8 Εἶπε δὲ ὁ Ἄβραμ πρὸς τὸν Λώτ, Ἄς μή ἦναι, παρακαλῶ, ἔρις μεταξὺ ἐμοῦ καὶ σοῦ καὶ μεταξὺ τῶν ποιμένων μου καὶ τῶν ποιμένων σου· διότι ἀδελφοὶ εἴμεθα ἡμεῖς·9 δὲν εἶναι πᾶσα ἡ γῆ ἔμπροσθέν σου; διαχωρίσθητι λοιπὸν ἀπ᾿ ἐμοῦ· ἐὰν σὺ ὑπάγῃς εἰς τὰ ἀριστερά, ἐγὼ ὑπάγω εἰς τὰ δεξιά· καὶ ἐὰν σὺ εἰς τὰ δεξιά, ἐγὼ εἰς τὰ ἀριστερά. 10 Καὶ ὑψώσας ὁ Λὼτ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, ὅτι ἐποτίζετο ὅλη πρὸ τοῦ νὰ καταστρέψῃ ὁ Κύριος τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ὡς παράδεισος τοῦ Κυρίου, ὡς ἡ γῆ τῆς Αἰγύπτου, ἕως νὰ ὑπάγῃ τις εἰς Σηγώρ.11 Καὶ ἔκλεξεν εἰς ἑαυτὸν ὁ Λὼτ πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου· καὶ μετεσκήνωσεν ὁ Λὼτ πρὸς ἀνατολάς, καὶ διεχωρίσθησαν ὁ εἷς ἀπὸ τοῦ ἄλλου.12 Ὁ μὲν Ἄβραμ κατῴκησεν ἐν τῇ γῇ Χαναάν· ὁ δὲ Λὼτ κατῴκησε μεταξὺ τῶν πόλεων τῆς περιχώρου, καὶ ἔστησε τὰς σκηνὰς αὑτοῦ ἕως Σοδόμων.13 Οἱ δὲ ἄνθρωποι τῶν Σοδόμων ἦσαν κακοὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ σφόδρα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. 14 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Ἄβραμ, ἀφοῦ διεχωρίσθη ὁ Λὼτ ἀπ᾿ αὐτοῦ, Ὕψωσον τώρα τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, καὶ ἰδὲ ἀπὸ τοῦ τόπου ὅπου εἶσαι, πρὸς ἄρκτον καὶ μεσημβρίαν καὶ ἀνατολήν καὶ δύσιν·15 διότι πᾶσαν τὴν γῆν τὴν ὁποίαν βλέπεις, εἰς σὲ θέλω δώσει αὐτήν καὶ εἰς τὸ σπέρμα σου ἕως αἰῶνος·16 καὶ θέλω καταστήσει τὸ σπέρμα σου ὡς τὴν ἄμμον τῆς γῆς· ὥστε ἐὰν δύναταί τις νὰ ἐξαριθμήσῃ τὴν ἄμμον τῆς γῆς, θέλει ἀριθμηθῆ καὶ τὸ σπέρμα σου.17 Σηκωθεὶς διόδευσον τὴν γῆν εἰς τε τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ εἰς τὸ πλάτος αὐτῆς· διότι εἰς σὲ θέλω δώσει αὐτήν.18 Καὶ ἐσήκωσε τὴν σκηνήν αὑτοῦ ὁ Ἄβραμ, καὶ ἐλθὼν κατῴκησε πλησίον τῶν δρυῶν Μαμβρῆ, αἵτινες εἶναι ἐν Χεβρών, καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον.

10 Ὁ δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὅστις ἐκάλεσεν ἡμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὑτοῦ δόξαν διὰ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ πάθητε ὀλίγον, αὐτὸς νὰ σᾶς τελειοποιήσῃ, στηρίξῃ, ἐνισχύσῃ, θεμελιώσῃ.11 Εἰς αὐτὸν εἴη ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. 12 Σᾶς ἔγραψα ἐν βραχυλογίᾳ διὰ τοῦ Σιλουανοῦ τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς φρονῶ, προτρέπων καὶ ἐπιμαρτυρῶν ὅτι αὕτη εἶναι ἡ ἀληθινή χάρις τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν στέκεσθε. 13 Σᾶς ἀσπάζεται ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτή ἐκκλησία καὶ Μάρκος, ὁ υἱὸς μου. 14 Ἀσπάσθητε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης. Εἰρήνη εἰς πάντας ὑμᾶς τοὺς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.

8 Καὶ ἐν ἡμέρᾳ τινὶ διέβαινεν ὁ Ἐλισσαιὲ εἰς Σουνάμ, ὅπου ἦτο γυνή τις μεγάλη, καὶ αὐτή ἐκράτησεν αὐτὸν διὰ νὰ φάγῃ ἄρτον. Καὶ ὁσάκις διέβαινεν, ἔστρεφεν ἐκεῖ διὰ νὰ φάγῃ ἄρτον.9 Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, Ἰδοὺ τώρα, γνωρίζω ὅτι εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ οὗτος, ὅστις πάντοτε διαβαίνει πρὸς ἡμᾶς·10 ἄς κάμωμεν, παρακαλῶ, μικρὸν ὑπερῷον ἐπὶ τοῦ τοίχου· καὶ ἄς βάλωμεν ἐκεῖ δι᾿ αὐτὸν κλίνην καὶ τράπεζαν καὶ καθέδραν καὶ λύχνον, διὰ νὰ στρέφῃ ἐκεῖ, ὅταν ἔρχηται πρὸς ἡμᾶς. 11 Καὶ ἐν ἡμέρᾳ τινὶ ἦλθεν ἐκεῖ καὶ ἔστρεψεν εἰς τὸ ὑπερῷον καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ.12 Καὶ εἶπε πρὸς Γιεζεὶ τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, Κάλεσον τὴν Σουναμίτιν ταύτην. Καὶ ὅτε ἐκάλεσεν αὐτήν, ἐστάθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ.13 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Εἰπὲ τώρα πρὸς αὐτήν, Ἰδού, σὺ ἔλαβες πάσας ταύτας τὰς φροντίδας ὑπὲρ ἡμῶν· τί νὰ κάμω πρὸς σέ; ἔχεις τί νὰ εἴπῃς πρὸς τὸν βασιλέα ἤ πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον; Ἡ δὲ ἀπεκρίθη, Ἐγὼ κατοικῶ μεταξὺ τοῦ λαοῦ μου. 14 Καὶ εἶπε, Τί λοιπὸν νὰ κάμω δι᾿ αὐτήν; Καὶ ὁ Γιεζεὶ ἀπεκρίθη, Ἀληθῶς, αὐτή δὲν ἔχει τέκνον, καὶ ὁ ἀνήρ αὐτῆς εἶναι γέρων.15 Καὶ εἶπε, Κάλεσον αὐτήν. Καὶ ὅτε ἐκάλεσεν αὐτήν, ἐστάθη εἰς τὴν θύραν.16 Καὶ εἶπε, Τὸ ἐρχόμενον ἔτος, κατὰ τοῦτον τὸν καιρόν, θέλεις ἔχει υἱὸν εἰς τὰς ἀγκάλας σου. Ἡ δὲ εἶπε, Μή, κύριέ μου, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, μή ψευσθῇς πρὸς τὴν δούλην σου. 17 Καί ἡ γυνή συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν υἱὸν τὸ ἐρχόμενον ἔτος, κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἐλισσαιέ.18 Καὶ ὅτε ἐμεγάλωσε τὸ παιδίον, ἐξῆλθεν ἡμέραν τινὰ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ εἰς τοὺς θεριστάς.19 Καὶ εἶπε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, τὴν κεφαλήν μου, τὴν κεφαλήν μου. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς τὸν δοῦλον, Λάβε αὐτὸ πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ.20 Καὶ λαβὼν αὐτό, ἔφερεν αὐτὸ πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ, καὶ ἐκάθησεν ἐπὶ τῶν γονάτων αὐτῆς μέχρι μεσημβρίας καὶ ἀπέθανε. 21 Καὶ ἀνέβη καὶ ἐπλαγίασεν αὐτὸ ἐπὶ τῆς κλίνης τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔκλεισε τὴν θύραν ἐπάνωθεν αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθε.22 Καὶ ἐκάλεσε τὸν ἄνδρα αὑτῆς, λέγουσα, Ἀπόστειλον πρὸς ἐμέ, παρακαλῶ, ἕνα ἐκ τῶν δούλων καὶ μίαν ἐκ τῶν ὄνων, διὰ νὰ τρέξω πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐπιστρέψω.23 Ὁ δὲ εἶπε, Διὰ τί σὺ ὑπάγεις σήμερον πρὸς αὐτόν; δὲν εἶναι νεομηνία οὐδὲ σάββατον. Ἡ δὲ εἶπεν, Εἰρήνη.24 Τότε ἔστρωσε τὴν ὄνον καὶ εἶπε πρὸς τὸν δοῦλον αὑτῆς, Σύρε καὶ προχώρει μή παύσῃς εἰς ἐμὲ τὴν πορείαν, ἐκτὸς ἐὰν σὲ προστάξω. 25 Καὶ ὑπῆγε καὶ ἦλθε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄρος τὸν Κάρμηλον. Καὶ ὡς εἶδεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ αὐτήν μακρόθεν, εἶπε πρὸς τὸν Γιεζεὶ τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, Ἰδού, ἡ Σουναμίτις ἐκείνη·26 τώρα λοιπόν, τρέξον εἰς συνάντησιν αὐτῆς· καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτήν, Καλῶς ἔχεις; καλῶς ἔχει ὁ ἀνήρ σου; καλῶς ἔχει τὸ παιδίον; Ἡ δὲ εἶπε, Καλῶς.27 Καὶ ὅτε ἦλθε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄρος, ἐπίασε τοὺς πόδας αὐτοῦ· ὁ δὲ Γιεζεὶ ἐπλησίασε διὰ νὰ ἀποσύρῃ αὐτήν. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶπεν, Ἄφες αὐτήν· διότι ἡ ψυχή αὐτῆς εἶναι κατάπικρος ἐν αὐτῇ· καὶ ὁ Κύριος ἔκρυψεν αὐτὸ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ δὲν μοὶ ἐφανέρωσε. 28 Καὶ ἐκείνη εἶπε, Μήπως ἐζήτησα υἱὸν παρὰ τοῦ κυρίου μου; δὲν εἶπα, Μή μὲ ἀπατᾷς;29 Τότε εἶπε πρὸς τὸν Γιεζεί, Ζώσθητι τὴν ὀσφὺν σου καὶ λάβε τὴν βακτηρίαν μου εἰς τὴν χεῖρά σου καὶ ὕπαγε· ἐὰν ἀπαντήσῃς ἄνθρωπον, μή χαιρετήσῃς αὐτόν· καὶ ἐὰν τις σὲ χαιρετήσῃ, μή ἀποκριθῇς εἰς αὐτόν· καὶ ἐπίθες τὴν βακτηρίαν μου ἐπὶ τὸ πρόσωπον τοῦ παιδίου.30 Καὶ ἡ μήτηρ τοῦ παιδίου εἶπε, Ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δὲν θέλω σὲ ἀφήσει. Καὶ ἐσηκώθη καὶ ἠκολούθησεν αὐτήν. 31 Ὁ δὲ Γιεζεὶ ἐπέρασεν ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἐπέθεσε τὴν βακτηρίαν ἐπὶ τὸ πρόσωπον τοῦ παιδίου· πλήν οὐδεμία φωνή καὶ οὐδεμία ἀκρόασις. Ὅθεν ἐπέστρεψεν εἰς συνάντησιν αὐτοῦ καὶ ἀπήγγειλε πρὸς αὐτόν, λέγων, Δὲν ἐξύπνησε τὸ παιδίον.32 Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν ὁ Ἐλισσαιὲ εἰς τὴν οἰκίαν, ἰδοὺ, τὸ παιδίον νεκρόν, πλαγιασμένον ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ.33 Εἰσῆλθε λοιπὸν καὶ ἔκλεισε τὴν θύραν ὄπισθεν τῶν δύο αὐτῶν καὶ προσηυχήθη εἰς τὸν Κύριον.34 Καὶ ἀνέβη καὶ ἐπλαγίασεν ἐπὶ τὸ παιδίον, καὶ ἐπέθεσε τὸ στόμα αὑτοῦ ἐπὶ τὸ στόμα ἐκείνου, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκείνου, καὶ τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἐπὶ τὰς χεῖρας ἐκείνου· καὶ ἐξηπλώθη ἐπ᾿ αὐτό· καὶ ἐθερμάνθη ἡ σὰρξ τοῦ παιδίου.35 Ἔπειτα ἐσύρθη, καὶ περιεπάτει ἐν τῷ οἰκήματι πότε ἐδὼ καὶ πότε ἐκεῖ· καὶ ἀνέβη πάλιν καὶ ἐξηπλώθη ἐπ᾿ αὐτό· καὶ τὸ παιδίον ἐπταρνίσθη ἕως ἑπτάκις καὶ ἤνοιξε τὸ παιδίον τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ. 36 Τότε ἐφώνησε τὸν Γιεζεὶ καὶ εἶπε, Κάλεσον ταύτην τὴν Σουναμίτιν. Καὶ ἐκάλεσεν αὐτήν· καὶ ὅτε εἰσῆλθε πρὸς αὐτόν, εἶπε, Λάβε τὸν υἱὸν σου.37 Καὶ ἐκείνη εἰσῆλθε καὶ ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν ἕως ἐδάφους, καὶ ἐσήκωσε τὸν υἱὸν αὑτῆς καὶ ἐξῆλθεν.

1Ἄς μή ταράττηται ἡ καρδία σας· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε.2Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρὸς μου εἶναι πολλὰ οἰκήματα· εἰ δὲ μή, ἤθελον σᾶς εἰπεῖ· ὑπάγω νὰ σᾶς ἑτοιμάσω τόπον·3 καὶ ἀφοῦ ὑπάγω καὶ σᾶς ἑτοιμάσω τόπον, πάλιν ἔρχομαι καὶ θέλω σᾶς παραλάβει πρὸς ἐμαυτόν, διὰ νὰ εἶσθε καὶ σεῖς, ὅπου εἶμαι ἐγώ.4 Καὶ ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ἐξεύρετε, καὶ τὴν ὁδὸν ἐξεύρετε. 5 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Θωμᾶς· Κύριε, δὲν ἐξεύρομεν ποῦ ὑπάγεις· καὶ πῶς δυνάμεθα νὰ ἐξεύρωμεν τὴν ὁδόν;6 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ εἶμαι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα, εἰμή δι᾿ ἐμοῦ.7 Ἐὰν ἐγνωρίζετε ἐμέ, καὶ τὸν Πατέρα μου ἠθέλετε γνωρίσει. Καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν γνωρίζετε αὐτὸν καὶ εἴδετε αὐτόν. 8 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Φίλιππος· Κύριε, δεῖξον εἰς ἡμᾶς τὸν Πατέρα καὶ ἀρκεῖ εἰς ἡμᾶς.9 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Τόσον καιρὸν εἶμαι μεθ᾿ ὑμῶν, καὶ δὲν μὲ ἐγνώρισας, Φίλιππε; ὅστις εἶδεν ἐμὲ εἶδε τὸν Πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, Δεῖξον εἰς ἡμᾶς τὸν Πατέρα;10 Δὲν πιστεύεις ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατήρ εἶναι ἐν ἐμοί; τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἐγὼ λαλῶ πρὸς ὑμᾶς, ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ δὲν λαλῶ· ἀλλ᾿ ὁ Πατήρ ὁ μένων ἐν ἐμοὶ αὐτὸς ἐκτελεῖ τὰ ἔργα.11 Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ καὶ ὁ Πατήρ εἶναι ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι. 12 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅστις πιστεύει εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα τὰ ὁποῖα κάμνω καὶ ἐκεῖνος θέλει κάμει, καὶ μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα μου,13 καὶ ὅ, τι ἄν ζητήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, θέλω κάμει τοῦτο, διὰ νὰ δοξασθῇ ὁ Πατήρ ἐν τῷ Υἱῷ.14 Ἐὰν ζητήσητέ τι ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ θέλω κάμει αὐτό. 15Ἐὰν μὲ ἀγαπᾶτε, τὰς ἐντολὰς μου φυλάξατε.16 Καὶ ἐγὼ θέλω παρακαλέσει τὸν Πατέρα, καὶ θέλει σᾶς δώσει ἄλλον Παράκλητον, διὰ νὰ μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,17 τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ, διότι δὲν βλέπει αὐτὸ οὐδὲ γνωρίζει αὐτό· σεῖς ὅμως γνωρίζετε αὐτό, διότι μένει μεθ᾿ ὑμῶν καὶ ἐν ὑμῖν θέλει εἶσθαι.18 Δὲν θέλω σᾶς ἀφήσει ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς.19 Ἔτι ὀλίγον καὶ ὁ κόσμος πλέον δὲν μὲ βλέπει, σεῖς ὅμως μὲ βλέπετε, διότι ἐγὼ ζῶ καὶ σεῖς θέλετε ζῇ.20 Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ σεῖς θέλετε γνωρίσει, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ μου καὶ σεῖς ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν. 21 Ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ φυλάττων αὐτάς, ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με θέλει ἀγαπηθῆ ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου, καὶ ἐγὼ θέλω ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ θέλω φανερώσει ἐμαυτὸν εἰς αὐτόν. 22 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰούδας, οὐχὶ ὁ Ἰσκαριώτης· Κύριε, τί συμβαίνει ὅτι μέλλεις νὰ φανερώσῃς σεαυτὸν εἰς ἡμᾶς καὶ οὐχὶ εἰς τὸν κόσμον;23 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐὰν τις μὲ ἀγαπᾷ, τὸν λόγον μου θέλει φυλάξει, καὶ ὁ Πατήρ μου θέλει ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν θέλομεν ἐλθεῖ καὶ ἐν αὐτῷ θέλομεν κατοικήσει. 24 Ὁ μή ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου δὲν φυλάττει· καὶ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἀκούετε, δὲν εἶναι ἰδικὸς μου, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με Πατρός. 25 Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς ἐνῷ εὑρίσκομαι μεθ᾿ ὑμῶν·26 ὁ δὲ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον, τὸ ὁποῖον θέλει πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος θέλει σᾶς διδάξει πάντα καὶ θέλει σᾶς ὑπενθυμίσει πάντα ὅσα εἶπον πρὸς ἐσᾶς. 27 Εἰρήνην ἀφίνω εἰς ἐσᾶς, εἰρήνην τὴν ἐμήν δίδω εἰς ἐσᾶς· οὐχὶ καθὼς ὁ κόσμος δίδει, σᾶς δίδω ἐγώ. Ἄς μή ταράττηται ἡ καρδία σας μηδὲ ἄς δειλιᾷ. 28 Ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ σᾶς εἶπον, Ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς. Ἐὰν μὲ ἠγαπᾶτε, ἠθέλετε χαρῆ ὅτι εἶπον, Ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα· διότι ὁ Πατήρ μου εἶναι μεγαλήτερός μου·29 καὶ τώρα σᾶς εἶπον πρὶν γείνῃ, διὰ νὰ πιστεύσητε ὅταν γείνῃ.30 Δὲν θέλω πλέον λαλήσει πολλὰ μεθ᾿ ὑμῶν· διότι ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου· καὶ δὲν ἔχει οὐδὲν ἐν ἐμοί.

1 Διὰ τὴν Σιὼν δὲν θέλω σιωπήσει καὶ διὰ τὴν Ἱερουσαλήμ δὲν θέλω ἡσυχάσει, ἑωσοῦ ἡ δικαιοσύνη αὐτῆς ἐξέλθῃ ὡς λάμψις καὶ ἡ σωτηρία αὐτῆς ὡς λαμπὰς καιομένη. 2 Καὶ θέλουσιν ἰδεῖ τὰ ἔθνη τὴν δικαιοσύνην σου καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τὴν δόξαν σου· καὶ θέλεις ὀνομασθῆ μὲ νέον ὄνομα, τὸ ὁποῖον τοῦ Κυρίου τὸ στόμα θέλει ὀνομάσει.3 Καὶ θέλεις εἶσθαι στέφανος δόξης ἐν χειρὶ Κυρίου καὶ διάδημα βασιλικὸν ἐν τῇ παλάμῃ τοῦ Θεοῦ σου.4 Δὲν θέλεις πλέον ὀνομασθῆ, Ἐγκαταλελειμμένη· οὐδὲ ἡ γῆ σου θέλει πλέον ὀνομασθῆ, Ἠρημωμένη· ἀλλὰ θέλεις ὀνομασθῆ, Ἡ εὐδοκία μου ἐν αὐτῇ· καὶ ἡ γῆ σου, Ἡ νενυμφευμένη· διότι ὁ Κύριος ηὐδόκησεν ἐπὶ σέ, καὶ ἡ γῆ σου θέλει εἶσθαι νενυμφευμένη.5 Διότι καθὼς ὁ νέος νυμφεύεται μὲ παρθένον, οὕτως οἱ υἱοὶ σου θέλουσι συνοικεῖ μετὰ σοῦ· καὶ καθὼς ὁ νυμφίος εὐφραίνεται εἰς τὴν νύμφην, οὕτως ὁ Θεὸς σου θέλει εὐφρανθῆ εἰς σέ. 6 Ἐπὶ τῶν τειχῶν σου, Ἱερουσαλήμ, κατέστησα φύλακας, οἵτινες ποτὲ δὲν θέλουσι σιωπᾷ οὔτε ἡμέραν οὔτε νύκτα· ὅσοι ἀνακαλεῖτε τὸν Κύριον, μή φυλάττετε σιωπήν.7 Καὶ μή δίδετε εἰς αὐτὸν ἀνάπαυσιν, ἑωσοῦ συστήσῃ καὶ ἑωσοῦ κάμῃ τὴν Ἱερουσαλήμ αἴνεσιν ἐπὶ τῆς γῆς.8 Ὁ Κύριος ὥμοσεν ἐπὶ τὴν δεξιὰν αὑτοῦ καὶ ἐπὶ τὸν βραχίονα τῆς δυνάμεως αὑτοῦ, δὲν θέλω δώσει πλέον τὸν σῖτόν σου τροφήν εἰς τοὺς ἐχθροὺς σου· καὶ οἱ υἱοὶ τοῦ ἀλλογενοῦς δὲν θέλουσι πίνει τὸν οἶνόν σου, διὰ τὸν ὁποῖον ἐμόχθησας·9 ἀλλ᾿ οἱ θερίζοντες θέλουσι τρώγει αὐτὸν καὶ αἰνεῖ τὸν Κύριον· καὶ οἱ τρυγῶντες θέλουσι πίνει αὐτὸν ἐν ταῖς αὐλαῖς τῆς ἁγιότητός μου. 10 Περάσατε, περάσατε διὰ τῶν πυλῶν· ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ λαοῦ· ἐπισκευάσατε, ἐπισκευάσατε τὴν ὁδόν· ἐκρίψατε τοὺς λίθους· ὑψώσατε σημαίαν πρὸς τοὺς λαούς.11 Ἰδού, ὁ Κύριος διεκήρυξεν ἕως τῶν ἄκρων τῆς γῆς, Εἴπατε πρὸς τὴν θυγατέρα τῆς Σιών, Ἰδού, ὁ Σωτήρ σου ἔρχεται· ἰδού, ὁ μισθὸς αὐτοῦ εἶναι μετ᾿ αὐτοῦ καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ ἐνώπιον αὐτοῦ.12 Καὶ θέλουσιν ὀνομάσει αὐτούς, Ὁ Ἃγιος λαός, Ὁ λελυτρωμένος τοῦ Κυρίου· καὶ σὺ θέλεις ὀνομασθῆ, Ἐπιζητουμένη, πόλις οὐκ ἐγκαταλελειμμένη.