Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ Νέου Ψυχικού

[Ψαλμὸς τοῦ Δαβὶδ εἰς ἀνάμνησιν.] Κύριε, μή μὲ ἐλέγξῃς ἐν τῷ θυμῷ σου, μηδὲ ἐν τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με. 2Διότι τὰ βέλη σου ἐνεπήχθησαν εἰς ἐμὲ καὶ ἡ χεὶρ σου καταπιέζει με. 3Δὲν ὑπάρχει ὑγεία ἐν τῇ σαρκὶ μου ἐξ αἰτίας τῆς ὀργῆς σου· δὲν εἶναι εἰρήνη εἰς τὰ ὀστᾶ μου ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας μου. 4Διότι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερέβησαν τὴν κεφαλήν μου· ὡς φορτίον βαρὺ ὑπερεβάρυναν ἐπ᾿ ἐμέ. 5Ἐβρώμησαν καὶ ἐσάπησαν αἱ πληγαὶ μου ἐξ αἰτίας τῆς ἀνοησίας μου. 6Ἐταλαιπωρήθην, ἐκυρτώθην εἰς ἄκρον· ὅλην τὴν ἡμέραν περιπατῶ σκυθρωπός. 7Διότι τὰ ἐντόσθιά μου γέμουσι φλογώσεως, καὶ δὲν ὑπάρχει ὑγεία ἐν τῇ σαρκὶ μου. 8Ἠσθένησα καὶ καθ᾿ ὑπερβολήν κατεκόπην· βρυχῶμαι ἀπὸ τῆς ἀδημονίας τῆς καρδίας μου. 9Κύριε, ἐνώπιόν σου εἶναι πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου, καὶ ὁ στεναγμὸς μου δὲν κρύπτεται ἀπὸ σοῦ. 10Ἡ καρδία μου ταράττεται, ἡ δύναμίς μου μὲ ἐγκαταλείπει· καὶ τὸ φῶς τῶν ὁφθαλμῶν μου, καὶ αὐτό δὲν εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ. 11Οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου στέκουσιν ἀπέναντι τῆς πληγῆς μου, καὶ οἱ πλησιέστεροί μου στέκουσιν ἀπὸ μακρόθεν. 12Καὶ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου στήνουσιν εἰς ἐμὲ παγίδας· καὶ οἱ ἐκζητοῦντες τὸ κακὸν μου λαλοῦσι πονηρά, καὶ μελετῶσι δόλους ὅλην τὴν ἡμέραν. 13Ἀλλ᾿ ἐγὼ ὡς κωφὸς δὲν ἤκουον καὶ ἤμην ὡς ἄφωνος, μή ἀνοίγων τὸ στόμα αὑτοῦ. 14Καὶ ἤμην ὡς ἄνθρωπος μή ἀκούων καὶ μή ἔχων ἀντιλογίαν ἐν τῷ στόματι αὑτοῦ. 15Διότι ἐπὶ σέ, Κύριε, ἤλπισα· σὺ θέλεις μοῦ εἰσακούσει, Κύριε ὁ Θεὸς μου. 16Ἐπειδή εἶπα, Ἄς μή χαρῶσιν ἐπ᾿ ἐμέ· ὅταν ὀλισθήσῃ ὁ ποῦς μου, αὐτοὶ μεγαλαυχοῦσι κατ᾿ ἐμοῦ. 17Διότι εἶμαι ἕτοιμος νὰ πέσω, καὶ ὁ πόνος μου εἶναι πάντοτε ἔμπροσθέν μου. 18Ἐπειδή ἐγὼ θέλω ἀναγγέλλει τὴν ἀνομίαν μου, θέλω λυπεῖσθαι διὰ τὴν ἁμαρτίαν μου. 19Ἀλλ᾿ οἱ ἐχθροὶ μου ζῶσιν, ὑπερισχύουσι· καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως. 20Καὶ οἱ ἀνταποδίδοντες κακὸν ἀντὶ καλοῦ εἶναι ἐναντίοι μου, ἐπειδή κυνηγῶ τὸ καλόν. 21Μή μὲ ἐγκαταλίπῃς, Κύριε· Θεὲ μου, μή ἀπομακρυνθῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ. 22Τάχυνον εἰς βοήθειάν μου, Κύριε, ἡ σωτηρία μου.

1Ἦτο δὲ τὶς ἄνθρωπος ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατόνταρχος ἐκ τοῦ τάγματος τοῦ λεγομένου Ἰταλικοῦ,2εὐσεβής καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν μετὰ παντὸς τοῦ οἴκου αὑτοῦ, ὅστις καὶ ἔκαμνεν ἐλεημοσύνας εἰς τὸν λαὸν πολλὰς καὶ ἐδέετο τοῦ Θεοῦ διαπαντός·3οὗτος εἶδε φανερὰ δι᾿ ὀράματος περὶ τὴν ἐννάτην ὥραν τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἰσῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κορνήλιε.4Ὁ δὲ ἀτενίσας εἰς αὐτὸν καὶ ἔμφοβος γενόμενος, εἶπε· Τί εἶναι, Κύριε; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Αἱ προσευχαὶ σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνόν σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.5Καὶ τώρα πέμψον εἰς Ἰόππην ἀνθρώπους καὶ προσκάλεσον τὸν Σίμωνα, ὅστις ἐπονομάζεται Πέτρος·6οὗτος ξενίζεται παρὰ τινι Σίμωνι βυρσοδέψῃ, ἔχοντι οἰκίαν πλησίον τῆς θαλάσσης. Οὗτος θέλει σοὶ λαλήσει τί πρέπει νὰ κάμνῃς.7Καθὼς δὲ ἀνεχώρησεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν πρὸς τὸν Κορνήλιον, ἐφώναξε δύο ἐκ τῶν ὑπηρετῶν αὑτοῦ καὶ ἕνα στρατιώτην εὐσεβῆ ἐκ τῶν διαμενόντων πάντοτε πλησίον αὐτοῦ,8καὶ διηγηθεὶς πρὸς αὐτοὺς τὰ πάντα, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην. 9Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἐνῷ ἐκεῖνοι ὡδοιπόρουν καὶ ἐπλησίαζον εἰς τὴν πόλιν, ἀνέβη ὁ Πέτρος εἰς τὸ δῶμα διὰ νὰ προσευχηθῇ περὶ τὴν ἕκτην ὥραν.10Καὶ πεινάσας ἤθελε νὰ φάγῃ· ἐνῷ δὲ ἡτοίμαζον, ἐπῆλθεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἔκστασις,11καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς σινδόνα μεγάλην, τὸ ὁποῖον ἦτο δεδεμένον ἀπὸ τῶν τεσσάρων ἄκρων καὶ κατεβιβάζετο ἐπὶ τὴν γῆν,12ἐντὸς τοῦ ὁποίου ὑπῆρχον πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.13Καὶ ἔγεινε φωνή πρὸς αὐτόν· Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον καὶ φάγε·14Ὁ δὲ Πέτρος εἶπε· Μή γένοιτο, Κύριε· διότι οὐδέποτε ἔφαγον οὐδὲν βέβηλον ἤ ἀκάθαρτον.15Καὶ πάλιν ἐκ δευτέρου ἔγεινε φωνή πρὸς αὐτόν· Ὅσα ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε, σὺ μή λέγε βέβηλα.16Ἔγεινε δὲ τοῦτο τρίς, καὶ πάλιν ἀνελήφθη τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν. 17Ἐνῷ δὲ ὁ Πέτρος ἦτο ἐν ἀπορίᾳ καθ᾿ ἑαυτὸν τί ἐσήμαινε τὸ ὄραμα, τὸ ὁποῖον εἶδεν, ἰδού, οἱ ἄνθρωποι οἱ ἀπεσταλμένοι παρὰ τοῦ Κορνηλίου ἐρωτήσαντες καὶ μαθόντες τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος ἔφθασαν εἰς τὴν πύλην,18καὶ φωνάξαντες ἠρώτων ἄν ὁ Σίμων ὁ ἐπονομαζόμενος Πέτρος ξενίζεται ἐνταῦθα.19Καὶ ἐνῷ ὁ Πέτρος διελογίζετο περὶ τοῦ ὀράματος, εἶπε πρὸς αὐτὸν τὸ Πνεῦμα· Ἰδού, τρεῖς ἄνθρωποι σὲ ζητοῦσι·20σηκωθεὶς λοιπὸν κατάβηθι καὶ ὕπαγε μετ᾿ αὐτῶν, μηδόλως διστάζων, διότι ἐγὼ ἀπέστειλα αὐτούς.21Καταβὰς δὲ ὁ Πέτρος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου, εἶπεν· Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν ἤλθετε; 22Οἱ δὲ εἶπον· Κορνήλιος ὁ ἑκατόνταρχος, ἀνήρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν καὶ μαρτυρούμενος ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, διετάχθη θεόθεν ὑπὸ ἁγίου ἀγγέλου νὰ σὲ προσκαλέσῃ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ νὰ ἀκούσῃ λόγους παρὰ σοῦ. 23Προσκαλέσας λοιπὸν αὐτοὺς ἔσω, ἐφιλοξένησε. Τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξῆλθεν ὁ Πέτρος μετ᾿ αὐτῶν, καὶ τινες τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ τῆς Ἰόππης ὑπῆγον μετ᾿ αὐτόν,24καὶ τῇ ἐπαύριον εἰσῆλθον εἰς τὴν Καισάρειαν. Ὁ δὲ Κορνήλιος περιέμενεν αὐτούς, συγκαλέσας τοὺς συγγενεῖς αὑτοῦ καὶ τοὺς οἰκείους φίλους.25Ὡς δὲ εἰσῆλθεν ὁ Πέτρος, ἐλθὼν ὁ Κορνήλιος εἰς συνάντησιν αὐτοῦ, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν.26Ἀλλ᾿ ὁ Πέτρος ἐσήκωσεν αὐτόν, λέγων· Σηκώθητι· καὶ ἐγὼ αὐτὸς ἄνθρωπος εἶμαι.27Καὶ συνομιλῶν μετ᾿ αὐτοῦ εἰσῆλθε καὶ εὑρίσκει συνηγμένους πολλούς,28καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Σεῖς ἐξεύρετε ὅτι εἶναι ἀσυγχώρητον εἰς ἄνθρωπον Ἰουδαῖον νὰ συναναστρέφηται ἤ νὰ πλησιάζῃ εἰς ἀλλόφυλον· ὁ Θεὸς ὅμως ἔδειξεν εἰς ἐμὲ νὰ μή λέγω μηδένα ἄνθρωπον βέβηλον ἤ ἀκάθαρτον·29ὅθεν καὶ προσκληθεὶς ἦλθον χωρὶς ἀντιλογίας. Ἐρωτῶ λοιπὸν διὰ τίνα λόγον μὲ προσεκαλέσατε;30Καὶ ὁ Κορνήλιος εἶπε· Ἀπὸ τεσσάρων ἡμερῶν ἤμην νηστεύων μέχρι τῆς ὥρας ταύτης, καὶ τὴν ἐννάτην ὥραν προσηυχόμην ἐν τῷ οἴκῳ μου· καὶ ἰδού, ἐστάθη ἐνώπιόν μου ἀνήρ μὲ ἐνδύματα λαμπρά,31καὶ λέγει· Κορνήλιε, εἰσηκούσθη ἡ προσευχή σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἐμνημονεύθησαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.32Πέμψον λοιπὸν εἰς Ἰόππην καὶ προσκάλεσον τὸν Σίμωνα, ὅστις ἐπονομάζεται Πέτρος· οὗτος ξενίζεται ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ βυρσοδέψου πλησίον τῆς θαλάσσης· ὅστις ἐλθὼν θέλει σοὶ λαλήσει.33Εὐθὺς λοιπὸν ἔπεμψα πρὸς σέ, καὶ σὺ ἔκαμες καλὰ ὅτι ἦλθες. Τώρα λοιπὸν ἡμεῖς πάντες παριστάμεθα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ ἀκούσωμεν πάντα ὅσα προσετάχθησαν εἰς σὲ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ.

1Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, δὲν ἔχετε χρείαν νὰ σᾶς γράφῃ τις·2διότι σεῖς ἐξεύρετε ἀκριβῶς ὅτι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται.3Ἐπειδή ὅταν λέγωσιν, Εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε ἐπέρχεται ἐπ᾿ αὐτοὺς αἰφνίδιος ὄλεθρος, καθὼς αἱ δῖνες εἰς τὴν ἐγκυμονοῦσαν, καὶ δὲν θέλουσιν ἐκφύγει.4Ἀλλὰ σεῖς, ἀδελφοί, δὲν εἶσθε ἐν σκότει, ὥστε ἡ ἡμέρα νὰ σᾶς καταφθάσῃ ὡς κλέπτης·5πάντες σεῖς εἶσθε υἱοὶ φωτὸς καὶ υἱοὶ ἡμέρας. Δὲν εἴμεθα νυκτὸς οὐδὲ σκότους.6Ἄρα λοιπὸν ἄς μή κοιμώμεθα ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλ᾿ ἄς ἀγρυπνῶμεν καὶ ἄς ἐγκρατευώμεθα.7Διότι οἱ κοιμώμενοι τὴν νύκτα κοιμῶνται, καὶ οἱ μεθύοντες τὴν νύκτα μεθύουσιν·8ἀλλ᾿ ἡμεῖς, ὄντες τῆς ἡμέρας, ἄς ἐγκρατευώμεθα, ἐνδυθέντες τὸν θώρακα τῆς πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας·9διότι ὁ Θεὸς δὲν προσδιώρισεν ἡμᾶς εἰς ὀργήν, ἀλλ᾿ εἰς ἀπόλαυσιν σωτηρίας διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,10ὅστις ἀπέθανεν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα εἴτε ἀγρυπνοῦμεν εἴτε κοιμώμεθα ζήσωμεν μετ᾿ αὐτοῦ.11Διὰ τοῦτο παρηγορεῖτε ἀλλήλους καὶ οἰκοδομεῖτε ὁ εἷς τὸν ἄλλον, καθὼς καὶ κάμνετε. 12Σᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, νὰ γνωρίζητε τοὺς ὅσοι κοπιάζουσι μεταξὺ σας καὶ εἶναι προεστῶτές σας ἐν Κυρίῳ καὶ σᾶς νουθετοῦσι,13καὶ νὰ τιμᾶτε αὐτοὺς ἐν ἀγάπῃ ὑπερεκπερισσοῦ διὰ τὸ ἔργον αὐτῶν. Εἰρηνεύετε μεταξὺ σας.14Σᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παρηγορεῖτε τοὺς ὀλιγοψύχους, περιθάλπετε τοὺς ἀσθενεῖς, μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας.15Προσέχετε μή ἀποδίδῃ τις εἴς τινα κακὸν ἀντί κακοῦ, ἀλλὰ ζητεῖτε πάντοτε τὸ ἀγαθὸν καὶ εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς πάντας. 16Πάντοτε χαίρετε,17ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε,18κατὰ πάντα εὐχαριστεῖτε· διότι τοῦτο εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐσᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.19Τὸ Πνεῦμα μή σβύνετε,20προφητείας μή ἐξουθενεῖτε.21Πάντα δοκιμάζετε, τὸ καλὸν κατέχετε· 22ἀπὸ παντὸς εἴδους κακοῦ ἀπέχεσθε. 23Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης εἴθε νὰ σᾶς ἁγιάσῃ ὁλοκλήρως, καὶ νὰ διατηρηθῇ ὁλόκληρον τὸ πνεῦμά σας καὶ ἡ ψυχή καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.24Πιστὸς εἶναι ἐκεῖνος ὅστις σᾶς καλεῖ, ὅστις καὶ θέλει ἐκτελέσει. 25Ἀδελφοί, προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν. 26Ἀσπάσθητε τοὺς ἀδελφοὺς πάντας ἐν φιλήματι ἁγίῳ.27Σᾶς ὁρκίζω εἰς τὸν Κύριον νὰ ἀναγνωσθῇ ἡ ἐπιστολή εἰς πάντας τοὺς ἁγίους ἀδελφούς.28Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μεθ᾿ ὑμῶν· ἀμήν.

1Καὶ εἶδον ἐν τῇ δεξιᾷ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν καὶ ὄπισθεν, κατεσφραγισμένον μὲ σφραγίδας ἑπτά.2Καὶ εἶδον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύττοντα μετὰ φωνῆς μεγάλης· Τίς εἶναι ἄξιος νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον καὶ νὰ λύσῃ τὰς σφραγίδας αὐτοῦ;3Καὶ οὐδεὶς ἠδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ, οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς οὐδὲ ὑποκάτω τῆς γῆς νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον οὐδὲ νὰ βλέπῃ αὐτό.4Καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολλά, ὅτι οὐδεὶς εὑρέθη ἄξιος νὰ ἀνοίξῃ καὶ νὰ ἀναγνώσῃ τὸ βιβλίον οὔτε νὰ βλέπῃ αὐτό.5Καὶ εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων μοὶ λέγει· Μή κλαῖε· ἰδού, ὑπερίσχυσεν ὁ λέων, ὅστις εἶναι ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἡ ῥίζα τοῦ Δαβίδ, νὰ ἀνοίξῃ τὸ βιβλίον καὶ νὰ λύσῃ τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας αὐτοῦ. 6Καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζώων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων Ἀρνίον ἱστάμενον ὡς ἐσφαγμένον, ἔχον κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς ἑπτά, οἵτινες εἶναι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ τὰ ἀπεσταλμένα εἰς πᾶσαν τὴν γῆν.7Καὶ ἦλθε καὶ ἔλαβε τὸ βιβλίον ἐκ τῆς δεξιᾶς τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου. 8Καὶ ὅτε ἔλαβε τὸ βιβλίον, τὰ τέσσαρα ζῶα καὶ οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου, ἔχοντες ἕκαστος κιθάρας καὶ φιάλας χρυσᾶς πλήρεις θυμιαμάτων, αἵτινες εἶναι αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων· 9καὶ ψάλλουσι νέαν ᾠδήν, λέγοντες· Ἄξιος εἶσαι νὰ λάβῃς τὸ βιβλίον καὶ νὰ ἀνοίξῃς τὰς σφραγίδας αὐτοῦ, διότι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας ἡμᾶς εἰς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ αἵματός σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους,10καὶ ἔκαμες ἡμᾶς εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς, καὶ θέλομεν βασιλεύσει ἐπὶ τῆς γῆς. 11Καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα φωνήν ἀγγέλων πολλῶν κυκλόθεν τοῦ θρόνου καὶ τῶν ζώων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ ἦτο ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν μυριάδες μυριάδων καὶ χιλιάδες χιλιάδων, 12λέγοντες μετὰ φωνῆς μεγάλης· Ἄξιον εἶναι τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον νὰ λάβῃ τὴν δύναμιν καὶ πλοῦτον καὶ σοφίαν καὶ ἰσχὺν καὶ τιμήν καὶ δόξαν καὶ εὐλογίαν. 13Καὶ πᾶν κτίσμα, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὑποκάτω τῆς γῆς καὶ ὅσα εἶναι ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, ἤκουσα ὅτι ἔλεγον· Εἰς τὸν καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου καὶ εἰς τὸ Ἀρνίον ἔστω ἡ εὐλογία καὶ ἡ τιμή καὶ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 14Καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα ἔλεγον· Ἀμήν· καὶ οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν καὶ προσεκύνησαν τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

16Καὶ ἰδού, προσελθὼν τις εἶπε πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί καλὸν νὰ πράξω διὰ νὰ ἔχω ζωήν αἰώνιον;17Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰμή εἷς, ὁ Θεός. Ἀλλ᾿ ἐὰν θέλῃς νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν ζωήν, φύλαξον τὰς ἐντολάς.18Λέγει πρὸς αὐτόν· Ποίας; Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Τὸ μή φονεύσῃς, μή μοιχεύσῃς, μή κλέψῃς, μή ψευδομαρτυρήσῃς,19τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα, καὶ θέλεις ἀγαπᾷ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.20Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ νεανίσκος· Πάντα ταῦτα ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου· τί μοὶ λείπει ἔτι;21Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν θέλῃς νὰ ἦσαι τέλειος, ὕπαγε, πώλησον τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ δὸς εἰς πτωχούς, καὶ θέλεις ἔχει θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐλθέ, ἀκολούθει μοι.22Ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον, ἀνεχώρησε λυπούμενος· διότι εἶχε κτήματα πολλά. 23Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ· Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι δυσκόλως θέλει εἰσέλθει πλούσιος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.24Καὶ πάλιν σᾶς λέγω, Εὐκολώτερον εἶναι νὰ περάσῃ κάμηλος διὰ τρυπήματος βελόνης παρὰ πλούσιος νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.25Ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήττοντο σφόδρα, λέγοντες· Τίς λοιπὸν δύναται νὰ σωθῇ;26Ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατον εἶναι, παρὰ τῷ Θεῷ ὅμως τὰ πάντα εἶναι δυνατά. 27Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος, εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰδού, ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ σοὶ ἠκολουθήσαμεν· τί λοιπὸν θέλει εἶσθαι εἰς ἡμᾶς;28Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι σεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθήσῃ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς δόξης αὑτοῦ, θέλετε καθήσει καὶ σεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.29Καὶ πᾶς ὅστις ἀφῆκεν οἰκίας ἤ ἀδελφοὺς ἤ ἀδελφὰς ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναῖκα ἤ τέκνα ἤ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλάσια θέλει λάβει καὶ ζωήν αἰώνιον θέλει κληρονομήσει.30Πολλοὶ ὅμως πρῶτοι θέλουσιν εἶσθαι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.