Ντουρουντάκης Νικόλαος

1Οὕτως εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ· Ὕπαγε καὶ ἀπόκτησον εἰς σεαυτὸν ζώνην λινήν καὶ περίβαλε αὐτήν ἐπὶ τὴν ὀσφὺν σου καὶ εἰς ὕδωρ μή βάλῃς αὐτήν.2Ἀπέκτησα λοιπὸν τὴν ζώνην κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ περιέβαλον ἐπὶ τὴν ὀσφὺν μου.3Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμὲ ἐκ δευτέρου, λέγων,4Λάβε τὴν ζώνην τὴν ὁποίαν ἀπέκτησας, τὴν ἐπὶ τὴν ὀσφὺν σου, καὶ σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ κρύψον αὐτήν ἐκεῖ ἐν τῇ ὀπῇ τοῦ βράχου.5Ὑπῆγα λοιπὸν καὶ ἔκρυψα αὐτήν πλησίον τοῦ Εὐφράτου, καθὼς προσέταξεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος.6Καὶ μετὰ πολλὰς ἡμέρας εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ, Σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ λάβε ἐκεῖθεν τὴν ζώνην, τὴν ὁποίαν προσέταξα εἰς σὲ νὰ κρύψῃς ἐκεῖ.7Καὶ ὑπῆγα εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ ἔσκαψα καὶ ἔλαβον τὴν ζώνην ἐκ τοῦ τόπου ὅπου ἔκρυψα αὐτήν· καὶ ἰδού, ἡ ζώνη ἦτο ἐφθαρμένη, δὲν ἦτο χρήσιμος εἰς οὐδέν. 8Τότε ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,9Οὕτω λέγει Κύριος· κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον θέλω φθείρει τὴν ὑπερηφανίαν τοῦ Ἰούδα καὶ τὴν μεγάλην ὑπερηφανίαν τῆς Ἱερουσαλήμ.10Ὁ κακὸς οὗτος λαός, οἵτινες ἀρνοῦνται τὸ νὰ ὑπακούωσιν εἰς τοὺς λόγους μου, καί περιπατοῦσιν ἐν ταῖς ὀρέξεσι τῆς καρδίας αὑτῶν καὶ ὑπάγουσιν ὀπίσω ἄλλων θεῶν, διὰ νὰ λατρεύωσιν αὐτοὺς καὶ νὰ προσκυνῶσιν αὐτούς, θέλει εἶσθαι ἐξάπαντος ὡς ἡ ζώνη αὕτη, ἥτις δὲν εἶναι χρήσιμος εἰς οὐδέν.11Διότι καθὼς ἡ ζώνη κολλᾶται εἰς τὴν ὀσφὺν τοῦ ἀνθρώπου, οὕτως ἐκόλλησα εἰς ἐμαυτὸν πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ καὶ πάντα τὸν οἶκον Ἰούδα, λέγει Κύριος· διὰ νὰ ἦναι εἰς ἐμὲ λαὸς καὶ ὄνομα καὶ καύχημα καὶ δόξα· ἀλλὰ δὲν ὑπήκουσαν. 12Διὰ τοῦτο θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον τοῦτον· Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· πᾶς ἀσκὸς θέλει γεμισθῆ οἴνου· καὶ αὐτοὶ θέλουσιν εἰπεῖ πρὸς σέ, Μήπως τῳόντι δὲν γνωρίζομεν ὅτι πᾶς ἀσκὸς θέλει γεμισθῆ οἴνου;13Τότε θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, θέλω γεμίσει πάντας τοὺς κατοίκους τῆς γῆς ταύτης καὶ τοὺς βασιλεῖς τοὺς καθημένους ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ Δαβὶδ καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς προφήτας καὶ πάντας τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ μεθυσμοῦ.14Καὶ θέλω συντρίψει αὐτοὺς μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τοὺς πατέρας καὶ τοὺς υἱοὺς ὁμοῦ, λέγει Κύριος· δὲν θέλω σπλαγχνισθῆ οὐδὲ φεισθῆ οὐδὲ ἐλεήσει, ἀλλὰ θέλω ἐξολοθρεύσει αὐτούς. 15Ἀκούσατε καὶ ἀκροάσθητε· μή ἐπαίρεσθε· διότι ὁ Κύριος ἐλάλησε.16Δότε δόξαν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, πρὶν φέρῃ σκότος καὶ πρὶν οἱ πόδες σας προσκόψωσιν ἐπὶ τὰ σκοτεινὰ ὄρη, καὶ ἐνῷ προσμένετε φῶς, μετατρέψῃ αὐτὸ εἰς σκιὰν θανάτου καὶ καταστήσῃ αὐτὸ πυκνὸν σκότος.17Ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ἀκούσητε τοῦτο, ἡ ψυχή μου θέλει κλαύσει κρυφίως διὰ τὴν ὑπερηφανίαν ὑμῶν, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς μου θέλει κλαύσει πικρὰ καὶ καταρρεύσει δάκρυα, διότι τὸ ποίμνιον τοῦ Κυρίου φέρεται εἰς αἰχμαλωσίαν. 18Εἴπατε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ πρὸς τὴν βασίλισσαν, Ταπεινώθητε, καθήσατε· διότι θέλει καταβιβασθῆ ἀπὸ τῶν κεφαλῶν ὑμῶν ὁ στέφανος τῆς δόξης ὑμῶν.19Αἱ πόλεις τοῦ νότου θέλουσι κλεισθῆ καὶ δὲν θέλει εἶσθαι ὁ ἀνοίγων· ὁ Ἰούδας ἅπας θέλει φερθῆ εἰς αἰχμαλωσίαν, ὁλοκλήρως θέλει φερθῆ αἰχμάλωτος. 20Ὑψώσατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεωρήσατε τοὺς ἐρχομένους ἀπὸ βορρᾶ· ποῦ εἶναι τὸ ποίμνιον τὸ δοθὲν εἰς σέ, τὰ ὡραῖά σου πρόβατα;21Τί θέλεις εἰπεῖ, ὅταν σὲ ἐπισκεφθῆ; διότι σὺ ἐδίδαξας αὐτοὺς νὰ ἄρχωσιν ἐπὶ σοῦ ὡς ἡγεμόνες· δὲν θέλουσι σὲ συλλάβει πόνοι, ὡς γυναῖκα τίκτουσαν;22Καὶ ἐὰν εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, Διὰ τί συνέβησαν εἰς ἐμὲ ταῦτα; διὰ τὸ πλῆθος τῆς ἀνομίας σου ἐσηκώθησαν τὰ κράσπεδά σου καὶ ἐγυμνώθησαν αἱ πτέρναι σου. 23Δύναται ὁ Αἰθίοψ νὰ ἀλλάξῃ τὸ δέρμα αὑτοῦ ἤ ἡ πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὑτῆς; τότε δύνασθε καὶ σεῖς νὰ κάμητε καλόν, οἱ μαθόντες τὸ κακόν.24Διὰ τοῦτο θέλω σκορπίσει αὐτοὺς ὡς ἄχυρον φερόμενον ὑπὸ ἀνέμου τῆς ἐρήμου. 25Οὗτος εἶναι παρ᾿ ἐμοῦ ὁ κλῆρός σου, τὸ μερίδιον τὸ μεμετρημένον εἰς σέ, λέγει Κύριος· διότι μὲ ἐλησμόνησας καὶ ἤλπισας ἐπὶ τὸ ψεῦδος.26Διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ θέλω σηκώσει τὰ κράσπεδά σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ θέλει φανῆ ἡ αἰσχύνη σου.27Εἶδον τὰς μοιχείας σου καὶ τοὺς χρεμετισμοὺς σου, τὴν αἰσχρότητα τῆς πορνείας σου, τὰ βδελύγματά σου ἐπὶ τοὺς λόφους, ἐπὶ τὰς πεδιάδας. Οὐαὶ εἰς σέ, Ἱερουσαλήμ! δὲν θέλεις καθαρισθῆ; μετά, πότε ἔτι;

1 Μετὰ δὲ ταῦτα τὰ πράγματα Ναβουθαὶ ὁ Ἰεζραηλίτης εἶχεν ἀμπελῶνα ἐν Ἰεζραέλ, πλησίον τοῦ παλατίου τοῦ Ἀχαὰβ βασιλέως τῆς Σαμαρείας.2 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς τὸν Ναβουθαί, λέγων, Δὸς μοι τὸν ἀμπελῶνά σου, διὰ νὰ ἔχω αὐτὸν κῆπον λαχάνων, ἐπειδή εἶναι πλησίον τοῦ οἴκου μου· καὶ θέλω σοὶ δώσει ἀντ᾿ αὐτοῦ ἀμπελῶνα καλήτερον παρ᾿ αὐτοῦ· ἤ, ἄν ἦναι ἀρεστὸν εἰς σέ, θέλω σοὶ δώσει τὸ ἀντίτιμον αὐτοῦ εἰς ἀργύριον. 3 Ὁ δὲ Ναβουθαὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ, Μή γένοιτο εἰς ἐμὲ παρὰ Θεοῦ, νὰ δώσω τὴν κληρονομίαν τῶν πατέρων μου εἰς σέ. 4 Καὶ ἦλθεν ὁ Ἀχαὰβ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ σκυθρωπὸς καὶ δυσηρεστημένος διὰ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν Ναβουβαὶ ὁ Ἰεζραηλίτης, εἰπών, Δὲν θέλω σοὶ δώσει τὴν κληρονομίαν τῶν πατέρων μου. Καὶ ἐπλαγίασεν ἐπὶ τῆς κλίνης αὑτοῦ καὶ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ καὶ δὲν ἔφαγεν ἄρτον.5 Καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνή αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Διὰ τί τὸ πνεῦμά σου εἶναι περίλυπον, ὥστε δὲν τρώγεις ἄρτον;6 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ἐπειδή ἐλάλησα πρὸς Ναβουθαὶ τὸν Ἰεζραηλίτην, καὶ εἶπα πρὸς αὐτόν, Δὸς μοι τὸν ἀμπελῶνά σου δι᾿ ἀργυρίου· ἤ, ἄν ἀγαπᾷς, θέλω σοὶ δώσει ἄλλον ἀμπελῶνα ἀντ᾿ αὐτοῦ. καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη, Δὲν θέλω σοὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνά μου. 7 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνή αὐτοῦ, Σὺ τώρα βασιλεύεις ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ; σηκώθητι, φάγε ἄρτον, καὶ ἄς ἦναι εὔθυμος ἡ καρδία σου· ἐγὼ θέλω σοὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου.8 Τότε ἔγραψεν ἐπιστολὰς ἐν ὀνόματι τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ἐσφράγισε διὰ τῆς σφραγίδος αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλε τὰς ἐπιστολὰς πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας, τοὺς ὄντας ἐν τῇ πόλει αὐτοῦ, τοὺς κατοικοῦντας μετὰ τοῦ Ναβουβαί. 9 Καὶ ἔγραφεν ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς, λέγουσα, Κηρύξατε νηστείαν καὶ καθίσατε τὸν Ναβουθαὶ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ λαοῦ·10 καὶ παρακαθίσατε δύο ἄνδρας κακοὺς ἀντικρὺ αὐτοῦ, καὶ ἄς μαρτυρήσωσι κατ᾿ αὐτοῦ, λέγοντες, Σὺ ἐβλασφήμησας τὸν Θεὸν καὶ τὸν βασιλέα· καὶ ἐκβάλετε αὐτὸν καὶ λιθοβολήσατε αὐτόν, καὶ ἄς ἀποθάνῃ. 11 Καὶ ἔκαμον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως αὐτοῦ, οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἄρχοντες οἱ κατοικοῦντες ἐν τῇ πόλει αὐτοῦ, καθὼς ἐμήνυσε πρὸς αὐτοὺς ἡ Ἰεζάβελ, κατὰ τὸ γεγραμμένον ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς τὰς ὁποίας ἔστειλε πρὸς αὐτούς.12 Ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐκάθησαν τὸν Ναβουθαὶ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ λαοῦ·13 καὶ εἰσῆλθον δύο ἄνδρες κακοὶ καὶ ἐκάθισαν ἀντικρὺ αὐτοῦ· καὶ ἐμαρτύρησαν οἱ ἄνδρες οἱ κακοὶ κατ᾿ αὐτοῦ, κατὰ τοῦ Ναβουθαί, ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, λέγοντες, Ὁ Ναβουθαὶ ἐβλασφήμησε τὸν Θεὸν καὶ τὸν βασιλέα. Τότε ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν μὲ λίθους, καὶ ἀπέθανε.14 Καὶ ἀπέστειλαν πρὸς τὴν Ἰεζάβελ, λέγοντες, Ὁ Ναβουβαὶ ἐλιθοβολήθη καὶ ἀπέθανε. 15 Καὶ ὡς ἤκουσεν ἡ Ἰεζάβελ ὅτι ὁ Ναβουβαὶ ἐλιθοβολήθη καὶ ἀπέθανεν, εἶπεν ἡ Ἰεζάβελ πρὸς τὸν Ἀχαάβ, Σηκώθητι, κληρονόμησον τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου, τὸν ὁποῖον δὲν ἤθελε νὰ σοὶ δώσῃ δι᾿ ἀργυρίου· διότι ὁ Ναβουθαὶ δὲν ζῇ ἀλλ᾿ ἀπέθανε.16 Καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ Ἀχαὰβ ὅτι ὁ Ναβουθαὶ ἀπέθανεν, ἐσηκώθη ὁ Ἀχαὰβ νὰ καταβῇ εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου, διὰ νὰ κληρονομήσῃ αὐτόν. 17 Καὶ ἦλθεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην, λέγων,18 Σηκώθητι, κατάβα εἰς συνάντησιν τοῦ Ἀχαάβ, βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις κατοικεῖ ἐν Σαμαρείᾳ· ἰδού, ἐν τῷ ἀμπελῶνι τοῦ Ναβουθαὶ εἶναι, ὅπου κατέβη διὰ νὰ κληρονομήσῃ αὐτόν·19 καὶ θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτόν, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐφόνευσας καὶ ἔτι ἐκληρονόμησας; Καὶ θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτόν, λέγων, οὕτω λέγει Κύριος· Ἐν τῷ τόπῳ, ὅπου οἱ κύνες ἔγλειψαν τὸ αἷμα τοῦ Ναβουθαί, θέλουσι γλείψει οἱ κύνες τὸ αἷμά σου, ναί, σοῦ. 20 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς τὸν Ἠλίαν, Μὲ εὕρηκας, ἐχθρὲ μου; Καὶ ἀπεκρίθη, Σὲ εὕρηκα· διότι ἐπώλησας σεαυτὸν εἰς τὸ νὰ πράττῃς τὸ πονηρὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.21 Ἰδού, λέγει Κύριος, Ἐγὼ θέλω φέρει κακὸν ἐπὶ σέ, καὶ θέλω σαρώσει κατόπιν σου καὶ ἐξολοθρεύσει τοῦ Ἀχαὰβ τὸν οὐροῦντα πρὸς τὸν τοῖχον καὶ τὸν πεφυλαγμένον καὶ τὸν ἀφειμένον μεταξὺ τοῦ Ἰσραήλ·22 καὶ θέλω καταστήσει τὸν οἶκόν σου ὡς τὸν οἶκον τοῦ Ἱεροβοὰμ υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, καὶ ὡς τὸν οἶκον τοῦ Βαασὰ υἱοῦ τοῦ Ἀχιά, διὰ τὸν παροργισμὸν τὸν ὁποῖον μὲ παρώργιαας, καὶ ἔκαμες τὸν Ἰσραήλ νὰ ἁμαρτήσῃ.23 Καὶ περὶ τῆς Ἰεζάβελ ἔτι ἐλάλησεν ὁ Κύριος, λέγων, Οἱ κύνες θέλουσι καταφάγει τὴν Ἰεζάβελ πλησίον τοῦ προτειχίσματος τῆς Ἰεζραέλ·24 ὅστις ἐκ τοῦ Ἀχαὰβ ἀποθάνῃ ἐν τῇ πόλει, οἱ κύνες θέλουσι καταφάγει αὐτόν· καὶ ὅστις ἀποθάνῃ ἐν τῷ ἀγρῷ, τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ θέλουσι καταφάγει αὐτόν. 25 Οὐδεὶς τῳόντι δὲν ἐστάθη ὅμοιος τοῦ Ἀχαάβ, ὅστις ἐπώλησεν ἑαυτὸν εἰς τὸ νὰ πράττῃ πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅπως ἐκίνει αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνή αὐτοῦ.26 Καὶ ἔπραξε βδελυρὰ σφόδρα ἀκολουθῶν τὰ εἴδωλα, κατὰ πάντα ὅσα ἔπραττον οἱ Ἀμορραῖοι, τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἐξεδίωξεν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. 27 Ὡς δὲ ἤκουσεν ὁ Ἀχαὰβ τοὺς λόγους τούτους, διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἔβαλε σάκκον ἐπὶ τὴν σάρκα αὑτοῦ καὶ ἐνήστευσε, καὶ ἐκοίτετο περιτετυλιγμένος σάκκον καὶ ἐβάδιζε κεκυφώς.28 Ἦλθε δὲ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην, λέγων,29 Εἶδες πῶς ἐταπεινώθη ὁ Ἀχαὰβ ἐνώπιόν μου; ἐπειδή ἐταπεινώθη ἐνώπιόν μου, δὲν θέλω φέρει τὸ κακὸν ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ· ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ θέλω φέρει τὸ κακὸν ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ.

35 Καὶ περιήρχετο ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύττων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν ἀσθένειαν ἐν τῷ λαῷ.