1Ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον Ἱερεμίας ὁ προφήτης ἐλάλησε πρὸς τὸν Βαρούχ, τὸν υἱὸν τοῦ Νηρίου, ὅτε ἔγραψε τοὺς λόγους τούτους ἐν βιβλίῳ ἐκ στόματος τοῦ Ἱερεμίου, ἐν τῷ τετάρτῳ ἔτει τοῦ Ἰωακεὶμ υἱοῦ τοῦ Ἰωσίου, βασιλέως τοῦ Ἰούδα, λέγων,2 Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ περὶ σοῦ, Βαρούχ·3 Εἶπας, Οὐαὶ εἰς ἐμὲ τώρα! διότι ὁ Κύριος ἐπρόσθεσε πόνον ἐπὶ τὴν θλῖψιν μου· ἀπέκαμον ἐν τῷ στεναγμῷ μου καὶ ἀνάπαυσιν δὲν εὑρίσκω.4 Οὕτω θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτόν· Οὕτω λέγει ὁ Κύριος· Ἰδού, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ᾠκοδόμησα, ἐγὼ θέλω κατεδαφίσει· καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐφύτευσα, ἐγὼ θέλω ἐκριζώσει, καὶ σύμπασαν τὴν γῆν αὐτήν.5 Καὶ σὺ ζητεῖς εἰς σεαυτὸν μεγάλα; μή ζητῇς· διότι, ἰδού, ἐγὼ θέλω φέρει κακὰ ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, λέγει Κύριος, ἀλλὰ τὴν ζωήν σου θέλω δώσει εἰς σὲ ὡς λάφυρον, ἐν πᾶσι τοῖς τόποις ὅπου ὑπάγῃς.

1 Διὰ τοῦτο, ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην, καθὼς ἠλεήθημεν, δὲν ἀποκάμνομεν,2 ἀλλ᾿ ἀπηρνήθημεν τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης, μή περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολόνοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ τὴν φανέρωσιν τῆς ἀληθείας συνιστῶντες ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 3 Ἐὰν δὲ καὶ ἦναι τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν κεκαλυμμένον, εἰς τοὺς ἀπολλυμένους εἶναι κεκαλυμμένον,4 τῶν ὁποίων ἀπίστων ὄντων ὁ Θεὸς τοῦ κόσμου τούτου ἐτύφλωσε τὸν νοῦν, διὰ νὰ μή ἐπιλάμψῃ εἰς αὐτοὺς ὁ φωτισμὸς τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅστις εἶναι εἰκὼν τοῦ Θεοῦ.5 Διότι ἡμεῖς δὲν κηρύττομεν ἑαυτούς, ἀλλὰ τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ τὸν Ἰησοῦν. 6 Διότι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν νὰ λάμψῃ φῶς ἐκ τοῦ σκότους, εἶναι ὅστις ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον εἰς ὀστράκινα σκεύη, διὰ νὰ ἦναι ἡ ὑπερβολή τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καὶ οὐχὶ ἐξ ἡμῶν,8 κατὰ πάντα θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ ἀπελπιζόμενοι,9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐχὶ ἀπολλύμενοι,10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ περιφέροντες ἐν τῷ σώματι, διὰ νὰ φανερωθῇ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν καὶ ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ. 11 Διότι ἡμεῖς οἱ ζῶντες παραδιδόμεθα πάντοτε εἰς τὸν θάνατον διὰ τὸν Ἰησοῦν, διὰ νὰ φανερωθῇ καὶ ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῇ θνητῇ ἡμῶν σαρκί.12 Ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν, ἡ δὲ ζωή ἐν ὑμῖν.13 Ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, 14 ἐξεύροντες ὅτι ὁ ἀναστήσας τὸν Κύριον Ἰησοῦν θέλει ἀναστήσει καὶ ἡμᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ καὶ παραστήσει μεθ᾿ ὑμῶν.15 Διότι τὰ πάντα εἶναι διὰ σᾶς, ὥστε ἡ χάρις, πλεονάσασα διὰ τὴν εὐχαριστίαν τῶν πλειοτέρων, νὰ περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. 16 Διὰ τοῦτο δὲν ἀποκάμνομεν, ἀλλ᾿ ἐὰν καὶ ὁ ἐξωτερικὸς ἡμῶν ἄνθρωπος φθείρηται, ὁ ἐσωτερικὸς ὅμως ἀνανεοῦται καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν.17 Διότι ἡ προσωρινή ἐλαφρὰ θλῖψις ἡμῶν ἐργάζεται εἰς ἡμᾶς καθ᾿ ὑπερβολήν εἰς ὑπερβολήν αἰώνιον βάρος δόξης,18 ἐπειδή ἡμεῖς δὲν ἐνατενίζομεν εἰς τὰ βλεπόμενα, ἀλλ᾿ εἰς τὰ μή βλεπόμενα· διότι τὰ βλεπόμενα εἶναι πρόσκαιρα, τὰ δὲ μή βλεπόμενα αἰώνια.

1 Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, δὲν ἠδυνήθην νὰ λαλήσω πρὸς ἐσᾶς ὡς πρὸς πνευματικούς, ἀλλ᾿ ὡς πρὸς σαρκικούς, ὡς πρὸς νήπια ἐν Χριστῷ.2 Γάλα σᾶς ἐπότισα καὶ οὐχὶ στερεὰν τροφήν διότι δὲν ἠδύνασθε ἔτι νὰ δεχθῆτε αὐτήν. Ἀλλ᾿ οὐδὲ τώρα δύνασθε ἔτι 3 ἐπειδή ἔτι σαρκικοὶ εἶσθε. Διότι ἐνῷ εἶναι μεταξὺ σας φθόνος καὶ ἔρις καὶ διχόνοιαι, δὲν εἶσθε σαρκικοὶ καὶ περιπατεῖτε κατὰ ἄνθρωπον; 4 Διότι ὅταν λέγῃ τις, Ἐγὼ μὲν εἶμαι τοῦ Παύλου, ἄλλος δέ, Ἐγὼ τοῦ Ἀπολλώ δὲν εἶσθε σαρκικοί; 5 Τίς λοιπὸν εἶναι ὁ Παῦλος, καὶ τίς ὁ Ἀπολλώς, παρὰ ὑπηρέται, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιστεύσατε καί, ὅπως ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἕκαστον;6 Ἐγὼ ἐφύτευσα, ὁ Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξησεν7 ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων εἶναί τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ὁ αὐξάνων.8 Ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων εἶναι ἕν καὶ ἕκαστος θέλει λάβει τὸν ἑαυτοῦ μισθὸν κατὰ τὸν κόπον αὑτοῦ.9 Διότι τοῦ Θεοῦ εἴμεθα συνεργοί σεῖς εἶσθε τοῦ Θεοῦ ἀγρός, τοῦ Θεοῦ οἰκοδομή.

2 Ὁ δὲ Ἰωάννης, ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, ἔπεμψε δύο τῶν μαθητῶν αὑτοῦ,3 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ εἶσαι ὁ ἐρχόμενος, ἤ ἄλλον προσδοκῶμεν;4 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε καὶ ἀπαγγείλατε πρὸς τὸν Ἰωάννην ὅσα ἀκούετε καὶ βλέπετε· 5 τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται καὶ κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται καὶ πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· 6 καὶ μακάριος εἶναι ὅστις δὲν σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. 7 Ἐνῷ δὲ οὗτοι ἀνεχώρουν, ἤρχισεν ὁ Ἰησοῦς νὰ λέγῃ πρὸς τοὺς ὄχλους περὶ τοῦ Ἰωάννου· Τί ἐξήλθετε εἰς τὴν ἔρημον νὰ ἴδητε; κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου σαλευόμενον;8 Ἀλλὰ τί ἐξήλθετε νὰ ἴδητε; ἄνθρωπον ἐνδεδυμένον μαλακὰ ἱμάτια; ἰδού, οἱ τὰ μαλακὰ φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εὑρίσκονται.9 Ἀλλὰ τί ἐξήλθετε νὰ ἴδητε; προφήτην; ναί, σᾶς λέγω, καὶ περισσότερον προφήτου. 10 Διότι οὗτος εἶναι, περὶ τοῦ ὁποίου εἶναι γεγραμμένον· Ἰδού, ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὅστις θέλει κατασκευάσει τὴν ὁδὸν σου ἔμπροσθέν σου. 11 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, μεταξὺ τῶν γεννηθέντων ὑπὸ γυναικῶν δὲν ἠγέρθη μεγαλήτερος Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ· πλήν ὁ μικρότερος ἐν τῇ βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι μεγαλήτερος αὐτοῦ.12 Ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως τοῦ νῦν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ οἱ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.13 Διότι πάντες οἱ προφῆται καὶ ὁ νόμος ἕως Ἰωάννου προεφήτευσαν.14 Καὶ ἄν θέλητε νὰ δεχθῆτε τοῦτο, αὐτὸς εἶναι ὁ Ἠλίας, ὅστις ἔμελλε νὰ ἔλθῃ.15 Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ ἄς ἀκούῃ.

20 Καὶ ἐνῷ ἐγὼ ἐλάλουν ἔτι καὶ προσηυχόμην καὶ ἐξωμολογούμην τὴν ἁμαρτίαν μου καὶ τὴν ἁμαρτίαν τοῦ λαοῦ μου Ἰσραήλ, καὶ προσέφερον τὴν ἱκεσίαν μου ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου περὶ τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου τοῦ Θεοῦ μου,21 καὶ ἐνῷ ἐγὼ ἐλάλουν ἔτι ἐν τῇ προσευχῇ, ὁ ἀνήρ Γαβριήλ, τὸν ὁποῖον εἶδον ἐν τῇ ὀράσει κατ᾿ ἀρχάς, πετῶν ταχέως μὲ ἤγγισε περὶ τὴν ὥραν τῆς ἑσπερινῆς θυσίας·22 καὶ μὲ συνέτισε καὶ ἐλάλησε μετ᾿ ἐμοῦ καὶ εἶπε, Δανιήλ, τώρα ἐξῆλθον διὰ νὰ σὲ κάμω νὰ λάβῃς σύνεσιν.23 Ἐν τῇ ἀρχῇ τῶν ἱκεσιῶν σου ἐξῆλθεν ἡ προσταγή καὶ ἐγὼ ἦλθον νὰ δείξω τοῦτο εἰς σέ· διότι εἶσαι σφόδρα ἀγαπητός· διὰ τοῦτο ἐννόησον τὸν λόγον καὶ κατάλαβε τὴν ὀπτασίαν.24 Ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες διωρίσθησαν ἐπὶ τὸν λαὸν σου καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν σου, διὰ νὰ συντελεσθῇ ἡ παράβασις καὶ νὰ τελειώσωσιν αἱ ἁμαρτίαι, καὶ νὰ γείνῃ ἐξιλέωσις περὶ τῆς ἀνομίας καὶ νὰ εἰσαχθῇ δικαιοσύνη αἰώνιος καὶ νὰ σφραγισθῇ ὄρασις καὶ προφητεία καὶ νὰ χρισθῇ ὁ Ἃγιος τῶν ἁγίων. 25 Γνώρισον λοιπὸν καὶ κατάλαβε ὅτι ἀπὸ τῆς ἐξελεύσεως τῆς προσταγῆς τοῦ νὰ ἀνοικοδομηθῇ ἡ Ἱερουσαλήμ ἕως τοῦ Χριστοῦ τοῦ ἡγουμένου θέλουσιν εἶσθαι ἑβδομάδες ἑπτὰ καὶ ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο· θέλει οἰκοδομηθῆ πάλιν ἡ πλατεῖα καὶ τὸ τεῖχος, μάλιστα ἐν καιροῖς στενοχωρίας.26 Καὶ μετὰ τὰς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάδας θέλει ἐκκοπῆ ὁ Χριστός, πλήν οὐχὶ δι᾿ ἑαυτόν· καὶ ὁ λαὸς τοῦ ἡγουμένου, ὅστις θέλει ἐλθεῖ, θέλει ἀφανίσει τὴν πόλιν καὶ τὸ ἁγιαστήριον· καὶ τὸ τέλος αὐτῆς θέλει ἐλθεῖ μετὰ κατακλυσμοῦ, καὶ ἕως τοῦ τέλους τοῦ πολέμου εἶναι διωρισμένοι ἀφανισμοί.27 Καὶ θέλει στερεώσει τὴν διαθήκην εἰς πολλοὺς ἐν μιᾷ ἑβδομάδι· καὶ ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος θέλει παύσει ἡ θυσία καὶ ἡ προσφορά, καὶ ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ Ἱεροῦ θέλει εἶσθαι τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, καὶ ἕως τῆς συντελείας τοῦ καιροῦ θέλει δοθῆ διορία ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν. eBible 0.9 - Η Αγία Γραφή © 2022