1 Δίκαιος εἶσαι Κύριε, ὅταν δικολογῶμαι μετὰ σοῦ· πλήν ἄς διαλεχθῶ μετὰ σοῦ περὶ τῶν κρίσεών σου· διατί ἡ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν εὐοδοῦται; διὰ τί εὐημεροῦσι πάντες οἱ φερόμενοι ἀπίστως; 2 Ἐφύτευσας αὐτούς, μάλιστα ἐρριζώθησαν· αὐξάνουσι, μάλιστα καρποφοροῦσι· σὺ εἶσαι πλησίον τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ μακρὰν ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν.3 Ἀλλὰ σύ, Κύριε, μὲ γνωρίζεις· μὲ εἶδες καὶ ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου ἐνώπιόν σου· σύρε αὐτοὺς ὡς πρόβατα διὰ σφαγήν καὶ ἑτοίμασον αὐτοὺς διὰ τὴν ἡμέραν τῆς σφαγῆς. 4 Ἕως πότε θέλει πενθεῖ ἡ γῆ, καὶ ὁ χόρτος παντὸς ἀγροῦ θέλει ξηραίνεσθαι διὰ τὴν κακίαν τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ; Ἠφανίσθησαν τὰ κτήνη καὶ τὰ πτηνά, διότι εἶπον, Δὲν θέλει ἰδεῖ τὰ ἔσχατα ἡμῶν. 5 Ἐὰν τρέξῃς μετὰ τῶν πεζῶν καὶ σὲ κάμωσι νὰ ἀτονήσῃς, τότε πῶς θέλεις ἀντιπαραταχθῆ πρὸς τοὺς ἵππους; καὶ ἐὰν ἀπέκαμες ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρήνης, ἐφ᾿ ἥν ἤλπιζες, τότε πῶς θέλεις κάμει εἰς τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου; 6 Διότι καὶ οἱ ἀδελφοὶ σου καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου καὶ αὐτοὶ ἐφέρθησαν ἀπίστως πρὸς σέ· ναί, αὐτοὶ ἐβόησαν ὄπισθέν σου μεγαλοφώνως· μή πιστεύσῃς αὐτούς, καὶ ἄν λαλήσωσι καλὰ πρὸς σέ.

45 Τίς λοιπὸν εἶναι ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος δοῦλος, τὸν ὁποῖον ὁ κύριος αὐτοῦ κατέστησεν ἐπὶ τῶν ὑπηρετῶν αὑτοῦ, διὰ νὰ δίδῃ εἰς αὐτοὺς τὴν τροφήν ἐν καιρῷ;46 Μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ὅταν ἔλθῃ ὁ κύριος αὐτοῦ θέλει εὑρεῖ πράττοντα οὕτως. 47 Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι θέλει καταστήσει αὐτὸν ἐπὶ πάντων τῶν ὑπαρχόντων αὑτοῦ.48 Ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς ἐκεῖνος δοῦλος ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, Βραδύνει νὰ ἔλθῃ ὁ κύριός μου,49 καὶ ἀρχίσῃ νὰ δέρῃ τοὺς συνδούλους, νὰ τρώγῃ δὲ καὶ νὰ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων,50 θέλει ἐλθεῖ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου καθ᾿ ἥν ἡμέραν δὲν προσμένει καὶ καθ᾿ ἥν ὥραν δὲν ἐξεύρει,51 καὶ θέλει ἀποχωρίσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ θέλει θέσει μετὰ τῶν ὑποκριτῶν· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων.

1Τότε ὁ Ἱεροβάαλ, ὅστις εἶναι ὁ Γεδεών, ἐξηγέρθη πρωΐ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐστρατοπέδευσαν πλησίον τῆς πηγῆς Ἁρώδ· τὸ δὲ στρατόπεδον τῶν Μαδιανιτῶν ἦτο κατὰ τὸ βόρειον αὐτῶν, πρὸς τὸν λόφον Μορὲχ ἐν τῇ κοιλάδι. 2Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Γεδεών, Πολὺς εἶναι ὁ λαὸς ὁ μετὰ σοῦ ὥστε νὰ παραδώσω τοὺς Μαδιανίτας εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ, μήπως ὁ Ἰσραήλ καυχηθῇ ἐναντίον μου, λέγων, Ἡ χεὶρ μου μὲ ἔσωσε·3τώρα λοιπὸν κήρυξον εἰς ἐπήκοον τοῦ λαοῦ, λέγων, Ὅστις εἶναι δειλὸς καὶ φοβούμενος, ἄς στρέψῃ καὶ ἄς σπεύσῃ ἀπὸ τοῦ ὄρους Γαλαάδ. Καὶ ἔστρεψαν ἐκ τοῦ λαοῦ εἰκοσιδύο χιλιάδες· καὶ ἔμειναν δέκα χιλιάδες. 4Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Γεδεών, Ὁ λαὸς εἶναι ἔτι πολύς· καταβίβασον αὐτοὺς εἰς τὸ ὕδωρ, καὶ ἐκεῖ θέλω ἐκκαθαρίσει αὐτοὺς εἰς σέ· καὶ περὶ οὗτινος σοὶ εἴπω, Οὗτος θέλει ἐλθεῖ μετὰ σοῦ, αὐτὸς θέλει ἐλθεῖ μετὰ σοῦ· καὶ περὶ οὗτινος σοὶ εἴπω, Οὗτος δὲν θέλει ἐλθεῖ μετὰ σοῦ, αὐτὸς δὲν θέλει ἐλθεῖ.5Καὶ κατεβίβασε τὸν λαὸν εἰς τὸ ὕδωρ· καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Γεδεών, Πᾶς ὅστις λάψῃ μὲ τὴν γλῶσσαν αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ ὕδατος, καθὼς λάπτει ὁ σκύλος, τοῦτον θέλεις στήσει χωριστά· καὶ πᾶς ὅστις κάμψῃ τὰ γόνατα αὑτοῦ διὰ νὰ πίῃ.6Καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν λαπτόντων μὲ τὴν χεῖρα αὑτῶν πρὸς τὸ στόμα αὑτῶν ἦτο τριακόσιοι ἄνδρες· ἅπαν δὲ τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ ἔκαμψε τὰ γόνατα αὑτῶν διὰ νὰ πίωσιν ὕδωρ. 7Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Γεδεών, Διὰ τῶν τριακοσίων ἀνδρῶν, οἵτινες ἔλαψαν, θέλω σώσει ὑμᾶς, καὶ θέλω παραδώσει τοὺς Μαδιανίτας εἰς τὴν χεῖρά σου· ἅπαν δὲ τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ ἄς ὑπάγωσιν ἕκαστος εἰς τὸν τόπον αὑτοῦ. 8Ἔλαβε λοιπὸν ὁ λαὸς τὰς τροφὰς εἰς τὰς χεῖρας αὑτῶν καὶ τὰς σάλπιγγας αὑτῶν· καὶ ἀπέπεμψεν ἅπαν τὸ ἐπίλοιπον τοῦ Ἰσραήλ, ἕκαστον εἰς τὴν σκηνήν αὑτοῦ, καὶ ἐκράτησε τοὺς τριακοσίους ἄνδρας. Καὶ τὸ στρατόπεδον τοῦ Μαδιὰμ ἦτο ὑποκάτω αὐτῶν ἐν τῇ κοιλάδι.9Καὶ τὴν αὐτήν νύκτα εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος, Σηκώθητι, κατάβα εἰς τὸ στρατόπεδον· διότι παρέδωκα αὐτὸ εἰς τὴν χεῖρά σου·10ἀλλ᾿ ἐὰν φοβῆσαι νὰ καταβῇς, κατάβα σὺ καὶ ὁ Φουρὰ ὁ δοῦλός σου εἰς τὸ στρατόπεδον·11καὶ θέλεις ἀκούσει τί λέγουσι· καὶ μετὰ ταῦτα αἱ χεῖρές σου θέλουσιν ἐνδυναμωθῆ, καὶ θέλεις καταβῆ εἰς τὸ στρατόπεδον. Καὶ κατέβη αὐτὸς μετὰ τοῦ Φουρὰ τοῦ δούλου αὑτοῦ ἕως τῆς προφυλακῆς τοῦ στρατοπέδου.12Ὁ δὲ Μαδιὰμ καὶ ὁ Ἀμαλήκ καὶ πάντες οἱ κάτοικοι τῆς ἀνατολῆς ἦσαν ἐξηπλωμένοι ἐν τῇ κοιλάδι ὡς ἀκρίδες κατὰ τὸ πλῆθος· καὶ αἱ κάμηλοι αὐτῶν ἀναρίθμητοι ὡς ἡ ἄμμος παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης κατὰ τὸ πλῆθος.13Καὶ ὅτε ἦλθεν ὁ Γεδεών, ἰδού, ἄνθρωπός τις διηγεῖτο πρὸς τὸν πλησίον αὑτοῦ ὄνειρον καὶ ἔλεγεν, Ἰδού, νειρεύθην ὄνειρον καὶ ἰδού, ψωμίον κρίθινον κυλιόμενον ἐν τῷ στρατοπέδῳ τοῦ Μαδιὰμ ἦλθεν εἰς τὰς σκηνὰς καὶ ἐκτύπησεν αὐτάς, καὶ ἔπεσον· καὶ ἀνέτρεψεν αὐτάς, καὶ ἔπεσον αἱ σκηναί.14Καὶ ἀπεκρίθη ὁ πλησίον αὐτοῦ καὶ εἶπε, Τοῦτο δὲν εἶναι, εἰμή ἡ ῥομφαία τοῦ Γεδεών, υἱοῦ τοῦ Ἰωάς, ἀνδρὸς Ἰσραηλίτου· ὁ Θεὸς παρέδωκεν εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ τὸν Μαδιὰμ καὶ ἅπαν τὸ στρατόπεδον. 15Καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ Γεδεὼν τὴν διήγησιν τοῦ ὀνείρου καὶ τὴν ἐξήγησιν αὐτοῦ, προσεκύνησε καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπε, Σηκώθητε· διότι ὁ Κύριος παρέδωκεν εἰς τὴν χεῖρά σας τὸ στρατόπεδον τοῦ Μαδιάμ. 16Καὶ διῄρεσε τοὺς τριακοσίους ἄνδρας εἰς τρία σώματα, καὶ ἔδωκε σάλπιγγας εἰς τὰς χεῖρας πάντων τούτων καὶ ὑδρίας κενὰς καὶ λαμπάδας ἐν ταῖς ὑδρίαις.17Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Βλέπετε πρὸς ἐμὲ καὶ κάμετε παρομοίως· καὶ ἰδού, ὅταν ἐγὼ φθάσω εἰς τὸ ἄκρον τοῦ στρατοπέδου, καθὼς ἐγὼ κάμω, οὕτω θέλετε κάμει·18ὅταν σαλπίσω διὰ τῆς σάλπιγγος, ἐγὼ καὶ πάντες οἱ μετ᾿ ἐμοῦ, τότε θέλετε σαλπίσει καὶ σεῖς διὰ τῶν σαλπίγγων κύκλῳ παντὸς τοῦ στρατοπέδου καὶ θέλετε εἰπεῖ, Ῥομφαία τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Γεδεών. 19Ὁ Γεδεὼν λοιπὸν καὶ οἱ ἑκατὸν ἄνδρες οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ἦλθον εἰς τὸ ἄκρον τοῦ στρατοπέδου περὶ τὰς ἀρχὰς τῆς μέσης φυλακῆς· μόλις εἶχον καταστήσει τοὺς φύλακας· καὶ ἐσάλπισαν διὰ τῶν σαλπίγγων καὶ συνέτριψαν τὰς ὑδρίας τὰς εἰς τὰς χεῖρας αὑτῶν.20Καὶ τὰ τρία σώματα ἐσάλπισαν διὰ τῶν σαλπίγγων καὶ συνέτριψαν τὰς ὑδρίας καὶ ἐκράτουν τὰς λαμπάδας εἰς τὰς ἀριστερὰς αὑτῶν χεῖρας καὶ τὰς σάλπιγγας εἰς τὰς δεξιὰς αὑτῶν χεῖρας διὰ νὰ σαλπίζωσι· καὶ ἀνέκραζον, Ῥομφαία τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Γεδεών.21Καὶ ἐστάθη ἕκαστος ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ κύκλῳ τοῦ στρατοπέδου· καὶ ἅπαν τὸ στράτευμα διέτρεχε καὶ ἐφώναζε καὶ ἔφευγε.22Καὶ οἱ τριακόσιοι ἐσάλπισαν διὰ τῶν σαλπίγγων· καὶ ἔστρεψεν ὁ Κύριος καθ᾿ ὅλον τὸ στρατόπεδον τὴν ῥομφαίαν ἑκάστου ἐναντίον τοῦ πλησίον αὑτοῦ· καὶ τὸ στράτευμα ἔφυγεν εἰς Βαὶθ-ἀσεττὰ πρὸς Ζερεράθ, ἕως τοῦ χείλους τοῦ Ἀβὲλ-μεολὰ πρὸς Ταβάθ. 23Καὶ συνήχθησαν οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἀπὸ Νεφθαλὶ καὶ ἀπὸ Ἀσήρ καὶ ἀπὸ παντὸς τοῦ Μανασσῆ, καὶ κατεδίωξαν ὀπίσω τοῦ Μαδιάμ. 24Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Γεδεὼν μηνυτὰς πρὸς ἅπαν τὸ ὄρος Ἐφραΐμ, λέγων, Κατάβητε διὰ νὰ συναντήσητε τὸν Μαδιάμ, καὶ προκαταλάβετε πρὸ αὐτῶν τὰ ὕδατα ἕως Βαὶθ-βαρὰ καὶ τὸν Ἰορδάνην. Τότε συνήχθησαν πάντες οἱ ἄνδρες Ἐφραΐμ καὶ προκατέλαβον τὰ ὕδατα ἕως Βαὶθ-βαρὰ καὶ τὸν Ἰορδάνην.25Καὶ συνέλαβον δύο ἀρχηγοὺς τοῦ Μαδιάμ, τὸν Ὠρήβ καὶ τὸν Ζήβ· καὶ ἐθανάτωσαν τὸν Ὠρήβ ἐπὶ τοῦ βράχου Ὠρήβ, τὸν δὲ Ζήβ ἐθανάτωσαν ἐπὶ τοῦ ληνοῦ Ζήβ· καὶ κατεδίωξαν τὸν Μαδιὰμ καὶ ἔφεραν τὴν κεφαλήν τοῦ Ὠρήβ καὶ τοῦ Ζήβ πρὸς τὸν Γεδεὼν ἐκ τοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου. eBible 0.9 - Η Αγία Γραφή © 2022

1 Οὕτω λέγει Κύριος· Ὁ οὐρανὸς εἶναι θρόνος μου καὶ ἡ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖος εἶναι ὁ οἶκος, τὸν ὁποῖον ἠθέλετε οἰκοδομήσει δι᾿ ἐμέ; καὶ ποῖος εἶναι ὁ τόπος τῆς ἀναπαύσεώς μου;2 Διότι ἡ χεὶρ μου ἔκαμε πάντα ταῦτα καὶ ἔγειναν πάντα ταῦτα, λέγει Κύριος· εἰς τίνα λοιπὸν θέλω ἐπιβλέψει; εἰς τὸν πτωχὸν καὶ συντετριμμένον τὸ πνεῦμα καὶ τρέμοντα τὸν λόγον μου. 3 Ὅστις δὲ σφάζει βοῦν, εἶναι ὡς ὁ φονεύων ἄνθρωπον· ὅστις θυσιάζει ἀρνίον, ὡς ὁ κόπτων κυνὸς λαιμόν· ὅστις προσφέρει προσφορὰν ἐξ ἀλφίτων, ὡς προσφέρων αἷμα χοίρειον· ὅστις θυσιάζει, ὡς ὁ εὐλογῶν εἴδωλον. Ναί, αὐτοὶ ἐξέλεξαν τὰς ὁδοὺς αὑτῶν, καὶ ἡ ψυχή αὐτῶν ἠδύνεται εἰς τὰ βδελύγματα αὐτῶν.4 Καὶ ἐγὼ λοιπὸν θέλω ἐκλέξει τὰ εἰς αὐτοὺς ὀλέθρια καὶ θέλω φέρει ἐπ᾿ αὐτοὺς ὅσα φοβοῦνται· διότι ἐκάλουν καὶ οὐδεὶς ἀπεκρίνετο· ἐλάλουν καὶ δὲν ἤκουον· ἀλλ᾿ ἔπραττον τὸ κακὸν ἐνώπιόν μου καὶ ἐξέλεγον τὸ μή ἀρεστὸν εἰς ἐμέ. 5 Ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, σεῖς οἱ τρέμοντες τὸν λόγον αὐτοῦ· οἱ ἀδελφοὶ σας, οἵτινες σᾶς μισοῦσι καὶ σᾶς ἀποβάλλουσιν ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, εἶπαν, Ἄς δοξασθῆ ὁ Κύριος· πλήν αὐτὸς θέλει φανῆ εἰς χαρὰν σας, ἐκεῖνοι δὲ θέλουσι καταισχυνθῆ. 6 Φωνή κραυγῆς ἔρχεται ἐκ τῆς πόλεως, φωνή ἐκ τοῦ ναοῦ, φωνή τοῦ Κυρίου, ὅστις κάμνει ἀνταπόδοσιν εἰς τοὺς ἐχθροὺς αὑτοῦ. 7 Πρὶν κοιλοπονήσῃ, ἐγέννησε· πρὶν ἔλθωσιν οἱ πόνοι αὐτῆς, ἠλευθερώθη καὶ ἐγέννησεν ἀρσενικόν.8 Τίς ἤκουσε τοιοῦτον πρᾶγμα; τίς εἶδε τοιαῦτα; ἤθελε γεννήσει ἡ γῆ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ; ἤ ἔθνος ἤθελε γεννηθῆ ἐνταυτῷ ἀλλ᾿ ἡ Σιὼν ἅμα ἐκοιλοπόνησεν, ἐγέννησε τὰ τέκνα αὑτῆς.9 Ἐγώ, ὁ φέρων εἰς τὴν γένναν, δὲν ἤθελον κάμει νὰ γεννήσῃ; λέγει Κύριος· ἐγώ, ὁ κάμνων νὰ γεννῶσιν, ἤθελον κλείσει τὴν μήτραν; λέγει ὁ Θεὸς σου. 10 Εὐφράνθητε μετὰ τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ ἀγάλλεσθε μετ᾿ αὐτῆς, πάντες οἱ ἀγαπῶντες αὐτήν· χαρῆτε χαρὰν μετ᾿ αὐτῆς, πάντες οἱ πενθοῦντες δι᾿ αὐτήν·11 διὰ νὰ θηλάσητε καὶ νὰ χορτασθῆτε ἀπὸ τῶν μαστῶν τῶν παρηγοριῶν αὐτῆς· διὰ νὰ ἐκθηλάσητε καὶ νὰ ἐντρυφήσητε εἰς τὴν ἀφθονίαν τῆς δόξης αὐτῆς.12 Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, εἰς αὐτήν θέλω στρέψει τὴν εἰρήνην ὡς ποταμόν, καὶ τὴν δόξαν τῶν ἐθνῶν ὡς χείμαρρον πλημμυροῦντα· τότε θέλετε θηλάσει, θέλετε βασταχθῆ ἐπὶ τῶν πλευρῶν καὶ κολακευθῆ ἐπὶ τῶν γονάτων αὐτῆς.13 Ὡς παιδίον, τὸ ὁποῖον παρηγορεῖ ἡ μήτηρ αὐτοῦ, οὕτως ἐγὼ θέλω σᾶς παρηγορήσει· καὶ θέλετε παρηγορηθῆ ἐν τῇ Ἱερουσαλήμ. 14 Καὶ θέλετε ἰδεῖ, καὶ ἡ καρδία σας θέλει εὐφρανθῆ καὶ τὰ ὀστᾶ σας θέλουσιν ἀνθήσει ὡς χόρτος· καὶ ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου θέλει γνωρισθῆ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ, ἡ δὲ ὀργή πρὸς τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ.15 Διότι, ἰδού, ὁ Κύριος θέλει ἐλθεῖ ἐν πυρί, καὶ αἱ ἅμαξαι αὐτοῦ θέλουσιν εἶσθαι ὡς ἀνεμοστρόβιλος, διὰ νὰ ἀποδώσῃ τὴν ὀργήν αὑτοῦ μὲ ὁρμήν καὶ τὴν ἐπιτίμησιν αὑτοῦ μὲ φλόγας πυρός.16 Διότι ἐν πυρὶ Κυρίου καὶ ἐν τῇ μαχαίρᾳ αὐτοῦ θέλει κριθῆ πᾶσα σάρξ, καὶ οἱ πεφονευμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν εἶσθαι πολλοί. 17 Οἱ ἁγιαζόμενοι καὶ καθαριζόμενοι ἐν τοῖς κήποις ὁ εἷς κατόπιν τοῦ ἄλλου ἀναφανδόν, τρώγοντες χοίρειον κρέας καὶ τὰ βδελύγματα καὶ τὸν ποντικόν, οὗτοι θέλουσι καταναλωθῆ ὁμοῦ, λέγει Κύριος.

1 Δὲν θέλω δὲ νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν ἦσαν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον,2 καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ,3 καὶ πάντες τὴν αὐτήν πνευματικήν βρῶσιν ἔφαγον,4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ποτὸν ἔπιον διότι ἔπινον ἀπὸ πνευματικῆς πέτρας ἀκολουθούσης, ἡ δὲ πέτρα ἦτο ὁ Χριστός5 ἀλλὰ δὲν εὐηρεστήθη ὁ Θεὸς εἰς τοὺς πλειοτέρους ἐξ αὐτῶν διότι κατεστρώθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 6 Ταῦτα δὲ ἔγειναν παραδείγματα ἡμῶν, διὰ νὰ μή ἤμεθα ἡμεῖς ἐπιθυμηταὶ κακῶν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι ἐπεθύμησαν.7 Μηδὲ γίνεσθε εἰδωλολάτραι, καθὼς τινὲς ἐξ αὐτῶν, ὡς εἶναι γεγραμμένον Ἐκάθησεν ὁ λαὸς διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, καὶ ἐσηκώθησαν νὰ παίζωσι.8 Μηδὲ ἄς πορνεύωμεν, καθὼς τινές αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες.9 Μηδὲ ἄς πειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τῶν ὄφεων.10 Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τοῦ ἐξολοθρευτοῦ.