1Καὶ ἐνῷ ἀνεχώρει, εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.2Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὥστε νὰ γεννηθῇ τυφλός;3Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλὰ διὰ νὰ φανερωθῶσι τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.4Ἐγὼ πρέπει νὰ ἐργάζωμαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με, ἑωσοῦ εἶναι ἡμέρα· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται νὰ ἐργάζηται.5Ἐνόσῳ εἶμαι ἐν τῷ κόσμῳ, εἶμαι φῶς τοῦ κόσμου.6Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἔκαμε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ7καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ὕπαγε, νίφθητι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, τὸ ὁποῖον ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. Ὑπῆγε λοιπὸν καὶ ἐνίφθη, καὶ ἦλθε βλέπων.8Οἱ δὲ γείτονες καὶ ὅσοι ἔβλεπον αὐτὸν πρότερον ὅτι ἦτο τυφλὸς ἔλεγον δὲν εἶναι οὗτος, ὅστις ἐκάθητο καὶ ἐζήτει;9Ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτος εἶναι· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτοῦ εἶναι. Ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγὼ εἶμαι.10Ἔλεγον λοιπὸν πρὸς αὐτόν· Πῶς ἠνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ σου; 11Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς ἔκαμε πηλὸν καὶ ἐπέχρισε τοὺς ὀφθαλμοὺς μου καὶ μοὶ εἶπεν· Ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίφθητι· ἀφοῦ δὲ ὑπῆγα καὶ ἐνίφθην, ἀνέβλεψα.12Εἶπον λοιπὸν πρὸς αὐτόν· Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος; Λέγει· Δὲν ἐξεύρω. 13Φέρουσιν αὐτὸν τὸν ποτὲ τυφλὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους.14Ἦτο δὲ σάββατον, ὅτε ἔκαμε τὸν πηλὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.15Πάλιν λοιπὸν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψε. Καὶ ἐκεῖνος εἶπε πρὸς αὐτούς· Πηλὸν ἔβαλεν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς μου, καὶ ἐνίφθην, καὶ βλέπω.16Ἔλεγον λοιπὸν τινὲς ἐκ τῶν Φαρισαίων· Οὗτος ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι παρὰ τοῦ Θεοῦ, διότι δὲν φυλάττει τὸ σάββατον. Ἄλλοι ἔλεγον· Πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς νὰ κάμνῃ τοιαῦτα θαύματα; Καὶ ἦτο σχίσμα μεταξὺ αὐτῶν.17Λέγουσι πάλιν πρὸς τὸν τυφλόν· Σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ἐπειδή ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς σου; Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν ὅτι προφήτης εἶναι. 18Δὲν ἐπίστευσαν λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι ἦτο τυφλὸς καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώναξαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος19καὶ ἠρώτησαν αὐτούς, λέγοντες· Οὗτος εἶναι ὁ υἱὸς σας, τὸν ὁποῖον σεῖς λέγετε ὅτι ἐγεννήθη τυφλός; πῶς λοιπὸν βλέπει τώρα;20Ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτοὺς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· Ἐξεύρομεν ὅτι οὗτος εἶναι ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι ἐγεννήθη τυφλός·21Πῶς δὲ βλέπει τώρα δὲν ἐξεύρομεν, ἤ τίς ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἡμεῖς δὲν ἐξεύρομεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ θέλει λαλήσει.22Ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἐπειδή ἤδη εἶχον συμφωνήσει οἱ Ἰουδαῖοι, ἐὰν τις ὁμολογήσῃ αὐτὸν Χριστόν, νὰ γείνῃ ἀποσυνάγωγος.23Διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε. 24Ἐφώναξαν λοιπὸν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον, ὅστις ἦτο τυφλός, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Δόξασον τὸν Θεόν· ἡμεῖς ἐξεύρομεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος εἶναι ἁμαρτωλός.25Ἀπεκρίθη λοιπὸν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Ἄν ἦναι ἁμαρτωλὸς δὲν ἐξεύρω· ἕν ἐξεύρω, ὅτι ἤμην τυφλὸς καὶ τώρα βλέπω.26Εἶπον δὲ πρὸς αὐτὸν πάλιν· Τί σοὶ ἔκαμε; πῶς ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς σου;27Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς· Σᾶς εἶπον ἤδη, καὶ δὲν ἠκούσατε· διὰ τί πάλιν θέλετε νὰ ἀκούητε; μήπως καὶ σεῖς θέλετε νὰ γείνητε μαθηταὶ αὐτοῦ;28Ἐλοιδόρησαν λοιπὸν αὐτὸν καὶ εἶπον· Σὺ εἶσαι μαθητής ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως εἴμεθα μαθηταί.29Ἡμεῖς ἐξεύρομεν ὅτι πρὸς τὸν Μωϋσῆν ἐλάλησεν ὁ Θεός· τοῦτον ὅμως δὲν ἐξεύρομεν πόθεν εἶναι.30Ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐν τούτῳ μάλιστα εἶναι τὸ θαυμαστόν, ὅτι σεῖς δὲν ἐξεύρετε πόθεν εἶναι, καὶ ἤνοιξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς.31Ἐξεύρομεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλοὺς ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει, ἀλλ᾿ ἐὰν τις ἦναι θεοσεβής καὶ κάμνῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ, τοῦτον ἀκούει.32Ἐκ τοῦ αἰῶνος δὲν ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς γεγεννημένου τυφλοῦ.33Ἐὰν οὗτος δὲν ἦτο παρὰ Θεοῦ, δὲν ἠδύνατο νὰ κάμῃ οὐδέν.34Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Σὺ ἐγεννήθης ὅλος ἐν ἁμαρτίαις, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω. 35Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;36Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· Τίς εἶναι, Κύριε, διὰ νὰ πιστεύσω εἰς αὐτόν;37Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Καὶ εἶδες αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνος εἶναι.38Ὁ δὲ εἶπε· Πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτόν.39Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ διὰ κρίσιν ἦλθον εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, διὰ νὰ βλέπωσιν οἱ μή βλέποντες καὶ νὰ γείνωσι τυφλοὶ οἱ βλέποντες. 40Καὶ ἤκουσαν ταῦτα ὅσοι ἐκ τῶν Φαρισαίων ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Μήπως καὶ ἡμεῖς εἴμεθα τυφλοί;41Εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν ἦσθε τυφλοί, δὲν ἠθέλετε ἔχει ἁμαρτίαν· τώρα ὅμως λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ ἁμαρτία σας λοιπὸν μένει.

21 Εἴπατέ μοι οἱ θέλοντες νὰ ἦσθε ὑπὸ νόμον· τὸν νόμον δὲν ἀκούετε;22 Διότι εἶναι γεγραμμένον ὅτι ὁ Ἀβραὰμ ἐγέννησε δύο υἱούς, ἕνα ἐκ τῆς δούλης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.23 Ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς δούλης ἐγεννήθη κατὰ σάρκα, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας·24 Τὰ ὁποῖα εἶναι κατὰ ἀλληγορίαν· διότι αὗται εἶναι αἱ δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἡ γεννῶσα πρὸς δουλείαν, ἥτις εἶναι ἡ Ἄγαρ.25 Διότι τὸ Ἄγαρ εἶναι τὸ ὄρος Σινᾶ ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν σημερινήν Ἱερουσαλήμ, εἶναι δὲ εἰς δουλείαν μετὰ τῶν τέκνων αὑτῆς·26 ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλήμ εἶναι ἐλευθέρα, ἥτις εἶναι μήτηρ πάντων ἡμῶν. 27 Διότι εἶναι γεγραμμένον· Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ μή τίκτουσα, ἔκβαλε φωνήν καὶ βόησον, ἡ μή δίνουσα· διότι τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου εἶναι πλειότερα παρὰ τὰ τέκνα τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. 28 Ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί, καθὼς ὁ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα εἴμεθα.29 Ἀλλὰ καθὼς τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, οὔτω καὶ τώρα. 30 Ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή; Ἔκβαλε τὴν δούλην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς· διότι δὲν θέλει κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς δούλης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας.31 Λοιπόν, ἀδελφοί, δὲν εἴμεθα τῆς δούλης τέκνα, ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας.

10 Γυναῖκα ἐνάρετον τίς θέλει εὑρεῖ; διότι ἡ τοιαύτη εἶναι πολὺ τιμιωτέρα ὑπὲρ τοὺς μαργαρίτας.11 Ἡ καρδία τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς θαρρεῖ ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ δὲν θέλει στερεῖσθαι ἀφθονίας.12 Θέλει φέρει εἰς αὐτὸν καλὸν καὶ οὐχὶ κακόν, πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὑτῆς. 13 Ζητεῖ μαλλίον καὶ λινάριον καὶ ἐργάζεται εὐχαρίστως μὲ τὰς χεῖρας αὑτῆς.14 Εἶναι ὡς τὰ πλοῖα τῶν ἐμπόρων· φέρει τὴν τροφήν αὑτῆς ἀπὸ μακρόθεν. 15 Καὶ ἐγείρεται ἐνῷ εἶναι ἔτι νὺξ καὶ δίδει τροφήν εἰς τὸν οἶκον αὑτῆς, καὶ ἔργα εἰς τὰς θεραπαίνας αὑτῆς.16 Θεωρεῖ ἀγρὸν καὶ ἀγοράζει αὐτόν· ἐκ τοῦ καρποῦ τῶν χειρῶν αὐτῆς φυτεύει ἀμπελῶνα. 17 Ζώνει τὴν ὀσφὺν αὑτῆς μὲ δύναμιν, καὶ ἐνισχύει τοὺς βραχίονας αὑτῆς.18 Αἰσθάνεται ὅτι τὸ ἐμπόριον αὐτῆς εἶναι καλόν· ὁ λύχνος αὐτῆς δὲν σβύνεται τὴν νύκτα.19 Βάλλει τὰς χεῖρας αὑτῆς εἰς τὸ ἀδράκτιον καὶ κρατεῖ ἐν τῇ χειρὶ αὑτῆς τὴν ἡλακάτην. 20 Ἀνοίγει τὴν χεῖρα αὑτῆς εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐκτείνει τὰς χεῖρας αὑτῆς πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς.21 Δὲν φοβεῖται τὴν χιόνα διὰ τὸν οἶκον αὑτῆς· διότι πᾶς ὁ οἶκος αὐτῆς εἶναι ἐνδεδυμένοι διπλᾶ. 22 Κάμνει εἰς ἑαυτήν σκεπάσματα· τὸ ἔνδυμα αὐτῆς εἶναι βύσσος καὶ πορφύρα.23 Ὁ ἀνήρ αὐτῆς γνωρίζεται ἐν ταῖς πύλαις, ὅταν κάθηται μεταξὺ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ τόπου. 24 Κάμνει λεπτὸν πανίον καὶ πωλεῖ· καὶ δίδει ζῶνας εἰς τοὺς ἐμπόρους.25 Ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν εἶναι ἐνδεδυμένη· καὶ εὐφραίνεται διὰ τὸν μέλλοντα καιρόν. 26 Ἀνοίγει τὸ στόμα αὑτῆς ἐν σοφίᾳ· καὶ ἐπὶ τῆς γλώσσης αὐτῆς εἶναι νόμος εὐμενείας.27 Ἐπαγρυπνεῖ εἰς τὴν κυβέρνησιν τοῦ οἴκου αὑτῆς καὶ ἄρτον ὀκνηρίας δὲν τρώγει. 28 Τὰ τέκνα αὐτῆς σηκόνονται καὶ μακαρίζουσιν αὐτήν· ὁ ἀνήρ αὐτῆς, καὶ ἐπαινεῖ αὐτήν·29 Πολλαὶ θυγατέρες ἐφέρθησαν ἀξίως, ἀλλὰ σὺ ὑπερέβης πάσας. 30 Ψευδής εἶναι ἡ χάρις καὶ μάταιον τὸ κάλλος· ἡ γυνή ἡ φοβουμένη τὸν Κύριον, αὐτή θέλει ἐπαινεῖσθαι.31 Δότε εἰς αὐτήν ἐκ τοῦ καρποῦ τῶν χειρῶν αὐτῆς· καὶ τὰ ἔργα αὐτῆς ἄς ἐπαινῶσιν αὐτήν ἐν ταῖς πύλαις.

1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος νὰ σοῦ ὑπακούσῃ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως! τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰακὼβ νὰ σὲ ὑπερασπίσῃ. 2 Νὰ σοὶ ἐξαποστείλῃ βοήθειαν ἐκ τοῦ ἁγιαστηρίου καὶ ἐκ τῆς Σιὼν νὰ σὲ ὑποστηρίξῃ. 3 Νὰ ἐνθυμηθῇ πάσας τὰς προσφορὰς σου καὶ νὰ προσδεχθῇ τὸ ὁλοκαύτωμά σου. Διάψαλμα. 4 Νὰ σοὶ δώσῃ κατὰ τὴν καρδίαν σου καὶ νὰ ἐκπληρώσῃ πᾶσαν βουλήν σου. 5 Εἰς τὴν σωτηρίαν σου θέλομεν χαρῆ· καὶ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν θέλομεν ὑψώσει τὰς σημαίας· ὁ Κύριος νὰ ἐκπληρώσῃ πάντα τὰ αἰτήματά σου. 6 Τώρα ἐγνώρισα ὅτι ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν χριστὸν αὑτοῦ· θέλει εἰσακούσει αὐτοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς ἁγιότητος αὑτοῦ· ἡ σωτηρία τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ γίνεται ἐν δυνάμει. 7 Οἱ μὲν εἰς ἁμάξας, οἱ δὲ εἰς ἵππους, ἀλλ᾿ ἡμεῖς εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν θέλομεν καυχᾶσθαι· 8 οὗτοι συνεκάμφθησαν καὶ ἔπεσον· ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν. 9 Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα· καὶ εἰσάκουσον ἡμῶν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν σὲ ἐπικαλεσθῶμεν.

17 Διότι καλήτερον νὰ πάσχητε, ἐὰν ἦναι οὕτω τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντες παρὰ κακοποιοῦντες. 18 Ἐπειδή καὶ ὁ Χριστὸς ἅπαξ ἔπαθε διὰ τὰς ἁμαρτίας, ὁ δίκαιος ὑπὲρ τῶν ἀδίκων, διὰ νὰ φέρῃ ἡμᾶς πρὸς τὸν Θεόν, θανατωθεὶς μὲν κατὰ τὴν σάρκα, ζωοποιηθεὶς δὲ διὰ τοῦ πνεύματος· 19 διὰ τοῦ ὁποίου πορευθεὶς ἐκήρυξε καὶ πρὸς τὰ πνεύματα τὰ ἐν τῇ φυλακῇ,20 τὰ ὁποῖα ἠπείθησάν ποτε, ὅτε ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ ἐπρόσμενέ ποτε αὐτοὺς ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε, ἐνῷ κατεσκευάζετο ἡ κιβωτός, εἰς ἥν ὀλίγαι, τουτέστιν ὀκτώ, ψυχαὶ διεσώθησαν δι᾿ ὕδατος.21 Τοῦ ὁποίου ἀντίτυπον ὅν τὸ βάπτισμα, σώζει καὶ ἡμᾶς τὴν σήμερον, οὐχὶ ἀποβολή τῆς ἀκαθαρσίας τῆς σαρκός, ἀλλὰ μαρτυρία τῆς ἀγαθῆς συνειδήσεως εἰς Θεόν, διὰ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 22 ὅστις εἶναι ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ εἰς ὅν ὑπετάχθησαν ἄγγελοι καὶ ἐξουσίαι καὶ δυνάμεις.