Κυριακάτικα Κηρύγματα

1Εἶπε δὲ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Ἐμὲ ἀπέστειλεν ὁ Κύριος νὰ σὲ χρίσω βασιλέα ἐπὶ τὸν λαὸν αὑτοῦ, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· τώρα λοιπὸν ἄκουσον τῆς φωνῆς τῶν λόγων τοῦ Κυρίου.2Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Θέλω ἐκδικήσει ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἀμαλήκ εἰς τὸν Ἰσραήλ, ὅτι ἀντεστάθη εἰς αὐτὸν ἐν τῇ ὁδῷ, ὅτε ἀνέβαινεν ἐξ Αἰγύπτου·3ὕπαγε τώρα καὶ πάταξον τὸν Ἀμαλήκ, καὶ ἐξολόθρευσον πᾶν ὅ, τι ἔχει καὶ μή φεισθῇς αὐτούς· ἀλλὰ θανάτωσον καὶ ἄνδρα καὶ γυναῖκα καὶ παιδίον καὶ θηλάζον καὶ βοῦν καὶ πρόβατον καὶ κάμηλον καὶ ὄνον. 4Καὶ ὁ Σαοὺλ ἐκάλεσε τὸν λαὸν καὶ ἀπηρίθμησεν αὐτοὺς ἐν Τελαΐμ, διακοσίας χιλιάδας πεζῶν καὶ δέκα χιλιάδας ἀνδρῶν Ἰούδα.5Καὶ ἦλθεν ὁ Σαοὺλ ἕως τῆς πόλεως τοῦ Ἀμαλήκ καὶ ἐνέδρευσεν ἐν τῇ φάραγγι.6Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς Κεναίους, Ὑπάγετε, ἀναχωρήσατε, κατάβητε ἐκ μέσου τῶν Ἀμαληκιτῶν, διὰ νὰ μή σᾶς συμπεριλάβω μετ᾿ αὐτῶν· διότι σεῖς ἐδείξατε ἔλεος εἰς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, ὅτε ἀνέβαινον ἐξ Αἰγύπτου. Καὶ ἀνεχώρησαν οἱ Κεναῖοι ἐκ μέσου τῶν Ἀμαληκιτῶν.7Καὶ ἐπάταξεν ὁ Σαοὺλ τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπὸ Ἀβιλὰ ἕως τῆς εἰσόδου Σούρ, τῆς κατὰ πρόσωπον Αἰγύπτου.8Καὶ συνέλαβεν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τῶν Ἀμαληκιτῶν ζῶντα, πάντα δὲ τὸν λαὸν ἐξωλόθρευσεν ἐν στόματι μαχαίρας.9Πλήν ἐφείσθη ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ λαὸς τὸν Ἀγὰγ καὶ τὰ καλήτερα τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν καὶ τῶν δευτερευόντων καὶ τῶν ἀρνίων καὶ παντὸς ἀγαθοῦ, καὶ δὲν ἤθελον νὰ ἐξολοθρεύσωσιν αὐτά· ἀλλὰ πᾶν τὸ εὐτελὲς καὶ ἐξουδενωμένον, ἐκεῖνο ἐξωλόθρευσαν. 10Τότε ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Σαμουήλ, λέγων, 11Μετεμελήθην ὅτι ἔκαμα τὸν Σαοὺλ βασιλέα· διότι ἐστράφη ἀπὸ ὄπισθέν μου καὶ τοὺς λόγους μου δὲν ἐξετέλεσε. Καὶ τοῦτο ἐλύπησε τὸν Σαμουήλ, καὶ ἐβόησε πρὸς τὸν Κύριον δι᾿ ὅλης τῆς νυκτός. 12Καὶ ὅτε ἐξηγέρθη ὁ Σαμουήλ ἐνωρὶς διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς συνάντησιν τοῦ Σαοὺλ τὸ πρωΐ, ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν Σαμουήλ, λέγοντες, Ὁ Σαοὺλ ἦλθεν εἰς τὸν Κάρμηλον, καὶ ἰδού, ἀνήγειρεν εἰς ἑαυτὸν τρόπαιον· ἔπειτα ἐστράφη καὶ διεπέρασε καὶ κατέβη εἰς Γάλγαλα.13Καὶ ὑπῆγεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ· καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς αὐτόν, Εὐλογημένος νὰ ἦσαι παρὰ τοῦ Κυρίου· ἐξετέλεσα τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.14Εἶπε δὲ ὁ Σαμουήλ, Καὶ τίς ἡ φωνή αὕτη τῶν προβάτων εἰς τὰ ὦτά μου, καὶ ἡ φωνή τῶν βοῶν, τὴν ὁποίαν ἀκούω; 15Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ, Ἐκ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔφεραν αὐτά· διότι ὁ λαὸς ἐφείσθη τὰ καλήτερα τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν, διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου· τὰ δὲ λοιπὰ ἐξωλοθρεύσαμεν. 16Τότε εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Ἄφες, καὶ θέλω ἀπαγγείλει πρὸς σὲ τί ἐλάλησεν ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ τὴν νύκτα. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Λέγε.17Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Ἐνῷ σὺ ἦσο μικρὸς ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου, δὲν ἔγεινες ἡ κεφαλή τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ σὲ ἔχρισεν ὁ Κύριος βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ;18καὶ σὲ ἔστειλεν ὁ Κύριος εἰς τὴν ὁδὸν καὶ εἶπεν, Ὕπαγε καὶ ἐξολόθρευσον τοὺς ἁμαρτάνοντας εἰς ἐμέ, τοὺς Ἀμαληκίτας, καὶ πολέμησον ἐναντίον αὐτῶν ἑωσοῦ ἐξαφανίσῃς αὐτούς·19διὰ τί λοιπὸν δὲν ὑπήκουσας τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου, ἀλλ᾿ ὥρμησας ἐπὶ τὰ λάφυρα καὶ ἔπραξας τὸ κακὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; 20Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ναί, ὑπήκουσα τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου καὶ ὑπῆγα εἰς τὴν ὁδὸν εἰς τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλε καὶ ἔφερα τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλήκ, τοὺς δὲ Ἀμαληκίτας ἐξωλόθρευσα·21ὁ λαὸς ὅμως ἔλαβεν ἐκ τῶν λαφύρων πρόβατα καὶ βόας, τὰ καλήτερα ἀπὸ τῶν ἀπηγορευμένων, διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐν Γαλγάλοις. 22Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Μήπως ὁ Κύριος ἀρέσκεται εἰς τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ εἰς τὰς θυσίας, καθὼς εἰς τὸ νὰ ὑπακούωμεν τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου; ἰδού, ἡ ὑποταγή εἶναι καλητέρα παρὰ τὴν θυσίαν· ἡ ὑπακοή, παρὰ τὸ πάχος τῶν κριῶν·23διότι ἡ ἀπείθεια εἶναι καθὼς τὸ ἁμάρτημα τῆς μαγείας· καὶ τὸ πεῖσμα, καθὼς ἡ ἀσέβεια καὶ εἰδωλολατρεία· ἐπειδή σὺ ἀπέρριψας τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἀπέρριψε σὲ ἀπὸ τοῦ νὰ ἦσαι βασιλεύς.

12 Διὰ τοῦτο καθὼς δι᾿ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, καὶ οὕτω διῆλθεν ὁ θάνατος εἰς πάντας ἀνθρώπους, ἐπειδή πάντες ἥμαρτον·13 διότι μέχρι τοῦ νόμου ἦτο ἐν τῷ κόσμῳ ἡ ἁμαρτία, ἁμαρτία ὅμως δὲν λογίζεται ὅταν δὲν ἦναι νόμος·14 ἀλλ᾿ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μή ἁμαρτήσαντας κατὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, ὅστις εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος. 15 Πλήν δὲν εἶναι καθὼς τὸ ἁμάρτημα, οὕτω καὶ τὸ χάρισμα· διότι ἄν διὰ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς ἀπέθανον οἱ πολλοί, πολὺ περισσότερον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ διὰ τῆς χάριτος τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπερίσσευσεν εἰς τοὺς πολλούς.16 Καὶ ἡ δωρεὰ δὲν εἶναι καθὼς ἡ δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος γενομένη κατάκρισις· διότι ἡ κρίσις ἐκ τοῦ ἑνὸς ἔγεινεν εἰς κατάκρισιν τῶν πολλῶν, τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν ἁμαρτημάτων ἔγεινεν εἰς δικαίωσιν. 17 Διότι ἄν καὶ διὰ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός, πολὺ περισσότερον οἱ λαμβάνοντες τὴν ἀφθονίαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης θέλουσι βασιλεύσει ἐν ζωῇ διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ.18 Καθὼς λοιπὸν δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήματος ἦλθε κατάκρισις εἰς πάντας ἀνθρώπους, οὕτω καὶ διὰ μιᾶς δικαιοσύνης ἦλθεν εἰς πάντας ἀνθρώπους δικαίωσις εἰς ζωήν.19 Διότι καθὼς διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου οἱ πολλοὶ κατεστάθησαν ἁμαρτωλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς οἱ πολλοὶ θέλουσι κατασταθῆ δίκαιοι. 20 Παρεισῆλθε δὲ ὁ νόμος διὰ νὰ περισσεύσῃ τὸ ἁμάρτημα. Καὶ ὅπου ἐπερίσσευσεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις,21 ἵνα καθὼς ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία διὰ τοῦ θανάτου, οὕτω καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ τῆς δικαιοσύνης εἰς ζωήν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.

36 Παρεκάλει δὲ αὐτὸν εἷς ἐκ τῶν Φαρισαίων νὰ φάγῃ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου, ἐκάθησεν εἰς τὴν τράπεζαν.37 Καὶ ἰδού, γυνή τις ἐν τῇ πόλει, ἥτις ἦτο ἁμαρτωλή, μαθοῦσα ὅτι κάθηται εἰς τὴν τράπεζαν ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, ἔφερεν ἀλάβαστρον μύρου38 καὶ σταθεῖσα πλησίον τῶν ποδῶν αὐτοῦ ὀπίσω κλαίουσα, ἤρχισε νὰ βρέχῃ τοὺς πόδας αὐτοῦ μὲ τὰ δάκρυα καὶ ἐσπόγγιζε μὲ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς αὑτῆς καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε μὲ τὸ μῦρον.

24 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς γεννήσῃ ἡ γῆ ζῷα ἔμψυχα κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, κτήνη καὶ ἑρπετὰ καὶ ζῷα τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν· καὶ ἔγεινεν οὕτω.25 Καὶ ἔκαμεν ὁ Θεὸς τὰ ζῷα τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, καὶ τὰ κτήνη κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὑτοῦ. Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι ἦτο καλόν. 26 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς κάμωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμῶν, καθ᾿ ὁμοίωσιν ἡμῶν· καὶ ἄς ἐξουσιάζῃ ἐπὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ τῶν κτηνῶν καὶ ἐπὶ πάσης τῆς γῆς καὶ ἐπὶ παντὸς ἑρπετοῦ, ἕρποντος ἐπὶ τῆς γῆς.27 Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἑαυτοῦ· κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν· ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς·28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός· καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Θεός, Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ γεμίσατε τὴν γῆν καὶ κυριεύσατε αὐτήν, καὶ ἐξουσιάζετε ἐπὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ παντὸς ζώου κινουμένου ἐπὶ τῆς γῆς.29 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἰδού, σᾶς ἔδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, ὅστις εἶναι ἐπὶ τοῦ προσώπου πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν δένδρον, τὸ ὁποῖον ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν δένδρου κάμνοντος σπόρον· ταῦτα θέλουσιν εἶσθαι εἰς ἐσᾶς πρὸς τροφήν· 30 καὶ εἰς πάντα τὰ ζῷα τῆς γῆς καὶ εἰς πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς πᾶν ἑρπετὸν ἕρπον ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἔχον ἐν ἑαυτῷ ψυχήν ζῶσαν, ἔδωκα πάντα χλωρὸν χόρτον εἰς τροφήν. Καὶ ἔγεινεν οὕτω. 31 Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς πάντα ὅσα ἐποίησε· καὶ ἰδού, ἦσαν καλὰ λίαν. Καὶ ἔγεινεν ἑσπέρα καὶ ἔγεινε πρωΐ, ἡμέρα ἕκτη.

11 Καὶ ἐβόησεν ὁ Ἀσὰ πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὑτοῦ καὶ εἶπε, Κύριε, δὲν εἶναι οὐδὲν παρὰ σοὶ νὰ βοηθῇς τοὺς ἔχοντας πολλήν ἤ μηδεμίαν δύναμιν· βοήθησον ἡμᾶς, Κύριε Θεὲ ἡμῶν· διότι ἐπὶ σὲ πεποίθαμεν, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐρχόμεθα ἐναντίον τοῦ πλήθους τούτου. Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς ἡμῶν· ἄς μή ὑπερισχύσῃ ἄνθρωπος ἐναντίον σου.12 Καὶ ἐπάταξεν ὁ Κύριος τους Αἰθίοπας ἔμπροσθεν τοῦ Ἀσὰ καὶ ἔμπροσθεν τοῦ Ἰούδα· καὶ οἱ Αἰθίοπες ἔφυγον.13 Ὁ δὲ Ἀσὰ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ κατεδίωξαν αὐτοὺς ἕως Γεράρων· καὶ ἔπεσον ἐκ τῶν Αἰθιόπων τοσοῦτοι, ὥστε δὲν ἠδύναντο νὰ ἀναλάβωσι πλέον· διότι συνετρίβησαν ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου καὶ ἔμπροσθεν τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ· καὶ ἔλαβον λάφυρα πολλὰ σφόδρα.14 Καὶ ἐπάταξαν πάσας τὰς πόλεις κύκλῳ τῶν Γεράρων· διότι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτούς· καὶ ἐλαφυραγώγησαν πάσας τὰς πόλεις· διότι ἦσαν ἐν αὐταῖς λάφυρα πολλά.15 Ἐπάταξαν δὲ καὶ τὰς ἐπαύλεις τῶν ποιμνίων καὶ ἔλαβον πρόβατα πολλὰ καὶ καμήλους, καὶ ἐπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ.