Κυριακάτικο κήρυγμα

10Καὶ ἡ καρδία τοῦ Δαβὶδ ἐκτύπησεν αὐτόν, ἀφοῦ ἀπηρίθμησε τὸν λαόν. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Κύριον, Ἡμάρτησα σφόδρα, πράξας τοῦτο· καὶ τώρα, δέομαί σου, Κύριε, ἀφαίρεσον τὴν ἀνομίαν τοῦ δούλου σου, ὅτι ἐμωράνθην σφόδρα. 11Καὶ ὅτε ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ τὸ πρωΐ, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἦλθε πρὸς τὸν Γὰδ τὸν προφήτην, τὸν βλέποντα τοῦ Δαβίδ, λέγων,12Ὕπαγε καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν Δαβίδ, οὕτω λέγει Κύριος· Τρία πράγματα ἐγὼ προβάλλω εἰς σέ· ἔκλεξον εἰς σεαυτὸν ἕν ἐκ τούτων, καὶ θέλω σοὶ κάμει αὐτό.13Ἦλθε λοιπὸν ὁ Γὰδ πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ ἀνήγγειλε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Θέλεις νὰ ἐπέλθωσιν εἰς σὲ ἑπτὰ ἔτη πείνης ἐπὶ τὴν γῆν σου; ἤ τρεῖς μῆνας νὰ φεύγῃς ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν σου καὶ νὰ σὲ διώκωσιν; ἤ τρεῖς ἡμέρας νὰ ἦναι θανατικὸν ἐν τῇ γῇ σου; τώρα συλλογίσθητι, καὶ ἰδὲ ποίαν ἀπόκρισιν θέλω φέρει πρὸς τὸν ἀποστείλαντά με. 14Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Γάδ, Στενὰ μοι πανταχόθεν σφόδρα· ἄς πέσω λοιπὸν εἰς τὴν χεῖρα τοῦ Κυρίου, διότι εἶναι πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ· εἰς χεῖρα δὲ ἀνθρώπου ἄς μή πέσω. 15Ἀπέστειλε λοιπὸν ὁ Κύριος θανατικὸν ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ, ἀπὸ πρωΐας μέχρι τοῦ διωρισμένου καιροῦ· καὶ ἀπέθανον ἐκ τοῦ λαοῦ, ἀπὸ Δάν ἕως Βήρ-σαβεέ, ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν.16Καὶ ὅτε ὁ ἄγγελος ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὑτοῦ κατὰ τῆς Ἱερουσαλήμ, διὰ νὰ ἀπολέσῃ αὐτήν, μετεμελήθη ὁ Κύριος περὶ τοῦ κακοῦ, καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄγγελον, ὅστις ἔκαμεν ἐν τῷ λαῷ τὴν φθοράν, Ἀρκεῖ ἤδη· σύρε τὴν χεῖρά σου. Ἦτο δὲ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πλησίον τοῦ ἁλωνίου τοῦ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου. 17Καὶ ἐλάλησεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Κύριον, ὅτε εἶδε τὸν ἄγγελον τὸν θανατόνοντα τὸν λαόν, καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ἥμαρτον καὶ ἐγὼ ἠνόμησα· ταῦτα δὲ τὰ πρόβατα τί ἔπραξαν; κατ᾿ ἐμοῦ λοιπὸν ἔστω ἡ χεὶρ σου καὶ κατὰ τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς μου. 18Καὶ ἦλθεν ὁ Γὰδ τὴν ἡμέραν ἐκείνην πρὸς τὸν Δαβὶδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἀνάβα, στῆσον θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον ἐν τῷ ἁλωνίῳ Ὀρνὰ τοῦ Ἰεβουσαίου.19Καὶ ἀνέβη ὁ Δαβὶδ κατὰ τὸν λόγον τοῦ Γάδ, ὡς προσέταξεν ὁ Κύριος. 20Καὶ ἀνέβλεψεν ὁ Ὀρνὰ καὶ εἶδε τὸν βασιλέα καὶ τοὺς δούλους αὑτοῦ ἐρχομένους πρὸς αὐτόν· καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ὀρνὰ καὶ προσεκύνησε τὸν βασιλέα κατὰ πρόσωπον αὑτοῦ ἕως ἐδάφους.21Καὶ εἶπεν ὁ Ὀρνά, Διὰ τί ἦλθεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν δοῦλον αὑτοῦ; Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Διὰ νὰ ἀγοράσω τὸ ἁλώνιον παρὰ σοῦ, διὰ νὰ οἰκοδομήσω θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον, καὶ νὰ σταθῇ ἡ πληγή ἀπὸ τοῦ λαοῦ. 22Καὶ εἶπεν ὁ Ὀρνὰ πρὸς τὸν Δαβίδ, Ἄς λάβῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς καὶ ἄς προσφέρῃ εἰς θυσίαν ὅ, τι φαίνεται ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ· ἰδού, οἱ βόες εἰς ὁλοκαύτωμα καὶ τὰ ἁλωνικὰ ἐργαλεῖα καὶ τὰ ἐργαλεῖα τῶν βοῶν διὰ ξύλα.23Τὰ πάντα ἔδωκεν ὁ Ὀρνά, ὡς βασιλεύς, εἰς τὸν βασιλέα. Καὶ εἶπεν ὁ Ὀρνὰ πρὸς τὸν βασιλέα, Κύριος ὁ Θεὸς σου νὰ εὐαρεστηθῇ εἰς σέ. 24Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ὀρνά, Οὐχί, ἀλλὰ θέλω ἐξάπαντος ἀγοράσει αὐτὸ παρὰ σοῦ διὰ ἀντιπληρωμῆς· διότι δὲν θέλω προσφέρει ὁλοκαυτώματα εἰς Κύριον τὸν Θεὸν μου δωρεάν. Καὶ ἠγόρασεν ὁ Δαβὶδ τὸ ἁλώνιον καὶ τοὺς βόας διὰ πεντήκοντα σίκλων ἀργυρίου.25Καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Δαβὶδ ἐκεῖ θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον, καὶ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ εἰρηνικὰς προσφοράς. Καὶ ἐξιλεώθη ὁ Κύριος πρὸς τὴν γῆν, καὶ ἐστάθη ἡ πληγή ἀπὸ τοῦ Ἰσραήλ.