Καραΐσκος Θεόδωρος

1 Καὶ εἶδον οὐρανὸν νέον καὶ γῆν νέαν· διότι ὁ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ παρῆλθε, καὶ ἡ θάλασσα δὲν ὑπάρχει πλέον. 2 Καὶ ἐγὼ ὁ Ἰωάννης εἶδον τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν, τὴν νέαν Ἱερουσαλήμ καταβαίνουσαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην διὰ τὸν ἄνδρα αὑτῆς.3 Καὶ ἤκουσα φωνήν μεγάλην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, λέγουσαν· Ἰδού, ἡ σκηνή τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ θέλει σκηνώσει μετ᾿ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ θέλουσιν εἶσθαι λαοὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς θέλει εἶσθαι μετ᾿ αὐτῶν Θεὸς αὐτῶν·4 καὶ θέλει ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος δὲν θέλει ὑπάρχει πλέον, οὔτε πένθος οὔτε κραυγή οὔτε πόνος δὲν θέλουσιν ὑπάρχει πλέον· διότι τὰ πρῶτα παρῆλθον. 5 Καὶ εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου· Ἰδού, κάμνω νέα τὰ πάντα. Καὶ λέγει πρὸς ἐμέ· Γράψον, διότι οὗτοι οἱ λόγοι εἶναι ἀληθινοὶ καὶ πιστοί.6 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ· Ἐτελέσθη. Ἐγὼ εἶμαι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχή καὶ τὸ τέλος. Ἐγὼ θέλω δώσει εἰς τὸν διψῶντα ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν.7 Ὁ νικῶν θέλει κληρονομήσει τὰ πάντα, καὶ θέλω εἶσθαι εἰς αὐτὸν Θεὸς καὶ αὐτὸς θέλει εἶσθαι εἰς ἐμὲ υἱός.8 Οἱ δὲ δειλοὶ καὶ ἄπιστοι καὶ βδελυκτοὶ καὶ φονεῖς καὶ πόρνοι καὶ μάγοι καὶ εἰδωλολάτραι καὶ πάντες οἱ ψεῦσται θέλουσιν ἔχει τὴν μερίδα αὑτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ μὲ πῦρ καὶ θεῖον· οὗτος εἶναι ὁ δεύτερος θάνατος. 9 Καὶ ἦλθε πρὸς ἐμὲ εἷς τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων τῶν ἐχόντων τὰς ἑπτὰ φιάλας τὰς πλήρεις ἀπὸ τῶν ἑπτὰ ἐσχάτων πληγῶν, καὶ ἐλάλησε μετ᾿ ἐμοῦ, λέγων· Ἐλθέ, θέλω σοὶ δείξει τὴν νύμφην, τοῦ Ἀρνίου τὴν γυναῖκα.10 Καὶ μὲ ἔφερεν ἐν πνεύματι ἐπὶ ὄρος μέγα καὶ ὑψηλόν, καὶ μοὶ ἔδειξε τὴν πόλιν τὴν μεγάλην, τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλήμ, καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ,11 ἔχουσαν τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ· καὶ ἡ λαμπρότης αὐτῆς ἦτο ὁμοία μὲ λίθον πολύτιμον, ὡς λίθον ἴασπιν κρυσταλλίζοντα·12 καὶ εἶχε τεῖχος μέγα καὶ ὑψηλόν, εἶχε καὶ δώδεκα πυλῶνας, καὶ εἰς τοὺς πυλῶνας δώδεκα ἀγγέλους, καὶ ὀνόματα ἐπιγεγραμμένα, τὰ ὁποῖα εἶναι τῶν δώδεκα φυλῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.13 Πρὸς ἀνατολὰς πυλῶνες τρεῖς, πρὸς βορρᾶν πυλῶνες τρεῖς, πρὸς νότον πυλῶνες τρεῖς, πρὸς δυσμὰς πυλῶνες τρεῖς.14 Καὶ τὸ τεῖχος τῆς πόλεως εἶχε θεμέλια δώδεκα, καὶ ἐν αὐτοῖς τὰ ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ Ἀρνίου. 15 Καὶ ὁ λαλῶν μετ᾿ ἐμοῦ εἶχε κάλαμον χρυσοῦν, διὰ νὰ μετρήσῃ τὴν πόλιν καὶ τοὺς πυλῶνας αὐτῆς καὶ τὸ τεῖχος αὐτῆς.16 Καὶ πόλις κεῖται τετράγωνος, καὶ τὸ μῆκος αὐτῆς εἶναι τοσοῦτον ὅσον καὶ τὸ πλάτος. Καὶ ἐμέτρησε τὴν πόλιν μὲ τὸν κάλαμον ἕως δώδεκα χιλιάδας σταδίων· τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ ὕψος αὐτῆς εἶναι ἴσα.17 Καὶ ἐμέτρησε τὸ τεῖχος αὐτῆς, ἑκατὸν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχῶν, κατὰ τὸ μέτρον τοῦ ἀνθρώπου, ἤγουν τοῦ ἀγγέλου.18 Καὶ ἡ οἰκοδόμησις τοῦ τείχους αὐτῆς ἦτο ἴασπις, καὶ ἡ πόλις χρυσίον καθαρόν, ὁμοία μὲ ὕαλον καθαρόν.19 Καὶ τὰ θεμέλια τοῦ τείχους τῆς πόλεως ἦσαν κεκοσμημένα μὲ πάντα λίθον πολύτιμον· τὸ πρῶτον θεμέλιον ἴασπις, τὸ δεύτερον σάπφειρος, τὸ τρίτον χαλκηδών, τὸ τέταρτον σμάραγδος,20 τὸ πέμπτον σαρδόνυξ, τὸ ἕκτον σάρδιος, τὸ ἕβδομον χρυσόλιθος, τὸ ὄγδοον βήρυλλος, τὸ ἔννατον τοπάζιον, τὸ δέκατον χρυσόπρασος, τὸ ἑνδέκατον ὑάκινθος, τὸ δωδέκατον ἀμέθυστος.21 Καὶ οἱ δώδεκα πυλῶνες ἦσαν δώδεκα μαργαρῖται· ἕκαστος τῶν πυλώνων ἦτο ἐξ ἑνὸς μαργαρίτου καὶ ἡ πλατεῖα τῆς πόλεως χρυσίον καθαρὸν ὡς ὕαλος διαφανής. 22 Καὶ ναὸν δὲν εἶδον ἐν αὐτῇ· διότι ναὸς αὐτῆς εἶναι ὁ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ καὶ τὸ Ἀρνίον.23 Καὶ ἡ πόλις δὲν ἔχει χρείαν τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης, διὰ νὰ φέγγωσιν ἐν αὐτῇ· διότι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς εἶναι τὸ Ἀρνίον.24 Καὶ τὰ ἔθνη τῶν σωζομένων θέλουσι περιπατεῖ ἐν τῷ φωτὶ αὐτῆς· καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς φέρουσι τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμήν αὑτῶν εἰς αὐτήν.25 Καὶ οἱ πυλῶνες αὐτῆς δὲν θέλουσι κλεισθῆ τὴν ἡμέραν· διότι νὺξ δὲν θέλει εἶσθαι ἐκεῖ.26 Καὶ θέλουσι φέρει τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμήν τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτήν.27 Καὶ δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς αὐτήν οὐδὲν τὸ ὁποῖον μιαίνει καὶ προξενεῖ βδέλυγμα καὶ ψεῦδος, ἀλλὰ μόνον οἱ γεγραμμένοι ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀρνίου.

43 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, θέλεις ἀγαπᾷ τὸν πλησίον σου καὶ μίσει τὸν ἐχθρὸν σου.44 Ἐγὼ ὅμως σᾶς λέγω, Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς σας, εὐλογεῖτε ἐκείνους, οἵτινες σᾶς καταρῶνται, εὐεργετεῖτε ἐκείνους, οἵτινες σᾶς μισοῦσι, καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ ἐκείνων, οἵτινες σᾶς βλάπτουσι καὶ σᾶς κατατρέχουσι,45 διὰ νὰ γείνητε υἱοὶ τοῦ Πατρὸς σας τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, διότι αὐτὸς ἀνατέλλει τὸν ἥλιον αὑτοῦ ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους.46 Διότι ἐὰν ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντάς σας, ποῖον μισθὸν ἔχετε; καὶ οἱ τελῶναι δὲν κάμνουσι τὸ αὐτό;47 καὶ ἐὰν ἀσπασθῆτε τοὺς ἀδελφοὺς σας μόνον, τί περισσότερον κάμνετε; καὶ οἱ τελῶναι δὲν κάμνουσιν οὕτως;48 ἐστὲ λοιπὸν σεῖς τέλειοι, καθὼς ὁ Πατήρ σας ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς εἶναι τέλειος.

8 Μή εὐφραίνου εἰς ἐμέ, ἡ ἐχθρὰ μου· ἄν καὶ ἔπεσα, θέλω σηκωθῆ· ἄν καὶ ἐκάθησα ἐν σκότει, ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι φῶς εἰς ἐμέ.9 Θέλω ὑποφέρει τὴν ὀργήν τοῦ Κυρίου, διότι ἡμάρτησα εἰς αὐτόν, ἑωσοῦ διαδικάσῃ τὴν δίκην μου καὶ κάμῃ τὴν κρίσιν μου· θέλει μὲ ἐξάξει εἰς τὸ φῶς, θέλω ἰδεῖ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ. 10 Καὶ θέλει ἰδεῖ ἡ ἐχθρά μου, καὶ αἰσχύνη θέλει περικαλύψει αὐτήν, ἥτις λέγει πρὸς ἐμέ, Ποῦ εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς σου; οἱ ὀφθαλμοὶ μου θέλουσιν ἰδεῖ αὐτήν· τώρα θέλει εἶσθαι εἰς καταπάτημα ὡς ὁ πηλὸς τῶν ὁδῶν.

1 Ὁ δὲ ὄφις ἦτο τὸ φρονιμώτερον πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμε Κύριος ὁ Θεός· καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Τῷ ὄντι εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπὸ παντὸς δένδρου τοῦ παραδείσου;2 Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν ὄφιν, Ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῶν δένδρων τοῦ παραδείσου δυνάμεθα νὰ φάγωμεν·3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ δένδρου, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, μηδὲ ἐγγίσητε αὐτόν, διὰ νὰ μή ἀποθάνητε.4Καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Δὲν θέλετε βεβαίως ἀποθάνει 5 ἀλλ᾿ ἐξεύρει ὁ Θεός, ὅτι καθ᾿ ἥν ἡμέραν φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θέλουσιν ἀνοιχθῆ οἱ ὀφθαλμοὶ σας, καὶ θέλετε εἶσθαι ὡς θεοί, γνωρίζοντες τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν. 6 Καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι τὸ δένδρον ἦτο καλὸν εἰς βρῶσιν, καὶ ὅτι ἦτο ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐπιθυμητὸν τὸ δένδρον ὡς δίδον γνῶσιν· καὶ λαβοῦσα ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ, ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ εἰς τὸν ἄνδρα αὑτῆς μεθ᾿ ἑαυτῆς, καὶ αὐτὸς ἔφαγε.7 Καὶ ἠνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἀμφοτέρων, καὶ ἐγνώρισαν ὅτι ἦσαν γυμνοί· καὶ ῥάψαντες φύλλα συκῆς, ἔκαμον εἰς ἑαυτοὺς περιζώματα. 8 Καὶ ἤκουσαν τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ, περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ πρὸς τὸ δειλινόν· καὶ ἐκρύφθησαν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ, μεταξὺ τῶν δένδρων τοῦ παραδείσου.9 Ἐκάλεσε δὲ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἀδάμ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ποῦ εἶσαι; 10 Ὁ δὲ εἶπε, τὴν φωνήν σου ἤκουσα ἐν τῷ παραδείσῳ, καὶ ἐφοβήθην, διότι εἶμαι γυμνός· καὶ ἐκρύφθην. 11 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός, Τίς ἐφανέρωσεν εἰς σὲ ὅτι εἶσαι γυμνὸς; Μήπως ἔφαγες ἀπὸ τοῦ δένδρου, ἀπὸ τοῦ ὁποίου προσέταξα εἰς σὲ νὰ μή φάγῃς; 12 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀδάμ, Ἡ γυνή τὴν ὁποίαν ἔδωκας νὰ ἦναι μετ᾿ ἐμοῦ, αὐτή μοὶ ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ δένδρου, καὶ ἔφαγον. 13 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὴν γυναῖκα, Τί εἶναι τοῦτο τὸ ὁποῖον ἔκαμες; Καὶ ἡ γυνή εἶπεν, Ὁ ὄφις μὲ ἠπάτησε, καὶ ἔφαγον. 14 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὸν ὄφιν, Ἐπειδή ἔκαμες τοῦτο, ἐπικατάρατος νὰ ἦσαι μεταξὺ πάντων τῶν κτηνῶν, καὶ πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ· ἐπὶ τῆς κοιλίας σου θέλεις περιπατεῖ, καὶ χῶμα θέλεις τρώγει, πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·15 καὶ ἔχθραν θέλω στήσει ἀναμέσον σοῦ καὶ τῆς γυναικός, καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτὸ θέλει σοῦ συντρίψει τὴν κεφαλήν, καὶ σὺ θέλεις κεντήσει τὴν πτέρναν αὐτοῦ. 16 Πρὸς δὲ τὴν γυναῖκα εἶπε, Θέλω ὑπερπληθύνει τὰς λύπας σου καὶ τοὺς πόνους τῆς κυοφορίας σου· μὲ λύπας θέλεις γεννᾶ τέκνα· καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου θέλει εἶσθαι ἡ ἐπιθυμία σου, καὶ αὐτὸς θέλει σὲ ἐξουσιάζει.17 Πρὸς δὲ τὸν Ἀδὰμ εἶπεν, Ἐπειδή ὑπήκουσας εἰς τὸν λόγον τῆς γυναικὸς σου, καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ δένδρου, ἀπὸ τοῦ ὁποίου προσέταξα εἰς σὲ λέγων, Μή φάγῃς ἀπ᾿ αὐτοῦ, κατηραμένη νὰ ἦναι ἡ γῆ ἐξ αἰτίας σου· μὲ λύπας θέλεις τρώγει τοὺς καρποὺς αὐτῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·18 καὶ ἀκάνθας καὶ τριβόλους θέλει βλαστάνει εἰς σέ· καὶ θέλεις τρώγει τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ· 19 ἐν τῷ ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου θέλεις τρώγει τὸν ἄρτον σου, ἑωσοῦ ἐπιστρέψῃς εἰς τὴν γῆν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐλήφθης· ἐπειδή γῆ εἶσαι, καὶ εἰς γῆν θέλεις ἐπιστρέψει.

17 Ἐλθὼν δὲ εἰς ἑαυτόν, εἶπε· Πόσοι μισθωτοὶ τοῦ πατρὸς μου περισσεύουσιν ἄρτον, καὶ ἐγὼ χάνομαι ὑπὸ τῆς πείνης.18 Σηκωθεὶς θέλω ὑπάγει πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ θέλω εἰπεῖ πρὸς αὐτόν· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου·19 καὶ δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομασθῶ υἱὸς σου· κάμε με ὡς ἕνα τῶν μισθωτῶν σου.