1 Ἀκολουθεῖτε τὴν ἀγάπην καὶ ζητεῖτε μετὰ ζήλου τὰ πνευματικά, μᾶλλον δὲ τὸ νὰ προφητεύητε.2 Διότι ὁ λαλῶν γλῶσσαν ἀγνώριστον δὲν λαλεῖ πρὸς ἀνθρώπους, ἀλλὰ πρὸς τὸν Θεόν διότι οὐδεὶς ἀκούει αὐτόν, ἀλλὰ μὲ τὸ πνεῦμα αὑτοῦ λαλεῖ μυστήρια3 ὁ δὲ προφητεύων λαλεῖ πρὸς ἀνθρώπους εἰς οἰκοδομήν καὶ προτροπήν καὶ παρηγορίαν. 4 Ὁ λαλῶν γλῶσσαν ἀγνώριστον ἑαυτὸν οἰκοδομεῖ, ὁ δὲ προφητεύων τὴν ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ.5 Θέλω δὲ πάντες νὰ λαλῆτε γλώσσας, μᾶλλον δὲ νὰ προφητεύητε διότι ὁ προφητεύων εἶναι μεγαλήτερος παρὰ ὁ λαλῶν γλώσσας, ἐκτὸς ἐὰν διερμηνεύῃ, διὰ νὰ λάβῃ οἰκοδομήν ἡ ἐκκλησία.

1 Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολήν πρὸς αὐτοὺς περὶ τοῦ ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ προσεύχωνται καὶ νὰ μή ἀποκάμνωσι, 2 λέγων· Κριτής τις ἦτο ἐν τινι πόλει, ὅστις τὸν Θεὸν δὲν ἐφοβεῖτο καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπετο.3 Ἦτο δὲ χήρα τις ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν, λέγουσα· Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.4 Καὶ μέχρι τινὸς δὲν ἠθέλησε· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπε καθ᾿ ἑαυτόν· Ἄν καὶ τὸν Θεὸν δὲν φοβῶμαι καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπωμαι,5 τοὐλάχιστον ἐπειδή μὲ ἐνοχλεῖ ἡ χήρα αὕτη, ἄς ἐκδικήσω αὐτήν, διὰ νὰ μή ἔρχηται πάντοτε καὶ μὲ βασανίζῃ.6 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος· Ἀκούσατε τί λέγει ὁ ἄδικος κριτής·7 ὁ δὲ Θεὸς δὲν θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὑτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέραν καὶ νύκτα, ἄν καὶ μακροθυμῇ δι᾿ αὐτούς; 8 σᾶς λέγω ὅτι θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ταχέως. Πλήν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθη, ἆρά γε θέλει εὑρεῖ τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς; 9 Εἶπε δὲ καὶ πρὸς τινας, τοὺς θαρροῦντας εἰς ἑαυτοὺς ὅτι εἶναι δίκαιοι καὶ καταφρονοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολήν ταύτην·10 Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν διὰ νὰ προσευχηθῶσιν, ὁ εἶς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἄλλος τελώνης.11 Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς προσηύχετο καθ᾿ ἑαυτὸν ταῦτα· Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ, ὅτι δὲν εἶμαι καθὼς οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ καθὼς οὗτος ὁ τελώνης·12 νηστεύω δὶς τῆς ἑβδομάδος, ἀποδεκατίζω πάντα ὅσα ἔχω.13 Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἱστάμενος, δὲν ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ ὑψώσῃ εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὑτοῦ, λέγων· Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.14 Σᾶς λέγω, Κατέβη οὗτος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ δεδικαιωμένος μᾶλλον παρὰ ἐκεῖνος· διότι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν θέλει ταπεινωθῆ, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν θέλει ὑψωθῆ.

23 Δοκίμασόν με, Θεέ, καὶ γνώρισον τὴν καρδίαν μου· ἐξέτασόν με καὶ μάθε τοὺς στοχασμοὺς μου· 24 καὶ ἰδέ, ἄν ὑπάρχῃ ἐν ἐμοὶ ὁδὸς ἀνομίας· καὶ ὁδήγησόν με εἰς τὴν ὁδὸν τὴν αἰώνιον.

1Ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ λοιπόν, μὲ τὴν ὁπ οίαν ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς ὁ Χριστός, μένετε σταθεροί, καὶ μή ὑποβληθῆτε πάλιν εἰς ζυγὸν δουλείας.

1 Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποίαν ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ὁ Θεός, διὰ νὰ δείξῃ εἰς τοὺς δούλους αὑτοῦ ὅσα πρέπει νὰ γείνωσι ταχέως, καὶ ἐφανέρωσεν αὐτὰ ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὑτοῦ εἰς τὸν δοῦλον αὑτοῦ Ἰωάννην,2 ὅστις ἐμαρτύρησε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὅσα εἶδε.3 Μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς προφητείας καὶ φυλάττοντες τὰ γεγραμμένα ἐν αὐτῇ· διότι ὁ καιρὸς εἶναι πλησίον. 4 Ὁ Ἰωάννης πρὸς τὰς ἑπτὰ ἐκκλησίας τὰς ἐν τῇ Ἀσίᾳ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ τοῦ ὁ ὤν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος· καὶ ἀπὸ τῶν ἑπτὰ πνευμάτων, τὰ ὁποῖα εἶναι ἐνώπιον τοῦ θρόνου αὐτοῦ,5 καὶ ἀπὸ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις εἶναι ὁ μάρτυς ὁ πιστός, ὁ πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ὁ ἄρχων τῶν βασιλέων τῆς γῆς. Εἰς τὸν ἀγαπήσαντα ἡμᾶς καὶ λούσαντα ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν μὲ τὸ αἷμα αὑτοῦ,6καὶ ὅστις ἔκαμεν ἡμᾶς βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς εἰς τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα αὑτοῦ, εἰς αὐτὸν εἴη ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. 7 Ἰδού, ἔρχεται μετὰ τῶν νεφελῶν, καὶ θέλει ἰδεῖ αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες ἐξεκέντησαν αὐτόν, καὶ θέλουσι θρηνήσει ἐπ᾿ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς. Ναί, ἀμήν. 8 Ἐγὼ εἶμαι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἀρχή καὶ τέλος, λέγει ὁ Κύριος, ὁ ὤν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ. 9 Ἐγὼ ὁ Ἰωάννης, ὁ καὶ ἀδελφὸς σας καὶ συγκοινωνὸς εἰς τὴν θλῖψιν καὶ εἰς τὴν βασιλείαν καὶ τὴν ὑπομονήν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤμην ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.10 Κατὰ τὴν κυριακήν ἡμέραν ἦλθον εἰς ἔκστασιν πνευματικήν, καὶ ἤκουσα ὀπίσω μου φωνήν μεγάλην ὡς σάλπιγγος,11 ἥτις ἔλεγεν· Ἐγὼ εἶμαι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος· καί, Ὅ, τι βλέπεις, γράψον εἰς βιβλίον καὶ πέμψον εἰς τὰς ἑπτὰ ἐκκλησίας, τὰς ἐν τῇ Ἀσίᾳ, εἰς Ἔφεσον καὶ εἰς Σμύρνην καὶ εἰς Πέργαμον καὶ εἰς Θυάτειρα καὶ εἰς Σάρδεις καὶ εἰς Φιλαδέλφειαν καὶ εἰς Λαοδίκειαν. 12 Καὶ ἐστράφην νὰ ἴδω τὴν φωνήν, ἥτις ἐλάλησε μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ στραφεὶς εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς,13 καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν εἶδον ἕνα ὅμοιον μὲ υἱὸν ἀνθρώπου, ἐνδεδυμένον ποδήρη χιτῶνα καὶ περιεζωσμένον πλησίον τῶν μαστῶν ζώνην χρυσήν.14 Ἡ δὲ κεφαλή αὐτοῦ καὶ αἱ τρίχες ἦσαν λευκαὶ καὶ ὡς μαλλίον λευκόν, ὡς χιών· καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός,15 καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι μὲ χαλκολίβανον, ὡς ἐν καμίνῳ πεπυρωμένοι, καὶ ἡ φωνή αὐτοῦ ὡς φωνή ὑδάτων πολλῶν,16 καὶ εἶχεν ἐν τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ χειρὶ ἑπτὰ ἀστέρας, καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ τοῦ ἐξήρχετο ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ ἔλαμπεν ὡς ὁ ἥλιος λάμπει ἐν τῇ δυνάμει αὑτοῦ. 17 Καὶ ὅτε εἶδον αὐτόν, ἔπεσα πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ ὡς νεκρός, καὶ ἐπέθηκε τὴν δεξιὰν αὑτοῦ χεῖρα ἐπ᾿ ἐμέ, λέγων μοι· Μή φοβοῦ· ἐγὼ εἶμαι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος