1 Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολήν πρὸς αὐτοὺς περὶ τοῦ ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ προσεύχωνται καὶ νὰ μή ἀποκάμνωσι, 2 λέγων· Κριτής τις ἦτο ἐν τινι πόλει, ὅστις τὸν Θεὸν δὲν ἐφοβεῖτο καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπετο.3 Ἦτο δὲ χήρα τις ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν, λέγουσα· Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.4 Καὶ μέχρι τινὸς δὲν ἠθέλησε· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπε καθ᾿ ἑαυτόν· Ἄν καὶ τὸν Θεὸν δὲν φοβῶμαι καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπωμαι,5 τοὐλάχιστον ἐπειδή μὲ ἐνοχλεῖ ἡ χήρα αὕτη, ἄς ἐκδικήσω αὐτήν, διὰ νὰ μή ἔρχηται πάντοτε καὶ μὲ βασανίζῃ.6 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος· Ἀκούσατε τί λέγει ὁ ἄδικος κριτής·7 ὁ δὲ Θεὸς δὲν θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὑτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέραν καὶ νύκτα, ἄν καὶ μακροθυμῇ δι᾿ αὐτούς; 8 σᾶς λέγω ὅτι θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ταχέως. Πλήν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθη, ἆρά γε θέλει εὑρεῖ τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς; 9 Εἶπε δὲ καὶ πρὸς τινας, τοὺς θαρροῦντας εἰς ἑαυτοὺς ὅτι εἶναι δίκαιοι καὶ καταφρονοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολήν ταύτην·10 Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν διὰ νὰ προσευχηθῶσιν, ὁ εἶς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἄλλος τελώνης.11 Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς προσηύχετο καθ᾿ ἑαυτὸν ταῦτα· Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ, ὅτι δὲν εἶμαι καθὼς οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ καθὼς οὗτος ὁ τελώνης·12 νηστεύω δὶς τῆς ἑβδομάδος, ἀποδεκατίζω πάντα ὅσα ἔχω.13 Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἱστάμενος, δὲν ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ ὑψώσῃ εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὑτοῦ, λέγων· Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.14 Σᾶς λέγω, Κατέβη οὗτος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ δεδικαιωμένος μᾶλλον παρὰ ἐκεῖνος· διότι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν θέλει ταπεινωθῆ, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν θέλει ὑψωθῆ. 15 Ἔφερον δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ τὰ βρέφη, διὰ νὰ ἐγγίζῃ αὐτά· ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταί, ἐπέπληξαν αὐτούς.16 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως προσκαλέσας αὐτά, εἶπεν· Ἀφήσατε τὰ παιδία νὰ ἔρχωνται πρὸς ἐμέ, καὶ μή ἐμποδίζετε αὐτά· διότι τῶν τοιούτων εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.17 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, Ὅστις δὲν δεχθῇ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς αὐτήν.

8 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν δὲν ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι ἐν ἡμῖν.9 Ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, εἶναι πιστὸς καὶ δίκαιος, ὥστε νὰ συγχωρήσῃ εἰς ἡμᾶς τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.10 Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι δὲν ἡμαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ δὲν ὑπάρχει ἐν ἡμῖν.

3 Καὶ ἠγάπησεν ὁ Σολομὼν τὸν Κύριον, περιπατῶν εἰς τὰ προστάγματα Δαβὶδ τοῦ πατρὸς αὑτοῦ· μόνον ἐθυσίαζε καὶ ἐθυμίαζεν ἐπὶ τοὺς ὑψηλοὺς τόπους. 4 Καὶ ὑπῆγεν ὁ βασιλεὺς εἰς Γαβαών, διὰ νὰ θυσιάσῃ ἐκεῖ· διότι ἐκεῖνος ἦτο ὁ ὑψηλὸς τόπος ὁ μέγας· χίλια ὁλοκαυτώματα προσέφερεν ὁ Σολομὼν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐκεῖνο.5 Ἐφάνη δὲ ὁ Κύριος ἐν Γαβαὼν εἰς τὸν Σολομῶντα καθ᾿ ὕπνον διὰ νυκτός· καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ζήτησον τί νὰ σοὶ δώσω.6 Ὁ δὲ Σολομὼν εἶπε, Σύ ἔκαμες μέγα ἔλεος πρὸς τὸν δοῦλόν σου Δαβὶδ τὸν πατέρα μου, ἐπειδή περιεπάτησεν ἐνώπιόν σου ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ἐν εὐθύτητι καρδίας μετὰ σοῦ· καὶ ἐφύλαξας εἰς αὐτὸν τὸ μέγα τοῦτο ἔλεος καὶ ἔδωκας εἰς αὐτὸν υἱὸν καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ, καθὼς τὴν ἡμέραν ταύτην·7 καὶ τώρα, Κύριε Θεέ μου, σὺ ἔκαμες τὸν δοῦλόν σου βασιλέα ἀντὶ Δαβὶδ τοῦ πατρὸς μου· καὶ ἐγὼ εἶμαι παιδάριον μικρόν· δὲν ἐξεύρω πῶς νὰ ἐξέρχωμαι καὶ νὰ εἰσέρχωμαι·8 καὶ ὁ δοῦλός σου εἶναι ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξας, λαοῦ μεγάλου, ὅστις ἐκ τοῦ πλήθους δὲν δύναται νὰ ἀριθμηθῇ οὐδὲ νὰ λογαριασθῇ·9 δὸς λοιπὸν εἰς τὸν δοῦλόν σου καρδίαν νοήμονα εἰς τὸ νὰ κρίνῃ τὸν λαὸν σου, διὰ νὰ διακρίνω μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ· διότι τίς δύναται νὰ κρίνῃ τὸν λαὸν σου τοῦτον τὸν μέγαν; 10 Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος εἰς τὸν Κύριον, ὅτι ὁ Σολομὼν ἐζήτησε τὸ πρᾶγμα τοῦτο.11 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς αὐτόν, Ἐπειδή ἐζήτησας τὸ πρᾶγμα τοῦτο, καὶ δὲν ἐζήτησας εἰς σεαυτὸν πολυζωΐαν, καὶ δὲν ἐζήτησας εἰς σεαυτὸν πλούτη, καὶ δὲν ἐζήτησας τὴν ζωήν τῶν ἐχθρῶν σου, ἀλλ᾿ ἐζήτησας εἰς σεαυτὸν σύνεσιν διὰ νὰ ἐννοῇς κρίσιν,12 ἰδού, ἔκαμα κατὰ τοὺς λόγους σου· ἰδού, ἔδωκα εἰς σὲ καρδίαν σοφήν καὶ συνετήν, ὥστε δὲν ἐστάθη πρότερόν σου ὅμοιός σου, οὐδὲ μετὰ σὲ θέλει ἀναστηθῇ ὅμοιός σου·13 ἔτι δὲ ἔδωκα εἰς σὲ καὶ ὅ, τι δὲν ἐζήτησας, καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν, ὥστε μεταξὺ τῶν βασιλέων δὲν θέλει εἶσθαι οὐδεὶς ὅμοιός σου καθ᾿ ὅλας τὰς ἡμέρας σου·14 καὶ ἐὰν περιπατῇς εἰς τὰς ὁδοὺς μου, φυλάττων τὰ διατάγματά μου καὶ τὰς ἐντολὰς μου, καθὼς περιεπάτησε Δαβὶδ ὁ πατήρ σου, τότε θέλω μακρύνει τὰς ἡμέρας σου. 15 Καὶ ἐξύπνησεν ὁ Σολομών· καὶ ἰδού, ἦτο ἐνύπνιον. Καὶ ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ καὶ ἐστάθη ἐνώπιον τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου, καὶ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ ἔκαμεν εἰρηνικὰς προσφορὰς καὶ ἔκαμε συμπόσιον εἰς πάντας τοὺς δούλους αὑτοῦ.

1 Ἀφοῦ δὲ ἐκάθησεν ὁ Δαβὶδ ἐν τῷ οἴκῳ αὑτοῦ, εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς Νάθαν τὸν προφήτην, Ἰδού, ἐγὼ κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ, ἡ δὲ κιβωτὸς τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου ὑπὸ παραπετάσματα.2 Καὶ εἶπεν ὁ Νάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ, Κάμε πᾶν τὸ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· διότι ὁ Θεὸς εἶναι μετὰ σοῦ. 3 Καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην ἔγεινε λόγος τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Νάθαν, λέγων,4 Ὕπαγε καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν Δαβὶδ τὸν δοῦλόν μου, οὕτω λέγει Κύριος· Σὺ δὲν θέλεις οἰκοδομήσει εἰς ἐμὲ τὸν οἶκον διὰ νὰ κατοικῶ·5 διότι δὲν κατῴκησα ἐν οἴκῳ, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἀνεβίβασα τὸν Ἰσραήλ ἐξ Αἰγύπτου, μέχρι τῆς ἡμέρας ταύτης· ἀλλ᾿ ἤμην ἀπὸ σκηνῆς εἰς σκηνήν καὶ ἀπὸ κατασκηνώματος εἰς κατασκήνωμα.6 Πανταχοῦ ὅπου περιεπάτησα μετὰ παντὸς τοῦ Ἰσραήλ, ἐλάλησα ποτὲ πρὸς τινα ἐκ τῶν κριτῶν τοῦ Ἰσραήλ, τοὺς ὁποίους προσέταξα νὰ ποιμάνωσι τὸν λαὸν μου, λέγων, Διὰ τί δὲν ᾠκοδομήσατε εἰς ἐμὲ οἶκον κέδρινον; 7 Τώρα λοιπὸν οὕτω θέλεις εἰπεῖ πρὸς τὸν Δαβὶδ τὸν δοῦλόν μου· Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Ἐγὼ σὲ ἔλαβον ἐκ τῆς μάνδρας, ἀπὸ ὄπισθεν τῶν προβάτων, διὰ νὰ ἦσαι ἡγεμὼν ἐπὶ τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ·8 καὶ ἤμην μετὰ σοῦ πανταχοῦ ὅπου περιεπάτησας, καὶ ἐξωλόθρευσα πάντας τοὺς ἐχθροὺς σου ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου, καὶ ἔκαμα εἰς σὲ ὄνομα, κατὰ τὸ ὄνομα τῶν μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς.9 Καὶ θέλω διορίσει τόπον διὰ τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ, καὶ θέλω φυτεύσει αὐτούς, καὶ θέλουσι κατοικεῖ ἐν τόπῳ ἰδίῳ ἑαυτῶν καὶ δὲν θέλουσι μεταφέρεσθαι πλέον· καὶ οἱ υἱοὶ τῆς ἀδικίας δὲν θέλουσι καταθλίβει αὐτοὺς πλέον ὡς τὸ πρότερον10 καὶ ὡς ἀπὸ τῶν ἡμερῶν καθ᾿ ἅς κατέστησα κριτὰς ἐπὶ τὸν λαὸν μου Ἰσραήλ. Καὶ θέλω ταπεινώσει πάντας τοὺς ἐχθροὺς σου. Ἀναγγέλλω σοι ἔτι, ὅτι ὁ Κύριος θέλει οἰκοδομήσει οἶκον εἰς σέ.11 Καὶ ἀφοῦ πληρωθῶσιν αἱ ἡμέραι σου, διὰ νὰ ὑπάγῃς μετὰ τῶν πατέρων σου, θέλω ἀναστήσει μετὰ σὲ τὸ σπέρμα σου, τὸ ὁποῖον θέλει εἶσθαι ἐκ τῶν υἱῶν σου, καὶ θέλω στερεώσει τὴν βασιλείαν αὐτοῦ.12 Αὐτὸς θέλει οἰκοδομήσει εἰς ἐμὲ οἶκον, καὶ θέλω στερεώσει τὸν θρόνον αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.13 Ἐγὼ θέλω εἶσθαι εἰς αὐτὸν πατήρ, καὶ αὐτὸς θέλει εἶσθαι εἰς ἐμὲ υἱός· καὶ δὲν θέλω ἀφαιρέσει τὸ ἔλεός μου ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὡς ἀφῄρεσα αὐτὸ ἀπ᾿ ἐκεῖνον ὅστις ἦτο πρὸ σοῦ·14 ἀλλὰ θέλω στήσει αὐτὸν ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ ἐν τῇ βασιλείᾳ μου ἕως τοῦ αἰῶνος· καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ἐστερεωμένος εἰς τὸν αἰῶνα. 15 Κατὰ πάντας τούτους τοὺς λόγους καὶ καθ᾿ ὅλην ταύτην τὴν ὄρασιν, οὕτως ἐλάλησεν ὁ Νάθαν πρὸς τὸν Δαβίδ.16 Τότε εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ καὶ ἐκάθησεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ εἶπε, Τίς εἶμαι ἐγώ, Κύριε Θεέ, καὶ τίς ὁ οἶκός μου, ὥστε μὲ ἔφερες μέχρι τούτου;17 Ἀλλὰ καὶ τοῦτο ἐστάθη μικρὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, Θεέ· καὶ ἐλάλησας περὶ τοῦ οἴκου τοῦ δούλου σου διὰ μέλλον μακρόν, καὶ ἐπέβλεψας εἰς ἐμὲ ὡς εἰς ἄνθρωπον ὑψηλοῦ βαθμοῦ κατὰ τὴν κατάστασιν, Κύριε Θεέ.18 Τί δύναται νὰ εἴπῃ πλέον ὁ Δαβὶδ πρὸς σὲ περὶ τῆς εἰς τὸν δοῦλόν σου τιμῆς; διότι σὺ γνωρίζεις τὸν δοῦλόν σου.19 Κύριε, χάριν τοῦ δούλου σου καὶ κατὰ τὴν καρδίαν σου ἔκαμες πᾶσαν ταύτην τὴν μεγαλωσύνην, διὰ νὰ κάμῃς γνωστὰ πάντα ταῦτα τὰ μεγαλεῖα.20 Κύριε, δὲν εἶναι ὅμοιός σου, οὐδὲ εἶναι Θεὸς ἐκτὸς σοῦ κατὰ πάντα ὅσα ἠκούσαμεν μὲ τὰ ὦτα ἡμῶν.21 Καὶ τί ἄλλο ἔθνος ἐπὶ τῆς γῆς εἶναι ὡς ὁ λαὸς σου ὁ Ἰσραήλ, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἦλθε νὰ ἐξαγοράσῃ διὰ λαὸν ἑαυτοῦ, διὰ νὰ κάμῃς εἰς σεαυτὸν ὄνομα μεγαλωσύνης καὶ τρόμου, ἐκβάλλων τὰ ἔθνη ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον ἐλύτρωσας ἐξ Αἰγύπτου;22 διότι τὸν λαὸν σου τὸν Ἰσραήλ ἔκαμες λαὸν σεαυτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα· καὶ σύ, Κύριε, ἔγεινες Θεὸς αὐτῶν.23 Καὶ τώρα, Κύριε, ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἐλάλησας περὶ τοῦ δούλου σου καὶ περὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, ἄς στερεωθῇ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ κάμε ὡς ἐλάλησας·24 καὶ ἄς στερεωθῇ, καὶ ἄς μεγαλυνθῇ τὸ ὄνομά σου ἕως αἰῶνος, ὥστε νὰ λέγωσιν, Ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, εἶναι Θεὸς εἰς τὸν Ἰσραήλ· καὶ ὁ οἶκος Δαβὶδ τοῦ δούλου σου ἄς ἦναι ἐστερεωμένος ἐνώπιόν σου.25 Διότι σὺ, Θεὲ μου, ἀπεκάλυψας εἰς τὸν δοῦλόν σου ὅτι θέλεις οἰκοδομήσει οἶκον εἰς αὐτόν· διὰ τοῦτο ὁ δοῦλός σου ἐνεθαρρύνθη νὰ προσευχηθῇ ἐνώπιόν σου.26 Καὶ τώρα, Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ Θεός, καὶ ὑπεσχέθης τὰ ἀγαθὰ ταῦτα πρὸς τὸν δοῦλόν σου.27 Τώρα λοιπόν, εὐδόκησον νὰ εὐλογήσῃς τὸν οἶκον τοῦ δούλου σου, διὰ νὰ ἦναι ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰῶνα· διότι σύ, Κύριε, εὐλόγησας, καὶ θέλει εἶσθαι εὐλογημένος εἰς τὸν αἰῶνα.