Καραΐσκος Θεόδωρος

11 Ἐπειδή λοιπὸν πάντα ταῦτα διαλύονται, ὁποῖοι πρέπει νὰ ἦσθε σεῖς εἰς πολίτευμα ἅγιον καὶ εὐσέβειαν,12 προσμένοντες καὶ σπεύδοντες εἰς τὴν παρουσίαν τῆς ἡμέρας τοῦ Θεοῦ, καθ᾿ ἥν οἱ οὐρανοὶ πυρούμενοι θέλουσι διαλυθῆ καὶ τὰ στοιχεῖα πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθῆ;13 Κατὰ δὲ τὴν ὑπόσχεσιν αὐτοῦ νέους οὐρανοὺς καὶ νέαν γῆν προσμένομεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ. 14 Διὰ τοῦτο, ἀγαπητοί, ταῦτα προσμένοντες, σπουδάσατε νὰ εὐρεθῆτε ἄσπιλοι καὶ ἀμώμητοι ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν εἰρήνῃ,15 καὶ νομίζετε σωτηρίαν τὴν μακροθυμίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν, καθὼς καὶ ὁ ἀγαπητὸς ἡμῶν ἀδελφὸς Παῦλος ἔγραψε πρὸς ἐσᾶς κατὰ τὴν δοθεῖσαν εἰς αὐτὸν σοφίαν, 16 ὡς καὶ ἐν πάσαις ταῖς ἐπιστολαῖς αὑτοῦ, λαλῶν ἐν αὐταῖς περὶ τούτων, μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναί τινα δυσνόητα, τὰ ὁποῖα οἱ ἀμαθεῖς καὶ ἀστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ὡς καὶ τὰς λοιπὰς γραφὰς πρὸς τὴν ἰδίαν αὑτῶν ἀπώλειαν. 17 Σεῖς λοιπόν, ἀγαπητοί, προγνωρίζοντες ταῦτα φυλάττεσθε, διὰ νὰ μή παρασυρθῆτε μὲ τὴν πλάνην τῶν ἀνόμων καὶ ἐκπέσητε ἀπὸ τὸν στηριγμὸν σας, 18 αὐξάνεσθε δὲ εἰς τὴν χάριν καὶ εἰς τὴν γνῶσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ· εἰς αὐτὸν ἔστω ἡ δόξα καὶ νῦν καὶ εἰς ἡμέραν αἰῶνος· ἀμήν.

1 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις δὲν περιεπάτησεν ἐν βουλῇ ἀσεβῶν, καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν δὲν ἐστάθη, καὶ ἐπὶ καθέδρας χλευαστῶν δὲν ἐκάθησεν· 2 ἀλλ᾿ ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετᾷ ἡμέραν καὶ νύκτα. 3 Καὶ θέλει εἶσθαι ὡς δένδρον πεφυτευμένον παρὰ τοὺς ῥύακας τῶν ὑδάτων, τὸ ὁποῖον δίδει τὸν καρπὸν αὑτοῦ ἐν τῷ καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ δὲν μαραίνεται· καὶ πάντα, ὅσα ἄν πράττῃ, θέλουσιν εὐοδωθῆ. 4 Δὲν θέλουσιν εἶσθαι οὕτως οἱ ἀσεβεῖς· ἀλλ᾿ ὡς τὸ λεπτὸν ἄχυρον, τὸ ὁποῖον ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος. 5 Διὰ τοῦτο δὲν θέλουσιν ἐγερθῆ οἱ ἀσεβεῖς ἐν τῇ κρίσει, οὐδὲ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν τῇ συνάξει τῶν δικαίων. 6 Διότι γνωρίζει ὁ Κύριος τὴν ὁδὸν τῶν δικαίων· ἡ δὲ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν θέλει ἀπολεσθῆ.

9 ἐξεύρει ὁ Κύριος νὰ ἐλευθερόνῃ ἐκ τοῦ πειρασμοῦ τοὺς εὐσεβεῖς, τοὺς δὲ ἀδίκους νὰ φυλάττῃ εἰς τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, διὰ νὰ κολάζωνται, 10 μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω τῆς σαρκὸς ἀκολουθοῦντας μὲ ἐπιθυμίαν ἀκαθαρσίας καὶ καταφρονοῦντας τὴν ἐξουσίαν. Εἶναι τολμηταί, αὐθάδεις, δὲν τρέμουσι βλασφημοῦντες τὰ ἀξιώματα,11 ἐνῷ οἱ ἄγγελοι, μεγαλήτεροι ὄντες εἰς ἰσχὺν καὶ δύναμιν, δὲν φέρουσι κατ᾿ αὐτῶν βλάσφημον κρίσιν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.12 Οὗτοι ὅμως, ὡς ἄλογα φυσικὰ ζῶα γεγεννημένα διὰ ἅλωσιν καὶ φθοράν, βλασφημοῦσι περὶ πραγμάτων τὰ ὁποῖα ἀγνοοῦσι, καὶ θέλουσι καταφθαρῆ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὑτῶν διαφθορᾷ,13 καὶ θέλουσι λάβει τὸν μισθὸν τῆς ἀδικίας αὑτῶν· στοχάζονται ἠδονήν τὴν καθημερινήν τρυφήν, εἶναι σπίλοι καὶ μῶμοι, ἐντρυφῶσιν ἐν ταῖς ἀπάταις αὑτῶν, συμποσιάζουσι μὲ σᾶς,14 ἔχουσιν ὀφθαλμοὺς μεστοὺς μοιχείας καὶ μή παυομένους ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, δελεάζουσι ψυχὰς ἀστηρίκτους, ἔχουσι τὴν καρδίαν γεγυμνασμένην εἰς πλεονεξίας, εἶναι τέκνα κατάρας·15 ἀφήσαντες τὴν εὐθεῖαν ὁδόν, ἐπλανήθησαν καὶ ἠκολούθησαν τὴν ὁδὸν τοῦ Βαλαὰμ υἱοῦ τοῦ Βοσόρ, ὅστις ἠγάπησε τὸν μισθὸν τῆς ἀδικίας,16 ἠλέγχθη ὅμως διὰ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ παρανομίαν, ἄφωνον ὑποζύγιον μὲ φωνήν ἀνθρώπου λαλῆσαν ἠμπόδισε τὴν παραφροσύνην τοῦ προφήτου. 17 Οὗτοι εἶναι πηγαὶ ἄνυδροι, νεφέλαι ὑπὸ ἀνεμοστροβίλου ἐλαυνόμεναι, διὰ τοὺς ὁποίους τὸ ζοφερὸν σκότος φυλάττεται εἰς τὸν αἰῶνα.18 Διότι λαλοῦντες ὑπερήφανα λόγια ματαιότητος, δελεάζουσι μὲ τὰς ἐπιθυμίας τῆς σαρκός, μὲ τὰς ἀσελγείας ἐκείνους οἵτινες τωόντι ἀπέφυγον τοὺς ἐν πλάνῃ ζῶντας,19 ἐπαγγελλόμενοι εἰς αὐτοὺς ἐλευθερίαν, ἐνῷ αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορᾶς· διότι ἀπὸ ὅντινα νικᾶταί τις, τούτου καὶ δοῦλος γίνεται.20 Ἐπειδή ἐὰν ἀφοῦ ἀπέφυγον τὰ μολύσματα τοῦ κόσμου διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐνεπλέχθησαν πάλιν εἰς ταῦτα καὶ νικῶνται, ἔγειναν εἰς αὐτοὺς τὰ ἔσχατα χειρότερα τῶν πρώτων.21 Ἐπειδή καλήτερον ἦτο εἰς αὐτοὺς νὰ μή γνωρίσωσι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης, παρὰ ἀφοῦ ἐγνώρισαν νὰ ἐπιστρέψωσιν ἐκ τῆς παραδοθείσης εἰς αὐτοὺς ἁγίας ἐντολῆς. 22 Συνέβη δὲ εἰς αὐτοὺς τὸ τῆς ἀληθινῆς παροιμίας, Ὁ κύων ἐπέστρεψεν εἰς τὸ ἴδιον αὑτοῦ ἐξέρασμα, καί, Ὁ χοῖρος λουσθεὶς ἐπέστρεψεν εἰς τὸ κύλισμα τοῦ βορβόρου.

1 Εἶχε δὲ ἡ Ναομὶ συγγενῆ τινα τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς, ἄνθρωπον δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ Ἐλιμέλεχ· καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Βοόζ.2 Καὶ εἶπεν ἡ Ῥοὺθ ἡ Μωαβίτις πρὸς τὴν Ναομί, Ἄς ὑπάγω, παρακαλῶ, εἰς τὸν ἀγρὸν διὰ νὰ συνάξω ἀστάχυα κατόπιν οὗτινος εὕρω χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς· καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ὕπαγε, θυγάτηρ μου.3 Καὶ ὑπῆγε καὶ ἐλθοῦσα ἐσταχυολόγει ἐν τῷ ἀγρῷ κατόπιν τῶν θεριστῶν· καὶ ἔτυχεν ἐν μέρει τοῦ ἀγροῦ τοῦ Βοόζ, ὅστις ἦτο ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ Ἐλιμέλεχ. 4 Καὶ ἰδού, ὁ Βοὸζ ἦλθεν ἐκ Βηθλεὲμ καὶ εἶπε πρὸς τοὺς θεριστάς, Κύριος μεθ᾿ ὑμῶν. Καὶ ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν, Κύριος νὰ σὲ εὐλογήσῃ.5 Τότε εἶπεν ὁ Βοὸζ πρὸς τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, τὸν ἐπιστάτην τῶν θεριστῶν, Τίνος εἶναι ἡ νέα αὕτη; 6 Καὶ ὁ ὑπηρέτης ὁ ἐπιστάτης τῶν θεριστῶν ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν, εἶναι ἡ νέα ἡ Μωαβίτις, ἡ ἐπιστρέψασα μετὰ τῆς Ναομὶ ἐκ γῆς Μωάβ·7 καὶ εἶπεν, Ἄς σταχυολογήσω, παρακαλῶ, καὶ ἄς συνάξω τι μεταξὺ τῶν δεματίων κατόπιν τῶν θεριστῶν· καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἀπὸ πρωΐας ἕως ταύτης τῆς ὥρας· ὀλίγον μόνον ἀνεπαύθη ἐν τῇ οἰκίᾳ. 8 Καὶ εἶπεν ὁ Βοὸζ πρὸς τὴν Ῥούθ, Δὲν ἀκούεις, θυγάτηρ μου; μή ὑπάγῃς νὰ σταχυολογήσῃς ἐν ἄλλῳ ἀγρῷ, μηδὲ νὰ ἀναχωρήσῃς ἐντεῦθεν, ἀλλὰ μένε ἐνταῦθα μετὰ τῶν κορασίων μου·9 ἄς ἦναι οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἐπὶ τὸν ἀγρὸν ὅπου θερίζουσι, καὶ ὕπαγε κατόπιν αὐτῶν· δὲν προσέταξα ἐγὼ εἰς τοὺς νέους νὰ μή σὲ ἐγγίσωσι; καὶ ὅταν διψήσῃς ὕπαγε εἰς τὰ ἀγγεῖα καὶ πίνε ἀπὸ ὅ, τι ἀντλήσωσιν οἱ νέοι. 10 Ἡ δὲ ἔπεσε κατὰ πρόσωπον καὶ προσεκύνησεν ἕως ἐδάφους καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Πῶς ἐγὼ εὕρηκα χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, ὥστε νὰ λάβῃς πρόνοιαν περὶ ἐμοῦ, ἐνῷ εἶμαι ξένη; 11 Καὶ ὁ Βοὸζ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ἀνηγγέλθησαν πρὸς ἐμὲ ἀκριβῶς πάντα ὅσα ἔκαμες εἰς τὴν πενθερὰν σου μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς σου· καὶ ὅτι ἀφῆκας τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καὶ τὴν γῆν τῆς γεννήσεώς σου, καὶ ἦλθες πρὸς λαόν, τὸν ὁποῖον δὲν ἐγνώριζες πρότερον·12 ὁ Κύριος νὰ ἀνταμείψῃ τὸ ἔργον σου, καὶ ὁ μισθὸς σου νὰ ἦναι πλήρης παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ὑπὸ τὰς πτέρυγας τοῦ ὁποίου ἦλθες νὰ σκεπασθῇς.

4 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Βλέπετε μή σᾶς πλανήσῃ τις. 5 Διότι πολλοὶ θέλουσιν ἐλθεῖ ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, λέγοντες, Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς θέλουσι πλανήσει.6 Θέλετε δὲ ἀκούσει πολέμους καὶ φήμας πολέμων· προσέχετε μή ταραχθῆτε· ἐπειδή πάντα ταῦτα πρέπει νὰ γείνωσιν, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτι τὸ τέλος.7 Διότι θέλει ἐγερθῆ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ θέλουσι γείνει πεῖναι καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους·8 πάντα δὲ ταῦτα εἶναι ἀρχή δίνων. 9 Τότε θέλουσι σᾶς παραδώσει εἰς θλῖψιν καὶ θέλουσι σᾶς θανατώσει, καὶ θέλετε εἶσθαι μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου.10 Καὶ τότε θέλουσι σκανδαλισθῆ πολλοὶ καὶ θέλουσι παραδώσει ἀλλήλους καὶ θέλουσι μισήσει ἀλλήλους.11 Καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται θέλουσιν ἐγερθῆ καὶ πλανήσει πολλούς,12 καὶ ἐπειδή θέλει πληθυνθῆ ἡ ἀνομία, ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν θέλει ψυχρανθῆ.13 Ὁ δὲ ὑπομείνας ἕως τέλους, οὗτος θέλει σωθῆ. 14 Καὶ θέλει κηρυχθῆ τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ πρὸς μαρτυρίαν εἰς πάντα τὰ ἔθνη, καὶ τότε θέλει ἐλθεῖ τὸ τέλος.