Κυρ, Ιουλ 28, 2024
Χωρίο: Ιώβ 42:1-6
Διάρκεια: 51 Λεπτά 41 Δευτερόλεπτα
142:1 Τότε ἀπεκρίθη ὁ Ἰὼβ πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπεν·
2Ἐξεύρω ὅτι δύνασαι τὰ πάντα, καὶ οὐδεὶς στοχασμὸς σου δύναται νὰ ἐμποδισθῇ.3Τίς οὗτος ὁ κρύπτων τὴν βουλήν ἀσυνέτως; Ἐγὼ λοιπὸν προέφερα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον δὲν ἐνόουν. Πράγματα ὑπερθαύμαστα δι᾿ ἐμέ, τὰ ὁποῖα δὲν ἐγνώριζον.4Ἄκουσον, δέομαι· καὶ ἐγὼ θέλω λαλήσει· θέλω σὲ ἐρωτήσει, καὶ σὺ δίδαξόν με.5Ἤκουον περὶ σοῦ μὲ τὴν ἀκοήν τοῦ τίου, ἀλλὰ τώρα ὁ ὀφθαλμὸς μου σὲ βλέπει· 6διὰ τοῦτο βδελύττομαι ἐμαυτόν, καὶ μετανοῶ ἐν χώματι καὶ σποδῷ.
Κυρ, Ιουλ 14, 2024
Χωρίο: Α' Σαμουήλ 17:28-58
Διάρκεια: 40 Λεπτά 25 Δευτερόλεπτα
28Καὶ ἤκουσεν Ἐλιὰβ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ὁ μεγαλήτερος, ἐνῷ ἐλάλει πρὸς τοὺς ἄνδρας· καὶ ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ Ἐλιὰβ ἐναντίον τοῦ Δαβίδ, καὶ εἶπε, Διὰ τί κατέβης ἐνταῦθα; καὶ εἰς ποῖον ἀφῆκες τὰ ὀλίγα ἐκεῖνα πρόβατα ἐν τῇ ἐρήμῳ; ἐγὼ ἐξεύρω τὴν ὑπερηφανίαν σου καὶ τὴν πονηρίαν τῆς καρδίας σου· βεβαίως διὰ νὰ ἰδῇς τὴν μάχην κατέβης.29Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Τί ἔκαμα τώρα; δὲν εἶναι αἰτία;30Καὶ ἐστράφη ἀπ᾿ αὐτοῦ πρὸς ἄλλον καὶ ἐλάλησε κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον· καὶ ὁ λαὸς ἀπεκρίθη πάλιν πρὸς αὐτὸν κατὰ τὸν πρῶτον λόγον.
31Καὶ ὅτε ἠκούσθησαν οἱ λόγοι, τοὺς ὁποίους ἐλάλησεν ὁ Δαβίδ, ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν Σαούλ· καὶ παρέλαβεν αὐτόν.32Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, Μηδενὸς ἀνθρώπου ἡ καρδία ἄς μή ταπεινόνηται διὰ τοῦτον· ὁ δοῦλός σου θέλει ὑπάγει καὶ πολεμήσει μετὰ τοῦ Φιλισταίου τούτου.33Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Δαβίδ, Δὲν δύνασαι νὰ ὑπάγῃς ἐναντίον τοῦ Φιλισταίου τούτου διὰ νὰ πολεμήσῃς μετ᾿ αὐτοῦ· διότι σὺ εἶσαι παιδίον, αὐτὸς δὲ ἀνήρ πολεμιστής ἐκ νεότητος αὑτοῦ.
34Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, Ὁ δοῦλός σου ἔβοσκε τὰ πρόβατα τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, καὶ ἦλθε λέων καὶ ἄρκτος καὶ ἥρπασε πρόβατον ἐκ τοῦ ποιμνίου·35καὶ ἐξῆλθον κατόπιν αὐτοῦ καὶ ἐπάταξα αὐτὸν καὶ ἠλευθέρωσα αὐτὸ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ καθὼς ἐσηκώθη ἐναντίον μου, ἥρπασα αὐτὸν ἀπὸ τῆς σιαγόνος καὶ ἐπάταξα αὐτὸν καὶ ἐθανάτωσα αὐτόν·36ἐπάταξεν ὁ δοῦλός σου καὶ τὸν λέοντα καὶ τὴν ἄρκτον· καὶ ὁ Φιλισταῖος οὗτος ὁ ἀπερίτμητος θέλει εἶσθαι ὡς ἕν ἐκ τούτων, ἐπειδή ἐξουθένησε τὰ στρατεύματα τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.
37Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Ὁ Κύριος ὁ ἐλευθερώσας με ἐκ χειρὸς τοῦ λέοντος καὶ ἐκ χειρὸς τῆς ἄρκτου, οὗτος θέλει μὲ ἐλευθερώσει ἐκ χειρὸς τοῦ Φιλισταίου τούτου. Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Δαβίδ, Ὕπαγε, καὶ ὁ Κύριος ἄς ἦναι μετὰ σοῦ.38Καὶ ὥπλισεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαβὶδ μὲ τὴν πανοπλίαν αὑτοῦ καὶ ἔβαλε χαλκίνην περικεφαλαίαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ· καὶ ἐνέδυσεν αὐτὸν θώρακα.39Καὶ ἐζώσθη ὁ Δαβὶδ τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ ἐπάνωθεν τῆς πανοπλίας αὐτοῦ καὶ ἠθέλησε νὰ περιπατήσῃ· διότι δὲν εἶχε δοκιμάσει. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, Δὲν δύναμαι νὰ περιπατήσω μὲ ταῦτα· διότι δὲν ἐδοκίμασα ποτέ. Καὶ ἐξεδύθη ὁ Δαβὶδ αὐτὰ ἐπάνωθεν αὑτοῦ.40Καὶ ἔλαβε τὴν ῥάβδον αὑτοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ, καὶ ἐξέλεξεν εἰς ἑαυτὸν πέντε λίθους ὁμαλοὺς ἐκ τοῦ χειμάρρου, καὶ θέσας αὐτοὺς εἰς τὸ ποιμενικὸν αὑτοῦ σακκίον καὶ θυλάκιον, τὴν δὲ σφενδόνην αὑτοῦ εἰς τὴν χεῖρα αὑτοῦ, ἐπλησίαζε πρὸς τὸν Φιλισταῖον.
41Ὁ δὲ Φιλισταῖος ἤρχετο προχωρῶν καὶ ἐπλησίαζε πρὸς τὸν Δαβίδ· καὶ ὁ ἀνήρ ὁ ἀσπιδοφόρος ἔμπροσθεν αὐτοῦ.42Καὶ ὅτε περιέβλεψεν ὁ Φιλισταῖος καὶ εἶδε τὸν Δαβίδ, κατεφρόνησεν αὐτόν· διότι ἦτο παιδίον καὶ ξανθὸς καὶ ὡραῖος τὴν ὄψιν.43Καὶ εἶπεν ὁ Φιλισταῖος πρὸς τὸν Δαβίδ, Κύων εἶμαι ἐγώ, ὥστε ἔρχεσαι πρὸς ἐμὲ μὲ ῥάβδους; Καὶ κατηράσθη ὁ Φιλισταῖος τὸν Δαβὶδ εἰς τοὺς θεοὺς αὑτοῦ.44Καὶ εἶπεν ὁ Φιλισταῖος πρὸς τὸν Δαβίδ, Ἐλθὲ πρὸς ἐμέ, καὶ θέλω παραδώσει τὰς σάρκας σου εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ.
45Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Φιλισταῖον, Σὺ ἔρχεσαι ἐναντίον μου μὲ ῥομφαίαν καὶ δόρυ καὶ ἀσπίδα· ἐγὼ δὲ ἔρχομαι ἐναντίον σου ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, τοῦ Θεοῦ τῶν στρατευμάτων τοῦ Ἰσραήλ, τὰ ὁποῖα σὺ ἐξουθένησας·46τὴν ἡμέραν ταύτην θέλει σὲ παραδώσει ὁ Κύριος εἰς τὴν χεῖρά μου· καὶ θέλω σὲ πατάξει καὶ ἀφαιρέσει ἀπὸ σοῦ τὴν κεφαλήν σου· καὶ θέλω παραδώσει τὰ πτώματα τοῦ στρατοπέδου τῶν Φιλισταίων τὴν ἡμέραν ταύτην εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ εἰς τά θηρία τῆς γῆς· διὰ νὰ γνωρίσῃ πᾶσα ἡ γῆ ὅτι εἶναι Θεὸς εἰς τὸν Ἰσραήλ·47καὶ θέλει γνωρίσει πᾶν τὸ πλῆθος τοῦτο ὅτι ὁ Κύριος δὲν σώζει μὲ ῥομφαίαν καὶ δόρυ· διότι τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ μάχη, καὶ αὐτὸς θέλει σᾶς παραδώσει εἰς τὴν χεῖρα ἡμῶν.
48Καὶ ὅτε ἐσηκώθη ὁ Φιλισταῖος καὶ ἤρχετο καὶ ἐπλησίαζεν εἰς συνάντησιν τοῦ Δαβίδ, ὁ Δαβὶδ ἔσπευσε καὶ ἔδραμε πρὸς μάχην ἐναντίον τοῦ Φιλισταίου.49Καὶ ἐκτείνας ὁ Δαβὶδ τὴν χεῖρα αὑτοῦ εἰς τὸ σακκίον, ἔλαβεν ἐκεῖθεν λίθον καὶ ἐσφενδόνησε καὶ ἐκτύπησε τὸν Φιλισταῖον κατὰ τὸ μέτωπον αὐτοῦ, ὥστε ὁ λίθος ἐνεπήχθη εἰς τὸ μέτωπον αὐτοῦ· καὶ ἔπεσε κατὰ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν.50καὶ ὑπερίσχυσεν ὁ Δαβὶδ κατὰ τοῦ Φιλισταίου διὰ τῆς σφενδόνης καὶ διὰ τοῦ λίθου, καὶ ἐκτύπησε τὸν Φιλισταῖον καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν. Ἀλλὰ δὲν ἦτο ῥομφαία ἐν τῇ χειρὶ τοῦ Δαβίδ·
51ὅθεν ὁ Δαβὶδ ἔδραμε καὶ σταθεὶς ἐπὶ τὸν Φιλισταῖον, ἔλαβε τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ καὶ ἔσυρεν αὐτήν ἐκ τῆς θήκης αὐτῆς, καὶ θανατώσας αὐτόν, ἀπέκοψε τὴν κεφαλήν αὐτοῦ μὲ αὐτήν. Ἰδόντες δὲ οἱ Φιλισταῖοι, ὅτι ἀπέθανεν ὁ ἰσχυρὸς αὐτῶν, ἔφυγον·52Τότε ἐσηκώθησαν οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ καὶ τοῦ Ἰούδα καὶ ἤλάλαξαν καὶ κατεδίωξαν τοὺς Φιλισταίους, ἕως τῆς εἰσόδου τῆς κοιλάδος, καὶ ἕως τῶν πυλῶν τῆς Ἀκκαρών. Καὶ ἔπεσον οἱ τραυματισμένοι τῶν Φιλισταίων ἐν τῇ ὁδῷ Σααραείμ, ἕως Γὰθ καὶ ἕως Ἀκκαρών.53Καὶ ἐπέστρεψαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐκ τῆς καταδιώξεως τῶν Φιλισταίων καὶ διήρπασαν τὰ στρατόπεδα αὐτῶν.54Ὁ δὲ Δαβὶδ ἔλαβε τὴν κεφαλήν τοῦ Φιλισταίου, καὶ ἔφερεν αὐτήν εἰς Ἱερουσαλήμ· τὴν δὲ πανοπλίαν αὐτοῦ ἔβαλεν ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ.
55Ὅτε δὲ εἶδεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαβὶδ ἐξερχόμενον ἐναντίον τοῦ Φιλισταίου, εἶπε πρὸς Ἀβενήρ, τὸν ἀρχηγὸν τοῦ στρατεύματος, Ἀβενήρ, τίνος υἱὸς εἶναι ὁ νέος οὗτος; Καὶ ὁ Ἀβενήρ εἶπε, Ζῇ ἡ ψυχή σου, βασιλεῦ, δέν ἐξεύρω.56Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς, Ἐρώτησον σύ, τίνος υἱὸς εἶναι ὁ νεανίσκος οὗτος.57Καὶ καθὼς ἐπέστρεψεν ὁ Δαβίδ, πατάξας τὸν Φιλισταῖον, παρέλαβεν αὐτὸν ὁ Ἀβενήρ καὶ ἔφερεν αὐτὸν ἐνώπιον τοῦ Σαούλ· καὶ ἡ κεφαλή τοῦ Φιλισταίου ἦτο ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ.58Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Σαούλ, Τίνος υἱὸς εἶσαι, νέε; καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβίδ, Ὁ υἱὸς τοῦ δούλου σου Ἰεσσαὶ τοῦ Βηθλεεμίτου.
Κυρ, Ιουν 30, 2024
Χωρίο: Νεεμίας 4:1-23
Διάρκεια: 57 Λεπτά 18 Δευτερόλεπτα
1Ὅτε δὲ ἤκουσεν ὁ Σαναβαλλὰτ ὅτι ἡμεῖς οἰκοδομοῦμεν τὸ τεῖχος, ὠργίσθη καὶ ἠγανάκτησε πολὺ καὶ περιεγέλασε τοὺς Ἰουδαίους.2Καὶ ἐλάλησεν ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν αὑτοῦ καὶ τοῦ στρατεύματος τῆς Σαμαρείας καὶ εἶπε, Τί κάμνουσιν οἱ ἄθλιοι οὗτοι Ἰουδαῖοι; θέλουσιν ἀφήσει αὐτούς; θέλουσι θυσιάσει; θέλουσι τελειώσει ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ; θέλουσιν ἀναζωοποιήσει ἐκ τῶν σωρῶν τοῦ χώματος τοὺς λίθους, καὶ τούτους κεκαυμένους;3Πλησίον δὲ αὐτοῦ ἦτο Τωβίας ὁ Ἀμμωνίτης· καὶ εἶπε, Καὶ ἄν κτίσωσιν, ἀλώπηξ ἀναβαίνουσα θέλει καθαιρέσει τὸ λίθινον αὐτῶν τεῖχος.
4Ἄκουσον, Θεὲ ἡμῶν· διότι μυκτηριζόμεθα· καὶ στρέψον τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν κατὰ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καὶ κάμε αὐτοὺς νὰ γείνωσι λάφυρον ἐν γῇ αἰχμαλωσίας·
5καὶ μή καλύψῃς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ ἡ ἁμαρτία αὐτῶν ἄς μή ἐξαλειφθῇ ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου· διότι προέφεραν ὀνειδισμοὺς κατὰ τῶν οἰκοδομούντων.
6Οὕτως ἀνῳκοδομήσαμεν τὸ τεῖχος· καὶ ἅπαν τὸ τεῖχος συνεδέθη, ἕως τοῦ ἡμίσεος αὑτοῦ· διότι ὁ λαὸς εἶχε καρδίαν εἰς τὸ ἐργάζεσθαι.7Ἀλλ᾿ ὅτε Σαναβαλλὰτ καὶ Τωβίας καὶ οἱ Ἄραβες καὶ οἱ Ἀμμωνῖται καὶ οἱ Ἀζώτιοι ἤκουσαν ὅτι τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ ἐπισκευάζονται, καὶ ὅτι τὰ χαλάσματα ἤρχισαν νὰ φράττωνται, ὠργίσθησαν σφόδρα·8καὶ συνώμοσαν πάντες ὁμοῦ νὰ ἔλθωσι νὰ πολεμήσωσιν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ νὰ κάμωσιν εἰς αὐτήν βλάβην.
9Καὶ ἡμεῖς προσηυχήθημεν εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ ἐστήσαμεν φυλακὰς ἐναντίον αὐτῶν ἡμέραν καὶ νύκτα, φοβούμενοι ἀπ᾿ αὐτῶν.10Καὶ εἶπεν ὁ Ἰούδας, Ἡ δύναμις τῶν ἐργατῶν ἠτόνησε, καὶ τὸ χῶμα εἶναι πολύ, καὶ ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ οἰκοδομῶμεν τὸ τεῖχος.11Οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν εἶπον, Δὲν θέλουσι μάθει οὐδὲ θέλουσιν ἰδεῖ, ἑωσοῦ ἔλθωμεν εἰς τὸ μέσον αὐτῶν καὶ φονεύσωμεν αὐτούς, καὶ καταπαύσωμεν τὸ ἔργον.12Καὶ ἐλθόντες οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ κατοικοῦντες πλησίον αὐτῶν, εἶπον πρὸς ἡμᾶς δεκάκις, Προσέχετε ἀπὸ πάντων τῶν τόπων, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιστρέφετε πρὸς ἡμᾶς.13Ὅθεν ἔστησα εἰς τοὺς χαμηλοτέρους τόπους ὄπισθεν τοῦ τείχους καὶ εἰς τοὺς ὑψηλοτέρους τόπους, ἔστησα τὸν λαὸν κατὰ συγγενείας, μὲ τὰς ῥομφαίας αὐτῶν, μὲ τὰς λόγχας αὐτῶν καὶ μὲ τὰ τόξα αὐτῶν.14Καὶ εἶδον καὶ ἐσηκώθην καὶ εἶπα πρὸς τοὺς προκρίτους καὶ πρὸς τοὺς προεστῶτας καὶ πρὸς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, Μή φοβηθῆτε ἀπ᾿ αὐτῶν· ἐνθυμεῖσθε τὸν Κύριον, τὸν μέγαν καὶ φοβερόν, καὶ πολεμήσατε ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν σας, τῶν υἱῶν σας καὶ τῶν θυγατέρων σας, τῶν γυναικῶν σας καὶ τῶν οἴκων σας.
15Καὶ ὅτε οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν ἤκουσαν ὅτι τὸ πρᾶγμα ἐγνώσθη εἰς ἡμᾶς, καὶ διεσκέδασεν ὁ Θεὸς τὴν βουλήν αὐτῶν, ἐπεστρέψαμεν πάντες ἡμεῖς εἰς τὸ τεῖχος, ἕκαστος εἰς τὸ ἔργον αὑτοῦ.16Καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας τὸ ἥμισυ τῶν δούλων μου εἰργάζοντο τὸ ἔργον, καὶ τὸ ἥμισυ αὐτῶν ἐκράτουν τὰς λόγχας, τοὺς θυρεοὺς καὶ τὰ τόξα, τεθωρακισμένοι καὶ οἱ ἄρχοντες ἦσαν ὀπίσω παντὸς τοῦ οἴκου Ἰούδα.17Οἱ οἰκοδομοῦντες τὸ τεῖχος καὶ οἱ ἀχθοφοροῦντες καὶ οἱ φορτίζοντες, ἕκαστος διὰ τῆς μιᾶς χειρὸς αὑτοῦ ἐδούλευεν εἰς τὸ ἔργον καὶ διὰ τῆς ἄλλης ἐκράτει τὸ ὅπλον.18Οἱ δὲ οἰκοδόμοι, ἕκαστος εἶχε τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ περιεζωσμένην εἰς τὴν ὀσφὺν αὑτοῦ καὶ ᾠκοδόμει ὁ δὲ σαλπίζων ἐν τῇ σάλπιγγι ἦτο πλησίον μου.19Καὶ εἶπα πρὸς τοὺς προκρίτους καὶ πρὸς τοὺς προεστῶτας καὶ πρὸς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, τὸ ἔργον εἶναι μέγα καὶ πλατύ· ἡμεῖς δὲ εἴμεθα διακεχωρισμένοι ἐπὶ τὸ τεῖχος, ὁ εἷς μακρὰν τοῦ ἄλλου·20εἰς ὅντινα λοιπὸν τόπον ἀκούσητε τὴν φωνήν τῆς σάλπιγγος, ἐκεῖ δράμετε πρὸς ἡμᾶς· ὁ Θεὸς ἡμῶν θέλει πολεμήσει ὑπὲρ ἡμῶν.21Οὕτως εἰργαζόμεθα τὸ ἔργον· καὶ τὸ ἥμισυ αὐτῶν ἐκράτει τὰς λόγχας, ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς αὐγῆς ἕως τῆς ἀνατολῆς τῶν ἄστρων.22Καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν εἶπα πρὸς τὸν λαόν, Ἕκαστος μετὰ τοῦ δούλου αὑτοῦ ἄς διανυκτερεύῃ ἐν τῷ μέσῳ τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἄς ἦναι τὴν νύκτα φύλακες εἰς ἡμᾶς, καὶ ἄς ἐργάζωνται τὴν ἡμέραν.23Καὶ οὔτε ἐγώ, οὔτε οἱ ἀδελφοὶ μου, οὔτε οἱ δοῦλοί μου, οὔτε οἱ ἄνδρες τῆς προφυλάξεως οἱ ἀκολουθοῦντές με, οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν ἐξεδύετο τὰ ἱμάτια αὑτοῦ· μόνον διὰ νὰ λούηται ἐξεδύετο ἕκαστος.
Κυρ, Ιουν 16, 2024
Χωρίο: Κατά Μάρκον 10:17-31
Διάρκεια: 51 Λεπτά 50 Δευτερόλεπτα
17Ἐνῷ δὲ ἐξήρχετο εἰς τὴν ὁδόν, ἔδραμέ τις καὶ γονυπετήσας ἔμπροσθεν αὐτοῦ, ἠρώτα αὐτόν· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάμω διὰ νὰ κληρονομήσω ζωήν αἰώνιον;18Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰμή εἷς, ὁ Θεός.19Τὰς ἐντολὰς ἐξεύρεις· Μή μοιχεύσῃς, Μή φονεύσῃς, Μή κλέψῃς, Μή ψευδομαρτυρήσῃς, Μή ἀποστερήσῃς, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.20Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ταῦτα πάντα ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου.21Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐμβλέψας εἰς αὐτόν, ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἕν σοι λείπει· ὕπαγε, πώλησον ὅσα ἔχεις καὶ δὸς εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ θέλεις ἔχει θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐλθέ, ἀκολούθει μοι, σηκώσας τὸν σταυρόν.22Ἐκεῖνος ὅμως σκυθρωπάσας διὰ τὸν λόγον, ἀνεχώρησε λυπούμενος· διότι εἶχε κτήματα πολλά.
23Καὶ περιβλέψας ὁ Ἰησοῦς, λέγει πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ· Πόσον δυσκόλως θέλουσιν εἰσέλθει εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἱ ἔχοντες τὰ χρήματα.24Οἱ δὲ μαθηταὶ ἐξεπλήττοντο διὰ τοὺς λόγους αὐτοῦ. Καὶ ὁ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει πρὸς αὐτούς· Τέκνα, πόσον δύσκολον εἶναι νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἱ ἔχοντες τὸ θάρρος αὑτῶν εἰς τὰ χρήματα.25Εὐκολώτερον εἶναι κάμηλος νὰ περάσῃ διὰ τῆς τρύπης τῆς βελόνης παρὰ πλούσιος νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.26Ἐκεῖνοι δὲ σφόδρα ἐξεπλήττοντο, λέγοντες πρὸς ἑαυτούς· Καὶ τίς δύναται νὰ σωθῇ;27Ἐμβλέψας δὲ εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, λέγει· Παρὰ ἀνθρώποις εἶναι ἀδύνατον, ἀλλ᾿ οὐχὶ παρὰ τῷ Θεῷ· διότι τὰ πάντα εἶναι δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ.
28Καὶ ἤρχισεν ὁ Πέτρος νὰ λέγῃ πρὸς αὐτόν· Ἰδού, ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ σὲ ἠκολουθήσαμεν.29Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, δὲν εἶναι οὐδεὶς ὅστις, ἀφήσας οἰκίαν ἤ ἀδελφοὺς ἤ ἀδελφὰς ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναῖκα ἤ τέκνα ἤ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου,30δὲν θέλει λάβει ἑκατονταπλασίονα τώρα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ μητέρας καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν, καὶ ἐν τῷ ἐρχομένῳ αἰῶνι ζωήν αἰώνιον.31Πολλοὶ ὅμως πρῶτοι θέλουσιν εἶσθαι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι.
Κυρ, Ιουν 09, 2024
Χωρίο: Ψαλμοί 38:1-22
Διάρκεια: 46 Λεπτά 27 Δευτερόλεπτα
1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβὶδ εἰς ἀνάμνησιν.] Κύριε, μή μὲ ἐλέγξῃς ἐν τῷ θυμῷ σου, μηδὲ ἐν τῇ ὀργῇ σου παιδεύσῃς με.
2Διότι τὰ βέλη σου ἐνεπήχθησαν εἰς ἐμὲ καὶ ἡ χεὶρ σου καταπιέζει με.
3Δὲν ὑπάρχει ὑγεία ἐν τῇ σαρκὶ μου ἐξ αἰτίας τῆς ὀργῆς σου· δὲν εἶναι εἰρήνη εἰς τὰ ὀστᾶ μου ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας μου.
4Διότι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερέβησαν τὴν κεφαλήν μου· ὡς φορτίον βαρὺ ὑπερεβάρυναν ἐπ᾿ ἐμέ.
5Ἐβρώμησαν καὶ ἐσάπησαν αἱ πληγαὶ μου ἐξ αἰτίας τῆς ἀνοησίας μου.
6Ἐταλαιπωρήθην, ἐκυρτώθην εἰς ἄκρον· ὅλην τὴν ἡμέραν περιπατῶ σκυθρωπός.
7Διότι τὰ ἐντόσθιά μου γέμουσι φλογώσεως, καὶ δὲν ὑπάρχει ὑγεία ἐν τῇ σαρκὶ μου.
8Ἠσθένησα καὶ καθ᾿ ὑπερβολήν κατεκόπην· βρυχῶμαι ἀπὸ τῆς ἀδημονίας τῆς καρδίας μου.
9Κύριε, ἐνώπιόν σου εἶναι πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου, καὶ ὁ στεναγμὸς μου δὲν κρύπτεται ἀπὸ σοῦ.
10Ἡ καρδία μου ταράττεται, ἡ δύναμίς μου μὲ ἐγκαταλείπει· καὶ τὸ φῶς τῶν ὁφθαλμῶν μου, καὶ αὐτό δὲν εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ.
11Οἱ φίλοι μου καὶ οἱ πλησίον μου στέκουσιν ἀπέναντι τῆς πληγῆς μου, καὶ οἱ πλησιέστεροί μου στέκουσιν ἀπὸ μακρόθεν.
12Καὶ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου στήνουσιν εἰς ἐμὲ παγίδας· καὶ οἱ ἐκζητοῦντες τὸ κακὸν μου λαλοῦσι πονηρά, καὶ μελετῶσι δόλους ὅλην τὴν ἡμέραν.
13Ἀλλ᾿ ἐγὼ ὡς κωφὸς δὲν ἤκουον καὶ ἤμην ὡς ἄφωνος, μή ἀνοίγων τὸ στόμα αὑτοῦ.
14Καὶ ἤμην ὡς ἄνθρωπος μή ἀκούων καὶ μή ἔχων ἀντιλογίαν ἐν τῷ στόματι αὑτοῦ.
15Διότι ἐπὶ σέ, Κύριε, ἤλπισα· σὺ θέλεις μοῦ εἰσακούσει, Κύριε ὁ Θεὸς μου.
16Ἐπειδή εἶπα, Ἄς μή χαρῶσιν ἐπ᾿ ἐμέ· ὅταν ὀλισθήσῃ ὁ ποῦς μου, αὐτοὶ μεγαλαυχοῦσι κατ᾿ ἐμοῦ.
17Διότι εἶμαι ἕτοιμος νὰ πέσω, καὶ ὁ πόνος μου εἶναι πάντοτε ἔμπροσθέν μου.
18Ἐπειδή ἐγὼ θέλω ἀναγγέλλει τὴν ἀνομίαν μου, θέλω λυπεῖσθαι διὰ τὴν ἁμαρτίαν μου.
19Ἀλλ᾿ οἱ ἐχθροὶ μου ζῶσιν, ὑπερισχύουσι· καὶ ἐπληθύνθησαν οἱ μισοῦντές με ἀδίκως.
20Καὶ οἱ ἀνταποδίδοντες κακὸν ἀντὶ καλοῦ εἶναι ἐναντίοι μου, ἐπειδή κυνηγῶ τὸ καλόν.
21Μή μὲ ἐγκαταλίπῃς, Κύριε· Θεὲ μου, μή ἀπομακρυνθῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ.
22Τάχυνον εἰς βοήθειάν μου, Κύριε, ἡ σωτηρία μου.
Κυρ, Ιουν 02, 2024
Χωρίο: Β' Σαμουήλ 7:1-11
Διάρκεια: 47 Λεπτά 55 Δευτερόλεπτα
1Ἀφοῦ δὲ ἐκάθησεν ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ οἴκῳ αὑτοῦ καὶ ἀνέπαυσεν αὐτὸν ὁ Κύριος πανταχόθεν ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ·2εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Νάθαν τὸν προφήτην, Ἰδέ τώρα, ἐγὼ κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ· ἡ δὲ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ κάθηται ἐν μέσῳ παραπετασμάτων.
3Καὶ εἶπεν ὁ Νάθαν πρὸς τὸν βασιλέα, Ὕπαγε, κάμε πᾶν τὸ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· διότι ὁ Κύριος εἶναι μετὰ σοῦ.
4Καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην ἔγεινε λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Νάθαν, λέγων,5Ὕπαγε καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν δοῦλόν μου τὸν Δαβίδ, Οὕτω λέγει Κύριος· σὺ θέλεις οἰκοδομήσει εἰς ἐμὲ οἶκον, διὰ νὰ κατοικῶ;6Διότι δὲν κατῴκησα ἐν οἴκῳ, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἀνεβίβασα τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐξ Αἰγύπτου μέχρι τῆς ἡμέρας ταύτης, ἀλλὰ περιηρχόμην ἐντὸς σκηνῆς καὶ παραπετασμάτων.7Πανταχοῦ ὅπου περιεπάτησα μετὰ πάντων τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ἐλάλησα ποτὲ πρὸς τινα ἐκ τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, εἰς τὸν ὁποῖον προσέταξα νὰ ποιμαίνῃ τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ, λέγων, Διὰ τί δὲν ᾠκοδομήσατε εἰς ἐμὲ οἶκον κέδρινον;
8Τώρα λοιπόν, οὕτω θέλεις εἰπεῖ πρὸς τὸν δοῦλόν μου τὸν Δαβίδ· Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Ἐγὼ σὲ ἔλαβον ἐκ τῆς μάνδρας, ἀπὸ ὄπισθεν τῶν προβάτων, διὰ νὰ ἦσαι ἡγεμὼν ἐπὶ τὸν λαὸν μου, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ·9καὶ ἤμην μετὰ σοῦ πανταχοῦ ὅπου περιεπάτησας, καὶ ἐξωλόθρευσα πάντας τοὺς ἐχθροὺς σου ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου, καὶ σὲ ἔκαμον ὀνομαστόν, κατὰ τὸ ὄνομα τῶν μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς·10καὶ θέλω διορίσει τόπον διὰ τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ καὶ θέλω φυτεύσει αὐτούς, καὶ θέλουσι κατοικεῖ ἐν τόπῳ ἰδίῳ ἑαυτῶν καὶ δὲν θέλουσι μεταφέρεσθαι πλέον· καὶ οἱ υἱοὶ τῆς ἀδικίας δὲν θέλουσι καταθλίβει αὐτοὺς πλέον ὡς τὸ πρότερον,
Κυρ, Μάι 19, 2024
Χωρίο: Ιωήλ 2:21-27
Διάρκεια: 50 Λεπτά 30 Δευτερόλεπτα
21Μή φοβοῦ, γῆ· χαῖρε καὶ εὐφραίνου· διότι ὁ Κύριος θέλει κάμει μεγαλεῖα.22Μή τρομάζετε, κτήνη τῆς πεδιάδος· διότι αἱ βοσκαὶ τῆς ἐρήμου βλαστάνουσι, διότι τὸ δένδρον φέρει τὸν καρπὸν αὑτοῦ, ἡ συκῆ καὶ ἡ ἄμπελος ἐκδίδουσι τὴν δύναμιν αὑτῶν.23Καί, τὰ τέκνα τῆς Σιών, χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σας· διότι ἔδωκεν εἰς ἐσᾶς τὴν πρώϊμον βροχήν ἐγκαίρως καὶ θέλει βρέξει εἰς ἐσᾶς βροχήν πρώϊμον καὶ ὄψιμον ὡς πρότερον.24Καὶ τὰ ἁλώνια θέλουσι γεμισθῆ ἀπὸ σίτου καὶ οἱ ληνοὶ θέλουσιν ὑπερεκχειλίσει ἀπὸ οἴνου καὶ ἐλαίου.
25Καὶ θέλω ἀναπληρώσει εἰς ἐσᾶς τὰ ἔτη, τὰ ὁποῖα κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, ὁ βροῦχος καὶ ἡ ἐρυσίβη καὶ ἡ κάμπη, τὸ στράτευμά μου τὸ μέγα, τὸ ὁποῖον ἐξαπέστειλα ἐναντίον σας.26Καὶ θέλετε φάγει ἀφθόνως καὶ χορτασθῆ καὶ αἰνέσει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας· ὅστις ἔκαμε θαυμάσια μὲ σᾶς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.27Καὶ θέλετε γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν μέσῳ τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σας καὶ δὲν εἶναι ἄλλος οὐδείς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.
Κυρ, Μάι 12, 2024
Χωρίο: Κατά Ιωάννην 14:15-31
Διάρκεια: 44 Λεπτά 38 Δευτερόλεπτα
15Ἐὰν μὲ ἀγαπᾶτε, τὰς ἐντολὰς μου φυλάξατε.16Καὶ ἐγὼ θέλω παρακαλέσει τὸν Πατέρα, καὶ θέλει σᾶς δώσει ἄλλον Παράκλητον, διὰ νὰ μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,17τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ, διότι δὲν βλέπει αὐτὸ οὐδὲ γνωρίζει αὐτό· σεῖς ὅμως γνωρίζετε αὐτό, διότι μένει μεθ᾿ ὑμῶν καὶ ἐν ὑμῖν θέλει εἶσθαι.18Δὲν θέλω σᾶς ἀφήσει ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς.19Ἔτι ὀλίγον καὶ ὁ κόσμος πλέον δὲν μὲ βλέπει, σεῖς ὅμως μὲ βλέπετε, διότι ἐγὼ ζῶ καὶ σεῖς θέλετε ζῇ.20Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ σεῖς θέλετε γνωρίσει, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ μου καὶ σεῖς ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν. 21Ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ φυλάττων αὐτάς, ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με θέλει ἀγαπηθῆ ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου, καὶ ἐγὼ θέλω ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ θέλω φανερώσει ἐμαυτὸν εἰς αὐτόν.
22Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰούδας, οὐχὶ ὁ Ἰσκαριώτης· Κύριε, τί συμβαίνει ὅτι μέλλεις νὰ φανερώσῃς σεαυτὸν εἰς ἡμᾶς καὶ οὐχὶ εἰς τὸν κόσμον;23Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐὰν τις μὲ ἀγαπᾷ, τὸν λόγον μου θέλει φυλάξει, καὶ ὁ Πατήρ μου θέλει ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν θέλομεν ἐλθεῖ καὶ ἐν αὐτῷ θέλομεν κατοικήσει. 24Ὁ μή ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου δὲν φυλάττει· καὶ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἀκούετε, δὲν εἶναι ἰδικὸς μου, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με Πατρός.
25Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς ἐνῷ εὑρίσκομαι μεθ᾿ ὑμῶν·26ὁ δὲ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον, τὸ ὁποῖον θέλει πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος θέλει σᾶς διδάξει πάντα καὶ θέλει σᾶς ὑπενθυμίσει πάντα ὅσα εἶπον πρὸς ἐσᾶς.
27Εἰρήνην ἀφίνω εἰς ἐσᾶς, εἰρήνην τὴν ἐμήν δίδω εἰς ἐσᾶς· οὐχὶ καθὼς ὁ κόσμος δίδει, σᾶς δίδω ἐγώ. Ἄς μή ταράττηται ἡ καρδία σας μηδὲ ἄς δειλιᾷ. 28Ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ σᾶς εἶπον, Ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς. Ἐὰν μὲ ἠγαπᾶτε, ἠθέλετε χαρῆ ὅτι εἶπον, Ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα· διότι ὁ Πατήρ μου εἶναι μεγαλήτερός μου·29καὶ τώρα σᾶς εἶπον πρὶν γείνῃ, διὰ νὰ πιστεύσητε ὅταν γείνῃ.30Δὲν θέλω πλέον λαλήσει πολλὰ μεθ᾿ ὑμῶν· διότι ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου· καὶ δὲν ἔχει οὐδὲν ἐν ἐμοί.
31Ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσῃ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πατέρα, καὶ καθὼς μὲ προσέταξεν ὁ Πατήρ, οὕτω κάμνω. Ἐγέρθητε, ἄς ὑπάγωμεν ἐντεῦθεν.
Κυρ, Μάι 05, 2024
Χωρίο: Κατά Ιωάννην 20:1-23
Διάρκεια: 31 Λεπτά 24 Δευτερόλεπτα
1τὴν δὲ πρώτην τῆς ἑβδομάδος Μαρία ἡ Μαγδαληνή ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον τὸ πρωΐ, ἐνῷ ἔτι ἦτο σκότος, καὶ βλέπει τὸν λίθον σηκωμένον ἐκ τοῦ μνημείου.2Τρέχει λοιπὸν καὶ ἔρχεται πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητήν, τὸν ὁποῖον ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Ἐσήκωσαν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου, καὶ δὲν ἐξεύρομεν ποῦ ἔθεσαν αὐτόν.3Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον.4Ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ· καὶ ὁ ἄλλος μαθητής προέτρεξε ταχύτερον τοῦ Πέτρου καὶ ἦλθε πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον,5καὶ παρακύψας βλέπει κείμενα τὰ σάβανα, δὲν εἰσῆλθεν ὅμως.6Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Σίμων Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτόν, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ θεωρεῖ τὰ σάβανα κείμενα,7καὶ τὸ σουδάριον, τὸ ὁποῖον ἦτο ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, κείμενον οὐχὶ ὁμοῦ μὲ τὰ σάβανα, ἀλλὰ χωριστὰ τετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον.8Τότε λοιπὸν εἰσῆλθε καὶ ὁ ἄλλος μαθητής ὁ ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον, καὶ εἶδε καὶ ἐπίστευσε·9διότι δὲν ἐνόουν ἔτι τὴν γραφήν ὅτι πρέπει αὐτὸς νὰ ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν. 10Ἀνεχώρησαν λοιπὸν πάλιν εἰς τὰ ἴδια οἱ μαθηταί.
11Ἡ δὲ Μαρία ἵστατο πλησίον τοῦ μνημείου κλαίουσα ἔξω. Ἐνῷ λοιπὸν ἔκλαιεν, ἔκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον·12καὶ βλέπει δύο ἀγγέλους μὲ λευκὰ ἱμάτια καθημένους, ἕνα πρὸς τὴν κεφαλήν καὶ ἕνα πρὸς τοὺς πόδας, ἐκεῖ ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.13Καὶ λέγουσι πρὸς αὐτήν ἐκεῖνοι· Γῦναι, τί κλαίεις; Λέγει πρὸς αὐτούς· Διότι ἐσήκωσαν τὸν Κύριόν μου, καὶ δὲν ἐξεύρω ποῦ ἔθεσαν αὐτόν.14Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἱστάμενον, καὶ δὲν ἤξευρεν ὅτι εἶναι ὁ Ἰησοῦς.15Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Γῦναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; Ἐκείνη νομίζουσα ὅτι εἶναι ὁ κηπουρός, λέγει πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐὰν σὺ ἐσήκωσας αὐτόν, εἰπὲ μοι ποῦ ἔθεσας αὐτόν, καὶ ἐγὼ θέλω σηκώσει αὐτόν.16Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Μαρία. Ἐκείνη στραφεῖσα λέγει πρὸς αὐτόν· Ῥαββουνί, τὸ ὁποῖον λέγεται, Διδάσκαλε.17Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Μή μοῦ ἅπτου· διότι δὲν ἀνέβην ἔτι πρὸς τὸν Πατέρα μου. Ἀλλ᾿ ὕπαγε πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· Ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα σας καὶ Θεὸν μου καὶ Θεὸν σας. 18Ἔρχεται Μαρία ἡ Μαγδαληνή καὶ ἀπαγγέλλει πρὸς τοὺς μαθητὰς ὅτι εἶδε τὸν Κύριον καὶ ὅτι εἶπε ταῦτα πρὸς αὐτήν.
19Τὸ ἑσπέρας λοιπὸν τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς πρώτης τῆς ἑβδομάδος, ἐνῷ αἱ θύραι ἦσαν κεκλεισμέναι, ὅπου οἱ μαθηταὶ ἦσαν συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἐστάθη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Εἰρήνη ὑμῖν.20Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν εἰς αὐτοὺς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὑτοῦ. Ἐχάρησαν λοιπὸν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.21Εἶπε δὲ πάλιν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Εἰρήνη ὑμῖν· καθὼς μὲ ἀπέστειλεν ὁ Πατήρ, καὶ ἐγὼ πέμπω ἐσᾶς.22Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐνεφύσησε καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Λάβετε Πνεῦμα Ἃγιον.23Ἄν τινων συγχωρήσητε τὰς ἁμαρτίας, εἶναι συγκεχωρημέναι εἰς αὐτούς, ἄν τινων κρατῆτε, εἶναι κεκρατημέναι.
Κυρ, Απρ 28, 2024
Χωρίο: Κατά Ματθαίον 21:1-14
Διάρκεια: 40 Λεπτά 36 Δευτερόλεπτα
1Καὶ ὅτε ἐπλησίασαν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἦλθον εἰς Βηθφαγῆ πρὸς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν, τότε ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε δύο μαθητάς,2λέγων πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν ἀπέναντι ὑμῶν, καὶ εὐθὺς θέλετε εὑρεῖ ὄνον δεδεμένην καὶ πωλάριον μετ᾿ αὐτῆς· λύσατε καὶ φέρετέ μοι.3Καὶ ἐὰν τις σᾶς εἴπῃ τι, θέλετε εἰπεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἔχει χρείαν αὐτῶν· καὶ εὐθὺς θέλει ἀποστείλει αὐτά.4Τοῦτο δὲ ὅλον ἔγεινε διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου, λέγοντος·
5Εἴπατε πρὸς τὴν θυγατέρα Σιών, Ἰδού, ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεται πρὸς σὲ πρας καὶ καθήμενος ἐπὶ ὄνου καὶ πώλου υἱοῦ ὑποζυγίου.
6Πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταὶ καὶ ποιήσαντες καθὼς προσέταξεν αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς,7ἔφεραν τὴν ὄνον καὶ τὸ πωλάριον, καὶ ἔβαλον ἐπάνω αὐτῶν τὰ ἱμάτια αὑτῶν καὶ ἐπεκάθισαν αὐτὸν ἐπάνω αὐτῶν.8Ὁ δὲ περισσότερος ὄχλος ἔστρωσαν τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἔστρωνον εἰς τὴν ὁδόν.
9Οἱ δὲ ὄχλοι οἱ προπορευόμενοι καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον, λέγοντες· Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαβίδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις.
10Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐσείσθη πᾶσα ἡ πόλις, λέγουσα· Τίς εἶναι οὗτος;11Οἱ δὲ ὄχλοι ἔλεγον· Οὗτος εἶναι Ἰησοῦς ὁ προφήτης ὁ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας.
12Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξέβαλε πάντας τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράζοντας ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ τὰς τραπέζας τῶν ἀργυραμοιβῶν ἀνέτρεψε καὶ τὰ καθίσματα τῶν πωλούντων τὰς περιστεράς,
13καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Εἶναι γεγραμμένον, Ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς θέλει ὀνομάζεσθαι, σεῖς δὲ ἐκάμετε αὐτὸν σπήλαιον ληστῶν.
14Καὶ προσῆλθον πρὸς αὐτὸν τυφλοὶ καὶ χωλοὶ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς.
