24 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς γεννήσῃ ἡ γῆ ζῷα ἔμψυχα κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, κτήνη καὶ ἑρπετὰ καὶ ζῷα τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν· καὶ ἔγεινεν οὕτω.25 Καὶ ἔκαμεν ὁ Θεὸς τὰ ζῷα τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, καὶ τὰ κτήνη κατὰ τὸ εἶδος αὐτῶν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν τῆς γῆς κατὰ τὸ εἶδος αὑτοῦ. Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς ὅτι ἦτο καλόν. 26 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς κάμωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμῶν, καθ᾿ ὁμοίωσιν ἡμῶν· καὶ ἄς ἐξουσιάζῃ ἐπὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ τῶν κτηνῶν καὶ ἐπὶ πάσης τῆς γῆς καὶ ἐπὶ παντὸς ἑρπετοῦ, ἕρποντος ἐπὶ τῆς γῆς.27 Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἑαυτοῦ· κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν· ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς·28 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός· καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Θεός, Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ γεμίσατε τὴν γῆν καὶ κυριεύσατε αὐτήν, καὶ ἐξουσιάζετε ἐπὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ παντὸς ζώου κινουμένου ἐπὶ τῆς γῆς.29 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἰδού, σᾶς ἔδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, ὅστις εἶναι ἐπὶ τοῦ προσώπου πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν δένδρον, τὸ ὁποῖον ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν δένδρου κάμνοντος σπόρον· ταῦτα θέλουσιν εἶσθαι εἰς ἐσᾶς πρὸς τροφήν· 30 καὶ εἰς πάντα τὰ ζῷα τῆς γῆς καὶ εἰς πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς πᾶν ἑρπετὸν ἕρπον ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἔχον ἐν ἑαυτῷ ψυχήν ζῶσαν, ἔδωκα πάντα χλωρὸν χόρτον εἰς τροφήν. Καὶ ἔγεινεν οὕτω. 31 Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς πάντα ὅσα ἐποίησε· καὶ ἰδού, ἦσαν καλὰ λίαν. Καὶ ἔγεινεν ἑσπέρα καὶ ἔγεινε πρωΐ, ἡμέρα ἕκτη.

1 Γίνωσκε δὲ τοῦτο, ὅτι ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις θέλουσιν ἐλθεῖ καιροὶ κακοί·2 διότι θέλουσιν εἶσθαι οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς εἰς τοὺς γονεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι,3 ἄσπλαγχνοι, ἀδιάλλακτοι, συκοφάνται, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι,4 προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον παρὰ φιλόθεοι,5 ἔχοντες μὲν μορφήν εὐσεβείας, ἠρνημένοι δὲ τὴν δύναμιν αὐτῆς. Καὶ τούτους φεῦγε.6 Διότι ἐκ τούτων εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες εἰσχωροῦσιν εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζουσι τὰ γυναικάρια τὰ πεφορτισμένα ἁμαρτίας, συρόμενα ὑπὸ διαφόρων ἐπιθυμιῶν,7 τὰ ὁποῖα πάντοτε μανθάνουσι καὶ ποτὲ δὲν δύνανται νὰ ἔλθωσιν εἰς τὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας. 8 Καὶ καθ᾿ ὅν τρόπον ὁ Ἰαννῆς καὶ Ἰαμβρῆς ἀντέστησαν εἰς τὸν Μωϋσῆν, οὕτω καὶ αὐτοὶ ἀνθίστανται εἰς τὴν ἀλήθειαν, ἄνθρωποι διεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι εἰς τὴν πίστιν.9 Ἀλλὰ δὲν θέλουσι προκόψει πλειότερον· διότι ἡ ἀνοησία αὐτῶν θέλει γείνει κατάδηλος εἰς πάντας, καθώς καὶ ἡ ἐκείνων ἔγεινε. 10 Σὺ ὅμως παρηκολούθησας τὴν διδασκαλίαν μου, τὴν διαγωγήν, τὴν πρόθεσιν, τὴν πίστιν, τὴν μακροθυμίαν, τὴν ἀγάπην, τὴν ὑπομονήν,11 τοὺς διωγμούς, τὰ παθήματα, ὁποῖα μοὶ συνέβησαν ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις· ὁποίους διωγμοὺς ὑπέφερα, καὶ ἐκ πάντων μὲ ἠλευθέρωσεν ὁ Κύριος.12 Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες νὰ ζῶσιν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ θέλουσι διωχθῆ. 13 Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες θέλουσι προκόψει εἰς τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.14 Ἀλλὰ σὺ μένε εἰς ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, ἐξεύρων παρὰ τίνος ἔμαθες,15 καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους γνωρίζεις τὰ ἱερὰ γράμματα, τὰ δυνάμενα νὰ σὲ σοφίσωσιν εἰς σωτηρίαν διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.16 Ὅλη ἡ γραφή εἶναι θεόπνευστος καὶ φέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς ἐκπαίδευσιν τὴν μετὰ τῆς δικαιοσύνης, 17 διὰ νὰ ἦναι τέλειος ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένος εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν.

1Ὁ δὲ Νεεμάν, ὁ στρατηγὸς τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας, ἦτο ἀνήρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὑτοῦ καὶ τιμώμενος, ἐπειδή ὁ Κύριος δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκε σωτηρίαν εἰς τὴν Συρίαν· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦτο δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ, λεπρὸς ὅμως.2 Ἐξῆλθον δὲ οἱ Σύριοι κατὰ τάγματα καὶ ἔφερον αἰχμάλωτον ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ μικρὰν τινα κόρην· καὶ ὑπηρέτει τὴν γυναῖκα τοῦ Νεεμάν.3 Καὶ εἶπε πρὸς τὴν κυρίαν αὑτῆς, Εἴθε νὰ ἦτο ὁ κύριός μου ἔμπροσθεν τοῦ προφήτου τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, διότι ἤθελεν ἰατρεύσει αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ. 4 Καὶ εἰσελθὼν ὁ Νεεμὰν ἀπήγγειλε πρὸς τὸν κύριον αὑτοῦ, λέγων, Οὕτω καὶ οὕτως ἐλάλησεν ἡ κόρη ἡ ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ.5 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, Ἐλθέ, ὕπαγε, καὶ θέλω στείλει ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἔλαβεν ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἕξ χιλιάδας χρυσοῦς καὶ δέκα ἀλλαγὰς ἐνδυμάτων·6 Καὶ ἔφερε τὴν ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, λέγουσαν, Καὶ τώρα καθὼς ἔλθῃ ἐπιστολή αὕτη πρὸς σέ, ἰδού, ἔστειλα πρὸς σὲ Νεεμὰν τὸν δοῦλόν μου, διὰ νὰ ἰατρεύσῃς αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ. 7 Καὶ καθὼς ἀνέγνωσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ τὴν ἐπιστολήν, διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ εἶπε, Θεὸς εἶμαι ἐγώ, διὰ νὰ θανατόνω καὶ νὰ ζωοποιῶ, ὥστε οὗτος στέλλει πρὸς ἐμὲ νὰ ἰατρεύσω ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ; γνωρίσατε λοιπόν, παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε ὅτι οὗτος ζητεῖ πρόφασιν ἐναντίον μου. 8 Ὡς δὲ ἤκουσεν ὁ Ἐλισσαιέ, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, ἀπέστειλε πρὸς τὸν βασιλέα, λέγων, Διὰ τί διέσχισας τὰ ἱμάτιά σου; ἄς ἔλθῃ τώρα πρὸς ἐμέ, καὶ θέλει γνωρίσει ὅτι εἶναι προφήτης ἐν τῷ Ἰσραήλ. 9 Τότε ἦλθεν ὁ Νεεμὰν μετὰ τῶν ἵππων αὑτοῦ καὶ μετὰ τῆς ἁμάξης αὑτοῦ, καὶ ἐστάθη εἰς τὴν θύραν τῆς οἰκίας τοῦ Ἐλισσαιέ.10 Καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἐλισσαιὲ μηνυτήν, λέγων, Ὕπαγε καὶ λούσθητι ἑπτάκις ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, καὶ θέλει ἐπανέλθει ἡ σὰρξ σου εἰς σέ, καὶ θέλεις καθαρισθῆ. 11Ὁ δὲ Νεεμὰν ἐθυμώθη καὶ ἀνεχώρησε καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ἔλεγον, Θέλει βεβαίως ἐξέλθει πρὸς ἐμὲ καὶ θέλει σταθῆ καὶ ἐπικαλεσθῆ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὑτοῦ, καὶ διακινήσει τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ τὸν τόπον καὶ ἰατρεύσει τὸν λεπρόν· 12 ὁ Ἀβανὰ καὶ ὁ Φαρφάρ, ποταμοὶ τῆς Δαμασκοῦ, δὲν εἶναι καλήτεροι ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα τοῦ Ἰσραήλ; δὲν ἠδυνάμην νὰ λουσθῶ ἐν αὐτοῖς καὶ νὰ καθαρισθῶ; Καὶ στραφείς, ἀνεχώρησε μετὰ θυμοῦ.13 Ἐπλησίασαν δὲ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπον· Πάτερ μου, ἐὰν ὁ προφήτης ἤθελε σοὶ εἰπεῖ μέγα πρᾶγμα, δὲν ἤθελες κάμει αὐτό; πόσῳ μᾶλλον τώρα, ὅταν σοὶ λέγῃ, Λούσθητι καὶ καθαρίσθητι;14 Τότε κατέβη καὶ ἐβυθίσθη ἑπτάκις εἰς τὸν Ἰορδάνην, κατὰ τὸν λόγον τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· καὶ ἡ σὰρξ αὐτοῦ ἀποκατέστη ὡς σὰρξ παιδίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη. 15 Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς καὶ πᾶσα ἡ συνοδία αὐτοῦ, καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ· καὶ εἶπεν, Ἰδού, τώρα ἐγνώρισα ὅτι δὲν εἶναι Θεὸς ἐν πάσῃ τῇ γῇ, εἰμή ἐν τῷ Ἰσραήλ· ὅθεν τώρα δέχθητι, παρακαλῶ, δῶρον παρὰ τοῦ δούλου σου.16 Ὁ δὲ εἶπε, Ζῇ Κύριος, ἐνώπιον τοῦ ὁποῖον παρίσταμαι, δὲν θέλω δεχθῆ. Ὁ δὲ ἐβίαζεν αὐτὸν νὰ δεχθῆ, ἀλλὰ δὲν ἔστερξε. 17 Καὶ εἶπεν ὁ Νεεμάν, Καὶ ἄν μή, ἄς δοθῇ, παρακαλῶ, εἰς τὸν δοῦλόν σου δύο ἡμιόνων φορτίον ἐκ τοῦ χώματος τούτου, διότι ὁ δοῦλός σου δὲν θέλει προσφέρει εἰς τὸ ἑξῆς ὁλοκαύτωμα οὐδὲ θυσίαν εἰς ἄλλους θεούς, παρὰ μόνον εἰς τὸν Κύριον·18 περὶ τούτου τοῦ πράγματος ἄς συγχωρήσῃ ὁ Κύριος τὸν δοῦλόν σου, ὅτι, ὅταν εἰσέρχηται ὁ κύριός μου εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ῥιμμὼν διὰ νὰ προσκυνήσῃ ἐκεῖ, καὶ στηρίζηται ἐπὶ τὴν χεῖρά μου, καὶ ἐγὼ κλίνω ἐμαυτὸν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ῥιμμών, ἐνῷ κλίνω ἐμαυτὸν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ῥιμμών, ὁ Κύριος ἄς συγχωρήσῃ τὸν δοῦλόν σου περὶ τοῦ πράγματος τούτου! 19 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ. Καὶ ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτοῦ μικρὸν τι διάστημα.

1Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν λέγων,2Ἀπόστειλον ἄνδρας διὰ νὰ κατασκοπεύσωσι τὴν γῆν Χαναάν, τὴν ὁποίαν ἐγὼ δίδω εἰς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ· ἀπὸ πάσης φυλῆς τῶν πατέρων αὐτῶν θέλετε ἀποστείλει ἀνὰ ἕνα ἄνδρα, ἕκαστον ἐξ αὐτῶν ἀρχηγόν.3Καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς διὰ προσταγῆς τοῦ Κυρίου ἐκ τῆς ἐρήμου Φαράν. Πάντες οἱ ἄνδρες οὗτοι ἦσαν ἀρχηγοὶ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. 4Καὶ ταῦτα ἦσαν τὰ ὀνόματα αὐτῶν· ἐκ τῆς φυλῆς Ῥουβήν, Σαμμουὰ ὁ υἱὸς τοῦ Σακχούρ·5ἐκ τῆς φυλῆς Συμεών, Σαφὰτ ὁ υἱὸς τοῦ Χορρί·6ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, Χάλεβ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεφοννή·7ἐκ τῆς φυλῆς Ἰσσάχαρ, Ἰγὰλ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ·8ἐκ τῆς φυλῆς Ἐφραΐμ, Αὐσή ὁ υἱὸς τοῦ Ναυῆ·9ἐκ τῆς φυλῆς Βενιαμίν, Φαλτὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ῥαφού·10ἐκ τῆς φυλῆς Ζαβουλών, Γαδιήλ ὁ υἱὸς τοῦ Σουδί·11ἐκ τῆς φυλῆς Ἰωσήφ, ἐκ τῆς φυλῆς Μανασσῆ, Γαδδὶ ὁ υἱὸς τοῦ Σουσί·12ἐκ τῆς φυλῆς Δάν, Ἀμμιήλ ὁ υἱὸς τοῦ Γεμαλί·13ἐκ τῆς φυλῆς Ἀσήρ, Σεθοὺρ ὁ υἱὸς τοῦ Μιχαήλ·14ἐκ τῆς φυλῆς Νεφθαλί, Νααβὶ ὁ υἱὸς τοῦ Βαυσί·15ἐκ τῆς φυλῆς Γάδ, Γεουήλ ὁ υἱὸς τοῦ Μαχί. 16Ταῦτα εἶναι τὰ ὀνόματα τῶν ἀνδρῶν, τοὺς ὁποίους ἀπέστειλεν ὁ Μωϋσῆς διὰ νὰ κατασκοπεύσωσι τὴν γῆν· καὶ ἐπωνόμασεν ὁ Μωϋσῆς τὸν Αὐσή, τὸν υἱὸν τοῦ Ναυῆ, Ἰησοῦν.17Καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς διὰ νὰ κατασκοπεύσωσι τὴν γῆν Χαναάν· καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἀνάβητε ἀπὸ τοῦ μέρους τούτου τῆς μεσημβρίας καὶ θέλετε ἀναβῆ εἰς τὸ ὄρος·18καὶ θεωρήσατε τὴν γῆν, ὁποία εἶναι, καὶ τὸν λαὸν τὸν κατοικοῦντα ἐν αὐτῇ, ἐὰν ἦναι δυνατὸς ἤ ἀδύνατος, ὀλίγοι ἤ πολλοί·19καὶ ὁποία εἶναι ἡ γῆ ἐν ᾗ οὗτοι κατοικοῦσι, καλή ἦναι ἤ κακή· καὶ ὁποῖαι εἶναι αἱ πόλεις, τὰς ὁποίας οὗτοι κατοικοῦσιν, ἀτείχιστοι ἤ περιτετειχισμέναι·20καὶ ὁποία εἶναι ἡ γῆ, παχεῖα ἦναι ἤ λεπτή, ἐὰν ὑπάρχωσιν ἐν αὐτῇ δένδρα ἤ οὐχί· καὶ ἀνδρίζεσθε καὶ φέρετε ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς. Αἱ δὲ ἡμέραι ἦσαν αἱ ἡμέραι τῶν πρώτων σταφυλῶν. 21Καὶ ἀναβάντες κατεσκόπευσαν τὴν γῆν ἀπὸ τῆς ἐρήμου Σὶν ἕως Ῥεώβ, κατὰ τὴν εἴσοδον Αἱμάθ.22Καὶ ἀνέβησαν κατὰ τὸ μεσημβρινόν, καὶ ἦλθον ἕως Χεβρών, ὅπου ἦσαν Ἀχιμάν, Σεσαΐ καὶ Θαλμαΐ, οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀνάκ. Ἡ δὲ Χεβρὼν ἐκτίσθη ἑπτὰ ἔτη πρὸ τῆς Τάνεως τῆς Αἰγύπτου.23Καὶ ἦλθον μέχρι τῆς φάραγγος Ἐσχώλ, καὶ ἔκοψαν ἐκεῖθεν κλῆμα ἀμπέλου μετὰ ἑνὸς βότρυος σταφυλῆς, καὶ ἐβάσταζον αὐτὸ δύο ἐπὶ ξύλου· ἔφεραν καὶ ῥόδια καὶ σῦκα.24Ὁ τόπος ἐκεῖνος νομάσθη φάραγξ Ἐσχώλ· διὰ τὸν βότρυν τὸν ὁποῖον ἔκοψαν ἐκεῖθεν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ. 25Καὶ ἐπέστρεψαν, ἀφοῦ κατεσκόπευσαν τὴν γῆν, μετὰ τεσσαράκοντα ἡμέρας.26Καὶ πορευθέντες ἦλθον πρὸς τὸν Μωϋσῆν, καὶ πρὸς τὸν Ἀαρών, καὶ πρὸς πᾶσαν τὴν συναγωγήν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ἐκ τῇ ἐρήμῳ Φαράν, εἰς Κάδης· καὶ ἔφεραν ἀπόκρισιν πρὸς αὐτούς, καὶ πρὸς πᾶσαν τὴν συναγωγήν, καὶ ἔδειξαν εἰς αὐτοὺς τὸν καρπὸν τῆς γῆς.27Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς αὐτόν, καὶ εἶπον, Ἤλθομεν εἰς τὴν γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀπέστειλας ἐμᾶς, καὶ εἶναι τῳόντι γῆ ῥέουσα γάλα καὶ μέλι καὶ ἰδού, ὁ καρπὸς αὐτῆς·28ὁ λαὸς ὅμως, ὁ κατοικῶν ἐν τῇ γῇ, εἶναι δυνατός, καὶ αἱ πόλεις περιτετειχισμέναι, μεγάλαι σφόδρα· πρὸς τούτοις, εἴδομεν ἐκεῖ καὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἀνάκ·29οἱ Ἀμαληκῖται κατοικοῦσιν ἐν τῇ γῇ τῆς μεσημβρίας· καὶ οἱ Χετταῖοι, καὶ οἱ Ἰεβουσαῖοι, καὶ οἱ Ἀμορραῖοι, κατοικοῦσιν ἐπὶ τὰ ὄρη· καὶ οἱ Χαναναῖοι κατοικοῦσι παρὰ τὴν θάλασσαν καὶ τὰς ὄχθας τοῦ Ἰορδάνου. 30Καὶ ὁ Χάλεβ κατεσίγασε τὸν λαὸν ἔμπροσθεν τοῦ Μωϋσέως, καὶ εἶπεν, Ἄς ἀναβῶμεν εὐθύς, καὶ ἄς ἐξουσιάσωμεν αὐτήν· διότι δυνάμεθα νὰ κυριεύσωμεν αὐτήν.31Οἱ ἄνθρωποι ὅμως, οἱ συναναβάντες μετ᾿ αὐτοῦ, εἶπαν, Δὲν δυνάμεθα νὰ ἀναβῶμεν ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦτον, διότι εἶναι δυνατώτεροι ἡμῶν.32Καὶ δυσφήμησαν τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν κατεσκόπευσαν, πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, λέγοντες, Ἡ γῆ, τὴν ὁποίαν διεπεράσαμεν διὰ νὰ κατασκοπεύσωμεν αὐτήν, εἶναι γῆ κατατρώγουσα τοὺς κατοίκους αὐτῆς· καὶ πᾶς ὁ λαός, τὸν ὁποῖον εἴδομεν ἐν αὐτῇ εἶναι ἄνδρες ὑπερμεγέθεις·33καὶ εἴδομεν ἐκεῖ τοὺς γίγαντας, τοὺς υἱοὺς Ἀνάκ, τοῦ ἐκ τῶν γιγάντων· καὶ ἐβλέπομεν ἑαυτοὺς ὡς ἀκρίδας καὶ τοιούτους ἔβλεπον ἡμᾶς αὐτοί. eBible 0.9 - Η Αγία Γραφή © 2022 Η Αγία Γραφή σε μετάφραση του Νεόφυτου Βάμβα (MNB)

1 Μετὰ ταῦτα ἐφανέρωσεν ἑαυτὸν πάλιν ὁ Ἰησοῦς εἰς τοὺς μαθητὰς ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος· ἐφανέρωσε δὲ οὕτως.2 Ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος καὶ Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος καὶ Ναθαναήλ ὁ ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἄλλοι δύο ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.3 Λέγει πρὸς αὐτοὺς Σίμων Πέτρος· Ὑπάγω νὰ ἁλιεύσω. Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς μετὰ σοῦ. Ἐξῆλθον καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸ πλοῖον εὐθύς, καὶ κατ᾿ ἐκείνην τὴν νύκτα δὲν ἐπίασαν οὐδέν.4 Ἀφοῦ δὲ ἔγεινεν ἤδη πρωΐ, ἐστάθη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν αἰγιαλόν· δὲν ἐγνώριζον ὅμως οἱ μαθηταὶ ὅτι εἶναι ὁ Ἰησοῦς.5 Λέγει λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Παιδία, μήπως ἔχετέ τι προσφάγιον; Ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν· Οὐχί.6 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ῥίψατε τὸ δίκτυον εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου καὶ θέλετε εὑρεῖ. Ἔρριψαν λοιπὸν καὶ δὲν ἠδυνήθησαν πλέον νὰ σύρωσιν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων.7 Λέγει λοιπὸν πρὸς τὸν Πέτρον ὁ μαθητής ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς· Ὁ Κύριος εἶναι. Ὁ δὲ Σίμων Πέτρος, ἀκούσας ὅτι εἶναι ὁ Κύριος, ἐζώσθη τὸ ἐπένδυμα· διότι ἦτο γυμνός· καὶ ἔρριψεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν.8 Οἱ δὲ ἄλλοι μαθηταὶ ἦλθον μὲ τὸ πλοιάριον· διότι δὲν ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆς γῆς, ἀλλ᾿ ἕως διακοσίας πήχας· σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων.9 Καθὼς λοιπὸν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν, βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον καὶ ἄρτον.10 Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Φέρετε ἀπὸ τῶν ὀψαρίων, τὰ ὁποῖα ἐπιάσατε τώρα.11 Ἀνέβη Σίμων Πέτρος καὶ ἔσυρε τὸ δίκτυον ἐπὶ τῆς γῆς, γέμον ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντήκοντα τριῶν· καὶ ἐνῷ ἦσαν τόσοι, δὲν ἐσχίσθη τὸ δίκτυον.12 Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἔλθετε, γευματίσατε. Οὐδεὶς ὅμως τῶν μαθητῶν ἐτόλμα νὰ ἐξετάσῃ αὐτόν, Σὺ τίς εἶσαι, ἐξεύροντες ὅτι εἶναι ὁ Κύριος.13 Ἔρχεται λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ λαμβάνει τὸν ἄρτον καὶ δίδει εἰς αὐτούς, καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως.14 Αὕτη ἦτο ἤδη τρίτη φορά, καθ᾿ ἥν ὁ Ἰησοῦς ἐφανερώθη εἰς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ, ἀφοῦ ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν. 15 Ἀφοῦ λοιπὸν ἐγευμάτισαν, λέγει πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον ὁ Ἰησοῦς· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με περισσότερον τούτων; Λέγει πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε, σὺ ἐξεύρεις ὅτι σὲ ἀγαπῶ. Λέγει πρὸς αὐτόν· Βόσκε τὰ ἀρνία μου.16 Λέγει πρὸς αὐτὸν πάλιν δευτέραν φοράν· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾶς με; Λέγει πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε, σὺ ἐξεύρεις ὅτι σὲ ἀγαπῶ. Λέγει πρὸς αὐτόν· Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου.17 Λέγει πρὸς αὐτὸν τὴν τρίτην φοράν· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾶς με; Ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπε πρὸς αὐτὸν τὴν τρίτην φοράν· Ἀγαπᾶς με; καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κύριε, σὺ ἐξεύρεις τὰ πάντα, σὺ γνωρίζεις ὅτι σὲ ἀγαπῶ. Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Βόσκε τὰ πρόβατά μου. 18 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σοὶ λέγω, ὅτε ἦσο νεώτερος, ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτεις ὅπου ἤθελες· ἀφοῦ ὅμως γηράσῃς, θέλεις ἐκτείνει τὰς χεῖράς σου, καὶ ἄλλος θέλει σὲ ζώσει, καὶ θέλει σὲ φέρει ὅπου δὲν θέλεις.19 Εἶπε δὲ τοῦτο δεικνύων μὲ ποῖον θάνατον μέλλει νὰ δοξάσῃ τὸν Θεόν. Καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει πρὸς αὐτόν· Ἀκολούθει μοι. 20 Στραφεὶς δὲ ὁ Πέτρος, βλέπει ἀκολουθοῦντα τὸν μαθητήν, τὸν ὁποῖον ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, ὅστις καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ καὶ εἶπε· Κύριε, τίς εἶναι ὁ παραδίδων σε;21 Τοῦτον ἰδὼν ὁ Πέτρος λέγει πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, οὗτος δὲ τί;22 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν αὐτὸν θέλω νὰ μένῃ ἑωσοῦ ἔλθω, τί πρὸς σέ; σὺ ἀκολούθει μοι.2