1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος εἶναι φῶς μου καὶ σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθῆ; ὁ Κύριος εἶναι δύναμις τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος θέλω δειλιάσει; 2Ὅτε ἐπλησίασαν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ πονηρευόμενοι, διὰ νὰ καταφάγωσι τὴν σάρκα μου, οἱ ἀντίδικοι καὶ οἱ ἐχθροὶ μου, αὐτοὶ προσέκρουσαν καὶ ἔπεσον. 3Καὶ ἄν παραταχθῇ ἐναντίον μου στράτευμα, ἡ καρδία μου δὲν θέλει φοβηθῆ· καὶ ἄν πόλεμος σηκωθῇ ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ τότε θέλω ἐλπίζει. 4Ἕν ἐζήτησα παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο θέλω ἐκζητεῖ· τὸ νὰ κατοικῶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, νὰ θεωρῶ τὸ κάλλος τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἐπισκέπτωμαι τὸν ναὸν αὐτοῦ. 5Διότι ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς θέλει μὲ κρύψει ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ· Θέλει μὲ κρύψει ἐν τῷ ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὑτοῦ· θέλει μὲ ὑψώσει ἐπὶ βράχον· 6καὶ ἤδη ἡ κεφαλή μου θέλει ὑψωθῆ ὑπεράνω τῶν ἐχθρῶν μου τῶν περικυκλούντων με· καὶ θέλω θυσιάσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίας ἀλαλαγμοῦ· θέλω ὑμνεῖ καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς τὸν Κύριον. 7Ἄκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ὅταν κράζω· καὶ ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου. 8Ζητήσατε τὸ πρόσωπόν μου, εἶπε περὶ σοῦ ἡ καρδία μου. Τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, θέλω ζητήσει. 9Μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ πρόσωπόν σου· μή ἀπορρίψῃς ἐν ὀργῇ τὸν δοῦλόν σου· σὺ ἐστάθης βοήθειά μου· μή μὲ ἀφήσῃς καὶ μή μὲ ἐγκαταλείψῃς, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου. 10Καὶ ἄν ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου μὲ ἐγκαταλείψωσιν, ὁ Κύριος ὅμως θέλει μὲ προσδεχθῆ. 11Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ εὐθείᾳ ἕνεκεν τῶν ἐχθρῶν μου. 12Μή μὲ παραδώσῃς εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν μου· διότι ἠγέρθησαν κατ᾿ ἐμοῦ μάρτυρες ψευδεῖς καὶ πνέοντες ἀδικίαν. 13Οὐαὶ ἐὰν δὲν ἐπίστευον νὰ ἴδω τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων. 1427:14 Πρόσμενε τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σου· καὶ πρόσμενε τὸν Κύριον.

1Οὕτως εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ· Ὕπαγε καὶ ἀπόκτησον εἰς σεαυτὸν ζώνην λινήν καὶ περίβαλε αὐτήν ἐπὶ τὴν ὀσφὺν σου καὶ εἰς ὕδωρ μή βάλῃς αὐτήν.2Ἀπέκτησα λοιπὸν τὴν ζώνην κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ περιέβαλον ἐπὶ τὴν ὀσφὺν μου.3Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμὲ ἐκ δευτέρου, λέγων,4Λάβε τὴν ζώνην τὴν ὁποίαν ἀπέκτησας, τὴν ἐπὶ τὴν ὀσφὺν σου, καὶ σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ κρύψον αὐτήν ἐκεῖ ἐν τῇ ὀπῇ τοῦ βράχου.5Ὑπῆγα λοιπὸν καὶ ἔκρυψα αὐτήν πλησίον τοῦ Εὐφράτου, καθὼς προσέταξεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος.6Καὶ μετὰ πολλὰς ἡμέρας εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ, Σηκωθεὶς ὕπαγε εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ λάβε ἐκεῖθεν τὴν ζώνην, τὴν ὁποίαν προσέταξα εἰς σὲ νὰ κρύψῃς ἐκεῖ.7Καὶ ὑπῆγα εἰς τὸν Εὐφράτην καὶ ἔσκαψα καὶ ἔλαβον τὴν ζώνην ἐκ τοῦ τόπου ὅπου ἔκρυψα αὐτήν· καὶ ἰδού, ἡ ζώνη ἦτο ἐφθαρμένη, δὲν ἦτο χρήσιμος εἰς οὐδέν. 8Τότε ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,9Οὕτω λέγει Κύριος· κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον θέλω φθείρει τὴν ὑπερηφανίαν τοῦ Ἰούδα καὶ τὴν μεγάλην ὑπερηφανίαν τῆς Ἱερουσαλήμ.10Ὁ κακὸς οὗτος λαός, οἵτινες ἀρνοῦνται τὸ νὰ ὑπακούωσιν εἰς τοὺς λόγους μου, καί περιπατοῦσιν ἐν ταῖς ὀρέξεσι τῆς καρδίας αὑτῶν καὶ ὑπάγουσιν ὀπίσω ἄλλων θεῶν, διὰ νὰ λατρεύωσιν αὐτοὺς καὶ νὰ προσκυνῶσιν αὐτούς, θέλει εἶσθαι ἐξάπαντος ὡς ἡ ζώνη αὕτη, ἥτις δὲν εἶναι χρήσιμος εἰς οὐδέν.11Διότι καθὼς ἡ ζώνη κολλᾶται εἰς τὴν ὀσφὺν τοῦ ἀνθρώπου, οὕτως ἐκόλλησα εἰς ἐμαυτὸν πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ καὶ πάντα τὸν οἶκον Ἰούδα, λέγει Κύριος· διὰ νὰ ἦναι εἰς ἐμὲ λαὸς καὶ ὄνομα καὶ καύχημα καὶ δόξα· ἀλλὰ δὲν ὑπήκουσαν. 12Διὰ τοῦτο θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον τοῦτον· Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· πᾶς ἀσκὸς θέλει γεμισθῆ οἴνου· καὶ αὐτοὶ θέλουσιν εἰπεῖ πρὸς σέ, Μήπως τῳόντι δὲν γνωρίζομεν ὅτι πᾶς ἀσκὸς θέλει γεμισθῆ οἴνου;13Τότε θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, θέλω γεμίσει πάντας τοὺς κατοίκους τῆς γῆς ταύτης καὶ τοὺς βασιλεῖς τοὺς καθημένους ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ Δαβὶδ καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς προφήτας καὶ πάντας τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ μεθυσμοῦ.14Καὶ θέλω συντρίψει αὐτοὺς μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τοὺς πατέρας καὶ τοὺς υἱοὺς ὁμοῦ, λέγει Κύριος· δὲν θέλω σπλαγχνισθῆ οὐδὲ φεισθῆ οὐδὲ ἐλεήσει, ἀλλὰ θέλω ἐξολοθρεύσει αὐτούς. 15Ἀκούσατε καὶ ἀκροάσθητε· μή ἐπαίρεσθε· διότι ὁ Κύριος ἐλάλησε.16Δότε δόξαν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν, πρὶν φέρῃ σκότος καὶ πρὶν οἱ πόδες σας προσκόψωσιν ἐπὶ τὰ σκοτεινὰ ὄρη, καὶ ἐνῷ προσμένετε φῶς, μετατρέψῃ αὐτὸ εἰς σκιὰν θανάτου καὶ καταστήσῃ αὐτὸ πυκνὸν σκότος.17Ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ἀκούσητε τοῦτο, ἡ ψυχή μου θέλει κλαύσει κρυφίως διὰ τὴν ὑπερηφανίαν ὑμῶν, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς μου θέλει κλαύσει πικρὰ καὶ καταρρεύσει δάκρυα, διότι τὸ ποίμνιον τοῦ Κυρίου φέρεται εἰς αἰχμαλωσίαν. 18Εἴπατε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ πρὸς τὴν βασίλισσαν, Ταπεινώθητε, καθήσατε· διότι θέλει καταβιβασθῆ ἀπὸ τῶν κεφαλῶν ὑμῶν ὁ στέφανος τῆς δόξης ὑμῶν.19Αἱ πόλεις τοῦ νότου θέλουσι κλεισθῆ καὶ δὲν θέλει εἶσθαι ὁ ἀνοίγων· ὁ Ἰούδας ἅπας θέλει φερθῆ εἰς αἰχμαλωσίαν, ὁλοκλήρως θέλει φερθῆ αἰχμάλωτος. 20Ὑψώσατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεωρήσατε τοὺς ἐρχομένους ἀπὸ βορρᾶ· ποῦ εἶναι τὸ ποίμνιον τὸ δοθὲν εἰς σέ, τὰ ὡραῖά σου πρόβατα;21Τί θέλεις εἰπεῖ, ὅταν σὲ ἐπισκεφθῆ; διότι σὺ ἐδίδαξας αὐτοὺς νὰ ἄρχωσιν ἐπὶ σοῦ ὡς ἡγεμόνες· δὲν θέλουσι σὲ συλλάβει πόνοι, ὡς γυναῖκα τίκτουσαν;22Καὶ ἐὰν εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, Διὰ τί συνέβησαν εἰς ἐμὲ ταῦτα; διὰ τὸ πλῆθος τῆς ἀνομίας σου ἐσηκώθησαν τὰ κράσπεδά σου καὶ ἐγυμνώθησαν αἱ πτέρναι σου. 23Δύναται ὁ Αἰθίοψ νὰ ἀλλάξῃ τὸ δέρμα αὑτοῦ ἤ ἡ πάρδαλις τὰ ποικίλματα αὑτῆς; τότε δύνασθε καὶ σεῖς νὰ κάμητε καλόν, οἱ μαθόντες τὸ κακόν.24Διὰ τοῦτο θέλω σκορπίσει αὐτοὺς ὡς ἄχυρον φερόμενον ὑπὸ ἀνέμου τῆς ἐρήμου. 25Οὗτος εἶναι παρ᾿ ἐμοῦ ὁ κλῆρός σου, τὸ μερίδιον τὸ μεμετρημένον εἰς σέ, λέγει Κύριος· διότι μὲ ἐλησμόνησας καὶ ἤλπισας ἐπὶ τὸ ψεῦδος.26Διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ θέλω σηκώσει τὰ κράσπεδά σου ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου, καὶ θέλει φανῆ ἡ αἰσχύνη σου.27Εἶδον τὰς μοιχείας σου καὶ τοὺς χρεμετισμοὺς σου, τὴν αἰσχρότητα τῆς πορνείας σου, τὰ βδελύγματά σου ἐπὶ τοὺς λόφους, ἐπὶ τὰς πεδιάδας. Οὐαὶ εἰς σέ, Ἱερουσαλήμ! δὲν θέλεις καθαρισθῆ; μετά, πότε ἔτι;

11Οἱ Ἰουδαῖοι λοιπὸν ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον· Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος;12Καὶ ἦτο πολὺς γογγυσμὸς περὶ αὐτοῦ μεταξὺ τῶν ὄχλων. Ἄλλοι μὲν ἔλεγον ὅτι εἶναι καλός· ἄλλοι δὲ ἔλεγον, Οὐχί, ἀλλὰ πλανᾷ τὸν ὄχλον.13Οὐδεὶς ὅμως ἐλάλει παρρησίᾳ περὶ αὐτοῦ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων. 14Καὶ ἐνῷ ἡ ἑορτή ἦτο ἤδη περὶ τὰ μέσα, ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε.15Καὶ ἐθαύμαζον οἱ Ἰουδαῖοι, λέγοντες· Πῶς οὗτος ἐξεύρει γράμματα, ἐνῷ δὲν ἔμαθεν;16Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἡ ἰδική μου διδαχή δὲν εἶναι ἐμοῦ, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με. 17Ἐὰν τις θέλῃ νὰ κάμῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ, θέλει γνωρίσει περὶ τῆς διδαχῆς, ἄν ἦναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἤ ἄν ἐγὼ λαλῶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ.18Ὅστις λαλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ζητεῖ τὴν δόξαν τὴν ἰδικήν αὑτοῦ, ὅστις ὅμως ζητεῖ τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος εἶναι ἀληθής, καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ δὲν ὑπάρχει.19Ὁ Μωϋσῆς δὲν σᾶς ἔδωκε τὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἀπὸ σᾶς ἐκπληροῖ τὸν νόμον. Διὰ τί ζητεῖτε νὰ μὲ θανατώσητε;20Ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος καὶ εἶπε· Δαιμόνιον ἔχεις· τίς ζητεῖ νὰ σὲ θανατώσῃ;21Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἕν ἔργον ἔκαμον, καὶ πάντες θαυμάζετε.22Διὰ τοῦτο ὁ Μωϋσῆς σᾶς ἔδωκε τὴν περιτομήν, οὐχὶ ὅτι εἶναι ἐκ τοῦ Μωϋσέως, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐν σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον.23Ἐὰν λαμβάνῃ ἄνθρωπος περιτομήν ἐν σαββάτῳ, διὰ νὰ μή λυθῇ ὁ νόμος τοῦ Μωϋσέως, ὀργίζεσθε κατ᾿ ἐμοῦ διότι ἔκαμον ὁλόκληρον ἄνθρωπον ὑγιῇ ἐν σαββάτω;24Μή κρίνετε κατ᾿ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε. 25Ἔλεγον λοιπὸν τινὲς ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν· Δὲν εἶναι οὗτος, τὸν ὁποῖον ζητοῦσι νὰ θανατώσωσι;26Καὶ ἰδού, παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶ δὲν λέγουσι πρὸς αὐτὸν οὐδέν. Μήπως τῳόντι ἐγνώρισαν οἱ ἄρχοντες ὅτι οὗτος εἶναι ἀληθῶς ὁ Χριστός;27Ἀλλὰ τοῦτον ἐξεύρομεν πόθεν εἶναι· ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχεται, οὐδεὶς γινώσκει πόθεν εἶναι.28Ἐφώναξε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ εἶπε· Καὶ ἐμὲ ἐξεύρετε καὶ πόθεν εἶμαι ἐξεύρετε· καὶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ δὲν ἦλθον, ἀλλ᾿ εἶναι ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, τὸν ὁποῖον σεῖς δὲν ἐξεύρετε·29ἐγὼ ὅμως ἐξεύρω αὐτόν, διότι παρ᾿ αὐτοῦ εἶμαι καὶ ἐκεῖνος μὲ ἀπέστειλεν.30Ἐζήτουν λοιπὸν νὰ πιάσωσιν αὐτόν, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν χεῖρα, διότι δὲν εἶχεν ἐλθεῖ ἔτι ἡ ὥρα αὐτοῦ. 31Πολλοὶ δὲ ἐκ τοῦ ὄχλου ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν καὶ ἔλεγον ὅτι ὁ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ, μήπως θέλει κάμει θαύματα πλειότερα τούτων, τὰ ὁποῖα οὗτος ἔκαμεν; 32Ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τὸν ὄχλον ὅτι ἐγόγγυζε ταῦτα περὶ αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλαν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ὑπηρέτας διὰ νὰ πιάσωσιν αὐτόν.33Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἔτι ὀλίγον καιρὸν εἶμαι μεθ᾿ ὑμῶν, καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με.34Θέλετε μὲ ζητήσει καὶ δὲν θέλετε μὲ εὑρεῖ· καὶ ὅπου εἶμαι ἐγώ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ ἔλθητε.35Εἶπον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς ἀλλήλους· Ποῦ μέλλει οὗτος νὰ ὑπάγῃ, ὥστε ἡμεῖς δὲν θέλομεν εὑρεῖ αὐτόν; Μήπως μέλλει νὰ ὑπάγῃ εἰς τοὺς διεσπαρμένους μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ διδάσκῃ τοὺς Ἕλληνας;36Τίς εἶναι οὗτος ὁ λόγος τὸν ὁποῖον εἶπε, Θέλετε μὲ ζητήσει καὶ δὲν θέλετε μὲ εὑρεῖ, καὶ, Ὅπου εἶμαι ἐγώ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ ἔλθητε; 37Κατὰ δὲ τὴν τελευταίαν ἡμέραν τὴν μεγάλην τῆς ἑορτῆς ἵστατο ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐὰν τις διψᾷ, ἄς ἔρχηται πρὸς ἐμὲ καὶ ἄς πίνῃ.38Ὅστις πιστεύει εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ὕδατος ζῶντος θέλουσι ῥεύσει ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ.39Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἔμελλον νὰ λαμβάνωσιν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· διότι δὲν ἦτο ἔτι δεδομένον Πνεῦμα Ἃγιον, ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς ἔτι δὲν ἐδοξάσθη. 40Πολλοὶ λοιπὸν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον, ἔλεγον· Οὗτος εἶναι ἀληθῶς ὁ προφήτης.41Ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτος εἶναι ὁ Χριστός. Ἄλλοι δὲ ἔλεγον· Μή γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ἔρχεται ὁ Χριστός;42Δὲν εἶπεν ἡ γραφή ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος τοῦ Δαβὶδ καὶ ἀπὸ τῆς κώμης Βηθλεέμ, ὅπου ἦτο ὁ Δαβίδ, ἔρχεται ὁ Χριστός;43Σχίσμα λοιπὸν ἔγεινε μεταξὺ τοῦ ὄχλου δι᾿ αὐτόν.44Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἤθελον νὰ πιάσωσιν αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας. 45Ἦλθον λοιπὸν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ ἐκεῖνοι εἶπον πρὸς αὐτούς· Διὰ τί δὲν ἐφέρετε αὐτόν;46Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε ἐλάλησεν ἄνθρωπος οὕτω, καθὼς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.47Ἀπεκρίθησαν λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς οἱ Φαρισαῖοι· Μήπως καὶ σεῖς ἐπλανήθητε;48Μήπως τίς ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἤ ἐκ τῶν Φαρισαίων;49Ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος, ὅστις δὲν γνωρίζει τὸν νόμον, εἶναι ἐπικατάρατοι.50Λέγει ὁ Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν διὰ νυκτός, εἷς ὤν ἐξ αὐτῶν.51Μήπως ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν δὲν ἀκούσῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ μάθῃ τί πράττει;52Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Μήπως καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶσαι; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας δὲν ἠγέρθη.53Καὶ ὑπῆγεν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ.

13 Διὰ τοῦτο ἀναζωσθέντες τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας σας, ἐγκρατεύεσθε καὶ ἔχετε τελείαν ἐλπίδα εἰς τὴν χάριν τὴν ἐρχομένην εἰς ἐσᾶς, ὅταν ἀποκαλυφθῇ ὁ Ἰησοῦς Χριστός,14 ὡς τέκνα ὑπακοῆς μή συμμορφούμενοι μὲ τὰς προτέρας ἐπιθυμίας, τὰς ὁποίας εἴχετε ἐν ἀγνοίᾳ ὑμῶν,15 ἀλλὰ καθὼς εἶναι ἅγιος ἐκεῖνος, ὅστις σᾶς ἐκάλεσεν, οὕτω καὶ σεῖς γίνεσθε ἅγιοι ἐν πάσῃ διαγωγῇ·16 διότι εἶναι γεγραμμένον· Ἃγιοι γίνεσθε, διότι ἐγὼ εἶμαι ἅγιος. 17 Καὶ ἐὰν ἐπικαλῆσθε Πατέρα τὸν κρίνοντα ἀπροσωπολήπτως κατὰ τὸ ἔργον ἑκάστου, διάγετε μετὰ φόβου τὸν καιρὸν τῆς παροικίας σας,18 ἐξεύροντες ὅτι δὲν ἐλυτρώθητε ἀπὸ τῆς ματαίας πατροπαραδότου διαγωγῆς ὑμῶν διὰ φθαρτῶν, ἀργυρίου ἤ χρυσίου,19 ἀλλὰ διὰ τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου,20 ὅστις ἦτο μὲν προωρισμένος πρὸ καταβολῆς κόσμου, ἐφανερώθη δὲ ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς διὰ σᾶς,21 τοὺς πιστεύοντας δι᾿ αὐτοῦ εἰς τὸν Θεόν, τὸν ἀναστήσαντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόντα εἰς αὐτὸν δόξαν, ὥστε ἡ πίστις σας καὶ ἡ ἐλπὶς νὰ ἦναι εἰς τὸν Θεόν.

1 Δὲν θέλω δὲ νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν ἦσαν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον,2 καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ,3 καὶ πάντες τὴν αὐτήν πνευματικήν βρῶσιν ἔφαγον,4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ποτὸν ἔπιον διότι ἔπινον ἀπὸ πνευματικῆς πέτρας ἀκολουθούσης, ἡ δὲ πέτρα ἦτο ὁ Χριστός5 ἀλλὰ δὲν εὐηρεστήθη ὁ Θεὸς εἰς τοὺς πλειοτέρους ἐξ αὐτῶν διότι κατεστρώθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 6 Ταῦτα δὲ ἔγειναν παραδείγματα ἡμῶν, διὰ νὰ μή ἤμεθα ἡμεῖς ἐπιθυμηταὶ κακῶν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι ἐπεθύμησαν.7 Μηδὲ γίνεσθε εἰδωλολάτραι, καθὼς τινὲς ἐξ αὐτῶν, ὡς εἶναι γεγραμμένον Ἐκάθησεν ὁ λαὸς διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, καὶ ἐσηκώθησαν νὰ παίζωσι.8 Μηδὲ ἄς πορνεύωμεν, καθὼς τινές αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες.9 Μηδὲ ἄς πειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τῶν ὄφεων.10 Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τοῦ ἐξολοθρευτοῦ.