1 Ἐν τῷ τριακοστῷ ἕκτῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ Ἀσά, ὁ Βαασὰ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ ἀνέβη ἐναντίον τοῦ Ἰούδα καὶ ᾠκοδόμησε τὴν Ῥαμά, διὰ νὰ μή ἀφίνῃ μηδένα νὰ ἐξέρχηται μηδὲ νὰ εἰσέρχηται πρὸς τὸν Ἀσὰ βασιλέα τοῦ Ἰούδα.2 Τότε ὁ Ἀσὰ ἐξέφερεν ἀργύριον καὶ χρυσίον ἐκ τῶν θησαυρῶν τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ βασιλέως, καὶ ἀπέστειλε πρὸς τὸν Βὲν-ἀδὰδ βασιλέα τῆς Συρίας, κατοικοῦντα ἐν Δαμασκῷ, λέγων,3 Ἄς γείνῃ συνθήκη ἀναμέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ, ὡς ἦτο καὶ ἀναμέσον τοῦ πατρὸς μου καὶ τοῦ πατρὸς σου· ἰδού, ἀπέστειλα πρὸς σὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον· ὕπαγε, διάλυσον τὴν συνθήκην σου τὴν πρὸς Βαασὰ βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπ᾿ ἐμοῦ. 4 Καὶ εἰσήκουσεν ὁ Βὲν-ἀδὰδ εἰς τὸν βασιλέα Ἀσά, καὶ ἀπέστειλε τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν δυνάμεων αὑτοῦ ἐναντίον τῶν πόλεων τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐπάταξαν τὴν Ἰϊὼν καὶ τὴν Δὰν καὶ τὴν Ἀβὲλ-μαΐμ καὶ πάσας τὰς ἀποθήκας τῶν πόλεων Νεφθαλί.5 Καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ Βαασά, ἔπαυσε νὰ οἰκοδομῇ τὴν Ῥαμὰ καὶ κατέλιπε τὸ ἔργον αὑτοῦ. 6 Καὶ παρέλαβεν ὁ βασιλεὺς Ἀσὰ πάντα τὸν Ἰούδαν, καὶ ἐσήκωσαν τοὺς λίθους τῆς Ῥαμὰ καὶ τὰ ξύλα αὐτῆς, μὲ τὰ ὁποῖα ᾠκοδόμει ὁ Βαασά· καὶ μὲ ταῦτα ᾠκοδόμησε τὴν Γαβαὰ καὶ τὴν Μισπά. 7 Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν Ἀνανὶ ὁ βλέπων ἦλθε πρὸς Ἀσὰ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐπειδή ἐπεστηρίχθης ἐπὶ τὸν βασιλέα τῆς Συρίας καὶ δὲν ἐπεστηρίχθης ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν σου, διὰ τοῦτο ἐξέφυγε τὸ στράτευμα τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας ἀπὸ τῆς χειρὸς σου·8 οἱ Αἰθίοπες καὶ οἱ Λίβυες δὲν ἦσαν στράτευμα μέγα, μετὰ πολυαρίθμων ἁμαξῶν καὶ ἱππέων; ἐπειδή ὅμως ἐπεστηρίχθης εἰς τὸν Κύριον, παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρά σου·9 διότι οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου περιτρέχουσι διὰ πάσης τῆς γῆς, διὰ νὰ δειχθῇ δυνατὸς ὑπὲρ τῶν ἐχόντων τὴν καρδίαν αὑτῶν τελείαν πρὸς αὐτόν· εἰς τοῦτο ἔπραξας ἀφρόνως· διὰ τοῦτο θέλεις ἔχει πολέμους εἰς τὸ ἑξῆς.10 Καὶ ὠργίσθη ὁ Ἀσὰ κατὰ τοῦ βλέποντος καὶ ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακήν· διότι ἠγανάκτησεν ἐναντίον αὐτοῦ διὰ τοῦτο. Καὶ κατέθλιψεν ὁ Ἀσὰ τινας ἐκ τοῦ λαοῦ ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ.

12 Θέλω δὲ νὰ ἐξεύρητε, ἀδελφοί, ὅτι τὰ συμβάντα εἰς ἐμὲ συνέτρεξαν μᾶλλον εἰς πρόοδον τοῦ εὐαγγελίου, 13 ὥστε τὰ διὰ τὸν Χριστὸν δεσμὰ μου ἔγειναν φανερὰ εἰς ὅλον τὸ πραιτώριον καὶ εἰς πάντας τοὺς λοιπούς,14 καὶ οἱ πλειότεροι τῶν ἐν Κυρίῳ ἀδελφῶν πεποιθότες εἰς τὰ δεσμὰ μου τολμῶσι περισσότερον νὰ κηρύττωσιν ἀφόβως τὸν λόγον. 15 Τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριδα, τινὲς δὲ καὶ ἀπὸ καλῆς θελήσεως κηρύττουσι τὸν Χριστόν·16 οἱ μὲν κηρύττουσιν ἐξ ἀντιζηλίας τὸν Χριστόν, οὐχὶ ἐν καθαρότητι, νομίζοντες ὅτι προσθέτουσι θλῖψιν εἰς τὰ δεσμὰ μου·17 οἱ δὲ ἐξ ἀγάπης, ἐξεύροντες ὅτι εἶμαι τεταγμένος εἰς ἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου.18 Τί λοιπὸν πλήν κατὰ πάντα τρόπον, εἴτε ἐπὶ προφάσει εἴτε τῇ ἀληθείᾳ, ὁ Χριστὸς κηρύττεται· καὶ εἰς τοῦτο χαίρω ἀλλὰ καὶ θέλω χαίρει.19 Διότι ἐξεύρω ὅτι τοῦτο θέλει ἀποβῆ εἰς ἐμὲ πρὸς σωτηρίαν διὰ τῆς δεήσεώς σας καὶ διὰ τῆς βοηθείας, τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,20 κατὰ τὴν σταθερὰν προσδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι δὲν θέλω αἰσχυνθῆ εἰς οὐδέν, ἀλλὰ μετὰ πάσης παρρησίας ὡς πάντοτε καὶ τώρα θέλει μεγαλυνθῆ ὁ Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου.21 Διότι εἰς ἐμὲ τὸ ζῇν εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος.22 Ἀλλ᾿ ἐὰν τὸ νὰ ζῶ ἐν σαρκὶ τοῦτο συμβάλλῃ εἰς καρποφορίαν τοῦ ἔργου μου, καὶ τί νὰ ἐκλέξω δὲν γνωρίζω.23 Διότι στενοχωροῦμαι ὑπὸ τῶν δύο, ἔχων μὲν τὴν ἐπιθυμίαν νὰ ἀναχωρήσω καὶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Χριστόν· διότι εἶναι πολὺ πλέον καλήτερον·24 τὸ νὰ μένω ὅμως ἐν τῇ σαρκὶ εἶναι ἀναγκαιότερον διὰ σᾶς.25 Καὶ τοῦτο ἐξεύρω ἐν πεποιθήσει ὅτι θέλω μείνει καὶ συμπαραμείνει μετὰ πάντων ὑμῶν διὰ τὴν εἰς τὴν πίστιν προκοπήν σας καὶ χαράν, 26 διὰ νὰ περισσεύῃ δι᾿ ἐμοῦ τὸ καύχημά σας εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν διὰ τῆς ἐμῆς πάλιν παρουσίας πρὸς ἐσᾶς. 27 Μόνον πολιτεύεσθε ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ ἀκούσω, εἴτε ὅταν ἔλθω καὶ σᾶς ἴδω εἴτε ἐνῷ εἶμαι ἀπών, τὴν κατάστασίν σας, ὅτι στέκεσθε εἰς ἕν πνεῦμα, συναγωνιζόμενοι ἐν μιᾷ ψυχῇ διὰ τὴν πίστιν τοῦ εὐαγγελίου, 28 καὶ μή φοβιζόμενοι εἰς οὐδὲν ἀπὸ τῶν ἐναντίων, τὸ ὁποῖον εἰς αὐτοὺς μὲν εἶναι ἔνδειξις ἀπωλείας, εἰς ἐσᾶς δὲ σωτηρίας, καὶ τοῦτο ἀπὸ Θεοῦ·29 διότι εἰς ἐσᾶς ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ νὰ πιστεύητε εἰς αὐτόν, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ πάσχητε ὑπὲρ αὐτοῦ, 30 ἔχοντες τὸν αὐτὸν ἀγῶνα, ὁποῖον εἴδετε ἐν ἐμοὶ καὶ τώρα ἀκούετε ἐν ἐμοί.

1Καὶ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι, πειράζοντες αὐτὸν ἐζήτησαν νὰ δείξῃ εἰς αὐτοὺς σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ.2Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὅταν γείνῃ ἑσπέρα, λέγετε· Καλωσύνη· διότι κοκκινίζει ὁ οὐρανός·3καὶ τὸ πρωΐ· Σήμερον χειμών· διότι κοκκινίζει σκυθρωπάζων ὁ οὐρανός. Ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ ἐξεύρετε νὰ διακρίνητε, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν δὲν δύνασθε;4Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ζητεῖ, καὶ σημεῖον δὲν θέλει δοθῆ εἰς αὐτήν εἰμή τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. Καὶ ἀφήσας αὐτοὺς ἀνεχώρησε. 5Καὶ ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν, ἐλησμόνησαν νὰ λάβωσιν ἄρτους.6Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Βλέπετε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων.7Καὶ ἐκεῖνοι διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖς, λέγοντες ὅτι ἄρτους δὲν ἐλάβομεν.8Νοήσας δὲ ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς, ὀλιγόπιστοι, ὅτι ἄρτους δὲν ἐλάβετε;9ἔτι δὲν καταλαμβάνετε, οὐδὲ ἐνθυμεῖσθε τοὺς πέντε ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε;10οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε;11πῶς δὲν καταλαμβάνετε ὅτι περὶ ἄρτου δὲν σᾶς εἶπον νὰ προσέχητε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων;12Τότε ἐνόησαν, ὅτι δὲν εἶπε νὰ προσέχωσιν ἀπὸ τῆς ζύμης τοῦ ἄρτου, ἀλλ᾿ ἀπὸ τῆς διδαχῆς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων. 13Ὅτε δὲ ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη τῆς Καισαρείας τῆς Φιλίππου, ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, λέγων· Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι ἐγὼ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου;14Οἱ δὲ εἶπον· Ἄλλοι μὲν Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν καὶ ἄλλοι Ἱερεμίαν ἤ ἕνα τῶν προφητῶν.15Λέγει πρὸς αὐτούς· Ἀλλὰ σεῖς τίνα με λέγετε ὅτι εἶμαι;16Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων Πέτρος εἶπε· Σὺ εἶσαι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.17Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Μακάριος εἶσαι, Σίμων, υἱὲ τοῦ Ἰωνᾶ, διότι σὰρξ καὶ αἷμα δὲν σοὶ ἀπεκάλυψε τοῦτο, ἀλλ᾿ ὁ Πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.18Καὶ ἐγὼ δὲ σοὶ λέγω ὅτι σὺ εἶσαι Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτης τῆς πέτρας θέλω οἰκοδομήσει τὴν ἐκκλησίαν μου, καὶ πύλαι ᾅδου δὲν θέλουσιν ἰσχύσει κατ᾿ αὐτῆς.19Καὶ θέλω σοὶ δώσει τὰ κλειδία τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὅ, τι ἐὰν δέσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, θέλει εἶσθαι δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὅ, τι ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, θέλει εἶσθαι λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.20Τότε παρήγγειλεν εἰς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ νὰ μή εἴπωσι πρὸς μηδένα ὅτι αὐτὸς εἶναι Ἰησοῦς ὁ Χριστός. 21Ἀπὸ τότε ἤρχισεν ὁ Ἰησοῦς νὰ δεικνύῃ εἰς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ ὅτι πρέπει νὰ ὑπάγῃ εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ νὰ πάθῃ πολλὰ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων, καὶ νὰ θανατωθῇ, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν νὰ ἀναστηθῇ.22Καὶ παραλαβὼν αὐτὸν ὁ Πέτρος κατ᾿ ἰδίαν ἤρχισε νὰ ἐπιτιμᾷ αὐτόν, λέγων· Γενοῦ ἵλεως εἰς σεαυτόν, Κύριε· δὲν θέλει γείνει τοῦτο εἰς σέ.23Ἐκεῖνος δὲ στραφεὶς εἶπε πρὸς τὸν Πέτρον· Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶσαι· διότι δὲν φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων. 24Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ· Ἐὰν τις θέλῃ νὰ ἔλθῃ ὀπίσω μου, ἄς ἀπαρνηθῇ ἑαυτὸν καὶ ἄς σηκώσῃ τὸν σταυρὸν αὑτοῦ καὶ ἄς μὲ ἀκολουθῇ.25Διότι ὅστις θέλει νὰ σώσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ, θέλει ἀπολέσει αὐτήν· καὶ ὅστις ἀπολέσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, θέλει εὑρεῖ αὐτήν.26Ἐπειδή τί φελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχήν αὑτοῦ ζημιωθῇ; ἤ τί θέλει δώσει ἄνθρωπος εἰς ἀνταλλαγήν τῆς ψυχῆς αὑτοῦ;27Διότι μέλλει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὑτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὑτοῦ, καὶ τότε θέλει ἀποδώσει εἰς ἕκαστον κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ. 28Ἀληθῶς σᾶς λέγω, εἶναί τινες τῶν ἐδὼ ἱσταμένων, οἵτινες δὲν θέλουσι γευθῆ θάνατον, ἑωσοῦ ἴδωσι τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.

1 [Ὠιδή τῶν Ἀναβαθμῶν.] Ὅτε ὁ Κύριος ἐπανέφερε τοὺς αἰχμαλώτους τῆς Σιών, ἤμεθα ὡς οἱ ὀνειρευόμενοι. 2 Τότε ἐνεπλήσθη τὸ στόμα ἡμῶν ἀπὸ γέλωτος καὶ ἡ γλῶσσα ἡμῶν ἀπὸ ἀγαλλιάσεως· τότε ἔλεγον μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, Μεγαλεῖα ἔκαμε δι᾿ αὐτοὺς ὁ Κύριος. 3 Μεγαλεῖα ἔκαμεν ὁ Κύριος δι᾿ ἡμᾶς· ἐνεπλήσθημεν χαρᾶς. 4 Ἐπίστρεψον, Κύριε, τοὺς αἰχμαλώτους ἡμῶν, ὡς τοὺς χειμάρρους ἐν τῷ νότῳ. 5 Οἱ σπείροντες μετὰ δακρύων ἐν ἀγαλλιάσει θέλουσι θερίσει. 6 Ὅστις ἐξέρχεται καὶ κλαίει, βαστάζων σπόρον πολύτιμον, οὗτος βεβαίως θέλει ἐπιστρέψει ἐν ἀγαλλιάσει, βαστάζων τὰ χειρόβολα αὑτοῦ.

1 Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ Ἀρνίον ἱστάμενον ἐπὶ τὸ ὄρος Σιών, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, ἔχουσαι τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν μετώπων αὑτῶν.2 Καὶ ἤκουσα φωνήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς φωνήν ὑδάτων πολλῶν καὶ ὡς φωνήν βροντῆς μεγάλης· καὶ ἤκουσα φωνήν κιθαρωδῶν οἵτινες ἐκιθάριζον μὲ τὰς κιθάρας αὑτῶν.3 Καὶ ἔψαλλον ὡς ᾠδήν νέαν ἐνώπιον τοῦ θρόνου καὶ ἐνώπιον τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ τῶν πρεσβυτέρων· καὶ οὐδεὶς ἠδύνατο νὰ μάθῃ τὴν ᾠδήν, εἰμή αἱ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς.4 Οὗτοι εἶναι οἱ μή μολυνθέντες μὲ γυναῖκας· διότι παρθένοι εἶναι. Οὗτοι εἶναι οἱ ἀκολουθοῦντες τὸ Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ. Οὗτοι ἠγοράσθησαν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπαρχή εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὸ Ἀρνίον·5 καὶ ἐν τῷ στόματι αὐτῶν δὲν εὑρέθη δόλος, διότι εἶναι ἄμωμοι ἐνώπιον τοῦ θρόνου Θεοῦ, 6 Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον πετώμενον εἰς τὸ μεσουράνημα, ὅστις εἶχεν εὐαγγέλιον αἰώνιον, διὰ νὰ κηρύξῃ εἰς τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς καὶ εἰς πᾶν ἔθνος καὶ φυλήν καὶ γλῶσσαν καὶ λαόν,7 καὶ ἔλεγε μετὰ φωνῆς μεγάλης· Φοβήθητε τὸν Θεὸν καὶ δότε δόξαν εἰς αὐτόν, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως αὐτοῦ, καὶ προσκυνήσατε τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων. 8 Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἠκολούθησε, λέγων· Ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ πόλις ἡ μεγάλη, διότι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὑτῆς ἐπότισε πάντα τὰ ἔθνη. 9 Καὶ τρίτος ἄγγελος ἠκολούθησεν αὐτούς, λέγων μετὰ φωνῆς μεγάλης· Ὅστις προσκυνεῖ τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ λαμβάνει χάραγμα ἐπὶ τοῦ μετώπου αὑτοῦ ἤ ἐπὶ τῆς χειρὸς αὑτοῦ,10 καὶ αὐτὸς θέλει πίει ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ θέλει βασανισθῆ μὲ πῦρ καὶ θεῖον ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἐνώπιον τοῦ Ἀρνίου.11 Καὶ ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν ἀναβαίνει εἰς αἰῶνας αἰώνων, καὶ δὲν ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέραν καὶ νύκτα ὅσοι προσκυνοῦσι τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ὅστις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. 12 Ἐδὼ εἶναι ἡ ὑπομονή τῶν ἁγίων, ἐδὼ οἱ φυλάττοντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν τοῦ Ἰησοῦ. 13 Καὶ ἤκουσα φωνήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν πρὸς ἐμέ· Γράψον, Μακάριοι οἱ νεκροί, οἵτινες ἀποθνήσκουσιν ἐν Κυρίῳ ἀπὸ τοῦ νῦν. Ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα, διὰ νὰ ἀναπαυθῶσιν ἀπὸ τῶν κόπων αὑτῶν, καὶ τὰ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθοῦσι μὲ αὐτούς. 14 Καὶ εἶδον, καὶ ἰδού, νεφέλη λευκή, καὶ ἐπὶ τῆς νεφέλης ἐκάθητό τις ὅμοιος μὲ υἱὸν ἀνθρώπου, ἔχων ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὑτοῦ στέφανον χρυσοῦν καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ δρέπανον κοπτερόν.15 Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ναοῦ, κράζων μετὰ μεγάλης φωνῆς πρὸς τὸν καθήμενον ἐπὶ τῆς νεφέλης. Πέμψον τὸ δρέπανόν σου καὶ θέρισον, διότι ἦλθεν εἰς σὲ ἡ ὥρα τοῦ νὰ θερίσῃς, ἐπειδή ἐξηράνθη ὁ θερισμὸς τῆς γῆς.16 Καὶ ὁ καθήμενος ἐπὶ τῆς νεφέλης ἔβαλε τὸ δρέπανον αὑτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐθερίσθη ἡ γῆ. 17 Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ναοῦ τοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ, ἔχων καὶ αὐτὸς δρέπανον κοπτερόν.18 Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ θυσιαστηρίου, ἔχων ἐξουσίαν ἐπὶ τοῦ πυρός, καὶ ἐφώναξε μετὰ κραυγῆς μεγάλης πρὸς τὸν ἔχοντα τὸ δρέπανον τὸ κοπτερόν, λέγων· Πέμψον τὸ δρέπανόν σου τὸ κοπτερὸν καὶ τρύγησον τοὺς βότρυας τῆς ἀμπέλου τῆς γῆς, διότι ὠρίμασαν τὰ σταφύλια αὐτῆς.19 Καὶ ἔβαλεν ὁ ἄγγελος τὸ δρέπανον αὑτοῦ εἰς τὴν γῆν καὶ ἐτρύγησε τὴν ἄμπελον τῆς γῆς καὶ ἔρριψε τὰ τρυγηθέντα εἰς τὸν μεγάλον ληνὸν τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ.20 Καὶ ἐπατήθη ὁ ληνὸς ἔξω τῆς πόλεως, καὶ ἐξῆλθεν αἷμα ἐκ τοῦ ληνοῦ ἕως τῶν χαλινῶν τῶν ἵππων εἰς διάστημα χιλίων ἐξακοσίων σταδίων.