Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ

1Ἀκούσατέ μου, σεῖς οἱ ἀκολουθοῦντες τὴν δικαιοσύνην, οἱ ζητοῦντες τὸν Κύριον· ἐμβλέψατε εἰς τὸν βράχον, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐλατομήθητε, καὶ εἰς τὸ στόμιον τοῦ λάκκου, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀνωρύχθητε.2Ἐμβλέψατε εἰς τὸν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα σας καὶ εἰς τὴν Σάρραν, ἥτις σᾶς ἐγέννησε· διότι ἐκάλεσα αὐτὸν ὄντα ἕνα καὶ εὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν. 3Ὁ Κύριος λοιπὸν θέλει παρηγορήσει τὴν Σιών· αὐτὸς θέλει παρηγορήσει πάντας τοὺς ἠρημωμένους τόπους αὐτῆς· καὶ θέλει κάμει τὴν ἔρημον αὐτῆς ὡς τὴν Ἐδὲμ καὶ τὴν ἐρημίαν αὐτῆς ὡς παράδεισον τοῦ Κυρίου· εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίασις θέλει εὑρίσκεσθαι ἐν αὐτῇ, δοξολογία καὶ φωνή αἰνέσεως. 4Ἄκουσόν μου, λαὲ μου· καὶ δὸς ἀκρόασιν εἰς ἐμέ, ἔθνος μου· διότι νόμος θέλει ἐξέλθει παρ᾿ ἐμοῦ καὶ θέλω στήσει τὴν κρίσιν μου διὰ φῶς τῶν λαῶν.5Ἡ δικαιοσύνη μου πλησιάζει· ἡ σωτηρία μου ἐξῆλθε καὶ οἱ βραχίονές μου θέλουσι κρίνει τοὺς λαούς· αἱ νῆσοι θέλουσι προσμένει ἐμὲ καὶ θέλουσιν ἐλπίζει ἐπὶ τὸν βραχίονά μου.6Ὑψώσατε τοὺς ὀφθαλμοὺς σας εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ βλέψατε εἰς τὴν γῆν κάτω· διότι οἱ οὐρανοὶ θέλουσι διαλυθῆ ὡς καπνὸς καὶ ἡ γῆ θέλει παλαιωθῆ ὡς ἱμάτιον καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ θέλουσιν ἀποθάνει ἐξίσου· ἀλλ᾿ ἡ σωτηρία μου θέλει εἶσθαι εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἡ δικαιοσύνη μου δὲν θέλει ἐκλείψει. 7Ἀκούσατέ μου, σεῖς οἱ γνωρίζοντες δικαιοσύνην· λαέ, ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ νόμος μου· μή φοβεῖσθε τὸν ὀνειδισμὸν τῶν ἀνθρώπων μηδὲ ταράττεσθε εἰς τὰς ὕβρεις αὐτῶν.8Διότι ὡς ἱμάτιον θέλει καταφάγει αὐτοὺς ὁ σκώληξ καὶ ὡς μαλλίον θέλει καταφάγει αὐτοὺς ὁ σκῶρος· ἀλλ᾿ ἡ δικαιοσύνη μου θέλει μένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἡ σωτηρία μου εἰς γενεὰς γενεῶν. 9Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἐνδύθητι δύναμιν, βραχίων Κυρίου· ἐξεγέρθητι ὡς ἐν ταῖς ἀρχαίαις ἡμέραις, ἐν ταῖς παλαιαῖς γενεαῖς. Δὲν εἶσαι σύ, ὁ πατάξας τὴν Ῥαὰβ καὶ τραυματίσας τὸν δράκοντα;10Δὲν εἶσαι σύ, ὁ ξηράνας τὴν θάλασσαν, τὰ ὕδατα τῆς μεγάλης ἀβύσσου; ὁ ποιήσας τὰ βάθη τῆς θαλάσσης ὁδὸν διαβάσεως τῶν λελυτρωμένων; 11Καὶ οἱ λελυτρωμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ ἐλθεῖ ἐν ἀλαλαγμῷ εἰς Σιών· καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν· ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην θέλουσιν ἀπολαύσει· ἡ λύπη καὶ ὁ στεναγμὸς θέλουσι φύγει.12Ἐγώ, ἐγὼ εἶμαι ὁ παρηγορῶν ὑμᾶς. Σὺ τίς εἶσαι καὶ φοβεῖσαι ἀπὸ ἀνθρώπου θνητοῦ καὶ ἀπὸ υἱοῦ ἀνθρώπου, ὅστις θέλει γείνει ὡς χόρτος·13καὶ ἐλησμόνησας Κύριον τὸν Ποιητήν σου, τὸν ἐκτείναντα τοὺς οὐρανοὺς καὶ θεμελιώσαντα τὴν γῆν· καὶ ἐφοβεῖσο πάντοτε καθ᾿ ἡμέραν τὴν ὀργήν τοῦ καταθλίβοντός σε, ὡς ἐὰν ἦτο ἕτοιμος νὰ καταστρέψῃ; καὶ ποῦ εἶναι τώρα ἡ ὀργή τοῦ καταθλίβοντος;14Ὁ ἠχμαλωτισμένος σπεύδει νὰ λυθῇ καὶ νὰ μή ἀποθάνῃ ἐν τῷ λάκκῳ μηδὲ νὰ στερηθῇ τὸν ἄρτον αὑτοῦ·15διότι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σου, ὁ ταράττων τὴν θάλασσαν καὶ ἠχοῦσι τὰ κύματα αὐτῆς· Κύριος τῶν δυνάμεων τὸ ὄνομα αὐτοῦ.16Καὶ ἔθεσα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου καὶ σὲ ἐσκέπασα μὲ τὴν σκιὰν τῆς χειρὸς μου, διὰ νὰ στερεώσω τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ θεμελιώσω τὴν γῆν· καὶ διὰ νὰ εἴπω πρὸς τὴν Σιών, Λαὸς μου εἶσαι. 17Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἀνάστηθι, Ἱερουσαλήμ, ἥτις ἔπιες ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Κυρίου τὸ ποτήριον τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ· ἔπιες, ἐξεκένωσας καὶ αὐτήν τὴν τρυγίαν τοῦ ποτηρίου τῆς ζάλης.18Ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐγέννησε, δὲν ὑπάρχει ὁ ὁδηγῶν αὐτήν· οὐδὲ εἶναι ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐξέθρεψεν, ὁ πιάνων αὐτήν ἐκ τῆς χειρός.19Τὰ δύο ταῦτα ἦλθον ἐπὶ σέ· τίς θέλει σὲ συλλυπηθῆ; ἐρήμωσις καὶ καταστροφή καὶ πεῖνα καὶ μάχαιρα· διὰ τίνος νὰ σὲ παρηγορήσω;20Οἱ υἱοὶ σου ἀπενεκρώθησαν· κοίτονται ἀπ᾿ ἄκρου πασῶν τῶν ὁδῶν, ὡς ἄγριος ταῦρος ἐν δικτύοις· εἶναι πλήρεις τοῦ θυμοῦ τοῦ Κυρίου, τῆς ἐπιτιμήσεως τοῦ Θεοῦ σου.

1Τολμᾷ τις ἀπὸ σᾶς, ὅταν ἔχῃ διαφορὰν πρὸς τὸν ἄλλον, νὰ κρίνηται ἐνώπιον τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐνώπιον τῶν ἁγίων;2Δὲν ἐξεύρετε ὅτι οἱ ἅγιοι θέλουσι κρίνει τὸν κόσμον; καὶ ἐὰν ὁ κόσμος κρίνηται ἀπὸ σᾶς, ἀνάξιοι εἶσθε νὰ κρίνητε ἐλάχιστα πράγματα;3Δὲν ἐξεύρετε ὅτι ἀγγέλους θέλομεν κρίνει; πόσῳ μᾶλλον βιωτικά; 4Βιωτικὰς λοιπὸν κρίσεις ἐὰν ἔχητε, τοὺς ἐξουθενημένους ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τούτους καθίζετε κριτάς.5Πρὸς ἐντροπήν σας λέγω τοῦτο. Οὕτω δὲν ὑπάρχει μεταξὺ σας οὐδὲ εἷς σοφός, ὅστις θέλει δυνηθῇ νὰ κρίνῃ ἀνὰ μέσον τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ, 6ἀλλὰ ἀδελφὸς κρίνεται μὲ ἀδελφόν, καὶ τοῦτο ἐνώπιον ἀπίστων; 7Τώρα λοιπὸν εἶναι διόλου ἐλάττωμα εἰς ἐσᾶς ὅτι ἔχετε κρίσεις μεταξὺ σας. Διὰ τί μᾶλλον δὲν ἀδικεῖσθε; διὰ τί μᾶλλον δὲν ἀποστερεῖσθε; 8Ἀλλὰ σεῖς ἀδικεῖτε καὶ ἀποστερεῖτε, καὶ μάλιστα ἀδελφούς.9Ἤ δὲν ἐξεύρετε ὅτι οἱ ἄδικοι δὲν θέλουσι κληρονομήσει τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ; Μή πλανᾶσθε οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται10οὔτε κλέπται οὔτε πλεονέκται οὔτε μέθυσοι οὔτε λοίδοροι οὔτε ἅρπαγες θέλουσι κληρονομήσει τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. 11Καὶ τοιοῦτοι ὑπήρχετέ τινες ἀλλὰ ἀπελούσθητε, ἀλλὰ ἡγιάσθητε, ἀλλ᾿ ἐδικαιώθητε διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. 12Πάντα εἶναι εἰς τὴν ἐξουσίαν μου, πλήν πάντα δὲν συμφέρουσι πάντα εἶναι εἰς τὴν ἐξουσίαν μου, ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν θέλω ἐξουσιασθῆ ὑπ᾿ οὐδενός.13Τὰ φαγητὰ εἶναι διὰ τὴν κοιλίαν καὶ ἡ κοιλία διὰ τὰ φαγητά πλήν ὁ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα θέλει καταργήσει τὸ δὲ σῶμα δὲν εἶναι διὰ τὴν πορνείαν, ἀλλὰ διὰ τὸν Κύριον, καὶ ὁ Κύριος διὰ τὸ σῶμα14ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἀνέστησε καὶ ἡμᾶς θέλει ἀναστήσει διὰ τῆς δυνάμεως αὑτοῦ.15Δὲν ἐξεύρετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ; νὰ λάβω λοιπὸν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ κάμω αὐτὰ μέλη πόρνης; Μή γένοιτο.16Ἤ δὲν ἐξεύρετε ὅτι ὁ προσκολλώμενος μὲ τὴν πόρνην εἶναι ἕν σῶμα; διότι θέλουσιν εἶσθαι, λέγει, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν17ὅστις ὅμως προσκολλᾶται μὲ τὸν Κύριον εἶναι ἕν πνεῦμα. 18Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖον ἤθελε πράξει ὁ ἄνθρωπος, εἶναι ἐκτὸς τοῦ σώματος ὁ πορνεύων ὅμως ἁμαρτάνει εἰς τὸ ἴδιον αὑτοῦ σῶμα.19Ἤ δὲν ἐξεύρετε ὅτι τὸ σῶμά σας εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἐν ὑμῖν, τὸ ὁποῖον ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ δὲν εἶσθε κύριοι ἑαυτῶν; 20Διότι ἠγοράσθητε διὰ τιμῆς δοξάσατε λοιπὸν τὸν Θεὸν διὰ τοῦ σώματός σας καὶ διὰ τοῦ πνεύματός σας, τὰ ὁποῖα εἶναι τοῦ Θεοῦ.

1Καὶ σηκωθέντες οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐστρατοπέδευσαν εἰς τὰς πεδιάδας τοῦ Μωάβ, παρὰ τὸν Ἰορδάνην, κατέναντι τῆς Ἱεριχώ.2Καὶ Βαλὰκ ὁ υἱὸς τοῦ Σεπφὼρ εἶδε πάντα ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἰσραήλ εἰς τοὺς Ἀμορραίους.3Καὶ ἐφοβήθη ὁ Μωὰβ τὸν λαὸν σφόδρα, διότι ἦσαν πολλοί· καὶ ἦτο ὁ Μωὰβ εἰς ἀμηχανίαν ἐξ αἰτίας τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.4Καὶ εἶπεν ὁ Μωὰβ πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Μαδιάμ, Τώρα θέλει καταφάγει τὸ πλῆθος τοῦτο πάντα τὰ πέριξ ἡμῶν, καθὼς ὁ βοῦς κατατρώγει τὸν χόρτον τῆς πεδιάδος. Καὶ Βαλὰκ ὁ υἱὸς τοῦ Σεπφὼρ ἦτο βασιλεὺς τῶν Μωαβιτῶν κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρόν. 5Καὶ ἀπέστειλε πρέσβεις πρὸς τὸν Βαλαάμ, υἱὸν τοῦ Βεώρ, εἰς Φεθορά, κειμένην πλησίον τοῦ ποταμοῦ τῆς γῆς τῶν υἱῶν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, διὰ νὰ προσκαλέσῃ αὐτόν, λέγων, Ἰδού, λαὸς ἐξῆλθεν ἐξ Αἰγύπτου· ἰδού, περικαλύπτει τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, καὶ κάθηται ἐναντίον μου·6τώρα λοιπὸν ἐλθέ, σὲ παρακαλῶ, καταράσθητί μοι τὸν λαὸν τοῦτον, διότι εἶναι δυνατώτερός μου· ἴσως ὑπερισχύσω, νὰ πατάξωμεν αὐτοὺς καὶ νὰ ἐκδιώξω αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς· ἐπειδή ἐξεύρω, ὅτι ὅντινα εὐλογήσῃς εἶναι εὐλογημένος, καὶ ὅντινα καταρασθῇς εἶναι κατηραμένος. 7Καὶ ὑπῆγαν οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Μωὰβ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Μαδιάμ, φέροντες τὰ δῶρα τῆς μαντείας εἰς τὰς χεῖρας αὑτῶν· καὶ ἦλθον πρὸς Βαλαὰμ καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν τοὺς λόγους τοῦ Βαλάκ.8Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς, Μείνατε ἐνταῦθα ταύτην τὴν νύκτα καὶ θέλω ἀποκριθῆ εἰς ἐσᾶς ὅ, τι λαλήσῃ ὁ Κύριος πρὸς ἐμέ. Καὶ ἔμειναν μετὰ τοῦ Βαλαὰμ οἱ ἄρχοντες τοῦ Μωάβ. 9Καὶ ἦλθεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν Βαλαὰμ καὶ εἶπε, Τί θέλουσιν οἱ ἄνθρωποι οὗτοι μετὰ σοῦ;10Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Θεόν, Βαλὰκ ὁ υἱὸς τοῦ Σεπφώρ, βασιλεὺς τοῦ Μωάβ, ἀπέστειλε πρὸς ἐμὲ λέγων,11Ἰδού, λαὸς ἐξῆλθεν ἐξ Αἰγύπτου καὶ κατεκάλυψε τὸ πρόσωπον τῆς γῆς· ἐλθὲ τώρα, καταράσθητί μοι αὐτόν· ἴσως ὑπερισχύσω νὰ νικήσω αὐτὸν καὶ νὰ ἐκδιώξω αὐτόν.12Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Βαλαάμ, Μή ὑπάγῃς μετ᾿ αὐτῶν· μή καταρασθῇς τὸν λαόν, διότι εἶναι εὐλογημένος. 13Καὶ σηκωθεὶς τὴν αὐγήν ὁ Βαλαὰμ εἶπε πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοῦ Βαλάκ, Ὑπάγετε εἰς τὴν γῆν σας· διότι δὲν μοὶ συγχωρεῖ ὁ Κύριος νὰ ἔλθω μεθ᾿ ὑμῶν.14Καὶ σηκωθέντες οἱ ἄρχοντες τοῦ Μωάβ, ἦλθον πρὸς τὸν Βαλὰκ καὶ εἶπον, Δὲν θέλει ὁ Βαλαὰμ νὰ ἔλθῃ μεθ᾿ ἡμῶν.15Καὶ ὁ Βαλὰκ ἀπέστειλε πάλιν ἄρχοντας περισσοτέρους καὶ ἐντιμοτέρους τούτων·16καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Βαλαὰμ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, οὕτω λέγει Βαλὰκ ὁ υἱὸς τοῦ Σεπφώρ· Μή ἐμποδισθῇς, σὲ παρακαλῶ, νὰ ἔλθῃς πρὸς ἐμέ·17διότι θέλω σὲ τιμήσει μὲ μεγάλας τιμάς, καὶ θέλω κάμει πᾶν ὅ, τι μοὶ εἴπῃς· ἐλθὲ λοιπόν, παρακαλῶ, καταράσθητί μοι τὸν λαὸν τοῦτον. 18Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Βαλαὰμ καὶ εἶπε πρὸς τοὺς δούλους τοῦ Βαλάκ, Καὶ ἐὰν μοὶ δώσῃ ὁ Βαλὰκ τὴν οἰκίαν αὑτοῦ πλήρη ἀργυρίου καὶ χρυσίου, δέν δύναμαι νὰ παραβῶ τὸν λόγον Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου, διὰ νὰ κάμω ὀλιγώτερον ἤ περισσότερον·19διὰ τοῦτο μείνατε ἐνταῦθα, παρακαλῶ, καὶ σεῖς τὴν νύκτα ταύτην, διὰ νὰ ἴδω τί θέλει εἰπεῖ ὅτι ὁ Κύριος πρὸς ἐμέ. 20Καὶ ἦλθεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Βαλαὰμ τὴν νύκτα καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐὰν ἔλθωσιν οἱ ἄνθρωποι διὰ νὰ σὲ καλέσωσι, σηκωθεὶς ὕπαγε μετ᾿ αὐτῶν· πλήν ὅ, τι σοὶ εἴπω, τοῦτο θέλεις κάμει. 21Καὶ ἐσηκώθη ὁ Βαλαὰμ τὸ πρωΐ, καὶ ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον αὑτοῦ καὶ ὑπῆγε μετὰ τῶν ἀρχόντων τοῦ Μωάβ.22Καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ὅτι ὑπῆγε· καὶ ἐστάθη ἄγγελος Κυρίου ἐν τῇ ὁδῷ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, διὰ νὰ ἐναντιωθῇ εἰς αὐτόν· αὐτὸς δὲ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς ὄνου αὑτοῦ καὶ δύο δοῦλοι αὐτοῦ ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ· 23καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου ἱστάμενον ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ γεγυμνωμένην ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, ἐξέκλινεν ἡ ὄνος ἐκ τῆς ὁδοῦ καὶ ὑπήγαινεν πρὸς τὴν πεδιάδα· καὶ ἐκτύπησεν ὁ Βαλαὰμ τὴν ὄνον, διὰ νὰ ἐπαναφέρῃ αὐτήν εἰς τὴν ὁδόν. 24Ἀλλ᾿ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐστάθη ἐν μιᾷ στενῇ ὁδῷ τῶν ἀμπελώνων, ὅπου ἦτο φραγμὸς ἐντεῦθεν καὶ φραγμὸς ἐντεῦθεν·25καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου, προσέθλιψεν ἑαυτήν πρὸς τὸν τοῖχον καὶ συνέθλιψε τὸν πόδα τοῦ Βαλαὰμ εἰς τὸν τοῖχον· αὐτὸς δὲ ἐκτύπησεν αὐτήν πάλιν. 26Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ὑπῆγε παρεμπρός, καὶ ἐστάθη ἐν στενῷ τόπῳ, ὅπου δὲν ἦτο ὁδὸς διὰ νὰ ἐκκλίνῃ δεξιὰ ἤ ἀριστερά·27καὶ ἰδοῦσα ἡ ὄνος τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου, συνεκάθησεν ὑποκάτω τοῦ Βαλαάμ· καὶ θυμωθεὶς ὁ Βαλαάμ, ἐκτύπησε τὴν ὄνον διὰ τῆς ῥάβδου. 28Καὶ ἤνοιξεν ὁ Κύριος τὸ στόμα τῆς ὄνου· καὶ εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ, Τί σοὶ ἔκαμα, καὶ μὲ ἐκτύπησας τρίτην ταύτην φοράν; 29Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὴν ὄνον, Διότι μὲ ἐνέπαιξας· εἴθε νὰ εἶχον μάχαιραν ἐν τῇ χειρὶ μου, διότι τώρα ἤθελον σὲ θανατώσει. 30Καὶ ἡ ὄνος εἶπε πρὸς τὸν Βαλαάμ, Δὲν εἶμαι ἐγὼ ἡ ὄνος σου, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἐκάθιζες ἀφ᾿ οὗ χρόνου μὲ ἔχεις ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης; ἤμην πότε συνειθισμένη νὰ κάμνω οὕτως εἰς σὲ; Ὁ δὲ εἶπεν, Οὐχί. 31Καὶ ἤνοιξεν ὁ Κύριος τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Βαλαάμ, καὶ εἶδε τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου ἱστάμενον ἐν τῇ ὁδῷ καὶ τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ γεγυμνωμένην ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ κύψας προσεκύνησεν ἐπὶ πρόσωπον αὑτοῦ.32Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου, Διὰ τί ἐκτύπησας τὴν ὄνον σου τρίτην ταύτην φοράν; ἰδοὺ, ἐγὼ ἐξῆλθον διὰ νὰ σοὶ ἐναντιωθῶ, διότι ὁ δρόμος σου εἶναι διεστραμμένος ἐνώπιόν μου·33καὶ ἰδοῦσά με ἡ ὄνος ἐξέκλινεν ἀπ᾿ ἐμοῦ τρίτην ταύτην φοράν· ἄλλως, ἐὰν δὲν ἐξέκλινεν ἀπ᾿ ἐμοῦ τώρα σὲ μὲν ἤθελον φονεύσει, ἐκείνην δὲ ἤθελον ἀφήσει ζῶσαν. 34Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον τοῦ Κυρίου, Ἡμάρτησα· διότι δὲν ἤξευρον ὅτι σὺ ἔστεκες ἐν τῇ ὁδῷ ἐναντίον μου· ὅθεν τώρα, ἐὰν δὲν ἦναι ἀρεστὸν εἰς σέ, ἐπιστρέφω. 35Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Βαλαάμ, Ὕπαγε μετὰ τῶν ἀνθρώπων· πλήν ὅ, τι σοὶ εἴπω, τοῦτο θέλεις λαλήσει. Καὶ ὑπῆγεν ὁ Βαλαὰμ μετὰ τῶν ἀρχόντων τοῦ Βαλάκ. 36Καὶ ἀκούσας ὁ Βαλὰκ ὅτι ἤρχετο ὁ Βαλαάμ, ἐξῆλθε νὰ προϋπαντήσῃ αὐτόν, ἕως εἰς πόλιν τινὰ τοῦ Μωάβ, κειμένην ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ Ἀρνών, ὅστις εἶναι τὸ ἔσχατον ὅριον.37Καὶ εἶπεν ὁ Βαλὰκ πρὸς τὸν Βαλαάμ, Δὲν ἀπέστειλα πρὸς σὲ μετὰ σπουδῆς νὰ σὲ καλέσω; διὰ τί δὲν ἦλθες πρὸς ἐμέ; μήπως δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ σὲ τιμήσω;38Καὶ εἶπεν ὁ Βαλαὰμ πρὸς τὸν Βαλάκ, Ἰδού, ἦλθον πρὸς σέ· ἔχω τώρα τὴν δύναμιν νὰ λαλήσω τι; ὅντινα λόγον βάλῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸ στόμα μου, τοῦτον θέλω λαλήσει.39Καὶ ὑπῆγεν ὁ Βαλαὰμ μετὰ τοῦ Βαλάκ, καὶ ἦλθον εἰς Κιριὰθ-οὐζώθ.40Καὶ ἐθυσίασεν ὁ Βαλὰκ βόας καὶ πρόβατα, καὶ ἔπεμψεν ἐξ αὐτῶν πρὸς τὸν Βαλαὰμ καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ. 41Καὶ τὸ πρωΐ ἔλαβεν ὁ Βαλὰκ τὸν Βαλαάμ, καὶ ἀνεβίβασεν αὐτὸν ἐπὶ τοὺς ὑψηλοὺς τόπους τοῦ Βάαλ, καὶ ἐκεῖθεν εἶδε τὴν ἄκραν τοῦ λαοῦ. eBible 0.9 - Η Αγία Γραφή © 2022 Η Αγία Γραφή σε μετάφραση του Νεόφυτου Βάμβα (MNB)

1Σηκώθητι, φωτίζου· διότι τὸ φῶς σου ἦλθε, καὶ ἡ δόξα τοῦ Κυρίου ἀνέτειλεν ἐπὶ σέ.2Διότι ἰδού, σκότος θέλει σκεπάσει τὴν γῆν καὶ ζόφος τὰ ἔθνη· ἐπὶ σὲ ὅμως θέλει ἀνατείλει ὁ Κύριος καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ θέλει φανερωθῆ ἐπὶ σέ.3Καὶ τὰ ἔθνη θέλουσιν ἐλθεῖ εἰς τὸ φῶς σου καὶ οἱ βασιλεῖς εἰς τὴν λάμψιν τῆς ἀνατολῆς σου. 4Ὕψωσον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδέ· πάντες οὗτοι συναθροίζονται, ἔρχονται πρὸς σέ· οἱ υἱοὶ σου θέλουσιν ἐλθεῖ μακρόθεν καὶ αἱ θυγατέρες σου θέλουσι τραφῆ εἰς τὰ πλευρὰ σου.5Τότε θέλεις ἰδεῖ καὶ χαρῆ, καὶ ἡ καρδία σου θέλει ἐκπλαγῆ καὶ πλατυνθῆ· διότι ἡ ἀφθονία τῆς θαλάσσης θέλει στραφῆ πρὸς σέ· αἱ δυνάμεις τῶν ἐθνῶν θέλουσιν ἐλθεῖ πρὸς σέ. 6Πλῆθος καμήλων θέλει σὲ σκεπάσει, αἱ δρομάδες τοῦ Μαδιὰμ καὶ τοῦ Γεφά· πάντες οἱ ἀπὸ Σεβὰ βέλουσιν ἐλθεῖ· χρυσίον καὶ λίβανον θέλουσι φέρει· καὶ θέλουσιν εὐαγγελίζεσθαι τοὺς ἐπαίνους τοῦ Κυρίου.7Πάντα τὰ πρόβατα τοῦ Κηδὰρ θέλουσι συναχθῆ πρὸς σέ· οἱ κριοὶ τοῦ Νεβαϊὼθ θέλουσιν εἶσθαι εἰς χρῆσίν σου· θέλουσι προσφερθῆ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου εὐπρόσδεκτοι, καὶ ἐγὼ θέλω δοξάσει τὸν οἶκον τῆς δόξης μου. 8Τίνες εἶναι οἱ πετώμενοι ὡς νέφη καὶ ὡς περιστεραὶ εἰς τὰς θυρίδας αὑτῶν;9Αἱ νῆσοι βεβαίως θέλουσι προσμείνει ἐμὲ καὶ ἐν πρώτοις τὰ πλοῖα τῆς Θαρσείς, διὰ νὰ φέρωσι μακρόθεν τοὺς υἱοὺς σου, τὸ ἀργύριον αὐτῶν καὶ τὸ χρυσίον αὐτῶν μετ᾿ αὐτῶν, διὰ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ διὰ τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰσραήλ, διότι σὲ ἐδόξασε. 10Καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀλλογενῶν θέλουσιν ἀνοικοδομήσει τὰ τείχη σου, καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτῶν θέλουσι σὲ ὑπηρετήσει· διότι ἐν τῇ ὀργῇ μου σὲ ἐπάταξα, πλήν διὰ τὴν εὔνοιάν μου σὲ ἠλέησα.11Καὶ αἱ πύλαι σου θέλουσιν εἶσθαι πάντοτε ἀνοικταί· δὲν θέλουσι κλεισθῆ ἡμέραν καὶ νύκτα, διὰ νὰ εἰσάγωσιν εἰς σὲ τὰς δυνάμεις τῶν ἐθνῶν καὶ νὰ εἰσφέρωνται οἱ βασιλεῖς αὐτῶν.12Διότι τὸ ἔθνος καὶ ἡ βασιλεία, τὰ ὁποῖα δὲν ἤθελον σὲ δουλεύσει, θέλουσιν ἀφανισθῆ· ναί, τὰ ἔθνη ἐκεῖνα θέλουσιν ὁλοκλήρως ἐρημωθῆ.

1Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, δὲν θέλω νὰ ἀγνοῆτε.2Ἐξεύρετε ὅτι ἦσθε ἐθνικοί, συρόμενοι ὅπως ἐσύρεσθε πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα.3Διὰ τοῦτο σᾶς γνωστοποιῶ ὅτι οὐδεὶς λαλῶν διὰ Πνεύματος Θεοῦ λέγει ἀνάθεμα τὸν Ἰησοῦν, καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ εἴπῃ Κύριον Ἰησοῦν, εἰμή διὰ Πνεύματος Ἁγίου. 4Εἶναι δὲ διαιρέσεις χαρισμάτων, τὸ Πνεῦμα ὅμως τὸ αὐτό5εἶναι καὶ διαιρέσεις διακονιῶν, ὁ Κύριος ὅμως ὁ αὐτός6εἶναι καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων, ὁ Θεὸς ὅμως εἶναι ὁ αὐτός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσι.7Δίδεται δὲ εἰς ἕκαστον ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον. 8Διότι εἰς ἄλλον μὲν δίδεται διὰ τοῦ Πνεύματος λόγος σοφίας, εἰς ἄλλον δὲ λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα,9εἰς ἄλλον δὲ πίστις διὰ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος, εἰς ἄλλον δὲ χαρίσματα ἰαμάτων διὰ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος,10εἰς ἄλλον δὲ ἐνέργειαι θαυμάτων, εἰς ἄλλον δὲ προφητεία, εἰς ἄλλον δὲ διακρίσεις πνευμάτων, εἰς ἄλλον δὲ εἴδη γλωσσῶν, εἰς ἄλλον δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν.11Πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἕν καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, διάνεμον ἰδίᾳ εἰς ἕκαστον καθὼς θέλει.