Τσοχαλής Ελευθέριος

18Ἰδού, ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ Κυρίου εἶναι ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν· ἐπὶ τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ· 19διὰ νὰ ἐλευθερώσῃ ἐκ θανάτου τὴν ψυχήν αὐτῶν, καὶ ἐν καιρῷ πείνης νὰ διαφυλάξῃ αὐτοὺς εἰς ζωήν. 20Ἡ ψυχή ἡμῶν προσμένει τὸν Κύριον· αὐτὸς εἶναι βοηθὸς ἡμῶν καὶ ἀσπὶς ἡμῶν. 21Διότι εἰς αὐτὸν θέλει εὐφρανθῆ ἡ καρδία ἡμῶν, ἐπειδή ἐπὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ τὸ ἅγιον ἠλπίσαμεν. 22Γένοιτο, Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ᾿ ἡμᾶς, καθὼς ἠλπίσαμεν ἐπὶ σέ.

·9ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράττετε καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης θέλει εἶσθαι μεθ᾿ ὑμῶν.

39Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσαν πάντα τὰ κατὰ τὸν νόμον τοῦ Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὴν πόλιν αὑτῶν Ναζαρέτ.40Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐδυναμοῦτο κατὰ τὸ πνεῦμα πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦτο ἐπ᾿ αὐτό. 41Ἐπορεύοντο δὲ οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ᾿ ἔτος εἰς Ἱερουσαλήμ ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα.42Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἐτῶν δώδεκα, ἀφοῦ ἀνέβησαν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς43καὶ ἐτελείωσαν τὰς ἡμέρας, ἐνῷ αὐτοὶ ὑπέστρεφον, τὸ παιδίον ὁ Ἰησοῦς ἔμεινεν ὀπίσω ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ δὲν ἐνόησεν ὁ Ἰωσήφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ.44Νομίσαντες δὲ ὅτι αὐτὸς ἦτο ἐν τῇ συνοδίᾳ, ἦλθον μιᾶς ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν μεταξὺ τῶν συγγενῶν καὶ τῶν γνωρίμων.45Καὶ μή εὑρόντες αὐτόν, ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ ζητοῦντες αὐτόν.46Καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθήμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτὸν καὶ ἐρωτῶντα αὐτούς.47Ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτὸν διὰ τὴν σύνεσιν καὶ τὰς ἀποκρίσεις αὐτοῦ.48Καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ· Τέκνον, διὰ τί ἔπραξας εἰς ἡμᾶς οὕτως; ἰδού, ὁ πατήρ σου καὶ ἐγὼ καταλυπούμενοι σὲ ἐζητοῦμεν.49Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί μὲ ἐζητεῖτε; δὲν ἠξεύρετε ὅτι πρέπει νὰ ἦμαι εἰς τὰ τοῦ Πατρὸς μου;50Καὶ αὐτοὶ δὲν ἐνόησαν τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἐλάλησε πρὸς αὐτούς. 51Καὶ κατέβη μετ᾿ αὐτῶν καὶ ἦλθεν εἰς Ναζαρέτ, καὶ ἦτο ὑποτασσόμενος εἰς αὐτούς. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ ἐφύλαττε πάντας τοὺς λόγους τούτους ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς.52Καὶ ὁ Ἰησοῦς προέκοπτεν εἰς σοφίαν καὶ ἡλικίαν καὶ χάριν παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.

1Τότε θέλει ὁμοιωθῆ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ δέκα παρθένους, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὑτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. 2Πέντε δὲ ἐξ αὐτῶν ἦσαν φρόνιμοι καὶ πέντε μωραί.3Αἵτινες μωραί, λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὑτῶν, δὲν ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον·4αἱ φρόνιμοι ὅμως ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὑτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὑτῶν.5Καὶ ἐπειδή ὁ νυμφίος ἐβράδυνεν, ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκοιμῶντο.6Ἐν τῷ μέσῳ δὲ τῆς νυκτὸς ἔγεινε κραυγή· Ἰδού, ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέλθετε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. 7Τότε ἐσηκώθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἡτοίμασαν τὰς λαμπάδας αὑτῶν.8Καὶ αἱ μωραὶ εἶπον πρὸς τὰς φρονίμους· Δότε εἰς ἡμᾶς ἐκ τοῦ ἐλαίου σας, διότι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβύνονται.9Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι, λέγουσαι· Μήποτε δὲν ἀρκέσῃ εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς ἐσᾶς· ὅθεν ὑπάγετε κάλλιον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε εἰς ἑαυτάς.10Ἐνῷ δὲ ἀπήρχοντο διὰ νὰ ἀγοράσωσιν, ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα.11Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι, λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον εἰς ἡμᾶς.12Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, δὲν σᾶς γνωρίζω.13Ἀγρυπνεῖτε λοιπόν, διότι δὲν ἐξεύρετε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, καθ᾿ ἥν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. 14Διότι θέλει ἐλθεῖ ὡς ἄνθρωπος, ὅστις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς δούλους αὑτοῦ καὶ παρέδωκεν εἰς αὐτοὺς τὰ ὑπάρχοντα αὑτοῦ,15καὶ εἰς ἄλλον μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, εἰς ἄλλον δὲ δύο, εἰς ἄλλον δὲ ἕν, εἰς ἕκαστον κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἱκανότητα, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθύς.16Ὑπῆγε δὲ ὁ λαβὼν τὰ πέντε τάλαντα καὶ ἐργαζόμενος δι᾿ αὐτῶν ἔκαμεν ἄλλα πέντε τάλαντα.17Ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο.18Ὁ δὲ λαβὼν τὸ ἕν ὑπῆγε καὶ ἔσκαψεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἔκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὑτοῦ. 19Μετὰ δὲ καιρὸν πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ θεωρεῖ λογαριασμὸν μετ᾿ αὐτῶν.20Καὶ ἐλθὼν ὁ λαβὼν τὰ πέντε τάλαντα, προσέφερεν ἄλλα πέντε τάλαντα, λέγων· Κύριε, πέντε τάλαντα μοὶ παρέδωκας· ἰδού, ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.21Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖγε, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· εἰς τὰ ὀλίγα ἐστάθης πιστός, ἐπὶ πολλῶν θέλω σε καταστήσει· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.22Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ λαβὼν τὰ δύο τάλαντα εἶπε· Κύριε, δύο τάλαντα μοὶ παρέδωκας· ἰδού, ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.23Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖγε, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· εἰς τὰ ὀλίγα ἐστάθης πιστός, ἐπὶ πολλῶν θέλω σε καταστήσει· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.24Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ λαβὼν τὸ ἕν τάλαντον, εἶπε· Κύριε, σὲ ἐγνώρισα ὅτι εἶσαι σκληρὸς ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου δὲν ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν δὲν διεσκόρπισας·25καὶ φοβηθεὶς ὑπῆγα καὶ ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἰδού, ἔχεις τὸ σόν.26Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ, εἶπε πρὸς αὐτόν· Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ· ἤξευρες ὅτι θερίζω ὅπου δὲν ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν δὲν διεσκόρπισα·27ἔπρεπε λοιπὸν νὰ βάλῃς τὸ ἀργύριόν μου εἰς τοὺς τραπεζίτας, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἤθελον λάβει τὸ ἐμὸν μετὰ τόκου. 28Λάβετε λοιπὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον, καὶ δότε εἰς τὸν ἔχοντα τὰ δέκα τάλαντα.29Διότι εἰς πάντα τὸν ἔχοντα θέλει δοθῆ καὶ περισσευθῆ, ἀπὸ δὲ τοῦ μή ἔχοντος καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ.30Καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ῥίψατε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων. 31Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ ύἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε θέλει καθήσει ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς δόξης αὐτοῦ,32καὶ θέλουσι συναχθῆ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ θέλει χωρίσει αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων, καθὼς ὁ ποιμήν χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐριφίων,33καὶ θέλει στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ ἀριστερῶν.34Τότε ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς τοὺς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· Ἔλθετε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρὸς μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην εἰς ἐσᾶς βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.35Διότι ἐπείνασα, καὶ μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ μὲ ἐποτίσατε, ξένος ἤμην, καὶ μὲ ἐφιλοξενήσατε,36γυμνός, καὶ μὲ ἐνεδύσατε, ἠσθένησα, καὶ μὲ ἐπεσκέφθητε, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρὸς ἐμέ.37Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν οἱ δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἤ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;38πότε δὲ σὲ εἴδομεν ξένον καὶ ἐφιλοξενήσαμεν, ἤ γυμνὸν καὶ ἐνεδύσαμεν;39πότε δὲ σὲ εἴδομεν ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρὸς σέ;40Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, εἰς ἐμὲ ἐκάμετε. 41Τότε θέλει εἰπεῖ καὶ πρὸς τοὺς ἐξ ἀριστερῶν· Ὑπάγετε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ.42Διότι ἐπείνασα, καὶ δὲν μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ δὲν μὲ ἐποτίσατε,43ξένος ἤμην, καὶ δὲν μὲ ἐφιλοξενήσατε, γυμνός, καὶ δὲν μὲ ἐνεδύσατε, ἀσθενής καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν μὲ ἐπεσκέφθητε.44Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν καὶ αὐτοί, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα ἤ διψῶντα ἤ ξένον ἤ γυμνὸν ἤ ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμεν;45Τότε θέλει ἀποκριθῆ πρὸς αὐτούς, λέγων· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον δὲν ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ εἰς ἐμὲ ἐκάμετε.46Καὶ θέλουσιν ἀπέλθει οὗτοι μὲν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον.

14Καὶ πρὸς τὸν ἄγγελον τῆς ἐκκλησίας τῶν Λαοδικέων γράψον· Ταῦτα λέγει ὁ Ἀμήν, ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ ἀληθινός, ἡ ἀρχή τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ.15Ἐξεύρω τὰ ἔργα σου, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶσαι οὔτε ζεστός· εἴθε νὰ ἦσο ψυχρὸς ἤ ζεστός·16οὕτως, ἐπειδή εἶσαι χλιαρὸς καὶ οὔτε ψυχρὸς οὔτε ζεστός, μέλλω νὰ σὲ ἐξεμέσω ἐκ τοῦ στόματός μου.17Διότι λέγεις ὅτι πλούσιος εἶμαι καὶ ἐπλούτησα καὶ δὲν ἔχω χρείαν οὐδενός, καὶ δὲν ἐξεύρεις ὅτι σὺ εἶσαι ὁ ταλαίπωρος καὶ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός·18συμβουλεύω σε νὰ ἀγοράσῃς παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον δεδοκιμασμένον ἐκ πυρὸς διὰ νὰ πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ διὰ νὰ ἐνδυθῇς καὶ νὰ μή φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ χρίσον τοὺς ὀφθαλμοὺς σου μὲ κολλούριον διὰ νὰ βλέπῃς.19Ἐγὼ ὅσους ἀγαπῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· γενοῦ λοιπὸν ζηλωτής καὶ μετανόησον. 20Ἰδού, ἵσταμαι εἰς τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐὰν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, θέλω εἰσέλθει πρὸς αὐτὸν καὶ θέλω δειπνήσει μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ. 21Ὅστις νικᾷ, θέλω δώσει εἰς αὐτὸν νὰ καθήσῃ μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου, καθώς καὶ ἐγὼ ἐνίκησα καὶ ἐκάθησα μετὰ τοῦ Πατρὸς μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ.22Ὅστις ἔχει τίον, ἄς ἀκούσῃ τί λέγει τὸ Πνεῦμα πρὸς τὰς ἐκκλησίας.