1 Καθὼς λοιπὸν ἔμαθεν ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι ὁ Ἰησοῦς πλειοτέρους μαθητὰς κάμνει καὶ βαπτίζει παρὰ ὁ Ἰωάννης 2 ἄν καὶ ὁ Ἰησοῦς αὐτὸς δὲν ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ 3 ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθε πάλιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν.4Ἔπρεπε δὲ νὰ περάσῃ διὰ τῆς Σαμαρείας.5 Ἔρχεται λοιπὸν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Σιχάρ, πλησίον τοῦ ἀγροῦ, τὸν ὁποῖον ἔδωκεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὸν Ἰωσήφ τὸν υἱὸν αὑτοῦ.6Ἦτο δὲ ἐκεῖ πηγή τοῦ Ἰακώβ. Ὁ Ἰησοῦς λοιπὸν κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκάθητο οὕτως εἰς τὴν πηγήν. Ὥρα ἦτο περίπου ἕκτη. 7 Ἔρχεται γυνή τις ἐκ τῆς Σαμαρείας, διὰ νὰ ἀντλήσῃ ὕδωρ. Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Δὸς μοι νὰ πίω.8 Διότι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶχον ὑπάγει εἰς τὴν πόλιν, διὰ νὰ ἀγοράσωσι τροφάς.9 Λέγει λοιπὸν πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή ἡ Σαμαρεῖτις· Πῶς σύ, Ἰουδαῖος ὤν, ζητεῖς νὰ πίῃς παρ᾿ ἐμοῦ, ἥτις εἶμαι γυνή Σαμαρεῖτις; Διότι δὲν συγκοινωνοῦσιν οἱ Ἰουδαῖοι μὲ τοὺς Σαμαρείτας.10 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· Ἐὰν ἤξευρες τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς εἶναι ὁ λέγων σοι, Δὸς μοι νὰ πίω, σὺ ἤθελες ζητήσει παρ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἤθελε σοὶ δώσει ὕδωρ ζῶν.11 Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ εἶναι βαθύ· πόθεν λοιπὸν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν;12 μήπως σὺ εἶσαι μεγαλήτερος τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὅστις ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἔπιεν ἐξ αὐτοῦ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ;13 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· Πᾶς ὅστις πίνει ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου θέλει διψήσει πάλιν·14 ὅστις ὅμως πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος, τὸ ὁποῖον ἐγὼ θέλω δώσει εἰς αὐτόν, δὲν θέλει διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ, τὸ ὁποῖον θέλω δώσει εἰς αὐτόν, θέλει γείνει ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἀναβλύζοντος εἰς ζωήν αἰώνιον.15 Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δὸς μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, διὰ νὰ μή διψῶ μηδὲ νὰ ἔρχωμαι ἐδὼ νὰ ἀντλῶ. 16 Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε, κάλεσον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐδώ.17 Ἀπεκρίθη ἡ γυνή καὶ εἶπε· Δὲν ἔχω ἄνδρα. Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Καλῶς εἶπας ὅτι δὲν ἔχω ἄνδρα·18 διότι πέντε ἄνδρας ἔλαβες, καὶ ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ἔχεις τώρα, δὲν εἶναι ἀνήρ σου· τοῦτο ἀληθὲς εἶπας.19 Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, βλέπω ὅτι σὺ εἶσαι προφήτης.20 Οἱ πατέρες ἡμῶν εἰς τοῦτο τὸ ὄρος προσεκύνησαν, καὶ σεῖς λέγετε ὅτι ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις εἶναι ὁ τόπος ὅπου πρέπει νὰ προσκυνῶμεν.21 Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα, ὅτε οὔτε εἰς τὸ ὄρος τοῦτο οὔτε εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τὸν Πατέρα.22 Σεῖς προσκυνεῖτε ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον δὲν ἐξεύρετε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐξεύρομεν, διότι ἡ σωτηρία εἶναι ἐκ τῶν Ἰουδαίων.23 Πλήν ἔρχεται ὥρα, καὶ ἤδη εἶναι, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ θέλουσι προσκυνήσει τὸν Πατέρα ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· διότι ὁ Πατήρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν.24 Ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦμα, καὶ οἱ προσκυνοῦντες αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ πρέπει νὰ προσκυνῶσι.25 Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Ἐξεύρω ὅτι ἔρχεται ὁ Μεσσίας, ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, θέλει ἀναγγείλει εἰς ἡμᾶς πάντα.26 Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ εἶμαι, ὁ λαλῶν σοι. 27 Καὶ ἐπάνω εἰς τοῦτο ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἐθαύμασαν ὅτι ἐλάλει μετὰ γυναικός· οὐδεὶς ὅμως εἶπε, Τί ζητεῖς; ἤ Τί λαλεῖς μετ᾿ αὐτῆς;28 Ἀφῆκε λοιπὸν ἡ γυνή τὴν ὑδρίαν αὑτῆς καὶ ὑπῆγεν εἰς τὴν πόλιν καὶ λέγει πρὸς τοὺς ἀνθρώπους·29 Ἔλθετε νὰ ἴδητε ἄνθρωπον, ὅστις μοὶ εἶπε πάντα ὅσα ἔπραξα· μήπως οὗτος εἶναι ὁ Χριστός;30 Ἐξῆλθον λοιπὸν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν.

1 Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἔκαμεν εἰκόνα χρυσήν, τὸ ὕψος αὐτῆς ἑξήκοντα πηχῶν καὶ τὸ πλάτος αὐτῆς ἕξ πηχῶν· καὶ ἔστησεν αὐτήν ἐν τῇ πεδιάδι Δουρά, ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ τῆς Βαβυλῶνος.2 Καὶ ἀπέστειλε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς νὰ συνάξῃ τοὺς σατράπας, τοὺς διοικητὰς καὶ τοὺς τοπάρχας, τοὺς κριτάς, τοὺς θησαυροφύλακας, τοὺς συμβούλους, τοὺς νομοδιδασκάλους καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας τῶν ἐπαρχιῶν, διὰ νὰ ἔλθωσιν εἰς τὰ ἐγκαίνια τῆς εἰκόνος, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς.3 Καὶ οἱ σατράπαι, οἱ διοικηταὶ καὶ οἱ τοπάρχαι, οἱ κριταί, οἱ θησαυροφύλακες, οἱ σύμβουλοι, οἱ νομοδιδάσκαλοι καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν συνήχθησαν εἰς τὰ ἐγκαίνια τῆς εἰκόνος, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς· καὶ ἐστάθησαν ἔμπροσθεν τῆς εἰκόνος, τὴν ὁποίαν ἔστησεν ὁ Ναβουχοδονόσορ.4 Καὶ κήρυξ ἐβόα μεγαλοφώνως, Εἰς ἐσᾶς προστάττεται, λαοί, ἔθνη καὶ γλῶσσαι,5 καθ᾿ ἥν ὥραν ἀκούσητε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου, τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, πεσόντες προσκυνήσατε τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς·6 καὶ ὅστις δὲν πέσῃ καὶ προσκυνήσῃ, τὴν αὐτήν ὥραν θέλει ῥιφθῆ εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.7 Διὰ τοῦτο ὅτε ἤκουσαν πάντες οἱ λαοὶ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, πίπτοντες πάντες οἱ λαοί, τὰ ἔθνη καὶ αἱ γλῶσσαι προσεκύνουν τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς. 8 Χαλδαῖοι δὲ τινες προσῆλθον τότε καὶ διέβαλον τοὺς Ἰουδαίους·9 καὶ εἶπον λέγοντες πρὸς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, Βασιλεῦ, ζῆθι εἰς τὸν αἰῶνα.10 Σύ, βασιλεῦ, ἐξέδωκας πρόσταγμα, πᾶς ἄνθρωπος, ὅστις ἀκούσῃ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, νὰ πέσῃ καὶ νὰ προσκυνήσῃ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν·11 καὶ ὅστις δὲν πέσῃ καὶ προσκυνήσῃ, νὰ ῥιφθῇ εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.12 Εἶναι ἄνδρες τινὲς Ἰουδαῖοι, τοὺς ὁποίους κατέστησας ἐπὶ τὰς ὑποθέσεις τῆς ἐπαρχίας τῆς Βαβυλῶνος, ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδὲ-νεγώ· οὗτοι οἱ ἄνθρωποι, βασιλεῦ, δὲν σὲ ἐσεβάσθησαν· τοὺς θεοὺς σου δὲν λατρεύουσι καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησας, δὲν προσκυνοῦσι. 13 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς προσέταξε νὰ φέρωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ. Καὶ ἔφεραν τοὺς ἀνθρώπους τούτους ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.14 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ναβουχοδονόσορ εἶπε πρὸς αὐτούς, Τῳόντι, Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, τοὺς θεοὺς μου δὲν λατρεύετε καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησα, δὲν προσκυνεῖτε;15 τώρα λοιπὸν ἐὰν ἦσθε ἕτοιμοι, ὁπόταν ἀκούσητε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, νὰ πέσητε καὶ νὰ προσκυνήσητε τὴν εἰκόνα τὴν ὁποίαν ἔκαμα, καλῶς· ἐὰν ὅμως δὲν προσκυνήσητε, θέλετε ῥιφθῆ τὴν αὐτήν ὥραν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ τίς εἶναι ἐκεῖνος ὁ Θεός, ὅστις θέλει σᾶς ἐλευθερώσει ἐκ τῶν χειρῶν μου; 16 Ἀπεκρίθησαν ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδὲ-νεγὼ καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ναβουχοδονόσορ, ἡμεῖς δὲν ἔχομεν χρείαν νὰ σοὶ ἀποκριθῶμεν περὶ τοῦ πράγματος τούτου.17 Ἐὰν ἦναι οὕτως, ὁ Θεὸς ἡμῶν, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν, εἶναι δυνατὸς νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ ἐκ τῆς χειρὸς σου, βασιλεῦ, θέλει μᾶς ἐλευθερώσει.18 Ἀλλὰ καὶ ἄν οὐχί, ἄς ἦναι γνωστὸν εἰς σέ, βασιλεῦ, ὅτι τοὺς θεοὺς σου δὲν λατρεύομεν καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησας, δὲν προσκυνοῦμεν. 19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη κατὰ τοῦ Σεδράχ, τοῦ Μισὰχ καὶ τοῦ Ἀβδὲ-νεγώ· καὶ λαλήσας προσέταξε νὰ ἐκκαύσωσι τὴν κάμινον ἑπταπλασίως μᾶλλον παρ᾿ ὅσον ἐφαίνετο καιομένη.20 Καὶ προσέταξε τοὺς δυνατωτέρους ἄνδρας τοῦ στρατεύματος αὑτοῦ νὰ δέσωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, καὶ νὰ ῥίψωσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἐδέθησαν μετὰ τῶν σαλβαρίων αὑτῶν, τῶν τιαρῶν αὑτῶν καὶ τῶν περικνημίδων αὑτῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐνδυμάτων αὑτῶν καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.22 Ἐπειδή δὲ ἡ προσταγή τοῦ βασιλέως ἦτο κατεπείγουσα καὶ ἡ κάμινος ἐξεκαύθη εἰς ὑπερβολήν, ἡ φλὸξ τοῦ πυρὸς ἐθανάτωσε τοὺς ἄνδρας ἐκείνους, οἵτινες ἐσήκωσαν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ.23 Οὗτοι δὲ οἱ τρεῖς ἄνδρες, ὁ Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ἔπεσον δεμένοι εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης. 24 Ὁ δὲ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐξεπλάγη· καὶ σηκωθεὶς μετὰ σπουδῆς ἐλάλησε καὶ εἶπε πρὸς τοὺς μεγιστᾶνας αὑτοῦ, Δὲν ἐρρίψαμεν τρεῖς ἄνδρας δεδεμένους εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρός; οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ἀληθῶς, βασιλεῦ.25 Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ βλέπω τέσσαρας ἄνδρας λελυμένους, περιπατοῦντας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, καὶ βλάβη δὲν εἶναι εἰς αὐτούς, καὶ ἡ ὄψις τοῦ τετάρτου εἶναι ὁμοία μὲ Υἱὸν Θεοῦ. 26 Τότε πλησιάσας ὁ Ναβουχοδονόσορ εἰς τὸ στόμα τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐλάλησε καὶ εἶπε, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐξέλθετε καὶ ἔλθετε. Τότε ὁ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ ἐξῆλθον ἐκ μέσου τοῦ πυρός.27 Καὶ συναχθέντες οἱ σατράπαι, οἱ διοικηταὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ μεγιστᾶνες τοῦ βασιλέως εἶδον τοὺς ἄνδρας τούτους, ὅτι ἐπὶ τῶν σωμάτων αὐτῶν τὸ πῦρ δὲν ἴσχυσε καὶ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν δὲν ἐκάη καὶ τὰ σαλβάρια αὐτῶν δὲν παρήλλαξαν οὐδὲ ὀσμή πυρὸς ἐπέρασεν ἐπ᾿ αὐτούς. 28 Τότε ἐλάλησεν ὁ Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν, Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ὅστις ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὑτοῦ καὶ ἠλευθέρωσε τοὺς δούλους αὑτοῦ, οἵτινες ἤλπισαν ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ παρήκουσαν τὸν λόγον τοῦ βασιλέως καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὑτῶν, διὰ νὰ μή λατρεύσωσι μηδὲ νὰ προσκυνήσωσιν ἄλλον θεὸν ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ αὑτῶν.29 Διὰ τοῦτο ἐκδίδω πρόσταγμα, ὅτι πᾶς λαός, ἔθνος καὶ γλῶσσα, ἥτις λαλήσῃ κακὸν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, θέλει καταμελισθῆ, καὶ αἱ οἰκίαι αὐτῶν θέλουσι γείνει κοπρῶνες· διότι ἄλλος Θεὸς δὲν εἶναι δυνάμενος νὰ ἐλευθερώσῃ οὕτω.30 Τότε ὁ βασιλεὺς προεβίβασε τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Βαβυλῶνος.

1 Ὁ δὲ ὄφις ἦτο τὸ φρονιμώτερον πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμε Κύριος ὁ Θεός· καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Τῷ ὄντι εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπὸ παντὸς δένδρου τοῦ παραδείσου;2 Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν ὄφιν, Ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῶν δένδρων τοῦ παραδείσου δυνάμεθα νὰ φάγωμεν·3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ δένδρου, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, μηδὲ ἐγγίσητε αὐτόν, διὰ νὰ μή ἀποθάνητε.4 Καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Δὲν θέλετε βεβαίως ἀποθάνει 5 ἀλλ᾿ ἐξεύρει ὁ Θεός, ὅτι καθ᾿ ἥν ἡμέραν φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θέλουσιν ἀνοιχθῆ οἱ ὀφθαλμοὶ σας, καὶ θέλετε εἶσθαι ὡς θεοί, γνωρίζοντες τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν. 6 Καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι τὸ δένδρον ἦτο καλὸν εἰς βρῶσιν, καὶ ὅτι ἦτο ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐπιθυμητὸν τὸ δένδρον ὡς δίδον γνῶσιν· καὶ λαβοῦσα ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ, ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ εἰς τὸν ἄνδρα αὑτῆς μεθ᾿ ἑαυτῆς, καὶ αὐτὸς ἔφαγε.7 Καὶ ἠνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἀμφοτέρων, καὶ ἐγνώρισαν ὅτι ἦσαν γυμνοί· καὶ ῥάψαντες φύλλα συκῆς, ἔκαμον εἰς ἑαυτοὺς περιζώματα. 8 Καὶ ἤκουσαν τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ, περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ πρὸς τὸ δειλινόν· καὶ ἐκρύφθησαν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ, μεταξὺ τῶν δένδρων τοῦ παραδείσου.9 Ἐκάλεσε δὲ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἀδάμ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ποῦ εἶσαι; 10 Ὁ δὲ εἶπε, τὴν φωνήν σου ἤκουσα ἐν τῷ παραδείσῳ, καὶ ἐφοβήθην, διότι εἶμαι γυμνός· καὶ ἐκρύφθην. 11 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός, Τίς ἐφανέρωσεν εἰς σὲ ὅτι εἶσαι γυμνὸς; Μήπως ἔφαγες ἀπὸ τοῦ δένδρου, ἀπὸ τοῦ ὁποίου προσέταξα εἰς σὲ νὰ μή φάγῃς; 12 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀδάμ, Ἡ γυνή τὴν ὁποίαν ἔδωκας νὰ ἦναι μετ᾿ ἐμοῦ, αὐτή μοὶ ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ δένδρου, καὶ ἔφαγον. 13 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὴν γυναῖκα, Τί εἶναι τοῦτο τὸ ὁποῖον ἔκαμες; Καὶ ἡ γυνή εἶπεν, Ὁ ὄφις μὲ ἠπάτησε, καὶ ἔφαγον. 14 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὸν ὄφιν, Ἐπειδή ἔκαμες τοῦτο, ἐπικατάρατος νὰ ἦσαι μεταξὺ πάντων τῶν κτηνῶν, καὶ πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ· ἐπὶ τῆς κοιλίας σου θέλεις περιπατεῖ, καὶ χῶμα θέλεις τρώγει, πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·15 καὶ ἔχθραν θέλω στήσει ἀναμέσον σοῦ καὶ τῆς γυναικός, καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτὸ θέλει σοῦ συντρίψει τὴν κεφαλήν, καὶ σὺ θέλεις κεντήσει τὴν πτέρναν αὐτοῦ. 16 Πρὸς δὲ τὴν γυναῖκα εἶπε, Θέλω ὑπερπληθύνει τὰς λύπας σου καὶ τοὺς πόνους τῆς κυοφορίας σου· μὲ λύπας θέλεις γεννᾶ τέκνα· καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου θέλει εἶσθαι ἡ ἐπιθυμία σου, καὶ αὐτὸς θέλει σὲ ἐξουσιάζει.17 Πρὸς δὲ τὸν Ἀδὰμ εἶπεν, Ἐπειδή ὑπήκουσας εἰς τὸν λόγον τῆς γυναικὸς σου, καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ δένδρου, ἀπὸ τοῦ ὁποίου προσέταξα εἰς σὲ λέγων, Μή φάγῃς ἀπ᾿ αὐτοῦ, κατηραμένη νὰ ἦναι ἡ γῆ ἐξ αἰτίας σου· μὲ λύπας θέλεις τρώγει τοὺς καρποὺς αὐτῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·18 καὶ ἀκάνθας καὶ τριβόλους θέλει βλαστάνει εἰς σέ· καὶ θέλεις τρώγει τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ· 19 ἐν τῷ ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου θέλεις τρώγει τὸν ἄρτον σου, ἑωσοῦ ἐπιστρέψῃς εἰς τὴν γῆν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐλήφθης· ἐπειδή γῆ εἶσαι, καὶ εἰς γῆν θέλεις ἐπιστρέψει.

33 [Ἑ.] Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν διαταγμάτων σου, καὶ θέλω φυλάττει αὐτήν μέχρι τέλους. 34 Συνέτισόν με, καὶ θέλω φυλάττει τὸν νόμον σου· ναί, θέλω φυλάττει αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ. 35Ὁδήγησόν με εἰς τὴν ὁδὸν τῶν προσταγμάτων σου· διότι εὐφραίνομαι εἰς αὐτήν. 36 Κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μή εἰς πλεονεξίαν. 37Ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμοὺς μου ἀπὸ τοῦ νὰ βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με ἐν τῇ ὁδῷ σου. 38Ἐκτέλεσον τὸν λόγον σου πρὸς τὸν δοῦλον σου, ὅστις εἶναι δεδομένος εἰς τὸν φόβον σου. 39Ἀφαίρεσον τὸ ὄνειδός μου, τὸ ὁποῖον φοβοῦμαι· διότι αἱ κρίσεις σου εἶναι ἀγαθαί. 40Ἰδού, ἐπεθύμησα τὰς ἐντολὰς σου· ζωοποίησόν με διὰ τῆς δικαιοσύνης σου.