δὲν εἶναι μεθυσμένοι, καθὼς σεῖς νομίζετε· διότι εἶναι τρίτη ὥρα τῆς ἡμέρας·16ἀλλὰ τοῦτο εἶναι τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ· 17Καὶ ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, Θέλω ἐκχέει ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ θέλουσι προφητεύσει οἱ υἱοὶ σας καὶ αἱ θυγατέρες σας, καὶ οἱ νεανίσκοι σας θέλουσιν ἰδεῖ ὀράσεις, καὶ οἱ πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ἐνυπνιασθῆ ἐνύπνια·18καὶ ἔτι ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θέλω ἐκχέει ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου, καὶ θέλουσι προφητεύσει·19καὶ θέλω δείξει τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ·20ὁ ἥλιος θέλει μεταστραφῆ εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα, πρὶν ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καὶ ἐπιφανής. 21Καὶ πᾶς ὅστις ἄν ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, θέλει σωθῆ.

5 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Σολομὼν ὁ υἱὸς μου εἶναι νέος καὶ ἁπαλός· ὁ δὲ οἶκος ὅστις μέλλει νὰ οἰκοδομηθῇ εἰς τὸν Κύριον πρέπει νὰ ἦναι εἰς ἄκρον μεγαλοπρεπής, ὀνομαστὸς καὶ ἔνδοξος καθ᾿ ὅλην τὴν οἰκουμένην· θέλω λοιπὸν κάμει ἑτοιμασίαν δι᾿ αὐτόν. Καὶ ἔκαμεν ὁ Δαβὶδ ἄφθονον ἑτοιμασίαν πρὸ τοῦ θανάτου αὑτοῦ. 6 Τότε ἐκάλεσε Σολομῶντα τὸν υἱὸν αὑτοῦ καὶ προσέταξεν εἰς αὐτὸν νὰ οἰκοδομήσῃ οἶκον εἰς Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.7 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σολομῶντα, Υἱὲ μου, ἐγὼ μὲν ἐπεθύμησα ἐν τῇ καρδίᾳ μου νὰ οἰκοδομήσω οἶκον εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου·8 πλήν ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων, Αἷμα πολὺ ἔχυσας καὶ πολέμους μεγάλους ἔκαμες· δὲν θέλεις οἰκοδομήσει οἶκον εἰς τὸ ὄνομά μου, διότι αἵματα πολλὰ ἔχυσας ἐπὶ τῆς γῆς ἐνώπιόν μου·9 ἰδού, θέλει γεννηθῆ εἰς σὲ υἱός, ὅστις θέλει εἶσθαι ἀνήρ ἀναπαύσεως· καὶ θέλω ἀναπαύσει αὐτὸν ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ κύκλῳ· διότι Σολομὼν θέλει εἶσθαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ θέλω δώσει εἰρήνην καὶ ἡσυχίαν εἰς τὸν Ἰσραήλ·10 οὗτος θέλει οἰκοδομήσει οἶκον εἰς τὸ ὄνομά μου· καὶ οὗτος θέλει εἶσθαι εἰς ἐμὲ υἱός, καὶ ἐγὼ πατήρ εἰς αὐτόν· καὶ θέλω στερεώσει τὸν θρόνον τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ ἕως αἰῶνος.11 Τώρα, υἱὲ μου, ὁ Κύριος ἔστω μετὰ σοῦ· καὶ εὐοδοῦ καὶ οἰκοδόμησον τὸν οἶκον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, καθὼς ἐλάλησε περὶ σοῦ.12 Μόνον ὁ Κύριος νὰ σοὶ δώσῃ σοφίαν καὶ σύνεσιν καὶ νὰ σὲ καταστήσῃ ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ, διὰ νὰ φυλάττῃς τὸν νόμον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου.

24 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς γεννήσῃ ἡ γῆ ζῷα ἔμψυχα κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, κτήνη καὶ ἑρπετὰ καὶ ζῷα τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν· καὶ ἔγεινεν οὕτω.25 Καὶ ἔκαμεν ὁ Θεὸς τὰ ζῷα τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, καὶ τὰ κτήνη κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὑτοῦ. Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι ἦτο καλόν. 26 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς κάμωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμῶν, καθ᾿ ὁμοίωσιν ἡμῶν· καὶ ἄς ἐξουσιάζῃ ἐπὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ τῶν κτηνῶν καὶ ἐπὶ πάσης τῆς γῆς καὶ ἐπὶ παντὸς ἑρπετοῦ, ἕρποντος ἐπὶ τῆς γῆς.27 Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἑαυτοῦ· κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν· ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς·28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός· καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Θεός, Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ γεμίσατε τὴν γῆν καὶ κυριεύσατε αὐτήν, καὶ ἐξουσιάζετε ἐπὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ παντὸς ζώου κινουμένου ἐπὶ τῆς γῆς.29 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἰδού, σᾶς ἔδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, ὅστις εἶναι ἐπὶ τοῦ προσώπου πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν δένδρον, τὸ ὁποῖον ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν δένδρου κάμνοντος σπόρον· ταῦτα θέλουσιν εἶσθαι εἰς ἐσᾶς πρὸς τροφήν· 30 καὶ εἰς πάντα τὰ ζῷα τῆς γῆς καὶ εἰς πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς πᾶν ἑρπετὸν ἕρπον ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἔχον ἐν ἑαυτῷ ψυχήν ζῶσαν, ἔδωκα πάντα χλωρὸν χόρτον εἰς τροφήν. Καὶ ἔγεινεν οὕτω. 31 Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς πάντα ὅσα ἐποίησε· καὶ ἰδού, ἦσαν καλὰ λίαν. Καὶ ἔγεινεν ἑσπέρα καὶ ἔγεινε πρωΐ, ἡμέρα ἕκτη.

11 Καὶ ἐβόησεν ὁ Ἀσὰ πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὑτοῦ καὶ εἶπε, Κύριε, δὲν εἶναι οὐδὲν παρὰ σοὶ νὰ βοηθῇς τοὺς ἔχοντας πολλήν ἤ μηδεμίαν δύναμιν· βοήθησον ἡμᾶς, Κύριε Θεὲ ἡμῶν· διότι ἐπὶ σὲ πεποίθαμεν, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐρχόμεθα ἐναντίον τοῦ πλήθους τούτου. Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς ἡμῶν· ἄς μή ὑπερισχύσῃ ἄνθρωπος ἐναντίον σου.12 Καὶ ἐπάταξεν ὁ Κύριος τους Αἰθίοπας ἔμπροσθεν τοῦ Ἀσὰ καὶ ἔμπροσθεν τοῦ Ἰούδα· καὶ οἱ Αἰθίοπες ἔφυγον.13 Ὁ δὲ Ἀσὰ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ κατεδίωξαν αὐτοὺς ἕως Γεράρων· καὶ ἔπεσον ἐκ τῶν Αἰθιόπων τοσοῦτοι, ὥστε δὲν ἠδύναντο νὰ ἀναλάβωσι πλέον· διότι συνετρίβησαν ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου καὶ ἔμπροσθεν τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ· καὶ ἔλαβον λάφυρα πολλὰ σφόδρα.14 Καὶ ἐπάταξαν πάσας τὰς πόλεις κύκλῳ τῶν Γεράρων· διότι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτούς· καὶ ἐλαφυραγώγησαν πάσας τὰς πόλεις· διότι ἦσαν ἐν αὐταῖς λάφυρα πολλά.15 Ἐπάταξαν δὲ καὶ τὰς ἐπαύλεις τῶν ποιμνίων καὶ ἔλαβον πρόβατα πολλὰ καὶ καμήλους, καὶ ἐπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ.

5 Οἱ δὲ Φιλισταῖοι συνηθροίσθησαν διὰ νὰ πολεμήσωσι μετὰ τοῦ Ἰσραήλ, τριάκοντα χιλιάδες ἁμαξῶν καὶ ἕξ χιλιάδες ἱππέων καὶ λαὸς ὡς ἡ ἄμμος ἡ ἐπὶ τοῦ χείλους τῆς θαλάσσης κατὰ τὸ πλῆθος· καὶ ἀνέβησαν καὶ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Μιχμάς, πρὸς ἀνατολὰς τῆς Βαὶθ-αὐέν.6 Ὅτε οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ εἶδον ὅτι ἦσαν ἐν ἀμηχανίᾳ, διότι ὁ λαὸς ἐμικροψύχει, τότε ἐκρύπτετο ὁ λαὸς εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰ πυκνόφυτα καὶ εἰς τοὺς βράχους καὶ εἰς τὰ ὀχυρὰ μέρη καὶ εἰς τοὺς λάκκους. 7 Καὶ τινες ἐκ τῶν Ἑβραίων διέβησαν τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὴν γῆν Γὰδ καὶ Γαλαάδ. Ὁ δὲ Σαοὺλ αὐτὸς ἦτο ἀκόμη ἐν Γαλγάλοις· καὶ πᾶς ὁ λαὸς τρέμων κατόπιν αὐτοῦ.8 Καὶ περιέμεινεν ἑπτὰ ἡμέρας, κατὰ τὸν διωρισμένον καιρὸν ὑπὸ τοῦ Σαμουήλ· ἀλλ᾿ ὁ Σαμουήλ δὲν ἤρχετο εἰς Γάλγαλα· καὶ ὁ λαὸς διεσκορπίζετο ἀπὸ πλησίον αὐτοῦ.9 Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ, Φέρετε ἐδὼ πρὸς ἐμὲ τὸ ὁλοκαύτωμα, καὶ τὰς εἰρηνικὰς προσφοράς. Καὶ προσέφερε τὸ ὁλοκαύτωμα.10 Καὶ ὡς ἐτελείωσε προσφέρων τὸ ὁλοκαύτωμα, ἰδού, ἦλθεν ὁ Σαμουήλ· καὶ ἐξῆλθεν ὁ Σαοὺλ εἰς συνάντησιν αὐτοῦ, διὰ νὰ χαιρετήσῃ αὐτόν.11 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Τί ἔκαμες; Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Σαούλ, Ἐπειδή εἶδον ὅτι ὁ λαὸς διεσκορπίζετο ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ σὺ δὲν ἦλθες τὴν διωρισμένην ἡμέραν, οἱ δὲ Φιλισταῖοι συνηθροίζοντο εἰς Μιχμάς,12 διὰ τοῦτο εἶπα, Τώρα θέλουσι καταβῆ οἱ Φιλισταῖοι ἐναντίον μου εἰς Γάλγαλα, καὶ ἐγὼ δὲν ἔκαμα δέησιν πρὸς τὸν Κύριον· ἐτόλμησα λοιπόν, καὶ προσέφερα τὸ ὁλοκαύτωμα.13 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Σύ ἔπραξας ἀφρόνως· δὲν ἐφύλαξας τὸ πρόσταγμα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, τὸ ὁποῖον προσέταξεν εἰς σέ· διότι τώρα ὁ Κύριος ἤθελε στερεώσει τὴν βασιλείαν σου ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ ἕως τοῦ αἰῶνος·14 ἀλλὰ τώρα ἡ βασιλεία σου δὲν θέλει στηριχθῆ· ὁ Κύριος ἐζήτησεν εἰς ἑαυτὸν ἄνθρωπον κατὰ τὴν καρδίαν αὑτοῦ, καὶ διώρισεν ὁ Κύριος αὐτὸν νὰ ἦναι ἄρχων ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ, ἐπειδή δὲν ἐφύλαξας ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον προσέταξεν εἰς σὲ ὁ Κύριος.