Διά της υπακοής έρχεται η ευλογία του Θεού

1 Ἐνῷ δὲ ὁ ὄχλος συνέθλιβεν αὐτὸν διὰ νὰ ἀκούῃ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς ἵστατο πλησίον τῆς λίμνης Γεννησαρέτ,2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἱστάμενα παρὰ τὴν λίμνην οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἐξέπλυναν τὰ δίκτυα.3 Ἐμβὰς δὲ εἰς ἕν τῶν πλοίων, τὸ ὁποῖον ἦτο τοῦ Σίμωνος, παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ ἀπομακρύνῃ αὐτὸ ὀλίγον ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ καθήσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.4 Καθὼς δὲ ἔπαυσε λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε τὸ πλοῖον εἰς τὰ βαθέα καὶ ῥίψατε τὰ δίκτυα ὑμῶν διὰ νὰ ὀψαρεύσητε.5 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων, εἶπε πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες δὲν ἐπιάσαμεν οὐδέν· ἀλλ᾿ ὅμως ἐπὶ τῷ λόγῳ σου θέλω ῥίψει τὸ δίκτυον.6 Καὶ ἀφοῦ ἔκαμον τοῦτο, συνέκλεισαν πλῆθος πολὺ ἰχθύων καὶ διεσχίζετο τὸ δίκτυον αὐτῶν.7 Καὶ ἔκαμον νεῦμα εἰς τοὺς συντρόφους τοὺς ἐν τῷ ἄλλῳ πλοίῳ, διὰ νὰ ἔλθωσι νὰ βοηθήσωσιν αὐτούς· καὶ ἦλθον καὶ ἐγέμισαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε ἐβυθίζοντο.8 Ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων Πέτρος, προσέπεσε πρὸς τὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ, λέγων· Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, Κύριε.9 Ἐπειδή ἔκπληξις κατέλαβεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ διὰ τὴν ἄγραν τῶν ἰχθύων, τὴν ὁποίαν συνέλαβον,10 ὁμοίως δὲ καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, τοὺς υἱοὺς τοῦ Ζεβεδαίου, οἵτινες ἦσαν σύντροφοι τοῦ Σίμωνος. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μή φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους θέλεις ἀγρεύει.11 Καὶ ἀφοῦ ἔφεραν τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφήσαντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτόν. 12 Καὶ ἐνῷ ἦτο ἐν μιᾷ τῶν πόλεων ἰδού, ἀνθρωπος πλήρης λέπρας· καὶ ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν, ἔπεσε κατὰ πρόσωπον καὶ παρεκάλεσεν αὐτόν, λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαι νὰ μὲ καθαρίσῃς.13 Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα, ἤγγισεν αὐτὸν καὶ εἶπε· Θέλω, καθαρίσθητι. Καὶ εὐθὺς ἡ λέπρα ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτοῦ.14 Καὶ αὐτὸς παρήγγειλεν αὐτὸν νὰ μή εἴπῃ τοῦτο πρὸς μηδένα, ἀλλ᾿ ὕπαγε, λέγει, καὶ δεῖξον σεαυτὸν εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου, καθὼς προσέταξεν ὁ Μωϋσῆς, διὰ μαρτυρίαν εἰς αὐτούς.15 Ἀλλ᾿ ἔτι μᾶλλον διήρχετο ἡ φήμη περὶ αὐτοῦ, καὶ συνηθροίζοντο ὄχλοι πολλοί, διὰ νὰ ἀκούωσι καὶ νὰ θεραπεύωνται ὑπ᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὑτῶν·16 αὐτὸς δὲ ἀπεσύρετο εἰς τὰς ἐρήμους καὶ προσηύχετο. 17 Καὶ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν, ἐνῷ αὐτὸς ἐδίδασκεν, ἐκάθηντο Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἵτινες εἶχον ἐλθεῖ ἐκ πάσης κώμης τῆς Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ· καὶ δύναμις Κυρίου ἦτο εἰς τὸ νὰ ἰατρεύῃ αὐτούς.18 Καὶ ἰδού, ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον, ὅστις ἦτο παραλυτικός, καὶ ἐζήτουν νὰ φέρωσιν αὐτὸν ἔσω καὶ νὰ θέσωσιν ἐνώπιον αὐτοῦ·19 καὶ μή εὑρόντες διὰ ποίας εἰσόδου νὰ φέρωσιν αὐτὸν ἔσω ἐξ αἰτίας τοῦ ὄχλου, ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ δῶμα καὶ διὰ τῶν κεραμίδων κατεβίβασαν αὐτὸν μετὰ τοῦ κλινιδίου εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ἰησοῦ.20 Καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν, εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἄνθρωπε, συγκεχωρημέναι εἶναι εἰς σὲ αἱ ἁμαρτίαι σου.21 Καὶ ἤρχισαν νὰ διαλογίζωνται οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, λέγοντες· Τίς εἶναι οὗτος, ὅστις λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας εἰμή μόνος ὁ Θεός;22 Νοήσας δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν, ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις σας;23 τί εἶναι εὐκολώτερον, νὰ εἴπω, Συγκεχωρημέναι εἶναι εἰς σὲ αἱ ἁμαρτίαι σου, ἤ νὰ εἴπω, Σηκώθητι καὶ περιπάτει;24 ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσητε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Yἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας, εἶπε πρὸς τὸν παραλυτικόν· Πρὸς σὲ λέγω, Σηκώθητι καὶ σήκωσον τὸ κλινίδιόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.25 Καὶ παρευθὺς ἐγερθεὶς ἐνώπιον αὐτῶν, ἐσήκωσε τὸ κλινίδιον ἐφ᾿ οὗ κατέκειτο καὶ ἀνεχώρησεν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ, δοξάζων τὸν Θεόν.26 Καὶ ἔκστασις κατέλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβου, λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον. 27 Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθε καὶ εἶδε τελώνην τινὰ Λευΐν τὸ ὄνομα, καθήμενον εἰς τὸ τελώνιον, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀκολούθει μοι.28 Καὶ ἀφήσας ἅπαντα, ἐσηκώθη καὶ ἠκολούθησεν αὐτόν.29 Καὶ ἔκαμεν εἰς αὐτὸν ὁ Λευΐς ὑποδοχήν μεγάλην ἐν τῇ οἰκίᾳ αὑτοῦ, καὶ ἦτο πλῆθος πολὺ τελωνῶν καὶ ἄλλων, οἵτινες ἐκάθηντο μετ᾿ αὐτῶν εἰς τὴν τράπεζαν.30 Καὶ ἐγόγγυζον οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, λέγοντες· Διὰ τί μετὰ τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν τρώγετε καὶ πίνετε;31 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν ἔχουσι χρείαν ἰατροῦ οἱ ὑγιαίνοντες, ἀλλ᾿ οἱ πάσχοντες.32 Δὲν ἦλθον διὰ νὰ καλέσω δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.