Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ

20Ἐρωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων, πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπε· Δὲν ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ οὕτως ὥστε νὰ παρατηρῆται·21οὐδὲ θέλουσιν εἰπεῖ· Ἰδού, ἐδὼ εἶναι, ἤ Ἰδοὺ ἐκεῖ· διότι ἰδού, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐντὸς ὑμῶν.22Εἶπε δὲ πρὸς τοὺς μαθητάς· θέλουσιν ἐλθεῖ ἡμέραι, ὅτε θέλετε ἐπιθυμήσει νὰ ἴδητε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ δὲν θέλετε ἰδεῖ.23καὶ θέλουσι σᾶς εἰπεῖ· Ἰδού, ἐδὼ εἶναι, ἤ Ἰδοὺ ἐκεῖ· μή ὑπάγητε μηδ᾿ ἀκολουθήσητε.24Διότι ὡς ἡ ἀστραπή ἡ ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπ᾿ οὐρανὸν λάμπει εἰς τὴν ὑπ᾿ οὐρανόν, οὕτω θέλει εἶσθαι καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὑτοῦ.25Πρῶτον ὅμως πρέπει αὐτὸς νὰ πάθῃ πολλὰ καὶ νὰ καταφρονηθῇ ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης.26Καὶ καθὼς ἔγεινεν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε, οὕτω θέλει εἶσθαι καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·27ἔτρωγον, ἔπινον, ἐνύμφευον, ἐνυμφεύοντο, μέχρι τῆς ἡμέρας καθ᾿ ἥν ὁ Νῶε εἰσῆλθεν εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας.28Ὁμοίως καὶ καθὼς ἔγεινεν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Λώτ· ἔτρωγον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν·29καθ᾿ ἥν δὲ ἡμέραν ἐξῆλθεν ὁ Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾿ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας.30Ὡσαύτως θέλει εἶσθαι καθ᾿ ἥν ἡμέραν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θέλει φανερωθῆ.31Κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὅστις εὑρεθῇ ἐπὶ τοῦ δώματος καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἄς μή καταβῇ διὰ νὰ λάβῃ αὐτά, καὶ ὅστις ἐν τῷ ἀγρῷ ὁμοίως ἄς μή ἐπιστρέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω.32Ἐνθυμεῖσθε τὴν γυναῖκα τοῦ Λώτ.33Ὅστις ζητήσῃ νὰ σώσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ, θέλει ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὅστις ἀπολέσῃ αὐτήν, θέλει διαφυλάξει αὐτήν.34Σᾶς λέγω, Ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ θέλουσιν εἶσθαι δύο ἐπὶ μιᾶς κλίνης, ὁ εἶς παραλαμβάνεται καὶ ὁ ἄλλος ἀφίνεται·35δύο γυναῖκες θέλουσιν ἀλέθει ὁμοῦ, ἡ μία παραλαμβάνεται καὶ ἡ ἄλλη ἀφίνεται·36δύο θέλουσιν εἶσθαι ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἶς παραλαμβάνεται καὶ ὁ ἄλλος ἀφίνεται.37Καὶ ἀποκριθέντες λέγουσι πρὸς αὐτόν· Ποῦ, Κύριε; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὅπου εἶναι τὸ σῶμα, ἐκεῖ θέλουσι συναχθῆ οἱ ἀετοί.

1Ἀδελφοί, ἡ ἐπιθυμία τῆς καρδίας μου καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ εἶναι διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτῶν·2διότι μαρτυρῶ περὶ αὐτῶν ὅτι ἔχουσι ζῆλον Θεοῦ, ἀλλ᾿ οὐχὶ κατ᾿ ἐπίγνωσιν.3Ἐπειδή μή γνωρίζοντες τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, καὶ ζητοῦντες νὰ συστήσωσι τὴν ἰδίαν αὑτῶν δικαιοσύνην, δὲν ὑπετάχθησαν εἰς τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ.4Ἐπειδή τὸ τέλος τοῦ νόμου εἶναι ὁ Χριστὸς πρὸς δικαιοσύνην εἰς πάντα τὸν πιστεύοντα. 5Διότι ὁ Μωϋσῆς γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, λέγων ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὁ κάμνων ταῦτα θέλει ζήσει δι᾿ αὐτῶν·6ἡ ἐκ πίστεως ὅμως δικαιοσύνη λέγει οὕτω· Μή εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, Τίς θέλει ἀναβῆ εἰς τὸν οὐρανόν; τουτέστι διὰ νὰ καταβιβάσῃ τὸν Χριστόν.7ἤ, Τίς θέλει καταβῆ εἰς τὴν ἄβυσσον; τουτέστι διὰ νὰ ἀναβιβάσῃ τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν.8Ἀλλὰ τί λέγει; Πλησίον σου εἶναι ὁ λόγος, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τουτέστιν ὁ λόγος τῆς πίστεως, τὸν ὁποῖον κηρύττομεν.9Ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς διὰ τοῦ στόματός σου τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, θέλεις σωθῆ· 10διότι μὲ τὴν καρδίαν πιστεύει τις πρὸς δικαιοσύνην, καὶ μὲ τὸ στόμα γίνεται ὁμολογία πρὸς σωτηρίαν.11Διότι λέγει ἡ γραφή· Πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτὸν δὲν θέλει καταισχυνθῆ. 12Ἐπειδή δὲν εἶναι διαφορὰ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· διότι ὁ αὐτὸς Κύριος εἶναι πάντων, πλούσιος πρὸς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν·13διότι Πᾶς ὅστις ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θέλει σωθῆ. 14Πῶς λοιπὸν θέλουσιν ἐπικαλεσθῆ ἐκεῖνον, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ἐπίστευσαν; καὶ πῶς θέλουσι πιστεύσει εἰς ἐκεῖνον, περὶ τοῦ ὁποίου δὲν ἤκουσαν; καὶ πῶς θέλουσιν ἀκούσει χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ὁ κηρύττων;15Καὶ πῶς θέλουσι κηρύξει, ἐὰν δὲν ἀποσταλῶσι; Καθὼς εἶναι γεγραμμένον· Πόσον ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά.16Ἀλλὰ δὲν ὑπήκουσαν πάντες εἰς τὸ εὐαγγέλιον. Διότι ὁ Ἡσαΐας λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσεν εἰς τὸ κήρυγμα ἡμῶν;17Ἄρα ἡ πίστις εἶναι ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοή διὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

1Νὰ καυχῶμαι βέβαια δὲν μοὶ συμφέρει· διότι θέλω ἐλθεῖ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου.2Γνωρίζω ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων, εἴτε ἐντὸς τοῦ σώματος δὲν ἐξεύρω, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος δὲν ἐξεύρω, ὁ Θεὸς ἐξεύρει· ὅτι ἡρπάγη ὁ τοιοῦτος ἕως τρίτου οὐρανοῦ.3Καὶ γνωρίζω τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον, εἴτε ἐντὸς τοῦ σώματος εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος δὲν ἐξεύρω, ὁ Θεὸς ἐξεύρει,4ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἀνεκλάλητα λόγια, τὰ ὁποῖα δὲν συγχωρεῖται εἰς ἄνθρωπον νὰ λαλήσῃ.5Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου θέλω καυχηθῆ, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ δὲν θέλω καυχηθῆ εἰμή εἰς τὰς ἀσθενείας μου.6Διότι ἐὰν θελήσω νὰ καυχηθῶ, δὲν θέλω εἶσθαι ἄφρων, ἐπειδή ἀλήθειαν θέλω εἰπεῖ· συστέλλομαι ὅμως μή στοχασθῇ τις εἰς ἐμὲ ἀνώτερόν τι ἀφ᾿ ὅ, τι μὲ βλέπει ἤ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ.7Καὶ διὰ νὰ μή ὑπεραίρωμαι διὰ τὴν ὑπερβολήν τῶν ἀποκαλύψεων, μοὶ ἐδόθη σκόλοψ εἰς τὴν σάρκα, ἄγγελος Σατᾶν διὰ νὰ μὲ ῥαπίζῃ, διὰ νὰ μή ὑπεραίρωμαι. 8Περὶ τούτου τρὶς παρεκάλεσα τὸν Κύριον διὰ νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ·9καὶ μοὶ εἶπεν· Ἀρκεῖ εἰς σὲ ἡ χάρις μου· διότι ἡ δύναμίς μου ἐν ἀδυναμίᾳ δεικνύεται τελεία. Μὲ ἄκραν λοιπὸν εὐχαρίστησιν θέλω καυχηθῆ μᾶλλον εἰς τὰς ἀδυναμίας μου, διὰ νὰ κατοικήσῃ ἐν ἐμοὶ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. 10Ὅθεν εὐαρεστοῦμαι εἰς τὰς ἀδυναμίας, εἰς τὰς ὕβρεις, εἰς τὰς ἀνάγκας, εἰς τοὺς διωγμούς, εἰς τὰς στενοχωρίας, ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ· διότι ὅταν ἦμαι ἀδύνατος, τότε εἶμαι δυνατός.

21Καὶ ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς διεπέρασε πάλιν ἐν τῷ πλοίῳ εἰς τὸ πέραν, συνήχθη πρὸς αὐτὸν ὄχλος πολύς, καὶ ἦτο πλησίον τῆς θαλάσσης.22Καὶ ἰδού, ἔρχεται εἷς τῶν ἀρχισυναγώγων, ὀνόματι Ἰάειρος, καὶ ἰδὼν αὐτὸν πίπτει πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ23καὶ παρεκάλει αὐτὸν πολλά, λέγων ὅτι τὸ θυγάτριόν μου πνέει τὰ λοίσθια· νὰ ἔλθῃς καὶ νὰ βάλῃς τὰς χεῖράς σου ἐπ᾿ αὐτήν, διὰ νὰ σωθῇ καὶ θέλει ζήσει. 24Καὶ ὑπῆγε μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἠκολούθει αὐτὸν ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν.25Καὶ γυνή τις, ἔχουσα ῥύσιν αἵματος δώδεκα ἔτη26καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα πᾶσαν τὴν περιουσίαν αὐτῆς καὶ μηδὲν φεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα,27ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἦλθε μεταξὺ τοῦ ὄχλου ὄπισθεν καὶ ἤγγισε τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ·28διότι ἔλεγεν ὅτι καὶ ἄν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγγίσω, θέλω σωθῆ.29Καὶ εὐθὺς ἐξηράνθη ἡ πηγή τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἠσθάνθη ἐν τῷ σώματι αὑτῆς ὅτι ἰατρεύθη ἀπὸ τῆς μάστιγος.30Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς, νοήσας ἐν ἑαυτῷ τὴν δύναμιν τὴν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ αὐτοῦ, στραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· Τίς ἤγγισε τὰ ἱμάτιά μου;31Καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτόν· Βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μοῦ ἤγγισε;32Καὶ περιέβλεπε διὰ νὰ ἴδῃ τὴν πράξασαν τοῦτο.33Ἡ δὲ γυνή, φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, ἐπειδή ἤξευρε τί ἔγεινεν ἐπ᾿ αὐτήν, ἦλθε καὶ προσέπεσεν εἰς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.34Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν· Θύγατερ, ἡ πίστις σοῦ σὲ ἔσωσεν· ὕπαγε εἰς εἰρήνην καὶ ἔσο ὑγιής ἀπὸ τῆς μάστιγός σου. 35Ἐνῷ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου, λέγοντες ὅτι ἡ θυγάτηρ σου ἀπέθανε· τί πλέον ἐνοχλεῖς τὸν Διδάσκαλον;36Ὁ δὲ Ἰησοῦς, εὐθὺς ὅτε ἤκουσε τὸν λόγον λαλούμενον, λέγει πρὸς τὸν ἀρχισυνάγωγον· Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε.37Καὶ δὲν ἀφῆκεν οὐδένα νὰ ἀκολουθήσῃ αὐτὸν εἰμή τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν Ἰακώβου.38Καὶ ἔρχεται εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ βλέπει θόρυβον, κλαίοντας καὶ ἀλαλάζοντας πολλά,39καὶ εἰσελθὼν λέγει πρὸς αὐτούς· Τί θορυβεῖσθε καὶ κλαίετε; τὸ παιδίον δὲν ἀπέθανεν, ἀλλὰ κοιμᾶται.40Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ. Ὁ δέ, ἀφοῦ ἐξέβαλεν ἅπαντας, παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μεθ᾿ ἑαυτοῦ καὶ εἰσέρχεται ὅπου ἔκειτο τὸ παιδίον,41καὶ πιάσας τὴν χεῖρα τοῦ παιδίου, λέγει πρὸς αὐτήν· Ταλιθά, κοῦμι· τὸ ὁποῖον μεθερμηνευόμενον εἶναι, Κοράσιον, σοὶ λέγω, σηκώθητι.42Καὶ εὐθὺς ἐσηκώθη τὸ κοράσιον καὶ περιεπάτει· διότι ἦτο ἐτῶν δώδεκα. Καὶ ἐξεπλάγησαν μὲ ἔκπληξιν μεγάλην.43Καὶ παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς πολλὰ νὰ μή μάθῃ μηδεὶς τοῦτο καὶ εἶπε νὰ δοθῇ εἰς αὐτήν νὰ φάγῃ.