Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ

4Ἐπειδή δὲ συνέτρεχεν ὄχλος πολὺς καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν ἀπὸ πάσης πόλεως, εἶπε διὰ παραβολῆς·5Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων, διὰ νὰ σπείρῃ τὸν σπόρον αὑτοῦ. Καὶ ἐνῷ ἔσπειρεν, ἄλλο μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδὸν καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγον αὐτό·6ἄλλο δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ ἀναφυὲν ἐξηράνθη, διότι δὲν εἶχεν ἰκμάδα·7καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὸ μέσον τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυτρώσασαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό·8καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ ἀναφυὲν ἔκαμε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. Ταῦτα λέγων, ἐφώναζεν· Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ, ἄς ἀκούῃ. 9Ἠρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Τί σημαίνει ἡ παραβολή αὕτη; 10Ὁ δὲ εἶπεν· Εἰς ἐσᾶς ἐδόθη νὰ γνωρίσητε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, εἰς δὲ τοὺς λοιποὺς διὰ παραβολῶν, διὰ νὰ μή βλέπωσιν ἐνῷ βλέπουσι καὶ νὰ μή καταλαμβάνωσιν ἐνῷ ἀκούουσιν. 11Αὕτη δὲ εἶναι ἡ παραβολή· Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ·12οἱ δὲ σπειρόμενοι παρὰ τὴν ὁδὸν εἶναι οἱ ἀκούοντες, ἔπειτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ ἀφαιρεῖ τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, διὰ νὰ μή πιστεύσωσι καὶ σωθῶσιν.13Οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες, ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν δὲν ἔχουσιν, οἵτινες πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀποστατοῦσι.14Τὸ δὲ πεσὸν εἰς τὰς ἀκάνθας, οὗτοι εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες ἤκουσαν, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἠδονῶν τοῦ βίου ὑπάγουσι καὶ συμπνίγονται καὶ δὲν τελεσφοροῦσι.15Τὸ δὲ εἰς τὴν καλήν γῆν, οὗτοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἀκούσαντες τὸν λόγον, κρατοῦσιν ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.

14Καὶ ὁ Ἰησοῦς ὑπέστρεψεν ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ ἐξῆλθε φήμη περὶ αὐτοῦ καθ᾿ ὅλην τὴν περίχωρον.15Καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν, δοξαζόμενος ὑπὸ πάντων. 16Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, ὅπου ἦτο ἀνατεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὴν συνήθειαν αὑτοῦ εἰς τὴν συναγωγήν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου καὶ ἐσηκώθη νὰ ἀναγνώσῃ.17Καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὸν τὸ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, καὶ ἀνοίξας τὸ βιβλίον εὗρε τὸν τόπον, ὅπου ἦτο γεγραμμένον· 18Πνεῦμα Κυρίου εἶναι ἐπ᾿ ἐμέ, διὰ τοῦτο μὲ ἔχρισε· μὲ ἀπέστειλε διὰ νὰ εὐαγγελίζωμαι πρὸς τοὺς πτωχούς, διὰ νὰ ἰατρεύσω τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, νὰ κηρύξω πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους ἐλευθερίαν καὶ πρὸς τοὺς τυφλοὺς ἀνάβλεψιν, νὰ ἀποστείλω τοὺς συντεθλασμένους ἐν ἐλευθερίᾳ,19διὰ νὰ κηρύξω εὐπρόσδεκτον Κυρίου ἐνιαυτόν. 20Καὶ κλείσας τὸ βιβλίον, ἀπέδωκεν εἰς τὸν ὑπηρέτην καὶ ἐκάθησε· πάντων δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσαν ἀτενίζοντες εἰς αὐτόν.21Καὶ ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον ἐπληρώθη ἡ γραφή αὕτη εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν. 22Καὶ πάντες ἐμαρτύρουν εἰς αὐτὸν καὶ ἐθαύμαζον διὰ τοὺς λόγους τῆς χάριτος τοὺς ἐξερχομένους ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Δὲν εἶναι οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ;23Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Βεβαίως θέλετε μὲ εἰπεῖ τὴν παραβολήν ταύτην· Ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν ὅτι ἔγειναν ἐν τῇ Καπερναούμ, κάμε καὶ ἐδὼ ἐν τῇ πατρίδι σου.24Εἶπε δέ· Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι οὐδεὶς προφήτης εἶναι δεκτὸς ἐν τῇ πατρίδι αὑτοῦ.25Καὶ ἐπ᾿ ἀληθείας σᾶς λέγω, Πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν τῷ Ἰσραήλ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν Ἠλίου, ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, καθ᾿ ὅν καιρὸν ἔγεινε πεῖνα μεγάλη ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν,26καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη ὁ Ἠλίας, εἰμή εἰς Σαρεπτὰ τῆς Σιδῶνος πρὸς γυναῖκα χήραν.27Καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη, εἰμή Νεεμὰν ὁ Σύρος.28Καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ, ἀκούοντες ταῦτα,29καὶ σηκωθέντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἔφεραν αὐτὸν ἕως τῆς ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἡ πόλις αὐτῶν ἦτο ᾠκοδομημένη, διὰ νὰ κατακρημνίσωσιν αὐτόν·30αὐτὸς ὅμως περάσας διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο. 31Καὶ κατέβη εἰς Καπερναούμ, πόλιν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τοῖς σάββασι·32καὶ ἐξεπλήττοντο διὰ τὴν διδαχήν αὐτοῦ, διότι ὁ λόγος αὐτοῦ ἦτο μετὰ ἐξουσίας.

35Ὅτε δὲ ἐπλησίαζεν εἰς τὴν Ἱεριχώ, τυφλὸς τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν ζητῶν·36ἀκούσας δὲ ὄχλον διαβαίνοντα, ἠρώτα τί εἶναι τοῦτο.37Ἀπήγγειλαν δὲ πρὸς αὐτὸν ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος διαβαίνει.38Καὶ ἐφώναξε λέγων· Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησόν με.39Καὶ οἱ προπορευόμενοι ἐπέπληττον αὐτὸν διὰ νὰ σιωπήσῃ· ἀλλ᾿ αὐτὸς πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησόν με.40Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς, προσέταξε νὰ φερθῇ πρὸς αὐτόν. Καὶ ἀφοῦ ἐπλησίασεν, ἠρώτησεν αὐτὸν41λέγων· Τί θέλεις νὰ σοὶ κάμω; Ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, νὰ ἀναβλέψω.42Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε.43Καὶ παρευθὺς ἀνέβλεψε καὶ ἠκολούθει αὐτὸν δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἤνεσε τὸν Θεόν.

19Ὁ δὲ Κύριος εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν ἐν Μαδιάμ, Ὕπαγε, ἐπίστρεψον εἰς Αἴγυπτον· διότι ἀπέθανον πάντες οἱ ἄνθρωποι οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν σου.20Τότε παραλαβὼν ὁ Μωϋσῆς τὴν γυναῖκα αὑτοῦ καὶ τὰ τέκνα αὑτοῦ καὶ καθίσας αὐτὰ ἐπὶ ὄνους ἐπέστρεψεν εἰς τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου· ἔλαβε δὲ ὁ Μωϋσῆς τὴν ῥάβδον τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ. 21Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ὅταν ὑπάγῃς καὶ ἐπιστρέψῃς εἰς Αἴγυπτον, ἰδὲ νὰ κάμῃς ἔμπροσθεν τοῦ Φαραὼ πάντα τὰ θαυμάσια, τὰ ὁποῖα ἔδωκα εἰς τὴν χεῖρά σου· πλήν ἐγὼ θέλω σκληρύνει τὴν καρδίαν αὐτοῦ, καὶ δὲν θέλει ἐξαποστείλει τὸν λαόν·22καὶ θέλεις εἰπεῖ πρὸς τὸν Φαραώ, Οὕτω λέγει Κύριος· Υἱὸς μου εἶναι, πρωτότοκός μου, ὁ Ἰσραήλ·23καὶ πρὸς σὲ λέγω, Ἐξαπόστειλον τὸν υἱὸν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ· καὶ ἐὰν δὲν θέλῃς νὰ ἐξαποστείλῃς αὐτόν, ἰδού, ἐγὼ θέλω θανατώσει τὸν υἱὸν σου, τὸν πρωτότοκόν σου. 24Ἐνῷ δὲ ὁ Μωϋσῆς ἦτο ἐν τῇ ὁδῷ, ἐν τῷ καταλύματι, συνήντησεν αὐτὸν ὁ Κύριος καὶ ἐζήτει νὰ θανατώσῃ αὐτόν.25Καὶ λαβοῦσα ἡ Σεπφώρα λιθάριον κοπτερόν, περιέτεμε τὴν ἀκροβυστίαν τοῦ υἱοῦ αὑτῆς, καὶ ἔρριψεν εἰς τοὺς πόδας αὑτοῦ, λέγουσα, Βεβαίως νυμφίος αἱμάτων εἶσαι εἰς ἐμέ.26Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ· ἡ δὲ εἶπε, Νυμφίος αἱμάτων εἶσαι ἕνεκα τῆς περιτομῆς. 27Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς τὸν Ἀαρών, Ὕπαγε πρὸς συνάντησιν τοῦ Μωϋσέως εἰς τὴν ἔρημον. Καὶ ὑπῆγε καὶ συνήντησεν αὐτὸν ἐν τῷ ὄρει τοῦ Θεοῦ καὶ ἠσπάσθη αὐτόν.28Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Ἀαρὼν πάντας τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους παρήγγειλεν εἰς αὐτόν, καὶ πάντα τὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα προσέταξεν εἰς αὐτόν. 29Ὑπῆγαν λοιπὸν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν καὶ συνήγαγον πάντας τοὺς πρεσβυτέρους τῶν υἱῶν Ἰσραήλ·30καὶ ἐλάλησεν ὁ Ἀαρὼν πάντας τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἐλάλησε πρὸς τὸν Μωϋσῆν, καὶ ἔκαμε τὰ σημεῖα ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.31Καὶ ἐπίστευσεν ὁ λαός· καὶ ὅτε ἤκουσεν ὅτι ὁ Κύριος ἐπεσκέφθη τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ καὶ ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταλαιπωρίαν αὐτῶν, κύψαντες προσεκύνησαν.

17Ἀλλ᾿ ἡμεῖς, ἀδελφοί, ὀρφανισθέντες ἀφ᾿ ὑμῶν πρὸς ὀλίγον καιρόν, προσωπικῶς οὐχὶ κατὰ τὴν καρδίαν, ἐσπουδάσαμεν περισσότερον μετὰ πολλῆς ἐπιθυμίας νὰ ἴδωμεν τὸ πρόσωπόν σας.18Διὰ τοῦτο ἠθελήσαμεν νὰ ἔλθωμεν πρὸς ἐσᾶς, ἐγὼ μάλιστα ὁ Παῦλος, καὶ ἅπαξ καὶ δίς, καὶ ἠμπόδισεν ἡμᾶς ὁ Σατανᾶς. 19Διότι τίς ἡ ἐλπὶς ἡμῶν ἤ ἡ χαρὰ ἤ ὁ στέφανος τῆς καυχήσεως; ἤ οὐχὶ καὶ σεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ;20Διότι σεῖς εἶσθε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά.