Η οδός που οδηγεί στην επίσκεψη του Κυρίου

1 Ἦτο δὲ τὶς ἄνθρωπος ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατόνταρχος ἐκ τοῦ τάγματος τοῦ λεγομένου Ἰταλικοῦ, 2 εὐσεβής καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν μετὰ παντὸς τοῦ οἴκου αὑτοῦ, ὅστις καὶ ἔκαμνεν ἐλεημοσύνας εἰς τὸν λαὸν πολλὰς καὶ ἐδέετο τοῦ Θεοῦ διαπαντός·3 οὗτος εἶδε φανερὰ δι᾿ ὀράματος περὶ τὴν ἐννάτην ὥραν τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἰσῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κορνήλιε.4 Ὁ δὲ ἀτενίσας εἰς αὐτὸν καὶ ἔμφοβος γενόμενος, εἶπε· Τί εἶναι, Κύριε; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Αἱ προσευχαὶ σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνόν σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.5 Καὶ τώρα πέμψον εἰς Ἰόππην ἀνθρώπους καὶ προσκάλεσον τὸν Σίμωνα, ὅστις ἐπονομάζεται Πέτρος·6 οὗτος ξενίζεται παρὰ τινι Σίμωνι βυρσοδέψῃ, ἔχοντι οἰκίαν πλησίον τῆς θαλάσσης. Οὗτος θέλει σοὶ λαλήσει τί πρέπει νὰ κάμνῃς.7 Καθὼς δὲ ἀνεχώρησεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν πρὸς τὸν Κορνήλιον, ἐφώναξε δύο ἐκ τῶν ὑπηρετῶν αὑτοῦ καὶ ἕνα στρατιώτην εὐσεβῆ ἐκ τῶν διαμενόντων πάντοτε πλησίον αὐτοῦ,8 καὶ διηγηθεὶς πρὸς αὐτοὺς τὰ πάντα, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην. 9 Τῇ δὲ ἐπαύριον, ἐνῷ ἐκεῖνοι ὡδοιπόρουν καὶ ἐπλησίαζον εἰς τὴν πόλιν, ἀνέβη ὁ Πέτρος εἰς τὸ δῶμα διὰ νὰ προσευχηθῇ περὶ τὴν ἕκτην ὥραν.10 Καὶ πεινάσας ἤθελε νὰ φάγῃ· ἐνῷ δὲ ἡτοίμαζον, ἐπῆλθεν ἐπ᾿ αὐτὸν ἔκστασις,11 καὶ θεωρεῖ τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον καὶ καταβαῖνον ἐπ᾿ αὐτὸν σκεῦός τι ὡς σινδόνα μεγάλην, τὸ ὁποῖον ἦτο δεδεμένον ἀπὸ τῶν τεσσάρων ἄκρων καὶ κατεβιβάζετο ἐπὶ τὴν γῆν,12 ἐντὸς τοῦ ὁποίου ὑπῆρχον πάντα τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.13 Καὶ ἔγεινε φωνή πρὸς αὐτόν· Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον καὶ φάγε·14Ὁ δὲ Πέτρος εἶπε· Μή γένοιτο, Κύριε· διότι οὐδέποτε ἔφαγον οὐδὲν βέβηλον ἤ ἀκάθαρτον.15 Καὶ πάλιν ἐκ δευτέρου ἔγεινε φωνή πρὸς αὐτόν· Ὅσα ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε, σὺ μή λέγε βέβηλα.16 Ἔγεινε δὲ τοῦτο τρίς, καὶ πάλιν ἀνελήφθη τὸ σκεῦος εἰς τὸν οὐρανόν. 17 Ἐνῷ δὲ ὁ Πέτρος ἦτο ἐν ἀπορίᾳ καθ᾿ ἑαυτὸν τί ἐσήμαινε τὸ ὄραμα, τὸ ὁποῖον εἶδεν, ἰδού, οἱ ἄνθρωποι οἱ ἀπεσταλμένοι παρὰ τοῦ Κορνηλίου ἐρωτήσαντες καὶ μαθόντες τὴν οἰκίαν τοῦ Σίμωνος ἔφθασαν εἰς τὴν πύλην,18 καὶ φωνάξαντες ἠρώτων ἄν ὁ Σίμων ὁ ἐπονομαζόμενος Πέτρος ξενίζεται ἐνταῦθα.19 Καὶ ἐνῷ ὁ Πέτρος διελογίζετο περὶ τοῦ ὀράματος, εἶπε πρὸς αὐτὸν τὸ Πνεῦμα· Ἰδού, τρεῖς ἄνθρωποι σὲ ζητοῦσι·20 σηκωθεὶς λοιπὸν κατάβηθι καὶ ὕπαγε μετ᾿ αὐτῶν, μηδόλως διστάζων, διότι ἐγὼ ἀπέστειλα αὐτούς.21 Καταβὰς δὲ ὁ Πέτρος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Κορνηλίου, εἶπεν· Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία διὰ τὴν ὁποίαν ἤλθετε; 22 Οἱ δὲ εἶπον· Κορνήλιος ὁ ἑκατόνταρχος, ἀνήρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν καὶ μαρτυρούμενος ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, διετάχθη θεόθεν ὑπὸ ἁγίου ἀγγέλου νὰ σὲ προσκαλέσῃ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ νὰ ἀκούσῃ λόγους παρὰ σοῦ. 23 Προσκαλέσας λοιπὸν αὐτοὺς ἔσω, ἐφιλοξένησε. Τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξῆλθεν ὁ Πέτρος μετ᾿ αὐτῶν, καὶ τινες τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ τῆς Ἰόππης ὑπῆγον μετ᾿ αὐτόν,24 καὶ τῇ ἐπαύριον εἰσῆλθον εἰς τὴν Καισάρειαν. Ὁ δὲ Κορνήλιος περιέμενεν αὐτούς, συγκαλέσας τοὺς συγγενεῖς αὑτοῦ καὶ τοὺς οἰκείους φίλους.25 Ὡς δὲ εἰσῆλθεν ὁ Πέτρος, ἐλθὼν ὁ Κορνήλιος εἰς συνάντησιν αὐτοῦ, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν.26 Ἀλλ᾿ ὁ Πέτρος ἐσήκωσεν αὐτόν, λέγων· Σηκώθητι· καὶ ἐγὼ αὐτὸς ἄνθρωπος εἶμαι.