Καραΐσκος Θεόδωρος

1Ὁ δὲ Βὲν-ἀδὰδ βασιλεὺς τῆς Συρίας συνήθροισε πᾶσαν τὴν δύναμιν αὑτοῦ· ἦσαν δὲ μετ᾿ αὐτοῦ τριάκοντα δύο βασιλεῖς καὶ ἵπποι καὶ ἅμαξαι καὶ ἀνέβη καὶ ἐπολιόρκησε τὴν Σαμάρειαν καὶ ἐπολέμει αὐτήν.2 Καὶ ἀπέστειλε μηνυτὰς πρὸς Ἀχαὰβ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ εἰς τὴν πόλιν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει ὁ Βὲν-ἀδάδ·3 τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου εἶναι ἐμοῦ· καὶ αἱ γυναῖκες σου καὶ τὰ τέκνα σου τὰ ὡραῖα εἶναι ἐμοῦ.4 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπε, Κατὰ τὸν λόγον σου, κύριέ μου βασιλεῦ, σοῦ εἶμαι ἐγὼ καὶ πάντα ὅσα ἔχω. 5 Καὶ ἐπανῆλθον οἱ μηνυταὶ καὶ εἶπον, Οὕτως ἀποκρίνεται ὁ Βὲν-ἀδάδ, λέγων· Ἐπειδή ἀπέστειλα πρὸς σέ, λέγων, Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου καὶ τὰς γυναῖκάς σου καὶ τὰ τέκνα σου θέλεις παραδώσει εἰς ἐμέ,6 αὔριον βεβαίως περὶ τὴν ὥραν ταύτην θέλω ἀποστείλει τοὺς δούλους μου πρὸς σέ, καὶ θέλουσιν ἐρευνήσει τὸν οἶκόν σου καὶ τοὺς οἴκους τῶν δούλων σου· καὶ ὅ, τι εἶναι ἐπιθυμητὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, θέλουσι βάλει εἰς τὰς χεῖρας αὑτῶν καὶ θέλουσι λάβει αὐτό. 7 Τότε ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ πάντας τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ τόπου καὶ εἶπε, Στοχασθῆτε, παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε ὅτι οὗτος κακίαν ζητεῖ· διότι ἀπέστειλε πρὸς ἐμὲ διὰ τὰς γυναῖκάς μου καὶ διὰ τὰ τέκνα μου καὶ διὰ τὸ ἀργύριόν μου καὶ διὰ τὸ χρυσίον μου, καὶ δὲν ἠρνήθην οὐδὲν εἰς αὐτόν.8 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ πρεσβύτεροι καὶ πᾶς ὁ λαός, Μή ὑπακούσῃς μηδὲ συγκατανεύσῃς. 9 Εἶπε λοιπὸν πρὸς τοὺς μηνυτὰς τοῦ Βὲν-ἀδάδ, Εἴπατε πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, Πάντα ὅσα ἐμήνυσας πρὸς τὸν δοῦλόν σου κατ᾿ ἀρχάς, θέλω κάμει τοῦτο ὅμως τὸ πρᾶγμα δὲν δύναμαι νὰ κάμω. Καὶ οἱ μηνυταὶ ἀνεχώρησαν καὶ ἔφεραν πρὸς αὐτὸν τὴν ἀπόκρισιν.10 Καὶ ἀναπέστειλεν ὁ Βὲν-ἀδὰδ πρὸς αὐτόν, λέγων, Οὕτω νὰ κάμωσιν εἰς ἐμὲ οἱ θεοὶ καὶ οὕτω νὰ προσθέσωσιν, ἐὰν τὸ χῶμα τῆς Σαμαρείας ἀρκέσῃ διὰ μίαν χεριὰν εἰς πάντα τὸν λαόν, τὸν ἀκολουθοῦντά με.11 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπεν, Εἴπατε πρὸς αὐτόν, Ὅστις περιζώννυται τὰ ὅπλα, ἄς μή μεγαλαυχῇ ὡς ὁ ἐκδυόμενος αὐτά.12 Ὅτε δὲ ὁ Βὲν-ἀδὰδ ἤκουσε τὸν λόγον τοῦτον, ἔτυχε πίνων, αὐτὸς καὶ οἱ βασιλεῖς οἱ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὰς σκηνάς, καὶ εἶπε πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Παρατάχθητε. Καὶ παρετάχθησαν κατὰ τῆς πόλεως. 13 Καὶ ἰδού, προσῆλθε πρὸς τὸν Ἀχαὰβ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ προφήτης τις, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· Βλέπεις ἅπαν τὸ πλῆθος τοῦτο τὸ μέγα; ἰδού, ἐγὼ παραδίδω αὐτὸ εἰς τὴν χεῖρά σου σήμερον· καὶ θέλεις γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος. 14 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀχαάβ, Διὰ τίνος; Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Οὕτω λέγει Κύριος· Διὰ τῶν θεραπόντων τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν. Τότε εἶπε, Τίς θέλει συγκροτήσει τὴν μάχην; Καὶ ἀπεκρίθη, Σύ. 15 Τότε ἤρίθμησε τοὺς θεράποντας τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν· καὶ ἦσαν διακόσιοι τριάκοντα δύο· καὶ μετ᾿ αὐτούς, ἤρίθμησεν ἅπαντα τὸν λαόν, πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, ἑπτὰ χιλιάδας.16 Καὶ ἐξῆλθον περὶ τὴν μεσημβρίαν. Ὁ δὲ Βὲν-ἀδὰδ ἔπινε καὶ ἐμέθυεν εἰς τὰς σκηνάς, αὐτὸς καὶ οἱ βασιλεῖς, οἱ τριάκοντα δύο βασιλεῖς οἱ σύμμαχοι αὐτοῦ.17 Καὶ ἐξῆλθον πρῶτοι οἱ θεράποντες τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν· καὶ ἀπέστειλεν ὁ Βὲν-ἀδὰδ νὰ μάθῃ· καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς αὐτόν, λέγοντες, Ἄνδρες ἐξῆλθον ἐκ τῆς Σαμαρείας.18 Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐὰν ἐξῆλθον εἰρηνικῶς, συλλάβετε αὐτοὺς ζῶντας· καὶ ἐὰν ἐξῆλθον διὰ πόλεμον, πάλιν ζῶντας συλλάβετε αὐτούς. 19 Ἐξῆλθον λοιπὸν ἐκ τῆς πόλεως οὗτοι οἱ θεράποντες τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν, καὶ τὸ στράτευμα τὸ ὁποῖον ἤκολούθει αὐτούς.20 Καὶ ἐπάταξεν ἕκαστος τὸν ἄνθρωπον αὑτοῦ· καὶ οἱ Σύριοι ἔφυγον· καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς ὁ Ἰσραήλ· ὁ δὲ Βὲν-ἀδὰδ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας διεσώθη ἔφιππος μετὰ τῶν ἱππέων.21 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐπάταξε τοὺς ἱππεῖς καὶ τὰς ἁμάξας, καὶ ἔκαμεν εἰς τοὺς Συρίους σφαγήν μεγάλην. 22 Καὶ προσῆλθεν ὁ προφήτης πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ὕπαγε, ἐνδυναμώθητι καὶ σκέφθητι, καὶ ἰδὲ τί θέλεις κάμει διότι ἐν τῇ ἐπιστροφῇ τοῦ ἔτους ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας θέλει ἀναβῆ ἐναντίον σου.

13 Οἱ λόγοι σας ἦσαν σκληροὶ ἐναντίον μου, λέγει ὁ Κύριος· καὶ εἴπετε, Τί ἐλαλήσαμεν ἐναντίον σου;14 Σεῖς εἴπετε, Μάταιον εἶναι νὰ δουλεύῃ τις τὸν Θεόν· καί, Τίς ἡ φέλεια ὅτι ἐφυλάξαμεν τὰ διατάγματα αὐτοῦ καὶ ὅτι περιεπατήσαμεν πενθοῦντες ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων;15 Καὶ τώρα ἡμεῖς μακαρίζομεν τοὺς ὑπερηφάνους· ναί, οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ὑψώθησαν, ναί, οἱ πειράζοντες τὸν Θεόν, καὶ αὐτοὶ ἐσώθησαν. 16 Τότε οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ἐλάλουν πρὸς ἀλλήλους· καὶ ὁ Κύριος προσεῖχε καὶ ἤκουε καὶ ἐγράφη βιβλίον ἐνθυμήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ περὶ τῶν φοβουμένων τὸν Κύριον καὶ τῶν εὐλαβουμένων τὸ ὄνομα αὐτοῦ· 17 καὶ θέλουσιν εἶσθαι ἐμοῦ, λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, ὅταν ἐγὼ ἑτοιμάσω τὰ πολύτιμά μου· καὶ θέλω σπλαγχνισθῆ αὐτούς, καθὼς σπλαγχνίζεται ἄνθρωπος τὸν υἱὸν αὑτοῦ, ὅστις δουλεύει αὐτόν.18 Τότε θέλετε ἐπιστρέψει καὶ διακρίνει μεταξὺ δικαίου καὶ ἀσεβοῦς, μεταξὺ τοῦ δουλεύοντος τὸν Θεὸν καὶ τοῦ μή δουλεύοντος αὐτόν.

11 Καὶ διέβητε τὸν Ἰορδάνην καὶ ἤλθετε εἰς Ἱεριχώ· καὶ σᾶς ἐπολέμησαν οἱ ἄνδρες τῆς Ἱεριχώ, οἱ Ἀμορραῖοι καὶ οἱ Φερεζαῖοι καὶ οἱ Χαναναῖοι καὶ οἱ Χετταῖοι καὶ οἱ Γεργεσαῖοι, οἱ Εὐαῖοι καὶ οἱ Ἰεβουσαῖοι· καὶ παρέδωκα αὐτοὺς εἰς τὰς χεῖράς σας.12 Καὶ ἐξαπέστειλα ἔμπροσθέν σας τὰς σφήκας, καὶ ἐξεδίωξαν αὐτοὺς ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σας, τοὺς δύο βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων· οὐχὶ διὰ τῆς μαχαίρας σου οὐδὲ διὰ τοῦ τόξου σου.13 Καὶ ἔδωκα εἰς ἐσᾶς γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν δὲν ἐκοπιάσατε, καὶ πόλεις τὰς ὁποίας δὲν ἐκτίσατε, καὶ κατῳκήσατε ἐν αὐταῖς· καὶ τρώγετε ἀμπελῶνας καὶ ἐλαιῶνας, τοὺς ὁποίους δὲν ἐφυτεύσατε. 14 Τώρα λοιπὸν φοβήθητε τὸν Κύριον καὶ λατρεύσατε αὐτὸν ἐν ἀκεραιότητι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ ἀποβάλετε τοὺς θεούς, τοὺς ὁποίους ἐλάτρευσαν οἱ πατέρες σας πέραν τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, καὶ λατρεύσατε τὸν Κύριον.15 Ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ἀρέσκῃ εἰς ἐσᾶς νὰ λατρεύητε τὸν Κύριον, ἐκλέξατε σήμερον ποῖον θέλετε νὰ λατρεύητε· ἤ τοὺς θεούς, τοὺς ὁποίους ἐλάτρευσαν οἱ πατέρες σας πέραν τοῦ ποταμοῦ, ἤ τοὺς θεοὺς τῶν Ἀμορραίων, εἰς τῶν ὁποίων τὴν γῆν κατοικεῖτε· ἐγὼ ὅμως καὶ ὁ οἶκός μου θέλομεν λατρεύει τὸν Κύριον. 16 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ λαὸς λέγων, Μή γένοιτο νὰ ἀφήσωμεν τὸν Κύριον, διὰ νὰ λατρεύσωμεν ἄλλους θεούς·17 διότι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, αὐτὸς ἀνεβίβασεν ἡμᾶς καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας, καὶ αὐτὸς ἔκαμεν ἐνώπιον ἡμῶν ἐκεῖνα τὰ σημεῖα τὰ μεγάλα, καὶ διεφύλαξεν ἡμᾶς καθ᾿ ὅλην τὴν ὁδὸν τὴν ὁποίαν διωδεύσαμεν, καὶ μεταξὺ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τῶν ὁποίων διέβημεν·18 καὶ ἐξεδίωξεν ὁ Κύριος ἀπ᾿ ἔμπροσθεν ἡμῶν πάντας τοὺς λαοὺς καὶ τοὺς Ἀμορραίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν τῇ γῇ· καὶ ἡμεῖς θέλομεν λατρεύει τὸν Κύριον· διότι αὐτὸς εἶναι Θεὸς ἡμῶν. 19 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν λαόν, Δὲν θέλετε δυνηθῆ νὰ λατρεύητε τὸν Κύριον· διότι αὐτὸς εἶναι Θεὸς ἅγιος· εἶναι Θεὸς ζηλωτής· δὲν θέλει συγχωρήσει τὰς ἀνομίας σας καὶ τὰς ἁμαρτίας σας·20 διότι θέλετε ἐγκαταλείψει τὸν Κύριον καὶ λατρεύσει ξένους Θεούς· τότε στραφεὶς θέλει σᾶς κακώσει καὶ θέλει σᾶς ἐξολοθρεύσει, ἀφοῦ σᾶς ἀγαθοποίησε. 21 Καὶ εἶπεν ὁ λαὸς εἰς τὸν Ἰησοῦν, Οὐχί· ἀλλὰ τὸν Κύριον θέλομεν λατρεύει. 22 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν λαόν, Σεῖς εἶσθε μάρτυρες εἰς ἑαυτοὺς ὅτι σεῖς ἐξελέξατε εἰς ἑαυτοὺς τὸν Κύριον, διὰ νὰ λατρεύητε αὐτόν. Καὶ ἐκεῖνοι εἶπον, Μάρτυρες.

8 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ὁ Παῦλος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἀναχωρήσαντες, ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν· καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, τοῦ ὄντος ἐκ τῶν ἑπτά, ἐμείναμεν παρ᾿ αὐτῷ.9 Εἶχε δὲ οὗτος τέσσαρας θυγατέρας παρθένους, αἵτινες προεφήτευον. 10 Καὶ ἐνῷ διετρίβομεν ἐκεῖ ἡμέρας πολλάς, κατέβη ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας προφήτης τις ὀνόματι Ἄγαβος,11 καὶ ἐλθὼν πρὸς ἡμᾶς, ἔλαβε τὴν ζώνην τοῦ Παύλου καὶ δέσας τὰς χεῖρας ἑαυτοῦ καὶ τοὺς πόδας εἶπε· Ταῦτα λέγει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον· Τὸν ἄνδρα, τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ ζώνη αὕτη, οὕτω θέλουσι δέσει ἐν Ἱερουσαλήμ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ θέλουσι παραδώσει εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἐθνῶν.12 Καὶ ὡς ἠκούσαμεν ταῦτα, παρεκαλοῦμεν αὐτὸν καὶ ἡμεῖς καὶ οἱ ἐντόπιοι νὰ μή ἀναβῇ εἰς Ἱερουσαλήμ.13 Ὁ Παῦλος ὅμως ἀπεκρίθη· Τί κάμνετε, κλαίοντες καὶ καταθλίβοντες τὴν καρδίαν μου; ἐπειδή ἐγὼ οὐχὶ μόνον νὰ δεθῶ, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποθάνω εἰς Ἱερουσαλήμ εἶμαι ἕτοιμος ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.14 Καὶ ἐπειδή δὲν ἐπείθετο, ἡσυχάσαμεν εἰπόντες· Ἄς γείνῃ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου.

30 Καὶ ἀφοῦ ὕμνησαν, ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν. 31 Τότε λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Πάντες ὑμεῖς θέλετε σκα νδαλισθῆ ἐν ἐμοὶ τὴν νύκτα ταύτην· διότι εἶναι γεγραμμένον, Θέλω πατάξει τὸν ποιμένα, καὶ θέλουσι διασκορπισθῆ τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης· 32 ἀφοῦ δὲ ἀναστηθῶ, θέλω ὑπάγει πρότερον ὑμῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν.33 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος, εἶπε πρὸς αὐτόν· Καὶ ἄν πάντες σκανδαλισθῶσιν ἐν σοί, ἐγὼ ποτὲ δὲν θέλω σκανδαλισθῆ.34 Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἀληθῶς σοὶ λέγω ὅτι ταύτην τὴν νύκτα, πρὶν φωνάξῃ ὁ ἀλέκτωρ, τρὶς θέλεις μὲ ἀπαρνηθῆ.35 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Καὶ ἄν γείνῃ χρεία νὰ ἀποθάνω μετὰ σοῦ, δὲν θέλω σὲ ἀπαρνηθῆ. Ὁμοίως εἶπον καὶ πάντες οἱ μαθηταί.