Εξεγέρθητι εκκλησία και προσευχήσου

1Ἀκούσατέ μου, σεῖς οἱ ἀκολουθοῦντες τὴν δικαιοσύνην, οἱ ζητοῦντες τὸν Κύριον· ἐμβλέψατε εἰς τὸν βράχον, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐλατομήθητε, καὶ εἰς τὸ στόμιον τοῦ λάκκου, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀνωρύχθητε.2Ἐμβλέψατε εἰς τὸν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα σας καὶ εἰς τὴν Σάρραν, ἥτις σᾶς ἐγέννησε· διότι ἐκάλεσα αὐτὸν ὄντα ἕνα καὶ εὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν. 3Ὁ Κύριος λοιπὸν θέλει παρηγορήσει τὴν Σιών· αὐτὸς θέλει παρηγορήσει πάντας τοὺς ἠρημωμένους τόπους αὐτῆς· καὶ θέλει κάμει τὴν ἔρημον αὐτῆς ὡς τὴν Ἐδὲμ καὶ τὴν ἐρημίαν αὐτῆς ὡς παράδεισον τοῦ Κυρίου· εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίασις θέλει εὑρίσκεσθαι ἐν αὐτῇ, δοξολογία καὶ φωνή αἰνέσεως. 4Ἄκουσόν μου, λαὲ μου· καὶ δὸς ἀκρόασιν εἰς ἐμέ, ἔθνος μου· διότι νόμος θέλει ἐξέλθει παρ᾿ ἐμοῦ καὶ θέλω στήσει τὴν κρίσιν μου διὰ φῶς τῶν λαῶν.5Ἡ δικαιοσύνη μου πλησιάζει· ἡ σωτηρία μου ἐξῆλθε καὶ οἱ βραχίονές μου θέλουσι κρίνει τοὺς λαούς· αἱ νῆσοι θέλουσι προσμένει ἐμὲ καὶ θέλουσιν ἐλπίζει ἐπὶ τὸν βραχίονά μου.6Ὑψώσατε τοὺς ὀφθαλμοὺς σας εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ βλέψατε εἰς τὴν γῆν κάτω· διότι οἱ οὐρανοὶ θέλουσι διαλυθῆ ὡς καπνὸς καὶ ἡ γῆ θέλει παλαιωθῆ ὡς ἱμάτιον καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ θέλουσιν ἀποθάνει ἐξίσου· ἀλλ᾿ ἡ σωτηρία μου θέλει εἶσθαι εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἡ δικαιοσύνη μου δὲν θέλει ἐκλείψει. 7Ἀκούσατέ μου, σεῖς οἱ γνωρίζοντες δικαιοσύνην· λαέ, ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ νόμος μου· μή φοβεῖσθε τὸν ὀνειδισμὸν τῶν ἀνθρώπων μηδὲ ταράττεσθε εἰς τὰς ὕβρεις αὐτῶν.8Διότι ὡς ἱμάτιον θέλει καταφάγει αὐτοὺς ὁ σκώληξ καὶ ὡς μαλλίον θέλει καταφάγει αὐτοὺς ὁ σκῶρος· ἀλλ᾿ ἡ δικαιοσύνη μου θέλει μένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἡ σωτηρία μου εἰς γενεὰς γενεῶν. 9Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἐνδύθητι δύναμιν, βραχίων Κυρίου· ἐξεγέρθητι ὡς ἐν ταῖς ἀρχαίαις ἡμέραις, ἐν ταῖς παλαιαῖς γενεαῖς. Δὲν εἶσαι σύ, ὁ πατάξας τὴν Ῥαὰβ καὶ τραυματίσας τὸν δράκοντα;10Δὲν εἶσαι σύ, ὁ ξηράνας τὴν θάλασσαν, τὰ ὕδατα τῆς μεγάλης ἀβύσσου; ὁ ποιήσας τὰ βάθη τῆς θαλάσσης ὁδὸν διαβάσεως τῶν λελυτρωμένων; 11Καὶ οἱ λελυτρωμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ ἐλθεῖ ἐν ἀλαλαγμῷ εἰς Σιών· καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν· ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην θέλουσιν ἀπολαύσει· ἡ λύπη καὶ ὁ στεναγμὸς θέλουσι φύγει.12Ἐγώ, ἐγὼ εἶμαι ὁ παρηγορῶν ὑμᾶς. Σὺ τίς εἶσαι καὶ φοβεῖσαι ἀπὸ ἀνθρώπου θνητοῦ καὶ ἀπὸ υἱοῦ ἀνθρώπου, ὅστις θέλει γείνει ὡς χόρτος·13καὶ ἐλησμόνησας Κύριον τὸν Ποιητήν σου, τὸν ἐκτείναντα τοὺς οὐρανοὺς καὶ θεμελιώσαντα τὴν γῆν· καὶ ἐφοβεῖσο πάντοτε καθ᾿ ἡμέραν τὴν ὀργήν τοῦ καταθλίβοντός σε, ὡς ἐὰν ἦτο ἕτοιμος νὰ καταστρέψῃ; καὶ ποῦ εἶναι τώρα ἡ ὀργή τοῦ καταθλίβοντος;14Ὁ ἠχμαλωτισμένος σπεύδει νὰ λυθῇ καὶ νὰ μή ἀποθάνῃ ἐν τῷ λάκκῳ μηδὲ νὰ στερηθῇ τὸν ἄρτον αὑτοῦ·15διότι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σου, ὁ ταράττων τὴν θάλασσαν καὶ ἠχοῦσι τὰ κύματα αὐτῆς· Κύριος τῶν δυνάμεων τὸ ὄνομα αὐτοῦ.16Καὶ ἔθεσα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου καὶ σὲ ἐσκέπασα μὲ τὴν σκιὰν τῆς χειρὸς μου, διὰ νὰ στερεώσω τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ θεμελιώσω τὴν γῆν· καὶ διὰ νὰ εἴπω πρὸς τὴν Σιών, Λαὸς μου εἶσαι. 17Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἀνάστηθι, Ἱερουσαλήμ, ἥτις ἔπιες ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Κυρίου τὸ ποτήριον τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ· ἔπιες, ἐξεκένωσας καὶ αὐτήν τὴν τρυγίαν τοῦ ποτηρίου τῆς ζάλης.18Ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐγέννησε, δὲν ὑπάρχει ὁ ὁδηγῶν αὐτήν· οὐδὲ εἶναι ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐξέθρεψεν, ὁ πιάνων αὐτήν ἐκ τῆς χειρός.19Τὰ δύο ταῦτα ἦλθον ἐπὶ σέ· τίς θέλει σὲ συλλυπηθῆ; ἐρήμωσις καὶ καταστροφή καὶ πεῖνα καὶ μάχαιρα· διὰ τίνος νὰ σὲ παρηγορήσω;20Οἱ υἱοὶ σου ἀπενεκρώθησαν· κοίτονται ἀπ᾿ ἄκρου πασῶν τῶν ὁδῶν, ὡς ἄγριος ταῦρος ἐν δικτύοις· εἶναι πλήρεις τοῦ θυμοῦ τοῦ Κυρίου, τῆς ἐπιτιμήσεως τοῦ Θεοῦ σου.