13Εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· διότι πλατεῖα εἶναι ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ φέρουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοὶ εἶναι οἱ εἰσερχόμενοι δι᾿ αὐτῆς.14Ἐπειδή στενή εἶναι ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ φέρουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἶναι οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν.

4Κύριος ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς ἐμὲ γλῶσσαν πεπαιδευμένων, διὰ νὰ ἐξεύρω πῶς νὰ λαλήσω λόγον ἐν καιρῷ πρὸς τὸν βεβαρυμένον· ἐγείρει ἀπὸ πρωΐ εἰς πρωΐ, ἐγείρει τὸ τίον μου, διὰ νὰ ἀκούω ὡς οἱ πεπαιδευμένοι.5Κύριος ὁ Θεὸς ἤνοιξεν τίον ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ δὲν ἤπείθησα οὐδὲ ἐστράφην ὀπίσω.6Τὸν νῶτόν μου ἔδωκα εἰς τοὺς μαστιγοῦντας καὶ τὰς σιαγόνας μου εἰς τοὺς μαδίζοντας· δὲν ἔκρυψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ ὑβρισμῶν καὶ ἐμπτυσμάτων. 7Διότι Κύριος ὁ Θεὸς θέλει μὲ βοηθήσει· διὰ τοῦτο δὲν ἐνετράπην· διὰ τοῦτο ἔθεσα τὸ πρόσωπόν μου ὡς πέτραν σκληρὰν καὶ ἐξεύρω ὅτι δὲν θέλω καταισχυνθῆ.8Πλησίον εἶναι ὁ δικαιόνων με· τίς θέλει κριθῆ μετ᾿ ἐμοῦ; ἄς παρασταθῶμεν ὁμοῦ· τίς εἶναι ἡ ἀντίδικός μου; ἄς πλησιάσῃ εἰς ἐμέ. 9Ἰδού, Κύριος ὁ Θεὸς θέλει μὲ βοηθήσει· τίς θέλει μὲ καταδικάσει ἰδού, πάντες οὗτοι θέλουσι παλαιωθῆ ὡς ἱμάτιον· ὁ σκώληξ θέλει καταφάγει αυτούς.10Τίς εἶναι μεταξὺ σας ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ὁ ὑπακούων εἰς τὴν φωνήν τοῦ δούλου αὐτοῦ; οὗτος, καὶ ἄν περιπατῇ ἐν σκότει καὶ δὲν ἔχῃ φῶς, ἄς θαρρῇ ἐπὶ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ ἄς ἐπιστηρίζεται ἐπὶ τὸν Θεὸν αὑτοῦ.11Ἰδού, πάντες σεῖς, οἱ ἀνάπτοντες πῦρ καὶ περικυκλούμενοι μὲ σπινθῆρας, περιπατεῖτε ἐν τῷ φωτὶ τοῦ πυρὸς σας καὶ διὰ τῶν σπινθήρων τοὺς ὁποίους ἐξήψατε. Τοῦτο σᾶς ἔγεινεν ὑπὸ τῆς χειρὸς μου, ἐν λύπῃ θέλετε κοίτεσθαι.

7 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Δὲν ἀνήκει εἰς ἐσᾶς νὰ γνωρίζητε τοὺς χρόνους ἤ τοὺς καιρούς, τοὺς ὁποίους ὁ Πατήρ ἔθεσεν ἐν τῇ ἰδίᾳ αὑτοῦ ἐξουσίᾳ,8 ἀλλὰ θέλετε λάβει δύναμιν, ὅταν ἐπέλθῃ τὸ Ἃγιον Πνεῦμα ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ θέλετε εἶσθαι εἰς ἐμὲ μάρτυρες καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.

6Διελθόντες δὲ τὴν Φρυγίαν καὶ τὴν γῆν τῆς Γαλατίας, ἐπειδή ἐμποδίσθησαν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ κηρύξωσι τὸν λόγον ἐν τῇ Ἀσίᾳ, 7ἦλθον κατὰ τὴν Μυσίαν καὶ ἐδοκίμαζον νὰ ὑπάγωσι πρὸς τὴν Βιθυνίαν· πλήν δὲν ἀφῆκεν αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα. 8Περάσαντες δὲ τὴν Μυσίαν κατέβησαν εἰς Τρῳάδα.9Καὶ ὄραμα ἐφάνη διὰ νυκτὸς εἰς τὸν Παῦλον. Ἀνήρ τις Μακεδὼν ἵστατο, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Διάβα εἰς Μακεδονίαν καὶ βοήθησον ἡμᾶς.10Καὶ ὡς εἶδε τὸ ὄραμα, εὐθὺς ἐζητήσαμεν νὰ ὑπάγωμεν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμπεραίνοντες ὅτι ὁ Κύριος προσκαλεῖ ἡμᾶς, διὰ νὰ κηρύξωμεν τὸ εὐαγγέλιον πρὸς αὐτούς. 11Ἀποπλεύσαντες λοιπὸν ἀπὸ τῆς Τρῳάδος, ἐπεράσαμεν κατ᾿ εὐθεῖαν εἰς Σαμοθράκην καὶ τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν εἰς Νεάπολιν12καὶ ἐκεῖθεν εἰς Φιλίππους, ἥτις εἶναι πρώτη πόλις τοῦ μέρους ἐκείνου τῆς Μακεδονίας, ἀποικία Ῥωμαϊκή. Καὶ διετρίβομεν ἐν τῇ πόλει ταύτῃ ἡμέρας τινάς·13καὶ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου ἐξήλθομεν ἔξω τῆς πόλεως πλησίον τοῦ ποταμοῦ, ὅπου ἐσυνειθίζετο νὰ γίνηται προσευχή, καὶ καθήσαντες ἐλαλοῦμεν πρὸς τὰς ἐκεῖ συνελθοῦσας γυναῖκας.14Καὶ γυνή τις Λυδία τὸ ὄνομα, πωλήτρια πορφύρας ἐκ πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τὸν Θεόν, ἤκουε, τῆς ὁποίας ὁ Κύριος διήνοιξε τὴν καρδίαν διὰ νὰ προσέχῃ εἰς τὰ λαλούμενα ὑπὸ τοῦ Παύλου. 15Ἀφοῦ δὲ ἐβαπτίσθη αὐτή καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς, παρεκάλεσε λέγουσα· Ἐὰν μὲ ἐκρίνατε ὅτι εἶμαι πιστή εἰς τὸν Κύριον, εἰσέλθετε εἰς τὸν οἶκόν μου καὶ μείνατε· καὶ μᾶς ἐβίασεν.

1Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς τὴν Ἰεζάβελ πάντα ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἠλίας, καὶ τίνι τρόπῳ ἐθανάτωσεν ἐν ῥομφαίᾳ πάντας τοὺς προφήτας.2Καὶ ἀπέστειλε μηνυτήν ἡ Ἰεζάβελ πρὸς τὸν Ἠλίαν, λέγουσα, Οὕτω νὰ κάμωσιν οἱ θεοὶ καὶ οὕτω νὰ προσθέσωσιν, ἐὰν αὔριον περὶ τὴν ὥραν ταύτην δὲν καταστήσω τὴν ζωήν σου ὡς τὴν ζωήν ἑνὸς ἐξ ἐκείνων. 3Καὶ φοβηθείς, ἐσηκώθη καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν ζωήν αὑτοῦ, καὶ ἦλθεν εἰς Βήρ-σαβεὲ τὴν τοῦ Ἰούδα καὶ ἀφῆκεν ἐκεῖ τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ.4Αὐτὸς δὲ ὑπῆγεν εἰς τὴν ἔρημον μιᾶς ἡμέρας ὁδόν, καὶ ἦλθε καὶ ἐκάθησεν ὑπὸ τινα ἄρκευθον· καὶ ἐπεθύμησε καθ᾿ ἑαυτὸν νὰ ἀποθάνῃ καὶ εἶπεν, Ἀρκεῖ· τώρα, Κύριε, λάβε τὴν ψυχήν μου· διότι δὲν εἶμαι ἐγὼ καλήτερος τῶν πατέρων μου. 5Καὶ πλαγιάσας ἀπεκοιμήθη ὑποκάτω μιᾶς ἀρκεύθου, καὶ ἰδού, ἄγγελος ἤγγισεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Σηκώθητι, φάγε.6Καὶ ἀνέβλεψε, καὶ ἰδού, πλησίον τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἄρτος ἐγκρυφίας καὶ ἀγγείου ὕδατος. Καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ πάλιν ἐπλαγίασε.7Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐκ δευτέρου καὶ ἤγγισεν αὐτὸν καὶ εἶπε, Σηκώθητι, φάγε· διότι πολλή εἶναι ἡ ὁδὸς ἀπὸ σοῦ. 8Καὶ σηκωθείς, ἔφαγε καὶ ἔπιε, καὶ μὲ τὴν δύναμιν τῆς τροφῆς ἐκείνης ὡδοιπόρησε τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας, ἔως Χωρήβ τοῦ ὄρους τοῦ Θεοῦ.9Καὶ εἰσῆλθεν ἐκεῖ εἰς σπήλαιον καὶ ἔκαμεν ἐκεῖ κατάλυμα· καὶ ἰδού, ἦλθε λόγος Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Τί κάμνεις ἐνταῦθα, Ἠλία;10Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐστάθην εἰς ἄκρον ζηλωτής ὑπὲρ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τῶν δυνάμεων· διότι οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου, τὰ θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἐθανάτωσαν ἐν ῥομφαίᾳ· καὶ ἐναπελείφθην ἐγὼ μόνος· καὶ ζητοῦσι τὴν ζωήν μου, διὰ νὰ ἀφαιρέσωσιν αὐτήν. 11Καὶ εἶπεν, Ἔξελθε καὶ στάθητι ἐπὶ τὸ ὄρος ἐνώπιον Κυρίου. Καὶ ἰδού, ὁ Κύριος διέβαινε, καὶ ἄνεμος μέγας καὶ δυνατὸς ἔσχιζε τὰ ὄρη καὶ συνέτριβε τοὺς βράχους ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου· ὁ Κύριος δὲν ἦτο ἐν τῷ ἀνέμῳ· καὶ μετὰ τὸν ἄνεμον σεισμός· ὁ Κύριος δὲν ἦτο ἐν τῷ σεισμῷ·12καὶ μετὰ τὸν σεισμόν, πῦρ· ὁ Κύριος δὲν ἦτο ἐν τῷ πυρί· καὶ μετὰ τὸ πῦρ, ἦχος λεπτοῦ ἀέρος. 13Καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ Ἠλίας, ἐσκέπασε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ μὲ τὴν μηλωτήν αὑτοῦ καὶ ἐξῆλθε καὶ ἐστάθη εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ σπηλαίου. Καὶ ἰδού, φωνή πρὸς αὐτόν, λέγουσα, Τί κάμνεις ἐνταῦθα, Ἠλία;14Καὶ εἶπεν, Ἐστάθην εἰς ἄκρον ζηλωτής ὑπὲρ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τῶν δυνάμεων· διότι οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραήλ ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου, τὰ θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἐθανάτωσαν ἐν ῥομφαίᾳ· καὶ ἐναπελείφθην ἐγὼ μόνος· καὶ ζητοῦσι τὴν ζωήν μου, διὰ νὰ ἀφαιρέσωσιν αὐτήν. 15Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν, Ὕπαγε, ἐπίστρεψον εἰς τὴν ὁδὸν σου πρὸς τὴν ἔρημον τῆς Δαμασκοῦ· καὶ ὅταν ἔλθῃς, χρίσον τὸν Ἀζαήλ βασιλέα ἐπὶ τὴν Συρίαν·16τὸν δὲ Ἰηοῦ τὸν υἱὸν τοῦ Νιμσὶ θέλεις χρίσει βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· καὶ τὸν Ἐλισσαιὲ τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, ἀπὸ Ἀβὲλ-μεολά, θέλεις χρίσει προφήτην ἀντὶ σοῦ·17καὶ θέλει συμβῆ, ὥστε τὸν διασωθέντα ἐκ τῆς ῥομφαίας τοῦ Ἀζαήλ, θέλει θανατώσει ὁ Ἰηοῦ· καὶ τὸν διασωθέντα ἐκ τῆς ῥομφαίας τοῦ Ἰηοῦ, θέλει θανατώσει ὁ Ἐλισσαιέ·18ἀφῆκα ὅμως εἰς τὸν Ἰσραήλ ἑπτὰ χιλιάδας, πάντα τὰ γόνατα, ὅσα δὲν ἔκλιναν εἰς τὸν Βάαλ, καὶ πᾶν στόμα τὸ ὁποῖον δὲν ἠσπάσθη αὐτόν. 19Καὶ ἀναχωρήσας ἐκεῖθεν, εὕρηκε τὸν Ἐλισσαιὲ τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, ἐνῷ ὤργονε μὲ δώδεκα ζεύγη βοῶν ἔμπροσθεν αὑτοῦ, αὐτὸς ὤν εἰς τὸ δωδέκατον· καὶ ἐπέρασεν ὁ Ἠλίας ἀπὸ πλησίον αὐτοῦ καὶ ἔρριψεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν μηλωτήν αὑτοῦ. 20Ὁ δὲ ἀφῆκε τοὺς βόας καὶ ἔτρεξε κατόπιν τοῦ Ἠλία καὶ εἶπεν, Ἄς ἀσπασθῶ, παρακαλῶ, τὸν πατέρα μου καὶ τὴν μητέρα μου, καὶ τότε θέλω σὲ ἀκολουθήσει. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ὕπαγε, ἐπίστρεψον· διότι τί ἔκαμα εἰς σέ;21Καὶ ἔστρεψεν ἐξόπισθεν αὐτοῦ καὶ ἔλαβεν ἕν ζεῦγος βοῶν καὶ ἔσφαξεν αὐτούς, καὶ ἔψησε τὸ κρέας αὐτῶν μὲ τὰ ἐργαλεῖα τῶν βοῶν καὶ ἔδωκεν εἰς τὸν λαόν, καὶ ἔφαγον. Τότε σηκωθείς, ὑπῆγε κατόπιν τοῦ Ἠλία καὶ ὑπηρέτει αὐτόν.