1Οὐαὶ εἰς τὰ ἀποστατήσαντα τέκνα, λέγει Κύριος, τὰ ὁποῖα λαμβάνουσι βουλήν, πλήν οὐχὶ παρ᾿ ἐμοῦ· καὶ τὰ ὁποῖα κάμνουσι συνθήκας, πλήν οὐχὶ διὰ τοῦ πνεύματός μου, διὰ νὰ προσθέσωσιν ἁμαρτίαν εἰς ἁμαρτίαν·2τὰ ὁποῖα ὑπάγουσι διὰ νὰ καταβῶσιν εἰς Αἴγυπτον, καὶ δὲν ἐρωτῶσι τὸ στόμα μου, διὰ νὰ ἐνδυναμωθῶσι μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Φαραὼ καὶ νὰ ἐμπιστευθῶσιν εἰς τὴν σκιὰν τῆς Αἰγύπτου.3Ἡ δὲ δύναμις τοῦ Φαραὼ θέλει εἶσθαι αἰσχύνη σας καὶ ἡ πεποίθησις ἐπὶ τὴν σκιὰν τῆς Αἰγύπτου ὄνειδος.4Διότι οἱ ἀρχηγοὶ αὐτοῦ ἐστάθησαν ἐν Τάνει καὶ οἱ πρέσβεις αὐτοῦ ἦλθον εἰς Χανές. 5Πάντες σχύνθησαν διὰ λαόν, ὅστις δὲν ἠδυνήθη νὰ φελήσῃ αὐτοὺς οὐδὲ νὰ σταθῇ βοήθεια ἤ ὄφελος ἀλλὰ καταισχύνη καὶ μάλιστα ὄνειδος.6Ἡ κατὰ τῶν ζώων τῆς Μεσημβρίας ὅρασις. Ἐν τῇ γῇ τῆς θλίψεως καὶ τῆς στενοχωρίας, ὅπου εὑρίσκονται ὁ δυνατὸς λέων καὶ ὁ λέων ὁ γηραλέος, ἡ ἔχιδνα καὶ ὁ φλογερὸς πτερωτὸς ὄφις, ἐκεῖ θέλουσι φέρει τὰ πλούτη αὑτῶν ἐπὶ ὤμων ὀναρίων καὶ τοὺς θησαυροὺς αὑτῶν ἐπὶ τοῦ κυρτώματος τῶν καμήλων, πρὸς λαὸν ὅστις δὲν θέλει φελήσει αὐτούς.7Διότι οἱ Αἰγύπτιοι εἰς μάτην καὶ ἀνωφελῶς θέλουσι βοηθήσει· ὅθεν ἐβόησα περὶ τούτου, Ἡ δύναμις αὐτῶν εἶναι νὰ κάθηνται ἥσυχοι. 8Τώρα ὕπαγε, γράψον τοῦτο ἔμπροσθεν αὐτῶν ἐπὶ πινακιδίου, καὶ σημείωσον αὐτὸ ἐν βιβλίῳ, διὰ νὰ σώζηται εἰς τὸν μέλλοντα καιρὸν ἕως αἰῶνος·9ὅτι οὗτος εἶναι λαὸς ἀπειθής, ψευδεῖς υἱοί, υἱοὶ μή θέλοντες νὰ ἀκούσωσι τὸν νόμον τοῦ Κυρίου·10οἵτινες λέγουσι πρὸς τοὺς βλέποντας, Μή βλέπετε· καὶ πρὸς τοὺς προφήτας, Μή προφητεύετε εἰς ἡμᾶς τὰ ὀρθά, λαλεῖτε πρὸς ἡμᾶς κολακευτικά, προφητεύετε ἀπατηλά·11ἀποσύρθητε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἐκκλίνατε ἀπὸ τῆς τρίβου, σηκώσατε ἀπ᾿ ἔμπροσθεν ἡμῶν τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰσραήλ. 12Ὅθεν οὕτω λέγει ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ· Ἐπειδή καταφρονεῖτε τὸν λόγον τοῦτον καὶ ἐλπίζετε ἐπὶ τὴν ἀπάτην καὶ πονηρίαν καὶ ἐπιστηρίζεσθε ἐπὶ ταῦτα·13διὰ τοῦτο ἡ ἀνομία αὕτη θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς ὡς χάλασμα ἑτοιμόρροπον, ὡς κοιλία εἰς ὑψηλὸν τοῖχον, τοῦ ὁποίου ὁ συντριμμὸς ἔρχεται ἐξαίφνης ἐν μιᾷ στιγμῇ.14Καὶ θέλει συντρίψει αὐτὸ ὡς σύντριμμα ἀγγείου ὀστρακίνου, κατασυντριβομένου ἀνηλεῶς, ὥστε νὰ μή εὑρίσκηται ἐν τοῖς θρύμμασιν αὐτοῦ ὄστρακον, διὰ νὰ λάβῃ τις πῦρ ἀπὸ τῆς ἑστίας ἤ νὰ λάβῃ ὕδωρ ἐκ τοῦ λάκκου. 15Διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ· Ἐν τῇ ἐπιστροφῇ καὶ ἀναπαύσει θέλετε σωθῆ· ἐν τῇ ἠσυχίᾳ καὶ πεποιθήσει θέλει εἶσθαι ἡ δύναμίς σας· ἀλλὰ δὲν ἠθελήσατε·16καὶ εἴπετε, Οὐχί· ἀλλὰ θέλομεν φεύγει ἔφιπποι· διὰ τοῦτο θέλετε φεύγει· καί, Θέλομεν ἱππεύσει ἐπὶ ταχύποδας· διὰ τοῦτο οἱ διώκοντές σας θέλουσιν εἶσθαι ταχύποδες.17Θέλετε φεύγει χίλιοι ἐν τῇ ἀπειλῇ ἑνός, καὶ πάντες ἐν τῇ ἀπειλῇ πέντε, ἑωσοῦ μείνητε ὡς στύλος ἐπὶ κορυφῆς ὄρους καὶ ὡς σημαία ἐπὶ λόφου. 18Καὶ οὕτω θέλει προσμείνει ὁ Κύριος διὰ νὰ σᾶς ἐλεήσῃ, καὶ οὕτω θέλει ὑψωθῆ διὰ νὰ σᾶς οἰκτειρήσῃ· διότι ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς κρίσεως· μακάριοι πάντες οἱ προσμένοντες αὐτόν. 19Διότι ὁ λαὸς θέλει κατοικήσει ἐν Σιὼν ἐν Ἱερουσαλήμ· δὲν θέλεις κλαύσει πλέον· θέλει βεβαίως σὲ ἐλεήσει ἐν τῇ φωνῇ τῆς κραυγῆς σου· ὅταν ἀκούσῃ αὐτήν, θέλει σοὶ ἀποκριθῆ.20Καὶ ἄν ὁ Κύριος σᾶς δίδῃ ἄρτον θλίψεως καὶ ὕδωρ στενοχωρίας, οἱ διδάσκαλοί σου ὅμως δὲν θέλουσιν ἀφαιρεθῆ πλέον, ἀλλ᾿ οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσι βλέπει τοὺς διδασκάλους σου·21καὶ τὰ ὦτά σου θέλουσιν ἀκούει λόγον ὄπισθέν σου, λέγοντα, Αὕτη εἶναι ἡ ὁδός, περιπατεῖτε ἐν αὐτῇ· ὅταν στρέφησθε ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ ὅταν στρέφησθε ἐπὶ τὰ ἀριστερά.22Καὶ θέλετε ἀποστραφῆ ὡς μεμιασμένα τὸ ἐπικάλυμμα τῶν ἀργυρῶν γλυπτῶν σας καὶ τὸν στολισμὸν τῶν χρυσῶν χωνευτῶν σας· θέλεις ἀπορρίψει αὐτὰ ὡς ῥάκος ἀκάθαρτον· θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτά, Φεύγετε ἀπὸ ἐδώ. 23Τότε θέλει δώσει βροχήν διὰ τὸν σπόρον σου, τὸν ὁποῖον ἤθελες σπείρει ἐν τῷ ἀγρῷ· καὶ ἄρτον τοῦ γεννήματος τῆς γῆς, ὅστις θέλει εἶσθαι παχὺς καὶ ἄφθονος· ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τὰ κτήνη σου θέλουσι βόσκεσθαι ἐν εὐρυχώροις νομαῖς.24Καὶ οἱ βόες καὶ αἱ νέαι ὄνοι, τὰ ὁποῖα ἐργάζονται τὴν γῆν, θέλουσι τρώγει καθαρὸν ἄχυρον λελικμημένον διὰ τοῦ πτυαρίου καὶ ἀνεμιστηρίου.25Καὶ θέλουσιν εἶσθαι ἐπὶ παντὸς ὑψηλοῦ ὄρους καὶ ἐπὶ παντὸς ὑψηλοῦ λόφου, ποταμοὶ καὶ ῥεύματα ὑδάτων, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς μεγάλης σφαγῆς, ὅταν οἱ πύργοι καταπίπτωσι.26Τὸ δὲ φῶς τῆς σελήνης θέλει εἶσθαι ὡς τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου θέλει εἶσθαι ἑπταπλάσιον ὡς τὸ φῶς ἑπτὰ ἡμερῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ καθ᾿ ἥν ὁ Κύριος ἐπιδένει τὸ σύντριμμα τοῦ λαοῦ αὑτοῦ καὶ θεραπεύει τὴν πληγήν τοῦ τραυματισμοῦ αὐτῶν.

1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε ἦλθε Νάθαν ὁ προφήτης πρὸς αὐτόν, ἀφοῦ εἰσῆλθε πρὸς τὴν Βηθσαβεέ.] Ἐλέησόν με, ὦ Θεέ, κατὰ τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὰ ἀνομήματά μου. 2Πλῦνόν με μᾶλλον καὶ μᾶλλον ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. 3Διότι τὰ ἀνομήματά μου ἐγὼ γνωρίζω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου εἶναι διαπαντός. 4Εἰς σέ, εἰς σὲ μόνον ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἔπραξα· διὰ νὰ δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νὰ ἦσαι ἄμεμπτος εἰς τὰς κρίσεις σου. 5Ἰδού, συνελήφθην ἐν ἀνομίᾳ, καὶ ἐν ἁμαρτίᾳ μὲ ἐγέννησεν μήτηρ μου. 6Ἰδού, ἠγάπησας ἀλήθειαν ἐν τῇ καρδίᾳ, καὶ εἰς τὰ ἐνδόμυχα θέλεις μὲ διδάξει σοφίαν. 7Ῥάντισόν με μὲ ὕσσωπον, καὶ θέλω εἶσθαι καθαρός· πλῦνόν με, καὶ θέλω εἶσθαι λευκότερος χιόνος. 8Κάμε με νὰ ἀκούσω ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, διὰ νὰ εὐφρανθῶσι τὰ ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα συνέθλασας. 9Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. 10Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, Θεέ· καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἀνανέωσον ἐντὸς μου. 11Μή μὲ ἀπορρίψῃς ἀπὸ τοῦ προσώπου σου· καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μή ἀφαιρέσῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. 12Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τῆς σωτηρίας σου καὶ μὲ πνεῦμα ἡγεμονικὸν στήριξόν με. 13Θέλω διδάξει εἰς τοὺς παραβάτας τὰς ὁδοὺς σου· καὶ ἁμαρτωλοὶ θέλουσιν ἐπιστρέφει εἰς σέ. 14Ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ αἱμάτων, Θεέ, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου· ἡ γλῶσσά μου θέλει ψάλλει ἐν ἀγαλλιάσει τὴν δικαιοσύνην σου. 15Κύριε, ἄνοιξον τὰ χείλη μου· καὶ τὸ στόμα μου θέλει ἀναγγέλλει τὴν αἴνεσίν σου. 16Διότι δὲν θέλεις θυσίαν, ἄλλως ἤθελον προσφέρει· εἰς ὁλοκαυτώματα δὲν ἀρέσκεσαι. 17Θυσίαι τοῦ Θεοῦ εἶναι πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην, Θεέ, δὲν θέλεις καταφρονήσει. 18Εὐεργέτησον τὴν Σιὼν διὰ τῆς εὐνοίας σου· οἰκοδόμησον τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ. 19Τότε θέλεις εὐαρεστηθῆ εἰς θυσίας δικαιοσύνης, εἰς προσφορὰς καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε θέλουσι προσφέρει μόσχους ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου.

20Εἶπε δὲ ὁ Γιεζεί, ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἐλισσαιὲ τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, Ἰδού, ἐφείσθη ὁ κύριός μου τοῦ Νεεμὰν τούτου τοῦ Συρίου, ὥστε νὰ μή λάβῃ ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔφερε· πλήν, ζῇ Κύριος, ἐγὼ θέλω τρέξει κατόπιν αὐτοῦ καὶ θέλω λάβει τι παρ᾿ αὐτοῦ. 21Καὶ ἔτρεξεν ὁ Γιεζεὶ κατόπιν τοῦ Νεεμάν. Καὶ ὅτε εἶδεν αὐτὸν ὁ Νεεμὰν τρέχοντα κατόπιν αὐτοῦ, ἐπήδησεν ἐκ τῆς ἁμάξης εἰς συνάντησιν αὐτοῦ καὶ εἶπε, Καλῶς ἔχετε;22Ὁ δὲ εἶπε, Καλῶς· ὁ κύριός μου μὲ ἀπέστειλε, λέγων, Ἰδού, ταύτην τὴν ὥραν ἦλθον πρὸς ἐμέ, ἐκ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ, δύο νέοι ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν· δὸς εἰς αὐτούς, παρακαλῶ, ἕν τάλαντον ἀργυρίου καὶ δύο ἀλλαγὰς ἐνδυμάτων.23Καὶ εἶπεν ὁ Νεεμάν, Λάβε εὐχαρίστως δύο τάλαντα. Καὶ ἐβίασεν αὐτόν, καὶ ἔδωσε τὰ δύο τάλαντα τοῦ ἀργυρίου εἰς δύο θυλάκια, μετὰ δύο ἀλλαγῶν ἐνδυμάτων· καὶ ἐπέθεσεν αὐτὰ εἰς δύο ἐκ τῶν δούλων αὑτοῦ, καὶ ἐβάσταζον αὐτὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 24Καὶ ὅτε ἦλθεν εἰς Ὀφήλ, ἔλαβεν αὐτὰ ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἐφύλαξεν ἐν τῷ οἴκῳ· καὶ ἀπέλυσε τοὺς ἄνδρας, καὶ ἀνεχώρησαν.25Αὐτὸς δὲ εἰσῆλθε καὶ ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ κυρίου αὑτοῦ. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἐλισσαιέ, Πόθεν, Γιεζεί; Ὁ δὲ εἶπεν, Ὁ δοῦλός σου δὲν ὑπῆγε πούποτε.26Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Δὲν ὑπῆγεν ἡ καρδία μου μετὰ σοῦ, ὅτε ὁ ἄνθρωπος ἐπέστρεψεν ἀπὸ τῆς ἁμάξης αὑτοῦ εἰς συνάντησίν σου; εἶναι καιρὸς νὰ λάβῃς ἀργύριον καὶ νὰ λάβῃς ἱμάτια καὶ ἐλαιῶνας καὶ ἀμπελῶνας καὶ πρόβατα καὶ βόας καὶ δούλους καὶ δούλας; 27διὰ τοῦτο ἡ λέπρα τοῦ Νεεμὰν θέλει κολληθῆ εἰς σὲ καὶ εἰς τὸ σπέρμα σου εἰς τὸν αἰῶνα. Καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν αὐτοῦ λελεπρωμένος ὡς χιών.

43Κατέλαβε δὲ πᾶσαν ψυχήν φόβος, καὶ πολλὰ τεράστια καὶ σημεῖα ἐγίνοντο διὰ τῶν ἀποστόλων.44Καὶ πάντες οἱ πιστεύοντες ἦσαν ὁμοῦ καὶ εἶχον τὰ πάντα κοινά,45καὶ τὰ κτήματα καὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν ἐπώλουν καὶ διεμοίραζον αὐτὰ εἰς πάντας, καθ᾿ ἥν ἕκαστος εἶχε χρείαν.46Καὶ καθ᾿ ἡμέραν ἐμμένοντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ κόπτοντες τὸν ἄρτον κατ᾿ οἴκους, μετελάμβανον τὴν τροφήν ἐν ἀγαλλιάσει καὶ ἁπλότητι καρδίας,47δοξολογοῦντες τὸν Θεὸν καὶ εὑρίσκοντες χάριν ἐνώπιον ὅλου τοῦ λαοῦ. Ὁ δὲ Κύριος προσέθετε καθ᾿ ἡμέραν εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοὺς σωζομένους.

1Ὁ δὲ Ἰησοῦς, πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ὑπέστρεψεν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην καὶ ἐφέρετο διὰ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον,2πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ διαβόλου ἡμέρας τεσσαράκοντα, καὶ δὲν ἔφαγεν οὐδὲν τὰς ἡμέρας ἐκείνας· ἀφοῦ δὲ αὗται ἐτελείωσαν, ὕστερον ἐπείνασε.