Να μην είμαστε κουφοί και τυφλοί δούλοι

1Ἰδοὺ, ὁ δοῦλός μου, τὸν ὁποῖον ὑπεστήριξα· ὁ ἐκλεκτὸς μου, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ψυχή μου εὐηρεστήθη· ἔθεσα τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν· θέλει ἐξαγγείλει κρίσιν εἰς τὰ ἔθνη.2Δὲν θέλει φωνάξει οὐδὲ θέλει ἀνακράξει οὐδὲ θέλει κάμει τὴν φωνήν αὑτοῦ νὰ ἀκουσθῆ ἐν ταῖς ὁδοῖς.3Κάλαμον συντεθλασμένον δὲν θέλει συντρίψει καὶ λινάριον καπνίζον δὲν θέλει σβύσει· θέλει ἐκφέρει κρίσιν ἐν ἀληθείᾳ.4Δὲν θέλει ἐκλίπει οὐδὲ θέλει μικροψυχήσει, ἑωσοῦ βάλῃ κρίσιν ἐν τῇ γῇ· καὶ αἱ νῆσοι θέλουσι προσμένει τὸν νόμον αὐτοῦ. 5Οὕτω λέγει ὁ Θεὸς ὁ Κύριος, ὁ ποιήσας τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐκτείνας αὐτούς· ὁ στερεώσας τὴν γῆν καὶ τὰ γεννώμενα ἐξ αὐτῆς· ὁ διδοὺς πνοήν εἰς τὸν λαὸν τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ πνεῦμα εἰς τοὺς περιπατοῦντας ἐπ᾿ αὐτῆς· 6Ἐγὼ ὁ Κύριος σὲ ἐκάλεσα ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ θέλω κρατεῖ τὴν χεῖρά σου καὶ θέλω σὲ φυλάττει καὶ θέλω σὲ καταστήσει διαθήκην τοῦ λαοῦ, φῶς τῶν ἐθνῶν·7διὰ νὰ ἀνοίξῃς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν τυφλῶν, νὰ ἐκβάλῃς τοὺς δεσμίους ἐκ τῶν δεσμῶν, τοὺς καθημένους ἐν σκότει ἐκ τοῦ οἴκου τῆς φυλακῆς.8Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος· τοῦτο εἶναι τὸ ὄνομά μου· καὶ δὲν θέλω δώσει τὴν δόξαν μου εἰς ἄλλον οὐδὲ τὴν αἴνεσίν μου εἰς τὰ γλυπτά.9Ἰδού, ἦλθον τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς· καὶ ἐγὼ ἀναγγέλλω νέα πράγματα· πρὶν ἐκφύωσι, λαλῶ περὶ αὐτῶν εἰς ἐσᾶς. 10Ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον σμα νέον, τὴν δόξαν αὐτοῦ ἐκ τῶν ἄκρων τῆς γῆς, σεῖς οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ· αἱ νῆσοι καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτάς.11Ἡ ἔρημος καὶ αἱ πόλεις αὐτῆς ἄς ὑψώσωσι φωνήν, αἱ κῶμαι τὰς ὁποίας κατοικεῖ ὁ Κηδάρ· ἄς ψάλλωσιν οἱ κάτοικοι τῆς Σελά, ἄς ἀλαλάζωσιν ἐκ τῶν κορυφῶν τῶν ὀρέων.12Ἄς δώσωσι δόξαν εἰς τὸν Κύριον καὶ ἄς ἀναγγείλωσι τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν ταῖς νήσοις. 13Ὁ Κύριος θέλει ἐξέλθει ὡς ἰσχυρός· θέλει διεγείρει ζῆλον ὡς πολεμιστής· θέλει φωνάξει, μάλιστα θέλει βρυχήσει, θέλει ὑπερισχύσει κατὰ τῶν πολεμίων αὑτοῦ. 14Ἀπὸ πολλοῦ ἐσιώπησα· θέλω μείνει ἥσυχος; θέλω κρατήσει ἐμαυτόν; τώρα θέλω φωνάξει ὡς ἡ τίκτουσα· θέλω καταστρέψει καὶ καταπίει ὁμοῦ.15Θέλω ἐρημώσει ὄρη καὶ λόφους καὶ καταξηράνει πάντα τὸν χόρτον αὐτῶν· καὶ θέλω καταστήσει τοὺς ποταμοὺς νήσους καὶ τὰς λίμνας θέλω ξηράνει.16Καὶ θέλω φέρει τοὺς τυφλοὺς δι᾿ ὁδοῦ τὴν ὁποίαν δὲν ἤξευρον, θέλω ὁδηγήσει αὐτοὺς εἰς τρίβους τὰς ὁποίας δὲν ἐγνώριζον· τὸ σκότος θέλω κάμει φῶς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ τὰ σκολιὰ εὐθέα. Ταῦτα τὰ πράγματα θέλω κάμει εἰς αὐτοὺς καὶ δὲν θέλω ἐγκαταλείψει αὐτούς. 17Ἐστράφησαν εἰς τὰ ὀπίσω, κατησχύνθησαν οἱ θαρροῦντες ἐπὶ τὰ γλυπτά, οἱ λέγοντες πρὸς τὰ χωνευτά, σεῖς εἶσθε οἱ θεοὶ ἡμῶν. 18Ἀκούσατε, κωφοί· καὶ ἀνοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς σας, τυφλοί, διὰ νὰ ἴδητε.19Τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλός μου; ἤ κωφός, παρὰ ὁ μηνυτής μου, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλα; τίς τυφλός, παρὰ ὁ τέλειος; καὶ τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου;20Βλέπεις πολλὰ ἀλλὰ δὲν παρατηρεῖς· ἀνοίγεις τὰ ὦτα ἀλλὰ δὲν ἀκούεις.2142:21 Ὁ Κύριος εὐνόησε πρὸς αὐτὸν ἕνεκεν τῆς δικαιοσύνης αὑτοῦ· θέλει μεγαλύνει τὸν νόμον αὑτοῦ καὶ καταστήσει ἔντιμον.22Πλήν αὐτὸς εἶναι λαὸς διηρπαγμένος καὶ γεγυμνωμένος· εἶναι πάντες πεπαγιδευμένοι ἐν σπηλαίοις καὶ κεκρυμμένοι ἐν ταῖς φυλακαῖς· εἶναι λάφυρον καὶ δὲν ὑπάρχει ὁ λυτρόνων· διάρπαγμα, καὶ οὐδεὶς ὁ λέγων, Ἐπίστρεψον αὐτό.23Τίς ἀπὸ σᾶς θέλει δώσει ἀκρόασιν εἰς τοῦτο; θέλει προσέξει καὶ ἀκούσει εἰς τὸ μετὰ ταῦτα; 24Τίς παρέδωκε τὸν Ἰακώβ εἰς διαρπαγήν καὶ τὸν Ἰσραήλ εἰς λεηλατιστάς; οὐχὶ ὁ Κύριος, αὐτὸς εἰς τὸν ὁποῖον ἡμαρτήσαμεν; διότι δὲν ἠθέλησαν νὰ περιπατήσωσιν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ οὐδὲ ὑπήκουσαν εἰς τὸν νόμον αὐτοῦ.25Διὰ τοῦτο ἐξέχεεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν σφοδρότητα τῆς ὀργῆς αὑτοῦ καὶ τὴν ὁρμήν τοῦ πολέμου· καὶ συνέφλεξεν αὐτὸν πανταχόθεν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἐνόησε· καὶ ἔκαυσεν αὐτὸν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἔβαλε τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ.