33 [Ἑ.] Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν διαταγμάτων σου, καὶ θέλω φυλάττει αὐτήν μέχρι τέλους. 34 Συνέτισόν με, καὶ θέλω φυλάττει τὸν νόμον σου· ναί, θέλω φυλάττει αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ. 35Ὁδήγησόν με εἰς τὴν ὁδὸν τῶν προσταγμάτων σου· διότι εὐφραίνομαι εἰς αὐτήν. 36 Κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μή εἰς πλεονεξίαν. 37Ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμοὺς μου ἀπὸ τοῦ νὰ βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με ἐν τῇ ὁδῷ σου. 38Ἐκτέλεσον τὸν λόγον σου πρὸς τὸν δοῦλον σου, ὅστις εἶναι δεδομένος εἰς τὸν φόβον σου. 39Ἀφαίρεσον τὸ ὄνειδός μου, τὸ ὁποῖον φοβοῦμαι· διότι αἱ κρίσεις σου εἶναι ἀγαθαί. 40Ἰδού, ἐπεθύμησα τὰς ἐντολὰς σου· ζωοποίησόν με διὰ τῆς δικαιοσύνης σου.

31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ ύἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε θέλει καθήσει ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς δόξης αὐτοῦ,32 καὶ θέλουσι συναχθῆ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ θέλει χωρίσει αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων, καθὼς ὁ ποιμήν χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐριφίων,33 καὶ θέλει στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ ἀριστερῶν.34 Τότε ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς τοὺς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· Ἔλθετε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρὸς μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην εἰς ἐσᾶς βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.35 Διότι ἐπείνασα, καὶ μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ μὲ ἐποτίσατε, ξένος ἤμην, καὶ μὲ ἐφιλοξενήσατε,36 γυμνός, καὶ μὲ ἐνεδύσατε, ἠσθένησα, καὶ μὲ ἐπεσκέφθητε, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρὸς ἐμέ.37 Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν οἱ δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἤ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;38 πότε δὲ σὲ εἴδομεν ξένον καὶ ἐφιλοξενήσαμεν, ἤ γυμνὸν καὶ ἐνεδύσαμεν;39 πότε δὲ σὲ εἴδομεν ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρὸς σέ;40 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, εἰς ἐμὲ ἐκάμετε. 41 Τότε θέλει εἰπεῖ καὶ πρὸς τοὺς ἐξ ἀριστερῶν· Ὑπάγετε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ.42 Διότι ἐπείνασα, καὶ δὲν μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ δὲν μὲ ἐποτίσατε,43 ξένος ἤμην, καὶ δὲν μὲ ἐφιλοξενήσατε, γυμνός, καὶ δὲν μὲ ἐνεδύσατε, ἀσθενής καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν μὲ ἐπεσκέφθητε.44 Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν καὶ αὐτοί, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα ἤ διψῶντα ἤ ξένον ἤ γυμνὸν ἤ ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμεν;45 Τότε θέλει ἀποκριθῆ πρὸς αὐτούς, λέγων· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον δὲν ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ εἰς ἐμὲ ἐκάμετε.46 Καὶ θέλουσιν ἀπέλθει οὗτοι μὲν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον.

1 Καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, πᾶσα ἡ συναγωγή, εἰς τὴν ἔρημον Σίν, τὸν πρῶτον μῆνα· καὶ ἔμεινεν ὁ λαὸς ἐν Κάδης· καὶ ἀπέθανεν ἐκεῖ ἡ Μαριὰμ καὶ ἐτάφη ἐκεῖ. 2 Καὶ δὲν ἦτο ὕδωρ διὰ τὴν συναγωγήν· καὶ συνηθροίσθησαν κατὰ τοῦ Μωϋσέως καὶ κατὰ τοῦ Ἀαρών.3 Καὶ ὁ λαὸς ἐλοιδόρει κατὰ τοῦ Μωϋσέως καὶ εἶπον, λέγοντες, Εἴθε ν᾿ ἀπεθνήσκομεν, ὅτε οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀπέθανον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.4 Καὶ διὰ τί ἀνεβιβάσατε τὴν συναγωγήν τοῦ Κυρίου εἰς τὴν ἔρημον ταύτην, διὰ νὰ ἀποθάνωμεν ἐκεῖ ἡμεῖς καὶ τὰ κτήνη ἡμῶν;5 καὶ διὰ τί ἀνεβιβάσατε ἡμᾶς ἐκ τῆς Αἰγύπτου, διὰ νὰ φέρητε ἡμᾶς εἰς τὸν κακὸν τοῦτον τόπον; οὗτος δὲν εἶναι τόπος σπορᾶς ἤ σύκων ἤ ἀμπέλων ἤ ῥοδίων· οὐδὲ ὕδωρ ὑπάρχει διὰ νὰ πίωμεν. 6 Καὶ ἦλθον ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῆς συναγωγῆς εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ ἔπεσον κατὰ πρόσωπον αὑτῶν· καὶ ἐφάνη εἰς αὐτοὺς ἡ δόξα τοῦ Κυρίου.7 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, λέγων,8 Λάβε τὴν ῥάβδον καὶ συγκάλεσον τὴν συναγωγήν σὺ καὶ Ἀαρὼν ὁ ἀδελφὸς σου, καὶ λαλήσατε πρὸς τὴν πέτραν ἐνώπιον αὐτῶν· καὶ θέλει δώσει τὰ ὕδατα αὐτῆς, καὶ θέλεις ἐκβάλει εἰς αὐτοὺς ὕδωρ ἐκ τῆς πέτρας· καὶ θέλεις ποτίσει τὴν συναγωγήν καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν. 9 Καὶ ἔλαβεν ὁ Μωϋσῆς τὴν ῥάβδον ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου, καθὼς προσέταξεν εἰς αὐτόν·10 καὶ συνεκάλεσαν Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν τὴν συναγωγήν ἔμπροσθεν τῆς πέτρας· καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἀκούσατε τώρα, σεῖς οἱ ἀπειθεῖς· νὰ σᾶς ἐκβάλωμεν ὕδωρ ἐκ τῆς πέτρας ταύτης;11 Καὶ ὑψώσας ὁ Μωϋσῆς τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐκτύπησε μὲ τὴν ῥάβδον αὑτοῦ τὴν πέτραν δίς· καὶ ἐξῆλθον ὕδατα πολλά· καὶ ἔπιεν ἡ συναγωγή καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν. 12 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ πρὸς τὸν Ἀαρών, Ἐπειδή δὲν μὲ ἐπιστεύσατε, διὰ νὰ μὲ ἁγιάσητε ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο σεῖς δὲν θέλετε φέρει τὴν συναγωγήν ταύτην εἰς τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ἔδωκα εἰς αὐτούς. 13 τοῦτο εἶναι τὸ ὕδωρ Μεριβά· διότι οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐλοιδόρησαν κατὰ τοῦ Κυρίου, καὶ αὐτὸς ἡγιάσθη ἐν αὐτοῖς.

1 Καὶ πρὸς τὸν ἄγγελον τῆς ἐν Σάρδεσιν ἐκκλησίας γράψον· Ταῦτα λέγει ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας. Ἐξεύρω τὰ ἔργα σου, ὅτι τὸ ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καὶ εἶσαι νεκρός.2 Γίνου ἄγρυπνος καὶ στήριξον τὰ λοιπά, τὰ ὁποῖα μέλλουσι νὰ ἀποθάνωσι· διότι δὲν εὕρηκα τὰ ἔργα σου τέλεια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.3 Ἐνθυμοῦ λοιπὸν πῶς ἔλαβες καὶ ἤκουσας, καὶ φύλαττε αὐτὰ καὶ μετανόησον. Ἐὰν λοιπὸν δὲν ἀγρυπνήσῃς, θέλω ἐλθεῖ ἐπὶ σὲ ὡς κλέπτης, καὶ δὲν θέλεις γνωρίσει ποίαν ὥραν θέλω ἐλθεῖ ἐπὶ σέ.4 Ἔχεις ὀλίγα ὀνόματα καὶ ἐν Σάρδεσι, τὰ ὁποῖα δὲν ἐμόλυναν τὰ ἱμάτια αὑτῶν, καὶ θέλουσι περιπατήσει μετ᾿ ἐμοῦ μὲ λευκά, διότι εἶναι ἄξιοι. 5 Ὁ νικῶν, οὗτος θέλει ἐνδυθῆ ἱμάτια λευκά, καὶ δὲν θέλω ἐξαλείψει τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τοῦ βιβλίου τῆς ζωῆς, καὶ θέλω ὁμολογήσει τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ Πατρὸς μου καὶ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ.6 Ὅστις ἔχει τίον, ἄς ἀκούσῃ τί λέγει τὸ Πνεῦμα πρὸς τὰς ἐκκλησίας.

1 Καὶ τώρα οὕτω λέγει Κύριος, ὁ δημιουργὸς σου, Ἰακώβ, καὶ ὁ πλάστης σου, Ἰσραήλ· Μή φοβοῦ· διότι ἐγὼ σὲ ἐλύτρωσα, σὲ ἐκάλεσα μὲ τὸ ὄνομά σου· ἐμοῦ εἶσαι.2 Ὅταν διαβαίνῃς διὰ τῶν ὑδάτων, μετὰ σοῦ θέλω εἶσθαι· καὶ ὅταν διὰ τῶν ποταμῶν, δὲν θέλουσι πλημμυρήσει ἐπὶ σέ· ὅταν περιπατῇς διὰ τοῦ πυρός, δὲν θέλεις καῆ οὐδὲ θέλει ἐξαφθῆ ἡ φλὸξ ἐπὶ σέ.3 Διότι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σου, ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Σωτήρ σου· διὰ ἀντίλυτρόν σου ἔδωκα τὴν Αἴγυπτον· ὑπὲρ σοῦ τὴν Αἰθιοπίαν καὶ Σεβά.4 Ἀφότου ἐστάθης πολύτιμος εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς μου, ἐδοξάσθης καὶ ἐγὼ σὲ ἠγάπησα· καὶ θέλω δώσει ἀνθρώπους πολλοὺς ὑπὲρ σοῦ καὶ λαοὺς ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς σου. 5 Μή φοβοῦ· διότι ἐγὼ εἶμαι μετὰ σοῦ· ἀπὸ ἀνατολῶν θέλω φέρει τὸ σπέρμα σου καὶ ἀπὸ δυσμῶν θέλω σὲ συνάξει·6 Θέλω εἰπεῖ πρὸς τὸν βορρᾶν, Δός· καὶ πρὸς τὸν νότον, Μή ἐμποδίσῃς· φέρε τοὺς υἱοὺς μου ἀπὸ μακρὰν καὶ τὰς θυγατέρας μου ἀπὸ τῶν ἄκρων τῆς γῆς,7 πάντας ὅσοι καλοῦνται μὲ τὸ ὄνομά μου· διότι ἐδημιούργησα αὐτοὺς διὰ τὴν δόξαν μου, ἔπλασα αὐτοὺς καὶ ἔκαμα αὐτούς.