14 Σταθεὶς δὲ ὁ Πέτρος μετὰ τῶν ἕνδεκα, ὕψωσε τὴν φωνήν αὑτοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτούς· Ἄνδρες Ἰουδαῖοι καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν Ἱερουσαλήμ, τοῦτο ἄς ἦναι γνωστὸν εἰς ἐσᾶς καὶ ἀκούσατε τοὺς λόγους μου.15 Διότι οὗτοι δὲν εἶναι μεθυσμένοι, καθὼς σεῖς νομίζετε· διότι εἶναι τρίτη ὥρα τῆς ἡμέρας·16 ἀλλὰ τοῦτο εἶναι τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου Ἰωήλ· 17 Καὶ ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, Θέλω ἐκχέει ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ θέλουσι προφητεύσει οἱ υἱοὶ σας καὶ αἱ θυγατέρες σας, καὶ οἱ νεανίσκοι σας θέλουσιν ἰδεῖ ὀράσεις, καὶ οἱ πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ἐνυπνιασθῆ ἐνύπνια·18 καὶ ἔτι ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θέλω ἐκχέει ἀπὸ τοῦ Πνεύματός μου, καὶ θέλουσι προφητεύσει·19 καὶ θέλω δείξει τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ·20 ὁ ἥλιος θέλει μεταστραφῆ εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα, πρὶν ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καὶ ἐπιφανής. 21 Καὶ πᾶς ὅστις ἄν ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, θέλει σωθῆ.

11Εἶπε δέ· Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.12Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν πρὸς τὸν πατέρα· Πάτερ, δὸς μοι τὸ ἀνῆκον μέρος τῆς περιουσίας. Καὶ διεμοίρασεν εἰς αὐτοὺς τὰ ὑπάρχοντα αὑτοῦ.13Καὶ μετ᾿ ὀλίγας ἡμέρας συνάξας πάντα ὁ νεώτερος υἱός, ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακρὰν καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν περιουσίαν αὑτοῦ ζῶν ἀσώτως.14Ἀφοῦ δὲ ἐδαπάνησε πάντα, ἔγεινε πεῖνα μεγάλη ἐν τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ, καὶ αὐτὸς ἤρχισε νὰ στερῆται.15Τότε ὑπῆγε καὶ προσεκολλήθη εἰς ἕνα τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, ὅστις ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὑτοῦ διὰ νὰ βόσκῃ χοίρους.16Καὶ ἐπεθύμει νὰ γεμίσῃ τὴν κοιλίαν αὑτοῦ ἀπὸ τῶν ξυλοκεράτων, τὰ ὁποῖα ἔτρωγον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἔδιδεν εἰς αὐτόν.17Ἐλθὼν δὲ εἰς ἑαυτόν, εἶπε· Πόσοι μισθωτοὶ τοῦ πατρὸς μου περισσεύουσιν ἄρτον, καὶ ἐγὼ χάνομαι ὑπὸ τῆς πείνης.18Σηκωθεὶς θέλω ὑπάγει πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ θέλω εἰπεῖ πρὸς αὐτόν· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου·19καὶ δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομασθῶ υἱὸς σου· κάμε με ὡς ἕνα τῶν μισθωτῶν σου. 20Καὶ σηκωθεὶς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ. Ἐνῷ, δὲ ἀπεῖχεν ἔτι μακράν, εἶδεν αὐτὸν ὁ πατήρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.21εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ υἱός· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομασθῶ υἱὸς σου.22Καὶ ὁ πατήρ εἶπε πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ· Φέρετε ἔξω τὴν στολήν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτυλίδιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,23καὶ φέροντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν σφάξατε, καὶ φαγόντες ἄς εὐφρανθῶμεν,24διότι οὗτος ὁ υἱὸς μου νεκρὸς ἦτο καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦτο καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρχισαν νὰ εὐφραίνωνται. 25Ἦτο δὲ ὁ πρεσβύτερος αὐτοῦ υἱὸς ἐν τῷ ἀγρῷ· καὶ καθὼς ἐρχόμενος ἐπλησίασεν εἰς τὴν οἰκίαν, ἤκουσε συμφωνίαν καὶ χορούς,26καὶ προσκαλέσας ἕνα τῶν δούλων, ἠρώτα τί εἶναι ταῦτα.27Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὅτι ὁ ἀδελφὸς σου ἦλθε· καὶ ἔσφαξεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, διότι ἀπήλαυσεν αὐτὸν ὑγιαίνοντα.28Καὶ ὠργίσθη καὶ δὲν ἤθελε νὰ εἰσέλθῃ. Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ πατήρ αὐτοῦ καὶ παρεκάλει αὐτόν.29Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς τὸν πατέρα· Ἰδού, τόσα ἔτη σὲ δουλεύω, καὶ ποτὲ ἐντολήν σου δὲν παρέβην, καὶ εἰς ἐμὲ οὐδὲ ἐρίφιον ἔδωκάς ποτε διὰ νὰ εὐφρανθῶ μετὰ τῶν φίλων μου.30Ὅτε δὲ ὁ υἱὸς σου οὗτος, ὁ καταφαγὼν σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔσφαξας δι᾿ αὐτὸν τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν.31Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶσαι, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σὰ εἶναι·32ἔπρεπε δὲ νὰ εὐφρανθῶμεν καὶ νὰ χαρῶμεν, διότι ὁ ἀδελφὸς σου οὗτος νεκρὸς ἦτο καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦτο καὶ εὑρέθη.

1Σᾶς παρακαλοῦμεν δέ, ἀδελφοί, περὶ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς εἰς αὐτὸν ἐπισυνάξεως ἡμῶν,2νὰ μή σαλευθῆτε ταχέως ἀπὸ τοῦ φρονήματός σας, μηδὲ νὰ θορυβῆσθε, μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι᾿ ἐπιστολῆς ὡς γραφομένης ὑφ᾿ ἡμῶν, ὅτι τάχα ἐπλησίασεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ.3Ἄς μή σᾶς ἐξαπατήσῃ τις κατ᾿ οὐδένα τρόπον· διότι δὲν θέλει ἐλθεῖ ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ἐὰν δὲν ἔλθῃ πρῶτον ἡ ἀποστασία καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,4ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐναντίον εἰς πάντα λεγόμενον Θεὸν ἤ σέβασμα, ὥστε νὰ καθήσῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεός, ἀποδεικνύων ἑαυτὸν ὅτι εἶναι Θεός. 5Δὲν ἐνθυμεῖσθε ὅτι ἐνῷ ἤμην ἔτι παρ᾿ ὑμῖν σᾶς ἔλεγον ταῦτα;6Καὶ τώρα γνωρίζετε ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον κωλύει αὐτόν, ὥστε νὰ ἀποκαλυφθῇ ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ·7διότι τὸ μυστήριον τῆς ἀνομίας ἤδη ἐνεργεῖται, μόνον ἕως νὰ ἐκβληθῇ ἐκ μέσου ὁ κωλύων τώρα·8καὶ τότε θέλει ἀποκαλυφθῆ ὁ ἄνομος, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος θέλει ἀπολέσει μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ στόματος αὑτοῦ καὶ θέλει ἐξαφανίσει μὲ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς παρουσίας αὑτοῦ·9ὅστις θέλει ἐλθεῖ κατ᾿ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους102:10 καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας μεταξὺ τῶν ἀπολλυμένων, διότι δὲν ἐδέχθησαν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας διὰ νὰ σωθῶσι· 11καὶ διὰ τοῦτο θέλει πέμψει ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης, ὥστε νὰ πιστεύσωσιν εἰς τὸ ψεῦδος,12διὰ νὰ κατακριθῶσι πάντες οἱ μή πιστεύσαντες εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ᾿ εὐαρεστηθέντες εἰς τὴν ἀδικίαν. 13Ἡμεῖς ὅμως ὀφείλομεν νὰ εὐχαριστῶμεν πάντοτε τὸν Θεὸν διὰ σᾶς, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ὅτι σᾶς ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς ἀπ᾿ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν διὰ τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ Πνεύματος καὶ τῆς πίστεως τῆς ἀληθείας,14εἰς τὸν ὁποῖον σᾶς ἐκάλεσε διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν πρὸς ἀπόλαυσιν τῆς δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.15Λοιπόν, ἀδελφοί, μένετε σταθεροὶ καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις, τὰς ὁποίας ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν. 16Αὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ ἡμῶν, ὅστις μᾶς ἠγάπησε καὶ ἔδωκεν αἰωνίαν παρηγορίαν καὶ ἀγαθήν ἐλπίδα διὰ τῆς χάριτος,17εἴθε νὰ παρηγορήσῃ τὰς καρδίας σας καὶ νὰ σᾶς στηρίξῃ εἰς πάντα λόγον καὶ ἔργον ἀγαθόν.

1Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, λέγων,2Εἰπὲ πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ νὰ στρέψωσι καὶ νὰ στρατοπεδεύσωσιν ἀπέναντι Πὶ-ἀϊρὼθ μεταξὺ Μιγδὼλ καὶ τῆς θαλάσσης, κατάντικρυ Βέελ-σεφών· κατάντικρυ τούτου θέλετε στρατοπεδεύσει πλησίον τῆς θαλάσσης·3διότι ὁ Φαραὼ θέλει εἰπεῖ περὶ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, Αὐτοὶ πλανῶνται ἐν τῇ γῇ· συνέκλεισεν αὐτοὺς ἡ ἔρημος·4καὶ ἐγὼ θέλω σκληρύνει τὴν καρδίαν τοῦ Φαραώ, ὥστε νὰ καταδιώξῃ ὀπίσω αὐτῶν· καὶ θέλω δοξασθῆ ἐπὶ τὸν Φαραὼ καὶ ἐπὶ πᾶν τὸ στράτευμα αὐτοῦ· καὶ οἱ Αἰγύπτιοι θέλουσι γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος. Καὶ ἔκαμον οὕτω. 5Ἀνηγγέλθη δὲ πρὸς τὸν βασιλέα τῆς Αἰγύπτου ὅτι ἔφυγεν ὁ λαός· καὶ ἡ καρδία τοῦ Φαραὼ καὶ τῶν θεραπόντων αὐτοῦ μετεβλήθη κατὰ τοῦ λαοῦ καὶ εἶπον, Διὰ τί ἐκάμομεν τοῦτο, ὥστε νὰ ἐξαποστείλωμεν τὸν Ἰσραήλ καὶ νὰ μή μᾶς δουλεύῃ πλέον; 6Ἔζευξε λοιπὸν τὴν ἅμαξαν αὑτοῦ καὶ παρέλαβε τὸν λαὸν αὑτοῦ μεθ᾿ ἑαυτοῦ·7ἔλαβε δὲ ἑξακοσίας ἁμάξας ἐκλεκτάς, καὶ πάσας τὰς ἁμάξας τῆς Αἰγύπτου, καὶ ἀρχηγοὺς ἐπὶ πάντων.8Καὶ ἐσκλήρυνε Κύριος τὴν καρδίαν Φαραὼ τοῦ βασιλέως τῆς Αἰγύπτου, καὶ κατεδίωξεν ὀπίσω τῶν υἱῶν Ἰσραήλ· οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐξήρχοντο διὰ χειρὸς ὑψηλῆς.9Καὶ κατεδίωξαν οἱ Αἰγύπτιοι ὀπίσω αὐτῶν, πάντες οἱ ἵπποι, αἱ ἅμαξαι τοῦ Φαραώ, καὶ οἱ ἱππεῖς αὐτοῦ, καὶ τὸ στράτευμα αὐτοῦ· καὶ ἔφθασαν αὐτοὺς ἐστρατοπεδευμένους πλησίον τῆς θαλάσσης ἀπέναντι Πὶ-ἀϊρώθ, κατάντικρυ Βέελ-σεφών. 10Καὶ ὅτε ἐπλησίασεν ὁ Φαραώ, οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ὕψωσαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν, καὶ ἰδού, οἱ Αἰγύπτιοι ἤρχοντο ὀπίσω αὐτῶν· καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα· καὶ ἀνεβόησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Κύριον.11Καὶ εἶπον πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Διότι δὲν ἦσαν μνήματα ἐν Αἰγύπτῳ, ἐξήγαγες ἡμᾶς διὰ νὰ ἀποθάνωμεν ἐν τῇ ἐρήμῳ; Διὰ τί ἔκαμες εἰς ἡμᾶς τοῦτο καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς ἐξ Αἰγύπτου;12δὲν εἶναι οὗτος ὁ λόγος τὸν ὁποῖον σοὶ εἴπομεν ἐν Αἰγύπτῳ, λέγοντες, Ἄφες ἡμᾶς καὶ ἄς δουλεύωμεν τοὺς Αἰγυπτίους; διότι καλήτερον ἦτο εἰς ἡμᾶς νὰ δουλεύωμεν τοὺς Αἰγυπτίους, παρὰ νὰ ἀποθάνωμεν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 13Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν λαόν, Μή φοβεῖσθε· σταθῆτε καὶ βλέπετε τὴν σωτήριαν τοῦ Κυρίου, τὴν ὁποίαν θέλει κάμει εἰς ἐσᾶς σήμερον· διότι τοὺς Αἰγυπτίους, τοὺς ὁποίους εἴδετε σήμερον, δὲν θέλετε ἰδεῖ αὐτοὺς πλέον εἰς τὸν αἰῶνα·14ὁ Κύριος θέλει πολεμήσει διὰ σᾶς· σεῖς δὲ θέλετε μένει ἥσυχοι. 15Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Τί βοᾶς πρὸς ἐμέ; εἰπὲ πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ νὰ κινήσωσι·16σὺ δὲ ὕψωσον τὴν ῥάβδον σου καὶ ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὴν θάλασσαν καὶ σχίσον αὐτήν, καὶ ἄς διέλθωσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ διὰ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης·17καὶ ἐγώ, ἰδού, θέλω σκληρύνει τὴν καρδίαν τῶν Αἰγυπτίων, καὶ θέλουσιν ἐμβῆ κατόπιν αὐτῶν· καὶ θέλω δοξασθῆ ἐπὶ τὸν Φαραὼ καὶ ἐπὶ πᾶν τὸ στράτευμα αὐτοῦ, ἐπὶ τὰς ἁμάξας αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοὺς ἱππεῖς αὐτοῦ·18καὶ θέλουσι γνωρίσει οἱ Αἰγύπτιοι ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ὅταν δοξασθῶ ἐπὶ τὸν Φαραώ, ἐπὶ τὰς ἁμάξας αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοὺς ἱππεῖς αὐτοῦ. 19Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, ὁ προπορευόμενος τοῦ στρατεύματος τοῦ Ἰσραήλ, ἐσηκώθη καὶ ἦλθεν ὀπίσω αὐτῶν· καὶ ὁ στύλος τῆς νεφέλης ἐσηκώθη ἀπ᾿ ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἐστάθη ὄπισθεν αὐτῶν·20καὶ ἦλθε μεταξὺ τοῦ στρατεύματος τῶν Αἰγυπτίων καὶ τοῦ στρατεύματος τοῦ Ἰσραήλ· καὶ εἰς ἐκείνους μὲν ἦτο νέφος σκοτίζον, εἰς τούτους δὲ φωτίζον τὴν νύκτα· ὥστε τὸ ἕν δὲν ἐπλησίασε τὸ ἄλλο καθ᾿ ὅλην τὴν νύκτα. 21Ὁ δὲ Μωϋσῆς ἐξέτεινε τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν· καὶ ἔκαμεν ὁ Κύριος τὴν θάλασσαν νὰ συρθῇ ὅλην ἐκείνην τὴν νύκτα ὑπὸ σφοδροῦ ἀνατολικοῦ ἀνέμου καὶ κατέστησε τὴν θάλασσαν ξηράν, καὶ τὰ ὕδατα διεχωρίσθησαν.22Καὶ εἰσῆλθον οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραήλ εἰς τὸ μέσον τῆς θαλάσσης κατὰ τὸ ξηρόν, καὶ τὰ ὕδατα ἦσαν εἰς αὐτοὺς τοῖχος ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν αὐτῶν.23Κατεδίωξαν δὲ οἱ Αἰγύπτιοι καὶ εἰσῆλθον κατόπιν αὐτῶν, πάντες οἱ ἵπποι τοῦ Φαραώ, αἱ ἅμαξαι αὐτοῦ καὶ οἱ ἱππεῖς αὐτοῦ, ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης.24Καὶ ἐν τῇ φυλακῇ τῇ πρωϊνῇ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος ἐκ τοῦ στύλου τοῦ πυρὸς καὶ τῆς νεφέλης ἐπὶ τὸ στράτευμα τῶν Αἰγυπτίων καὶ συνετάραξε τὸ στράτευμα τῶν Αἰγυπτίων·25καὶ ἐξέβαλε τοὺς τροχοὺς τῶν ἁμαξῶν αὐτῶν, ὥστε ἐσύροντο δυσκόλως· καὶ εἶπον οἱ Αἰγύπτιοι, Ἄς φύγωμεν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ Ἰσραήλ, διότι ὁ Κύριος πολεμεῖ τοὺς Αἰγυπτίους ὑπὲρ αὐτῶν. 26Ὁ δὲ Κύριος εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὴν θάλασσαν, καὶ ἄς ἐπαναστρέψωσι τὰ ὕδατα ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους, ἐπὶ τὰς ἁμάξας αὐτῶν καὶ ἐπὶ τοὺς ἱππεῖς αὐτῶν.27Καὶ ἐξέτεινεν ὁ Μωϋσῆς τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν· καὶ ἡ θάλασσα ἐπανέλαβε τὴν ὁρμήν αὑτῆς περὶ τὴν αὐγήν· οἱ δὲ Αἰγύπτιοι φεύγοντες ἀπήντησαν αὐτήν· καὶ κατέστρεψε Κύριος τοὺς Αἰγυπτίους ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης·28διότι τὰ ὕδατα ἐπαναστρέψαντα ἐσκέπασαν τὰς ἁμάξας καὶ τοὺς ἱππεῖς, πᾶν τὸ στράτευμα τοῦ Φαραώ, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἐμβῆ κατόπιν αὐτῶν εἰς τὴν θάλασσαν· δὲν ἔμεινεν ἐξ αὐτῶν οὐδὲ εἷς.29Οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐπέρασαν διὰ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης· καὶ τὰ ὕδατα ἦσαν εἰς αὐτοὺς τοῖχος ἐκ δεξιῶν αὐτῶν καὶ ἐξ ἀριστερῶν αὐτῶν. 30Καὶ ἔσωσε Κύριος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τὸν Ἰσραήλ ἐκ χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων· καὶ εἶδεν ὁ Ἰσραήλ τοὺς Αἰγυπτίους νεκροὺς ἐπὶ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης.31Καὶ εἶδεν ὁ Ἰσραήλ τὸ μέγα ἐκεῖνο ἔργον, τὸ ὁποῖον ἔκαμεν ὁ Κύριος ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους· καὶ ἐφοβήθη ὁ λαὸς τὸν Κύριον, καὶ ἐπίστευσεν εἰς τὸν Κύριον, καὶ εἰς τὸν Μωϋσῆν τὸν θεράποντα αὐτοῦ.