Κυριακάτικα Κηρύγματα

1Μετὰ ταῦτα ἦτο ἑορτή τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα.2Εἶναι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις πλησίον τῆς προβατικῆς πύλης κολυμβήθρα, ἡ ἐπονομαζομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, ἔχουσα πέντε στοάς.3Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, οἵτινες περιέμενον τὴν κίνησιν τοῦ ὕδατος.4Διότι ἄγγελος κατέβαινε κατὰ καιρὸν εἰς τὴν κολυμβήθραν καὶ ἐτάραττε τὸ ὕδωρ· ὅστις λοιπὸν εἰσήρχετο πρῶτος μετὰ τὴν ταραχήν τοῦ ὕδατος, ἐγίνετο ὑγιής ἀπὸ ὁποιανδήποτε νόσον ἔπασχεν.5Ἦτο δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπός τις τριάκοντα ὀκτὼ ἔτη πάσχων ἀσθένειαν.6Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ ἐξεύρων ὅτι πολὺν ἤδη καιρὸν πάσχει, λέγει πρὸς αὐτόν· Θέλεις νὰ γείνῃς ὑγιής;7Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον δὲν ἔχω, διὰ νὰ μὲ βάλῃ εἰς τὴν κολυμβήθραν, ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ· ἐνῷ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει.8Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγέρθητι, σήκωσον τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει. 9Καὶ εὐθὺς ἔγεινεν ὁ ἄνθρωπος ὑγιής καὶ ἐσήκωσε τὸν κράββατον αὑτοῦ, καὶ περιεπάτει. Ἦτο δὲ σάββατον ἐκείνην τὴν ἡμέραν.10Ἔλεγον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς τὸν τεθεραπευμένον· Σάββατον εἶναι· Δὲν σοὶ εἶναι συγκεχωρημένον νὰ σηκώσῃς τὸν κράββατον. 11Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς· Ὁ ἰατρεύσας με, ἐκεῖνος μοὶ εἶπε· Σήκωσον τὸν κράββατόν σου, καὶ περιπάτει.12Ἠρώτησαν λοιπὸν αὐτόν· Τίς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅστις σοὶ εἶπε, Σήκωσον τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει;13Ὁ δὲ ἰατρευθεὶς δὲν ἤξευρε τίς εἶναι· διότι ὁ Ἰησοῦς ὑπεξῆλθεν, ἐπειδή ἦτο ὄχλος πολὺς ἐν τῷ τόπῳ.14Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰδού, ἔγεινες ὑγιής· μηκέτι ἁμάρτανε, διὰ νὰ μή σοὶ γείνῃ τι χειρότερον.15Ὑπῆγε λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἰατρεύσας αὐτόν.16Καὶ διὰ τοῦτο κατέτρεχον τὸν Ἰησοῦν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐζήτουν νὰ θανατώσωσιν αὐτόν, διότι ἔκαμνε ταῦτα ἐν σαββάτῳ. 17Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς· Ὁ Πατήρ μου ἐργάζεται ἕως τώρα, καὶ ἐγὼ ἐργάζομαι.18Διὰ τοῦτο λοιπὸν μᾶλλον ἐζήτουν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ θανατώσωσιν αὐτόν, διότι οὐχὶ μόνον παρέβαινε τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ Πατέρα ἑαυτοῦ ἔλεγε τὸν Θεόν, ἴσον μὲ τὸν Θεὸν κάμνων ἑαυτόν.

1[Ὠιδή τῶν Ἀναβαθμῶν, τοῦ Δαβίδ.] Ἰδού, τὶ καλὸν καὶ τί τερπνόν, νὰ συγκατοικῶσιν ἐν ὁμονοίᾳ ἀδελφοί. 2Εἶναι ὡς τὸ πολύτιμον μύρον ἐπὶ τὴν κεφαλήν, τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὸν πώγωνα, τὸν πώγωνα τοῦ Ἀαρών· τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὸ στόμιον τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ· 3ὡς ἡ δρόσος τοῦ Ἀερμών, ἡ καταβαίνουσα ἐπὶ τὰ ὄρη τῆς Σιών· διότι ἐκεῖ διώρισεν ὁ Κύριος τὴν εὐλογίαν, ζωήν ἕως τοῦ αἰῶνος.

1Καὶ ἐπεσκέφθη ὁ Κύριος τὴν Σάρραν, ὡς εἶπε· καὶ ἔκαμεν ὁ Κύριος εἰς τὴν Σάρραν, ὡς ἐλάλησε.2Καὶ συνέλαβεν ἡ Σάρρα, καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ υἱὸν ἐν τῷ γήρατι αὐτοῦ· κατὰ τὸν καιρόν, τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός.3Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἀβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὑτοῦ, τοῦ γεννηθέντος εἰς αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἡ Σάρρα ἐγέννησεν εἰς αὐτόν, Ἰσαάκ.4Περιέτεμε δὲ ὁ Ἀβραὰμ τὸν υἱὸν αὑτοῦ Ἰσαὰκ τὴν ὀγδόην ἡμέραν, ὡς προσέταξεν εἰς αὐτὸν ὁ Θεός. 5Ἦτο δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἐκατὸν ἐτῶν, ὅτε ἐγεννήθη εἰς αὐτὸν Ἰσαὰκ ὁ υἱὸς αὐτοῦ.6Καὶ εἶπεν ἡ Σάρρα, Ὁ Θεὸς μὲ ἔκαμε νὰ γελῶ· ὅστις ἀκούσῃ, θέλει γελᾷ μετ᾿ ἐμοῦ.7Καὶ εἶπε, Τίς ἤθελεν εἰπεῖ πρὸς τὸν Ἀβραάμ, ὅτι ἤθελε θηλάσει τέκνα ἡ Σάρρα; ἐπειδή ἐγέννησα υἱὸν ἐν τῷ γήρατι αὐτοῦ. 8Τὸ δὲ παιδίον ηὔξησε καὶ ἀπεγαλακτίσθη· καὶ ἔκαμεν ὁ Ἀβραὰμ μέγα συμπόσιον, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἀπεγαλακτίσθη ὁ Ἰσαάκ. 9Καὶ εἶδεν ἡ Σάρρα τὸν υἱὸν τῆς Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας, τὸν ὁποῖον ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἀβραάμ, περιγελῶντα τὸν Ἰσαάκ.10Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβραάμ, Δίωξον τὴν δούλην ταύτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς· διότι δὲν θέλει κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς δούλης ταύτης μετὰ τοῦ υἱοῦ μου, τοῦ Ἰσαάκ. 11Ἐφάνη δὲ σκληρὸν σφόδρα τὸ πρᾶγμα εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Ἀβραὰμ περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.12Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Ἀβραάμ, Ἄς μή φανῇ σκληρὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου περὶ τοῦ παιδίου καὶ περὶ τῆς δούλης σου· κατὰ πάντα ὅσα εἴπῃ πρὸς σὲ ἡ Σάρρα, ἄκουε τοὺς λόγους αὐτῆς· διότι ἐν τῷ Ἰσαὰκ θέλει κληθῆ εἰς σὲ σπέρμα·13καὶ τὸν υἱὸν δὲ τῆς δούλης εἰς ἔθνος θέλω καταστήσει αὐτόν· διότι εἶναι σπέρμα σου. 14Σηκωθεὶς δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ, ἔλαβεν ἄρτους καὶ ἀσκὸν ὕδατος καὶ ἔδωκεν εἰς τὴν Ἄγαρ, ἐπιθέσας αὐτὰ ἐπὶ τὸν ὦμον αὐτῆς, καὶ τὸ παιδίον, καὶ ἀπέπεμψεν αὐτήν. Ἡ δὲ ἀναχωρήσασα περιεπλανᾶτο ἐν τῇ ἐρήμῳ Βήρ-σαβεέ.15Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τοῦ ἀσκοῦ, ἔρριψε τὸ παιδίον ὑποκάτω ἑνὸς θάμνου·16καὶ ἐλθοῦσα ἐκάθισεν ἀπέναντι, μακρὰν ἕως τόξου βολῆς· διότι εἶπε, νὰ μή ἴδω τὸν θάνατον τοῦ παιδίου. Καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι καὶ ὕψωσε τὴν φωνήν αὐτῆς καὶ ἔκλαυσεν. 17Εἰσήκουσε δὲ ὁ Θεὸς τὴν φωνήν τοῦ παιδίου· καὶ ἐφώνησεν ἄγγελος Θεοῦ πρὸς τὴν Ἄγαρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Τί ἔχεις, Ἄγαρ; μή φοβοῦ· διότι ἤκουσεν ὁ Θεὸς τὴν φωνήν τοῦ παιδίου ἐκ τοῦ τόπου ἔνθα κεῖται·18σηκώθητι, λάβε τὸ παιδίον, καὶ κράτει αὐτὸ μὲ τὴν χεῖρά σου· διότι θέλω καταστήσει αὐτὸ εἰς ἔθνος μέγα. 19Καὶ ἤνοιξεν ὁ Θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα φρέαρ ὕδατος ὑπῆγε καὶ ἐγέμισε τὸν ἀσκὸν ὕδωρ καὶ ἐπότισε τὸ παιδίον. 20Καὶ ἦτο ὁ Θεὸς μετὰ τοῦ παιδίου, καὶ ηὔξησε, καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἔγεινε τοξότης.21Καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ Φαράν· καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἔλαβεν εἰς αὐτὸν γυναῖκα ἐκ γῆς Αἰγύπτου. 22Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ὁ Ἀβιμέλεχ, μετὰ τοῦ Φιχὸλ ἀρχιστρατήγου τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, εἶπε πρὸς τὸν Ἀβραάμ, λέγων, Ὁ Θεὸς εἶναι μετὰ σοῦ εἰς πάντα ὅσα πράττεις·23τώρα λοιπὸν ὅμοσον πρὸς ἐμὲ ἐδὼ εἰς τὸν Θεόν, ὅτι δὲν θέλεις ψευσθῆ πρὸς ἐμέ, οὔτε πρὸς τὸν υἱὸν μου, οὔτε πρὸς τοὺς ἐγγόνους μου· ἀλλὰ κατὰ τὸ ἔλεος, τὸ ὁποῖον ἔκαμα εἰς σέ, θέλεις κάμει εἰς ἐμέ, καὶ εἰς τὴν γῆν ὅπου παρῴκησας. 24Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραάμ, Ἐγὼ θέλω ὁμόσει.25Καὶ ἔλεγξεν ὁ Ἀβραὰμ τὸν Ἀβιμέλεχ διὰ τὸ φρέαρ τοῦ ὕδατος, τὸ ὁποῖον ἀφήρπασαν οἱ δοῦλοι τοῦ Ἀβιμέλεχ.26Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβιμέλεχ, Δὲν ἐξεύρω τίς ἔπραξε τὸ πρᾶγμα τοῦτο· καὶ οὔτε σὺ μὲ ἐφανέρωσας καὶ οὔτε ἐγὼ ἤκουσα, εἰμή σήμερον. 27Καὶ λαβὼν ὁ Ἀβραὰμ πρόβατα καὶ βόας, ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ· καὶ ἔκαμον ἀμφότεροι συνθήκην.28Καὶ ἔβαλεν ὁ Ἀβραὰμ κατὰ μέρος ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνία τοῦ ποιμνίου.29Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβιμέλεχ πρὸς τὸν Ἀβραάμ, Τί εἶναι ταῦτα τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνία, τὰ ὁποῖα ἔβαλες κατὰ μέρος;30Ὁ δὲ εἶπεν, Ὅτι ταῦτα τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνία θέλεις λάβει ἐκ τῆς χειρὸς μου, διὰ νὰ ἦναι εἰς ἐμὲ εἰς μαρτύριον ὅτι ἐγὼ ἔσκαψα τὸ φρέαρ τοῦτο.31διὰ τοῦτο νόμασε τὸν τόπον ἐκεῖνον, Βήρ-σαβεέ· διότι ἐκεῖ ὥμοσαν ἀμφότεροι.32Καὶ ἔκαμον συνθήκην ἐν Βήρ-σαβεέ. Ἐσηκώθη δὲ ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν γῆν τῶν Φιλισταίων.33Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Ἀβραὰμ δρυμὸν ἐν Βήρ-σαβεέ· καὶ ἐπεκαλέσθη ἐκεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.34Παρῴκησε δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἐν τῇ γῇ τῶν Φιλισταίων ἡμέρας πολλάς.

1Ἰδοὺ, ὁ δοῦλός μου, τὸν ὁποῖον ὑπεστήριξα· ὁ ἐκλεκτὸς μου, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ψυχή μου εὐηρεστήθη· ἔθεσα τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν· θέλει ἐξαγγείλει κρίσιν εἰς τὰ ἔθνη.2Δὲν θέλει φωνάξει οὐδὲ θέλει ἀνακράξει οὐδὲ θέλει κάμει τὴν φωνήν αὑτοῦ νὰ ἀκουσθῆ ἐν ταῖς ὁδοῖς.3Κάλαμον συντεθλασμένον δὲν θέλει συντρίψει καὶ λινάριον καπνίζον δὲν θέλει σβύσει· θέλει ἐκφέρει κρίσιν ἐν ἀληθείᾳ.4Δὲν θέλει ἐκλίπει οὐδὲ θέλει μικροψυχήσει, ἑωσοῦ βάλῃ κρίσιν ἐν τῇ γῇ· καὶ αἱ νῆσοι θέλουσι προσμένει τὸν νόμον αὐτοῦ. 5Οὕτω λέγει ὁ Θεὸς ὁ Κύριος, ὁ ποιήσας τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐκτείνας αὐτούς· ὁ στερεώσας τὴν γῆν καὶ τὰ γεννώμενα ἐξ αὐτῆς· ὁ διδοὺς πνοήν εἰς τὸν λαὸν τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ πνεῦμα εἰς τοὺς περιπατοῦντας ἐπ᾿ αὐτῆς· 6Ἐγὼ ὁ Κύριος σὲ ἐκάλεσα ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ θέλω κρατεῖ τὴν χεῖρά σου καὶ θέλω σὲ φυλάττει καὶ θέλω σὲ καταστήσει διαθήκην τοῦ λαοῦ, φῶς τῶν ἐθνῶν·7διὰ νὰ ἀνοίξῃς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν τυφλῶν, νὰ ἐκβάλῃς τοὺς δεσμίους ἐκ τῶν δεσμῶν, τοὺς καθημένους ἐν σκότει ἐκ τοῦ οἴκου τῆς φυλακῆς.8Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος· τοῦτο εἶναι τὸ ὄνομά μου· καὶ δὲν θέλω δώσει τὴν δόξαν μου εἰς ἄλλον οὐδὲ τὴν αἴνεσίν μου εἰς τὰ γλυπτά.9Ἰδού, ἦλθον τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς· καὶ ἐγὼ ἀναγγέλλω νέα πράγματα· πρὶν ἐκφύωσι, λαλῶ περὶ αὐτῶν εἰς ἐσᾶς. 10Ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον σμα νέον, τὴν δόξαν αὐτοῦ ἐκ τῶν ἄκρων τῆς γῆς, σεῖς οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ· αἱ νῆσοι καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτάς.11Ἡ ἔρημος καὶ αἱ πόλεις αὐτῆς ἄς ὑψώσωσι φωνήν, αἱ κῶμαι τὰς ὁποίας κατοικεῖ ὁ Κηδάρ· ἄς ψάλλωσιν οἱ κάτοικοι τῆς Σελά, ἄς ἀλαλάζωσιν ἐκ τῶν κορυφῶν τῶν ὀρέων.12Ἄς δώσωσι δόξαν εἰς τὸν Κύριον καὶ ἄς ἀναγγείλωσι τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν ταῖς νήσοις. 13Ὁ Κύριος θέλει ἐξέλθει ὡς ἰσχυρός· θέλει διεγείρει ζῆλον ὡς πολεμιστής· θέλει φωνάξει, μάλιστα θέλει βρυχήσει, θέλει ὑπερισχύσει κατὰ τῶν πολεμίων αὑτοῦ. 14Ἀπὸ πολλοῦ ἐσιώπησα· θέλω μείνει ἥσυχος; θέλω κρατήσει ἐμαυτόν; τώρα θέλω φωνάξει ὡς ἡ τίκτουσα· θέλω καταστρέψει καὶ καταπίει ὁμοῦ.15Θέλω ἐρημώσει ὄρη καὶ λόφους καὶ καταξηράνει πάντα τὸν χόρτον αὐτῶν· καὶ θέλω καταστήσει τοὺς ποταμοὺς νήσους καὶ τὰς λίμνας θέλω ξηράνει.16Καὶ θέλω φέρει τοὺς τυφλοὺς δι᾿ ὁδοῦ τὴν ὁποίαν δὲν ἤξευρον, θέλω ὁδηγήσει αὐτοὺς εἰς τρίβους τὰς ὁποίας δὲν ἐγνώριζον· τὸ σκότος θέλω κάμει φῶς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ τὰ σκολιὰ εὐθέα. Ταῦτα τὰ πράγματα θέλω κάμει εἰς αὐτοὺς καὶ δὲν θέλω ἐγκαταλείψει αὐτούς. 17Ἐστράφησαν εἰς τὰ ὀπίσω, κατησχύνθησαν οἱ θαρροῦντες ἐπὶ τὰ γλυπτά, οἱ λέγοντες πρὸς τὰ χωνευτά, σεῖς εἶσθε οἱ θεοὶ ἡμῶν. 18Ἀκούσατε, κωφοί· καὶ ἀνοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς σας, τυφλοί, διὰ νὰ ἴδητε.19Τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλός μου; ἤ κωφός, παρὰ ὁ μηνυτής μου, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλα; τίς τυφλός, παρὰ ὁ τέλειος; καὶ τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου;20Βλέπεις πολλὰ ἀλλὰ δὲν παρατηρεῖς· ἀνοίγεις τὰ ὦτα ἀλλὰ δὲν ἀκούεις.2142:21 Ὁ Κύριος εὐνόησε πρὸς αὐτὸν ἕνεκεν τῆς δικαιοσύνης αὑτοῦ· θέλει μεγαλύνει τὸν νόμον αὑτοῦ καὶ καταστήσει ἔντιμον.22Πλήν αὐτὸς εἶναι λαὸς διηρπαγμένος καὶ γεγυμνωμένος· εἶναι πάντες πεπαγιδευμένοι ἐν σπηλαίοις καὶ κεκρυμμένοι ἐν ταῖς φυλακαῖς· εἶναι λάφυρον καὶ δὲν ὑπάρχει ὁ λυτρόνων· διάρπαγμα, καὶ οὐδεὶς ὁ λέγων, Ἐπίστρεψον αὐτό.23Τίς ἀπὸ σᾶς θέλει δώσει ἀκρόασιν εἰς τοῦτο; θέλει προσέξει καὶ ἀκούσει εἰς τὸ μετὰ ταῦτα; 24Τίς παρέδωκε τὸν Ἰακώβ εἰς διαρπαγήν καὶ τὸν Ἰσραήλ εἰς λεηλατιστάς; οὐχὶ ὁ Κύριος, αὐτὸς εἰς τὸν ὁποῖον ἡμαρτήσαμεν; διότι δὲν ἠθέλησαν νὰ περιπατήσωσιν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ οὐδὲ ὑπήκουσαν εἰς τὸν νόμον αὐτοῦ.25Διὰ τοῦτο ἐξέχεεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν σφοδρότητα τῆς ὀργῆς αὑτοῦ καὶ τὴν ὁρμήν τοῦ πολέμου· καὶ συνέφλεξεν αὐτὸν πανταχόθεν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἐνόησε· καὶ ἔκαυσεν αὐτὸν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἔβαλε τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ.

46Καὶ εἶπεν ἡ Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον47καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου εἰς τὸν Θεὸν τὸν Σωτῆρά μου,48διότι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὑτοῦ. Ἐπειδή ἰδού, ἀπὸ τοῦ νῦν θέλουσι μὲ μακαρίζει πᾶσαι αἱ γενεαί·49διότι ἔκαμεν εἰς ἐμὲ μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ,50καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν.51Ἐνήργησε κραταιῶς διὰ τοῦ βραχίονος αὑτοῦ· διεσκόρπισε τοὺς ὑπερηφάνους κατὰ τὰ διανοήματα τῆς καρδίας αὐτῶν.52Ἐκρήμνισε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς,53πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀπὸ ἀγαθὰ καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς.54Ἐβοήθησεν Ἰσραήλ τὸν δοῦλον αὑτοῦ, ἐνθυμηθεὶς τὸ ἔλεος αὑτοῦ,55Καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, πρὸς τὸν Ἀβραὰμ καὶ πρὸς τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα.