1 Μετὰ δὲ τὰ πράγματα ταῦτα ὁ Θεὸς ἐδοκίμασε τὸν Ἀβραάμ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἀβραάμ· ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ.2 Καὶ εἶπε, Λάβε τώρα τὸν υἱὸν σου τὸν μονογενῆ, τὸν ὁποῖον ἠγάπησας, τὸν Ἰσαάκ, καὶ ὕπαγε εἰς τὸν τόπον Μοριά, καὶ πρόσφερε αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκαύτωμα, ἐπὶ ἑνὸς τῶν ὀρέων, τὸ ὁποῖον θέλω σοὶ εἰπεῖ. 3 Σηκωθεὶς δὲ Ἀβραὰμ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ, ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον αὑτοῦ καὶ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτοῦ δύο ἐκ τῶν δούλων αὑτοῦ καὶ Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὑτοῦ· καὶ σχίσας ξύλα διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν, ἐσηκώθη καὶ ὑπῆγεν εἰς τὸν τόπον τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός.4 τὴν δὲ τρίτην ἡμέραν ὑψώσας ὁ Ἀβραὰμ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε τὸν τόπον μακρόθεν.5 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραὰμ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Σεῖς καθίσατε αὐτοῦ μετὰ τῆς ὄνου· ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδάριον θέλομεν ὑπάγει ἕως ἐκεῖ· καὶ ἀφοῦ προσκυνήσωμεν, θέλομεν ἐπιστρέψει πρὸς ἐσᾶς. 6 Καὶ λαβὼν ὁ Ἀβραὰμ τὰ ξύλα τῆς ὁλοκαυτώσεως, ἐπέθεσεν ἐπὶ τὸν Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὑτοῦ· καὶ ἔλαβεν εἰς τὴν χεῖρα αὑτοῦ τὸ πῦρ, καὶ τὴν μάχαιραν, καὶ ὑπῆγον οἱ δύο ὁμοῦ.7 Τότε ἐλάλησεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς Ἀβραὰμ τὸν πατέρα αὑτοῦ καὶ εἶπε, Πάτερ μου. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ, τέκνον μου. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσαάκ, Ἰδού, τὸ πῦρ καὶ τὰ ξύλα· ἀλλὰ ποῦ τὸ πρόβατον διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν;8 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραάμ, Ὁ Θεός, τέκνον μου, θέλει προβλέψει εἰς ἑαυτὸν τὸ πρόβατον διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν. Καὶ ἐπορεύοντο οἱ δύο ὁμοῦ. 9 Ἀφοῦ δὲ ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός, ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ ὁ Ἀβραὰμ τὸ θυσιαστήριον καὶ διέθεσε τὰ ξύλα, καὶ δέσας τὸν Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὑτοῦ ἔβαλεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπάνω τῶν ξύλων·10 καὶ ἐκτείνας ὁ Ἀβραὰμ τὴν χεῖρα αὑτοῦ, ἔλαβε τὴν μάχαιραν διὰ νὰ σφάξῃ τὸν υἱὸν αὑτοῦ.11Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐφώνησε πρὸς αὐτὸν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν, Ἀβραάμ, Ἀβραάμ. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ.12 Καὶ εἶπε, Μή ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὸ παιδάριον, καὶ μή πράξῃς εἰς αὐτὸ μηδέν· διότι τώρα ἐγνώρισα ὅτι σὺ φοβεῖσαι τὸν Θεόν, ἐπειδή δὲν ἐλυπήθης τὸν υἱὸν σου τὸν μονογενῆ δι᾿ ἐμέ. 13 Καὶ ὑψώσας ὁ Ἀβραὰμ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ εἶδε· καὶ ἰδού, κριὸς ὄπισθεν αὐτοῦ, κρατούμενος ἀπὸ τῶν κεράτων αὑτοῦ εἰς φυτὸν πυκνόκλαδον· καὶ ἐλθὼν ὁ Ἀβραάμ, ἔλαβε τὸν κριὸν καὶ προσέφερεν αὐτὸν εἰς ὁλοκαύτωμα ἀντὶ τοῦ υἱοῦ αὑτοῦ.14 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἀβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Ἰεοβὰ-ἰρέ· ὡς λέγεται καὶ τὴν σήμερον, Ἐν τῷ ὄρει ὁ Κύριος θέλει ἐμφανισθῆ. 15 Καὶ ἐφώνησε δεύτερον ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Ἀβραὰμ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,16 καὶ εἶπεν, Ὥμοσα εἰς ἐμαυτόν, λέγει Κύριος, ὅτι, ἐπειδή ἔπραξας τὸ πρᾶγμα τοῦτο καὶ δὲν ἐλυπήθης τὸν υἱὸν σου, τὸν μονογενῆ σου,17 ὅτι εὐλογῶν θέλω σὲ εὐλογήσει, καὶ πληθύνων θέλω πληθύνει τὸ σπέρμα σου ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης· καὶ τὸ σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τὰς πύλας τῶν ἐχθρῶν αὑτοῦ·18 καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου θέλουσιν εὐλογηθῆ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς· διότι ὑπήκουσας εἰς τὴν φωνήν μου.

34 Προσέχετε δὲ εἰς ἑαυτοὺς μήποτε βαρυνθῶσιν αἱ καρδίαι σας ἀπὸ κραιπάλης καὶ μέθης καὶ μεριμνῶν βιωτικῶν, καὶ ἐπέλθῃ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ ἡμέρα ἐκείνη·35 διότι ὡς παγὶς θέλει ἐπέλθει ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.36 Ἀγρυπνεῖτε λοιπὸν δεόμενοι ἐν παντί καιρῷ, διὰ νὰ καταξιωθῆτε νὰ ἐκφύγητε πάντα ταῦτα τὰ μέλλοντα νὰ γείνωσι καὶ νὰ σταθῆτε ἔμπροσθεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

22 Καὶ ἰδού, ἔρχεται εἷς τῶν ἀρχισυναγώγων, ὀνόματι Ἰάειρος, καὶ ἰδὼν αὐτὸν πίπτει πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ 23 καὶ παρεκάλει αὐτὸν πολλά, λέγων ὅτι τὸ θυγάτριόν μου πνέει τὰ λοίσθια· νὰ ἔλθῃς καὶ νὰ βάλῃς τὰς χεῖράς σου ἐπ᾿ αὐτήν, διὰ νὰ σωθῇ καὶ θέλει ζήσει. 24 Καὶ ὑπῆγε μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἠκολούθει αὐτὸν ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν.2 5Καὶ γυνή τις, ἔχουσα ῥύσιν αἵματος δώδεκα ἔτη 26 καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα πᾶσαν τὴν περιουσίαν αὐτῆς καὶ μηδὲν φεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα,27 ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἦλθε μεταξὺ τοῦ ὄχλου ὄπισθεν καὶ ἤγγισε τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ·28 διότι ἔλεγεν ὅτι καὶ ἄν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγγίσω, θέλω σωθῆ.29 Καὶ εὐθὺς ἐξηράνθη ἡ πηγή τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἠσθάνθη ἐν τῷ σώματι αὑτῆς ὅτι ἰατρεύθη ἀπὸ τῆς μάστιγος.30 Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς, νοήσας ἐν ἑαυτῷ τὴν δύναμιν τὴν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ αὐτοῦ, στραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· Τίς ἤγγισε τὰ ἱμάτιά μου;31 Καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτόν· Βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μοῦ ἤγγισε;32 Καὶ περιέβλεπε διὰ νὰ ἴδῃ τὴν πράξασαν τοῦτο.33Ἡ δὲ γυνή, φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, ἐπειδή ἤξευρε τί ἔγεινεν ἐπ᾿ αὐτήν, ἦλθε καὶ προσέπεσεν εἰς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.34 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν· Θύγατερ, ἡ πίστις σοῦ σὲ ἔσωσεν· ὕπαγε εἰς εἰρήνην καὶ ἔσο ὑγιής ἀπὸ τῆς μάστιγός σου. 35 Ἐνῷ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου, λέγοντες ὅτι ἡ θυγάτηρ σου ἀπέθανε· τί πλέον ἐνοχλεῖς τὸν Διδάσκαλον;36 Ὁ δὲ Ἰησοῦς, εὐθὺς ὅτε ἤκουσε τὸν λόγον λαλούμενον, λέγει πρὸς τὸν ἀρχισυνάγωγον· Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε.37 Καὶ δὲν ἀφῆκεν οὐδένα νὰ ἀκολουθήσῃ αὐτὸν εἰμή τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν Ἰακώβου.38 Καὶ ἔρχεται εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ βλέπει θόρυβον, κλαίοντας καὶ ἀλαλάζοντας πολλά,39 καὶ εἰσελθὼν λέγει πρὸς αὐτούς· Τί θορυβεῖσθε καὶ κλαίετε; τὸ παιδίον δὲν ἀπέθανεν, ἀλλὰ κοιμᾶται.40 Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ. Ὁ δέ, ἀφοῦ ἐξέβαλεν ἅπαντας, παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μεθ᾿ ἑαυτοῦ καὶ εἰσέρχεται ὅπου ἔκειτο τὸ παιδίον,41 καὶ πιάσας τὴν χεῖρα τοῦ παιδίου, λέγει πρὸς αὐτήν· Ταλιθά, κοῦμι· τὸ ὁποῖον μεθερμηνευόμενον εἶναι, Κοράσιον, σοὶ λέγω, σηκώθητι.42 Καὶ εὐθὺς ἐσηκώθη τὸ κοράσιον καὶ περιεπάτει· διότι ἦτο ἐτῶν δώδεκα. Καὶ ἐξεπλάγησαν μὲ ἔκπληξιν μεγάλην.43 Καὶ παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς πολλὰ νὰ μή μάθῃ μηδεὶς τοῦτο καὶ εἶπε νὰ δοθῇ εἰς αὐτήν νὰ φάγῃ.

1 Παρακαλῶ λοιπὸν πρῶτον πάντων νὰ κάμνητε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, εὐχαριστίας ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων,2 ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ὄντων ἐν ἀξιώμασι, διὰ νὰ διάγωμεν βίον ἀτάραχον καὶ ἡσύχιον ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι.3 Διότι τοῦτο εἶναι καλὸν καὶ εὐπρόσδεκτον ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ,4 ὅστις θέλει νὰ σωθῶσι πάντες οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ ἔλθωσιν εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας.5 Διότι εἶναι εἷς Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός,6 ὅστις ἔδωκεν ἑαυτὸν ἀντίλυτρον ὑπὲρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην ἐν ὡρισμένοις καιροῖς, 7 εἰς τὸ ὁποῖον ἐτάχθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος, ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, δὲν ψεύδομαι, διδάσκαλος τῶν ἐθνῶν εἰς τὴν πίστιν καὶ εἰς τὴν ἀλήθειαν. 8 Θέλω λοιπὸν νὰ προσεύχωνται οἱ ἄνδρες ἐν παντὶ τόπῳ, ὑψόνοντες καθαρὰς χεῖρας χωρὶς ὀργῆς καὶ δισταγμοῦ.9 Ὡσαύτως καὶ αἱ γυναῖκες μὲ στολήν σεμνήν, μὲ αἰδῶ καὶ σωφροσύνην νὰ στολίζωσιν ἑαυτάς, οὐχὶ μὲ πλέγματα ἤ χρυσὸν ἤ μαργαρίτας ἤ ἐνδυμασίαν πολυτελῆ,10 ἀλλὰ τὸ ὁποῖον πρέπει εἰς γυναῖκας ἐπαγγελλομένας θεοσέβειαν, μὲ ἔργα ἀγαθά.11 Ἡ γυνή ἄς μανθάνῃ ἐν ἡσυχίᾳ μετὰ πάσης ὑποταγῆς·12 εἰς γυναῖκα ὅμως δὲν συγχωρῶ νὰ διδάσκῃ, μηδὲ νὰ αὐθεντεύῃ ἐπὶ τοῦ ἀνδρός, ἀλλὰ νὰ ἡσυχάζῃ. 13 Διότι ὁ Ἀδὰμ πρῶτος ἐπλάσθη, ἔπειτα ἡ Εὖα·14 καὶ ὁ Ἀδὰμ δὲν ἠπατήθη, ἀλλ᾿ ἡ γυνή ἀπατηθεῖσα ἔγεινε παραβάτις·15 θέλει ὅμως σωθῆ διὰ τῆς τεκνογονίας, ἐὰν μείνωσιν εἰς τὴν πίστιν καὶ ἀγάπην καὶ ἁγιασμὸν μετὰ σωφροσύνης.