13 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς προσέταξε νὰ φέρωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ. Καὶ ἔφεραν τοὺς ἀνθρώπους τούτους ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.14 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ναβουχοδονόσορ εἶπε πρὸς αὐτούς, Τῳόντι, Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, τοὺς θεοὺς μου δὲν λατρεύετε καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησα, δὲν προσκυνεῖτε;15 τώρα λοιπὸν ἐὰν ἦσθε ἕτοιμοι, ὁπόταν ἀκούσητε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, νὰ πέσητε καὶ νὰ προσκυνήσητε τὴν εἰκόνα τὴν ὁποίαν ἔκαμα, καλῶς· ἐὰν ὅμως δὲν προσκυνήσητε, θέλετε ῥιφθῆ τὴν αὐτήν ὥραν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ τίς εἶναι ἐκεῖνος ὁ Θεός, ὅστις θέλει σᾶς ἐλευθερώσει ἐκ τῶν χειρῶν μου; 16 Ἀπεκρίθησαν ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδὲ-νεγὼ καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ναβουχοδονόσορ, ἡμεῖς δὲν ἔχομεν χρείαν νὰ σοὶ ἀποκριθῶμεν περὶ τοῦ πράγματος τούτου.17 Ἐὰν ἦναι οὕτως, ὁ Θεὸς ἡμῶν, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν, εἶναι δυνατὸς νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ ἐκ τῆς χειρὸς σου, βασιλεῦ, θέλει μᾶς ἐλευθερώσει.18 Ἀλλὰ καὶ ἄν οὐχί, ἄς ἦναι γνωστὸν εἰς σέ, βασιλεῦ, ὅτι τοὺς θεοὺς σου δὲν λατρεύομεν καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησας, δὲν προσκυνοῦμεν. 19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη κατὰ τοῦ Σεδράχ, τοῦ Μισὰχ καὶ τοῦ Ἀβδὲ-νεγώ· καὶ λαλήσας προσέταξε νὰ ἐκκαύσωσι τὴν κάμινον ἑπταπλασίως μᾶλλον παρ᾿ ὅσον ἐφαίνετο καιομένη.20 Καὶ προσέταξε τοὺς δυνατωτέρους ἄνδρας τοῦ στρατεύματος αὑτοῦ νὰ δέσωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, καὶ νὰ ῥίψωσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἐδέθησαν μετὰ τῶν σαλβαρίων αὑτῶν, τῶν τιαρῶν αὑτῶν καὶ τῶν περικνημίδων αὑτῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐνδυμάτων αὑτῶν καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.22 Ἐπειδή δὲ ἡ προσταγή τοῦ βασιλέως ἦτο κατεπείγουσα καὶ ἡ κάμινος ἐξεκαύθη εἰς ὑπερβολήν, ἡ φλὸξ τοῦ πυρὸς ἐθανάτωσε τοὺς ἄνδρας ἐκείνους, οἵτινες ἐσήκωσαν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ.23 Οὗτοι δὲ οἱ τρεῖς ἄνδρες, ὁ Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ἔπεσον δεμένοι εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης. 24 Ὁ δὲ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐξεπλάγη· καὶ σηκωθεὶς μετὰ σπουδῆς ἐλάλησε καὶ εἶπε πρὸς τοὺς μεγιστᾶνας αὑτοῦ, Δὲν ἐρρίψαμεν τρεῖς ἄνδρας δεδεμένους εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρός; οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ἀληθῶς, βασιλεῦ.25 Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ βλέπω τέσσαρας ἄνδρας λελυμένους, περιπατοῦντας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, καὶ βλάβη δὲν εἶναι εἰς αὐτούς, καὶ ἡ ὄψις τοῦ τετάρτου εἶναι ὁμοία μὲ Υἱὸν Θεοῦ. 26 Τότε πλησιάσας ὁ Ναβουχοδονόσορ εἰς τὸ στόμα τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐλάλησε καὶ εἶπε, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐξέλθετε καὶ ἔλθετε. Τότε ὁ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ ἐξῆλθον ἐκ μέσου τοῦ πυρός.27 Καὶ συναχθέντες οἱ σατράπαι, οἱ διοικηταὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ μεγιστᾶνες τοῦ βασιλέως εἶδον τοὺς ἄνδρας τούτους, ὅτι ἐπὶ τῶν σωμάτων αὐτῶν τὸ πῦρ δὲν ἴσχυσε καὶ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν δὲν ἐκάη καὶ τὰ σαλβάρια αὐτῶν δὲν παρήλλαξαν οὐδὲ ὀσμή πυρὸς ἐπέρασεν ἐπ᾿ αὐτούς. 28 Τότε ἐλάλησεν ὁ Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν, Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ὅστις ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὑτοῦ καὶ ἠλευθέρωσε τοὺς δούλους αὑτοῦ, οἵτινες ἤλπισαν ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ παρήκουσαν τὸν λόγον τοῦ βασιλέως καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὑτῶν, διὰ νὰ μή λατρεύσωσι μηδὲ νὰ προσκυνήσωσιν ἄλλον θεὸν ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ αὑτῶν.29 Διὰ τοῦτο ἐκδίδω πρόσταγμα, ὅτι πᾶς λαός, ἔθνος καὶ γλῶσσα, ἥτις λαλήσῃ κακὸν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, θέλει καταμελισθῆ, καὶ αἱ οἰκίαι αὐτῶν θέλουσι γείνει κοπρῶνες· διότι ἄλλος Θεὸς δὲν εἶναι δυνάμενος νὰ ἐλευθερώσῃ οὕτω.30 Τότε ὁ βασιλεὺς προεβίβασε τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Βαβυλῶνος.

14Καὶ ὅτε ἦλθεν ἡ ὧρα, ἐκάθησεν εἰς τὴν τράπεζαν, καὶ οἱ δώδεκα ἀπόστολοι μετ᾿ αὐτοῦ.15Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Πολὺ ἐπεθύμησα νὰ φάγω τὸ πάσχα τοῦτο μὲ σᾶς πρὸ τοῦ νὰ πάθω·16διότι σᾶς λέγω, ὅτι δὲν θέλω φάγει πλέον ἐξ αὐτοῦ, ἑωσοῦ ἐκπληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.17Καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον, εὐχαρίστησε καὶ εἶπε· Λάβετε τοῦτο καὶ διαμοιράσατε εἰς ἀλλήλους·18διότι σᾶς λέγω ὅτι δὲν θέλω πίει ἀπὸ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου, ἑωσοῦ ἔλθῃ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.19Καὶ λαβὼν ἄρτον, εὐχαριστήσας ἔκοψε καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτούς, λέγων· Τοῦτο εἶναι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο κάμνετε εἰς τὴν ἰδικήν μου ἀνάμνησιν.20Ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον, ἀφοῦ ἐδείπνησαν, λέγων· Τοῦτο τὸ ποτήριον εἶναι ἡ καινή διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον. 21Πλήν ἰδού, ἡ χεὶρ ἐκείνου ὅστις μὲ παραδίδει, εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης.22Καὶ ὁ μὲν Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει κατὰ τὸ ὡρισμένον· πλήν οὐαὶ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, δι᾿ οὗ παραδίδεται.23Καὶ αὐτοὶ ἤρχισαν νὰ συζητῶσι πρὸς ἀλλήλους τὸ ποῖος τάχα ἦτο ἐξ αὐτῶν, ὅστις ἔμελλε νὰ κάμῃ τοῦτο. 24Ἔγεινε δὲ καὶ φιλονεικία μεταξὺ αὐτῶν, περὶ τοῦ τίς ἐξ αὐτῶν νομίζεται ὅτι εἶναι μεγαλήτερος.25Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτά, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτὰ ὀνομάζονται εὐεργέται.26Σεῖς ὅμως οὐχὶ οὕτως, ἀλλ᾿ ὁ μεγαλήτερος μεταξὺ σας ἄς γείνῃ ὡς ὁ μικρότερος, καὶ ὁ προϊστάμενος ὡς ὁ ὑπηρετῶν.27Διότι τίς εἶναι μεγαλήτερος, ὁ καθήμενος εἰς τὴν τράπεζαν ἤ ὁ ὑπηρετῶν; οὐχὶ ὁ καθήμενος; ἀλλ᾿ ἐγὼ εἶμαι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ ὑπηρετῶν. 28Σεῖς δὲ εἶσθε οἱ διαμείναντες μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου·29ὅθεν ἐγὼ ἑτοιμάζω εἰς ἐσᾶς βασιλείαν, ὡς ὁ Πατήρ μου ἡτοίμασεν εἰς ἐμέ,30διὰ νὰ τρώγητε καὶ νὰ πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου, καὶ νὰ καθήσητε ἐπὶ θρόνων, κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 31Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων, Σίμων, ἰδού, ὁ Σατανᾶς σᾶς ἐζήτησε διὰ νὰ σᾶς κοσκινίσῃ ὡς τὸν σίτον·32πλήν ἐγὼ ἐδεήθην περὶ σοῦ διὰ νὰ μή ἐκλείψῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ, ὅταν ποτὲ ἐπιστρέψῃς, στήριξον τοὺς ἀδελφοὺς σου. 33Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἕτοιμος εἶμαι μετὰ σοῦ νὰ ὑπάγω καὶ εἰς φυλακήν καὶ εἰς θάνατον.34Ὁ δὲ εἶπε· Σοὶ λέγω, Πέτρε, δὲν θέλει φωνάξει σήμερον ὁ ἀλέκτωρ, πρὶν ἀπαρνηθῇς τρὶς ὅτι δὲν μὲ γνωρίζεις.

1 Καὶ ἐγώ, ἀδελφοί, δὲν ἠδυνήθην νὰ λαλήσω πρὸς ἐσᾶς ὡς πρὸς πνευματικούς, ἀλλ᾿ ὡς πρὸς σαρκικούς, ὡς πρὸς νήπια ἐν Χριστῷ.2 Γάλα σᾶς ἐπότισα καὶ οὐχὶ στερεὰν τροφήν διότι δὲν ἠδύνασθε ἔτι νὰ δεχθῆτε αὐτήν. Ἀλλ᾿ οὐδὲ τώρα δύνασθε ἔτι3 ἐπειδή ἔτι σαρκικοὶ εἶσθε. Διότι ἐνῷ εἶναι μεταξὺ σας φθόνος καὶ ἔρις καὶ διχόνοιαι, δὲν εἶσθε σαρκικοὶ καὶ περιπατεῖτε κατὰ ἄνθρωπον; 4 Διότι ὅταν λέγῃ τις, Ἐγὼ μὲν εἶμαι τοῦ Παύλου, ἄλλος δέ, Ἐγὼ τοῦ Ἀπολλώ δὲν εἶσθε σαρκικοί; 5 Τίς λοιπὸν εἶναι ὁ Παῦλος, καὶ τίς ὁ Ἀπολλώς, παρὰ ὑπηρέται, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιστεύσατε καί, ὅπως ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἕκαστον;6 Ἐγὼ ἐφύτευσα, ὁ Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξησεν7 ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων εἶναί τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ὁ αὐξάνων.8 Ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων εἶναι ἕν καὶ ἕκαστος θέλει λάβει τὸν ἑαυτοῦ μισθὸν κατὰ τὸν κόπον αὑτοῦ.9 Διότι τοῦ Θεοῦ εἴμεθα συνεργοί σεῖς εἶσθε τοῦ Θεοῦ ἀγρός, τοῦ Θεοῦ οἰκοδομή. 10 Ἐγὼ κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσαν εἰς ἐμὲ ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον ἔθεσα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ ἕκαστος ὅμως ἄς βλέπῃ πῶς ἐποικοδομεῖ11 διότι θεμέλιον ἄλλο οὐδεὶς δύναται νὰ θέσῃ παρὰ τὸ τεθέν, τὸ ὁποῖον εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός.12 Ἐὰν δὲ τις ἐποικοδομῇ ἐπὶ τὸ θεμέλιον τοῦτο χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην13 ἑκάστου τὸ ἔργον θέλει φανερωθῆ διότι ἡ ἡμέρα θέλει φανερώσει αὐτό, ἐπειδή διὰ πυρὸς ἀνακαλύπτεται καὶ τὸ πῦρ θέλει δοκιμάσει τὸ ἔργον ἑκάστου ὁποῖον εἶναι.14 Ἐὰν τὸ ἔργον τινός, τὸ ὁποῖον ἐπῳκοδόμησε μένῃ, θέλει λάβει μισθόν15 ἐὰν τὸ ἔργον τινὸς κατακαῇ, θέλει ζημιωθῆ, αὐτὸς ὅμως θέλει σωθῆ, πλήν οὕτως ὡς διὰ πυρός. 16 Δὲν ἐξεύρετε ὅτι εἶσθε ναὸς Θεοῦ καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ ἐν ὑμῖν; 17 Ἐὰν τις φθείρῃ τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, τοῦτον θέλει φθείρει ὁ Θεός διότι ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιος, ὅστις εἶσθε σεῖς. 18 Μηδεὶς ἄς μή ἐξαπατᾷ ἑαυτόν ἐὰν τις μεταξὺ σας νομίζῃ ὅτι εἶναι σοφὸς ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἄς γείνῃ μωρὸς διὰ νὰ γείνῃ σοφός. 19 Διότι ἡ σοφία τοῦ κόσμου τούτου εἶναι μωρία παρὰ τῷ Θεῷ. Ἐπειδή εἶναι γεγραμμένον Ὅστις συλλαμβάνει τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν20 καὶ πάλιν Ὁ Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἶναι μάταιοι. 21 Ὥστε μηδεὶς ἄς μή καυχᾶται εἰς ἀνθρώπους διότι τὰ πάντα εἶναι ὑμῶν, 22 εἴτε Παῦλος εἴτε Ἀπολλὼς εἴτε Κηφᾶς εἴτε κόσμος εἴτε ζωή εἴτε θάνατος εἴτε παρόντα εἴτε μέλλοντα, τὰ πάντα εἶναι ὑμῶν,23 σεῖς δὲ τοῦ Χριστοῦ, ὁ δὲ Χριστὸς τοῦ Θεοῦ.

17 Ἄν καὶ ἡ συκῆ δὲν θέλει βλαστήσει, μηδὲ θέλει εἶσθαι καρπὸς ἐν ταῖς ἀμπέλοις· ὁ κόπος τῆς ἐλαίας θέλει ματαιωθῆ, καὶ οἱ ἀγροὶ δὲν θέλουσι δώσει τροφήν· τὸ ποίμνιον θέλει ἐξολοθρευθῆ ἀπὸ τῆς μάνδρας, καὶ δὲν θέλουσιν εἶσθαι βόες ἐν τοῖς σταύλοις·18 ἐγὼ ὅμως θέλω εὐφραίνεσθαι εἰς τὸν Κύριον, θέλω χαίρει εἰς τὸν Θεὸν τῆς σωτηρίας μου. 19 Κύριος ὁ Θεὸς εἶναι ἡ δύναμίς μου, καὶ θέλει κάμει τοὺς πόδας μου ὡς τῶν ἐλάφων· καὶ θέλει μὲ κάμει νὰ περιπατῶ ἐπὶ τοὺς ὑψηλοὺς τόπους μου. Εἰς τὸν πρῶτον μουσικὸν ἐπὶ Νεγινώθ.

1 Δίκαιος εἶσαι Κύριε, ὅταν δικολογῶμαι μετὰ σοῦ· πλήν ἄς διαλεχθῶ μετὰ σοῦ περὶ τῶν κρίσεών σου· διατί ἡ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν εὐοδοῦται; διὰ τί εὐημεροῦσι πάντες οἱ φερόμενοι ἀπίστως;2 Ἐφύτευσας αὐτούς, μάλιστα ἐρριζώθησαν· αὐξάνουσι, μάλιστα καρποφοροῦσι· σὺ εἶσαι πλησίον τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ μακρὰν ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν.3 Ἀλλὰ σύ, Κύριε, μὲ γνωρίζεις· μὲ εἶδες καὶ ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου ἐνώπιόν σου· σύρε αὐτοὺς ὡς πρόβατα διὰ σφαγήν καὶ ἑτοίμασον αὐτοὺς διὰ τὴν ἡμέραν τῆς σφαγῆς. 4Ἕως πότε θέλει πενθεῖ ἡ γῆ, καὶ ὁ χόρτος παντὸς ἀγροῦ θέλει ξηραίνεσθαι διὰ τὴν κακίαν τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ; Ἠφανίσθησαν τὰ κτήνη καὶ τὰ πτηνά, διότι εἶπον, Δὲν θέλει ἰδεῖ τὰ ἔσχατα ἡμῶν. 5Ἐὰν τρέξῃς μετὰ τῶν πεζῶν καὶ σὲ κάμωσι νὰ ἀτονήσῃς, τότε πῶς θέλεις ἀντιπαραταχθῆ πρὸς τοὺς ἵππους; καὶ ἐὰν ἀπέκαμες ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρήνης, ἐφ᾿ ἥν ἤλπιζες, τότε πῶς θέλεις κάμει εἰς τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου; 6 Διότι καὶ οἱ ἀδελφοὶ σου καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου καὶ αὐτοὶ ἐφέρθησαν ἀπίστως πρὸς σέ· ναί, αὐτοὶ ἐβόησαν ὄπισθέν σου μεγαλοφώνως· μή πιστεύσῃς αὐτούς, καὶ ἄν λαλήσωσι καλὰ πρὸς σέ.