Καραΐσκος Θεόδωρος

1 Δίκαιος εἶσαι Κύριε, ὅταν δικολογῶμαι μετὰ σοῦ· πλήν ἄς διαλεχθῶ μετὰ σοῦ περὶ τῶν κρίσεών σου· διατί ἡ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν εὐοδοῦται; διὰ τί εὐημεροῦσι πάντες οἱ φερόμενοι ἀπίστως; 2 Ἐφύτευσας αὐτούς, μάλιστα ἐρριζώθησαν· αὐξάνουσι, μάλιστα καρποφοροῦσι· σὺ εἶσαι πλησίον τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ μακρὰν ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν.3 Ἀλλὰ σύ, Κύριε, μὲ γνωρίζεις· μὲ εἶδες καὶ ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου ἐνώπιόν σου· σύρε αὐτοὺς ὡς πρόβατα διὰ σφαγήν καὶ ἑτοίμασον αὐτοὺς διὰ τὴν ἡμέραν τῆς σφαγῆς. 4 Ἕως πότε θέλει πενθεῖ ἡ γῆ, καὶ ὁ χόρτος παντὸς ἀγροῦ θέλει ξηραίνεσθαι διὰ τὴν κακίαν τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ; Ἠφανίσθησαν τὰ κτήνη καὶ τὰ πτηνά, διότι εἶπον, Δὲν θέλει ἰδεῖ τὰ ἔσχατα ἡμῶν. 5 Ἐὰν τρέξῃς μετὰ τῶν πεζῶν καὶ σὲ κάμωσι νὰ ἀτονήσῃς, τότε πῶς θέλεις ἀντιπαραταχθῆ πρὸς τοὺς ἵππους; καὶ ἐὰν ἀπέκαμες ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρήνης, ἐφ᾿ ἥν ἤλπιζες, τότε πῶς θέλεις κάμει εἰς τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου; 6 Διότι καὶ οἱ ἀδελφοὶ σου καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου καὶ αὐτοὶ ἐφέρθησαν ἀπίστως πρὸς σέ· ναί, αὐτοὶ ἐβόησαν ὄπισθέν σου μεγαλοφώνως· μή πιστεύσῃς αὐτούς, καὶ ἄν λαλήσωσι καλὰ πρὸς σέ.

1 Σᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, περὶ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς εἰς αὐτὸν ἐπισυνάξεως ἡμῶν,2 νὰ μή σαλευθῆτε ταχέως ἀπὸ τοῦ φρονήματός σας, μηδὲ νὰ θορυβῆσθε, μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾿ ἐπιστολῆς ὡς γραφομένης ὑφ᾿ ἡμῶν, ὅτι τάχα ἐπλησίασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.3 Ἄς μή σᾶς ἐξαπατήσῃ τις κατ᾿ οὐδένα τρόπον· διότι δὲν θέλει ἐλθεῖ ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ἐὰν δὲν ἔλθῃ πρῶτον ἡ ἀποστασία καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,4 ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐναντίον εἰς πάντα λεγόμενον Θεὸν ἤ σέβασμα, ὥστε νὰ καθήσῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεός, ἀποδεικνύων ἑαυτὸν ὅτι εἶναι Θεός. 5 Δὲν ἐνθυμεῖσθε ὅτι ἐνῷ ἤμην ἔτι παρ᾿ ὑμῖν σᾶς ἔλεγον ταῦτα;6 Καὶ τώρα γνωρίζετε ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον κωλύει αὐτόν, ὥστε νὰ ἀποκαλυφθῇ ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ

1 Οὕτω λέγει Κύριος· Ὁ οὐρανὸς εἶναι θρόνος μου καὶ ἡ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖος εἶναι ὁ οἶκος, τὸν ὁποῖον ἠθέλετε οἰκοδομήσει δι᾿ ἐμέ; καὶ ποῖος εἶναι ὁ τόπος τῆς ἀναπαύσεώς μου;2 Διότι ἡ χεὶρ μου ἔκαμε πάντα ταῦτα καὶ ἔγειναν πάντα ταῦτα, λέγει Κύριος· εἰς τίνα λοιπὸν θέλω ἐπιβλέψει; εἰς τὸν πτωχὸν καὶ συντετριμμένον τὸ πνεῦμα καὶ τρέμοντα τὸν λόγον μου. 3 Ὅστις δὲ σφάζει βοῦν, εἶναι ὡς ὁ φονεύων ἄνθρωπον· ὅστις θυσιάζει ἀρνίον, ὡς ὁ κόπτων κυνὸς λαιμόν· ὅστις προσφέρει προσφορὰν ἐξ ἀλφίτων, ὡς προσφέρων αἷμα χοίρειον· ὅστις θυσιάζει, ὡς ὁ εὐλογῶν εἴδωλον. Ναί, αὐτοὶ ἐξέλεξαν τὰς ὁδοὺς αὑτῶν, καὶ ἡ ψυχή αὐτῶν ἠδύνεται εἰς τὰ βδελύγματα αὐτῶν.4 Καὶ ἐγὼ λοιπὸν θέλω ἐκλέξει τὰ εἰς αὐτοὺς ὀλέθρια καὶ θέλω φέρει ἐπ᾿ αὐτοὺς ὅσα φοβοῦνται· διότι ἐκάλουν καὶ οὐδεὶς ἀπεκρίνετο· ἐλάλουν καὶ δὲν ἤκουον· ἀλλ᾿ ἔπραττον τὸ κακὸν ἐνώπιόν μου καὶ ἐξέλεγον τὸ μή ἀρεστὸν εἰς ἐμέ. 5 Ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, σεῖς οἱ τρέμοντες τὸν λόγον αὐτοῦ· οἱ ἀδελφοὶ σας, οἵτινες σᾶς μισοῦσι καὶ σᾶς ἀποβάλλουσιν ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, εἶπαν, Ἄς δοξασθῆ ὁ Κύριος· πλήν αὐτὸς θέλει φανῆ εἰς χαρὰν σας, ἐκεῖνοι δὲ θέλουσι καταισχυνθῆ. 6 Φωνή κραυγῆς ἔρχεται ἐκ τῆς πόλεως, φωνή ἐκ τοῦ ναοῦ, φωνή τοῦ Κυρίου, ὅστις κάμνει ἀνταπόδοσιν εἰς τοὺς ἐχθροὺς αὑτοῦ. 7 Πρὶν κοιλοπονήσῃ, ἐγέννησε· πρὶν ἔλθωσιν οἱ πόνοι αὐτῆς, ἠλευθερώθη καὶ ἐγέννησεν ἀρσενικόν.8 Τίς ἤκουσε τοιοῦτον πρᾶγμα; τίς εἶδε τοιαῦτα; ἤθελε γεννήσει ἡ γῆ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ; ἤ ἔθνος ἤθελε γεννηθῆ ἐνταυτῷ ἀλλ᾿ ἡ Σιὼν ἅμα ἐκοιλοπόνησεν, ἐγέννησε τὰ τέκνα αὑτῆς.9 Ἐγώ, ὁ φέρων εἰς τὴν γένναν, δὲν ἤθελον κάμει νὰ γεννήσῃ; λέγει Κύριος· ἐγώ, ὁ κάμνων νὰ γεννῶσιν, ἤθελον κλείσει τὴν μήτραν; λέγει ὁ Θεὸς σου. 10 Εὐφράνθητε μετὰ τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ ἀγάλλεσθε μετ᾿ αὐτῆς, πάντες οἱ ἀγαπῶντες αὐτήν· χαρῆτε χαρὰν μετ᾿ αὐτῆς, πάντες οἱ πενθοῦντες δι᾿ αὐτήν·11 διὰ νὰ θηλάσητε καὶ νὰ χορτασθῆτε ἀπὸ τῶν μαστῶν τῶν παρηγοριῶν αὐτῆς· διὰ νὰ ἐκθηλάσητε καὶ νὰ ἐντρυφήσητε εἰς τὴν ἀφθονίαν τῆς δόξης αὐτῆς.12 Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, εἰς αὐτήν θέλω στρέψει τὴν εἰρήνην ὡς ποταμόν, καὶ τὴν δόξαν τῶν ἐθνῶν ὡς χείμαρρον πλημμυροῦντα· τότε θέλετε θηλάσει, θέλετε βασταχθῆ ἐπὶ τῶν πλευρῶν καὶ κολακευθῆ ἐπὶ τῶν γονάτων αὐτῆς.13 Ὡς παιδίον, τὸ ὁποῖον παρηγορεῖ ἡ μήτηρ αὐτοῦ, οὕτως ἐγὼ θέλω σᾶς παρηγορήσει· καὶ θέλετε παρηγορηθῆ ἐν τῇ Ἱερουσαλήμ. 14 Καὶ θέλετε ἰδεῖ, καὶ ἡ καρδία σας θέλει εὐφρανθῆ καὶ τὰ ὀστᾶ σας θέλουσιν ἀνθήσει ὡς χόρτος· καὶ ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου θέλει γνωρισθῆ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ, ἡ δὲ ὀργή πρὸς τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ.15 Διότι, ἰδού, ὁ Κύριος θέλει ἐλθεῖ ἐν πυρί, καὶ αἱ ἅμαξαι αὐτοῦ θέλουσιν εἶσθαι ὡς ἀνεμοστρόβιλος, διὰ νὰ ἀποδώσῃ τὴν ὀργήν αὑτοῦ μὲ ὁρμήν καὶ τὴν ἐπιτίμησιν αὑτοῦ μὲ φλόγας πυρός.16 Διότι ἐν πυρὶ Κυρίου καὶ ἐν τῇ μαχαίρᾳ αὐτοῦ θέλει κριθῆ πᾶσα σάρξ, καὶ οἱ πεφονευμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν εἶσθαι πολλοί. 17 Οἱ ἁγιαζόμενοι καὶ καθαριζόμενοι ἐν τοῖς κήποις ὁ εἷς κατόπιν τοῦ ἄλλου ἀναφανδόν, τρώγοντες χοίρειον κρέας καὶ τὰ βδελύγματα καὶ τὸν ποντικόν, οὗτοι θέλουσι καταναλωθῆ ὁμοῦ, λέγει Κύριος.

3 Ἀπέθανε δὲ ὁ Σαμουήλ, καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ ἐθρήνησεν αὐτὸν καὶ ἐνεταφίασεν αὐτὸν ἐν Ῥαμὰ τῇ πόλει αὐτοῦ. Καὶ ἐξέβαλεν ὁ Σαοὺλ ἐκ τοῦ τόπου τοὺς ἔχοντας πνεῦμα μαντείας καὶ τοὺς μάγους. 4 Συνηθροίσθησαν λοιπὸν οἱ Φιλισταῖοι καὶ ἦλθον καὶ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Σουνήμ· καὶ συνήθροισεν ὁ Σαοὺλ πάντα τὸν Ἰσραήλ, καὶ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Γελβουέ.5 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ Σαοὺλ τὸ στρατόπεδον τῶν Φιλισταίων, ἐφοβήθη, καὶ ἐτρόμαξεν ἡ καρδία αὐτοῦ σφόδρα.6 Καὶ ἠρώτησεν ὁ Σαοὺλ τὸν Κύριον· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος δὲν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν οὔτε δι᾿ ἐνυπνίων οὔτε διὰ τοῦ Οὐρὶμ οὔτε διὰ προφητῶν.7 Τότε εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ζητήσατέ μοι γυναῖκα ἔχουσαν πνεῦμα μαντείας, διὰ νὰ ὑπάγω πρὸς αὐτήν καὶ νὰ ἐρωτήσω αὐτήν. Καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ εἶπον πρὸς αὐτόν, Ἰδού, εἶναι ἐν Ἔν-δὼρ γυνή τις ἔχουσα πνεῦμα μαντείας.

16 Διὰ τοῦτο δὲν ἀποκάμνομεν, ἀλλ᾿ ἐὰν καὶ ὁ ἐξωτερικὸς ἡμῶν ἄνθρωπος φθείρηται, ὁ ἐσωτερικὸς ὅμως ἀνανεοῦται καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν.17 Διότι ἡ προσωρινή ἐλαφρὰ θλῖψις ἡμῶν ἐργάζεται εἰς ἡμᾶς καθ᾿ ὑπερβολήν εἰς ὑπερβολήν αἰώνιον βάρος δόξης,18 ἐπειδή ἡμεῖς δὲν ἐνατενίζομεν εἰς τὰ βλεπόμενα, ἀλλ᾿ εἰς τὰ μή βλεπόμενα· διότι τὰ βλεπόμενα εἶναι πρόσκαιρα, τὰ δὲ μή βλεπόμενα αἰώνια.