11Οἱ Ἰουδαῖοι λοιπὸν ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον· Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος;12Καὶ ἦτο πολὺς γογγυσμὸς περὶ αὐτοῦ μεταξὺ τῶν ὄχλων. Ἄλλοι μὲν ἔλεγον ὅτι εἶναι καλός· ἄλλοι δὲ ἔλεγον, Οὐχί, ἀλλὰ πλανᾷ τὸν ὄχλον.13Οὐδεὶς ὅμως ἐλάλει παρρησίᾳ περὶ αὐτοῦ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων. 14Καὶ ἐνῷ ἡ ἑορτή ἦτο ἤδη περὶ τὰ μέσα, ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε.15Καὶ ἐθαύμαζον οἱ Ἰουδαῖοι, λέγοντες· Πῶς οὗτος ἐξεύρει γράμματα, ἐνῷ δὲν ἔμαθεν;16Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἡ ἰδική μου διδαχή δὲν εἶναι ἐμοῦ, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με. 17Ἐὰν τις θέλῃ νὰ κάμῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ, θέλει γνωρίσει περὶ τῆς διδαχῆς, ἄν ἦναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἤ ἄν ἐγὼ λαλῶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ.18Ὅστις λαλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ζητεῖ τὴν δόξαν τὴν ἰδικήν αὑτοῦ, ὅστις ὅμως ζητεῖ τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος εἶναι ἀληθής, καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ δὲν ὑπάρχει.19Ὁ Μωϋσῆς δὲν σᾶς ἔδωκε τὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἀπὸ σᾶς ἐκπληροῖ τὸν νόμον. Διὰ τί ζητεῖτε νὰ μὲ θανατώσητε;20Ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος καὶ εἶπε· Δαιμόνιον ἔχεις· τίς ζητεῖ νὰ σὲ θανατώσῃ;21Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἕν ἔργον ἔκαμον, καὶ πάντες θαυμάζετε.22Διὰ τοῦτο ὁ Μωϋσῆς σᾶς ἔδωκε τὴν περιτομήν, οὐχὶ ὅτι εἶναι ἐκ τοῦ Μωϋσέως, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐν σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον.23Ἐὰν λαμβάνῃ ἄνθρωπος περιτομήν ἐν σαββάτῳ, διὰ νὰ μή λυθῇ ὁ νόμος τοῦ Μωϋσέως, ὀργίζεσθε κατ᾿ ἐμοῦ διότι ἔκαμον ὁλόκληρον ἄνθρωπον ὑγιῇ ἐν σαββάτω;24Μή κρίνετε κατ᾿ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε. 25Ἔλεγον λοιπὸν τινὲς ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν· Δὲν εἶναι οὗτος, τὸν ὁποῖον ζητοῦσι νὰ θανατώσωσι;26Καὶ ἰδού, παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶ δὲν λέγουσι πρὸς αὐτὸν οὐδέν. Μήπως τῳόντι ἐγνώρισαν οἱ ἄρχοντες ὅτι οὗτος εἶναι ἀληθῶς ὁ Χριστός;27Ἀλλὰ τοῦτον ἐξεύρομεν πόθεν εἶναι· ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχεται, οὐδεὶς γινώσκει πόθεν εἶναι.28Ἐφώναξε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ εἶπε· Καὶ ἐμὲ ἐξεύρετε καὶ πόθεν εἶμαι ἐξεύρετε· καὶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ δὲν ἦλθον, ἀλλ᾿ εἶναι ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, τὸν ὁποῖον σεῖς δὲν ἐξεύρετε·29ἐγὼ ὅμως ἐξεύρω αὐτόν, διότι παρ᾿ αὐτοῦ εἶμαι καὶ ἐκεῖνος μὲ ἀπέστειλεν.30Ἐζήτουν λοιπὸν νὰ πιάσωσιν αὐτόν, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν χεῖρα, διότι δὲν εἶχεν ἐλθεῖ ἔτι ἡ ὥρα αὐτοῦ. 31Πολλοὶ δὲ ἐκ τοῦ ὄχλου ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν καὶ ἔλεγον ὅτι ὁ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ, μήπως θέλει κάμει θαύματα πλειότερα τούτων, τὰ ὁποῖα οὗτος ἔκαμεν; 32Ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τὸν ὄχλον ὅτι ἐγόγγυζε ταῦτα περὶ αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλαν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ὑπηρέτας διὰ νὰ πιάσωσιν αὐτόν.33Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἔτι ὀλίγον καιρὸν εἶμαι μεθ᾿ ὑμῶν, καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με.34Θέλετε μὲ ζητήσει καὶ δὲν θέλετε μὲ εὑρεῖ· καὶ ὅπου εἶμαι ἐγώ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ ἔλθητε.35Εἶπον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς ἀλλήλους· Ποῦ μέλλει οὗτος νὰ ὑπάγῃ, ὥστε ἡμεῖς δὲν θέλομεν εὑρεῖ αὐτόν; Μήπως μέλλει νὰ ὑπάγῃ εἰς τοὺς διεσπαρμένους μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ διδάσκῃ τοὺς Ἕλληνας;36Τίς εἶναι οὗτος ὁ λόγος τὸν ὁποῖον εἶπε, Θέλετε μὲ ζητήσει καὶ δὲν θέλετε μὲ εὑρεῖ, καὶ, Ὅπου εἶμαι ἐγώ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ ἔλθητε; 37Κατὰ δὲ τὴν τελευταίαν ἡμέραν τὴν μεγάλην τῆς ἑορτῆς ἵστατο ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐὰν τις διψᾷ, ἄς ἔρχηται πρὸς ἐμὲ καὶ ἄς πίνῃ.38Ὅστις πιστεύει εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ὕδατος ζῶντος θέλουσι ῥεύσει ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ.39Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἔμελλον νὰ λαμβάνωσιν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· διότι δὲν ἦτο ἔτι δεδομένον Πνεῦμα Ἃγιον, ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς ἔτι δὲν ἐδοξάσθη. 40Πολλοὶ λοιπὸν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον, ἔλεγον· Οὗτος εἶναι ἀληθῶς ὁ προφήτης.41Ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτος εἶναι ὁ Χριστός. Ἄλλοι δὲ ἔλεγον· Μή γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ἔρχεται ὁ Χριστός;42Δὲν εἶπεν ἡ γραφή ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος τοῦ Δαβὶδ καὶ ἀπὸ τῆς κώμης Βηθλεέμ, ὅπου ἦτο ὁ Δαβίδ, ἔρχεται ὁ Χριστός;43Σχίσμα λοιπὸν ἔγεινε μεταξὺ τοῦ ὄχλου δι᾿ αὐτόν.44Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἤθελον νὰ πιάσωσιν αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας. 45Ἦλθον λοιπὸν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ ἐκεῖνοι εἶπον πρὸς αὐτούς· Διὰ τί δὲν ἐφέρετε αὐτόν;46Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε ἐλάλησεν ἄνθρωπος οὕτω, καθὼς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.47Ἀπεκρίθησαν λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς οἱ Φαρισαῖοι· Μήπως καὶ σεῖς ἐπλανήθητε;48Μήπως τίς ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἤ ἐκ τῶν Φαρισαίων;49Ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος, ὅστις δὲν γνωρίζει τὸν νόμον, εἶναι ἐπικατάρατοι.50Λέγει ὁ Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν διὰ νυκτός, εἷς ὤν ἐξ αὐτῶν.51Μήπως ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν δὲν ἀκούσῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ μάθῃ τί πράττει;52Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Μήπως καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶσαι; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας δὲν ἠγέρθη.53Καὶ ὑπῆγεν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ.

13 Διὰ τοῦτο ἀναζωσθέντες τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας σας, ἐγκρατεύεσθε καὶ ἔχετε τελείαν ἐλπίδα εἰς τὴν χάριν τὴν ἐρχομένην εἰς ἐσᾶς, ὅταν ἀποκαλυφθῇ ὁ Ἰησοῦς Χριστός,14 ὡς τέκνα ὑπακοῆς μή συμμορφούμενοι μὲ τὰς προτέρας ἐπιθυμίας, τὰς ὁποίας εἴχετε ἐν ἀγνοίᾳ ὑμῶν,15 ἀλλὰ καθὼς εἶναι ἅγιος ἐκεῖνος, ὅστις σᾶς ἐκάλεσεν, οὕτω καὶ σεῖς γίνεσθε ἅγιοι ἐν πάσῃ διαγωγῇ·16 διότι εἶναι γεγραμμένον· Ἃγιοι γίνεσθε, διότι ἐγὼ εἶμαι ἅγιος. 17 Καὶ ἐὰν ἐπικαλῆσθε Πατέρα τὸν κρίνοντα ἀπροσωπολήπτως κατὰ τὸ ἔργον ἑκάστου, διάγετε μετὰ φόβου τὸν καιρὸν τῆς παροικίας σας,18 ἐξεύροντες ὅτι δὲν ἐλυτρώθητε ἀπὸ τῆς ματαίας πατροπαραδότου διαγωγῆς ὑμῶν διὰ φθαρτῶν, ἀργυρίου ἤ χρυσίου,19 ἀλλὰ διὰ τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου,20 ὅστις ἦτο μὲν προωρισμένος πρὸ καταβολῆς κόσμου, ἐφανερώθη δὲ ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς διὰ σᾶς,21 τοὺς πιστεύοντας δι᾿ αὐτοῦ εἰς τὸν Θεόν, τὸν ἀναστήσαντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόντα εἰς αὐτὸν δόξαν, ὥστε ἡ πίστις σας καὶ ἡ ἐλπὶς νὰ ἦναι εἰς τὸν Θεόν.

1 Δὲν θέλω δὲ νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν ἦσαν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον,2 καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ,3 καὶ πάντες τὴν αὐτήν πνευματικήν βρῶσιν ἔφαγον,4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ποτὸν ἔπιον διότι ἔπινον ἀπὸ πνευματικῆς πέτρας ἀκολουθούσης, ἡ δὲ πέτρα ἦτο ὁ Χριστός5 ἀλλὰ δὲν εὐηρεστήθη ὁ Θεὸς εἰς τοὺς πλειοτέρους ἐξ αὐτῶν διότι κατεστρώθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 6 Ταῦτα δὲ ἔγειναν παραδείγματα ἡμῶν, διὰ νὰ μή ἤμεθα ἡμεῖς ἐπιθυμηταὶ κακῶν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι ἐπεθύμησαν.7 Μηδὲ γίνεσθε εἰδωλολάτραι, καθὼς τινὲς ἐξ αὐτῶν, ὡς εἶναι γεγραμμένον Ἐκάθησεν ὁ λαὸς διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, καὶ ἐσηκώθησαν νὰ παίζωσι.8 Μηδὲ ἄς πορνεύωμεν, καθὼς τινές αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες.9 Μηδὲ ἄς πειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τῶν ὄφεων.10 Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τοῦ ἐξολοθρευτοῦ.

1Ἐὰν λαλῶ τὰς γλώσσας τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μή ἔχω, ἔγεινα χαλκὸς ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον.2 Καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ ἐξεύρω πάντα τὰ μυστήρια καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε νὰ μετατοπίζω ὄρη, ἀγάπην δὲ μή ἔχω, εἶμαι οὐδέν.3 Καὶ ἐὰν πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου διανείμω, καὶ ἐὰν παραδώσω τὸ σῶμά μου διὰ νὰ καυθῶ, ἀγάπην δὲ μή ἔχω, οὐδὲν φελοῦμαι. 4Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, ἀγαθοποιεῖ, ἡ ἀγάπη δὲν φθονεῖ, ἡ ἀγάπη δὲν αὐθαδιάζει, δὲν ἐπαίρεται,5 δὲν ἀσχημονεῖ, δὲν ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, δὲν παροξύνεται, δὲν διαλογίζεται τὸ κακόν,6 δὲν χαίρει εἰς τὴν ἀδικίαν, συγχαίρει δὲ εἰς τὴν ἀλήθειαν7 πάντα ἀνέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει τὰ ἄλλα ὅμως, εἴτε προφητεῖαι εἶναι, θέλουσι καταργηθῆ εἴτε γλῶσσαι, θέλουσι παύσει εἴτε γνῶσις, θέλει καταργηθῆ.9 Διότι κατὰ μέρος γινώσκομεν καὶ κατὰ μέρος προφητεύομεν10 ὅταν ὅμως ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ κατὰ μέρος θέλει καταργηθῆ. 11Ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐσυλλογιζόμην ὅτε ὅμως ἔγεινα ἀνήρ, κατήργησα τὰ τοῦ νηπίου.12 Διότι τώρα βλέπομεν διὰ κατόπτρου αἰνιγματωδῶς, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον τώρα γνωρίζω κατὰ μέρος, τότε δὲ θέλω γνωρίσει καθὼς καὶ ἐγνωρίσθην.

1Ἦλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς τὰ Σόδομα τὸ ἑσπέρας· καὶ ἐκάθητο ὁ Λὼτ παρὰ τὴν πύλην τῶν Σοδόμων· ἰδὼν δὲ ὁ Λώτ, ἐσηκώθη εἰς συνάντησιν αὐτῶν καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ πρόσωπον ἕως ἐδάφους·