Καραΐσκος Θεόδωρος

1 Οἱ δὲ Φιλισταῖοι ἐπολέμουν κατὰ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἔφυγον οἱ ἄνδρες τοῦ Ἰσραήλ ἀπὸ προσώπου τῶν Φιλισταίων καὶ ἔπεσον πεφονευμένοι ἐν τῷ ὄρει Γελβουέ.2 Καὶ κατέφθασαν οἱ Φιλισταῖοι τὸν Σαοὺλ καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ· καὶ ἐπάταξαν οἱ Φιλισταῖοι τὸν Ἰωνάθαν καὶ τὸν Ἀβιναδὰβ καὶ τὸν Μελχὶ-σουέ, τοὺς υἱοὺς τοῦ Σαούλ. 3 Ἐβάρυνε δὲ ἡ μάχη ἐπὶ τὸν Σαούλ, καὶ ἐπέτυχον αὐτὸν οἱ ἄνδρες οἱ τοξόται καὶ ἐπληγώθη βαρέως ὑπὸ τῶν τοξοτῶν.4 Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν ὁπλοφόρον αὑτοῦ, Σύρε τὴν ῥομφαίαν σου καὶ διαπέρασόν με δι᾿ αὐτῆς, διὰ νὰ μή ἔλθωσιν οὗτοι οἱ ἀπερίτμητοι καὶ μὲ διαπεράσωσι καὶ μὲ ἐμπαίξωσι· πλήν ὁ ὁπλοφόρος αὐτοῦ δὲν ἤθελε, διότι ἐφοβεῖτο σφόδρα. Ὅθεν ἔλαβεν ὁ Σαοὺλ τὴν ῥομφαίαν καὶ ἔπεσεν ἐπ᾿ αὐτήν. 5 Καὶ ὡς εἶδεν ὁ ὁπλοφόρος αὐτοῦ ὅτι ἀπέθανεν ὁ Σαούλ, ἔπεσε καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ καὶ ἀπέθανε μετ᾿ αὐτοῦ.6 οὕτως ἀπέθανεν ὁ Σαοὺλ καὶ οἱ τρεῖς υἱοὶ αὐτοῦ, καὶ ὁ ὁπλοφόρος αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἄνδρες αὐτοῦ, τὴν αὐτήν ἐκείνην ἡμέραν ὁμοῦ.7 Καὶ οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ, οἱ πέραν τῆς κοιλάδος, καὶ οἱ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ἰδόντες ὅτι ἔφυγον οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ καὶ ὅτι ὁ Σαοὺλ καὶ οἱ υἱοὶ αὑτοῦ ἀπέθανον, κατέλιπον τὰς πόλεις καὶ ἔφυγον· καὶ ἐλθόντες οἱ Φιλισταῖοι κατῴκησαν ἐν αὐταῖς. 8 Καὶ τὴν ἐπαύριον, ὅτε ἦλθον οἱ Φιλισταῖοι διὰ νὰ ἐκδύσωσι τοὺς πεφονευμένους, εὕρηκαν τὸν Σαοὺλ καὶ τοὺς τρεῖς υἱοὺς αὐτοῦ πεπτωκότας ἐπὶ τὸ ὄρος Γελβουέ.9 Καὶ ἀπέκοψαν τὴν κεφαλήν αὐτοῦ καὶ ἐξέδυσαν τὰ ὅπλα αὐτοῦ καὶ ἀπέστειλαν εἰς τὴν γῆν τῶν Φιλισταίων κύκλῳ, διὰ νὰ διαδώσωσι τὴν ἀγγελίαν εἰς τὸν οἶκον τῶν εἰδώλων αὑτῶν καὶ μεταξὺ τοῦ λαοῦ.10 Καὶ ἀνέθεσαν τὰ ὅπλα αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τῆς Ἀσταρώθ, καὶ ἐκρέμασαν τὸ σῶμα αὐτοῦ εἰς τὸ τεῖχος Βαὶθ-σάν. 11 Ἀκούσαντες δὲ περὶ τούτου οἱ κάτοικοι τῆς Ἰαβεὶς-γαλαάδ, τί ἔκαμον οἱ Φιλισταῖοι εἰς τὸν Σαούλ,12 ἠγέρθησαν πάντες οἱ δυνατοὶ ἄνδρες καὶ ὡδοιπόρησαν ὅλην τὴν νύκτα καὶ ἔλαβον τὸ σῶμα τοῦ Σαοὺλ καὶ τὰ σώματα τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ τείχους Βαὶθ-σάν, καὶ ἦλθον εἰς Ἰαβεὶς καὶ ἔκαυσαν αὐτὰ ἐκεῖ·13 καὶ ἔλαβον τὰ ὀστᾶ αὐτῶν καὶ ἔθαψαν ὑπὸ τὸ δένδρον ἐν Ἰαβεὶς καὶ ἐνήστευσαν ἑπτὰ ἡμέρας.

15 Καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ γνωρίζοντες ὅτι αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἐθυμίαζον εἰς ἄλλους θεούς, καὶ πᾶσαι αἱ γυναῖκες αἱ παρεστῶσαι, σύναξις μεγάλη, καὶ πᾶς ὁ λαὸς οἱ κατοικοῦντες ἐν τῇ γῆ τῆς Αἰγύπτου, ἐν Παθρώς, ἀπεκρίθησαν πρὸς τὸν Ἱερεμίαν, λέγοντες,16 Περὶ τοῦ λόγου, τὸν ὁποῖον ἐλάλησας πρὸς ἡμᾶς ἐν ὀνόματι Κυρίου, δὲν θέλομεν σοῦ ἀκούσει·17 ἀλλὰ θέλομεν ἐξάπαντος κάμνει πᾶν πρᾶγμα ἐξερχόμενον ἐκ τοῦ στόματος ἡμῶν, διὰ νὰ θυμιάζωμεν εἰς τὴν βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ νὰ κάμνωμεν σπονδὰς εἰς αὐτήν, καθὼς ἐκάμνομεν, ἡμεῖς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν, οἱ βασιλεῖς ἡμῶν καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, ἐν ταῖς πόλεσι τοῦ Ἰούδα καὶ ἐν ταῖς πλατείαις τῆς Ἱερουσαλήμ· καὶ ἐχορταίνομεν ἄρτον καὶ διεκείμεθα καλῶς καὶ κακὸν δὲν ἐβλέπομεν.18 Ἀλλ᾿ ἀφ᾿ ὅτου ἐπαύσαμεν θυμιάζοντες εἰς τὴν βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ κάμνοντες σπονδὰς εἰς αὐτήν, ὥστε ἐστερήθημεν πάντων καὶ κατηναλώθημεν ἐν μαχαίρᾳ καὶ ἐν πείνῃ.19 Καὶ ὅτε ἡμεῖς ἐθυμιάζομεν εἰς τὴν βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐκάμνομεν σπονδὰς εἰς αὐτήν, μήπως ἄνευ τῶν ἀνδρῶν ἡμῶν ἐκάμνομεν εἰς αὐτήν πέμματα διὰ νὰ προσκυνῶμεν αὐτήν καὶ ἐκάμνομεν εἰς αὐτήν σπονδάς; 20 Καὶ εἶπεν ὁ Ἱερεμίας πρὸς πάντα τὸν λαόν, πρὸς ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας καὶ πρὸς πάντα τὸν λαόν, τοὺς ἀποκριθέντας πρὸς αὐτὸν οὕτω, λέγων,21 Μήπως τὸ θυμίαμα, τὸ ὁποῖον ἐθυμιάζετε ἐν ταῖς πόλεσι τοῦ Ἰούδα καὶ ἐν ταῖς πλατείαις τῆς Ἱερουσαλήμ, σεῖς καὶ οἱ πατέρες σας, οἱ βασιλεῖς σας καὶ οἱ ἄρχοντές σας καὶ ὁ λαὸς τοῦ τόπου, δὲν ἐνεθυμήθη αὐτὸ ὁ Κύριος καὶ δὲν ἀνέβη εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ;22 Ὥστε ὁ Κύριος δὲν ἠδυνήθη πλέον νὰ ὑποφέρῃ, ἐξ αἰτίας τῆς κακίας τῶν ἔργων σας, ἐξ αἰτίας τῶν βδελυγμάτων, τὰ ὁποῖα ἐπράττετε· ὅθεν ἡ γῆ σας κατεστάθη ἐρήμωσις καὶ θάμβος καὶ κατάρα, ἄνευ κατοίκου, ὡς τὴν ἡμέραν ταύτην.23 Ἐπειδή ἐθυμιάζετε καὶ ἐπειδή ἡμαρτάνετε εἰς τὸν Κύριον καὶ δὲν ὑπηκούσατε εἰς τὴν φωνήν τοῦ Κυρίου οὐδὲ περιεπατήσατε ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς διατάγμασιν αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς μαρτυρίοις αὐτοῦ, διὰ τοῦτο συνέβη εἰς ἐσᾶς τὸ κακὸν τοῦτο, ὡς τὴν ἡμέραν ταύτην.

1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος νὰ σοῦ ὑπακούσῃ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως! τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰακὼβ νὰ σὲ ὑπερασπίσῃ. 2 Νὰ σοὶ ἐξαποστείλῃ βοήθειαν ἐκ τοῦ ἁγιαστηρίου καὶ ἐκ τῆς Σιὼν νὰ σὲ ὑποστηρίξῃ. 3 Νὰ ἐνθυμηθῇ πάσας τὰς προσφορὰς σου καὶ νὰ προσδεχθῇ τὸ ὁλοκαύτωμά σου. Διάψαλμα. 4 Νὰ σοὶ δώσῃ κατὰ τὴν καρδίαν σου καὶ νὰ ἐκπληρώσῃ πᾶσαν βουλήν σου. 5 Εἰς τὴν σωτηρίαν σου θέλομεν χαρῆ· καὶ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν θέλομεν ὑψώσει τὰς σημαίας· ὁ Κύριος νὰ ἐκπληρώσῃ πάντα τὰ αἰτήματά σου. 6 Τώρα ἐγνώρισα ὅτι ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν χριστὸν αὑτοῦ· θέλει εἰσακούσει αὐτοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς ἁγιότητος αὑτοῦ· ἡ σωτηρία τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ γίνεται ἐν δυνάμει. 7 Οἱ μὲν εἰς ἁμάξας, οἱ δὲ εἰς ἵππους, ἀλλ᾿ ἡμεῖς εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν θέλομεν καυχᾶσθαι· 8 οὗτοι συνεκάμφθησαν καὶ ἔπεσον· ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν. 9 Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα· καὶ εἰσάκουσον ἡμῶν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν σὲ ἐπικαλεσθῶμεν.

1 Ἡ κατὰ τῆς Νινευή προφητεία· βιβλίον τῆς ὀράσεως Ναοὺμ τοῦ Ἐλκοσαίου. 2 Ζηλότυπος εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ἐκδικεῖται ὁ Κύριος· ὁ Κύριος ἐκδικεῖται καὶ ὀργίζεται· ὁ Κύριος θέλει ἐκδικηθῆ τοὺς ἐναντίους αὑτοῦ καὶ φυλάττει ὀργήν κατὰ τῶν ἐχθρῶν αὑτοῦ. 3 Ὁ Κύριος εἶναι μακρόθυμος καὶ μέγας τὴν ἰσχύν, καὶ οὐδόλως θέλει ἀθῳώσει τὸν ἀσεβῆ· ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου εἶναι μετὰ ἀνεμοστροβίλου καὶ θυέλλης, καὶ νεφέλαι ὁ κονιορτὸς τῶν ποδῶν αὐτοῦ. 4 Ἐπιτιμᾷ τὴν θάλασσαν καὶ ξηραίνει αὐτήν καὶ καταξηραίνει πάντας τοὺς ποταμούς· μαραίνεται ἡ Βασὰν καὶ ὁ Κάρμηλος καὶ τὸ ἄνθος τοῦ Λιβάνου μαραίνεται.5 Τὰ ὄρη σείονται ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ οἱ λόφοι διαλύονται, ἡ δὲ γῆ τρέμει ἀπὸ τῆς παρουσίας αὐτοῦ, ναί, ἡ οἰκουμένη, καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. 6 Τίς δύναται νὰ ἀνθέξῃ ἐνώπιον τῆς ἀγανακτήσεως αὐτοῦ; καὶ τίς δύναται νὰ σταθῆ εἰς τὴν ἔξαψιν τῆς ὀργῆς αὐτοῦ; ὁ θυμὸς αὐτοῦ ἐκχέεται ὡς πῦρ καὶ οἱ βράχοι συντρίβονται ἔμπροσθεν αὐτοῦ.7 Ὁ Κύριος εἶναι ἀγαθός, ὀχύρωμα ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, καὶ γνωρίζει τοὺς ἐλπίζοντας ἐπ᾿ αὐτόν. 8 Πλήν μὲ πλημμύραν κατακλύζουσαν θέλει κάμει συντέλειαν τοῦ τόπου αὐτῆς, καὶ σκότος θέλει καταδιώξει τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ. 9 Τί βουλεύεσθε κατὰ τοῦ Κυρίου; αὐτὸς θέλει κάμει συντέλειαν· θλῖψις δὲν θέλει ἐπέλθει ἐκ δευτέρου.10 Διότι ἐνῷ συμπεριπλέκονται ὡς ἄκανθαι καὶ μεθύουσιν ὡς μεθυσταί, θέλουσι καταναλωθῆ ὡς κατάξηρον ἄχυρον. 11 Ἀπὸ σοῦ ἐξῆλθε διαλογιζόμενος πονηρὰ κατὰ τοῦ Κυρίου, σύμβουλος πονηρός.12 Οὕτω λέγει Κύριος· Ἄν καὶ ἦναι ἐν τῇ ἀκμῇ αὑτῶν καὶ ἔτι πολλοί, θέλουσιν ὅμως κουρευθῆ, ὅταν αὐτὸς διαβῇ· ἄν καὶ σὲ κατέθλιψα, δὲν θέλω σὲ καταθλίψει πλέον.13 Διότι τώρα θέλω συντρίψει τὸν ζυγὸν αὐτοῦ ἀπὸ σοῦ καὶ θέλω διαρρήξει τοὺς δεσμοὺς σου. 14 Καὶ ὁ Κύριος ἔδωκε προσταγήν περὶ σοῦ, ὅτι δὲν θέλει σπαρθῆ πλέον ἐκ τοῦ ὀνόματός σου· ἀπὸ τοῦ οἴκου τῶν θεῶν σου θέλω ἐκκόψει τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ χωνευτά· θέλω κάμει αὐτὸν τάφον σου, διότι εἶσαι βδελυκτός.15 Ἰδού, ἐπὶ τῶν ὀρέων οἱ πόδες τοῦ εὐαγγελιζομένου, τοῦ κηρύττοντος εἰρήνην. Ἑόρταζε, Ἰούδα, τὰς ἐπισήμους ἑορτὰς σου, ἀπόδος τὰς εὐχὰς σου, διότι ὁ ἐξολοθρευτής δὲν θέλει διαβῆ πλέον διὰ σοῦ· ὁλοτελῶς ἀπεκόπη.

1 Καὶ ὅτε ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας, διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἐσκεπάσθη μὲ σάκκον καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου.2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνὰν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων, ἐσκεπασμένους μὲ σάκκους, πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς.3 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει ὁ Ἐζεκίας· Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ βλασφημίας ἡ ἡμέρα αὕτη· διότι τὰ τέκνα ἦλθον εἰς τὴν ἀκμήν τῆς γέννας, πλήν δύναμις δὲν εἶναι εἰς τὴν τίκτουσαν·4 εἴθε νὰ ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου πάντας τοὺς λόγους τοῦ Ῥὰβ-σάκη, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας ὁ κύριος αὐτοῦ ἀπέστειλε διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν, καὶ νὰ ὑβρίσῃ διὰ τῶν λόγων, τοὺς ὁποίους ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου· διὰ τοῦτο ὕψωσον δέησιν ὑπὲρ τοῦ ὑπολοίπου τοῦ σωζομένου. 5 Καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἡσαΐαν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου.6 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἡσαΐας, Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς τὸν κύριόν σας· Οὕτω λέγει Κύριος· Μή φοβοῦ ἀπὸ τῶν λόγων τοὺς ὁποίους ἤκουσας, διὰ τῶν ὁποίων οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας μὲ νείδισαν·7 ἰδού, ἐγὼ θέλω βάλει εἰς αὐτὸν τοιοῦτον πνεῦμα, ὥστε, ἀκούσας θόρυβον, θέλει ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὑτοῦ· καὶ θέλω κάμει αὐτὸν νὰ πέσῃ διὰ μαχαίρας ἐν τῇ γῇ αὑτοῦ. 8 Ὁ Ῥὰβ-σάκης λοιπὸν ἐπέστρεψε καὶ εὕρηκε τὸν βασιλέα τῆς Ἀσσυρίας πολεμοῦντα ἐναντίον τῆς Λιβνά· διότι ἤκουσεν ὅτι ἔφυγεν ἀπὸ Λαχείς. 9 Καὶ ὁ βασιλεύς, ὅτε ἤκουσε νὰ λέγωσι περὶ Θιρακὰ τοῦ βασιλέως τῆς Αἰθιοπίας, Ἰδού, ἐξῆλθε νὰ σὲ πολεμήσῃ, ἀπέστειλε πάλιν πρέσβεις πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, λέγων,10 Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα, λέγοντες, Ὁ Θεὸς σου, ἐπὶ τὸν ὁποῖον θαρρεῖς, ἄς μή σὲ ἀπατᾷ, λέγων, Ἡ Ἱερουσαλήμ δὲν θέλει παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας·11 ἰδού, σὺ ἤκουσας τί ἔκαμον οἱ βασιλεῖς τῆς Ἀσσυρίας εἰς πάντας τοὺς τόπους, καταστρέφοντες αὐτούς· καὶ σὺ θέλεις λυτρωθῆ;12 μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἐλύτρωσαν ἐκείνους, τοὺς ὁποίους οἱ πατέρες μου κατέστρεψαν, τὴν Γωζὰν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ Ῥεσὲφ καὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἐδὲν τοὺς ἐν Τελασσάρ;13 ποῦ ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰμὰθ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀρφάδ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεφαρουΐμ, Ἐνὰ καὶ Αὐά; 14 Καὶ λαβὼν ὁ Ἐζεκίας τὴν ἐπιστολήν ἐκ τῆς χειρὸς τῶν πρέσβεων, ἀνέγνωσεν αὐτήν· καὶ ἀνέβη ὁ Ἐζεκίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ ἐξετύλιξεν αὐτήν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.15 Καὶ προσηυχήθη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὁ Ἐζεκίας, λέγων, Κύριε Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβείμ, σὺ αὐτὸς εἶσαι ὁ Θεός, ὁ μόνος, πάντων τῶν βασιλείων τῆς γῆς· σὺ ἔκαμες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·16 κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδέ· καὶ ἄκουσον τοὺς λόγους τοῦ Σενναχειρείμ, ὅστις ἀπέστειλε τοῦτον διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν·17 ἀληθῶς, Κύριε, οἱ βασιλεῖς τῆς Ἀσσυρίας ἠρήμωσαν τὰ ἔθνη καὶ τοὺς τόπους αὐτῶν,18 καὶ ἔρριψαν εἰς τὸ πῦρ, τοὺς θεοὺς αὐτῶν· διότι δὲν ἦσαν θεοί, ἀλλ᾿ ἔργον χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι· διὰ τοῦτο κατέστρεψαν αὐτούς·19 τώρα λοιπόν, Κύριε Θεὲ ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς, δέομαι, ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ· διὰ νὰ γνωρίσωσι πάντα τὰ βασίλεια τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὁ μόνος.