17 Καὶ ἐν τῷ δωδεκάτῳ ἔτει τῇ δεκάτῃ πέμπτῃ τοῦ μηνός, ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,18 Υἱὲ ἀνθρώπου, θρήνησον διὰ τὸ πλῆθος τῆς Αἰγύπτου καὶ καταβίβασον αὐτούς, αὐτήν καὶ τὰς θυγατέρας τῶν ἰσχυρῶν ἐθνῶν, εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς, μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον.19 Τίνος εἶσαι ὡραιοτέρα; κατάβηθι καὶ κοίτου μετὰ τῶν ἀπεριτμήτων.20 Θέλουσι πέσει ἐν μέσῳ τῶν τεθανατωμένων ἐν μαχαίρᾳ· εἰς τὴν μάχαιραν παρεδόθη αὐτή· σύρετε αὐτήν καὶ πάντα τὰ πλήθη αὐτῆς.21 Οἱ ἰσχυρότεροι μεταξὺ τῶν δυνατῶν θέλουσι λαλήσει πρὸς αὐτὸν ἐκ μέσου τοῦ ᾅδου μετὰ τῶν βοηθούντων αὐτόν· κατέβησαν, κοίτονται ἀπερίτμητοι, τεθανατωμένοι ἐν μαχαίρᾳ. 22 Ἐκεῖ εἶναι ὁ Ἀσσοὺρ καὶ ἅπαν τὸ ἄθροισμα αὐτοῦ· οἱ τάφοι αὐτοῦ εἶναι κύκλῳ αὐτοῦ· πάντες οὗτοι τεθανατωμένοι, πεπτωκότες ἐν μαχαίρᾳ.23 Διότι οἱ τάφοι αὐτοῦ εἶναι τεθειμένοι εἰς τὰ βάθη τοῦ λάκκου καὶ τὸ ἄθροισμα αὐτοῦ κύκλῳ τοῦ τάφου αὐτοῦ· πάντες οὗτοι τεθανατωμένοι, πεπτωκότες ἐν μαχαίρᾳ, οἵτινες διέδιδον τρόμον εἰς τὴν γῆν τῶν ζώντων. 24 Ἐκεῖ εἶναι ὁ Ἐλὰμ καὶ ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτοῦ κύκλῳ τοῦ τάφου αὐτοῦ· πάντες οὗτοι τεθανατωμένοι, πεπτωκότες ἐν μαχαίρᾳ, καταβάντες ἀπερίτμητοι εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς, οἵτινες διέδιδον τὸν τρόμον αὑτῶν εἰς τὴν γῆν τῶν ζώντων· καὶ ἔλαβον τὴν καταισχύνην αὑτῶν μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον.25 Ἔθεσαν εἰς αὐτὸν κλίνην μετὰ παντὸς τοῦ πλήθους αὐτοῦ ἐν μέσῳ τῶν τεθανατωμένων· οἱ τάφοι αὐτοῦ εἶναι κύκλῳ αὐτοῦ· πάντες οὗτοι ἀπερίτμητοι, τεθανατωμένοι ἐν μαχαίρᾳ, ἄν καὶ διεδόθη ὁ τρόμος αὐτῶν εἰς τὴν γῆν τῶν ζώντων· καὶ ἔλαβον τὴν καταισχύνην αὑτῶν μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον· ἐτέθη ἐν μέσῳ τῶν τεθανατωμένων. 26 Ἐκεῖ εἶναι ὁ Μεσέχ, ὁ Θουβὰλ καὶ ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτοῦ· οἱ τάφοι αὐτοῦ εἶναι κύκλῳ αὐτοῦ· πάντες οὗτοι ἀπερίτμητοι, τεθανατωμένοι ἐν μαχαίρᾳ, ἄν καὶ διέδωκαν τὸν τρόμον αὑτῶν εἰς τὴν γῆν τῶν ζώντων.27 Πλήν δὲν κοίτονται μετὰ τῶν πεσόντων ἰσχυρῶν ἐκ τῶν ἀπεριτμήτων, οἵτινες κατέβησαν εἰς τὸν ᾅδην μετὰ τῶν πολεμικῶν αὑτῶν ὅπλων· καὶ ἔθεσαν τὰς μαχαίρας αὑτῶν ὑπὸ τὰς κεφαλὰς αὑτῶν· ἀλλ᾿ αἱ ἀνομίαι αὐτῶν θέλουσιν εἶσθαι ἐπὶ τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἄν καὶ ἦσαν τρόμος τῶν ἰσχυρῶν ἐν τῇ γῇ τῶν ζώντων. 28 Ναί, σὺ θέλεις συντριφθῆ ἐν μέσῳ τῶν ἀπεριτμήτων, καὶ θέλεις κοίτεσθαι μετὰ τῶν τεθανατωμένων ἐν μαχαίρᾳ. 29 Ἐκεῖ εἶναι ὁ Ἐδώμ, οἱ βασιλεῖς αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἡγεμόνες αὐτοῦ, οἵτινες μετὰ τῆς δυνάμεως αὑτῶν ἐτέθησαν μεταξὺ τῶν τεθανατωμένων ἐν μαχαίρᾳ· οὗτοι θέλουσι κοίτεσθαι μετὰ τῶν ἀπεριτμήτων καὶ μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον.30 Ἐκεῖ εἶναι οἱ ἡγεμόνες τοῦ βορρᾶ, πάντες οὗτοι, καὶ πάντες οἱ Σιδώνιοι, οἵτινες κατέβησαν μετὰ τῶν τεθανατωμένων, ἐν τῷ τρόμῳ αὑτῶν, κατῃσχυμμένοι ἐν τῇ δυνάμει αὑτῶν· καὶ κοίτονται ἀπερίτμητοι μετὰ τῶν τεθανατωμένων ἐν μαχαίρᾳ, καὶ ἔλαβον τὴν καταισχύνην αὑτῶν μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς λάκκον. 31 Ὁ Φαραὼ θέλει ἰδεῖ αὐτοὺς καὶ παρηγορηθῆ δι᾿ ἅπαν τὸ πλῆθος αὑτοῦ, ὁ Φαραὼ καὶ ἅπαν τὸ στράτευμα αὐτοῦ, οἱ τεθανατωμένοι ἐν μαχαίρᾳ, λέγει Κύριος ὁ Θεός.32 Διότι ἔδωκα τὸν τρόμον μου εἰς τὴν γῆν τῶν ζώντων· καὶ θέλει κοίτεσθαι ἐν μέσῳ τῶν ἀπεριτμήτων μετὰ τῶν τεθανατωμένων ἐν μαχαίρᾳ· ὁ Φαραὼ καὶ ἅπαν τὸ πλῆθος αὐτοῦ, λέγει Κύριος ὁ Θεός.

22 Καὶ διήρχετο τὰς πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ ὁδοιπορῶν εἰς Ἱερουσαλήμ.23 Εἶπε δὲ τις πρὸς αὐτόν· Κύριε, ὀλίγοι ἄρα εἶναι οἱ σωζόμενοι; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς·24 Ἀγωνίζεσθε νὰ εἰσέλθητε διὰ τῆς στενῆς πύλης· διότι πολλοί, σᾶς λέγω, θέλουσι ζητήσει νὰ εἰσέλθωσι καὶ δὲν θέλουσι δυνηθῆ. 25 Ἀφοῦ σηκωθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἀρχίσητε νὰ στέκησθε ἔξω καὶ νὰ κρούητε τὴν θύραν, λέγοντες· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον εἰς ἡμᾶς· καὶ ἐκεῖνος ἀποκριθεὶς σᾶς εἴπῃ, δὲν σᾶς ἐξεύρω πόθεν εἶσθε·26 τότε θέλετε ἀρχίσει νὰ λέγητε· Ἐφάγομεν ἔμπροσθέν σου καὶ ἐπίομεν, καὶ ἐν ταῖς πλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας.27 Καὶ θέλει εἰπεῖ· Σᾶς λέγω, δὲν σᾶς ἐξεύρω πόθεν εἶσθε· φύγετε ἀπ᾿ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας.28 Ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν ἴδητε τὸν Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάντας τοὺς προφήτας ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ, ἑαυτοὺς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω.29 Καὶ θέλουσιν ἐλθεῖ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου καὶ θέλουσι καθήσει ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.30 Καὶ ἰδού, εἶναι ἔσχατοι, οἵτινες θέλουσιν εἶσθαι πρῶτοι, καὶ εἶναι πρῶτοι, οἵτινες θέλουσιν εἶσθαι ἔσχατοι.

1 Ὅτε δὲ κατέβη ἀπὸ τοῦ ὄρους, ἠκολούθησαν αὐτὸν ὄχλοι πολλοί.2 Καὶ ἰδού, λεπρὸς ἐλθὼν προσεκύνει αὐτόν, λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαι νὰ μὲ καθαρίσῃς.3 Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα ὁ Ἰησοῦς ἠγγισεν αὐτόν, λέγων· Θέλω, καθαρίσθητι. Καὶ εὐθὺς ἐκαθαρίσθη ἡ λέπρα αὐτοῦ.4 Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Πρόσεχε μή εἴπῃς τοῦτο εἰς μηδένα, ἀλλ᾿ ὕπαγε, δεῖξον σεαυτὸν εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε τὸ δῶρον, τὸ ὁποῖον προσέταξεν ὁ Μωϋσῆς διὰ μαρτυρίαν εἰς αὐτούς.

11 Εἶπε δέ· Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.12 Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν πρὸς τὸν πατέρα· Πάτερ, δὸς μοι τὸ ἀνῆκον μέρος τῆς περιουσίας. Καὶ διεμοίρασεν εἰς αὐτοὺς τὰ ὑπάρχοντα αὑτοῦ.13 Καὶ μετ᾿ ὀλίγας ἡμέρας συνάξας πάντα ὁ νεώτερος υἱός, ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακρὰν καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν περιουσίαν αὑτοῦ ζῶν ἀσώτως.14 Ἀφοῦ δὲ ἐδαπάνησε πάντα, ἔγεινε πεῖνα μεγάλη ἐν τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ, καὶ αὐτὸς ἤρχισε νὰ στερῆται.15 Τότε ὑπῆγε καὶ προσεκολλήθη εἰς ἕνα τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, ὅστις ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὑτοῦ διὰ νὰ βόσκῃ χοίρους.16 Καὶ ἐπεθύμει νὰ γεμίσῃ τὴν κοιλίαν αὑτοῦ ἀπὸ τῶν ξυλοκεράτων, τὰ ὁποῖα ἔτρωγον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἔδιδεν εἰς αὐτόν.17 Ἐλθὼν δὲ εἰς ἑαυτόν, εἶπε· Πόσοι μισθωτοὶ τοῦ πατρὸς μου περισσεύουσιν ἄρτον, καὶ ἐγὼ χάνομαι ὑπὸ τῆς πείνης.18 Σηκωθεὶς θέλω ὑπάγει πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ θέλω εἰπεῖ πρὸς αὐτόν· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου·19 καὶ δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομασθῶ υἱὸς σου· κάμε με ὡς ἕνα τῶν μισθωτῶν σου. 20 Καὶ σηκωθεὶς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ. Ἐνῷ, δὲ ἀπεῖχεν ἔτι μακράν, εἶδεν αὐτὸν ὁ πατήρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.21 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ υἱός· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομασθῶ υἱὸς σου.22 Καὶ ὁ πατήρ εἶπε πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ· Φέρετε ἔξω τὴν στολήν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτυλίδιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,23 καὶ φέροντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν σφάξατε, καὶ φαγόντες ἄς εὐφρανθῶμεν,24 διότι οὗτος ὁ υἱὸς μου νεκρὸς ἦτο καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦτο καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρχισαν νὰ εὐφραίνωνται. 25 Ἦτο δὲ ὁ πρεσβύτερος αὐτοῦ υἱὸς ἐν τῷ ἀγρῷ· καὶ καθὼς ἐρχόμενος ἐπλησίασεν εἰς τὴν οἰκίαν, ἤκουσε συμφωνίαν καὶ χορούς,26 καὶ προσκαλέσας ἕνα τῶν δούλων, ἠρώτα τί εἶναι ταῦτα.27 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὅτι ὁ ἀδελφὸς σου ἦλθε· καὶ ἔσφαξεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, διότι ἀπήλαυσεν αὐτὸν ὑγιαίνοντα.28 Καὶ ὠργίσθη καὶ δὲν ἤθελε νὰ εἰσέλθῃ. Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ πατήρ αὐτοῦ καὶ παρεκάλει αὐτόν.29 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς τὸν πατέρα· Ἰδού, τόσα ἔτη σὲ δουλεύω, καὶ ποτὲ ἐντολήν σου δὲν παρέβην, καὶ εἰς ἐμὲ οὐδὲ ἐρίφιον ἔδωκάς ποτε διὰ νὰ εὐφρανθῶ μετὰ τῶν φίλων μου.30 Ὅτε δὲ ὁ υἱὸς σου οὗτος, ὁ καταφαγὼν σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔσφαξας δι᾿ αὐτὸν τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν.31 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶσαι, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σὰ εἶναι·32 ἔπρεπε δὲ νὰ εὐφρανθῶμεν καὶ νὰ χαρῶμεν, διότι ὁ ἀδελφὸς σου οὗτος νεκρὸς ἦτο καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦτο καὶ εὑρέθη.