Κυρ, Νοε 24, 2024
Χωρίο: Γένεσις 21:1-21
Διάρκεια: 48 Λεπτά 21 Δευτερόλεπτα
1Καὶ ἐπεσκέφθη ὁ Κύριος τὴν Σάρραν, ὡς εἶπε· καὶ ἔκαμεν ὁ Κύριος εἰς τὴν Σάρραν, ὡς ἐλάλησε.2Καὶ συνέλαβεν ἡ Σάρρα, καὶ ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἀβραὰμ υἱὸν ἐν τῷ γήρατι αὐτοῦ· κατὰ τὸν καιρόν, τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός.3Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἀβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὑτοῦ, τοῦ γεννηθέντος εἰς αὐτόν, τὸν ὁποῖον ἡ Σάρρα ἐγέννησεν εἰς αὐτόν, Ἰσαάκ.4Περιέτεμε δὲ ὁ Ἀβραὰμ τὸν υἱὸν αὑτοῦ Ἰσαὰκ τὴν ὀγδόην ἡμέραν, ὡς προσέταξεν εἰς αὐτὸν ὁ Θεός.
5Ἦτο δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἐκατὸν ἐτῶν, ὅτε ἐγεννήθη εἰς αὐτὸν Ἰσαὰκ ὁ υἱὸς αὐτοῦ.6Καὶ εἶπεν ἡ Σάρρα, Ὁ Θεὸς μὲ ἔκαμε νὰ γελῶ· ὅστις ἀκούσῃ, θέλει γελᾷ μετ᾿ ἐμοῦ.7Καὶ εἶπε, Τίς ἤθελεν εἰπεῖ πρὸς τὸν Ἀβραάμ, ὅτι ἤθελε θηλάσει τέκνα ἡ Σάρρα; ἐπειδή ἐγέννησα υἱὸν ἐν τῷ γήρατι αὐτοῦ.
8Τὸ δὲ παιδίον ηὔξησε καὶ ἀπεγαλακτίσθη· καὶ ἔκαμεν ὁ Ἀβραὰμ μέγα συμπόσιον, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἀπεγαλακτίσθη ὁ Ἰσαάκ.
9Καὶ εἶδεν ἡ Σάρρα τὸν υἱὸν τῆς Ἄγαρ τῆς Αἰγυπτίας, τὸν ὁποῖον ἐγέννησεν εἰς τὸν Ἀβραάμ, περιγελῶντα τὸν Ἰσαάκ.10Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβραάμ, Δίωξον τὴν δούλην ταύτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς· διότι δὲν θέλει κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς δούλης ταύτης μετὰ τοῦ υἱοῦ μου, τοῦ Ἰσαάκ.
11Ἐφάνη δὲ σκληρὸν σφόδρα τὸ πρᾶγμα εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ Ἀβραὰμ περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.12Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Ἀβραάμ, Ἄς μή φανῇ σκληρὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου περὶ τοῦ παιδίου καὶ περὶ τῆς δούλης σου· κατὰ πάντα ὅσα εἴπῃ πρὸς σὲ ἡ Σάρρα, ἄκουε τοὺς λόγους αὐτῆς· διότι ἐν τῷ Ἰσαὰκ θέλει κληθῆ εἰς σὲ σπέρμα·13καὶ τὸν υἱὸν δὲ τῆς δούλης εἰς ἔθνος θέλω καταστήσει αὐτόν· διότι εἶναι σπέρμα σου.
14Σηκωθεὶς δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ, ἔλαβεν ἄρτους καὶ ἀσκὸν ὕδατος καὶ ἔδωκεν εἰς τὴν Ἄγαρ, ἐπιθέσας αὐτὰ ἐπὶ τὸν ὦμον αὐτῆς, καὶ τὸ παιδίον, καὶ ἀπέπεμψεν αὐτήν. Ἡ δὲ ἀναχωρήσασα περιεπλανᾶτο ἐν τῇ ἐρήμῳ Βήρ-σαβεέ.15Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσε τὸ ὕδωρ ἀπὸ τοῦ ἀσκοῦ, ἔρριψε τὸ παιδίον ὑποκάτω ἑνὸς θάμνου·16καὶ ἐλθοῦσα ἐκάθισεν ἀπέναντι, μακρὰν ἕως τόξου βολῆς· διότι εἶπε, νὰ μή ἴδω τὸν θάνατον τοῦ παιδίου. Καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι καὶ ὕψωσε τὴν φωνήν αὐτῆς καὶ ἔκλαυσεν.
17Εἰσήκουσε δὲ ὁ Θεὸς τὴν φωνήν τοῦ παιδίου· καὶ ἐφώνησεν ἄγγελος Θεοῦ πρὸς τὴν Ἄγαρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Τί ἔχεις, Ἄγαρ; μή φοβοῦ· διότι ἤκουσεν ὁ Θεὸς τὴν φωνήν τοῦ παιδίου ἐκ τοῦ τόπου ἔνθα κεῖται·18σηκώθητι, λάβε τὸ παιδίον, καὶ κράτει αὐτὸ μὲ τὴν χεῖρά σου· διότι θέλω καταστήσει αὐτὸ εἰς ἔθνος μέγα.
19Καὶ ἤνοιξεν ὁ Θεὸς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα φρέαρ ὕδατος ὑπῆγε καὶ ἐγέμισε τὸν ἀσκὸν ὕδωρ καὶ ἐπότισε τὸ παιδίον. 20Καὶ ἦτο ὁ Θεὸς μετὰ τοῦ παιδίου, καὶ ηὔξησε, καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἔγεινε τοξότης.21Καὶ κατῴκησεν ἐν τῇ ἐρήμῳ Φαράν· καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἔλαβεν εἰς αὐτὸν γυναῖκα ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
22Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ὁ Ἀβιμέλεχ, μετὰ τοῦ Φιχὸλ ἀρχιστρατήγου τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, εἶπε πρὸς τὸν Ἀβραάμ, λέγων, Ὁ Θεὸς εἶναι μετὰ σοῦ εἰς πάντα ὅσα πράττεις·23τώρα λοιπὸν ὅμοσον πρὸς ἐμὲ ἐδὼ εἰς τὸν Θεόν, ὅτι δὲν θέλεις ψευσθῆ πρὸς ἐμέ, οὔτε πρὸς τὸν υἱὸν μου, οὔτε πρὸς τοὺς ἐγγόνους μου· ἀλλὰ κατὰ τὸ ἔλεος, τὸ ὁποῖον ἔκαμα εἰς σέ, θέλεις κάμει εἰς ἐμέ, καὶ εἰς τὴν γῆν ὅπου παρῴκησας.
24Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραάμ, Ἐγὼ θέλω ὁμόσει.25Καὶ ἔλεγξεν ὁ Ἀβραὰμ τὸν Ἀβιμέλεχ διὰ τὸ φρέαρ τοῦ ὕδατος, τὸ ὁποῖον ἀφήρπασαν οἱ δοῦλοι τοῦ Ἀβιμέλεχ.26Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβιμέλεχ, Δὲν ἐξεύρω τίς ἔπραξε τὸ πρᾶγμα τοῦτο· καὶ οὔτε σὺ μὲ ἐφανέρωσας καὶ οὔτε ἐγὼ ἤκουσα, εἰμή σήμερον.
27Καὶ λαβὼν ὁ Ἀβραὰμ πρόβατα καὶ βόας, ἔδωκεν εἰς τὸν Ἀβιμέλεχ· καὶ ἔκαμον ἀμφότεροι συνθήκην.28Καὶ ἔβαλεν ὁ Ἀβραὰμ κατὰ μέρος ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνία τοῦ ποιμνίου.29Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβιμέλεχ πρὸς τὸν Ἀβραάμ, Τί εἶναι ταῦτα τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνία, τὰ ὁποῖα ἔβαλες κατὰ μέρος;30Ὁ δὲ εἶπεν, Ὅτι ταῦτα τὰ ἑπτὰ θηλυκὰ ἀρνία θέλεις λάβει ἐκ τῆς χειρὸς μου, διὰ νὰ ἦναι εἰς ἐμὲ εἰς μαρτύριον ὅτι ἐγὼ ἔσκαψα τὸ φρέαρ τοῦτο.31διὰ τοῦτο νόμασε τὸν τόπον ἐκεῖνον, Βήρ-σαβεέ· διότι ἐκεῖ ὥμοσαν ἀμφότεροι.32Καὶ ἔκαμον συνθήκην ἐν Βήρ-σαβεέ. Ἐσηκώθη δὲ ὁ Ἀβιμέλεχ καὶ Φιχὸλ ὁ ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν γῆν τῶν Φιλισταίων.33Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Ἀβραὰμ δρυμὸν ἐν Βήρ-σαβεέ· καὶ ἐπεκαλέσθη ἐκεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, τοῦ αἰωνίου Θεοῦ.34Παρῴκησε δὲ ὁ Ἀβραὰμ ἐν τῇ γῇ τῶν Φιλισταίων ἡμέρας πολλάς.
Πεμ, Νοε 21, 2024
Χωρίο: Κατά Λουκάν 17:20-37
Διάρκεια: 42 Λεπτά 25 Δευτερόλεπτα
20Ἐρωτηθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων, πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπε· Δὲν ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ οὕτως ὥστε νὰ παρατηρῆται·21οὐδὲ θέλουσιν εἰπεῖ· Ἰδού, ἐδὼ εἶναι, ἤ Ἰδοὺ ἐκεῖ· διότι ἰδού, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐντὸς ὑμῶν.22Εἶπε δὲ πρὸς τοὺς μαθητάς· θέλουσιν ἐλθεῖ ἡμέραι, ὅτε θέλετε ἐπιθυμήσει νὰ ἴδητε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ δὲν θέλετε ἰδεῖ.23καὶ θέλουσι σᾶς εἰπεῖ· Ἰδού, ἐδὼ εἶναι, ἤ Ἰδοὺ ἐκεῖ· μή ὑπάγητε μηδ᾿ ἀκολουθήσητε.24Διότι ὡς ἡ ἀστραπή ἡ ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπ᾿ οὐρανὸν λάμπει εἰς τὴν ὑπ᾿ οὐρανόν, οὕτω θέλει εἶσθαι καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὑτοῦ.25Πρῶτον ὅμως πρέπει αὐτὸς νὰ πάθῃ πολλὰ καὶ νὰ καταφρονηθῇ ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης.26Καὶ καθὼς ἔγεινεν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε, οὕτω θέλει εἶσθαι καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·27ἔτρωγον, ἔπινον, ἐνύμφευον, ἐνυμφεύοντο, μέχρι τῆς ἡμέρας καθ᾿ ἥν ὁ Νῶε εἰσῆλθεν εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας.28Ὁμοίως καὶ καθὼς ἔγεινεν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Λώτ· ἔτρωγον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν·29καθ᾿ ἥν δὲ ἡμέραν ἐξῆλθεν ὁ Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾿ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας.30Ὡσαύτως θέλει εἶσθαι καθ᾿ ἥν ἡμέραν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θέλει φανερωθῆ.31Κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὅστις εὑρεθῇ ἐπὶ τοῦ δώματος καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἄς μή καταβῇ διὰ νὰ λάβῃ αὐτά, καὶ ὅστις ἐν τῷ ἀγρῷ ὁμοίως ἄς μή ἐπιστρέψῃ εἰς τὰ ὀπίσω.32Ἐνθυμεῖσθε τὴν γυναῖκα τοῦ Λώτ.33Ὅστις ζητήσῃ νὰ σώσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ, θέλει ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὅστις ἀπολέσῃ αὐτήν, θέλει διαφυλάξει αὐτήν.34Σᾶς λέγω, Ἐν τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ θέλουσιν εἶσθαι δύο ἐπὶ μιᾶς κλίνης, ὁ εἶς παραλαμβάνεται καὶ ὁ ἄλλος ἀφίνεται·35δύο γυναῖκες θέλουσιν ἀλέθει ὁμοῦ, ἡ μία παραλαμβάνεται καὶ ἡ ἄλλη ἀφίνεται·36δύο θέλουσιν εἶσθαι ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἶς παραλαμβάνεται καὶ ὁ ἄλλος ἀφίνεται.37Καὶ ἀποκριθέντες λέγουσι πρὸς αὐτόν· Ποῦ, Κύριε; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὅπου εἶναι τὸ σῶμα, ἐκεῖ θέλουσι συναχθῆ οἱ ἀετοί.
Τετ, Νοε 20, 2024
Χωρίο: Νεεμίας 9:1-28
Διάρκεια: 51 Λεπτά 39 Δευτερόλεπτα
1Καὶ ἐν τῇ εἰκοστῇ τετάρτῃ ἡμέρᾳ τούτου τοῦ μηνὸς συνήχθησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ μὲ νηστείαν καὶ μὲ σάκκους καὶ μὲ χῶμα ἐφ᾿ ἑαυτούς.2Καὶ ἐχωρίσθη τὸ σπέρμα τοῦ Ἰσραήλ ἀπὸ πάντων τῶν ξένων· καὶ σταθέντες ἐξωμολογήθησαν τὰς ἁμαρτίας αὑτῶν καὶ τὰς ἀνομίας τῶν πατέρων αὑτῶν.3Καὶ σταθέντες ἐν τῷ τόπῳ αὑτῶν, ἀνέγνωσαν ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὑτῶν, ἕν τέταρτον τῆς ἡμέρας· καὶ ἕν τέταρτον, ἐξωμολογοῦντο καὶ προσεκύνουν Κύριον τὸν Θεὸν αὑτῶν.
4Τότε ἐσηκώθη ἐπὶ τὸ βῆμα τῶν Λευϊτῶν Ἰησοῦς καὶ Βανί, Καδμιήλ, Σεβανίας, Βουννί, Σερεβίας, Βανὶ καὶ Χανανί, καὶ ἀνεβόησαν μετὰ φωνῆς μεγάλης πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὑτῶν.
5Καὶ οἱ Λευΐται, Ἰησοῦς καὶ Καδμιήλ, Βανί, Ἀσαβνίας, Σερεβίας, Ὠδίας, Σεβανίας καὶ Πεθαΐα, εἶπον, Σηκώθητε, εὐλογήσατε Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἕως τοῦ αἰῶνος· καὶ ἄς ἦναι, Θεέ, εὐλογημένον τὸ ἔνδοξόν σου ὄνομα, τὸ ὑπέρτερον πάσης εὐλογίας καὶ αἰνέσεως.
6Σὺ αὐτὸς εἶσαι Κύριος μόνος· σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανόν, τοὺς οὐρανοὺς τῶν οὐρανῶν, καὶ πᾶσαν τὴν στρατιὰν αὐτῶν, τὴν γῆν καὶ πάντα τὰ ἐπ᾿ αὐτῆς, τὰς θαλάσσας καὶ πάντα τὰ ἐν αὐταῖς, καὶ σὺ ζωοποιεῖς πάντα ταῦτα· καὶ σὲ προσκυνοῦσιν αἱ στρατιαὶ τῶν οὐρανῶν.7Σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὅστις ἐξέλεξας τὸν Ἄβραμ καὶ ἐξήγαγες αὐτὸν ἀπὸ τῆς Οὔρ τῶν Χαλδαίων, καὶ ἔδωκας εἰς αὐτὸν τὸ ὄνομα Ἀβραάμ·
8καὶ εὕρηκας τὴν καρδίαν αὐτοῦ πιστήν ἐνώπιόν σου, καὶ ἔκαμες πρὸς αὐτὸν διαθήκην, ὅτι θέλεις δώσει τὴν γῆν τῶν Χαναναίων, τῶν Χετταίων, τῶν Ἀμορραίων καὶ τῶν Φερεζαίων καὶ τῶν Ἰεβουσαίων καὶ τῶν Γεργεσαίων, ὅτι θέλεις δώσει αὐτήν εἰς τὸ σπέρμα αὐτοῦ· καὶ ἐξετέλεσας τοὺς λόγους σου· διότι δίκαιος εἶσαι σύ.9Καὶ εἶδες τὴν θλῖψιν τῶν πατέρων ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ἤκουσας τὴν κραυγήν αὐτῶν ἐπὶ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν·10καὶ ἔδειξας σημεῖα καὶ τέρατα ἐπὶ τὸν Φαραὼ καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς δούλους αὐτοῦ καὶ ἐπὶ πάντα τὸν λαὸν τῆς γῆς αὐτοῦ· ἐπειδή ἐγνώρισας ὅτι ὑπερηφανεύθησαν ἐναντίον αὐτῶν. Καὶ ἔκαμες εἰς σεαυτὸν ὄνομα, ὡς τὴν ἡμέραν ταύτην.11Καὶ διέσχισας τὴν θάλασσαν ἐνώπιον αὐτῶν, καὶ διέβησαν διὰ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης· τοὺς δὲ καταδιώκοντας αὐτοὺς ἔρριψας εἰς τὰ βάθη, ὡς λίθον εἰς ὕδατα ἰσχυρά·12καὶ ὡδήγησας αὐτοὺς τὴν ἡμέραν διὰ στύλου νεφέλης, τὴν δὲ νύκτα διὰ στύλου πυρός, διὰ νὰ φωτίζῃς εἰς αὐτοὺς τὴν ὁδὸν δι᾿ ἧς ἔμελλον νὰ διέλθωσι.13Καὶ κατέβης ἐπὶ τὸ ὄρος Σινά, καὶ ἐλάλησας μετ᾿ αὐτῶν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς εὐθείας κρίσεις καὶ ἀληθινοὺς νόμους, διατάγματα καὶ ἐντολὰς ἀγαθάς·14καὶ τὸ ἅγιόν σου σάββατον ἔκαμες γνωστὸν εἰς αὐτούς, καὶ προσέταξας εἰς αὐτοὺς ἐντολὰς καὶ διατάγματα καὶ νόμους, διὰ χειρὸς Μωϋσέως τοῦ δούλου σου.
15Καὶ ἄρτον ἐξ οὐρανοῦ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς εἰς τὴν πεῖναν αὐτῶν, καὶ ὕδωρ ἐκ πέτρας ἐξήγαγες εἰς αὐτοὺς εἰς τὴν δίψαν αὐτῶν· καὶ εἶπας πρὸς αὐτοὺς νὰ εἰσέλθωσι διὰ νὰ κληρονομήσωσι τὴν γῆν, περὶ ἧς ὕψωσας τὴν χεῖρά σου ὅτι θέλεις δώσει αὐτήν εἰς αὐτούς.16Ἐκεῖνοι δὲ καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν ὑπερηφανεύθησαν καὶ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὑτῶν καὶ δὲν ὑπήκουσαν εἰς τὰς ἐντολὰς σου·17καὶ ἠρνήθησαν νὰ ὑπακούσωσι καὶ δὲν ἐνεθυμήθησαν τὰ θαυμάσιά σου τὰ ὁποῖα ἔκαμες εἰς αὐτούς· ἀλλ᾿ ἐσκλήρυναν τὸν τράχηλον αὑτῶν, καὶ ἐν τῇ ἀποστασίᾳ αὑτῶν διώρισαν ἀρχηγὸν διὰ νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν δουλείαν αὑτῶν. Ἀλλὰ σὺ εἶσαι Θεὸς συγχωρητικός, ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, καὶ δὲν ἐγκατέλιπες αὐτούς.18Μάλιστα, ὅτε ἔκαμον εἰς ἑαυτοὺς χωνευτὸν μόσχον καὶ εἶπον, Οὗτος εἶναι ὁ Θεὸς σου ὅστις σὲ ἀνήγαγεν ἐξ Αἰγύπτου, καὶ ἔπραξαν μεγάλους παροργισμούς·19σὺ ὅμως, ἐν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου τοῖς μεγάλοις, δὲν ἐγκατέλιπες αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ· ὁ στύλος τῆς νεφέλης δὲν ἐξέκλινεν ἀπ᾿ αὐτῶν τὴν ἡμέραν, διὰ νὰ ὁδηγῇ αὐτοὺς ἐν τῇ ὁδῷ, οὐδὲ ὁ στύλος τοῦ πυρὸς τὴν νύκτα, διὰ νὰ φωτίζῃ εἰς αὐτοὺς καὶ τὴν ὁδὸν δι᾿ ἧς ἔμελλον νὰ διέλθωσι.20Καὶ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς τὸ ἀγαθὸν σου πνεῦμα, διὰ νὰ συνετίζῃ αὐτούς· καὶ δὲν ἐστέρησας τὸ μάννα σου ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτῶν, καὶ ὕδωρ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς εἰς τὴν δίψαν αὐτῶν.
21Καὶ τεσσαράκοντα ἔτη ἔθρεψας αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ· δὲν ἔλειψεν εἰς αὐτοὺς οὐδὲν· τὰ ἱμάτια αὐτῶν δὲν ἐπαλαιώθησαν καὶ οἱ πόδες αὐτῶν δὲν ἐπρήσθησαν.22Καὶ ἔδωκας εἰς αὐτοὺς βασίλεια καὶ λαούς, καὶ διεμέρισας εἰς αὐτοὺς διὰ μερίδας· καὶ ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν τοῦ Σηὼν καὶ τὴν γῆν τοῦ βασιλέως τῆς Ἑσεβὼν καὶ τὴν γῆν τοῦ Ὤγ βασιλέως τῆς Βασάν.23Καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν ἐπλήθυνας ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἔφερες αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶπας πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν νὰ εἰσέλθωσι, διὰ νὰ κληρονομήσωσιν αὐτήν.24Καὶ εἰσῆλθον οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν· καὶ ὑπέταξας ἔμπροσθεν αὐτῶν τοὺς κατοίκους τῆς γῆς, τοὺς Χαναναίους, καὶ παρέδωκας αὐτοὺς εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν, καὶ τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν καὶ τοὺς λαοὺς τῆς γῆς, διὰ νὰ κάμωσιν εἰς αὐτοὺς κατὰ τὴν θέλησιν αὑτῶν.
25Καὶ ἐκυρίευσαν πόλεις ἰσχυρὰς καὶ γῆν παχεῖαν, καὶ ἐκληρονόμησαν οἴκους πλήρεις πάντων τῶν ἀγαθῶν, φρέατα ὠρυγμένα, ἀμπελῶνας καὶ ἐλαιῶνας καὶ δένδρα κάρπιμα ἐν ἀφθονίᾳ· καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν καὶ ἐπαχύνθησαν καὶ ἐνετρύφησαν, ἐν τῇ μεγάλῃ σου ἀγαθότητι.
26Καὶ ἠπείθησαν καὶ ἐπανεστάτησαν ἐναντίον σου, καὶ ἔρριψαν τὸν νόμον σου ὀπίσω τῶν νώτων αὑτῶν, καὶ τοὺς προφήτας σου ἐφόνευσαν, οἵτινες διεμαρτύροντο ἐναντίον αὐτῶν διὰ νὰ ἐπιστρέψωσιν αὐτοὺς πρὸς σέ, καὶ ἔπραξαν μεγάλους παροργισμούς.27Διὰ τοῦτο παρέδωκας αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρα τῶν θλιβόντων αὐτούς, καὶ κατέθλιψαν αὐτούς· καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς θλίψεως αὑτῶν ἀνεβόησαν πρὸς σέ, καὶ σὺ εἰσήκουσας ἐξ οὐρανοῦ· καὶ κατὰ τοὺς πολλοὺς οἰκτιρμοὺς σου ἔδωκας σωτῆρας εἰς αὐτούς, καὶ ἔσωσαν αὐτοὺς ἐκ τῆς χειρὸς τῶν θλιβόντων αὐτούς.28Ἀλλ᾿ ἀφοῦ ἀνεπαύθησαν, ἐστράφησαν εἰς τὸ νὰ πράττωσι πονηρὰ ἐνώπιόν σου· ὅθεν ἐγκατέλιπες αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρα τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν, καὶ ἐξουσίασαν αὐτούς· ὅτε ὅμως ἐπέστρεψαν καὶ ἀνεβόησαν πρὸς σέ, σὺ εἰσήκουσας ἐξ οὐρανοῦ· καὶ πολλάκις ἠλευθέρωσας αὐτοὺς κατὰ τοὺς οἰκτιρμοὺς σου.
Δευ, Νοε 18, 2024
Χωρίο: Ψαλμοί 118:1-29
Διάρκεια: 42 Λεπτά 58 Δευτερόλεπτα
1Δοξολογεῖτε τὸν Κύριον, διότι εἶναι ἀγαθός, διότι τὸ ἔλεος αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
2Ἄς εἴπῃ τώρα ὁ Ἰσραήλ, ὅτι τὸ ἔλεος αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
3Ἄς εἴπῃ τώρα ὁ οἶκος Ἀαρών, ὅτι τὸ ἔλεος αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
4Ἄς εἴπωσι τώρα οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, ὅτι τὸ ἔλεος αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
5Ἐν θλίψει ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον· ὁ Κύριος μοῦ ὑπήκουσε, δοὺς εὐρυχωρίαν.
6Ὁ Κύριος εἶναι ὑπὲρ ἐμοῦ· δὲν θέλω φοβηθῆ· τί νὰ μοὶ κάμῃ ἄνθρωπος;
7Ὁ Κύριος εἶναι ὑπὲρ ἐμοῦ μεταξὺ τῶν βοηθούντων με· καὶ ἐγὼ θέλω ἰδεῖ τὴν ἐκδίκησιν ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς μου.
8Κάλλιον νὰ ἐλπίζῃ τις ἐπὶ Κύριον, παρὰ νὰ θαρρῇ ἐπ᾿ ἄνθρωπον.
9Κάλλιον νὰ ἐλπίζῃ τις ἐπὶ Κύριον, παρὰ νὰ θαρρῇ ἐπ᾿ ἄρχοντας.
10Πάντα τὰ ἔθνη μὲ περιεκύκλωσαν· ἀλλ᾿ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου θέλω κατατροπώσει αὐτούς.
11Μὲ περιεκύκλωσαν, ναί, μὲ περιεκύκλωσαν πανταχόθεν· ἀλλ᾿ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου θέλω κατατροπώσει αὐτούς.
12Μὲ περιεκύκλωσαν ὡς μέλισσαι· ἐσβέσθησαν ὡς πῦρ ἀκανθῶν· διότι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου θέλω κατατροπώσει αὐτούς.
13Μὲ ὤθησας δυνατὰ διὰ νὰ πέσω· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος μὲ ἐβοήθησε.
14Δύναμίς μου καὶ ὕμνος εἶναι ὁ Κύριος, καὶ ἔγεινεν εἰς ἐμὲ σωτηρία.
15Φωνή ἀγαλλιάσεως καὶ σωτηρίας εἶναι ἐν σκηναῖς δικαίων· ἡ δεξιὰ τοῦ Κυρίου κάμνει κατορθώματα.
16Ἡ δεξιὰ τοῦ Κυρίου ὑψώθη· ἡ δεξιὰ τοῦ Κυρίου κάμνει κατορθώματα.
17Δὲν θέλω ἀποθάνει ἀλλὰ θέλω ζήσει καὶ θέλω διηγεῖσθαι τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου.
18Αὐστηρῶς μὲ ἐπαίδευσεν ὁ Κύριος, ἀλλὰ δὲν μὲ παρέδωκεν εἰς θάνατον.
19Ἀνοίξατε εἰς ἐμὲ τὰς πύλας τῆς δικαιοσύνης· θέλω εἰσέλθει εἰς αὐτὰς καὶ θέλω δοξολογήσει τὸν Κύριον.
20Αὕτη εἶναι ἡ πύλη τοῦ Κυρίου· οἱ δίκαιοι θέλουσιν εἰσέλθει εἰς αὐτήν.
21Θέλω σὲ δοξολογεῖ, διότι μοῦ ἐπήκουσας καὶ ἔγεινες εἰς ἐμὲ σωτηρία.
22Ὁ λίθος, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἔγεινε κεφαλή γωνίας·
23παρὰ Κυρίου ἔγεινεν αὕτη καὶ εἶναι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
24Αὕτη εἶναι ἡ ἡμέρα, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὁ Κύριος· ἄς ἀγαλλιασθῶμεν καὶ ἄς εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.
25Ὦ Κύριε, σῶσον, δέομαι· ὦ Κύριε, εὐόδωσον, δέομαι.
26Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· σᾶς εὐλογήσαμεν ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου.
27Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ Κύριος καὶ ἔδειξε φῶς εἰς ἡμᾶς· φέρετε τὴν θυσίαν δεδεμένην μὲ σχοινία ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.
28Σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου, καὶ θέλω σὲ δοξολογεῖ· ὁ Θεὸς μου, θέλω σὲ ὑψόνει.
29Δοξολογεῖτε τὸν Κύριον, διότι εἶναι ἀγαθός, διότι τὸ ἔλεος αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
Κυρ, Νοε 17, 2024
Χωρίο: Κατά Λουκάν 5:27-32
Διάρκεια: 51 Λεπτά 23 Δευτερόλεπτα
27Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθε καὶ εἶδε τελώνην τινὰ Λευΐν τὸ ὄνομα, καθήμενον εἰς τὸ τελώνιον, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀκολούθει μοι.28Καὶ ἀφήσας ἅπαντα, ἐσηκώθη καὶ ἠκολούθησεν αὐτόν.29Καὶ ἔκαμεν εἰς αὐτὸν ὁ Λευΐς ὑποδοχήν μεγάλην ἐν τῇ οἰκίᾳ αὑτοῦ, καὶ ἦτο πλῆθος πολὺ τελωνῶν καὶ ἄλλων, οἵτινες ἐκάθηντο μετ᾿ αὐτῶν εἰς τὴν τράπεζαν.30Καὶ ἐγόγγυζον οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, λέγοντες· Διὰ τί μετὰ τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν τρώγετε καὶ πίνετε;31Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν ἔχουσι χρείαν ἰατροῦ οἱ ὑγιαίνοντες, ἀλλ᾿ οἱ πάσχοντες.32Δὲν ἦλθον διὰ νὰ καλέσω δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.
Πεμ, Νοε 14, 2024
Χωρίο: Προς Εβραίους 2:17-18
17Ὅθεν ἔπρεπε νὰ ὁμοιωθῇ κατὰ πάντα μὲ τοὺς ἀδελφούς, διὰ νὰ γείνῃ ἐλεήμων καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς εἰς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, διὰ νὰ κάμνῃ ἐξιλέωσιν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ.18Ἐπειδή καθ᾿ ὅτι αὐτὸς ἔπαθε πειρασθείς, δύναται νὰ βοηθήσῃ τοὺς πειραζομένους.
Τετ, Νοε 13, 2024
Χωρίο: Ιωήλ 2:12-27
Διάρκεια: 44 Λεπτά 38 Δευτερόλεπτα
12Καὶ τώρα διὰ τοῦτο, λέγει Κύριος, ἐπιστρέψατε πρὸς ἐμὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν πένθει.
13Καὶ διαρρήξατε τὴν καρδίαν σας καὶ μή τὰ ἱμάτιά σας καὶ ἐπιστρέψατε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν σας· διότι εἶναι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μεταμελούμενος διὰ τὸ κακόν.14Τίς οἶδεν, ἄν θέλῃ ἐπιστρέψει καὶ μεταμεληθῆ καὶ ἀφήσει εὐλογίαν κατόπιν αὑτοῦ, προσφορὰν καὶ σπονδήν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν;
15Σαλπίσατε σάλπιγγα ἐν Σιών, ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε σύναξιν ἐπίσημον.16Συναθροίσατε τὸν λαόν, ἁγιάσατε τὴν σύναξιν, συνάξατε τοὺς πρεσβυτέρους, συναθροίσατε τὰ νήπια καὶ τὰ θηλάζοντα μαστούς· ἄς ἐξέλθῃ ὁ νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὑτοῦ καὶ ἡ νύμφη ἐκ τοῦ θαλάμου αὑτῆς.17Ἄς κλαύσωσιν οἱ ἱερεῖς, οἱ λειτουργοὶ τοῦ Κυρίου, μεταξὺ τῆς στοᾶς καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἄς εἴπωσι, Φεῖσαι, Κύριε, τοῦ λαοῦ σου καὶ μή δώσῃς τὴν κληρονομίαν σου εἰς ὄνειδος, ὥστε νὰ κυριεύσωσιν αὐτοὺς τὰ ἔθνη· διὰ τί νὰ εἴπωσι μεταξὺ τῶν λαῶν, Ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς αὐτῶν;
18Καὶ ὁ Κύριος θέλει ζηλοτυπήσει διὰ τὴν γῆν αὑτοῦ καὶ θέλει φεισθῆ τοῦ λαοῦ αὑτοῦ.19Ναί, ὁ Κύριος θέλει ἀποκριθῆ καὶ εἰπεῖ πρὸς τὸν λαὸν αὑτοῦ, Ἰδού, ἐγὼ θέλω ἐξαποστείλει πρὸς ὑμᾶς τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον καὶ θέλετε ἐμπλησθῆ ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ δὲν θέλω σᾶς κάμει πλέον ὄνειδος μεταξὺ τῶν ἐθνῶν.20Ἀλλὰ θέλω ἀπομακρύνει ἀπὸ σᾶς τὸν ἐκ τοῦ βορρᾶ πολέμιον, καὶ θέλω ἐξώσει αὐτὸν εἰς γῆν ἄνυδρον καὶ ἔρημον, μὲ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πρὸς τὴν ἀνατολικήν θάλασσαν, τὸ δὲ ὄπισθεν αὐτοῦ μέρος πρὸς τὴν θάλασσαν τὴν δυτικήν, καὶ ἡ δυσωδία αὐτοῦ θέλει ἀναβῆ καὶ ἡ κακή ὀσμή αὐτοῦ θέλει ὑψωθῆ, διότι ἔπραξε μεγάλα.
21Μή φοβοῦ, γῆ· χαῖρε καὶ εὐφραίνου· διότι ὁ Κύριος θέλει κάμει μεγαλεῖα.22Μή τρομάζετε, κτήνη τῆς πεδιάδος· διότι αἱ βοσκαὶ τῆς ἐρήμου βλαστάνουσι, διότι τὸ δένδρον φέρει τὸν καρπὸν αὑτοῦ, ἡ συκῆ καὶ ἡ ἄμπελος ἐκδίδουσι τὴν δύναμιν αὑτῶν.23Καί, τὰ τέκνα τῆς Σιών, χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σας· διότι ἔδωκεν εἰς ἐσᾶς τὴν πρώϊμον βροχήν ἐγκαίρως καὶ θέλει βρέξει εἰς ἐσᾶς βροχήν πρώϊμον καὶ ὄψιμον ὡς πρότερον.24Καὶ τὰ ἁλώνια θέλουσι γεμισθῆ ἀπὸ σίτου καὶ οἱ ληνοὶ θέλουσιν ὑπερεκχειλίσει ἀπὸ οἴνου καὶ ἐλαίου.
25Καὶ θέλω ἀναπληρώσει εἰς ἐσᾶς τὰ ἔτη, τὰ ὁποῖα κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, ὁ βροῦχος καὶ ἡ ἐρυσίβη καὶ ἡ κάμπη, τὸ στράτευμά μου τὸ μέγα, τὸ ὁποῖον ἐξαπέστειλα ἐναντίον σας.26Καὶ θέλετε φάγει ἀφθόνως καὶ χορτασθῆ καὶ αἰνέσει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας· ὅστις ἔκαμε θαυμάσια μὲ σᾶς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.27Καὶ θέλετε γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν μέσῳ τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σας καὶ δὲν εἶναι ἄλλος οὐδείς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.
Κυρ, Νοε 10, 2024
Χωρίο: Ησαΐας 42:1-25
Διάρκεια: 45 Λεπτά 9 Δευτερόλεπτα
1Ἰδοὺ, ὁ δοῦλός μου, τὸν ὁποῖον ὑπεστήριξα· ὁ ἐκλεκτὸς μου, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ψυχή μου εὐηρεστήθη· ἔθεσα τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν· θέλει ἐξαγγείλει κρίσιν εἰς τὰ ἔθνη.2Δὲν θέλει φωνάξει οὐδὲ θέλει ἀνακράξει οὐδὲ θέλει κάμει τὴν φωνήν αὑτοῦ νὰ ἀκουσθῆ ἐν ταῖς ὁδοῖς.3Κάλαμον συντεθλασμένον δὲν θέλει συντρίψει καὶ λινάριον καπνίζον δὲν θέλει σβύσει· θέλει ἐκφέρει κρίσιν ἐν ἀληθείᾳ.4Δὲν θέλει ἐκλίπει οὐδὲ θέλει μικροψυχήσει, ἑωσοῦ βάλῃ κρίσιν ἐν τῇ γῇ· καὶ αἱ νῆσοι θέλουσι προσμένει τὸν νόμον αὐτοῦ.
5Οὕτω λέγει ὁ Θεὸς ὁ Κύριος, ὁ ποιήσας τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐκτείνας αὐτούς· ὁ στερεώσας τὴν γῆν καὶ τὰ γεννώμενα ἐξ αὐτῆς· ὁ διδοὺς πνοήν εἰς τὸν λαὸν τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ πνεῦμα εἰς τοὺς περιπατοῦντας ἐπ᾿ αὐτῆς·
6Ἐγὼ ὁ Κύριος σὲ ἐκάλεσα ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ θέλω κρατεῖ τὴν χεῖρά σου καὶ θέλω σὲ φυλάττει καὶ θέλω σὲ καταστήσει διαθήκην τοῦ λαοῦ, φῶς τῶν ἐθνῶν·7διὰ νὰ ἀνοίξῃς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν τυφλῶν, νὰ ἐκβάλῃς τοὺς δεσμίους ἐκ τῶν δεσμῶν, τοὺς καθημένους ἐν σκότει ἐκ τοῦ οἴκου τῆς φυλακῆς.8Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος· τοῦτο εἶναι τὸ ὄνομά μου· καὶ δὲν θέλω δώσει τὴν δόξαν μου εἰς ἄλλον οὐδὲ τὴν αἴνεσίν μου εἰς τὰ γλυπτά.9Ἰδού, ἦλθον τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς· καὶ ἐγὼ ἀναγγέλλω νέα πράγματα· πρὶν ἐκφύωσι, λαλῶ περὶ αὐτῶν εἰς ἐσᾶς.
10Ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον σμα νέον, τὴν δόξαν αὐτοῦ ἐκ τῶν ἄκρων τῆς γῆς, σεῖς οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ· αἱ νῆσοι καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτάς.11Ἡ ἔρημος καὶ αἱ πόλεις αὐτῆς ἄς ὑψώσωσι φωνήν, αἱ κῶμαι τὰς ὁποίας κατοικεῖ ὁ Κηδάρ· ἄς ψάλλωσιν οἱ κάτοικοι τῆς Σελά, ἄς ἀλαλάζωσιν ἐκ τῶν κορυφῶν τῶν ὀρέων.12Ἄς δώσωσι δόξαν εἰς τὸν Κύριον καὶ ἄς ἀναγγείλωσι τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν ταῖς νήσοις.
13Ὁ Κύριος θέλει ἐξέλθει ὡς ἰσχυρός· θέλει διεγείρει ζῆλον ὡς πολεμιστής· θέλει φωνάξει, μάλιστα θέλει βρυχήσει, θέλει ὑπερισχύσει κατὰ τῶν πολεμίων αὑτοῦ.
14Ἀπὸ πολλοῦ ἐσιώπησα· θέλω μείνει ἥσυχος; θέλω κρατήσει ἐμαυτόν; τώρα θέλω φωνάξει ὡς ἡ τίκτουσα· θέλω καταστρέψει καὶ καταπίει ὁμοῦ.15Θέλω ἐρημώσει ὄρη καὶ λόφους καὶ καταξηράνει πάντα τὸν χόρτον αὐτῶν· καὶ θέλω καταστήσει τοὺς ποταμοὺς νήσους καὶ τὰς λίμνας θέλω ξηράνει.16Καὶ θέλω φέρει τοὺς τυφλοὺς δι᾿ ὁδοῦ τὴν ὁποίαν δὲν ἤξευρον, θέλω ὁδηγήσει αὐτοὺς εἰς τρίβους τὰς ὁποίας δὲν ἐγνώριζον· τὸ σκότος θέλω κάμει φῶς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ τὰ σκολιὰ εὐθέα. Ταῦτα τὰ πράγματα θέλω κάμει εἰς αὐτοὺς καὶ δὲν θέλω ἐγκαταλείψει αὐτούς.
17Ἐστράφησαν εἰς τὰ ὀπίσω, κατησχύνθησαν οἱ θαρροῦντες ἐπὶ τὰ γλυπτά, οἱ λέγοντες πρὸς τὰ χωνευτά, σεῖς εἶσθε οἱ θεοὶ ἡμῶν.
18Ἀκούσατε, κωφοί· καὶ ἀνοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς σας, τυφλοί, διὰ νὰ ἴδητε.19Τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλός μου; ἤ κωφός, παρὰ ὁ μηνυτής μου, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλα; τίς τυφλός, παρὰ ὁ τέλειος; καὶ τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου;20Βλέπεις πολλὰ ἀλλὰ δὲν παρατηρεῖς· ἀνοίγεις τὰ ὦτα ἀλλὰ δὲν ἀκούεις.2142:21 Ὁ Κύριος εὐνόησε πρὸς αὐτὸν ἕνεκεν τῆς δικαιοσύνης αὑτοῦ· θέλει μεγαλύνει τὸν νόμον αὑτοῦ καὶ καταστήσει ἔντιμον.22Πλήν αὐτὸς εἶναι λαὸς διηρπαγμένος καὶ γεγυμνωμένος· εἶναι πάντες πεπαγιδευμένοι ἐν σπηλαίοις καὶ κεκρυμμένοι ἐν ταῖς φυλακαῖς· εἶναι λάφυρον καὶ δὲν ὑπάρχει ὁ λυτρόνων· διάρπαγμα, καὶ οὐδεὶς ὁ λέγων, Ἐπίστρεψον αὐτό.23Τίς ἀπὸ σᾶς θέλει δώσει ἀκρόασιν εἰς τοῦτο; θέλει προσέξει καὶ ἀκούσει εἰς τὸ μετὰ ταῦτα;
24Τίς παρέδωκε τὸν Ἰακώβ εἰς διαρπαγήν καὶ τὸν Ἰσραήλ εἰς λεηλατιστάς; οὐχὶ ὁ Κύριος, αὐτὸς εἰς τὸν ὁποῖον ἡμαρτήσαμεν; διότι δὲν ἠθέλησαν νὰ περιπατήσωσιν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ οὐδὲ ὑπήκουσαν εἰς τὸν νόμον αὐτοῦ.25Διὰ τοῦτο ἐξέχεεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν σφοδρότητα τῆς ὀργῆς αὑτοῦ καὶ τὴν ὁρμήν τοῦ πολέμου· καὶ συνέφλεξεν αὐτὸν πανταχόθεν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἐνόησε· καὶ ἔκαυσεν αὐτὸν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἔβαλε τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ.
Πεμ, Νοε 07, 2024
Χωρίο: Προς Ρωμαίους 10:1-17
Διάρκεια: 43 Λεπτά 55 Δευτερόλεπτα
1Ἀδελφοί, ἡ ἐπιθυμία τῆς καρδίας μου καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ εἶναι διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτῶν·2διότι μαρτυρῶ περὶ αὐτῶν ὅτι ἔχουσι ζῆλον Θεοῦ, ἀλλ᾿ οὐχὶ κατ᾿ ἐπίγνωσιν.3Ἐπειδή μή γνωρίζοντες τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, καὶ ζητοῦντες νὰ συστήσωσι τὴν ἰδίαν αὑτῶν δικαιοσύνην, δὲν ὑπετάχθησαν εἰς τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ.4Ἐπειδή τὸ τέλος τοῦ νόμου εἶναι ὁ Χριστὸς πρὸς δικαιοσύνην εἰς πάντα τὸν πιστεύοντα.
5Διότι ὁ Μωϋσῆς γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, λέγων ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὁ κάμνων ταῦτα θέλει ζήσει δι᾿ αὐτῶν·6ἡ ἐκ πίστεως ὅμως δικαιοσύνη λέγει οὕτω· Μή εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, Τίς θέλει ἀναβῆ εἰς τὸν οὐρανόν; τουτέστι διὰ νὰ καταβιβάσῃ τὸν Χριστόν.7ἤ, Τίς θέλει καταβῆ εἰς τὴν ἄβυσσον; τουτέστι διὰ νὰ ἀναβιβάσῃ τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν.8Ἀλλὰ τί λέγει; Πλησίον σου εἶναι ὁ λόγος, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τουτέστιν ὁ λόγος τῆς πίστεως, τὸν ὁποῖον κηρύττομεν.9Ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς διὰ τοῦ στόματός σου τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, θέλεις σωθῆ· 10διότι μὲ τὴν καρδίαν πιστεύει τις πρὸς δικαιοσύνην, καὶ μὲ τὸ στόμα γίνεται ὁμολογία πρὸς σωτηρίαν.11Διότι λέγει ἡ γραφή· Πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτὸν δὲν θέλει καταισχυνθῆ. 12Ἐπειδή δὲν εἶναι διαφορὰ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· διότι ὁ αὐτὸς Κύριος εἶναι πάντων, πλούσιος πρὸς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν·13διότι Πᾶς ὅστις ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θέλει σωθῆ.
14Πῶς λοιπὸν θέλουσιν ἐπικαλεσθῆ ἐκεῖνον, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ἐπίστευσαν; καὶ πῶς θέλουσι πιστεύσει εἰς ἐκεῖνον, περὶ τοῦ ὁποίου δὲν ἤκουσαν; καὶ πῶς θέλουσιν ἀκούσει χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ὁ κηρύττων;15Καὶ πῶς θέλουσι κηρύξει, ἐὰν δὲν ἀποσταλῶσι; Καθὼς εἶναι γεγραμμένον· Πόσον ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά.16Ἀλλὰ δὲν ὑπήκουσαν πάντες εἰς τὸ εὐαγγέλιον. Διότι ὁ Ἡσαΐας λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσεν εἰς τὸ κήρυγμα ἡμῶν;17Ἄρα ἡ πίστις εἶναι ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοή διὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
Τετ, Νοε 06, 2024
Χωρίο: Ησαΐας 58:9-12
Διάρκεια: 42 Λεπτά 50 Δευτερόλεπτα
9Τότε θέλεις κράζει καὶ ὁ Κύριος θέλει ἀποκρίνεσθαι· θέλεις φωνάζει καὶ ἐκεῖνος θέλει λέγει, Ἰδού, ἐγώ. Ἐὰν ἐκβάλῃς ἐκ μέσου σου τὸν ζυγόν, τὴν ἀνάτασιν τοῦ δακτύλου καὶ τοὺς ματαίους λόγους·10καὶ ἀνοίγῃς τὴν ψυχήν σου πρὸς τὸν πεινῶντα καὶ εὐχαριστῇς τὴν τεθλιμμένην ψυχήν· τότε τὸ φῶς σου θέλει ἀνατέλλει ἐν τῷ σκότει καὶ τὸ σκότος σου θέλει εἶσθαι ὡς μεσημβρίᾳ.11Καὶ ὁ Κύριος θέλει σὲ ὁδηγεῖ πάντοτε καὶ χορταίνει τὴν ψυχήν σου ἐν ἀνομβρίαις καὶ παχύνει τὰ ὀστᾶ σου· καὶ θέλεις εἶσθαι ὡς κῆπος ποτιζόμενος καὶ ὡς πηγή ὕδατος, τῆς ὁποίας τὰ ὕδατα δὲν ἐκλείπουσι.12Καὶ οἱ ἀπὸ σοῦ θέλουσιν οἰκοδομήσει τὰς παλαιὰς ἐρημώσεις· θέλεις ἀνεγείρει τὰ θεμέλια πολλῶν γενεῶν· καὶ θέλεις ὀνομασθῆ, Ὁ ἐπιδιορθωτής τῶν χαλασμάτων, Ὁ ἀνορθωτής τῶν ὁδῶν διὰ τὸν κατοικισμόν.
