Μηνύματα Αδελφών

1Ὁ δὲ Σαῦλος, πνέων ἔτι ἀπειλήν καὶ φόνον κατὰ τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, ἦλθε πρὸς τὸν ἀρχιερέα2καὶ ἐζήτησε παρ᾿ αὐτοῦ ἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸς τὰς συναγωγάς, ὅπως ἐὰν εὕρῃ τινὰς ἐκ τῆς ὁδοῦ ταύτης, ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, φέρῃ δεδεμένους εἰς Ἱερουσαλήμ.3Ἐνῷ δὲ πορευόμενος ἐπλησίαζεν εἰς τὴν Δαμασκόν, ἐξαίφνης ἤστραψε περὶ αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ,4καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν, ἤκουσε φωνήν λέγουσαν πρὸς αὐτόν· Σαούλ, Σαούλ, τί μὲ διώκεις;5Καὶ εἶπε· Τίς εἶσαι, Κύριε; Καὶ ὁ Κύριος εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς, τὸν ὁποῖον σὺ διώκεις· σκληρὸν σοι εἶναι νὰ λακτίζῃς πρὸς κέντρα.6Ὁ δὲ τρέμων καὶ ἔκθαμβος γενόμενος, εἶπε· Κύριε, τί θέλεις νὰ κάμω; Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν· Σηκώθητι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ θέλει σοὶ λαληθῆ τί πρέπει νὰ κάμῃς.7Οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτὸν ἵσταντο ἄφωνοι, ἀκούοντες μὲν τὴν φωνήν, μηδένα ὅμως βλέποντες.8Ἐσηκώθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἔχων ἀνεῳγμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ δὲν ἔβλεπεν οὐδένα· καὶ χειραγωγοῦντες αὐτὸν εἰσήγαγον εἰς Δαμασκόν.9Καὶ ἦτο τρεῖς ἡμέρας χωρὶς νὰ βλέπῃ, καὶ δὲν ἔφαγεν οὐδὲ ἔπιεν. 10Ἦτο δὲ τις μαθητής ἐν Δαμασκῷ Ἀνανίας ὀνομαζόμενος, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος δι᾿ ὀράματος· Ἀνανία· Ὁ δὲ εἶπεν· Ἰδοὺ ἐγώ, Κύριε.11Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν· Σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς τὴν ὁδὸν τὴν ὀνομαζομένην Εὐθεῖαν καὶ ζήτησον ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Ἰούδα τινὰ Σαῦλον ὀνομαζόμενον Ταρσέα· διότι ἰδού, προσεύχεται,12καὶ εἶδε δι᾿ ὀράματος ἄνθρωπον Ἀνανίαν ὀνομαζόμενον ὅτι εἰσῆλθε καὶ ἔθεσεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν χεῖρα, διὰ νὰ ἀναβλέψῃ. 13Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ἀνανίας· Κύριε, ἤκουσα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου, ὅσα κακὰ ἔπραξεν εἰς τοὺς ἁγίους σου ἐν Ἱερουσαλήμ·14καὶ ἐδὼ ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων νὰ δέσῃ πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομά σου.15Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος· Ὕπαγε, διότι οὗτος εἶναι σκεῦος ἐκλογῆς εἰς ἐμέ, διὰ νὰ βαστάσῃ τὸ ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων καὶ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ·16ἐπειδή ἐγὼ θέλω δείξει εἰς αὐτὸν ὅσα πρέπει νὰ πάθῃ ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός μου. 17Ὑπῆγε δὲ ὁ Ἀνανίας καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ ἐπιθέσας ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας εἶπε· Σαούλ ἀδελφέ, ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλεν, ὁ Ἰησοῦς ὅστις ἐφάνη εἰς σὲ ἐν τῇ ὁδῷ καθ᾿ ἥν ἤρχου, διὰ νὰ ἀναβλέψῃς καὶ νὰ πλησθῇς Πνεύματος Ἁγίου. 18Καὶ εὐθὺς ἔπεσον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ ὡς λέπη, καὶ ἀνέβλεψεν εὐθύς, καὶ σηκωθεὶς ἐβαπτίσθη. 19Καὶ λαβὼν τροφήν ἐδυναμώθη. Διέτριψε δὲ ὁ Σαῦλος ἡμέρας τινὰς μετὰ τῶν ἐν Δαμασκῷ μαθητῶν,20καὶ εὐθὺς ἐκήρυττεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς τὸν Χριστὸν ὅτι οὗτος εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.21Ἐξεπλήττοντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον· Δὲν εἶναι οὗτος, ὅστις ἐξωλόθρευσεν ἐν Ἱερουσαλήμ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομα τοῦτο καὶ ἐδὼ διὰ τοῦτο εἶχεν ἐλθεῖ διὰ νὰ φέρῃ αὐτοὺς δεδεμένους πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς;22Ὁ δὲ Σαῦλος μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο καὶ συνέχεε τοὺς Ἰουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῷ, ἀποδεικνύων ὅτι οὗτος εἶναι ὁ Χριστός. 23Καὶ ἀφοῦ παρῆλθον ἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύθησαν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ θανατώσωσιν αὐτόν·24ἐγνωστοποιήθη δὲ εἰς τὸν Σαῦλον ἡ ἐπιβουλή αὐτῶν. Καὶ παρεφύλαττον τὰς πύλας ἡμέραν καὶ νύκτα, διὰ νὰ θανατώσωσιν αὐτόν·25λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταί, διὰ νυκτὸς κατεβίβασαν διὰ τοῦ τείχους κρεμάσαντες ἐντὸς σπυρίδος.

1Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμὲ λέγων,2Ὕπαγε καὶ βόησον εἰς τὰ ὦτα τῆς Ἱερουσαλήμ λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐνθυμοῦμαι περὶ σοῦ τὴν πρὸς σὲ εὐμένειάν μου ἐν τῇ νεότητί σου, τὴν ἀγάπην τῆς νυμφεύσεώς σου, ὅτε μὲ ἠκολούθεις ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐν γῇ ἀσπάρτῳ·3ὁ Ἰσραήλ ἦτο ἅγιος εἰς τὸν Κύριον, ἀπαρχή τῶν γεννημάτων αὐτοῦ· πάντες οἱ κατατρώγοντες αὐτὸν ἦσαν ἔνοχοι· κακὸν ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτούς, λέγει Κύριος. 4Ἀκούσατε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, οἶκος Ἰακὼβ καὶ πᾶσαι αἱ συγγένειαι τοῦ οἴκου Ἰσραήλ·5Οὕτω λέγει Κύριος· Ποῖαν ἀδικίαν εὕρηκαν ἐν ἐμοὶ οἱ πατέρες σας, ὥστε ἀπεμακρύνθησαν ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ περιεπάτηααν ὀπίσω τῆς ματαιότητος καὶ ἐματαιώθησαν;6καὶ δὲν εἶπον, Ποῦ εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ἀναβιβάσας ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ὁ ὁδηγήσας ἡμᾶς διὰ τῆς ἐρήμου, διὰ τόπου ἐρημίας καὶ χασμάτων, διὰ τόπου ἀνυδρίας καὶ σκιᾶς θανάτου, διὰ τόπου τὸν ὁποῖον δὲν ἐπέρασεν ἄνθρωπος καὶ ὅπου ἄνθρωπος δὲν κατῴκησε;7Καὶ σᾶς εἰσήγαγον εἰς τόπον καρποφόρον, διὰ νὰ τρώγητε τοὺς καρποὺς αὐτοῦ καὶ τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ· ἀφοῦ ὅμως εἰσήλθετε, ἐμιάνατε τὴν γῆν μου καὶ κατεστήσατε βδέλυγμα τὴν κληρονομίαν μου.8Οἱ ἱερεῖς δὲν εἶπον, Ποῦ εἶναι ὁ Κύριος; καὶ οἱ κρατοῦντες τὸν νόμον δὲν μὲ ἐγνώρισαν· καὶ οἱ ποιμένες ἐγίνοντο παραβάται ἐναντίον μου, καὶ οἱ προφῆται προεφήτευον διὰ τοῦ Βάαλ καὶ περιεπάτουν ὀπίσω πραγμάτων ἀνωφελῶν.9Διὰ τοῦτο ἔτι θέλω κριθῆ μὲ ἐσᾶς, λέγει Κύριος, καὶ μὲ τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν σας θέλω κριθῆ. 10Διότι διάβητε εἰς τὰς νήσους τῶν Κητιαίων καὶ ἰδέτε· καὶ πέμψατε εἰς Κηδάρ· καὶ παρατηρήσατε ἐπιμελῶς, καὶ ἰδέτε ἄν ἐστάθη τοιοῦτον πρᾶγμα.11Ἤλλαξεν ἔθνος θεούς, ἄν καὶ οὗτοι δὲν ἦναι θεοί; ὁ λαὸς μου ὅμως ἤλλαξε τὴν δόξαν αὑτοῦ μὲ πρᾶγμα ἀνωφελές.12Ἐκπλάγητε, οὐρανοί, διὰ τοῦτο, καὶ φρίξατε, συνταράχθητε σφόδρα, λέγει Κύριος.13Διότι δύο κακὰ ἔπραξεν ὁ λαὸς μου· ἐμὲ ἐγκατέλιπον, τὴν πηγήν τῶν ζώντων ὑδάτων, καὶ ἔσκαψαν εἰς ἑαυτοὺς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οἵτινες δὲν δύνανται νὰ κρατήσωσιν ὕδωρ.