Κυριακάτικα Κηρύγματα

1Ὁ πρεσβύτερος πρὸς Γάϊον τὸν ἀγαπητόν, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ. 2Ἀγαπητέ, κατὰ πάντα εὔχομαι νὰ εὐδοῦσαι καὶ νὰ ὑγιαίνῃς, καθὼς εὐοδοῦται ἡ ψυχή σου.3Διότι ἐχάρην κατὰ πολλὰ ὅτι ἔρχονται ἀδελφοὶ καὶ μαρτυροῦσιν εἰς τὴν ἀλήθειάν σου, καθὼς σὺ περιπατεῖς ἐν τῇ ἀληθείᾳ.4Μεγαλητέραν χαρὰν δὲν ἔχω παρὰ τοῦτο, νὰ ἀκούω ὅτι τὰ τέκνα μου περιπατοῦσιν ἐν τῇ ἀληθείᾳ. 5Ἀγαπητέ, ἔργον ἄξιον πιστοῦ πράττεις ὅ, τι κάμῃς εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ εἰς τοὺς ξένους,6οἵτινες ἐμαρτύρησαν περὶ τῆς ἀγάπης σου ἐνώπιον τῆς ἐκκλησίας, τοὺς ὁποίους καλῶς θέλεις πράξει προπέμψας ἀξίως τοῦ Θεοῦ.7Διότι ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐξῆλθον, χωρὶς νὰ λαμβάνωσι μηδὲν ἀπὸ τῶν ἐθνῶν.8Ἡμεῖς λοιπὸν χρεωστοῦμεν νὰ ὑποδεχώμεθα τοὺς τοιούτους, διὰ νὰ γινώμεθα συνεργοὶ εἰς τὴν ἀλήθειαν. 9Ἔγραψα πρὸς τὴν ἐκκλησίαν· ἀλλ᾿ ὁ φιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρεφής δὲν δέχεται ἡμᾶς.10Διὰ τοῦτο, ἐὰν ἔλθω, θέλω ὑπενθυμίσει τὰ ἔργα αὐτοῦ, τὰ ὁποῖα κάμνει, φλυαρῶν ἐναντίον ἡμῶν μὲ λόγους πονηρούς· καὶ μή ἀρκούμενος εἰς τούτους, οὔτε αὐτὸς δέχεται τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς θέλοντας νὰ δεχθῶσιν ἐμποδίζει καὶ ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας ἐκβάλλει. 11Ἀγαπητέ, μή μιμοῦ τὸ κακόν, ἀλλὰ τὸ ἀγαθόν. Ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ εἶναι, ὁ δὲ κακοποιῶν δὲν εἶδε τὸν Θεόν.12Εἰς τὸν Δημήτριον δίδεται καλή μαρτυρία ὑπὸ πάντων καὶ ὑπ᾿ αὐτῆς τῆς ἀληθείας· καὶ ἡμεῖς δὲ μαρτυροῦμεν, καὶ ἐξεύρετε ὅτι ἡ μαρτυρία ἡμῶν εἶναι ἀληθής. 13Πολλὰ εἶχον νὰ γράφω, ἀλλὰ δὲν θέλω νὰ σοὶ γράψω διὰ μελάνης καὶ καλάμου,14ἀλλ᾿ ἐλπίζω ταχέως νὰ σὲ ἴδω, καὶ θέλομεν λαλήσει στόμα πρὸς στόμα. Εἰρήνη εἰς σέ· Ἀσπάζονταὶ σε οἱ φίλοι. Ἀσπάζου τοὺς φίλους κατ᾿ ὄνομα.

1Καὶ μετὰ ταῦτα ἦλθον κατὰ τοῦ Ἰωσαφὰτ οἱ υἱοὶ Μωὰβ καὶ οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν καὶ μετ᾿ αὐτῶν ἄλλοι ἐκτὸς τῶν Ἀμμωνιτῶν, διὰ νὰ πολεμήσωσι.2Καὶ ἦλθον καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ, λέγοντες, Μέγα πλῆθος ἔρχεται ἐναντίον σου ἐκ τοῦ πέραν τῆς θαλάσσης, ἐκ τῆς Συρίας· καὶ ἰδού, εἶναι ἐν Ἀσασὼν-θαμάρ, ἥτις εἶναι Ἔν-γαδδί. 3Καὶ ἐφοβήθη ὁ Ἰωσαφὰτ καὶ ἐδόθη εἰς τὸ νὰ ἐκζητῇ τὸν Κύριον, καὶ ἐκήρυξε νηστείαν διὰ παντὸς τοῦ Ἰούδα.4Καὶ συνήχθησαν οἱ ἄνδρες Ἰούδα, διὰ νὰ ζητήσωσι βοήθειαν παρὰ Κυρίου· ἐκ πασῶν ἔτι τῶν πόλεων Ἰούδα ἦλθον διὰ νὰ ζητήσωσι τὸν Κύριον.5ι αἱ ὁδοὶ παντὸς πλεονέκτου· ἡ πλεονεξία ἀφαιρεῖ τὴν ζωήν τῶν κυριευομένων ὑπ᾿ αὐτῆς. Ἡ σοφία φωνάζει ἔξω, ἐκπέμπει τὴν φωνήν αὑτῆς ἐν ταῖς πλατείαις· 6Κράζει ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ἀγορῶν, ἐν ταῖς εἰσόδοις τῶν πυλῶν· ἀπαγγέλλει τοὺς λόγους αὑτῆς διὰ τῆς πόλεως, λέγουσα, Ἔως πότε, μωροί, θέλετε ἀγαπᾷ τὴν μωρίαν, καὶ οἱ χλευασταὶ θέλουσιν ἠδύνεσθαι εἰς τοὺς χλευασμοὺς αὑτῶν, καὶ οἱ ἄφρονες θέλουσι μισεῖ τὴν γνῶσιν;7ῆς ταύτης ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, καὶ δοὺς αὐτήν εἰς τὸ σπέρμα τοῦ Ἀβραὰμ τοῦ ἀγαπητοῦ σου εἰς τὸν αἰῶνα;8Καὶ κατῴκησαν ἐν αὐτῇ καὶ ᾠκοδόμησαν εἰς σὲ ἁγιαστήριον ἐν αὐτῇ διὰ τὸ ὄνομά σου, λέγοντες,9Ἐάν, ὅταν ἐπέλθῃ ἐφ᾿ ἡμᾶς κακόν, ῥομφαία, κρίσις ἤ θανατικὸν ἤ πεῖνα, σταθῶμεν ἔμπροσθεν τοῦ οἴκου τούτου καὶ ἐνώπιόν σου, διότι τὸ ὄνομά σου εἶναι ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ, καὶ βοήσωμεν πρὸς σὲ ἐν τῇ θλίψει ἡμῶν, τότε θέλεις ἀκούσει καὶ σώσει.10Καὶ τώρα, ἰδού, οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν καὶ Μωὰβ καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ ὄρους Σηείρ, πρὸς τοὺς ὁποίους δὲν ἀφῆκας τὸν Ἰσραήλ νὰ ὑπάγῃ, ὅτε ἤρχοντο ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἀλλ᾿ ἐξέκλιναν ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ δὲν ἐξωλόθρευσαν αὐτούς,11καὶ ἰδού, πῶς ἀνταμείβουσιν ἡμᾶς, ἐρχόμενοι νὰ ἐκβάλωσιν ἡμᾶς ἀπὸ τῆς κληρονομίας σου, τὴν ὁποίαν ἔδωκας εἰς ἡμᾶς νὰ κληρονομήσωμεν.12Θεὲ ἡμῶν, δὲν θέλεις κρίνει αὐτούς; διότι δὲν ὑπάρχει εἰς ἡμᾶς δύναμις διὰ νὰ ἀντισταθῶμεν εἰς τοῦτο τὸ μέγα πλῆθος, τὸ ὁποῖον ἔρχεται ἐφ᾿ ἡμᾶς, καὶ δὲν ἐξεύρομεν τί νὰ κάμωμεν· ἀλλ᾿ ἐπὶ σὲ εἶναι οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν. 13Καὶ ἵστατο πᾶς ὁ Ἰούδας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μὲ τὰ βρέφη αὑτῶν, τὰς γυναῖκας αὑτῶν καὶ τοὺς υἱοὺς αὑτῶν.14Τότε ἦλθε Πνεῦμα Κυρίου ἐπὶ Ἰααζιήλ τὸν υἱὸν τοῦ Ζαχαρίου, υἱοῦ τοῦ Βεναΐα, υἱοῦ τοῦ Ἰεϊήλ, υἱοῦ τοῦ Ματθανίου τοῦ Λευΐτου, ἐκ τῶν υἱῶν τοῦ Ἀσάφ, ἐν τῷ μέσῳ τῆς συνάξεως.15καὶ εἶπε, Ἀκούσατε, πᾶς ὁ Ἰούδας καὶ οἱ κατοικοῦντες Ἱερουσαλήμ, καὶ σὺ βασιλεῦ Ἰωσαφάτ· οὕτω λέγει Κύριος πρὸς ὑμᾶς· Μή φοβεῖσθε σεῖς μηδὲ πτοηθῆτε ἀπὸ προσώπου τούτου τοῦ μεγάλου πλήθους· διότι ἡ μάχη δὲν εἶναι ὑμῶν, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ·16κατάβητε αὔριον ἐναντίον αὐτῶν· ἰδού, ἀναβαίνουσι διὰ τῆς ἀναβάσεως Σίς· καὶ θέλετε εὑρεῖ αὐτοὺς ἐν τῷ ἄκρῳ τοῦ χειμάρρου, ἔμπροσθεν τῆς ἐρήμου Ἰερουήλ·17δὲν θέλετε πολεμήσει σεῖς ἐν ταύτῃ τῇ μάχῃ· παρουσιάσθητε, στῆτε καὶ ἰδέτε τὴν μεθ᾿ ὑμῶν σωτηρίαν τοῦ Κυρίου, Ἰούδα καὶ Ἱερουσαλήμ· μή φοβεῖσθε μηδὲ πτοηθῆτε· αὔριον ἐξέλθετε ἐναντίον αὐτῶν· καὶ ὁ Κύριος μεθ᾿ ὑμῶν. 18Καὶ ἔκυψεν ὁ Ἰωσαφὰτ ἐπὶ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν· καὶ πᾶς ὁ Ἰούδας καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ ἔπεσον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, προσκυνοῦντες τὸν Κύριον.19Καὶ ἐσηκώθησαν οἱ Λευΐται, ἐκ τῶν υἱῶν τῶν Κααθιτῶν καὶ ἐκ τῶν υἱῶν τῶν Κοριτῶν, διὰ νὰ ὑμνήσωσι Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ ἐν φωνῇ ὑψωμένῃ σφόδρα. 20Καὶ ἐξεγερθέντες τὸ πρωΐ· ἐξῆλθον πρὸς τὴν ἔρημον Θεκουέ· καὶ ὅτε ἐξῆλθον, ἐστάθη ὁ Ἰωσαφὰτ καὶ εἶπεν, Ἀκούσατέ μου, Ἰούδα καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ· πιστεύσατε εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, καὶ θέλετε στερεωθῆ· πιστεύσατε τοὺς προφήτας αὐτοῦ καὶ θέλετε εὐοδωθῆ.21Καὶ συμβουλευθεὶς μετὰ τοῦ λαοῦ, διέταξε ψαλτῳδοὺς διὰ νὰ ψάλλωσιν εἰς τὸν Κύριον καὶ νὰ ὑμνῶσι τὴν μεγαλοπρέπειαν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ, ἐξελθόντες ἔμπροσθεν τοῦ στρατεύματος, καὶ νὰ λέγωσι, Δοξολογεῖτε τὸν Κύριον, διότι τὸ ἔλεος αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 22Καὶ ὅτε ἤρχισαν νὰ ψάλλωσι καὶ νὰ ὑμνῶσιν, ὁ Κύριος ἔστησεν ἐνέδρας ἐναντίον τῶν υἱῶν Ἀμμών, Μωὰβ καὶ τῶν ἐκ τοῦ ὄρους Σηείρ, τῶν ἐλθόντων κατὰ τοῦ Ἰούδα· καὶ ἐκτυπήθησαν.23Διότι ἐσηκώθησαν οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν καὶ Μωὰβ κατὰ τῶν κατοίκων τοῦ ὄρους Σηείρ, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσωσι καὶ νὰ ἐξαλείψωσιν αὐτούς· καὶ ἀφοῦ συνετέλεσαν τοὺς κατοίκους τοῦ Σηείρ ἐβοήθησαν ἀλλήλους διὰ νὰ ἐξολοθρευθῶσιν.24Ἐλθὼν δὲ ὁ Ἰούδας εἰς τὴν σκοπιὰν τῆς ἐρήμου, ἀνέβλεψε πρὸς τὸ πλῆθος, καὶ ἰδού, ἦσαν νεκρὰ σώματα πεπτωκότα κατὰ γῆς, καὶ οὐδεὶς διεσώθη.25Καὶ ὅτε ἦλθον ὁ Ἰωσαφὰτ καὶ ὁ λαὸς αὐτοῦ διὰ νὰ λαφυραγωγήσωσιν αὐτούς, εὕρηκαν μεταξὺ τῶν νεκρῶν σωμάτων αὐτῶν καὶ πλούτη ἐν ἀφθονίᾳ καὶ πολύτιμον ἀποσκευήν, καὶ ἔλαβον εἰς ἑαυτοὺς τοσαῦτα, ὥστε δὲν ἠδύναντο νὰ μεταφέρωσιν αὐτά· καὶ ἐστάθησαν τρεῖς ἡμέρας λαφυραγωγοῦντες, διότι τὰ λάφυρα ἦσαν πολλά. 26Καὶ τὴν τετάρτην ἡμέραν συνήχθησαν ἐν τῇ κοιλάδι τῆς Εὐλογίας· διότι ἐκεῖ εὐλόγησαν τὸν Κύριον· διὰ τοῦτο νομάσθη τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Κοιλὰς Εὐλογίας ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.

1Εἶπε δὲ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Ἐμὲ ἀπέστειλεν ὁ Κύριος νὰ σὲ χρίσω βασιλέα ἐπὶ τὸν λαὸν αὑτοῦ, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· τώρα λοιπὸν ἄκουσον τῆς φωνῆς τῶν λόγων τοῦ Κυρίου.2Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Θέλω ἐκδικήσει ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἀμαλήκ εἰς τὸν Ἰσραήλ, ὅτι ἀντεστάθη εἰς αὐτὸν ἐν τῇ ὁδῷ, ὅτε ἀνέβαινεν ἐξ Αἰγύπτου·3ὕπαγε τώρα καὶ πάταξον τὸν Ἀμαλήκ, καὶ ἐξολόθρευσον πᾶν ὅ, τι ἔχει καὶ μή φεισθῇς αὐτούς· ἀλλὰ θανάτωσον καὶ ἄνδρα καὶ γυναῖκα καὶ παιδίον καὶ θηλάζον καὶ βοῦν καὶ πρόβατον καὶ κάμηλον καὶ ὄνον. 4Καὶ ὁ Σαοὺλ ἐκάλεσε τὸν λαὸν καὶ ἀπηρίθμησεν αὐτοὺς ἐν Τελαΐμ, διακοσίας χιλιάδας πεζῶν καὶ δέκα χιλιάδας ἀνδρῶν Ἰούδα.5Καὶ ἦλθεν ὁ Σαοὺλ ἕως τῆς πόλεως τοῦ Ἀμαλήκ καὶ ἐνέδρευσεν ἐν τῇ φάραγγι.6Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς Κεναίους, Ὑπάγετε, ἀναχωρήσατε, κατάβητε ἐκ μέσου τῶν Ἀμαληκιτῶν, διὰ νὰ μή σᾶς συμπεριλάβω μετ᾿ αὐτῶν· διότι σεῖς ἐδείξατε ἔλεος εἰς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, ὅτε ἀνέβαινον ἐξ Αἰγύπτου. Καὶ ἀνεχώρησαν οἱ Κεναῖοι ἐκ μέσου τῶν Ἀμαληκιτῶν.7Καὶ ἐπάταξεν ὁ Σαοὺλ τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπὸ Ἀβιλὰ ἕως τῆς εἰσόδου Σούρ, τῆς κατὰ πρόσωπον Αἰγύπτου.8Καὶ συνέλαβεν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τῶν Ἀμαληκιτῶν ζῶντα, πάντα δὲ τὸν λαὸν ἐξωλόθρευσεν ἐν στόματι μαχαίρας.9Πλήν ἐφείσθη ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ λαὸς τὸν Ἀγὰγ καὶ τὰ καλήτερα τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν καὶ τῶν δευτερευόντων καὶ τῶν ἀρνίων καὶ παντὸς ἀγαθοῦ, καὶ δὲν ἤθελον νὰ ἐξολοθρεύσωσιν αὐτά· ἀλλὰ πᾶν τὸ εὐτελὲς καὶ ἐξουδενωμένον, ἐκεῖνο ἐξωλόθρευσαν. 10Τότε ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Σαμουήλ, λέγων, 11Μετεμελήθην ὅτι ἔκαμα τὸν Σαοὺλ βασιλέα· διότι ἐστράφη ἀπὸ ὄπισθέν μου καὶ τοὺς λόγους μου δὲν ἐξετέλεσε. Καὶ τοῦτο ἐλύπησε τὸν Σαμουήλ, καὶ ἐβόησε πρὸς τὸν Κύριον δι᾿ ὅλης τῆς νυκτός. 12Καὶ ὅτε ἐξηγέρθη ὁ Σαμουήλ ἐνωρὶς διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς συνάντησιν τοῦ Σαοὺλ τὸ πρωΐ, ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν Σαμουήλ, λέγοντες, Ὁ Σαοὺλ ἦλθεν εἰς τὸν Κάρμηλον, καὶ ἰδού, ἀνήγειρεν εἰς ἑαυτὸν τρόπαιον· ἔπειτα ἐστράφη καὶ διεπέρασε καὶ κατέβη εἰς Γάλγαλα.13Καὶ ὑπῆγεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ· καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς αὐτόν, Εὐλογημένος νὰ ἦσαι παρὰ τοῦ Κυρίου· ἐξετέλεσα τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.14Εἶπε δὲ ὁ Σαμουήλ, Καὶ τίς ἡ φωνή αὕτη τῶν προβάτων εἰς τὰ ὦτά μου, καὶ ἡ φωνή τῶν βοῶν, τὴν ὁποίαν ἀκούω; 15Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ, Ἐκ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔφεραν αὐτά· διότι ὁ λαὸς ἐφείσθη τὰ καλήτερα τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν, διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου· τὰ δὲ λοιπὰ ἐξωλοθρεύσαμεν. 16Τότε εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Ἄφες, καὶ θέλω ἀπαγγείλει πρὸς σὲ τί ἐλάλησεν ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ τὴν νύκτα. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Λέγε.17Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Ἐνῷ σὺ ἦσο μικρὸς ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου, δὲν ἔγεινες ἡ κεφαλή τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ σὲ ἔχρισεν ὁ Κύριος βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ;18καὶ σὲ ἔστειλεν ὁ Κύριος εἰς τὴν ὁδὸν καὶ εἶπεν, Ὕπαγε καὶ ἐξολόθρευσον τοὺς ἁμαρτάνοντας εἰς ἐμέ, τοὺς Ἀμαληκίτας, καὶ πολέμησον ἐναντίον αὐτῶν ἑωσοῦ ἐξαφανίσῃς αὐτούς·19διὰ τί λοιπὸν δὲν ὑπήκουσας τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου, ἀλλ᾿ ὥρμησας ἐπὶ τὰ λάφυρα καὶ ἔπραξας τὸ κακὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; 20Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ναί, ὑπήκουσα τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου καὶ ὑπῆγα εἰς τὴν ὁδὸν εἰς τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλε καὶ ἔφερα τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλήκ, τοὺς δὲ Ἀμαληκίτας ἐξωλόθρευσα·21ὁ λαὸς ὅμως ἔλαβεν ἐκ τῶν λαφύρων πρόβατα καὶ βόας, τὰ καλήτερα ἀπὸ τῶν ἀπηγορευμένων, διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐν Γαλγάλοις. 22Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Μήπως ὁ Κύριος ἀρέσκεται εἰς τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ εἰς τὰς θυσίας, καθὼς εἰς τὸ νὰ ὑπακούωμεν τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου; ἰδού, ἡ ὑποταγή εἶναι καλητέρα παρὰ τὴν θυσίαν· ἡ ὑπακοή, παρὰ τὸ πάχος τῶν κριῶν·23διότι ἡ ἀπείθεια εἶναι καθὼς τὸ ἁμάρτημα τῆς μαγείας· καὶ τὸ πεῖσμα, καθὼς ἡ ἀσέβεια καὶ εἰδωλολατρεία· ἐπειδή σὺ ἀπέρριψας τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἀπέρριψε σὲ ἀπὸ τοῦ νὰ ἦσαι βασιλεύς.

12 Διὰ τοῦτο καθὼς δι᾿ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, καὶ οὕτω διῆλθεν ὁ θάνατος εἰς πάντας ἀνθρώπους, ἐπειδή πάντες ἥμαρτον·13 διότι μέχρι τοῦ νόμου ἦτο ἐν τῷ κόσμῳ ἡ ἁμαρτία, ἁμαρτία ὅμως δὲν λογίζεται ὅταν δὲν ἦναι νόμος·14 ἀλλ᾿ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μή ἁμαρτήσαντας κατὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, ὅστις εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος. 15 Πλήν δὲν εἶναι καθὼς τὸ ἁμάρτημα, οὕτω καὶ τὸ χάρισμα· διότι ἄν διὰ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς ἀπέθανον οἱ πολλοί, πολὺ περισσότερον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ διὰ τῆς χάριτος τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπερίσσευσεν εἰς τοὺς πολλούς.16 Καὶ ἡ δωρεὰ δὲν εἶναι καθὼς ἡ δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος γενομένη κατάκρισις· διότι ἡ κρίσις ἐκ τοῦ ἑνὸς ἔγεινεν εἰς κατάκρισιν τῶν πολλῶν, τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν ἁμαρτημάτων ἔγεινεν εἰς δικαίωσιν. 17 Διότι ἄν καὶ διὰ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός, πολὺ περισσότερον οἱ λαμβάνοντες τὴν ἀφθονίαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης θέλουσι βασιλεύσει ἐν ζωῇ διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ.18 Καθὼς λοιπὸν δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήματος ἦλθε κατάκρισις εἰς πάντας ἀνθρώπους, οὕτω καὶ διὰ μιᾶς δικαιοσύνης ἦλθεν εἰς πάντας ἀνθρώπους δικαίωσις εἰς ζωήν.19 Διότι καθὼς διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου οἱ πολλοὶ κατεστάθησαν ἁμαρτωλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς οἱ πολλοὶ θέλουσι κατασταθῆ δίκαιοι. 20 Παρεισῆλθε δὲ ὁ νόμος διὰ νὰ περισσεύσῃ τὸ ἁμάρτημα. Καὶ ὅπου ἐπερίσσευσεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις,21 ἵνα καθὼς ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία διὰ τοῦ θανάτου, οὕτω καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ τῆς δικαιοσύνης εἰς ζωήν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.

36 Παρεκάλει δὲ αὐτὸν εἷς ἐκ τῶν Φαρισαίων νὰ φάγῃ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου, ἐκάθησεν εἰς τὴν τράπεζαν.37 Καὶ ἰδού, γυνή τις ἐν τῇ πόλει, ἥτις ἦτο ἁμαρτωλή, μαθοῦσα ὅτι κάθηται εἰς τὴν τράπεζαν ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, ἔφερεν ἀλάβαστρον μύρου38 καὶ σταθεῖσα πλησίον τῶν ποδῶν αὐτοῦ ὀπίσω κλαίουσα, ἤρχισε νὰ βρέχῃ τοὺς πόδας αὐτοῦ μὲ τὰ δάκρυα καὶ ἐσπόγγιζε μὲ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς αὑτῆς καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε μὲ τὸ μῦρον.