Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ Νέου Ψυχικού

1 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις καθ᾿ ἅς οἱ κριταὶ ἔκρινον, ἔγεινε πεῖνα ἐν τῇ γῇ. Καὶ ὑπῆγεν ἄνθρωπός τις ἀπὸ Βηθλεὲμ Ἰούδα νὰ παροικήσῃ ἐν γῇ Μωάβ, αὐτὸς καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ καὶ οἱ δύο υἱοὶ αὐτοῦ.2 Τὸ δὲ ὄνομα τοῦ ἀνθρώπου ἦτο Ἐλιμέλεχ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ναομί, καὶ τὸ ὄνομα τῶν δύο υἱῶν αὐτοῦ Μααλὼν καὶ Χελαιών, Ἐφραθαῖοι ἐκ Βηθλεὲμ Ἰούδα. Καὶ ἦλθον εἰς γῆν Μωὰβ καὶ ἦσαν ἐκεῖ.3 Καὶ ἀπέθανεν Ἐλιμέλεχ ὁ ἀνήρ τῆς Ναομί· καὶ ἔμεινεν αὐτή καὶ οἱ δύο υἱοὶ αὐτῆς.4 Καὶ οὗτοι ἔλαβον εἰς ἑαυτοὺς γυναῖκας Μωαβίτιδας· τὸ ὄνομα τῆς μιᾶς Ὀρφὰ καὶ τὸ ὄνομα τῆς ἄλλης Ῥούθ· καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ ἕως δέκα ἔτη.5 Ἀπέθανον δὲ ἀμφότεροι, ὁ Μααλὼν καὶ ὁ Χελαιών· καὶ ἐστερήθη ἡ γυνή τῶν δύο υἱῶν αὑτῆς καὶ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς. 6 Τότε ἐσηκώθη αὐτή καὶ αἱ νύμφαι αὐτῆς καὶ ἐπέστρεψαν ἐκ τῆς γῆς Μωάβ· διότι ἤκουσεν ἐν γῇ Μωάβ, ὅτι ἐπεσκέφθη ὁ Κύριος τὸν λαὸν αὑτοῦ δίδων εἰς αὐτοὺς ἄρτον.7Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου ὅπου ἦτο, καὶ αἱ δύο νύμφαι αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς καὶ ἐπορεύοντο τὴν ὁδὸν διὰ νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς γῆν Ἰούδα. 8 Εἶπε δὲ ἡ Ναομὶ πρὸς τὰς δύο νύμφας αὑτῆς, Ὑπάγετε, ἐπιστρέψατε ἑκάστη εἰς τὸν οἶκον τῆς μητρὸς αὑτῆς. Ὁ Κύριος νὰ κάμῃ ἔλεος εἰς ἐσᾶς, καθὼς σεῖς ἐκάμετε εἰς τοὺς ἀποθανόντας καὶ εἰς ἐμέ· 9 ὁ Κύριος νὰ σᾶς δώσῃ νὰ εὕρητε ἀνάπαυσιν, ἑκάστη ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς. Καὶ ἐφίλησεν αὐτάς· καὶ αὐταὶ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν.10 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτήν, Οὐχί· ἀλλὰ μετὰ σοῦ θέλομεν ἐπιστρέψει εἰς τὸν λαὸν σου. 11 Καὶ εἶπεν ἡ Ναομί, Ἐπιστρέψατε, θυγατέρες μου· διὰ τί νὰ ἔλθητε μετ᾿ ἐμοῦ; μήπως ἔχω ἔτι υἱοὺς ἐν τῇ κοιλίᾳ μου, διὰ νὰ γείνωσιν ἄνδρες σας;12 ἐπιστρέψατε, θυγατέρες μου, ὑπάγετε· διότι ἐγήρασα καὶ δὲν εἶμαι διὰ ἄνδρα· ἐὰν ἔλεγον, Ἔχω ἐλπίδα, ἐὰν μάλιστα ὑπανδρευόμην ταύτην τὴν νύκτα καὶ ἐγέννων ἔτι υἱούς,13 σεῖς ἠθέλετε προσμένει αὐτοὺς ἑωσοῦ μεγαλώσωσιν; ἠθέλετε δι᾿ αὐτοὺς ἀναβάλει τὸ νὰ ὑπανδρευθῆτε; μή, θυγατέρες μου· ἐπειδή ἐπικράνθην πολὺ πλέον παρὰ σεῖς, ὅτι ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἐξῆλθε κατ᾿ ἐμοῦ. 14 Ἐκεῖναι δὲ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν πάλιν· καὶ κατεφίλησεν ἡ Ὀρφὰ τὴν πενθερὰν αὑτῆς· ἡ δὲ Ῥοὺθ ἐπροσκολλήθη εἰς αὐτήν.15 Καὶ εἶπεν ἡ Ναομί, Ἰδού, ἡ σύννυμφός σου ἐπέστρεψε πρὸς τὸν λαὸν αὑτῆς καὶ πρὸς τοὺς θεοὺς αὑτῆς· ἐπίστρεψον καὶ σὺ κατόπιν τῆς συννύμφου σου. 16 Ἀλλ᾿ ἡ Ῥοὺθ εἶπε, Μή μὲ ἀνάγκαζε νὰ σὲ ἀφήσω, διὰ νὰ ἀναχωρήσω ἀπ᾿ ὄπισθέν σου· διότι ὅπου ἄν σὺ ὑπάγῃς, καὶ ἐγὼ θέλω ὑπάγει· καὶ ὅπου ἄν σὺ παραμείνῃς, καὶ ἐγὼ θέλω παραμείνει· ὁ λαὸς σου, λαὸς μου, καὶ ὁ Θεὸς σου, Θεὸς μου·17 ὅπου ἄν ἀποθάνῃς, θέλω ἀποθάνει καὶ ἐκεῖ θέλω ταφῆ· οὕτω νὰ κάμῃ ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ καὶ οὕτω νὰ προσθέσῃ, ἐὰν ἄλλο τι παρὰ τὸν θάνατον χωρίσῃ ἐμὲ ἀπὸ σοῦ. 18 Ἰδοῦσα δὲ ἡ Ναομὶ ὅτι αὐτή διϊσχυρίζετο νὰ ὑπάγῃ μετ᾿ αὐτῆς, ἔπαυσε νὰ λαλῇ πρὸς αὐτήν.19 Περιεπάτησαν δὲ ἀμφότεραι, ἑωσοῦ ἔφθασαν εἰς Βηθλεέμ. Καὶ ὅτε ἔφθασαν εἰς Βηθλεέμ, πᾶσα ἡ πόλις συνεκινήθη δι᾿ αὐτάς, καὶ αἱ γυναῖκες ἔλεγον, Αὕτη εἶναι ἡ Ναομί; 20 Καὶ αὐτή εἶπε πρὸς αὐτάς, Μή με ὀνομάζετε Ναομί· ὀνομάζετέ με Μαρά· διότι ὁ Παντοδύναμος μὲ ἐπίκρανε σφόδρα·21 ἐγὼ πλήρης ἀνεχώρησα, καὶ κενήν ἐπανήγαγέ με ὁ Κύριος· διὰ τί μὲ ὀνομάζετε Ναομί, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἐμαρτύρησε κατ᾿ ἐμοῦ καὶ ὁ Παντοδύναμος μὲ κατέθλιψεν; 22 Ἐπέστρεψε λοιπὸν ἡ Ναομί, καὶ μετ᾿ αὐτῆς Ῥοὺθ ἡ Μωαβίτις ἡ νύμφη αὐτῆς ἐλθοῦσα ἐκ γῆς Μωάβ· καὶ αὗται ἔφθασαν εἰς Βηθλεὲμ ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ θερισμοῦ τῶν κριθῶν.

1 Δὲν θέλω δὲ νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν ἦσαν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον,2 καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ,3 καὶ πάντες τὴν αὐτήν πνευματικήν βρῶσιν ἔφαγον,4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ποτὸν ἔπιον διότι ἔπινον ἀπὸ πνευματικῆς πέτρας ἀκολουθούσης, ἡ δὲ πέτρα ἦτο ὁ Χριστός5 ἀλλὰ δὲν εὐηρεστήθη ὁ Θεὸς εἰς τοὺς πλειοτέρους ἐξ αὐτῶν διότι κατεστρώθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 6 Ταῦτα δὲ ἔγειναν παραδείγματα ἡμῶν, διὰ νὰ μή ἤμεθα ἡμεῖς ἐπιθυμηταὶ κακῶν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι ἐπεθύμησαν.7 Μηδὲ γίνεσθε εἰδωλολάτραι, καθὼς τινὲς ἐξ αὐτῶν, ὡς εἶναι γεγραμμένον Ἐκάθησεν ὁ λαὸς διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, καὶ ἐσηκώθησαν νὰ παίζωσι.8 Μηδὲ ἄς πορνεύωμεν, καθὼς τινές αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες.9 Μηδὲ ἄς πειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τῶν ὄφεων.10 Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τοῦ ἐξολοθρευτοῦ.

1 Μετὰ τὰ πράγματα ταῦτα καὶ τὴν ἀλήθειαν ταύτην, ἦλθε Σενναχειρεὶμ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν Ἰούδαν καὶ ἐστρατοπέδευσεν ἐναντίον τῶν ὀχυρῶν πόλεων καὶ εἶπε νὰ ὑποτάξῃ αὐτὰς εἰς ἑαυτόν.2 Καὶ ἰδὼν ὁ Ἐζεκίας, ὅτι ὁ Σενναχειρεὶμ ἦλθε καὶ ὁ σκοπὸς αὐτοῦ ἦτο νὰ πολεμήσῃ ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ,3 συνεβουλεύθη μετὰ τῶν ἀρχόντων αὑτοῦ καὶ μετὰ τῶν δυνατῶν αὑτοῦ, νὰ ἐμφράξῃ τὰ ὕδατα τῶν πηγῶν τῶν ἔξω τῆς πόλεως· καὶ συνήργησαν μετ᾿ αὐτοῦ. 4 Καὶ συνήχθη λαὸς πολύς, καὶ ἐνέφραξαν πάσας τὰς πηγὰς καὶ τὸν ποταμὸν τὸν ῥέοντα διὰ μέσου τῆς γῆς, λέγων, Διὰ τί ἐλθόντες οἱ βασιλεῖς τῆς Ἀσσυρίας νὰ εὕρωσιν ὕδωρ πολύ; 5 Ενδυναμωθεὶς ἔτι ἀνῳκοδόμησεν ὅλον τὸ τεῖχος τὸ κεχαλασμένον καὶ ὕψωσεν ἕως τῶν πύργων, καὶ ἄλλο τεῖχος ἔξω καὶ ἐπεσκεύασε τὴν Μιλλὼ τῆς πόλεως Δαβίδ, καὶ ἔκαμεν ὅπλα πολλὰ καὶ θυρεούς. 6 Καὶ ἔβαλε πολεμάρχους ἐπὶ τὸν λαόν, καὶ συνήθροισεν αὐτοὺς πρὸς ἑαυτὸν εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς πύλης τῆς πόλεως καὶ ἐλάλησε κατὰ τὴν καρδίαν αὐτῶν, λέγων, 7 Ἐνδυναμοῦσθε καὶ ἀνδρίζεσθε, μή φοβηθῆτε μηδὲ πτοηθῆτε ἀπὸ προσώπου τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας, καὶ ἀπὸ προσώπου παντὸς τοῦ πλήθους τοῦ μετ᾿ αὐτοῦ· διότι πλειότεροι εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν παρὰ μετ᾿ αὐτοῦ·8 μετ᾿ αὐτοῦ εἶναι βραχίονες σάρκινοι μεθ᾿ ἡμῶν δὲ εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, διὰ νὰ βοηθῇ ἡμᾶς καὶ νὰ μάχηται τὰς μάχας ἡμῶν. Καὶ ἐνεθαρρύνθη ὁ λαὸς εἰς τοὺς λόγους Ἐζεκίου τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰούδα. 9 Μετὰ ταῦτα ἀπέστειλεν ὁ Σενναχειρεὶμ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας τοὺς δούλους αὑτοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ, αὐτὸς δέ, ἔχων μεθ᾿ ἑαυτοῦ πᾶσαν τὴν δύναμιν αὑτοῦ, ἐπολιόρκει τὴν Λαχεὶς, πρὸς Ἐζεκίαν τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα, καὶ πρὸς πάντα τὸν Ἰούδαν τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ, λέγων, 10 Οὕτω λέγει Σενναχειρεὶμ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας· Εἰς τί πεποιθότες κάθησθε, πολιορκούμενοι ἐν Ἱερουσαλήμ;11 Δὲν σᾶς ἀπατᾷ ὁ Ἐζεκίας διὰ νὰ σᾶς παραδώσῃ εἰς θάνατον ἀπὸ πείνης καὶ ἀπὸ δίψης, λέγων, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν θέλει ἐλευθερώσει ἡμᾶς ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας;12 Αὐτὸς οὗτος ὁ Ἐζεκίας δὲν ἐσήκωσε τοὺς ὑψηλοὺς αὐτοῦ τόπους καὶ τὰ θυσιαστήρια αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ πρὸς τὸν Ἱερουσαλήμ, λέγων, Ἔμπροσθεν ἑνὸς μόνον θυσιαστηρίου θέλετε προσκυνεῖ καὶ ἐπ᾿ αὐτὸ θέλετε θυμιάζει;13 Δὲν ἐξεύρετε τί ἔπραξα ἐγὼ καὶ οἱ πατέρες μου εἰς πάντας τοὺς λαοὺς τῆς γῆς; ἠδυνήθησαν οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς νὰ λυτρώσωσι τοὺς τόπους αὑτῶν ἐκ τῆς χειρὸς μου;14 Τίς ἐκ πάντων τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν ἐκείνων, τὰ ὁποῖα οἱ πατέρες μου ἐξωλόθρευσαν, ἠδυνήθη νὰ λυτρώσῃ τὸν λαὸν αὑτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς μου, ὥστε νὰ δυνηθῇ ὁ Θεὸς ὑμῶν νὰ λυτρώσῃ ὑμᾶς ἐκ τῆς χειρὸς μου;15 Τώρα λοιπὸν ἄς μή σᾶς πλανᾷ ὁ Ἐζεκίας, καὶ ἄς μή σᾶς ἀπατᾷ οὕτως, καὶ μή πιστεύετε αὐτόν· διότι οὐδεὶς θεὸς οὐδενὸς ἔθνους ἤ βασιλείας ἠδυνήθη νὰ λυτρώσῃ τὸν λαὸν αὑτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς μου καὶ ἐκ τῆς χειρὸς τῶν πατέρων μου· πολὺ ὀλιγώτερον ὁ Θεὸς σας θέλει σᾶς λυτρώσει ἐκ τῆς χειρὸς μου. 16 Καὶ περισσότερα ἔτι ἐλάλησαν οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναντίον τοῦ δούλου αὐτοῦ Ἐζεκίου. 17 Καὶ ἐπιστολὰς ἔγραψε διὰ νὰ ὀνειδίσῃ Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ καὶ νὰ λαλήσῃ κατ᾿ αὐτοῦ, λέγων, Καθὼς οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς δὲν ἐλύτρωσαν τὸν λαὸν αὑτῶν ἐκ τῆς χειρὸς μου, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἐζεκίου δὲν θέλει λυτρώσει τὸν λαὸν αὑτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς μου.18 Τότε ἐβόησαν Ἰουδαϊστί, μετὰ φωνῆς μεγάλης, πρὸς τὸν λαὸν τῆς Ἱερουσαλήμ τὸν ἐπὶ τοῦ τείχους, διὰ νὰ φοβίσωσιν αὐτοὺς καὶ νὰ ταράξωσιν αὐτούς, ὅπως κυριεύσωσι τὴν πόλιν·19 καὶ ἐλάλησαν κατὰ τοῦ Θεοῦ τῆς Ἱερουσαλήμ, καθὼς κατὰ τῶν θεῶν τῶν λαῶν τῆς γῆς, οἵτινες εἶναι ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων. 20 Καὶ προσευχήθη περὶ τούτων Ἐζεκίας ὁ βασιλεὺς καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, καὶ ἐβόησαν πρὸς τὸν οὐρανόν.21 Καὶ ἀπέστειλε Κύριος ἄγγελον, ὅστις ἠφάνισε πάντας τοὺς δυνατοὺς ἐν ἰσχύϊ καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς στρατηγοὺς ἐν τῷ στρατοπέδῳ τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας. Καὶ ἐπέστρεψε μὲ κατῃσχυμμένον πρόσωπον εἰς τὴν γῆν αὑτοῦ. Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ αὑτοῦ, οἱ ἐξελθόντες ἐκ τῶν σπλάγχνων αὐτοῦ ἐθανάτωσαν αὐτὸν ἐκεῖ ἐν μαχαίρᾳ. 22 Καὶ ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν Ἐζεκίαν καὶ τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ ἐκ τῆς χειρὸς Σενναχειρεὶμ τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας καὶ ἐκ τῆς χειρὸς πάντων, καὶ ἠσφάλισεν αὐτοὺς κυκλόθεν.23 Καὶ ἔφεραν πολλοὶ δῶρα πρὸς τὸν Κύριον εἰς Ἱερουσαλήμ καὶ πολύτιμα πράγματα πρὸς Ἐζεκίαν τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα· καὶ ἐμεγαλύνθη ἔκτοτε ἐνώπιον πάντων τῶν ἐθνῶν. 24 Κατ᾿ ἐκείνας τὰς ἡμέρας ἠρρώστησεν ὁ Ἐζεκίας ἕως θανάτου· καὶ προσευχήθη εἰς τὸν Κύριον· καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν σημεῖον.25 Πλήν δὲν ἀνταπέδωκεν ὁ Ἐζεκίας κατὰ τὴν εἰς αὐτὸν εὐεργεσίαν· διότι ἐπῄρθη ἡ καρδία αὐτοῦ· ὅθεν ἐπῆλθεν ὀργή ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ ἐπὶ τὸν Ἰούδαν καὶ τὴν Ἱερουσαλήμ.26 Καὶ ἐταπεινώθη ὁ Ἐζεκίας διὰ τὴν ἔπαρσιν τῆς καρδίας αὑτοῦ, αὐτὸς καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ δὲν ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτοὺς ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Ἐζεκίου. 27 Ἀπέκτησε δὲ ὁ Ἐζεκίας πλοῦτον καὶ δόξαν πολλήν σφόδρα· καὶ ἔκαμεν εἰς ἑαυτὸν θησαυροὺς ἀργυρίου καὶ χρυσίου καὶ λίθων πολυτίμων καὶ ἀρωμάτων καὶ ἀσπίδων καὶ παντὸς εἴδους σκευῶν ἐπιθυμητῶν·28 καὶ ἀποθήκας διὰ τὸ εἰσόδημα τοῦ σίτου καὶ τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ἐλαίου· καὶ σταύλους διὰ πᾶν εἶδος κτηνῶν καὶ μάνδρας διὰ ποίμνια.29 Καὶ ἔκαμεν εἰς ἑαυτὸν πόλεις καὶ ἀπέκτησε πρόβατα καὶ βόας εἰς πλῆθος· διότι ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς αὐτὸν περιουσίαν πολλήν σφόδρα.30 Ἔφραξεν ἔτι αὐτὸς ὁ Ἐζεκίας τὴν ἄνω ἔξοδον τῶν ὑδάτων τοῦ Γιών, καὶ διηύθυνεν αὐτὰ κάτω πρὸς δυσμὰς τῆς πόλεως Δαβίδ. Καὶ εὐωδώθη ὁ Ἐζεκίας εἰς πάντα τὰ ἔργα αὑτοῦ.31 Ἐπὶ τῶν πρέσβεων ὅμως τῶν ἀρχόντων τῆς Βαβυλῶνος, οἵτινες ἔστειλαν πρὸς αὐτὸν διὰ νὰ ἐρευνήσωσι περὶ τοῦ θαύματος τοῦ γενομένου ἐν τῇ γῇ, ὁ Θεὸς ἐγκατέλιπεν αὐτόν, διὰ νὰ δοκιμάσῃ αὐτόν, ὥστε νὰ γνωρίσῃ πάντα τὰ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.

24 Ἄλλην παραβολήν παρέθηκεν εἰς αὐτούς, λέγων· Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ ἄνθρωπον, ὅστις ἔσπειρε καλὸν σπόρον ἐν τῷ ἀγρῷ αὑτοῦ·25 ἀλλ᾿ ἐνῷ ἐκοιμῶντο οἱ ἄνθρωποι, ἦλθεν ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀνεχώρησεν.26 Ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ ἔκαμε καρπόν, τότε ἐφάνησαν καὶ τὰ ζιζάνια.27 Προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον πρὸς αὐτόν· Κύριε, καλὸν σπόρον δὲν ἔσπειρας ἐν τῷ ἀγρῷ σου; πόθεν λοιπὸν ἔχει τὰ ζιζάνια;28 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐχθρὸς ἄνθρωπος ἔκαμε τοῦτο· οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον πρὸς αὐτόν· Θέλεις λοιπὸν νὰ ὑπάγωμεν καὶ νὰ συλλέξωμεν αὐτά;29 Ὁ δὲ εἶπεν· Οὐχί, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε μετ᾿ αὐτῶν τὸν σῖτον·30 ἀφήσατε νὰ συναυξάνωσιν ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν τῷ καιρῷ τοῦ θερισμοῦ θέλω εἰπεῖ πρὸς τοὺς θεριστάς· Συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δέσατε αὐτὰ εἰς δέσμας διὰ νὰ κατακαύσητε αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συνάξατε εἰς τὴν ἀποθήκην μου. 31 Ἄλλην παραβολήν παρέθηκεν εἰς αὐτούς, λέγων· Ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ κόκκον σινάπεως, τὸν ὁποῖον λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὑτοῦ·32 τὸ ὁποῖον εἶναι μὲν μικρότερον πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν ὅμως αὐξηθῇ εἶναι μεγαλήτερον τῶν λαχάνων καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἔρχονται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦσιν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ. 33 Ἄλλην παραβολήν εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ προζύμιον, τὸ ὁποῖον λαβοῦσα γυνή ἐνέκρυψεν εἰς τρία μέτρα ἀλεύρου, ἑωσοῦ ἔγεινεν ὅλον ἔνζυμον. 34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς διὰ παραβολῶν πρὸς τοὺς ὄχλους καὶ χωρὶς παραβολῆς δὲν ἐλάλει πρὸς αὐτούς, 35 διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου, λέγοντος· Θέλω ἀνοίξει ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, θέλω ἀπαγγείλει πράγματα κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 36 Τότε ἀφήσας τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν ὁ Ἰησοῦς. Καὶ προσῆλθον πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ἐξήγησον εἰς ἡμᾶς τὴν παραβολήν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ.37 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὁ σπείρων τὸν καλὸν σπόρον εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου·38 ὁ δὲ ἀγρὸς εἶναι ὁ κόσμος· ὁ δὲ καλὸς σπόρος, οὗτοι εἶναι οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνια εἶναι οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ·39 ὁ δὲ ἐχθρός, ὅστις ἔσπειρεν αὐτά, εἶναι ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς εἶναι ἡ συντέλεια τοῦ αἰῶνος· οἱ δὲ θερισταὶ εἶναι οἱ ἄγγελοι.40 Καθώς λοιπὸν συλλέγονται τὰ ζιζάνια καὶ κατακαίονται ἐν πυρί, οὕτω θέλει εἶσθαι ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου.41 Θέλει ἀποστείλει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὑτοῦ, καὶ θέλουσι συλλέξει ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς πράττοντας τὴν ἀνομίαν,42 καὶ θέλουσι ῥίψει αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων.43 Τότε οἱ δίκαιοι θέλουσιν ἐκλάμψει ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρὸς αὑτῶν. Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ ἄς ἀκούῃ. 44 Πάλιν ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ θησαυρὸν κεκρυμμένον ἐν τῷ ἀγρῷ, τὸν ὁποῖον εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὑτοῦ ὑπάγει καὶ πωλεῖ πάντα ὅσα ἔχει καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον. 45 Πάλιν ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ ἄνθρωπον ἔμπορον ζητοῦντα καλοὺς μαργαρίτας·46 ὅστις εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην, ὑπῆγε καὶ ἐπώλησε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν. 47 Πάλιν ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ δίκτυον, τὸ ὁποῖον ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ συνήγαγεν ἀπὸ παντὸς εἴδους·48 τὸ ὁποῖον, ἀφοῦ ἐγεμίσθη, ἀνεβίβασαν ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθήσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἀγγεῖα, τὰ δὲ ἀχρεῖα ἔρριψαν ἔξω.49 Οὕτω θέλει εἶσθαι ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος. Θέλουσιν ἐξέλθει οἱ ἄγγελοι καὶ θέλουσιν ἀποχωρίσει τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων,50 καὶ θέλουσι ῥίψει αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων.51 Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἐνοήσατε ταῦτα πάντα; Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε.

1 Ἦτο δὲ τὶς ἄνθρωπος ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατόνταρχος ἐκ τοῦ τάγματος τοῦ λεγομένου Ἰταλικοῦ, 2 εὐσεβής καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν μετὰ παντὸς τοῦ οἴκου αὑτοῦ, ὅστις καὶ ἔκαμνεν ἐλεημοσύνας εἰς τὸν λαὸν πολλὰς καὶ ἐδέετο τοῦ Θεοῦ διαπαντός·3 οὗτος εἶδε φανερὰ δι᾿ ὀράματος περὶ τὴν ἐννάτην ὥραν τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἰσῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κορνήλιε.4 Ὁ δὲ ἀτενίσας εἰς αὐτὸν καὶ ἔμφοβος γενόμενος, εἶπε· Τί εἶναι, Κύριε; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Αἱ προσευχαὶ σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνόν σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.5 Καὶ τώρα πέμψον εἰς Ἰόππην ἀνθρώπους καὶ προσκάλεσον τὸν Σίμωνα, ὅστις ἐπονομάζεται Πέτρος·6 οὗτος ξενίζεται παρὰ τινι Σίμωνι βυρσοδέψῃ, ἔχοντι οἰκίαν πλησίον τῆς θαλάσσης. Οὗτος θέλει σοὶ λαλήσει τί πρέπει νὰ κάμνῃς.7 Καθὼς δὲ ἀνεχώρησεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν πρὸς τὸν Κορνήλιον, ἐφώναξε δύο ἐκ τῶν ὑπηρετῶν αὑτοῦ καὶ ἕνα στρατιώτην εὐσεβῆ ἐκ τῶν διαμενόντων πάντοτε πλησίον αὐτοῦ,8 καὶ διηγηθεὶς πρὸς αὐτοὺς τὰ πάντα, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην. 9 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἐνῷ ἐκεῖνοι ὡδοιπόρουν καὶ ἐπλησίαζον εἰς τὴν πόλιν, ἀνέβη ὁ Πέτρος εἰς τὸ δῶμα διὰ νὰ προσευχηθῇ περὶ τὴν ἕκτην ὥραν.10 Καὶ πεινάσας ἤθελε νὰ φάγῃ· ἐνῷ δὲ ἡτοίμαζον, ἐπῆλθεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἔκστασις,11 καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς σινδόνα μεγάλην, τὸ ὁποῖον ἦτο δεδεμένον ἀπὸ τῶν τεσσάρων ἄκρων καὶ κατεβιβάζετο ἐπὶ τὴν γῆν,12 ἐντὸς τοῦ ὁποίου ὑπῆρχον πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.13 Καὶ ἔγεινε φωνή πρὸς αὐτόν· Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον καὶ φάγε·14Ὁ δὲ Πέτρος εἶπε· Μή γένοιτο, Κύριε· διότι οὐδέποτε ἔφαγον οὐδὲν βέβηλον ἤ ἀκάθαρτον.15 Καὶ πάλιν ἐκ δευτέρου ἔγεινε φωνή πρὸς αὐτόν· Ὅσα ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε, σὺ μή λέγε βέβηλα.16 Ἔγεινε δὲ τοῦτο τρίς, καὶ πάλιν ἀνελήφθη τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν. 17 Ἐνῷ δὲ ὁ Πέτρος ἦτο ἐν ἀπορίᾳ καθ᾿ ἑαυτὸν τί ἐσήμαινε τὸ ὄραμα, τὸ ὁποῖον εἶδεν, ἰδού, οἱ ἄνθρωποι οἱ ἀπεσταλμένοι παρὰ τοῦ Κορνηλίου ἐρωτήσαντες καὶ μαθόντες τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος ἔφθασαν εἰς τὴν πύλην,18 καὶ φωνάξαντες ἠρώτων ἄν ὁ Σίμων ὁ ἐπονομαζόμενος Πέτρος ξενίζεται ἐνταῦθα.19 Καὶ ἐνῷ ὁ Πέτρος διελογίζετο περὶ τοῦ ὀράματος, εἶπε πρὸς αὐτὸν τὸ Πνεῦμα· Ἰδού, τρεῖς ἄνθρωποι σὲ ζητοῦσι·20 σηκωθεὶς λοιπὸν κατάβηθι καὶ ὕπαγε μετ᾿ αὐτῶν, μηδόλως διστάζων, διότι ἐγὼ ἀπέστειλα αὐτούς.21 Καταβὰς δὲ ὁ Πέτρος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου, εἶπεν· Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν ἤλθετε; 22 Οἱ δὲ εἶπον· Κορνήλιος ὁ ἑκατόνταρχος, ἀνήρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν καὶ μαρτυρούμενος ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, διετάχθη θεόθεν ὑπὸ ἁγίου ἀγγέλου νὰ σὲ προσκαλέσῃ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ νὰ ἀκούσῃ λόγους παρὰ σοῦ. 23 Προσκαλέσας λοιπὸν αὐτοὺς ἔσω, ἐφιλοξένησε. Τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξῆλθεν ὁ Πέτρος μετ᾿ αὐτῶν, καὶ τινες τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ τῆς Ἰόππης ὑπῆγον μετ᾿ αὐτόν,24 καὶ τῇ ἐπαύριον εἰσῆλθον εἰς τὴν Καισάρειαν. Ὁ δὲ Κορνήλιος περιέμενεν αὐτούς, συγκαλέσας τοὺς συγγενεῖς αὑτοῦ καὶ τοὺς οἰκείους φίλους.25 Ὡς δὲ εἰσῆλθεν ὁ Πέτρος, ἐλθὼν ὁ Κορνήλιος εἰς συνάντησιν αὐτοῦ, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν.26 Ἀλλ᾿ ὁ Πέτρος ἐσήκωσεν αὐτόν, λέγων· Σηκώθητι· καὶ ἐγὼ αὐτὸς ἄνθρωπος εἶμαι.